Το κάπνισμα στην εφηβική ηλικία

«Σύρμα....», ακούστηκε μακρινή η μια φωνή.
«Σβήστε τα...», πιο κοντινή η άλλη, προσπαθώντας κι οι δυο να τους προφυλάξουν από τον κίνδυνο που πλησίαζε. Ο Πέτρος εξαφάνισε κάτω από τα 43 νούμερο Nike του το ενοχοποιητικό στοιχείο. Εγώ, πώς μου’ ρθε αλήθεια, το πέταξα πίσω μου, ενώ μπροστά μου στεκόταν ήδη ο εφημερεύων καθηγητής του ορόφου.

«Καίγεσαι, το κατάλαβες;», μου ψιθύρισε τρομαγμένος ο Πέτρος, ειδοποιώντας με ότι η κουκούλα του τζάκετ υποδέχθηκε το τσιγάρο μου, κι εκείνο υπακούοντας τον νόμο καύσεως άρχισε να τη σιγοκαίει.
Ο καθηγητής με κοίταζε απορημένος και λυπημένος μαζί. Πήγε και κάτι να πει, μα δεν το αποφάσιζε. Να κατάλαβε τίποτα; Να με πρόδωσε ο καπνός που ανέβαινε αμέριμνος από την κουκούλα μου; Τότε γιατί δεν μου έκανε παρατήρηση; Το κουδούνι που τον έφερε στην τάξη μας μου’ δωσε την απάντηση.

- Καλημέρα, παιδιά. Βγάζετε, σας παρακαλώ, μια κόλλα; Ευτυχώς, αμέσως πρόσθεσε και την «αγχολυτική» φρασούλα: «όχι για διαγώνισμα». Ήρεμοι, αλλά γεμάτοι περιέργεια, ακούσαμε τις εξηγήσεις του.
- Θα ήθελα να μου απαντήσετε, ανώνυμα και προαιρετικά, στην ερώτηση: «Τι θα έλεγες σ’ έναν συμμαθητή σου που καπνίζει;» Τα περισσότερα παιδιά, σχεδόν όλα, άρχιζαν να γράφουν. Η ώρα έφευγε, δεν έφευγε όμως απ’ το μυαλό μου η φωνή του Πέτρου: «Καίγεσαι, το κατάλαβες;»

Σε λίγο, με το στόμα του καθηγητή, καθώς άρχισε μας διαβάζει τις απαντήσεις στο ερώτημά του, ήταν σαν να άκουγα έναν-έναν τους συμμαθητές μου να μου λένε:
Φίλε, φρόντισε να συνειδητοποιήσεις ότι η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό, πριν το χάσεις...
Δηλητηριάζεις τον οργανισμό σου. Ένας τακτικός καπνιστής αποθηκεύει μια χούφτα πίσσα στα πνευμονία του κάθε χρόνο...

Σε λίγο θα τρέχεις 100 μέτρα και θα λαχανιάζεις... Χαιρέτισε τον αθλητισμό....
Πριν καπνίσεις το επόμενο τσιγάρο, σκέψου... κάθε τσιγάρο σού αφαιρεί πέντε λεπτά από τη ζωή. Πίστεψέ με, δεν αξίζει....
Στο στόμα σου έχεις τον «καπνίζοντα θάνατο»...αν συνεχίσεις, δεν θα προλάβεις να δεις τα εξήντα σου χρόνια. Γι’ αυτό άκουσέ με και σταμάτησε όσο νωρίς...

Σκέψου και κάτι ακόμη...αν εσύ θέλεις να είσαι καπνιστής, εγώ τι σου φταίω; Οι παθητικοί καπνιστές βρίσκονται σε χειρότερη θέση, το γνωρίζεις, πιστεύω...
Ξέρεις γιατί καπνίζεις. Είναι μόδα και την ακολουθείς. Αν χαίρεσαι να κάνεις κακό στον εαυτό σου, για να είσαι.....cool, συνέχισε. Δική σου είναι η επιλογή να αυτοκαταστρέφεσαι.

Μη νομίσεις ότι το κάπνισμα σε κάνει «δημοφιλή». Αρκετά παιδιά σε σχολιάζουν κι απομακρύνονται από την παρέα σου. Το πήρες είδηση;
Μη λες...θα το σταματήσω. Δε θα’ ναι εύκολο, αν εξαρτηθείς. Στο λέω εκ πείρας... Κοίταξε γύρω μας πόσο ταλαιπωρούνται κάποιοι μεγάλοι να το κόψουν.
Αποδεικνύεσαι αδύναμος χαρακτήρας. Πρόσεξε...το επόμενο βήμα μπορεί να είναι τα ναρκωτικά. Έχει ξαναγίνει.

Σου τρώει και το χαρτζιλίκι. Ψέματα;
Καπνίζεις, λες, γιατί έχεις προβλήματα. Το τσιγάρο θα στα λύσει, κομπιουτεράκι είναι;
Σε καταλαβαίνω...και σου λέω ό, τι και στον εαυτό μου: Είναι τόσο ανόητο να εξαρτάται κάνεις από ένα τόσο μικρό πραγματάκι.
Μην περιμένεις απ’ το τσιγάρο να σου βγάλει εισιτήριο χαράς....
Είναι ο χειρότερος φίλος. Νομίζεις ότι σου κρατάει συντροφιά, κι αυτός σε σκοτώνει.
Από μένα άκου κάτι που δεν το 'χεις ξανακούσει.... Δεν έχουμε δικαίωμα να φθείρουμε το σώμα μας. Είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. Άκουσα πως το γράφει η Αγία Γραφή.

Τα χαρτιά τελείωσαν κι οι απαντήσεις μαζί. Οι φίλοι μου το’ παν για τα καλά. Καιρός να πω κι εγώ αυτό που δεν ήθελα πριν λίγο να γράψω.
Τι θα’ λεγα σ’ έναν συμμαθητή μου που καπνίζει; «Καίγεσαι, φίλε, το κατάλαβες; Καίγεσαι κι εσύ κι εγώ. Σβήσε το τσιγάρο σου, κι εγώ το δικό μου. Να σκορπίσει ο καπνός απ’ τα μάτια μας, να δούμε καθαρά μπροστά μας...»

- Καλά μας τα λες, είπε μόνο ο καθηγητής, και μετά από σκέψη πρόσθεσε:
- Και για να τα καταφέρεις καλά, άκουσε κάτι κι από μένα. Ο εαυτός σου μπορεί να προδώσει την απόφασή σου. Είναι αδύνατος. Ζήτησε βοήθεια από τον πιο δυνατό Φίλο του ανθρώπου, τον Χριστό. Θα νιώθεις τότε το ζωντανό νερό της Χάρης Του να σβήνει τη φωτιά που απειλεί τη ζωή σου....

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, 8:15 π.μ. Μαθήματα εκτός ύλης, «Καίγεσαι, το κατάλαβες;», Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Φράσεις για προβληματισμό 48ο μέρος

Όποιος δεν βρίσκει ανάπαυση στη συνείδησή του, άδικα κοπιάζει ψάχνοντάς την αλλού (Σπουδαία σκέψη).

Φασί τούς γέροντας παλίμπαιδας γίγνεσθαι: δεύτερη φορά οι γέροντες γίνονται παιδιά (Παροιμία).

Φήσεις νομίζεσθαι σύ παιδός τοῦτο τοὔργον εἶναι· ἐγώ δέ γ' ἀντείποιμι ἄν ὡς δίς παῖδες οἱ γέροντες: Θα ισχυριστείς ότι αυτό το έργο δεν θεωρείται έργο του παιδιού. Εγώ δε θα αντιλέξω ότι δυο φορές παιδιά είναι οι γέροντες (Αριστοφάνης).

Δεν υπάρχει βιβλίο τόσο ευανάγνωστο όσο ο βίος του ανθρώπου (Γκαίτε).

Όταν το 1930-32 ο Γεώργιος Παπανδρέου υπήρξε Υπουργός Παιδείας, μια επιτροπή φοιτητών της Νομικής τον επισκέφθηκε και ζήτησε την κατάργηση ορισμένων μαθημάτων. Τότε ο υπουργός και μέγας φιλόλογος, αλλά και πολιτικός τους απάντησε: "Σας καταλαβαίνω. Δεν θέλετε να κουράζεσθε. Όμως δεν πρόκειται να μεταβάλω το Υπουργείον Παιδείας εις Υπουργείον Αμαθείας και Αγραμμάτων" (Σπουδαία ιστορική στιγμή).

Όταν τα παιδιά είναι τραυματισμένα και πληγωμένα από κάποιο σοβαρό ζήτημα, να μην επηρεάζεσθε που αντιδρούν και μιλούν άσχημα. Στην πραγματικότητα δεν το θέλουν, αλλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς στις δύσκολες στιγμές. Μετά μετανιώνουν. Αν όμως εσείς εκνευρισθείτε και θυμώσετε, γίνεσθε ένα με τον πονηρό και σας παίζει όλους (Όσιος Πορφύριος, Βίος και Λόγοι).

Ο καλύτερος γιατρός είναι η ευθυμία, η δίαιτα και η ησυχία (Βάκων).

Ἐγκράτεια καί ἄσκησις καί τῆς τροφῆς λιτότης, καί ἔγερσις ἑωθινή, ἐστί μακροβιότης (Σπουδαίο ρητό).

Ἐν οἴνῳ ἡ ἀλήθεια (αρχαίο ρητό): Δώσε κρασί να βγει η αλήθεια λέει ο λαός μας.

Πρέπει να λέμε την αλήθεια χωρίς πολυλογίες (Δημόκριτος).

Ο άνθρωπος είναι συνήθως πιο πρόθυμος να ανταποδώσει το κακό παρά να ξεπληρώσει το καλό που του έκαναν (Σπουδαία σκέψη).

Τῶν εὐτυχούντων πάντες φίλοι, τῶν δυστυχούντων μηδέ ὁ γεννήτωρ: όταν κανείς ευτυχεί, όλοι τον περιτριγυρίζουν φιλικά. Όταν όμως δυστυχήσει, κανείς δεν τον πλησιάζει, ούτε ακόμη κι ο γονιός (Αρχαίο ελληνικό ρητό).

Είναι προτιμότερο να κινδυνεύσουμε, για να σώσουμε έναν ένοχο παρά να καταδικάσουμε έναν αθώο (Βολταίρος).

Μερικοί επικρίνουν την Εκκλησία γιατί ανακήρυξε άγιο τον Μέγα Κωνσταντίνο, μετά από πολλούς πολέμους και φόνους. Ξεχνούν όμως ότι πολλοί Άγιοι της Εκκλησίας ήταν πρώην μεγάλοι αμαρτωλοί. Η μετάνοιά τους και η αλλαγή της ζωής τους είναι που μετρά και όχι τα αμαρτήματα της άγνοιάς τους. Έτσι, ο Απόστολος Παύλος, μεγάλος διώκτης των χριστιανών, ο ληστής με τα πολλά εγκλήματα, η Μαρία η Αιγυπτία, μεγάλη πρώην πόρνη, χάριν στη μετάνοιά τους ευαρέστησαν τον Θεό και τιμώνται ως Άγιοι (Σπουδαία σκέψη).

Αν κανείς ζητά να ζει εύκολα, θα πεθάνει δύσκολα (Σπουδαία σκέψη).
Το μεγαλύτερο ελάττωμα των ανθρώπων είναι η αναίδεια (Ευριπίδης). 

Η υποκρισία είναι ο σεβασμός που προσφέρει η κακία στην αρετή (Λούθηρος).

Εσταυρωμένε Κύριε, Θεού δύναμις και και Θεού σοφία, κατανίκησε Συ την σκληρότητά μας, φώτισε Συ τη διάνοιά μας, τιθάσευσε Συ το εσωτερικό μας και πρόσδεσέ μας στο άρμα του Σταυρού Σου, ίνα δι' αυτού οδηγηθούμε πλησίον του θρόνου σου (Π. Ν. Τρεμπέλα, Από το πάθος του Κυρίου, Εκδόσεις Σωτήρ).

Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὄτι ἐξέβαλον αὐτόν (τον εκ γενετής τυφλό) ἔξω καί εὗρεν αὐτόν (Ιωα. θ, 1-58):άκουσε ο Κύριος ότι τον πέταξαν έξω και τότε τον συνάντησε και τον ρώτησε: - Εσύ πιστεύεις στον Υιό του Θεού; - Πιστεύω, Κύριε! Και τον προσκύνησε. Ο Χριστός παρακολουθεί τον αγώνα σου, την καθημερινή σου πάλη μέσα στον αποστατημένο κόσμο. Παρακολουθεί με τεταμένο ενδιαφέρον την ομολογία που δίνεις γι' αυτόν στο περιβάλλον σου. Τρέχει κοντά σου ο Χριστός (Αρχιμανδρίτη Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ).

Όποιος πιστεύει σε μένα, θα του συμβεί κάτι εκπληκτικό... Ποτάμια ολόκληρα θα αναβλύσουν από το εσωτερικό του, ποτάμια με νερό ζωντανό, τρεχούμενο, δροσιστικό, αναζωογονητικό, που θα χαρίζει και στον ίδιο και στους άλλους γύρω του αναψυχή, υγεία, ζωή (Ιωάννου ζ, 37-52). Το ζωντανό νερό είναι το Άγιον Πνεύμα με τη χάρη Του τη ζωτική και την ανακαινιστική. Αυτό χαρίζει στον άνθρωπο βαθιά ξεκούραση, υπερκόσμια αναψυχή κάτι σαν διαρκή μόνιμη αύρα, δροσιά, θαλερότητα. "Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τό πνεῦμα τῆς ἀληθείας....ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν" (Αρχιμανδρίτου Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου Χριστέ, Εκδόσεις Σωτήρ).

"Τό ἔργον ἐτελείωσα ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω (Ιωα. ιζ, 1-13)". Εγώ σε δόξασα πάνω στη γη, ολοκλήρωσα το έργο που μου έδωσες να επιτελέσω. Κι εσύ κι εγώ έχουμε να επιτελέσουμε ένα πολύ σπουδαίο και υπεύθυνο έργο εδώ πάνω στη γη που μας έφερε η αγάπη του Θεού. Και το έργο αυτό δεν είναι άλλο από τον αγιασμό μας· να γίνουμε άγιοι,να γίνουμε "κατά χάριν θεοί". Αυτό σημαίνει αγώνα, δουλειά, προσπάθεια καθημερινή. Έλα να αγωνιστούμε καθημερινά μέσα στον κόσμο με σπουδή και ευθύνη (Αρχιμανδρίτου Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ).

    Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Φράσεις για προβληματισμό 47ο μέρος

Κι όσο αγαπώ την πατρίδα μου, δεν μπορώ άλλο τίποτας (Μακρυγιάν-νης): Κάθε άνθρωπος έχει την πατρίδα όπου γεννήθηκε, είδε το φως του ήλιου, έκανε τα πρώτα βήματά του. Έτσι κι εγώ, ως πιστός Χριστιανός Ορθόδοξος, αγαπώ την πατρίδα μου την Ελλάδα. Σήμερα κανένας από εμάς δεν θα ήθελε να καταντήσει ξένος, πρόσφυγας στην πατρίδα του την Ελλάδα, στο σπίτι που μεγάλωσε, στους δρόμους που περπάτησε και έπαιζε μικρός, στις βουνοκορφές που σκαρφάλωσε. Αγαπώ την πατρίδα μου και διαφυλάττω τον πολύτιμο θησαυρό που οι πρόγονοί μου μού κληροδότησαν, τις ρίζες μου (Σπουδαία σκέψη).

«Ἄγγλος ἢ Γερμανὸς ἢ Γάλλος δύναται νὰ εἶναι κοσμοπολίτης ἢ ἀναρχικὸς ἢ ἄθεος ἢ ὅ,τιδήποτε. Ἔκαμε τὸ πατριωτικὸν χρέος του, ἔκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπαγγέλλεται χάριν πολυτελείας τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀπαισιοδοξίαν. Ἀλλὰ Γραικύλος τῆς σήμερον, ὅστις θέλει νὰ κάμῃ δημοσίᾳ τὸν ἄθεον ἢ τὸν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μὲ νᾶνον ἀνορθούμενον ἐπἰ ἄκρων ὀνύχων καὶ τανυόμενον νὰ φθάσῃ εἰς ὕψος καὶ φανῇ καὶ αὐτὸς γίγας. Τὸ Ἑλληνικὸν ἔθνος, τὸ δοῦλον, ἀλλ᾽ οὐδὲν ἧττον καὶ τὸ ἐλεύθερον, ἔχει καὶ θὰ ἔχῃ διὰ παντὸς ἀνάγκην τῆς θρησκείας του (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης).

Ύψη δεν ξέρω δίχως κόπους ν' ανεβαίνουν. Ξεκούραστα μονάχα κατεβαίνουν (Σπουδαία σκέψη). 
Τα βιβλία είναι ακοίμητες λαμπάδες της συγκεντρωμένης σοφίας (Έρασμος).  
Εχιονίσαν τα βουνά και οι μύλοι δεν αλέθουν πια (Παροιμία για γέροντες εξασθενημένους). 

Έχεις με, δεν με κοιτάς. Με χάνεις, με γυρεύεις (Παροιμία για την υγεία. Όταν την έχουμε, δεν υπολογίζουμε τους κινδύνους της. Όταν τη χάνουμε, τότε καταλαβαίνουμε την αξία της και την αναζητούμε).
Η αλήθεια είναι Βασίλισσα και ο θρόνος της ακλόνητος (Βίκτωρ Ουγκώ).

Λέγε πάντοτε την αλήθεια, έστω κι αν σε ζημιώνει, διότι θα κερδίσεις την τιμή σου. Αν προτιμήσεις το ψέμα, θα χάσεις την τιμή σου (Σοφούλης).
Μεγάλη που είσαι, αλήθεια! Ούτε η φωτιά μπορεί να σε κάψει ούτε το νερό μπορεί να σε πνίξει... (Δουμάς).

Ο καθένας αγαπά περισσότερο ό, τι απόκτησε με κόπο (Αριστοτέλης).  
Δεν αξίζει να επαινείτε μόνο τους ενάρετους, αλλά πρέπει και να τους μιμείστε (Ισοκράτης). 
Όταν ακμάζει η γεωργία κι όλες οι άλλες τέχνες (επαγγέλματα) προοδεύουν. Όπου όμως η γη αναγκασθεί να μείνει χέρσα (ακαλλιέργητη, άσπαρτη), τότε χάνονται (παρακμάζουν) κι όλα τα αλλά επαγγέλματα και στην ξηρά και στη θάλασσα (Ξενοφώντας).

Τό πείθεσθαι μέγιστον ἀγαθόν ἐστιν καί ἐν πόλει καί ἐν στρατιᾷ καί ἐν οἴκῳ: η πειθαρχία είναι παρά πολύ μεγάλο αγαθό και για την πόλη (κράτος) και για τον στρατό και για την οικογένεια (Ξενοφώντας).
Σύν θεοῖς οὐδενός ἀπορήσομεν: με τη βοήθεια των θεών δεν θα μας λείψει τίποτα (Ξενοφώντας).

Το αμάρτημα είναι αρρώστια, ασχήμια κι αδυναμία (Πλάτων).
Το μόνο μυστικό που μπορεί να κρατήσει μια γυναίκα είναι η ηλικία της (Βολταίρος).
Όταν λησμονεί κάποιος τα λάθη του, γίνεται θρασύς (Δημόκριτος).
Ό, τι ξόδεψα, το είχα. Ό, τι χάρισα, το έχω. Ό, τι φύλαξα, το έχασα. Πολύ σοφό το μήνυμα που φέρεται να ζήτησε να υπάρχει στον τάφο του ένας άνθρωπος στη Ρώμη. (Συμβουλή ενός νεκρού σε μας τους ζωντανούς: αυτό που μένει τελικά για πάντα σε μας είναι ό, τι χαρίζουμε).

Όταν κάποιος έχει στα χέρια του μια οποιαδήποτε εξουσία, είναι δύσκολο να ευχαριστεί τους πάντες (Σόλων).
Αν δεν μπορείς να γίνεις λεωφόρος, γίνε ένας χωματόδρομος ή έστω ένα μονοπάτι! Αν δεν μπορείς να γίνεις ήλιος, γίνε φεγγαράκι ή έστω ένα αστεράκι! (Σπουδαία σκέψη)

Θεόν οὐ λήσω ποτέ προστάτην ἔσχω: δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι έχω προστάτη μου τον Θεό (Πλάτων).

"Θέλεις ὑγιής γενέσθαι; (Ιωα. ε, 11-15)". Μα θα' λεγε κανείς, τι ερώτηση είναι ετούτη; Ήταν δυνατόν να μην ήθελε να γίνει καλά ο τριανταοκτώ χρόνια ανάπηρος; Σήκω πάνω, πάρε το κρεβάτι σου στον ώμο συ και περπάτα! Μια ερώτηση που διαχρονικά θέτει ο Κύριος σε όλους μας. Και το θέμα είναι πρώτα να καταλάβουμε ότι είμαστε άρρωστοι -η αμαρτία είναι αρρώστια- κι έπειτα να θελήσουμε να απαλλαγούμε από την αρρώστια μας. Θέλεις να γίνεις καλά; Η φωνή του Κυρίου σε σένα τώρα. Θέλω, Κύριε, φώναζέ του. Θέλω, Χριστέ μου, απάλλαξέ με! Και μην ανησυχείς. Κάνε ό, τι σου πει (Αρχιμανδρίτη Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ).

Η φιλόθεη ψυχή δεν μπορεί να ζήσει έξω από το βλέμμα του Θεού. Χαίρεται κι ευφραίνεται, όταν νιώθει ότι πάντοτε στέκεται ενώπιόν Του όπου κι αν βρεθεί. Βρίσκεται κάτω από το προστατευτικό βλέμμα Του, καθοδηγείται από το παντοδύναμο χέρι Του και χαίρεται μέσα στη γεμάτη πατρική αγάπη παρουσία Του."Ἐν παντί τόπῳ ὀφθαλμοί Κυρίου, σκοπεύουσι κακούς καί ἀγαθούς (Παροιμίες, ιε, 3)" (Σπουδαία σκέψη).

Κύριε, δός μοι τοῦτο τό ὕδωρ (Ιωα. δ, 5-42). Κύριε, δώσε μου αυτό το νερό, για να μην διψώ πλέον και να μην κάνω τον κόπο να έρχομαι εδώ με τη στάμνα να αντλώ από το πηγάδι. Δεν άργησε στη ζωή της να καταλάβει ότι η ανθρώπινη ψυχή δεν μπορεί να ξεδιψάσει, να ικανοποιηθεί με πράγματα του κόσμου αυτού. Κάτι άλλο αναζητά η ψυχή. Κάτι πολύ περισσότερο. Λαχταρά το "άπειρο νερό"! Αστείρευτο. Παρακάλεσε τον Κύριο να σου δώσει αυτό το "άπειρο", το ζωντανό νερό, που μόνο Αυτός διαθέτει (Αρχιμανδρίτη Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ).

         Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Σοφές ρήσεις του Αγίου Λουκά Κριμαίας (+11 Ιουνίου)

Εσύ τώρα να προσπαθήσεις να πλησιάσεις το Θεό όσο πιο πολύ μπορείς με τη προσευχή και τη άσκηση. Τήρησε το κανόνα που σου έχει δώσει ο πνευματικός σου και προσπάθησε να αισθανθείς το Θεό. Κάνε οτιδήποτε για να Τον ζήσεις να Τον βάλεις στη καρδιά σου. Να μαλακώσει η καρδούλα σου, παιδί μου, από το άγγιγμα της χάρης, κάθε στιγμή όταν σκέφτεσαι πόσο πολύ σε αγαπάει ο Θεός και πόσο σε προστάτεψε από το ψυχικό θάνατο, προστατεύοντας σε από τις βρομιές που φέρνουν οι δαίμονες στο μυαλό των ανθρώπων… Ο γλυκύτατος Ιησούς να είναι πάντα στις σκέψεις σου, να είναι ένα λιμάνι στο οποίο θα επανέρχεσαι ξανά και ξανά …Επίσης μη διστάσεις να καλείς τη Παναγία σε βοήθεια όποτε έχεις ανάγκη και όχι μόνο.Να συνεχίσεις το δρόμο σου με θάρρος με πολύ θάρρος. Χάρισε τη καρδιά σου στο Κύριο και Εκείνος θα της δώσει όλες τις βιταμίνες και όλη τη ενέργεια που χρειάζεται για να μην καταρρεύσει. Τίποτε να μη σου φαίνεται δύσκολο.

Υπάρχουν διάφοροι σταυροί. Υπάρχουν σταυροί, που έχουν εξαιρετικά μεγάλο βάρος, όπως οι σταυροί των Αγίων μαρτύρων, των Οσίων και των μεγάλων Ιεραρχών. Τέτοιοι σταυροί προορίζονται από τον Θεό για τους λίγους και εκλεκτούς Του, για τους οποίους γνωρίζει ότι είναι αρκετά ισχυροί και μπορούν να σηκώσουν και τον πιο βαρύ σταυρό.

Για μας όμως, τους αδύναμους Χριστιανούς, που δίνουμε λίγη προσοχή στην πνευματική ζωή και είμαστε γεμάτοι πάθη και επιθυμίες της σάρκας, ο Θεός προετοίμασε πολύ πιο ελαφρούς σταυρούς. Μας στέλνει στην οδό της ζωής μας παρά πολλές θλίψεις και μας δίνει την εντολή να υπομένουμε ταπεινά τις συκοφαντίες, τις προσβολές και τις ύβρεις από τους ανθρώπους. Να υπομένουμε, λοιπόν, τις θλίψεις που μπορεί να προκύψουν από την αποτυχημένη οικογενειακή ζωή ή από έναν αταίριαστο γάμο.

Να υπομένουμε τη ζηλοτυπία στο γάμο. Μας δίνει την εντολή να υπομένουμε τις προσβολές και να μην αποδίδουμε προσβολή αντί προσβολής, να δείχνουμε εδώ υπομονή, επειδή αυτός είναι ο σταυρός μας. Να τα δέχεστε και να τα υπομένετε όλα σαν σταυρό. Να σηκώσουμε τον σταυρό σημαίνει ήρεμα και με ευχαριστία να υπομένουμε όλα αυτά που μας στέλνει ο Θεός, τον πόνο και τις θλίψεις, τις ασθένειες και τις αδικίες.

Αυτό σημαίνει να βαδίζουμε αγόγγυστα την θλιμμένη οδό, με τη στενή πύλη, που οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών. Σ’ αυτήν ακριβώς την οδό, πρέπει να ακολουθήσουμε τον Χριστό μας. Πρέπει να θυσιάσουμε τα πάθη, τις επιθυμίες και τα θελήματά μας στον Θεό και στους ανθρώπους. Και όπως ο Κύριος ανέβηκε στον φοβερό Σταυρό του Γολγοθά, έτσι και εμείς όταν σηκώνουμε τον σταυρό μας, πρέπει να θυμόμαστε ότι ακολουθούμε την οδό της διακονίας του Θεού και των ανθρώπων και αυτή η οδός είναι η μόνη, που μας οδηγεί μέσω του Γολγοθά στην Ανάσταση.

Οι άνθρωποι πολλές φορές περιμένουν από τον Θεό να πραγματοποιήσει αυτά που ζητούν στις προσευχές τους με έναν τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος. Ο Θεός όμως, συχνά απαντά στις δεήσεις τους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο και όχι με αυτόν που θα ήθελαν ή θα φαντάζονταν.
Όλοι σας πρέπει να είστε φως μέσα στο σκοτάδι. Το φως μπορεί να έχει διάφορες μορφές. Μπορεί να είναι σαν το φως του ηλίου, μπορεί σαν της σελήνης ή των άστρων. Μπορεί να είναι αδύναμο σαν το φως του κεριού ή μιας λάμπας.

Και όμως όλα αυτά είναι φως, είναι ευλογία του Θεού. Και το ασθενέστερο φως είναι ευάρεστο στον Θεό. Με τέτοιο φως μπορεί ο καθένας να φωτίζει το σκοτάδι που υπάρχει γύρω. Με την αγάπη, την τρυφερότητα, την ευσπλαχνία και την ευλάβειά σας μπορείτε και πρέπει να λάμπετε μέσα σ' αυτό τον κόσμο. Να είστε έτοιμοι ακόμη και για το μαρτύριο, εφόσον πλέετε κόντρα στο ρεύμα.

Δεν είναι σωστό να μιλάμε για τα παλιά χρόνια και να τα ευλογούμε και τη δική μας εποχή να την καταριόμαστε. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι σε κάθε εποχή και σε κάθε τόπο οι άνθρωποι που πραγματικά επιζητούν τη Σωτηρία, την βρίσκουν. Ο Κύριος και Θεός μας για τους υψηλούς Του σκοπούς και συχνά ακατανόητους σε εμάς, όχι σπάνια χρησιμοποιεί τους πιο αμαρτωλούς τους πιο ανάξιους ανθρώπους.

Όταν η χάρη δείχνει την παρουσία της, τότε όλα είναι υποφερτά. Κάποτε όμως, για λόγους καθαρά προνοητικούς, συστέλλει την παρουσία της και τότε ο άνθρωπος χάνει την ελπίδα του και μειώνεται ο ζήλος και αυτή ακόμα η πίστη αμβλύνεται. Αυτές είναι οι πιο σκληρές στιγμές στην πνευματική ζωή γιατί, αν εδώ δεν κρατήσει ο Θεός, δεν αντέχει ο άνθρωπος... Δάκρυα πλημμυρίζουν όλη τη γη. Αν μπορούσαμε να μαζέψουμε όλα τα δάκρυα που έχυσε η ανθρωπότητα σε χιλιάδες χρόνια της ιστορίας της θα γινόταν ένας δεύτερος κατακλυσμός.

Υπάρχουν άνθρωποι που η γλώσσα τους είναι τόσο μεγάλη που σαρώνει την γη! Αν λοιπόν είμαστε σαν τους ανθρώπους που περιγράφει στον Ψαλμό του ο Προφήτης Δαβίδ, αν η γλώσσα μας σαρώνει τη γη, αν οι πράξεις μας φανερώνουν την υπερηφάνεια, την έπαρση και την αναισθησία, αν ο νους μας δεν είναι συγκεντρωμένος και γυρίζει παντού, αν όλους τους ανθρώπους τους ειρωνευόμαστε, τους συκοφαντούμε και τους κουτσομπολεύουμε, τότε κάνουμε τους εαυτούς μας ακάθαρτους.

Μην σκανδαλίζεστε όταν ακούτε αυτά που λένε κατά της πίστεως. Αφού αυτοί που τα λένε δεν καταλαβαίνουν την ουσία της. Εσείς να θυμάστε πάντα την βασική αρχή που γνώριζαν πολύ καλά οι πρώτοι Χριστιανοί. Αυτοί θεωρούσαν δυστυχισμένο τον άνθρωπο που γνωρίζει όλες τις επιστήμες, δεν γνωρίζει όμως τον Θεό. Και αντίθετα θεωρούσαν μακάριο, αυτόν που γνωρίζει τον Θεό, έστω και να μην γνώριζε απολύτως τίποτα από τα ανθρώπινα. Να φυλάγετε αυτή την αλήθεια, σαν το μεγαλύτερο θησαυρό της καρδίας σας, να προχωράτε ευθεία και μην κοιτάζετε δεξιά και αριστερά. Ας μην μας κάνουν αυτά που ακούμε κατά της Θρησκείας, να χάνουμε τον προσανατολισμό μας.

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα διά των πρεσβειών του Αγίου Λουκά Κριμαίας!