Με τα μάτια των μαθητών: εκλογή επαγγέλματος

Όλοι οι έφηβοι στο τέλος των σχολικών τους χρόνων καλούνται να αποφασίσουν ποιο θα είναι το μελλοντικό τους επάγγελμα, εφόσον η εκλογή αυτή αποτελεί μια απόφαση σταθμό στη ζωή ενός νέου . Το επάγγελμα είναι ο τρόπος ζωής, οι σκέψεις, αλλά και τα ενδιαφέροντα του εφήβου, που θα τον συντροφεύουν για μια ζωή. 

Γι' αυτό άλλωστε ό, τι κι αν επιλεγεί πρέπει να έχει άμεση σχέση με τα ενδιαφέροντα, αλλά και να ταιριάζει με τις προτιμήσεις του παιδιού, επειδή είναι κομμάτι της μελλοντικής του ζωής. Έτσι, αν ακολουθήσεις ένα επάγγελμα που θα σε ενδιαφέρει πραγματικά και θα το αγαπάς η θα σου αρέσει, θα σε εμπνέει και θα σε κάνει δημιουργικό. 
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι σίγουρα να έχεις μια ιδιαίτερη κλίση σε ό, τι σε ελκύει ή σου αρέσει. Αυτό πρόκειται να σε μετατρέψει σε εξαίρετο επαγγελματία με όρεξη για δουλειά.

Όπως παραδείγματος χάρη πας στο φούρνο και διαλέγεις εσύ τη γεύση του παγωτού που επιθυμείς. Γιατί αν στο διαλέξουν άλλοι, δεν είναι σίγουρο ότι θα σε εκφράζει η επιλογή τους. Θα πρέπει κάποιος να επιλέξει ό, τι τον κάνει χαρούμενο, χωρίς εξωτερικές ή γονεϊκές παρεμβάσεις. 

Οι γονείς σου δεν θέλουν το κακό σου, αλλά πολλές φορές δεν ξέρουν και ποιο είναι το καλό σου. Πρέπει να τους ακούς όχι μόνο γιατί είναι μεγαλύτεροι, αλλά γιατί έχουν και πείρα ζωής. Τη μεγαλύτερη βαρύτητα στην επιλογή του επαγγέλματος την έχει η προσωπική επιθυμία του νέου. Με αυτή τη λογική, εφόσον υπάρχει η παιδεία και ο τρόπος ανατροφής, καλό είναι να γίνονται συζητήσεις με άτομα που εμπιστευόμαστε. 

Οι έφηβοι επίσης πρέπει να αναρωτηθούν αν η βιοποριστική εργασία που επέλεξαν θα τους προσφέρει την κοινωνική καταξίωση που επιθυμούν. Βεβαίως αν λάβουμε υπόψη μας και την σύγχρονη οικονομική κρίση, έχει σημασία και η επαγγελματική αποκατάσταση. 

Το ποσοστό της ανεργίας δυστυχώς αυξάνεται, αντί να μειώνεται, με αποτέλεσμα να πρέπει να σκεφτούμε έξυπνα χωρίς κάποια στιγμή να περιμένουμε στο ταμείο ανεργίας. Φυσικά, καλό είναι να μην είμαστε φυγόπονοι, διότι η εργασία και η σκληρή δουλειά είναι αυτά που μας βοηθάνε στη ζωή.

Η κοινωνική προσφορά του επαγγέλματος είναι εξίσου ένας σημαντικός παράγοντας. Για να λειτουργήσει σωστά μια κοινωνία, πρέπει όλοι να προσφέρουν και να σκέφτονται τους συνανθρώπους τους. 

Γι' αυτό ο κάθε νέος πρέπει να πιστέψει στον εαυτό του και στο πείσμα του κι έτσι θα καταφέρει πολλά. Όταν μεγαλώσει κι ακολουθήσει εκείνο που του λέει η καρδιά του, θα θυμάται τις σκέψεις του και θα είναι μέσα του περήφανος με την επιλογή του.Το επάγγελμα πρέπει να γίνει ο μοχλός, για να κάνει καλύτερους τους ανθρώπους και να δημιουργεί κίνητρα ώστε με τη συνεχή δουλειά ο αυριανός ακαδημαϊκός πολίτης να γίνει χρήσιμο μέλος στην κοινωνία. Το επάγγελμα είναι ό, τι χαρακτηρίζει τη ζωή μας κι η επιλογή μας είναι η αρχή αυτής της πορείας. 
(Μαθητικές σκέψεις)
συνεχίζεται... 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

 

Φράσεις για προβληματισμό 6ο μέρος

Χαρίσματα ενός ηγέτη είναι: 1. Συνέπεια στις αρχές που πρεσβεύει και απαιτεί από τους άλλους, 2. Εμπνέει ενότητα, 3. Με διορατικότητα προβλέπει μελλοντικά προβλήματα, 4. Είναι εύστροφος και ευέλικτος, 5. Ανάλογα με την περίπτωση είναι άλλοτε ρηξικέλευθος και άλλοτε συντηρητικός, άλλοτε καινοτόμος και άλλοτε συνετός, 6. Παραμένει πρότυπο για την ομάδα στην οποία ηγείται και 7. Νοιάζεται για τη διαδοχή του, για την ανάδειξη νέων στελεχών (Περιοδικό Λυδία).

Είναι ζωντανό σήμερα το Βυζάντιο; Βεβαίως. Πάμε στην εκκλησία. Τι ακούμε; "Τῇ Ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια" ή "ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ". Γυρνάμε στο σπίτι. Ο μπαμπάς λέγεται Παναγιώτης, η μάνα Βασιλική, υπάρχει το εικονοστάσι. Χρησιμοποιούμε βυζαντινές παροιμίες. Λέμε: "έφαγε τον περίδρομο", επειδή το βαθύ πιάτο των Βυζαντινών είχε γύρω γύρω ένα περιθώριο όπου ξεχείλιζε το φαγητό. Η λέμε: "το παίζει στα δάχτυλα", επειδή ακριβώς οι Βυζαντινοί μετρούσαν τα πάντα...(Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Συνέντευξη στα Νέα, 3/4/2010). 

Η νύχτα έχει γίνει για την ανάπαυση· ας σεβόμαστε την ανάπαυση της νύχτας, ας είμαστε σιωπηλοί, όπως αυτή... Τώρα υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που ζούμε πολύ κοντά ο ένας στον άλλον (Ποιήματα Λεζάρ, μεταφραση Κώστα και Εριέττας Διαμαντοπούλου).

Νοσεῖς; εὐθύμει. Ὅν γάρ ἀγαπᾶ Κύριος, παιδεύει. Πτωχεύεις; εὐφραίνου, ὅτι Λαζάρου σε τά ἀγαθά διαδέξεται. Ἀτιμάζῃ διά τό ὄνομα Χριστοῦ; μακάριος εἶ, ὅτι σοι ἡ αἰσχύνη εἰς δόξαν ἀγγέλου μεταβληθήσεται: είσαι άρρωστος; να γελάς. Γιατί (εκ)παιδεύει εκείνον που αγαπά ο Κύριος. Είσαι πτωχός; Να νιώθεις χαρά, γιατί θα σε ακολουθήσουν τα αγαθά του Λαζάρου. Σε ατιμάζουν για το όνομα του Χριστού; Είσαι ευτυχισμένος, γιατί η ντροπή που νιώθεις θα μεταβληθεί σε αγγελική δόξα (Μέγας Βασίλειος).

Γρηγορεῖτε= προσέχετε σαν άγρυπνοι φρουροί. Στήκετε ἐν τῇ πίστει= μένετε στερεοί και όρθιοι στην πίστη. 
Ἀνδρίζεσθε= αγωνίζεστε σαν άνδρες γενναίοι. Κραταιοῦσθε= πάρτε δύναμη και θάρρος. Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπη γινέσθω= όλα όσα κάνετε ας γίνονται με αγάπη ( Α Προς Κορινθίους, ιστ, 13-14).

Να μην επιτρέπουμε να τα κάνει όλα ένας. Ένας να έχει τη φροντίδα, την ευθύνη για όλα. Αποφασιστικοί να σηκωνόμαστε και να ζητάμε το μερίδιό μας από την κούραση. Να μοιραζόμαστε (Ποιήματα Λεζάρ, μετάφραση Εριέττας και Κώστα Διαμαντοπούλου, εκδόσεις Πουρνάρα).

Η τρομοκρατία σαν μέθοδος στρατείας ενάντια στον Θεό και την αλήθειά Του δεν είναι καινούργια εφεύρεση. Χρησιμοποιείται σήμερα σε πλατιά κλίμακα. Αλλά η θωριά της είναι κιτρινισμένη απ' τον χρόνο και απ' τη χρήση. Ο Θεός μιλάει στην εκκλησία κι η Εκκλησία μιλάει στον κόσμο για τον Θεό. Και οι πονηρές δυνάμεις συνασπίζονται κι οργανώνουν την τρομοκρατία. Με τη βία και την απειλή και πολλούς άλλους τρόπους θέλουν να πνίξουν τις φωνές της μοναδικής αλήθειας που είναι το Ευαγγέλιο και η Ορθόδοξη χριστιανική πίστη (Προς τη Νίκη). 

Ο Υιός του Θεού μιλάει στον ουράνιο Πατέρα Του. Ο σαρκωμένος Υιός και Λόγος προσεύχεται στον αγέννητο Πατέρα. Παρακαλεί για τους Αποστόλους Του και για τους κατοπινούς μαθητές Του. Να φτάσουν οι μαθητές και Απόστολοι του Κυρίου να φτάσουμε και μεις, οι σημερινοί μαθητές, στη γνώση του αληθινού Θεού "ἵνα γινώσκωσί σε τόν μόνον ἀληθινόν Θεὀν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν" (Κατά Ιωάννη ιζ, 3).

Κι αν ακόμη σας θανατώνουν μη νομίσετε ότι ο Θεός σας εγκατέλειψε και γι' αυτό θανατώνεσθε. Όχι. Δυο σπουργίτια δεν πωλούνται στην τιμή των δέκα λεπτών. Κι όμως ένα από αυτά δεν θα πέσει νεκρό στη γη χωρίς να το επιτρέψει ο Πατέρας σας. Κι όσο για σας μάθετε ότι ο Θεός έχει μετρημένες ακόμη και τις τρίχες του κεφαλιού σας, όλες, τη στιγμή που εσείς για μια από αυτές δείχνετε μικρή ή καμιά φροντίδα και αγνοείτε τον αριθμό τους. Ο Θεός δηλαδή γνωρίζει κι αυτά ακόμη τα ελάχιστα που σας συμβαίνουν, στα οποία εσείς δίνετε μικρή σημασία (Ματθαίου ι, 29-30).

Η άκριτη και ασυγκράτητη διασκέδαση είναι το τέλμα όπου αδειάζει με φυσικότητα η ζωή, όταν δεν έχει πειθαρχία και σκοπό... Τίποτε δεν είναι περισσότερο ανόητο από μια ζωή που πέρασε με διασκεδάσεις,. Γιατί να ζει κανείς, αν η ζωή αποτελείται από χορό, τρέλες, αυτοκινητάδες, κινηματογράφο, παρακολούθηση ραδιοφώνου; (Alex Carrel).

Να φυλαχθούμε από την αντίληψη ότι η εγκράτεια καταδικάζεται από τη φύση, ότι δήθεν τίποτε δεν είναι περισσότερο καταστρεπτικό από τη γενετήσια αποχή κι ότι σ' αυτήν βρίσκεται η ρίζα της νευρώσεως. Κι ας αναγνωρίσουμε ότι η γενετήσια εγκράτεια δεν είναι πρόξενος φυσικών ανωμαλιών, αλλά πηγή ενέργειας και δημιουργικής δυνάμεων (Jean Lhermitte, Καθηγητής Ιατρικής Σχολής και Ακαδημίας Παρισίων).

 Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δεν βλέπει καθαρά. Μόνο όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος (Άγιος Πορφύριος). 

Να αγαπάμε την ομορφιά της επιστήμης μα και την ομορφιά του Θεού (Alexis Carrel, ιατροβιολόγος, Nobel βιολογίας).
Για μένα Ελληνισμός και Ορθοδοξία είναι δυο τεράστια φτερά με τα οποία η Ελλάς αγκαλιάζει τον κόσμο (Σαράντος Καργάκος).

...ἐγὼ γὰρ ἔμαθον ἐν οἷς εἰμι αὐτάρκης εἶναι. οἶδα καὶ ταπεινοῦσθαι, οἶδα καὶ περισσεύειν· ἐν παντὶ καὶ ἐν πᾶσι μεμύημαι καὶ χορτάζεσθαι καὶ πεινᾶν, καὶ περισσεύειν καὶ ὑστερεῖσθαι· πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ: έμαθα να είμαι αυτάρκης με αυτά που έχω. Μπορώ να είμαι και ταπεινός και πλούσιος. Έχω μυηθεί και να πεινώ και να είμαι χορτάτος. Αυτή τη δύναμη μου δίνει ο Χριστός (Προς Φιλιππησίους, δ, 11-13).

Μαζί με τον Χριστό μου λαχτάρησα να ζήσω, μαζί με τον Χριστό μου ώσπου να ξεψυχήσω. Στις φοβερές φουρτούνες, στα ήσυχα νερά, στα γαλανά ουράνια, κυβέρνα Βασιλιά (Γ. Βερίτης)
Είναι τόσο απλή η ευτυχία σ' αυτόν τον κόσμο! Αλλά την ψάχνουμε εκεί που δεν υπάρχει. Η ευτυχία δεν υπάρχει πουθενά αλλού παρά μέσα σου. Δεν εξαρτάται ούτε από τους ανθρώπους ούτε από τα πράγματα. Μόνο από σένα και τον Θεό (Ποιήματα Λεζάρ, μετάφραση Κώστα και Εριέττας Διαμαντοπούλου, εκδ. Πουρνάρα)

Ο λόγος του Ευαγγελίου δεν είναι φυσικά πρακτικός λόγος, ούτε διανοητικός· είναι καρδιακός λόγος. Το μήνυμα πάει κατευθείαν στην καρδιά μας. Δεν είναι κάτι, για να το καταλάβουμε· αυτό γίνεται στα πανεπιστήμια. Ούτε κάτι για να το πράξουμε· αυτό συμβαίνει στα κοινωνικά έργα. Είναι κάτι για να το ζήσουμε (Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής). 

Νίκα το εγώ σου. Είναι η πιο τρανή νίκη. Ενδύσου την αγάπη. Είναι η πιο μεγάλη εντολή. Γίνε στύλωμα στον ανήμπορο. Είναι κι αυτός αδελφός σου. Ζήτησε συγγνώμη από ένα παιδί. Είναι ο Άγγελος του Θεού στη γη. Μείνε κι εσύ παιδί. Είναι αμύθητο το κέρδος (Προς τη Νίκη).

Κύριε, αν σε δοξολόγησα λίγο, είναι γιατί η γλώσσα μου είναι φτωχή. Αν σου είπα τον πόνο μου, είναι γιατί σε θεωρώ γιατρό μου. Αν σε παρακάλεσα τόσο, είναι γιατί σε ήθελα δίπλα μου. Αν σε πίκρανα πολύ, είναι γιατί συγγενεύω με τον πηλό. Αν σου ζήτησα έλεος, είναι γιατί τα λάθη μου έγιναν αμέτρητα. Στήριξέ με, Αγαθέ, ώστε πάντα να προσπαθώ να θυμηθώ " τό ὄνομα σου τοῖς ἀδελφοῖς μου" (Προς τη Νίκη).

Όσα βουνά κι αν ανεβείτε, απ' τις κορφές τους θ' αγνάντευετε άλλες κορφές ψηλότερες μιαν άλλη πλάση ξελογιάστρα. Και την κορφή σαν φτάσετε την ψηλότερη, πάλι θα καταλάβετε πως βρίσκεστε σαν πρώτα κάτου απ' όλα τα άστρα (Κωστής Παλαμάς).

Εάν θέλετε να δείτε το 1ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 2ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 3ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 4ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 5ο μέρος δείτε εδώ

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Η πνοή του Παρακλήτου (μέρος 3ο-τελευταίο)

3. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μποροῦμε νὰ Τὸ ἀποκτήσουμε ἐπίσης μὲ τὴν ὑπακοὴ στὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ.Ὁ Θεὸς μιλάει πολὺ καθαρά, μὲ τρόπο σαφὴ καὶ κατανοητό. Ἔτσι μποροῦμε ν' ἀκοῦμε τὴ φωνή του σὲ κάθε τόπο καὶ χρόνο καὶ περίσταση. Φτάνει μόνο νὰ ἔχουμε αὐτιὰ γιὰ ν' ἀκοῦμε.

Εἶσαι λ.χ., δυστυχισμένος; Σὲ ἀδίκησε κάποιος; Πέθανε ἕνας συγγενής σου; Εἶσαι ἄρρωστος, λυπημένος ἢ μελαγχολικὸς χωρὶς καμιὰ φανερὴ αἰτία, ὅπως συμβαίνει συχνὰ σὲ ὅλους μας; Σ' ὅλες αὐτὲς τὶς περιπτώσεις μπορεῖς ν' ἀκούσεις τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ποὺ σοῦ λέει νὰ συνέλθεις καί, ἀντὶ νὰ στηρίζεσαι στοὺς ἀνθρώπους ἢ νὰ ζητᾶς παρηγοριὰ στὶς διασκεδάσεις καὶ τὰ ξεφαντώματα, νὰ γυρίσεις μετανοημένος σ' Αὐτόν, νὰ ζητήσεις παρηγοριὰ καὶ βοήθεια μόνο ἀπ' Αὐτόν.

Ἂν πάλι καλοπερνᾶς, ἂν ἔχεις ἄφθονα ἀγαθὰ καὶ καμιὰν ἀνάγκη, ἂν οἱ ὑποθέσεις σου ὅλες ἐξελίσσονται θετικά, ἂν δὲν γνωρίζεις πόνο καὶ θλίψη, ἀλλὰ μόνο χαρά, καὶ μάλιστα χαρὰ πνευματική, ὅλα τοῦτα εἶναι τοῦ Θεοῦ φωνή, ποὺ σὲ παρακινεῖ ν' ἀγαπᾶς μ' ὅλη σου τὴν καρδιὰ τὸν Εὐεργέτη σου, νὰ Τὸν εὐχαριστεῖς μ' ὅλη σου τὴ δύναμη καὶ νὰ μὴν ξεχνᾶς, ὅταν ἀπολαμβάνεις τ' ἀγαθὰ αὐτοῦ τοῦ κόσμου, νὰ βοηθᾶς καὶ τοὺς δικούς Του ἄσημους ἀδελφούς, δηλαδὴ τοὺς φτωχούς. Νὰ μὴν ξεχνᾶς ἀκόμα, πῶς τὰ ἀληθινὰ ἀγαθὰ καὶ ἡ αἰώνια χαρὰ βρίσκονται στὸν οὐρανὸ καὶ προέρχονται ἀπ' Αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ κάθε ἀγαθοῦ καὶ κάθε χαρᾶς.

Ἂν εἶναι παρανομία ἡ περιφρόνηση ἑνὸς ἐπίγειου ἄρχοντα, πόσο μεγαλύτερη ἁμαρτία εἶναι ἡ περιφρόνηση τοῦ οὐράνιου Βασιλιᾶ! Ἂν δὲν προσέξουμε, μπορεῖ ὁ Θεός, μετὰ τὶς ἀναρίθμητες ὀχλήσεις καὶ τὶς ἐπανειλημμένες προσκλήσεις Του, νὰ μᾶς ἐγκαταλείψει σὰν πεισματάρικα παιδιά. 

Θὰ μᾶς ἀφήσει τότε νὰ κάνουμε ὅ,τι θέλουμε. Ἀλλὰ μετὰ ἀπ' αὐτὸ ὁ νοῦς μας λίγο-λίγο θὰ σκοτιστεῖ τόσο πολύ, ὥστε καὶ οἱ φοβερότερες ἀκόμη ἁμαρτίες δὲν θὰ μᾶς φαίνονται παρὰ ἀναπόφευκτες ἀδυναμίες τῆς ἀνθρώπινης φύσεώς μας. Ὅσο, λοιπόν, ὠφέλιμο καὶ σωτήριο εἶναι τὸ ν' ἀκοῦμε τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ, τόσο ἐπικίνδυνο καὶ καταστροφικὸ εἶναι τὸ νὰ μὴν τῆς δίνουμε σημασία.

4. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα Τὸ παίρνουμε ἀκόμα μὲ τὴν προσευχή. Εἶναι ὁ πιὸ ἁπλὸς καὶ ἀποτελεσματικὸς τρόπος, ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν χρησιμοποιεῖ ὁ καθένας μας ὁποιαδήποτε ὥρα.
Ὅπως γνωρίζουμε, ἡ προσευχὴ εἶναι ἐξωτερικὴ καὶ ἐσωτερική.

Ὅποιος προσεύχεται κάνοντας γονυκλισίες, κάνει ἐξωτερικὴ προσευχή. Καὶ ὅποιος μὲ τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά του ἀπευθύνεται στὸ Θεὸ πασχίζοντας νὰ Τὸν ἔχει ἀκατάπαυστα στὸ λογισμό του, κάνει ἐσωτερικὴ προσευχή.
Ὅλοι ξέρετε ποιὸς ἀπὸ τοὺς δυὸ αὐτοὺς τρόπους προσευχῆς εἶναι ὁ πιὸ καλός, ὁ πιὸ καρποφόρος, ὁ πιὸ εὐάρεστος στὸν Κύριο. 

Ξέρετε, ἐπίσης, ὅτι μποροῦμε νὰ προσευχόμαστε παντοῦ καὶ πάντοτε, ἀκόμα καὶ τότε ποὺ μᾶς καταβάλλει ἡ ἁμαρτία. Μποροῦμε νὰ προσευχόμαστε καὶ ὅταν δουλεύουμε καὶ ὅταν ξεκουραζόμαστε, τὶς γιορτὲς καὶ τὶς καθημερινές, ὄρθιοι, καθιστοὶ ἢ ξαπλωμένοι.

Ἐδῶ χρειάζεται νὰ σᾶς πῶ μόνο, ὅτι, μολονότι ἡ ἐσωτερικὴ προσευχὴ εἶναι τὸ πιὸ ἰσχυρὸ μέσο γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς θείας χάριτος, δὲν πρέπει ν' ἀφήνουμε καὶ τὴν ἐξωτερικὴ προσευχή, καὶ μάλιστα τὴν κοινὴ θεία λατρεία.

Πολλοὶ λένε: "Γιατί νὰ πάω στὴν ἐκκλησία; Μπορῶ καὶ στὸ σπίτι νὰ προσευχηθῶ. Ἐκεῖ περισσότερο ἁμαρτάνεις παρὰ προσεύχεσαι". Ἀλλὰ τί τοὺς κάνει, νομίζετε, νὰ μιλοῦν ἔτσι; Ἡ καλή τους γνώση ἢ ἡ ὀρθή τους κρίση;

Καθόλου! Ἀπεναντίας, ἡ τεμπελιὰ καὶ ὁ ἐγωισμός τους. Εἶναι ἀλήθεια, βέβαια, ὅτι μερικὲς φορὲς συμβαίνει, δυστυχῶς, νὰ εἴμαστε μέσα στὴν ἐκκλησία καὶ ν' ἁμαρτάνουμε. Αὐτό, ὅμως, δὲν γίνεται ἐπειδὴ ἤρθαμε στὴν ἐκκλησία, μὰ ἐπειδὴ ἤρθαμε μὲ διάθεση ἀκατάλληλη, ὄχι γιὰ νὰ προσευχηθοῦμε, μὰ γιὰ ἄλλα! Καὶ γιὰ νὰ πεισθεῖτε, κοιτάξτε ἐκείνους πού, μὲ τὶς παραπάνω προφάσεις, δὲν ἔρχονται στὴν ἐκκλησία. Μήπως προσεύχονται στὸ σπίτι τους; Κάθε ἄλλο!

Εἴπαμε πρίν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δὲν μπορεῖ νὰ προσευχηθεῖ ἀληθινά. Πράγματι, γιὰ νὰ προσευχηθεῖ κανεὶς ὅπως πρέπει, χρειάζεται πολὺς κόπος, μεγάλος ἀγώνας. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἀμέσως ἢ ἔστω σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα νὰ κατευθύνει τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά του στὸ Θεό. Ἀλλά, ὅμως, τί ἀποκτιέται στὸν κόσμο τοῦτο εὔκολα, γρήγορα καὶ ἄκοπα; Ποιὰ τέχνη, ποιὰ ἐπιστήμη, ποιὰ πνευματικὴ παρηγοριά; 

Γι' αὐτὸ νὰ προσεύχεσαι. Ἀκόμα κι ἂν στὴν προσευχή σου βλέπεις πολὺ κόπο καὶ καμιὰ εὐχαρίστηση, νὰ προσεύχεσαι μὲ ἐπιμέλεια καὶ ζῆλο. Νὰ συνηθίζεις τὸν ἑαυτό σου στὴν προσευχὴ καὶ τὴ συνομιλία μὲ τὸ Θεό. Νὰ προσπαθεῖς, ὅσο μπορεῖς, νὰ συμμαζεύεις καὶ νὰ ἐλέγχεις τὶς σκορπισμένες σου σκέψεις. 

Ἔτσι, σιγὰ σιγά, ἡ προσευχή σου θὰ γίνεται ὅλο καὶ πιὸ εὔκολη. Θ' ἀρχίσεις κι ἐσὺ νὰ αἰσθάνεσαι μία γλυκειὰ παρηγοριά. Καὶ ἂν κάνεις εἰλικρινὴ προσπάθεια, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, βλέποντας τὴν ἀγωνιστικότητά σου καὶ τὴ γνησιότητα τοῦ πόθου σου, γρήγορα θὰ σὲ βοηθήσει. Καὶ ἀφοῦ μπεῖ μέσα σου, θὰ σοῦ διδάξει τὴν ἀληθινὴ προσευχή.

Ὁ Θεὸς μᾶς ζητάει νὰ προσευχόμαστε ἀδιάκοπα (Α Θεσσαλονικείς, 5, 17). Πολλοὶ λένε: "Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ προσευχόμαστε ἀδιάκοπα, ἀφοῦ ζοῦμε στὸν κόσμο; Ἂν ἀσχοληθοῦμε μόνο μὲ τὴν προσευχή, πότε θὰ ἐκπληρώσουμε τὶς ὑποχρεώσεις μας καὶ θ' ἀσχοληθοῦμε μὲ τὶς δουλειές μας;". Δὲν μποροῦμε, βέβαια, νὰ κάνουμε ἀδιάλειπτη προσευχὴ ἐξωτερικά, νὰ στεκόμαστε δηλαδὴ πάντοτε σὲ στάση προσευχῆς, γιατί πρέπει καὶ νὰ δουλέψουμε καὶ πολλὲς ἄλλες ἀνάγκες μας νὰ ἱκανοποιήσουμε. 

Ὅποιος, ὅμως, συναισθάνεται τὴν ἐσωτερική του φτώχεια, δὲν θὰ πάψει νὰ προσεύχεται, ὅ,τι κι ἂν κάνει. Ὅποιος θερμὰ ποθεῖ νὰ μπεῖ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, θὰ βρεῖ τὴν εὐκαιρία καὶ τὸ χρόνο νὰ προσεύχεται, τόσο ἐσωτερικὰ ὅσο καὶ ἐξωτερικά. Ἀκόμα κι ὅταν ἐργάζεται βαριὰ καὶ ἀκατάπαυστα, θὰ βρεῖ καιρὸ νὰ μιλήσει στὸ Θεό. Δὲν βρίσκει καιρὸ νὰ προσευχηθεῖ μόνο ἐκεῖνος ποὺ δὲν θέλει νὰ προσευχηθεῖ.

Μερικοὶ πιστεύουν ὅτι προσευχὴ μπορεῖ νὰ γίνεται μόνο ἀπὸ βιβλία. Καλὸ εἶναι, βέβαια, ἂν μπορεῖς, νὰ ἱκετεύεις καὶ νὰ δοξολογεῖς τὸ Θεὸ μὲ τὰ λόγια τῶν ψαλμῶν καὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων. Ἄν, ὅμως, εἶσαι ἀγράμματος, τότε φτάνει νὰ μάθεις τὶς κυριότερες προσευχές, μὲ πρώτη τὴν Κυριακὴ προσευχή, δηλαδὴ τὸ «Πάτερ ἡμῶν». Σ' αὐτὴ τὴν προσευχή, ποὺ μᾶς τὴν παρέδωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ἀναφέρονται ὅλες οἱ ἀνάγκες μας. 

Ἄν, πάλι, οἱ περιστάσεις δὲν ἐπιτρέπουν νὰ προσευχηθεῖς γιὰ ἀρκετὴ ὥρα, τότε λέγε μερικὲς ἁπλὲς καὶ σύντομες προσευχές, ὅπως, «Κύριε, ἐλέησον», «Θεέ μου, βοήθησέ με», «Κύριε, συγχώρεσέ με», «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν».

5. Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἅγιους πατέρες εἶπε: " Ἂν θέλεις ἡ προσευχή σου ν' ἀνεβεῖ κατευθείαν στὸ Θεό, δῶσε της δυὸ φτερά, τὴ νηστεία καὶ τὴν ἐλεημοσύνη ". Κυρίως μ' αὐτὲς τὶς δυὸ πρακτικὲς ἀρετὲς πραγματοποιεῖται ἡ καθημερινὴ αὐταπάρνηση.
Νηστεία γενικὰ καὶ γιὰ κάθε ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἐγκράτεια καὶ ὁ αὐστηρὸς μετριασμὸς στὴ χρήση τῆς τροφῆς.

Σκοπὸς τῆς νηστείας εἶναι νὰ ταπεινώσει καὶ νὰ ἐλαφρύνει τὸ σῶμα, κάνοντάς το ἔτσι πιὸ ὑπάκουο στὴν ψυχή. Γιατί ἕνα χορτάτο καὶ παχύσαρκο σῶμα ζητάει εὐκολίες καὶ ἀνέσεις, μᾶς κάνει ράθυμους καὶ δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ συλλογιζόμαστε τὸ Θεό. Δένει τὴν ψυχή, τὴν πνίγει, τὴν κάνει ὅ,τι θέλει.

Ἀλλὰ νηστεύοντας σωματικά, πρέπει συνάμα νὰ νηστεύεις καὶ ψυχικά: Νὰ φυλᾶς τὴ γλώσσα σου ἀπὸ κάθε κακὸ ἢ ἀνώφελο λόγο. Νὰ κυριαρχεῖς στὶς ἐπιθυμίες σου. Νὰ ξεριζώνεις τὰ πάθη σου. Ὅσο γιὰ τὴν ἐλεημοσύνη, ἐμεῖς συνήθως ὀνομάζουμε ἔτσι τὴ βοήθεια ποὺ δίνουμε στοὺς φτωχούς. Δὲν εἶναι, ὅμως, μόνο αὐτή.

Ἐλεημοσύνη εἶναι κάθε πράξη ἀγάπης καὶ εὐσπλαχνίας: Νὰ δώσει κανεὶς τροφὴ στὸν πεινασμένο, νὰ δώσει νερὸ στὸν διψασμένο, νὰ ντύσει τὸν γυμνό, νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν ἄρρωστο καὶ τὸν φυλακισμένο, νὰ φιλοξενήσει τὸν ἄστεγο, νὰ περιθάλψει τὸ ὀρφανὸ κ.λπ. Ἀλλὰ γιὰ νὰ εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη σου ἀληθινή, ὅλα αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ κάνεις χωρὶς νὰ καυχιέσαι, χωρὶς νὰ ζητᾶς τὸν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη ἐκείνων ποὺ εὐεργετεῖς.

6. Ἕνας ἄλλος τρόπος, μὲ τὸν ὅποιο μποροῦμε νὰ πάρουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι, ὅπως εἴπαμε, ἡ ἀνάγνωση καὶ ἀκρόαση τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἕνα θησαυροφυλάκιο, ἀπ' ὅπου μπορεῖ νὰ ἀντλήσει φῶς καὶ ζωή· φῶς, ποὺ φωτίζει καὶ σοφίζει, καὶ ζωή, ποὺ ζωογονεῖ καὶ παρηγορεῖ καὶ εὐφραίνει. 

Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολυτιμότερα δῶρα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, μία μεγάλη εὐεργεσία, ἀπὸ τὴν ὁποία ὁ καθένας μπορεῖ νὰ ὠφεληθεῖ, φτάνει μόνο νὰ τὸ θελήσει. Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι ἡ θεία σοφία, μία σοφία τόσο θαυμαστὴ καὶ ἐξαιρετική, ποὺ μπορεῖ νὰ τὴν κατανοήσει ὁ πιὸ ἁπλὸς κι ἀγράμματος ἄνθρωπος. Γι' αὐτὸ ἀκριβῶς πολλοὶ ἁπλοὶ ἄνθρωποι, διαβάζοντας ἢ ἀκούγοντας τὴν Ἁγία Γραφή, ἔγιναν εὐσεβεῖς καὶ ἔλαβαν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἐνῶ ἀπεναντίας ἄλλοι, καὶ μάλιστα μορφωμένοι, μελετώντάς την, πλανήθηκαν καὶ χάθηκαν.

Αὐτὸ ἔγινε, γιατί οἱ πρῶτοι τὴ διάβαζαν μὲ ἁπλότητα καρδιᾶς, χωρὶς ὀρθολογιστικὰ ψιλολογήματα, ἐπιδιώκοντας νὰ πλουτίσουν ὄχι σὲ γνώση ἀνθρώπινη, ἀλλὰ σὲ χάρη καὶ δύναμη καὶ Πνεῦμα Θεοῦ, ἐνῶ οἱ δεύτεροι, νομίζοντας πῶς εἶναι σοφοὶ καὶ πῶς τὰ ξέρουν ὅλα, ζητοῦσαν στὴ Γραφὴ ὄχι τὴ δύναμη καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὴ σοφία τοῦ κόσμου.

7. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα Τὸ ἀποκτοῦμε, τέλος, μὲ τὴ συμμετοχὴ στὰ ἱερὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ κατεξοχὴν μὲ τὴ θεία κοινωνία.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε: "Ὅποιος τρώει τὴ σάρκα μου καὶ πίνει τὸ αἷμα μου, εἶναι ἑνωμένος μαζί μου κι ἐγὼ μαζί του. Αὐτὸς ἔχει ζωὴ παντοτινή. Καὶ ἐγὼ θὰ τὸν ἀναστήσω τὴν ἔσχατη ἡμέρα (Ιω., στ, 54-56)". 

Ὅποιος, δηλαδή, ἄξια κοινωνεῖ τὰ ἅγια μυστήρια, ἑνώνεται μὲ τὸν Κύριο. Καὶ ὅποιος μὲ ἀληθινὴ μετάνοια, καθαρὴ καρδιά, θεῖο φόβο καὶ ἀκράδαντη πίστη παίρνει τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου, παίρνει συνάμα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, πού, μπαίνοντας στὸν ἄνθρωπο, τὸν ἑτοιμάζει νὰ δεχτεῖ καὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὸ Θεὸ Πατέρα, νὰ γίνει δηλαδὴ ναὸς καὶ κατοικητήριο τοῦ ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. 

Ἀπεναντίας, ὅποιος κοινωνεῖ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου ἀνάξια, μὲ ψυχὴ ἀκάθαρτη, μὲ καρδιὰ γεμάτη κακία, ἐκδικητικότητα καὶ μίσος, ὄχι μόνο δὲν παίρνει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλὰ γίνεται προδότης, ὅπως ὁ Ἰούδας, καὶ σταυρώνει τὸ Χριστὸ γι' ἄλλη μία φορά.Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, γι' αὐτοὺς ποὺ ἄξια τὸ μεταλαβαίνουν, εἶναι τὸ φάρμακο ποὺ θεραπεύει κάθε ἀσθένεια καὶ κάθε ἀδυναμία. Καὶ ποιὸς ἀπὸ μᾶς εἶναι σὲ κατάσταση τέλειας ὑγείας; Ποιὸς δὲν χρειάζεται θεραπεία, ἀνακούφιση καὶ παρηγοριά;

Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ τροφή μας στὸ δρόμο πρὸς τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Μπορεῖ ποτὲ νὰ ξεκινήσει κανεὶς γιὰ μεγάλη καὶ κοπιαστικὴ πορεία χωρὶς τροφή;

Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁρατὸ ἁγιαστικὸ μέσο, ποὺ μᾶς τὸ κληροδότησε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καὶ μᾶς τὸ ἄφησε γιὰ τὸν ἁγιασμό μας. Ποιὸς δὲν θὰ ἤθελε νὰ γίνει μέτοχος σὲ μία τέτοια κληρονομιὰ καὶ ν' ἁγιαστεῖ;

Μὴν ἀμελεῖτε, λοιπόν, νὰ πλησιάζετε στὸ Ποτήριο τῆς ζωῆς. Ἀλλὰ νὰ πλησιάζετε μὲ φόβο Θεοῦ καὶ πίστη. Ὅποιος ἀρνεῖται ἢ ἀμελεῖ νὰ κοινωνήσει, δὲν ἀγαπάει τὸ Χριστό, γι' αὐτὸ οὔτε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θὰ λάβει οὔτε στὴν οὐράνια βασιλεία θὰ μπεῖ.
Αὐτά, λοιπόν, εἶναι τὰ μέσα, μὲ τὰ ὅποια μποροῦμε ν' ἀποκτήσουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα: καθαρὴ καρδιὰ καὶ ἁγνὴ ζωή, ταπεινοφροσύνη, ὑπακοὴ στὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ, προσευχή, αὐταπάρνηση, μελέτη τῶν ἱερῶν βιβλίων, θεία κοινωνία.

Τὸ καθένα ἀπ' αὐτὰ τὰ μέσα ἀρκεῖ, βέβαια, καὶ μόνο του γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Μὰ εἶναι πιὸ καλὸ καὶ πιὸ ἀποτελεσματικὸ νὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε ὅλα μαζί. Τότε, χωρὶς καμιὰν ἀμφιβολία, θὰ λάβουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ θὰ γίνουμε ἅγιοι! Τελειώνοντας, πρέπει νὰ ποῦμε, ὅτι, ἂν κάποιος ἀξιωθεῖ νὰ λάβει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ στὴ συνέχεια πέσει σὲ ἁμαρτία, Τὸ διώχνει ἀπὸ μέσα του. Καὶ τότε, ὅμως, ἂς μὴν ἀπελπιστεῖ, ἂς μὴ νομίσει ὅτι χάθηκαν ὅλα. Ὅσο πιὸ γρήγορα μπορεῖ, ἂς προσπέσει στὸ Θεὸ μὲ θέρμη, μὲ μετάνοια, μὲ προσευχή. Καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θὰ ἐπιστρέψει μέσα του.

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Ιούνιος!
Ο φωτισμός του Παρακλήτου ας σκορπίζει ευλογία στις ζωές όλων μας!