Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 79ο

Ο φύλακας Άγγελος: Την ημέρα της Βαπτίσεως, όσοι θα βαπτίζονταν, στέκονταν έξω από τον ναό ανυπόδητοι, φορώντας έναν λευκό χιτώνα. Κι ο ιερέας ανάμεσα στις άλλες ευχές, διάβαζε στον καθένα και την εξής ευχή: Κύριε και Θεέ μου, κάνε ένα δώρο σ' αυτόν τον άνθρωπο που θέλει να γίνει δικό σου παιδί. "Σύζευξον τῇ ζωῇ αὐτοῦ Ἄγγελον φωτεινόν", δώσε του δίπλα του έναν αχώριστο φίλο, έναν φωτεινό φύλακα Άγγελο, για να τον έχει προστάτη σε όλη του τη ζωή και να γλυτώνει έτσι από κάθε επιβουλή του διαβόλου. Κι από την ώρα εκείνη αποκτήσαμε όλοι μας επίσημα από τον Θεό τον μοναδικό και προσωπικό φύλακα Άγγελο της ζωής μας. 

Αφορκισμοί: Στη συνέχεια, όσοι θα βαπτίζονταν στρέφονταν προς τη Δύση. Διότι η Δύση συμβολίζει το σκοτάδι, στο οποίο κυριαρχεί ο διάβολος. Και οι υποψήφιοι, για να δείξουν την αποστροφή τους προς τον διάβολο, σήκωναν τα χέρια ψηλά κι ανοιχτά, κι απαντούσαν στις ερωτήσεις των ιερέων. Τους ρωτούσε λοιπόν η Εκκλησία, τους ρωτούσε ο Θεός: "Ἀποτάσσῃ τῷ σατανᾷ"; Αρνιέσαι τον διάβολο, φεύγεις από το στράτευμά του; Κι ο κάθε υποψήφιος απαντούσε: "Ἀποτάσσομαι". Τον αρνιέμαι. Αρνιέμαι το σκοτάδι, τον διάβολο, την αμαρτία, τη σκοτεινή ζωή μου. Τα απαρνιέμαι όλα. Κι αυτό γινόταν τρεις φορές. 

Εκείνη την ώρα κάποιοι Άγιοι της Εκκλησίας άκουγαν κραυγές και έβλεπαν με τα πνευματικά τους μάτια δαίμονες να φεύγουν μακριά πανικόβλητοι και τρομοκρατημένοι. Και η Εκκλησία συνέχιζε τις ερωτήσεις: "Ἀπετάξω"; Έφυγες; Σίγουρα; Έφυγα! "Ἀπεταξάμην"! Τρεις φορές. Κι έφθανε αυτό; Όχι! Συνέχιζε να λέει ο ιερέας: Φύσηξε τρεις φορές προς τον διάβολο, μέσα από τα σπλάχνα σου. Δείξ' του πόσο τον αποστρέφεσαι. Σαν να του λες δεν σε θέλω στη ζωή μου, δεν θέλω να έχω καμιά σχέση μαζί σου. 

Αφού λοιπόν οι υποψήφιοι έβγαζαν τρεις φορές μέσα από τα κατάβαθά τους την απέχθειά τους προς το σκοτάδι, η Εκκλησία τους καλούσε να δείξουν την περιφρόνησή τους στον διάβολο και να τον φτύσουν κατάμουτρα τρεις φορές. "Ἔμπτυσον αὐτόν". Φτύσ' τον! Φτύσε τον διάβολο. Δηλαδή πες του: Δεν θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου! Στη συνέχεια, σου έλεγε η Εκκλησία: Γύρνα τώρα προς την Ανατολή, προς τον Χριστό, προς το φως, προς τη νέα ζωή, προς τον Παράδεισο, προς τη Βασιλεία του Θεού. Και με τα χέρια ανοιχτά. Γιατί; Διότι στις παλιότερες εποχές, όταν οι δουλέμποροι πουλούσαν στις αγορές αιχμαλώτους ως δούλους, τους γύμνωναν και τους έβαζαν να στέκονται με τα χέρια ανοιχτά, για να βλέπουν οι αγοραστές αν είχαν πάνω στο σώμα τους κάποιο ελάττωμα. Αν άξιζε να τους αγοράσουν. 

Εφόσον λοιπόν τώρα φεύγεις από την αιχμαλωσία του διαβόλου, σε αγοράζει ο Χριστός, όχι με χρυσά νομίσματα, αλλά με ό, τι πιο πολύτιμο υπάρχει στον κόσμο, με το τίμιο Αίμα Του· κι εκείνη την ώρα σε βλέπει ο Θεός αν είσαι άξιος να γίνεις παιδί Του και σε αγοράζει από την αιχμαλωσία, όχι για να σε ξανακάνει σκλάβο, αλλά ελεύθερο. Η Εκκλησία τώρα σε ρωτά: Αφού έχεις ήδη φύγει από τον διάβολο, θέλεις να' ρθείς στον Χριστό; Θέλεις να γίνεις στρατιώτης του Χριστού; Να μπεις στο στράτευμά του; "Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ;" "Συντάσσομαι"!. Θέλω. Εισέρχομαι στον στρατό του Χριστού. Γίμομαι στρατιώτης Ιησού Χριστού! Κι αυτό γινόταν τρεις φορές. Κι έπειτα άλλες τρεις φορές σε ρωτούσε: Μπήκες στο στράτευμα του Χριστού; "Συνετάξω τῷ Χριστῷ"; "Συνεταξάμην"! Μπήκα. Συντάχθηκα!

Συνολικά λοιπόν κι εμείς, όταν βαπτιστήκαμε, όλοι μας δώσαμε 18 "διαβεβαιώσεις", διακηρύττοντας ότι θέλουμε να ανήκουμε στον Χριστό, ότι Τον αγαπάμε: 12 υποσχέσεις, 3 εμφυσήσεις και 3 εμπτυσμούς. Αλλά η Εκκλησία μας ζήτησε και μια υπογραφή. Υπογράφεις; Μας είπε.Υπογράφω! Ποια είναι η υπογραφή σου; Να ομολογήσεις δημόσια την πίστη σου, να πεις με όλη σου την ψυχή το Σύμβολο της Πίστεως: "Πιστέω εἰς ἕναν Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα...". Τι σχέση όμως έχουν όλες αυτές οι υποσχέσεις με τη σημερινή μας ζωή; 

Όλες αυτές τις υποσχέσεις που δώσαμε τότε, ο Θεός μας ζητά να τις επιβεβαιώνουμε κάθε στιγμή. Είσαι στο σπίτι, στον δρόμο, στην εργασία, στον υπολογιστή μπροστά· στην ώρα του πειρασμού... Σου λέει ο Χριστός κάθε στιγμή: Παιδί μου, θυμήσου, 19 ιερές "διαβεβαιώσεις" ἐδωσες. Με ποιον είσαι; Είσαι μαζί μου; Σίγουρα; Θυμάσαι ποιον όρισες αρχηγό της ζωής σου; Πρέπει να επιβεβαιώνεις κάθε στιγμή με τη ζωή σου τις υποσχέσεις που έδωσες. 

Τα μάτια σου να βλέπουν σωστά, τα αυτιά σου να ακούνε σωστά. Τα χέρια σου να κάνουν το καλό, τα πόδια σου να βαδίζουν στους δρόμους του Θεού. Δεν ανήκεις στον εαυτό σου. Σ' αγόρασε ο Χριστός με το Αίμα Του. Δεν έχεις δικαίωμα στην αμαρτία. Εσύ το είπες, εσύ το υποσχέθηκες. Ας συνεχίσουμε όμως την πορεία μας στην εν Χριστώ ζωή. 

Απέκδυση: Έπειτα η Εκκλησία καλούσε τους υποψήφιους να βγάλουν από πάνω τους τους "χιτῶνες τῆς φθορᾶς", για να ντυθούν με το Βάπτισμα τον χιτώνα της αθανασίας. Να πετάξουν τα κουρέλια της αμαρτίας. Για να δείξουν ότι διαγράφουν τελείως τον παλιό εαυτό τους και καθετί που τους συνδέει με το παρελθόν. 

συνεχίζεται.....

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 78ο

Μέσα στην εμπειρία της Εκκλησίας υπάρχει άραγε κάποιο δοκιμασμένο δρομολόγιο, που μπορεί να μας δείξει την πορεία που ακολούθησαν οι άνθρωποι, προκειμένου να ζήσουν τη ζή με τον Θεό; Ασφαλώς και υπάρχει! Είναι η όλη πορεία που ακολουθεί κανείς, προκειμένου να εισέλθει στην εν Χριστώ ζωήμε το μυστήριο του αγίου Βαπτίσματος. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν κι εμείς να δούμε ποια στάδια προς την εν Χριστώ ζωή μας αποκαλύπτει το Μυστήριο αυτό· και πώς μπορούμε την εμπειρία αυτή να τη βιώνουμε κάθε στιγμή στη ζωή μας. 

Ξεκινάμε λοιπόν ένα ταξίδι· διότι μια πορεία είναι το άγιο Βάπτισμα, μια έξοδος από το σκοτάδι και μια είσοδος στο φως του Θεού. Την πορεία αυτή όμως θα την ανιχνεύσουμε όχο  όπως τη ζούμε σήμερα, που έχει καθιερωθί για όλους ο νηπιοβαπτισμός. Αλλά όπως την ακολούθησαν οι πρώτοι Χριστιανοί, που βαπτίζονταν οι περισσότεροι ενήλικες, διότι γνώριζαν την πίστη σε μεγάλη ηλικία. Για να μπορέσουμε έτσι να καταγράψουμε τα ιερά βιώματα των ανθρώπων που είχαν επίγνωση του Μυστηρίου, στο οποίο εισέρχονταν. 

Στους πρώτους λοιπόν αιώνες της Εκκλησίας, όταν ήθελες να βαπτισθείς, θα έπρεπε να ακολουθήσεις κάποια βήματα. Να σε φέρει αρχικά κάποιος στην εκκλησία, να σε παρουσιάσει στον ιερέα, να του μιλήσει για σένα. Αυτός λεγόταν ανάδοχος. Ο ανάδοχος ήταν ο φλογερός Χριστιανός, που από μεγάλη αγάπη για τον Θεό σου είχε μεταγγίσει αυτή τη δίψα, τη λαχτάρα για τον Θεό· και γινόταν ο εγγυητής σου για την είσοδό σου στην Εκκλησία. Αυτός θα είχε την πνευματική ευθύνη για σένα και σ' όλη τη μετέπειτα πορεία της ζωής σου. 

Εφόσον λοιπόν γινόταν αυτή η πρώτη προσέγγιση, ακολουθούσε η διαδικακασία της κατηχήσεως. Για να γνωρίσεις ποιος είναι ο Θεός με τον οποίο θέλεις να ενωθείς. Το έργο αυτό της κατηχήσεως το έκαναν οι κατηχητές, κληρικοί ή λαϊκοί. Πολλοί από αυτούς είχαν φοιτήσει στις Κατηχητικές σχολές της εποχής εκείνης, οι οποίες υπήρχαν στην Αλεξάνδρεια, στα Ιεροσόλυμα, στη Σμύρνη, στην Αντιόχεια.

Υπήρχαν και αντίστοιχα βιβλία κατηχήσεως: οι Βαπτισματικές Κατηχήσεις, για όσους θα ζητούσαν να βαπτισθούν και οι Μυσταγωγικές Κατηχήσεις, για τους πιστούς μετά το Βάπτισμα. Η προβαπτισματική κατήχηση συνήθως διαρκούσε τρία χρόνια και είχε τρία επίπεδα, τρεις τάξεις: την πρώτη τάξη των ακροατών, τη δεύτερη τάξη των κατηχουμένων και τέλος την τρίτη τάξη των φωτιζομένων. Και η Μυσταγωγική Κατήχηση ακολουθούσε χρονικά το Βάπτισμα και συνεχιζόταν σ' όλη τη ζωή του πιστού. Πώς όμως γινόταν κατά επίπεδο η προβαπτισματική κατήχηση;

α) Ακροατές:Η πρώτη τάξη, των ακροατών, διαρκούσε συνήθως έναν χρόνο. Πήγαινες για έναν χρόνο κάθε εβδομάδα στην εκκλησία και ο κατηχητής σου έκανε τα πρώτα μαθήματα. Άκουγες μόνο βασικές αλήθειες της πίστεως, χωρίς να έχεις αντίστοιχες υποχρεώσεις. 

β) Κατηχούμενοι: Αν ήθελες να συνεχίσεις, προχωρούσες στη δεύτερη τάξη των κατηχουμένων, η οποία συνήθως διαρκούσε δύο χρόνια. 

Στην τάξη αυτή, έπρεπε να πηγαίνεις κάθε εβδομάδα στην εκκλησία, όπου γινόταν η κατήχηση. Τώρα όμως πλέον είχες και συγκεκριμένο δρομολόγιο ζωής. Ο ιερέας, αφού σε οδηγούσε πιο βαθιά στις βασικές αλήθειες της πίστεως, σου όριζε κάθε εβδομάδα κάποιο πνευματικό πρόγραμμα, σου ζητούσε την τήρηση κάποιων βασικών εντολών. 

Και σε τακτά χρονικά διαστήματα σε ερωτούσε: Τα έμαθες αυτά που είπαμε; Τήρησες τις εντολές που έμαθες; Σταμάτησες να ζεις όπως πριν; Σου όριζε το δρομολόγιο αυτό, έτσι ώστε να εισέλθεις στη χριστιανική ζωή με σταθερά βήματα. Κι αν ήσουν συνεπής, σε δεχόταν στη Θεία Λειτουργία, μέχρι και το ιερό Ευαγγέλιο. Δεν είχες όμως το δικαίωμα να παραμείνεις στο Μυστήριο, αφού δεν ήσουν βαπτισμένος. 

γ) Φωτιζόμενοι: Εφόσον λοιπόν επί δύο περίπου χρόνια ήσουν σταθερός στον πόθο σου να βαπτισθείς, προς το τέλος της δεύτερης χρονιάς, ερχόταν ο ανάδοχος μαζί σου και επιμαρτυρούσε στον ιερέα ότι πράγματι ζεις σύμφωνα με τις εντολές που έμαθες. Και η εεκλησία σε κατέτασσε στις τάξεις των φωτιζομένων. Σε έγραφε στο "βιβλίο της ζωής", στους καταλόγους δηλαδή των υποψηφίων για το ιερό Βάπτισμα. Αυτή η εγγραφή γινότα συνήθως την Κυριακή της Τυρινής ἠ στην αρχή της νηστείας των Χριστουγέννων. Έτσι άρχιζε μια πορεία 40 ή 50 ημερών με νηστεία, καθημερινή προσέλευση στον ναό για πνευματική προετοιμασία, εξορκισμούς και κατήχηση. Και ο ιερέας παρακολουθούσε την πορεία της ζωής σου. Έτσι, μετά από τις μέρες αυτές, το μέγα Σἀββατο, ή την παραμονή των Χριστουγέννων ή των Θεοφανείων, προχωρούσες προς το άγιο Βάπτισμα. 

συνεχίζεται....

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 77ο

Παρόμοια κι ο όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης επισημαίνει: "Η ουσία είναι να είμαστε μαζί με τον Χριστό. Να ξυπνήσει η ψυχή και να αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί στον θείο έρωτα. Έτσι θα μας αγαπήσει κι Εκείνος. Θα είναι τότε η χαρά αναφαίρετη! Μέσα σ' αυτή τη χαρά θα γνωρίσουμε τον Χριστό. Δεν μπορούμε να Τον γνωρίσουμε, αν Εκείνος δεν μας γνωρίσει". Ρώτησε κάποιος τον όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη: - Γέροντα, πώς η λογική αίσθηση του Θεού θα γίνει καρδιακή, ώστε να γνωρίσουμε τον Θεό; 

Κι ο όσιος Παΐσιος απάντησε: - Πρέπει να καθαρίσουμε την καρδιά μας. Αν καθαρίσει η καρδιά, έρχεται σ' αυτήν ο Θεός και Τον γνωρίζουμε. Προηγείται δηλαδή ο φιλότιμος αγώνας και τότε η καρδιακή αίσθηση του Θεού έρχεται σαν αποτέλεσμα.  Κι ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος έλεγε: "Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει αρχικά τον Θεό, αποκτά μια φυσική γνώση γι' Αυτόν. Αφού όμως πιστέψει στον Θεό και θέλει να Τον γνωρίσει βαθύτερα, αποκτά μια γνώση πνευματική, η οποία οδηγεί στην αίσθηση του Θεού", εξηγεί, "είναι η πρόγευση της αθάνατης ζωής. 

Αθάνατη ζωή είναι μια αίσθηση μέσα μας του Θεού, που οδηγεί στην αγάπη του Θεού, διότι καμιά γλυκύτητα της καρδιάς δεν μπορεί να συγκριθεί με τη γλυκύτητα της επιγνώσεως του Θεού". Ας αναφέρουμε ἐτσι εδώ μερικά βασικά βήματα που πρέπει να κάνεις, για να γνωρίσεις τον Χριστό: 

1. Ο πόνος της στερήσεώς Του: Το πρώτο βήμα, για να γνωρίσεις τον Χριστό είναι το να νιώσεις ότι υποφέρεις μακριά απ' Αυτόν, ότι δεν αντέχεις την απουσία Του. Αν δεν νιώσεις ανυπόφορα χωρίς Αυτόν, δεν θα Τον γνωρίσεις ποτέ. Ο πρώτος βηματισμός λοιπόν είναι η αίσθηση της στέρησης του Θεού. Διότι μέσα από την αίσθηση της "απουσίας" Του, γεννιέται ο πόθος της παρουσίας Του. Πρέπει να φθάσεις να πεις: Χωρίς τον Θεό δεν μπορώ να ζήσω. 

2. Ο πόθος του Θεού: Σε ένα δεύτερο βήμα είναι αναγκαίο να λαχταρήσεις τον Θεό. Και να Τον ικετεύεις διαρκώς: "Κϋριε, χάρισέ μου καρδιά που να Σε αναζητά με πόνο και λαχτάρα. Εγώ σε εγκατέλειψα. Εσύ μη με εγκαταλείπεις· έλα να με βρεις που Σε αναζητώ". Φθάνει μόνο αυτό; Ὀχι. 

3. Έξοδος από τη ζωή μας: Τώρα καλείσαι να κάνεις μια έξοδο. Για να γνωρίσεις καλά έναν άγνωστο, πρέπει να ζήσεις μαζί Του. Για να γνωρίσεις τον Χριστό, χρειάζεται να μπεις στη ζωή Του. Πώς θα μπεις στη ζωή Του; 

Αφού πρώτα βγεις από τη ζωή σου. Αφού βγεις από τα πάθη σου. Πρέπει να βγεις από εκείνα που σε ελκύουν στα ορατά, αλλά ασήμαντα και όχι στον αόρατο μα ατίμητο Κύριο. Και για να βγεις, καλείσαι να κάνεις μια ηρωική έξοδο, να κοτὖραστείς, να ματώσεις. Αυτά που λαχταράς, αυτά γνωρίζεις. Αν σε ενδιαφέρουν μόνο η διασκέδαση, οι μουσικές, το φαγητό, οι παρέες, τα ξεφαντώματα, αυτά θα ζεις. Τον Θεό όμως δεν θα Τον γνωρίσεις ποτέ. Θα έχεις μια γνώση τυπική, επιφανειακή. Και θα μείνεις ανικανοποίητος. 

4. Μετάνοια: Μετά από την ηρωική αυτή έξοδο, η ψυχή σου θα νιώσει τη μικρότητα και την αμαρτωλότητά της. Πώς θα πλησιάσει τον Θεό; Γι' αυτό θα πάρει τον δρόμο της μετάνοιας. Και μέσα στο Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως θα πεθάνει και θα ζήσει, θα μετανοήσει και θα αναστηθεί. Έτσι σταδιακά τα πάθη θα χάσουν τη δύναμή τους. Και η ψυχή ελεύθερη θα μπορεί να πετά. Θα λαχταρά να ζει με τον Θεό, να ενωθεί μαζί Του, να ζήσει.

5. Είσοδος στη ζωή του Θεού: Χρειάζεται όμως και μια είσοδος στη ζωή του Θεού. Και τι σημαίνει αυτό; Για να μπεις στη ζωή του Θεού, είναι απαραίτητο να είσαι βαπτισμένος Χριστιανός, να Τον αγαπάς με όλη σου την καρδιά, να αγωνίζεσαι καθημερρινά να επιτελείς το θέλημα του Χριστού, να μιμείσαι τον Χριστό με όλη σου τη δύναμη και τη διάθεση, να Τον κοινωνάς με πόθο και λαχτάρα. Τότε θα ζει ο Χριστός μέσα σου. Έτσι, δεν θα ζεις απλώς με τον Χριστό, αλλά θα ζει μέσα σου ο ίδιος ο Χριστός. Και θα γνωρίζεις τον Χριστό όχι διανοητικά, αλλά καρδιακά, εσωτερικά, "μυστηριακά". Διότι ο Χριστός θα έρχεται μέσα σου και θα σου αποκαλύπτεται. Για να τα ζήσουμε εμείς όμως όλα αυτά, θα πρέπει να ζούμε μια ζωή πνευματική, μέσα στο φως και τη Χάρι του Θεού. Αλλά τι είναι όμως η πνευματική ζωή; Και πώς -πιο συγκεκριμένα- εισέρχεται κανείς στην πνευματική ζωή, στην εν Χριστώ ζωή;

συνεχίζεται....

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 76ο

 

Για να γνωρίσουμε όμως τον Χριστό, χρειάζεται όχι μόνο να έχουμε καθαρά αισθητήρια ή να γνωρίσουμε τη ζωή Του, αλλά και να τη ζήσουμε οι ίδιοι, όσο αυτό είναι δυνατόν. Να βιώνουμε μέσα μας τα γεγονότα της ζωής Του. Όχι όμως αντιγράφοντας εξωτερικά τις πράξεις του, αλλά βιώνοντας εσωτερικά, "πνευματικά", "μυστηριακά" τη ζωή Του. 

Και πιο πρακτικά: α) Ο Χριστός περπάτησε στους δρόμους της ζωής μας. Πρέπει κι εμείς να περπατήσουμε στους πνευματικούς δρόμους της ζωής Του., β) Ο Χριστός είχε στον τέλειο βαθμό όλες τις αρετές. Πρέπει και μεις να καλλιεργήσουμε μέσα μας τις αρετές του Χριστού, όσο μπορούμε περισσότερο., γ) Ο Χριστός αγαπούσε, σπλαχνιζόταν κάθε άνθρωπο, κι έτρεχε να ανακουφίσει κάθε βασανισμένο. 

Να αγαπήσουμε κι εμείς κάθε άνθρωπο ως εικόνα του Θεού και να θυσιαζόμαστε γι' αυτόν. δ) Ιδιαιτέρως όμως θα πρέπει να βιώσουμε τη ζωή του Χριστού στο αποκορύφωμα της αγάπης Του, στη σταυρική Του θυσία. Γι' αυτό άλλωστε είχε πει ο Χριστός: "Όταν θα με υψώσετε στον Σταυρό, τότε θα καταλάβετε ποιος πραγματικά είμαι". Διότι ο Κύριός μας πάνω στον Σταυρό κυρίως μας αποκάλυψε το μεγαλείο της αγιότητός Του. 

Μας έδειξε πόσο πολύ μας αγαπά, πόσο υπέφερε για τις αμαρτίες μας. Αν λοιπόν κι εμείς δεν βιώσουμε αυτή τη θυσιαστική αγάπη του Χριστού μας, αν δεν μάθουμε κι εμείς να σηκώνουμε με υπομονή τον δικό μας σταυρό, δεν θα γνωρίσουμε αληθινά τον Χριστό μας. 

Διότι αυτή η εμπειρία του πόνου μας εκτοξεύει πνευματικά τόσο ψηλά, ώστε να ανοίγει τα μάτια της ψυχής μας, για να μπορέσουμε να βλέπουμε πράγματα, που οι άλλοι δεν μπορούν να υποψιασθούν. Αυτό ακριβώς το βίωμα της θυσίας ζούσαν διαρκώς οι Άγιοι. Το μαρτύριο του αίματος περισσότερο οι μάρτυρες, του ιδρώτα περισσότερο οι κήρυκες του Ευαγγελίου και των δακρύων περισσότερο οι ασκητές. Έτσι γνώρισαν τον Χριστό, όχι με το μυαλό τους, αλλά με το βίωμά τους. 

Ο κορυφαίος ωστόσο τρόπος, για να γνωρίσουμε τον Χριστό, είναι να Τον έχουμε μυστηριακά μέσα μας, να Τον κοινωνούμε συνειδητά, να Τον έχουμε διαρκώς ένοικο της ψυχής μας. Έτσι, θα μας αποκαλύπτει ο Ίδιος όλο και περισσότερο τον εαυτό Του, για να Τον γνωρίζουμε όλο και βαθύτερα και να Τον αισθανόμαστε μέσα μας όλο και πιο δυνατά, πνευματικά, καρδιακά, υπερκόσμια. 

Αυτό ακριβώς τονίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγοντας ότι με τη θεία Κοινωνία "ο Θεός ενώνεται με μας και επιτρέπει να Τον γνωρίσουμε, και μάλιστα τόσο πολύ, όσο Εκείνος γνωρίζει ήδη εκείνους που γνωρίζει". Διότι με τη Θεία Κοινωνία ο Θεός αποκαλύπτει μέσα μας με καθαρότητα το πρόσωπό Του. Και μεις μπορούμε να Τον γνωρίσουμε με τον τελειότερο τρόπο που μπορεί να Τον γνωρίσει ο πεπερασμένος και πεσμένος στην αμαρτία άνθρωπος.  

Όταν κατοικήσει ο Χριστός μέσα στις καρδιές μας, λέει ο απόστολος Παύλος, θα μπορούμε να καταλάβουμε ποιο είναι το πλάτος και το μήκος και το βάθος και το ύψος της ευσπλαχνίας Του. Θα γνωρίσουμε έμπρακτα την αγάπη με την οποία μας αγάπησε και που υπερβαίνει κάθε μέτρο και όριο της ανθρώπινης γνώσεως. Και έτσι θα Τον αγαπούμε και θα αφοσιωνόμαστε σ' Αυτόν όλο και περισσότερο. 

Ας αναφέρουμε εδώ ενδεικτικά κάποια κείμενα Αγίων της Εκκλησίας μας, για να μας πουν αυτοί εμπειρικά τι σημαίνει να γνωρίζει τον Θεό ο άνθρωπος που Τον έχει μέσα του: Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός εξηγεί: "Η πραγματική γνώση του Χριστού και της αγάπης Του προϋποθέτει το να έχει κανείς μέσα του τον ίδιο τον Χριστό". Αλλά και ο μέγας Αντώνιος έλεγε χαρακτηριστικά: "Μπορεί να γνωρίσει τον Θεό ο άνθρωπος που επιδιώκει να είναι για πάντα αχώριστος από τον Θεό". 

συνεχίζεται.... 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Ας είναι ευφρόσυνος και ανέμελος ο μήνας Ιούλιος!

Φράσεις για προβληματισμό 112ο μέρος

Άστραψε η θαρρετή ομολογία του εκ γενετής τυφλού της ευαγγελικής περικοπής. Περιφρονώντας τις απειλές και τις ειρωνείες των Φαρισαίων ύψωσε την ηρωική φωνή του και με παρρησία ομολόγησε την πίστη και την ευγνωμοσύνη του προς τον μεγάλο Ευεργέτη του. Ας είναι και για μας αξιοθαύμαστο παράδειγμα καλής ομολογίας, καρπός πίστεως και ευγνωμοσύνης. Ομολογία με λόγια και έργα και ανάλογη παρρησία, μέσα στην οικογένεια, στον εργασιακό χώρο, στις διαπροσωπικές σχέσεις (Σπουδαία σκέψη). 

Να είστε ευγενικοί με τους ανθρώπους, γιατί ο καθένας έχει τον δικό του πόλεμο, μάχη και απώλειες. Ζήστε απλά, αγαπάτε απλόχερα, νοιαστείτε για τις ανάγκες των άλλων. Να μιλάτε αργά. Αφήστε τα υπόλοιπα στον Θεό (Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως). 

Τοιοῦτος ἕκαστος ὑπολαμβάνεται, ὁποίοις ἑταίροις συναναστρέφεται: ο καθένας θεωρείται τέτοιου χρακτήρα, ανάλογα με τους φίλους που κάνει παρέα (Αίσωπος).

Όταν θέλετε να κάνετε παρατήρηση για μια αταξία, κοιτάξτε το παιδί σας στα μάτια σταθερά, χωρίς θυμό, υπομονετικά. Το πρόσωπό σας να δείχνει ότι δεν είναι θυμωμένο, αλλά δεν διασκεδάζετε και καθόλου με τη συμπεριφορά του. Να είστε σίγουροι ότι θα το πάρει το μήνυμα (Σπουδαία σκέψη). 

Μηδέν τῆς τύχης (ἐστίν), ἀλλά πάντα τῆς εὐβουλίας καί τῆς προνοίας: τίποτε δεν οφείλεται στην τύχη, αλλά όλα εξαρτώνται στο σύνολό τους από την προνοητικότητα και την ορθή κρίση και σκέψη (Σπουδαία σκέψη). 

Κάνε ό, τι εξαρτάται από σένα και προσευχήσου. Με τη βοήθεια του Θεού κατόπιν προχώρα (Σπουδαία σκέψη). 

Ἐγώ γάρ ἔμαθον ἐν οἷς είμί, αὐτάρκης εἶναι. Οἶδα ἐγώ καί ταπεινοῦσθαι, οἶδα καί περισσεύειν ἐν παντί καί ἐν πᾶσι· μεμύημαι καί χορτάζεσθαι καί πεινᾶν καί περισσεύειν καί ὑστερεῖσθαι. Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ: έμαθα να είμαι αυτάρκης με αυτά που έχω. Μπορώ να είμαι και ταπεινός και πλούσιος. Ἐχω μυηθεί και να πεινώ και να είμαι χορτάτος. Αυτή τη δύναμη μου δίνει ο Χριστός (Φιλιππ. δ, 11-13). 

Πρέπει να χαίρεσαι, όταν παρουσιάζεται κάποια δοκιμασία στη ζωή σου. Καλλιτεχνική σμίλη κρατά τότε στο χέρι Του ο Χριστός. Θέλει να σε ετοιμάσει ένα άγαλμα του ουράνιου παλατιού (Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής). 

Να λέμε στους άλλους όλα όσα πρέπει να τους πούμε, μόνο όσα πρέπει να τους πούμε, με σωστό τρόπο όσα πρέπει να τους πούμε (Σπουδαία σκέψη). 

Η ευαγγελική περικοπή των μυροφόρων είναι ένας ύμνος αγάπης προς τον Κύριο. Οι μυροφόρες γυναίκες έμειναν κοντά Του μέχρι την Σταύρωση και την Ταφή Του. Αλλά και μετά τα συγκλονιστικά εκείνα γεγονότα, ήταν εκείνες που έσπευσαν με τρόπο μοναδικό να εκφράσουν τη λατρεία και την αγάπη τους προς τον νεκρό Διδάσκαλό τους. 

Το ίδιο και ο Ιωσήφ ο απ' Αριμαθαίας, ο οποίος τόλμησε να ζητήσει την άδεια από τον Πιλάτο και μαζί με τον νυχτερινό μαθητή Νικόδημο, έκαναν την ταφή του Κυρίου και απέδωσαν την πρέπουσα τιμή στο νεκρό σώμα Του. Ας προσπαθήσουμε κι εμείς στη ζωή μας να Τον λατρεύουμε κάθε Κυριακή, αλλά και κάθε μέρα, τηρώντας το θέλημά Του (Σπουδαία σκέψη).

"Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;" Θα έλεγε κανείς τι ερώτηση είναι τούτη; Ήταν δυνατόν να μην ήθελε να γίνει καλά ο τριανταοκτώ χρόνων ανάπηρος;  Ναι, ήταν δυνατόν. Θα μπορούσε να είχε απογοητευθεί. Να έλεγε στον Χριστό: Ὠχου, άνθρωπέ μου, με τον πόνο μου παίζεις; Άφησέ με ήσυχο. Θέλεις να γίνεις καλά; Μια ερώτηση που διαχρονικά θέτει ο Κύριος σε όλους μας. 

Και το θέμα είναι πρώτα-πρώτα να καταλάβουμε ότι είμαστε άρρωστοι -η αμαρτία είναι αρρώστια- κι έπειτα να θελήσουμε να απαλλαγούμε από την αρρώστια μας. Πόσοι γύρω μας είναι παραδομένοι στην ψυχοφθόρα επίδραση των παθών, αλλά δεν τους περνά από το μυαλό να βγουν από αυτή την κατάσταση που ροκανίζει την ύπαρξή τους; (Αρχιμ. Αποστόλου Χ. Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ"). 

Άνθρωπε! Αν εξακολουθείς να πιστεύεις πως η σωματική τροφή και το ποτό είναι ικανά να θρέψουν και να ξεδιψάσουν την ψυχή σου, θα βρεθείς στο επίπεδο όπου βρίσκονται τα οικόσιτα ζώα και τα άγρια κτήνη. Αν ξεπέρασες το επίπεδο αυτό και ελπίζεις πως η ψυχή σου μπορεί να τραφεί και να αναζωογονηθεί από την ανθρώπινη σοφία, τότε θα βρεθείς στο επίπεδο εκείνων που έχουν αποκτήσει ημιανάπτυξη. 

Η πρώτη σκέψη είναι ανόητη, η δεύτερη είναι στείρα. Αν ξεπέρασες το επίπεδο αυτό κι ένιωσες μα ανέκφραστη δίψα, που καμιά πηγή στον κόσμο δεν θα μπορούσε να σβήσει, τότε έχεις αποκτήσει πραγματική εμπειρία, είσαι άνθρωπος αληθινός. Τότε θα κατανοήσεις με πληρότητα το Ευαγγέλιο της Κυριακής της Σαμαρείτιδας (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς). 

Η Χάρη του Θεού έκανε τα πάντα για μένα. Ενώ Τον είχα ξεχάσει, μου υπενθύμισε τον εαυτό Του. Ενώ πήγαινα μακριά Του, με προσκάλεσε. Ενώ βρισκόμουν σε απόγνωση, με στήριξε. Ενώ έπεφτα, με σήκωνε. Όταν επέστρεψα, με οδήγησε. Κι όταν ήλθα κοντά Του, με αγκάλιασε και με ασφάλισε (Ιερός Αυγουστίνος). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!