Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2019

Φράσεις για προβληματισμό 38ο μέρος



Όταν πλησίαζε η μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, η Αγία μας Εκκλησία, ως μητέρα στοργική, ήθελε να μας προετοιμάσει, για να γιορτάσουμε όπως πρέπει: "Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμα ἐστι πάντα". 
Όλοι θέλουμε και επιζητούμε να μετάσχουμε στο αιώνιο δείπνο. Ανάγκη απόλυτη να μετέχουμε αξίως του μυστικού δείπνου, της θείας Ευχαριστίας. "Κύριε, αξίωσέ μας να καθαρίζουμε τις ψυχές μας από την αμαρτία και να μετέχουμε 'του δείπνου Σου του μυστικού' επί της γης, για να μας παραλάβεις συνδαιτυμόνες σου και στο μεγάλο δείπνο Σου της Βασιλείας των ουρανών" (Κυριακοδρόμιο, εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 3ος, σελ. 157). 
Στη Βηθλεέμ ζούμε την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού, του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Να απολαύσουμε για άλλη μια φορά την ύψιστη αγάπη του Θεού Πατέρα προς τον άνθρωπο, αφού «τόν Υἱὀν αὐτοῦ τόν Μονογενῆ ἔδωκε». «Ὁ πατήρ ηὐδόκησεν, ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἡ Παρθένος ἔτεκε υἱόν ἐνανθρωπήσαντα». Να ανταποκριθούμε κι εμείς οι άνθρωποι με ζωή θεοφιλή και θεάρεστη (Σπουδαία σκέψη).
Αν νομίσεις ότι δεν έχεις ανάγκη από συμβουλή, έγινες ο πιο ανόητος και ο πιο αδύναμος από όλους (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ΕΠΕ, 17, 488).
Μελέτη που γίνεται χωρίς σημειώσεις μειονεκτεί ή είναι άχρηστη (Παναγιώτης Τρεμπέλας). 
Ο εγωισμός πείθει τον νέο να βλέπει σαν εχθρούς εκείνους που προσπαθούν να τον τραβήξουν από την πλάνη και να τον βοηθήσουν (Μέγας Φώτιος).
Εκείνος που δεν φοβάται μπορεί να ενεργεί τα πάντα ελεύθερα, όπως αρμόζει σε χριστιανούς (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ΕΠΕ, 28, 142). 
Πράος ίσθι: να είσαι πράος κι ειρηνικός (Σόλων ο Αθηναίος).
Μέτρῳ χρῷ: για όλα να χρησιμοποιείς το μέτρο (Πιττακός ο Μυτιληναίος).
Οποιοδήποτε πράγμα ομορφαίνει από το μέτρο, γιατί χωρίς το μέτρο, και αυτά που θεωρούνται καλά, μετατρέπονται σε βλαβερά (Αββάς Ισαάκ ο Σύρος).
Νουν ηγεμόνα ποιού: φρόντιζε να κυριαρχεί ο νους, δηλαδή μάθε να σκέπτεσαι (Σόλων ο Αθηναίος).
Πᾶσιν ἀδεῖν χαλεπόν: είναι δύσκολο να ευχαριστείς όλους (Σόλων ο Αθηναίος).
Οὐ γάρ ἐστιν ἄνθρωπον τούς ἀλλοτρίους πολυπραγμονοῦντα βίους, τῆς οἰκείας ἐπιμεληθῆναι ποτέ ζωῆς: δεν είναι δυνατόν ο πολυπράγμονας άνθρωπος, που συνεχώς ασχολείται με τις ξένες υποθέσεις και τη ζωή των άλλων, να μπορεί να επιμεληθεί τη δική του ζωή (Ιωάννης Χρυσόστομος).
Πράττε αμεταμέλητα: να ενεργείς και να πράττεις εκείνα για τα οποία κατόπιν δεν θα μετανιώσεις (Περίανδρος ο Κορίνθιος).
Μη σηκώνεις χέρι. Βάζε στην άγρια οργή χαλινάρι (Φωκυλίδης ο Μιλήσιος).
Χρήματα δέ ἰμείρω μέν ἔχειν, ἀδίκως δέ πεπᾶσθαι οὐκ ἐθέλω: χρήματα επιθυμώ να έχω, αλλά να τα αποκτήσω άδικα, δεν θέλω (Σόλων ο Αθηναίος).
Τα αγαθά μη φθονήσεις του άλλου. Πλήθη αστέρων φέγγουν δίχως να φθονούν το φως του ηλίου. Ούτε η γη φθονεί τα ουράνια ύψη. Πάντα όλα ομόνοια έχουν (Φωκυλίδης ο Μιλήσιος).
Μηδενί φθόνει:  (Σόλων ο Αθηναίος). 
Μή τήν ὄψιν καλλωπίζου, ἀλλά ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ἴσθι καλός: μην καλλωπίζεις την όψη σου, το πρόσωπό σου, αλλά να είσαι ωραίος στα έργα σου (Πιττακός ο Μυτιληναίος).
Μεγαλοπρέπεια είναι η λαμπρότητα των έργων. Μικροπρέπεια είναι να υπερηφανεύεσαι για ασήμαντα. Ο μεγαλόψυχος δέχεται εύκολα τα πάντα. Το να μην αντέχει κάποιος ούτε τα μικρά είναι μικροψυχία (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ΕΠΕ, 9, 436).
Τό τῆς πόλεως ὅλης ἦθος ὁμοιοῦται τοῖς ἄρχουσι: το ήθος ολόκληρης της πολιτείας είναι το ίδιο με αυτό που την κυβερνούν (Ισοκράτης, Προς Νικοκλέα).
Ἐν οἴνῳ μή ἀνδρίζου, πολλούς γάρ ἀπώλεσεν ὁ οἶνος: μην κάνεις το παλικάρι στην οινοποσία, γιατί η μέθη έχει καταστρέψει πολλούς (Σοφία Σειράχ, λα, 25).
Ποιοῦ φίλον, ὅστις ἄριστος ἀρετῇ: να κάνεις φίλο εκείνον που είναι πάρα πολύ καλός στην αρετή (Σόλων ο Αθηναίος).
Ἀρετήν ἐπαίνει: Να επαινείς την αρετή (Σόλων ο Αθηναίος).
Είδα μνησίκακους να παροτρύνουν άλλους στην αμνησικακία. Και έτσι αισθάνθηκαν ντροπή από τα ίδια τους τα λόγια και απαλλάχθηκαν από το πάθος τους (Άγιου Ιωάννη Σιναΐτη, Κλίμαξ, Θ, 16).
Ποιος είναι ο πιο πλούσιος; Αυτός που αρκείται στα ελάχιστα (Σωκράτης, Πρός Πυθόμενον).  
Πραγματική σοφία είναι να σέβεται ο άνθρωπος τον Θεό. Και επιστήμη είναι να απέχει κάποιος από τις κακές πράξεις (Ιώβ, κη, 28).
Τα φορέματα των λουλουδιών είναι κάθε χρόνο τα ίδια. Και κάνεις δεν τα κατηγόρησε πως είναι έξω από τη μόδα (Ιάσων Ευαγγέλου, Ψηφιδωτό ποίησης, σελ. 51).
Όπως αναστήθηκε η κόρη του Ιαείρου, θα αναστηθούμε κι εμείς, όπως και όλοι οι άνθρωποι που έχουν πεθάνει. Θα μας αναστήσει η παντοδύναμη προσταγή του Κυρίου Ιησού. Ας προσπαθούμε να ζούμε όπως ορίζει ο νόμος του Θεού, με πίστη στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και με υπακοή στο άγιο θέλημά Του. Ο πιστός χριστιανός που εξομολογείται και κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων «κἄν ἀποθάνῃ, ζήσεται» και «ἔχει ζωήν αἰώνιον» (Κυριακοδρομιο, εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 3ος).
Το σώμα που έλιωσε μέσα στο μνήμα, θα αναστηθεί· και η ίδια η ψυχή, που χωρίστηκε με τον θάνατο από το σώμα, θα κατοικήσει πάλι σ' αυτό (Μέγας Βασίλειος, ΕΠΕ, 7, 60).
Λένε πολλοί: -Τι να κάνω εγώ, είμαι μόνος μου. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.Όμως: -Μέσα στο σκοτάδι, ένα μόνο κεράκι είναι αρκετό, για να προχωρήσεις ή και άλλους να βοηθήσεις! (Σπουδαία σκέψη). 
Μπορείς σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποξηράνεις το σώμα με τη νηστεία. Να ταπεινώσεις όμως την ψυχή σου, έτσι που να μένει συνεχώς ταπεινή, αυτό ούτε εύκολο είναι, ούτε γίνεται σύντομα (Σωφρονίου, Όσιος Σιλουανός, σελ. 339).
Ο γεωργός, όταν σπέρνει, έχει δίκαιη απαίτηση και περιμένει να θερίσει. Έτσι και ο Θεός. Σπέρνει τον λόγο του Θεού που είναι καλός σπόρος στις ψυχές μας. Το κήρυγμα, τα ορθόδοξα βιβλία είναι λόγος του Θεού. Πρέπει να τον ακούμε και να τον
μελετάμε με προσοχή και να προσπαθούμε να εφαρμόσουμε όσα λέει στην καθημερινή ζωή μας. Να ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχής μας τον Θεό, διότι έχει περιλάβει και εμάς σ' αυτούς που φανέρωσε τις αλήθειες των θείων μυστηρίων: "Ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἔκρυψα τά λόγια σου, ὅπως ἄν μή ἁμάρτω σοι (Ψαλμός 118, 11)" (Κυριακοδρόμιο, εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 3ος).
Έναν κυρίως εχθρό έχουμε στη ζωή μας οι άνθρωποι: εχθρό φοβερό, μοχθηρό, κακούργο, ανθρωποκτόνο, ο οποίος ζητεί να μας κάμει το μεγαλύτερο κακό εξ’ όλων των κακών. Ο σατανάς, που με την αμαρτία και τη θεληματική υποδούλωση σε αυτόν, επιδιώκει να μας αποσπάσει από τη ζωή κοντά στον Σωτήρα μας, Κύριο Ιησού Χριστό. Να αντιστεκόμαστε με όλες τις δυνάμεις μας προς τα τεχνάσματά του. Μόνο κοντά στον Χριστό και μαζί με τον Χριστό, ενωμένοι αδιαρρήκτως με τον Κύριο σ’ όλη μας τη ζωη να προχωρούμε (Κυριακοδρομιο, εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 3ος).
-Πώς έρχεται η Θεία Χάρη; - Με την ταπείνωση και την προσευχή. Αλλά η προσευχή πρέπει να είναι δυνατή, ζωντανή. Όταν προσευχόμαστε με πίστη και επιμονή, πάντοτε έχουμε αποτελέσματα (Πορφυρίου, Ανθολόγιο συμβουλών, σελ. 304).
Χωρίς την προστασία του Θεού ο άνθρωπος είναι ένα τίποτε. Πράγματι, πολλή είναι η πανουργία των εχθρών μας, αλλά περισσότερη είναι η βοήθεια του Θεού, η οποία προστατεύει ολόγυρα τον άνθρωπο (Οσίου Εφραίμ του Σύρου, Έργα, Γ, σελ. 266).
Εάν θέλετε να δείτε το 1ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 2ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 3ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 4ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 5ο μέρος δείτε εδώ  
Εάν θέλετε να δείτε το 6ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 7ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 8ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 9ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 10ο μέρος δείτε εδώ  
Εάν θέλετε να δείτε το 11ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 12ο μέρος δείτε εδώ     
Εάν θέλετε να δείτε το 13ο μέρος δείτε εδώ   
Εάν θέλετε να δείτε το 14ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 15ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 16ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 17ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 18ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 19ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 20ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 21ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 22ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 23ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 24ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 25ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 26ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 27ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 28ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 29ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 30ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 31ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 32ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 33ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 34ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 35ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 36ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 37ο μέρος δείτε εδώ
     Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Ας είναι ευλογημένο το νέο έτος 2020! 

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019

Ενηλικίωση και νεανικές παρεκτροπές (μέρος 6ο-τελευταίο)

Είπαμε μέχρις εδώ ότι πολύ βοηθεί στην ορθή αγωγή των παιδιών μας το να αντιμετωπίζουμε τις εκτροπές τους με σταθερότητα στις αρχές μας, με κατανόηση στις δυσκολίες τους, με αγάπη πραγματική και βαθιά ταπείνωση.
Όλα αυτά είναι απαραίτητα. Δεν είναι όμως επαρκή. Χρειάζεται και κάτι ακόμη. Χρειάζεται η καταφυγή μας στον Θεό: "Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν (Ιω. ιε, 5)", μας είπε ο Κύριος. Χωρίς τη δική Του βοήθεια και συμπαράσταση, τίποτε δεν μπορούμε να καταφέρουμε στη ζωή μας. 
Πολύ περισσότερο, δεν μπορούμε να πετύχουμε στο πολύ σπουδαίο έργο της αγωγής των παιδιών. "Τῷ ὄντι αὕτη μοι φαίνεται τέχνη εἶναι τις τεχνῶν, καί ἐπιστήμη ἐπιστημῶν, ἄνθρωπον ἄγειν", λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Πραγματικά αυτή μου φαίνεται ότι είναι η πιο σπουδαία από όλες τις τέχνες, η ανώτερη απ' όλες τις επιστήμες, το να καθοδηγεί κανείς σωστά τον άνθρωπο.
Γι' αυτό είναι αναγκαίο να προσπαθούμε βέβαια και με τις δικές μας δυνάμεις, να καταφεύγουμε όμως και να συμβουλευόμαστε και ειδικούς, να εκμεταλλευόμαστε την πείρα των παλαιοτέρων, που μεγάλωσαν παιδιά και τα είδαν να πορεύονται σωστά στη ζωή τους, να σκεπτόμαστε και να επιλέγουμε τρόπους κατάλληλους για το κάθε παιδί χωριστά, ανάλογα με τον χαρακτήρα και τις δυνατότητές του.
Όμως πριν απ΄ όλα αυτά, μετά απ' όλα αυτά και για όλα αυτά είναι απαραίτητο να καταφεύγουμε στον Θεό με πίστη δυνατή και θερμή προσευχή. Εκείνος να προηγείται, Εκείνος να ακολουθεί, Εκείνος να ευλογεί κάθε μικρή δική μας προσπάθεια. Εκείνος να φωτίζει τα παιδιά μας να ακολουθούν τους δρόμους Του και να ζητούν κοντά Του την ευτυχία· Εκείνος να τα σκεπάζει από κάθε κίνδυνο σωματικό και πνευματικό, να τα κρατεί μέχρι τέλους σε ζωή σύμφωνη με τον άγιο νόμο Του.
Δυστυχώς, πολλές φορές χρησιμοποιούμε όλους τους άλλους τρόπους, όλα τα μέσα που διαθέτουμε, και όταν συμβεί να διαπιστώσουμε με θλίψη ότι δεν καταφέραμε τίποτε, τότε μόνο ίσως πάει ο νους μας στον Θεό. "Ας κάνουμε και καμιά προσευχή", λέμε. "Μήπως και γίνει τίποτε....Αφού εμείς δεν μπορούμε, μήπως μπορέσει ο Θεός".
Γίνεται έτσι φανερό ότι δεν γνωρίζουμε την ακαταμάχητη δύναμη του Θεού, ότι στηριζόμαστε πιο πολύ στις δικές μας δυνάμεις. Όσο διαφέρει όμως η ανθρώπινη δύναμη από τη θεία παντοδυναμία, τόσο διαφέρει η αποτελεσματικότητα μιας αγωγής που αγνοεί τον Θεό από εκείνην που στηρίζεται στη δική Του έμπνευση και χάρη, στη δική Του δραστική και θαυματουργό επέμβαση και θεραπεία.
"Εἰ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαχνισθείς ἐφ' ἡμᾶς", είχε πει ο πατέρας ενός δαιμονισμένου νέου, ζητώντας βοήθεια από τον Κύριο για το δυστυχισμένο παιδί του. Αν μπορείς να κάνεις κάτι, λυπήσου μας, Κύριε, και βοήθησέ μας. "Ὁ δέ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τό εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι". Όχι εγώ αν μπορώ να κάνω κάτι, αλλά εσύ αν μπορείς να πιστεύσεις, αν έχεις πίστη θερμή,όλα γίνονται.
Ο Χριστός ελευθέρωσε τον νέο εκείνον από το ακάθαρτο πνεύμα καί "κρατήσας αὐτόν τῆς χειρός ἤγειρεν αὐτόν, καί ἀνέστη". Τον κράτησε από το χέρι και τον σήκωσε, και εκείνος στάθηκε όρθιος, ελεύθερος πια από κάθε κακό. Και στη συνέχεια μίλησε στους μαθητές Του για τη δύναμη της προσευχής, που όταν μάλιστα ενισχύεται από τη νηστεία, παραλύει τη δύναμη του διαβόλου (Μαρκ. θ, 22-29).
Θαύμα μέγα και η θεραπεία της θυγατρός της Χαναναίας, που κατέφυγε στον Κύριο και "ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱέ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται (Ματθ. ιε, 22)". Η συνέχεια φανέρωσε τη δύναμη που έχει η προσευχή
της μάνας που απευθύνεται στον Κύριο με ακράδαντη πίστη, με βαθιά ταπείνωση και ανυποχώρητη επιμονή.Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις κατά τις οποίες οι προσευχές των γονέων έσωσαν τα παιδιά τους όχι μόνο από σωματικές ταλαιπωρίες και ασθένειες, αλλά και από τη θανατηφόρο αμαρτία και την αιώνια απώλεια.
Χαρακτηριστική είναι η προσευχή της αγίας Μόνικας για τον παραστρατημένο, τον άσωτο υιό της, προσευχή που την απηύθυνε ασταμάτητα επί δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια. 
Μέχρι που πήρε αυτό που με δάκρυα ζητούσε. Ο αμαρτωλός νέος επέστρεψε με μετάνοια στην Εκκλησία, έγινε πιστό μέλος της, αφιερώθηκε στον Θεό και αναδείχθηκε Άγιος, ο άγιος Επίσκοπος Ιππώνος Αυγουστίνος!
Τα παιδιά μας δεν είναι δικά μας. Του Θεού είναι. Ο Θεός μας τα δίνει και σ' Αυτόν ανήκουν. Και γι' αυτό, όταν τα βλέπουμε να απομακρύνονται από τον Θεό, δικαιολογημένα υποφέρουμε και βασανιζόμαστε, πονεί ματώνει η ψυχή μας. 
Αλλά αφού στον Θεό ανήκουν τα παιδιά, σ' Αυτόν να καταφεύγουμε πρώτιστα. Την αληθινή ευτυχία και τη σωτηρία τους πολύ περισσότερο από εμάς τη θέλει Εκείνος και πολύ αποτελεσματικότερα από εμάς μπορεί να την επιτύχει Εκείνος. Όλοι πονούμε και κλαίμε για τον δρόμο που παίρνουν τα νέα παιδιά σήμερα, σχεδόν στο σύνολό τους.
Ας κάνουμε τον πόνο μας προσευχή και ας γίνει το δάκρυ μας λιβάνι.
-Κύριε, τα παιδιά μας! Χάνουμε τα παιδιά μας! Βαδίζουν δρόμους "σκολιούς" (στραβούς), χάνονται σε βάραθρα και γκρεμούς. Δεν κάνουν πια τον σταυρό τους τα παιδιά μας, δεν προσκυνούν την εικόνα Σου, δεν θέλουν να γνωρίζουν τους δικούς Σου δρόμους, τον άγιο νόμο Σου.
Κύριε, θαύμα μόνο μπορεί να αναστήσει τους νέους μας σήμερα. Και τα θαύματα μόνο η δική Σου δύναμη, η δική Σου απέραντη αγάπη μπορεί να τα εργασθεί. Γι' αυτό με πίστη και ελπίδα, με θερμή ικεσία και αδιάλειπτη προσευχή, τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας και όλη μας τη ζωή, "ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν" σε Σένα τα αφήνουμε, από Εσένα όλα τα περιμένουμε και Εσένα παρακαλούμε. Για τα παιδιά μας, Κύριε!

(Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Με θερμή προσευχή, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016) 

Εύχομαι το φως της θείας φάτνης να φωτίζει εσαεί τις ζωές μας! Καλά Χριστούγεννα! 
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!


Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2019

Ενηλικίωση και νεανικές παρεκτροπές (μέρος 5ο)



Ταπείνωση! Μάλιστα! Μπορεί και η ταπείνωση πολύ να βοηθήσει στην ορθή αγωγή των παιδιών μας. Διότι η ταπείνωση φέρνει τη χάρη του Θεού στη ζωή μας και στην αγωγή μας. Ο Θεός "ταπεινοῖς δίδωσι χάριν (Ιακ. δ, 6)". Και η χάρη του Θεού πολύ περισσότερα μπορεί να πετύχει από τις δικές μας μικρές, ατελείς, ανθρώπινες προσπάθειες.
Τα παιδιά, όταν είναι μικρά, μας ακούνε και μας ακολουθούν. Δέχονται ευχαρίστως και πρόθυμα τη χριστιανική διαπαιδαγώγηση, μεγαλώνουν μέσα στη γλυκιά θαλπωρή της Εκκλησίας μας. 
Καθώς μεγαλώνουν όμως, μεγαλώνουν μέσα τους και τα πάθη, φανερώνεται η αδυναμία της ανθρώπινης ψυχής, γίνεται πιο δριμύς ο πόλεμος του διαβόλου και πιο έντονος ο επηρεασμός από  το πνεύμα του αμαρτωλού κόσμου. Μπορεί τότε τα παιδιά να αρχίσουν να εκτρέπονται, να φεύγουν από κοντά μας, να ακολουθούν άλλες αρχές και τακτικές στη ζωή τους. Με λίγα λόγια, μας αγνοούν.
Αυτό, θέλοντας και μη, μας ταπεινώνει. Μας ταπεινώνει στα μάτια των ανθρώπων, φίλων, γνωστών, συγγενών, κ.λπ., που εξακολουθούν να σκέπτονται σωστά και βλέπουν ότι αποτύχαμε ως γονείς. Μας ταπεινώνει στα δικά μας μάτια, καθώς διαπιστώνουμε ότι δεν τα καταφέραμε καλά με τα παιδιά, και πονούμε και λυπόμαστε βαθιά και χύνουμε δάκρυα καυτά γι' αυτό. 
Μας ταπεινώνει και ενώπιον του Θεού, καθώς αναμετρούμε την ευθύνη μας και την ενοχή μας για την πορεία των παιδιών.Όμως αυτές οι "ταπεινώσεις" μπορεί να μη φέρνουν την αληθινή ταπείνωση μέσα μας. Αντίθετα, προκαλούν συχνά αντιδράσεις σπασμωδικές, που φέρουν επάνω τους φανερή τη σφραγίδα ενός θιγμένου εγωισμού.
Αρχίζουν τότε έντονες αντιπαραθέσεις με τα παιδιά, σκληρές παρατηρήσεις και επιτιμήσεις. Επικρατεί μεταξύ μας ένα κλίμα βαρύ, ψυχραίνονται οι καρδιές, δημιουργούνται χάσματα.
Εμείς επιμένουμε στο δικό μας με απόλυτο τρόπο, αφού μάλιστα είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε το δίκαιο· και τα παιδιά  μένουν με πείσμα αμετακίνητα στις θέσεις τους, αντιδρώντας έντονα, ίσως όχι τόσο στις ιδέες όσο στον απόλυτο και σκληρό τρόπο μας. 
Είναι φανερό ότι συγκρούονται οι εγωισμοί μας. Δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα. Το χάσμα μεγαλώνει. Διότι υπερασπιζόμαστε το σωστό, με τρόπο όμως λανθασμένο. Επιμένουμε στο γνήσιο και καθαρό, με τακτικές όμως που τις νοθεύει ένας ολοφάνερος εγωισμός. Ας σκεφθούμε και ας ενεργήσουμε με αληθινή, με βαθιά ταπείνωση. Τα παιδιά μας ξέφυγαν. Τα παιδιά μας αγνοούν. 
Να ταπεινοφρονούμε γι' αυτό. Να το χρησιμοποιήσουμε, για να καταλάβουμε την αδυναμία μας, την ανεπάρκειά μας, τις περιορισμένες δυνατότητές μας. Στα παιδιά διδάξαμε πολλά. Τώρα εκείνα μας μαθαίνουν την αδυναμία μας. Μας δείχνουν καθαρά ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα.
Η ψυχή που το καταλαβαίνει, ταπεινοφρονεί. Κλαίει τότε ο γονιός όχι μόνο για την πορεία των παιδιών, αλλά κυρίως για τα δικά του λάθη που επέδρασαν αρνητικά στην πορεία τους. Αισθάνεται όχι τόσο την ενοχή των παιδιών, όσο τη δική του ενοχή ενώπιον του Θεού. Δεν διαμαρτύρεται, δεν γογγύζει. Ταπεινοφρονεί.
Και όταν ταπεινοφρονεί, δεν αντιδρά σπασμωδικά, δεν φέρεται με σκληρότητα και αποτομία. Ενεργεί με ήπιο τρόπο, με αυτοσυγκράτηση και ηρεμία. Γνωρίζει να σωπαίνει και να περιμένει, να αναβάλλει την παρέμβασή του, να καταφεύγει σε άλλους εμπειρότερους και να δέχεται με ευχαρίστηση την
υπόδειξή τους για κάποιο λάθος, τη σύστασή τους να υποχωρήσει σε κάποια απαίτησή του και να αλλάξει τακτική, η τη συμβουλή τους για το πώς να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση. Ο ταπεινόφρων άνθρωπος δεν εκρήγνυται, δεν θυμώνει, αλλά είναι "ἤπιος πρός πάντας, διδακτικός, ἀνεξίκακος, ἐν πραότητι παιδεύων τούς ἀντιδιατιθεμένους (Β' Τιμοθ. β, 24-25".
Με ήρεμο τρόπο θα συμβουλεύσει τα παιδιά του ο γονιός που καλλιεργεί μέσα του την ταπείνωση. Θα εξηγήσει, θα προσπαθήσει να φιλοτιμήσει, να ενθαρρύνει, να συγκρατήσει από το κακό, να παροτρύνει προς το αγαθό. Ο ταπεινόφρων δεν επιμένει να γίνει αμέσως αποδεκτός, δεν απαιτεί.
Δέχεται ήρεμα την απόρριψη, περνά πρόθυμα περιόδους σιωπής, χωρίς να παύσει να ελπίζει και να περιμένει. Στην παραβολή του ασώτου υιού να βλέπουμε όλα αυτά στο υπέροχο παράδειγμα του πατέρα, που βέβαια εικονίζει τον Θεό Πατέρα, ο Οποίος δεν κάνει λάθη, όπως οι άνθρωπο γονείς, για τα οποία και πρέπει να μετανοούν και να ταπεινοφρονούν. Και όμως!
Πόσο ταπεινά φέρθηκε, όταν αντιμετώπισε την υπερβολική απαίτηση του νεωτέρου υιού, που ζητούσε το μερίδιο της περιουσίας που του ανήκε, για να φύγει μακριά! Πώς έσφιξε την πατρική καρδιά και δεν είπε τίποτε! Πώς περίμενε κατόπιν! Και πώς υποδέχθηκε, αν και ρακένδυτο χοιροβοσκό, τον άσωτο υιό του στην επιστροφή του!
Ήταν πλούσιος, ήταν άρχοντας εκείνος. Δεν λογάριασε το κύρος του, την αξιοπρέπεια, το όνομά του, και επομένως την προσβολή που του έγινε από τον υιό, την ντροπή που δοκίμασε για κείνον, τα σχόλια του κόσμου. Δέχθηκε ταπεινά την απερίσκεπτη απομάκρυνσή του, χάρηκε ταπεινά και τη λυτρωτική επιστροφή.
Ταπεινά δέχθηκε και την πεισματική άρνηση του μεγαλυτέρου υιού να εισέλθει στο σπίτι και να συμμετάσχει στη χαρά του. Δεν τον επέπληξε, δεν τον απέρριψε, δεν τον άφησε να λιώσει και να χαθεί μέσα στο πείσμα του και στον εγωισμό του. 
Αλλά βγήκε στην πόρτα και «παρεκάλει αυτόν (Λουκά, ΙΕ, 28)». Τον παρακαλούσε σαν να τον είχε ανάγκη, χρησιμοποιούσε λόγια γλυκύτατα, για να συγκινήσει την ψυχή του, του μιλούσε σαν να του ζητούσε βοήθεια. Λάμπει στη θαυμάσια παραβολή η ταπείνωση του πατέρα, όπως λάμπει και η αγάπη του. Όποιος μαζί με την αγάπη καλλιεργεί και την ταπείνωση,
αυτός μπορεί να ελπίζει και να περιμένει με χαρά την επιστροφή του ασώτου υιού, την είσοδο των παιδιών του στον «οίκο του Πατρός» και στην ανέκφραστη χαρά του Παραδείσου. Διότι ο Θεός στους ταπεινούς δίνει τη χάρη Του και η παντοδύναμη χάρη Του εργάζεται έργα μεγάλα και θαυμαστά.
(Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Με ταπείνωση βαθιά, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016) 

συνεχίζεται....                                                                                Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Related Posts with Thumbnails