Φράσεις για προβληματισμό 63ο μέρος

Η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι θάνατος, είναι μετάσταση, είναι είσοδος "πρός τήν λίαν κρείττονα καί θειοτέραν σκηνήν....εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων" στα θεία σκηνώματα του ουρανού. Δεν έχει όμως εγκαταλείψει τη γη μας- "ἐν τῇ κοιμήσει τὀν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε". Σ' αυτήν να καταφεύγουμε με πίστη και ταπείνωση, για να μας οδηγήσει δια της μετανοίας σ' Αυτόν που είναι  το το φως, ο μοναδικός, αληθινός και αιώνιος, ο ζωοδότης Χριστός (Σπουδαία σκέψη). 

Η Παναγία η Προυσιώτισσα, Μεγάλο το όνομά της κι όποιος πονάει, σιμά της. Πρώτη Κυρά της Ρούμελης κι αρχόντισσα στη χάρη, κανένας δεν της ζήτησε και πήγε χωρίς να πάρει. Λες κι είναι το χεράκι της ολούθε που μας σώνει κι όποιος δε έχει το φιλεί κι αν έχει το χρυσώνει (Αθ. Κυριαζής).

Η σύγχρονη εποχή προβάλλει ως ιδανικό την υλική ευμάρεια, την άνεση, την καλοπέραση. Δεν αγαπά τον κόπο, την προσφορά, την αυτοθυσία. Είναι εποχή αντισταυρική. Γι' αυτό και οι σύγχρονοι άνθρωποι, κατά κανόνα, δεν αντέχουμε στην κακοπάθεια, τη στέρηση, τις δυσκολίες, έχουμε πολύ μικρότερες αντοχές από ό, τι οι παλαιότεροι. Να γίνουμε άνθρωποι του ευλογημένου κόπου, της θεάρεστης φιλοπονίας, αληθινοί άνθρωποι  του Θεού! (Περιοδικό Σωτήρ)

Ἵππου μέν ἀρετήν ἐν πολέμῳ κρίνομεν, φίλου δέ πίστιν ἐν ἀτυχίᾳ: την αξία του αλόγου την κρίνουμε στον πόλεμο και την αξία του φίλου την διαπιστώνουμε στην ατυχία και στις δύσκολες ώρες (Σπουδαία σκέψη). 

Τά χαλεπά ταῖς ἐπιμελείαις ἁλίσκεται: τα δύσκολα κατορθώνονται με τις φροντίδες (Πλούταρχος). 

Μυῖαι σαπριοῦσι σκευασίαν ἐλαίου ἡδύσματος: Οι μύγες που ψόφησαν μέσα στο μύρο το βρωμίζουν (Εκκλησ. ι, 1). 

Μικρό ολίσθημα είναι δυνατόν να αμαυρώσει και την πλέον ''αἰγληέασαν φήμην'', δηλαδή τον πιο φημισμένο άνθρωπο (Σπουδαία σκέψη). 

Μικροί κόκκοι σκόνης καταστρέφουν το έπιπλο (Σπουδαία σκέψη). 

Μια σταγόνα χολής μέσα σε ένα γεμάτο ποτήρι νερού αχρηστεύει όλο το περιεχόμενο του ποτηριού (Σπουδαία σκέψη). 

Ὕδωρ θολερόν καί ψυχήν ἀπαίδευτον οὐ δεῖ ταράττειν: δεν πρέπει κάποιος να αναταράσσει το θολό νερό και την απαίδευτη, ακαλλιέργητη ψυχή (Αρχαιοελληνική σκέψη).

Οἱ ψευδῶς καί παρ' ἀξίαν ἐπαινοῦντες τυφλοῦσιν καί ἀπολλύουσιν άνθρωπον: όσοι επαινούν με ψέματα και παρά την αξία του -χωρίς να το αξίζει- κάποιον άνθρωπο, τον τυφλώνουν και τον καταστρέφουν (Πλούταρχος). 

Έχω έναν πόθο να μπορέσω να πάω κάπου, όπου οι άνθρωποι κοιμούνται και μαλώνουν λιγότερο, όπου δεν φορτώνουν ενοχλητικά τον Θεό με παράπονα και δεν αδικούν, ούτε πληγώνουν τους ανθρώπους κρίνοντάς τους με μίσος και κακία (Μαξίμ Γκόρκι). 

Ο παππούς μου έλεγε για το  κέντημα: ποτέ μη λυπηθείς να ξηλώνεις. Η αξιοσύνη της νοικοκυράς φαίνεται στην πίσω πλευρά του κεντήματος. Ό, τι κάνουμε όσο ζούμε είναι σαν την πίσω πλευρά του κεντήματος. Όλο κόμποι και ξέφτια. Στον ουρανό, ο Θεός θα γυρίσει το κέντημα από την καλή (Ε. Τ.)

Μην παραπονιέσαι για κάτι που δεν μπορεί να διορθωθεί, αλλά διόρθωσε αυτό που σε κάνει να παραπονείσαι (Σπουδαία σκέψη). 

Τα παράπονα, όταν δεν εκφράζονται πληθαίνουν και όταν αποσιωπούνται, σβήνουν (Σπουδαία σκέψη). 

Πάντα με το παράπονο τα χείλη μου ανοίγει, γιατί 'ναι η πίκρα μου πολλή και η χαρά μου λίγη (Λαϊκό τετράστιχο).

Η εκκλησία είναι όλα. Ζωή και θάνατος. Η πολιτική είναι πια ένα παιχνίδι αρρωστημένων από φιλοδοξία και φιλοχρηματία δημοσίων υπαλλήλων, εναντίον των αδυνατοτέρων και ανἠμπορων να αμυνθούν συνανθρώπων τους (Σταμάτης Σπανουδάκης). 

Να συγχωρούμε, αν όχι από αγάπη για τον άλλο, τουλάχιστον από ενδιαφέρον για τη δική μας σωτηρία -είναι κι αυτό ένα πρώτο βήμα. Η ανεξικακία είναι πολύ μεγάλη αρετή. Μας εξομοιώνει με με τον Θεό, ο οποίος συνέχεια συγχωρεί όσους μετανοούν και ελεεί όλους. Αυτή μας ανοίγει τον Παράδεισο. ''Αν συγχωρείς μέσα από την καρδιά σου όσους σου φταίνε, εγώ θα σου συγχωρήσω όλα τα αμαρτήματά σου, όσα πολλά κι αν είναι αυτά!" Τι συμφέρουσα πρόταση! Τι επιείκεια, τι έλεος εφαρμόζει ο Κύριος απέναντί μας! (Σπουδαία σκέψη)

Ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αγάπης και της χαράς. Κατά τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου η πρώτη λέξη ήταν "Χαῖρε" (Λουκά α, 28)· την αγία νύχτα των Χριστουγέννων ο άγγελος λέει στους ποιμένες: "Εὐαγγελίζομαι ἡμῖν χαράν μεγάλην ἤτις ἔσται παντί τῷ λαῷ (Λουκά β, 10)". Ο Κύριος υπόσχεται στους μαθητές του ότι με τη σταυρική θυσία Του και την ένδοξη ανάστασή Του θα απολαύσουν την πλήρη και τέλεια χαρά (Ιωάννου ιστ, 22-24). Κι εμείς ως πιστοί χριστιανοί να χαιρόμαστε, αλλά και να δίνουμε χαρά και στους άλλους. Να είμαστε "συνεργοί τῆς χαρᾶς αὐτῶν (Β Κορινθ, α, 24)" (Σπουδαία σκέψη). 

Μεριμνώντας ο Θεός των όλων για τη δική μας αδυναμία, ούτε μας αφήνει να ζούμε με τις θλίψεις, για να μην αποδεικνύεται η ασθένεια της φύσης μας, αλλά μας βοηθά αμέσως, ενισχύοντας την προθυμία μας και ενθαρρύνοντας τη σκέψη μας, ούτε μας αφήνει να ζούμε διαρκώς με ανέσεις, για να μην παρασυρθούμε προς την κακία, με το να γινόμαστε πιο ράθυμοι. Γιατί η ανθρώπινη φύση, όταν ζει με πολλές ανέσεις, ξεχνά την ευγενική της καταγωγή (Ιωάννης Χρυσόστομος). 

Ο Θεός θέλει τη σωτηρία σου πριν εσύ τη θελήσεις. Κι αν τη θελήσεις, σε βοηθάει να την απολαύσεις (Περιοδικό ο Ποιμήν).

Ο Χριστός είναι το κεφάλι. Εμείς το σώμα. Είναι ποτέ δυνατόν να υπάρξει κάποιο κενό διάστημα ανάμεσα στην κεφαλή και στο υπόλοιπο σώμα; Αυτός είναι το θεμέλιο, εμείς η οικοδομή. Ο Χριστός είναι η άμπελος, εμείς τα κλήματα. Ο Χριστός είναι ο πρωτότοκος, εμείς οι αδελφοί Του. Αυτός είναι ο κληρονόμος, εμείς οι συγκληρονόμοι. Αυτός η ζωή, εμείς οι ζωοποιούμενοι. Αυτός είναι το Φως, εμείς οι φωτιζόμενοι. Όλα αυτά φανερώνουν ένωση και αδιάρρηκτο σύνδεσμο. Δεν επιτρέπουν κανένα κενό, ούτε το παραμικρό ανάμεσα σε εμάς και σ' Εκείνον (Ι. Χρυσόστομος). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Καλή σχολική χρονιά με τις πρεσβείες της Παναγίας και των αγίων μας!

Θαυμαστές διηγήσεις (μέρος 4ο)

Μικρομάνα με τέσσερα παιδιά...Λίγο μετά το θανατηφόρο "πέρασμα" των Γερμανο-Ιταλών από τα αγιασμένα χώματά μας. Ο μπάρμπα Στέφανος πάλευε μέσα στις αναδουλειές να κάνει τίμια εκείνο που ήξερε καλά, να "σηκώνει σπίτια". Ήρθε κοντά στα δέκα της, μαζί με όποιους απέμειναν από την καταστροφή. Χωρίς πατέρα, βέβαια, όπως σχεδόν όλες οι οικογένειες. Οι μανάδες γίνονταν και πατεράδες μαζί....  Στην Κοκκινιά βρέθηκαν κι άρχισαν να ζουν ανάμεσα στα χώματα και τις πλίνθες, παρέα με τους σωσμένους. Με τις εικόνες και τα λείψανα των Αγίων τους. Με την ανάμνηση της Πατρίδας και τα κλειδιά του σπιτιού τους ακόμα στην τσέπη. "Για όταν έρθει ο καιρός και γυρίσουμε....

Ηρωικές καταστάσεις, που μόνο τα πρόσωπα που τις ζουν δεν τις νιώθουν τέτοιες. Ικέτεψε για δουλειά παντού, για να μην της πεθάνουν τα παιδιά της. Για να συνεχίσει να τα ταΐζει νερόβραστες φακές. Κι ας έχει την Αθανασία της τεσσάρων χρονών τώρα, χωρίς να' χει ακόμη περπατήσει.....Πού να στηριχτεί το δύσμοιρο το κοριτσάκι με αυτά τα κάτισχνα τα ποδαράκια; Κρέας; Από πού; Πώς; Αστεία πράγματα. Έπρεπε όμως να φεύγει τα πρωινά. 

Δόξα τω Θεώ τη δέχτηκαν στη δουλειά για τέσσερις ώρες μονάχα. Είναι για να τα συζητάς τέτοιους καιρούς; Η Μαρίκα της δυο χρονών, ο Μιχάλης της στα πέντε κι ο Κοσμάς χρονιάρικο. Ποιος να της κρατήσει τα παιδιά; Τακτοποιούσε τα παιδιά με ό, τι βρισκόταν και κίναγε να φύγει. Το φθαρμένο παλτό της βιαστικά, και πριν φθάσει να ανοίξει το χερούλι της πόρτας για να βγει, έστρεφε ολόκληρη προς την εικόνα της Παναγιάς και της μήναγε γλυκά στα μάτια, σαν στης καλύτερής της φίλης:

- "Παναγιά μου, κράτα τα μέχρι να γυρίσω! Σε τέσσερις ωρίτσες θα είμαι πίσω.... Παιδιά μου, να την ακούτε την κυρα-Παναγιά! Ναι; Κι έρχομαι κι εγώ...." Το κλείσιμο της πόρτας έβρισκε τα παιδιά κάτω από το μοναδικό τραπέζι του σπιτιού να κοιτάζουν στα μάτια την κυρα-Παναγιά, αμίλητα κι ακούνητα, θαρρείς πως παίζανε παιχνίδι και κανείς δεν ήθελε να χάσει....

- "Έλα, Μάνα! Γύρισα!... Πήγαινε τώρα όπου σε έχουν ανάγκη. Σε ευχαριστώ! Αύριο πάλι". Από τη στιγμή εκείνη τα παιδιά ξεκίναγαν να χαλάνε τον κόσμο. Μέχρι το επόμενο πρωί που "θα'ρχότανε" πάλι η Παναγιά, για να φύγει στη δουλειά η κυρα-Στάσα.....Ακόμα το θυμούνται έως τα σήμερα, παππούδες και γιαγιάδες πια τα τέσσερα αδέρφια, που έχουν να το λένε.... Γεγονός μοναδικό.... Πως είχαν για μπέϊμπι σίτερ... την κυρά-Παναγιά! 

(Σταύρου Β. Γουναρίδη, Όταν ψιθυρίζει ο Θεός, Η κυρα-Στάσα από την Σπάρτη της Πισιδίας, Αθήνα 2019, Εκδόσεις Έαρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Θαυμαστές διηγήσεις (μέρος 3ο)

Απίστευτη παρέμβαση και σωτηρία διακοσίων πενήντα ανθρώπων..... 15000 πόδια πάνω από τον Ατλαντικό.... του αγίου πατρός Ιακώβου Τσαλίκη!

Ζωντανή αφήγηση της θαυμαστής διάσωσης ενός εκ των διασωθέντων, στου οποίου την προσευχή "οφείλεται" η παρέμβαση του αγίου πατρός Ιακώβου....Ο Δημήτρης ο Δραγατσίκας. Η καταγωγή του είναι από την Κοζάνη, αλλά ζει στην Αμερική πάνω από είκοσι χρόνια, νομίζω. Ε Δημήτρη; Ωραία. 

Και κάνει το ταξίδι Ελλάδα - Αμερική τουλάχιστον τέσσερις φορές τον χρόνο. Το 2002, με μια πτήση της Ολυμπιακής, πηγαίνοντας από Ελλάδα για Αμερική και περνώντας από τη Γαλλία, εκεί πάνω από τον Ατλαντικό, έπεσε το αεροπλάνο σε καταιγίδα. Κεραυνός το έπληξε. Και το παρμπρίζ του πιλοτηρίου ράγισε.

Αμέσως άρχισε να δημιουργείται αποσυμπίεση και το αεροπλάνο, ενώ βρισκόταν στα 35000 πόδια και έτρεχε με 950 χιλιόμετρα ταχύτητα, άρχισε να χάνει ύψος και να φτάνει στα 15000 πόδια, ενώ η ταχύτητα μειωνόταν στο μισό. Οι πινακίδες λένε προσδεθείτε. Άρχισαν να αναβοσβήνουν. Ταραχή επικράτησε. Προσπαθούσαν οι αρμόδιοι του αεροπλάνου να βάλουν κάτι χαρτόνια στη ρωγμή, αλλά το αεροπλάνο συνέχισε να χάνει το ύψος του. 

Ο Δημήτρης είχε στην τσέπη του μια εικονίτσα του πατρός Ιακώβου. Την πήρε στα χέρια του. Την έσφιξε. Τον παρακάλεσε. Κι όπως καθόταν στην αριστερή θέση του αεροπλάνου, δίπλα στο φινιστρίνι, κοιτάζοντας προς τα έξω, είδε, λέει, ολοζώντανο τον γέροντα Ιάκωβο, με τα ράσα του να φουσκώνουν σαν ομπρέλα και το δεξί του χέρι να είναι τεντωμένο με απλωμένη την παλάμη του, τον είδε να πηγαίνει κάτω από το αεροπλάνο και να σταματάει την πτώση του. Και στη συνέχεια, τον είδε κατά τον ίδιο τρόπο να φεύγει και να χάνεται μέσα στα σύννεφα. Το αεροπλάνο επέστρεψε. Και όταν προσγειώθηκε, τους είπαν οι αρμόδιοι: "Άγιο είχατε που δεν χαθήκατε διακόσιοι πενήντα επιβάτες".

Ο Δημήτρης λέει: "Εγώ ξέρω ποιον Άγιο είχαμε, γιατί επέτρεψε ο Θεός και τον είδα" (Αφήγηση Γέρων Γαβριήλ, καθηγούμενος Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ Ευβοίας). Να και η περιγραφή του γεγονότος από τον ίδιο τον κ. Δραγατσίκα, για την επιβεβαίωση της θαυμαστής παρέμβασης του νέου Αγίου.... (Μεταφορά από το Ημερολόγιο της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας):

"..... Όταν άναψε "προσδεθείτε", έκανα την προσευχή μου κι επικαλέστηκα τον πατέρα Ιάκωβο και τον όσιο Δαυίδ. Είχα τις εικονίτσες τους πάντα μαζί μου και τις κράταγα στα χέρια μου εκείνες τις δύσκολες στιγμές και τους παρακαλούσα πολύ έντονα. Ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω. Καθόμουν στην τρίτη σειρά στη buisness class, στο παράθυρο, στην αριστερή μεριά του αεροπλάνου. Και βλέπω ξαφνικά μέσα από τα σύννεφα να βγαίνει πετώντας ο πατήρ Ιάκωβος! Τα ράσα του είχαν φουσκώσει από τον αέρα σαν ομπρέλα και είχε το δεξί του χέρι ψηλά, με ανοιχτή παλάμη, ερχόμενος προς το αεροπλάνο. 

Τις στιγμές της πτώσεως έβαλε το χέρι του στην κοιλιά του αεροπλάνου και το κράτησε στη χούφτα του μέχρι που το σταθεροποίησε. Αφού το σταθεροποίησε στην πορεία του, χάθηκε μέσα στα σύννεφα από την ίδια μεριά που ήρθε! Ήταν κάτι το συγκλονιστικό! Μοναδική εμπειρία και χαρά που βλέπεις πόσο ζωντανή είναι η πίστη σου και πόσο κοντά μας είναι οι Άγιοί μας! Πόσο ζωντανοί είναι! Δοξάζω τον Θεό, που αν και δεν είχα την ευτυχία να τον γνωρίσω, τον είδα τόσο θαυμαστά αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές της πτώσεως. Χανόμασταν γύρω στους διακόσιους πενήντα ανθρώπους. Ήμασταν στο έλεος του Θεού. Ο Γέροντας έκανε το θαύμα του...." 

(Δημήτριος Δραγατσίκας, κάτοικος ΗΠΑ)

(Σταύρου Β. Γουναρίδη, Όταν ψιθυρίζει ο Θεός, "Αμήν". Ο ιπτάμενος νέος Άγιος, Αθήνα 2019, Εκδόσεις Έαρ).

Καλησπέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Φράσεις για προβληματισμό 62ο μέρος

Χρησιμοποίησε όποια γλώσσα θέλεις. Ποτέ όμως δεν θα καταφέρεις να πεις κάτι διαφορετικό από αυτό που είσαι (Σπουδαία σκέψη). 

Βουλήν γερόντων πᾶσαν εἰς πρᾶξιν λαβέ: για κάθε πράξη (δουλειά σου) πάρε τη συμβουλή των γερόντων (Σπουδαία αρχαιοελληνική σκέψη). 

Χαῖρε τοῖς ἐλἐγχουσί σε μᾶλλον ἤ τοῖς κολακεύουσιν: να χαίρεσαι όταν σε ελέγχουν κι όχι όταν σε κολακεύουν (Σπουδαία αρχαιοελληνική σκέψη). 

Ἰσχύς καί τοῖχος καί ὅπλον σοφοῦ ἡ φρόνησις: αυτό που θωρακίζει τον σοφό άνθρωπο είναι η σωστή σκέψη (Σπουδαία αρχαιοελληνική σκέψη). 

Οι Άγιοι Πατέρες, αντιμετωπίζοντας την αίρεση του Μονοφυσιτισμού, μας δίδαξαν ότι ο Κύριος είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Είναι ένα πρόσωπο, ο Θεός Λόγος, που όμως έχει δυο τέλειες φύσεις. Ορθόδοξο δόγμα και αγία ζωή είναι τα δυο ξεχωριστά γνωρίσματα του αληθινού πιστού, που τον αναδεικνύουν φως του κόσμου. 

Ἀρετή δέ κἄν τις θάνῃ, οὐκ ἀπόλλυται: δεν χάνεται η αρετή ακόμα κι αν πεθάνει κάποιος (Σπουδαία αρχαιοελληνική σκέψη). 

Ἀρχή γάρ τοῦ νικᾶν τό θαρρεῖν: αρχή της νίκης είναι το θάρρος (Πλούταρχος). 

Οὐδείς μετ' ὀργῆς άσφαλῶς βουλεύεται: κανένας δεν σκέπτεται σωστά, όταν είναι οργισμένος (Μένανδρος). 

Απελπισία, απόγνωση, αποθάρρυνση, λέξεις που πολλές φορές ακούγονται στη ζωή μας. Αφορμές πολλές από την καθημερινή σκληρή πραγματικότητα. Οτιδήποτε κι αν μας συμβαίνει, οι πιστοί Χριστιανοί οφείλουμε να διώχνουμε μακριά την απελπισία και την απόγνωση. Με την πίστη προς τον παντοδύναμο Κύριό μας και την υπακοή στο άγιο θέλημά Του να προχωρούμε με φωτεινή ελπίδα ότι κάτι καλύτερο θα φέρει ο Θεός στη ζωή μας μέσα από τις δυσκολίες και τα προβλήματα (Περιοδικό Σωτήρ).

Όταν ήμουν νύφη, δεν είχα καλή πεθερά, τώρα που είμαι πεθερά δεν έχω καλή νύφη (Λαϊκή παροιμία). 

Οι άνθρωποι ας αφήσουν τις ασέβειες κι ας είναι τουλάχιστον τίμιοι άνθρωποι, αν δεν μπορούν να είναι Χριστιανοί (Πασκάλ). 

Οἱ ἀπό τῶν αἰσχρῶν κερδῶν εἰς καλάς ἀναλίσκοντες λειτουργίας, ὅμοιόν τι ποιοῦσιν τοῖς ἀπό ἱεροσυλίας θεοσεβοῦσιν: όσοι ξοδεύουν από τα αισχρά κέρδη τους σε καλές πράξεις, αγαθοεργίες, κάνουν ό, τι εκείνοι που προσφέρουν στους θεούς εκείνα που έκλεψαν από τους ναούς (Σπουδαία σκέψη). 

Η αλήθεια είναι η πιο ισχυρή θεά, αυτή που κυβερνάει τους ανθρώπους με τόση αυταρχική κυριαρχία. Γιατί, αν και πολλοί την πολεμούν και πολλές φορές το ψέμα κρύβεται έντεχνα κάτω από την αληθοφάνεια, στο τέλος πάντα αυτή θριαμβεύει, νικώντας κάθε αντίσταση (Πολύβιος). 

Τα λόγια μας, το νερό, η φωτιά και το μαχαίρι μοιάζουν κατά το εξής: και τα 4 μπορούν να οδηγήσουν, ανάλογα με τη χρήση, σε κάτι πολύ καλό ή πολύ άσχημο. Έτσι, τα λόγια μας μπορούν να παρηγορήσουν, αλλά και να θίξουν. Το νερό να μας ξεδιψάσει, αλλά και να μας πνίξει. Η φωτιά να μας ζεστάνει ή να μας κάψει. Με το μαχαίρι να κόψουμε το ψωμί, αλλά και να κοπούμε (Σπουδαία σκέψη). 

Έχε θάρρος, παιδί μου. Οι αμαρτίες σου συγχωρούνται. Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου στον ώμο σου και πήγαινε σπίτι σου. Τα' χασαν όλοι. Και δόξασαν τον Θεό.... Δυο λέξεις: "Έχε θάρρος, παιδί μου". Μη φοβάσαι. Όλα θα πάνε καλά. Λόγο που τον λέει ο Χριστός. Ό, τι και να' ναι μην τα χάνεις. Όσο καταφεύγεις στον Χριστό με πίστη και πόθο, έχε θάρρος. Αύξησε την αγάπη, την αφοσίωση προς Αυτόν. Στηρίξου πάνω Του. Ακολούθησε τον δρόμο που σου υποδεικνύει και μη φοβάσαι. "Θάρσει, τέκνον" (Αρχιμανδρίτου Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ). 

Τι διδάσκει η ζωή; Να πέφτεις και πάλι να σηκώνεσαι. Να κρύβεις τις πληγές σου και όρθιος να προχωρείς. Η ζωή έχει ποιότητα, όταν έχει αξιοπρέπεια και ήθος.. Είναι μια ξαστεριά, μια μπόρα. Κάνε στη μπόρα υπομονή, στην ξαστεριά προχώρα. Η ζωή είναι τέχνη. Με τα ίδια υλικά άλλοι δημιουργούν παράδεισο κι άλλοι ανοίγουν κόλαση. Να ζεις με τους ανθρώπους σαν να σε βλέπει ο Θεός. Στη ζωή πρέπει να ετοιμάζεσαι όχι για ελαφρό φορτίο, αλλά για γερές πλάτες. Το μεγαλείο της ζωής δεν μετριέται με τη διάρκειά της, αλλά με το περιεχόμενό της.

Να βλέπεις τη ζωή σαν μια λαμπάδα που λιώνει, για να φωτίζει τους άλλους. Να μη χάνεις ποτέ το θάρρος σου. Η ελπίδα είναι το λάδι που αλείφουμε τους τροχούς της ζωής. Αν εξαφανίσουμε τις δυσκολίες από τη ζωή, θα χάσει την αγωνιστικότητά της. Στη φύση επιβιώνουν τα φυτά που έχουν ρίζες. Έτσι και στη ζωή επιβιώνουν όσοι έχουν ηθικές αξίες. Το πέρασμά σου από τη ζωή να είναι φωτεινό και δημιουργικό. Να ζεις, να αγαπάς και να προσφέρεις. Αυτό είναι το νόημα της ζωής (Σπουδαία σκέψη). 

Για τα διάφορα θέματα της ζωής μας χρειαζόμαστε: σαφή έκθεση, νηφάλια κρίση, ήρεμη διάθεση της καρδιάς, βαθιά πίστη. 

Ο Θεός δεν αφαιρεί τα κύματα από τη ζωή μας, αλλά μας μας δίνει δύναμη να υπερπηδάνε ή να περπατάμε πάνω στα κύματα (Σπουδαία σκέψη). 

Ένα "ποτήρι" παράδειγμα αξίζει πολλές φορές περισσότερα από ένα "βαρέλι" συμβουλές (Σπουδαία σκέψη). 

Ένα από τα νοσηρά συμπτώματα της εποχής μας -της αποστατημένης από τον Θεό- είναι η ενασχόληση πολλών ανθρώπων με την αστρολογία. "Τι λένε τα άστρα για σας". Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός μας συμβουλεύει να μην εμπλεκόμαστε στα σατανικά σκοινιά που είναι τα άστρα και τα ζώδια. "Είμαστε δημιουργημένοι από τον Θεό, αυτεξούσιοι, ελεύθεροι και γι' αυτό κύριοι των πράξεών μας. Αν εξαρτιόμασταν από τις κινήσεις των άστρων, τότε ό, τι κάναμε, θα τα κάναμε αναγκαστικά. Ο Θεός όμως μας έπλασε ελεύθερους και γι' αυτό και υπεύθυνους των πράξεών μας (Σπουδαία παραίνεση). 

Ο θυμός είναι ένας αέρας που σβήνει το κερί της λογικής (Σπουδαία σκέψη). 

Ὅς ἄν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, καλόν ἐστιν αὐτῷ εἰ περίκειται λίθος μυλικός περί τόν τράχηλον αὐτοῦ καί βέβληται εἰς τήν θάλασσαν: σε εκείνον που τυχόν θα βλάψει πνευματικώς έναν από τους ταπεινούς αυτούς και απλούς ανθρώπους που πιστεύουν σε μένα, του είναι καλύτερο και συμφερότερο να κρεμάσει γύρω από τον λαιμό του μια μυλόπετρα και να ριχθεί στην ανοιχτή θάλασσα. Διότι τον άνθρωπο αυτόν τον περιμένει ασυγκρίτως μεγαλύτερη τιμωρία (Μάρκου θ, 42). 

Προσέξτε, μη μάθει κανείς το θαύμα που σας έκανα! Ήταν τυφλοί κι οι δυο τους. Τους είχε συναντήσει στον δρόμο ο Κύριος, καθώς περπατούσε. -Πιστεύετε ότι μπορώ να σας θεραπεύσω; -Ναι, Κύριε, του απαντούν εκείνοι. -Ε, τότε ας γίνει σύμφωνα με την πίστη σας. Συγχρόνως ακουμπά με τα δάχτυλά Του τα μάτια τους. Την ίδια στιγμή τα μάτια τους άνοιξαν. Όσο μεγαλύτερη πίστη έχει κάποιος, τόσο περισσότερο θέλει να κρύβεται. Οι Άγιοι είναι δυσεύρετοι, γιατί κρύβονται. Όχι στους μάταιους επαίνους και τα πρόσκαιρα χειροκροτήματα των ανθρώπων (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Θαυμαστές διηγήσεις (μέρος 2o)

Το παιδάκι της αντιμετώπισε πολλά προβλήματα υγείας από τους πρώτους μήνες της ζωής του. Αλλεργίες τροφικές που δεν διαγνώσθηκαν εγκαίρως, λάθος αντιμετώπιση από ειδικούς και ατοπική δερματίτιδα, σε σημείο κάποια στιγμή να ανοίξει όλο του το δέρμα λόγω μόλυνσης (έφθασαν να νομίζουν έως και ιχθύαση). Έπαθε κυτταρομεγαλοϊό και είχε πυρετό κάθε μέρα για εφτά μήνες- με αποτέλεσμα το δέρμα να χειροτερεύει. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά. Ο ένας μετά τον άλλον πρότειναν κρέμες, που αντί να τον βοηθήσουν, τον πονούσαν φρικτά. Οι αντιβιώσεις δεν ήταν αρκετές. 

Μόλις είχανε βγει από το δεύτερο νοσοκομείο εκείνο το καλοκαίρι, και μόλις η μανούλα είχε καταλάβει ότι η κρέμα που πίεζε να βάζει στο δέρμα του, κατόπιν υποδείξεως των γιατρών, έτσουζε κι έκανε το παιδί της να υποφέρει τρομερά. Τότε ο γιος της ήταν τρεισήμισι ετών κι ακόμα δεν μιλούσε. Το ήξεραν ότι είχαν και αναπτυξιολογικά θέματα. Έπρεπε όλα να τα πάρουν ένα-ένα. Με είχε απασχολήσει κι εμένα με το πρόβλημα και πήγα στην αδερφή της. Ήταν κι εκείνη εκεί. Υπέφερε. Καθόταν στον καναπέ και δεν μιλούσε παρά μόνο σκεφτόταν:

"Γιατί, γιατί να μην μπορείς να μου πεις, άσε με βρε μάνα, τι είναι αυτό που μου βάζεις; Να μου φωνάξεις, να μου εξηγήσεις. Κρατάς τον πόνο σου, δεν μιλάς, δεν ξέρω πώς να σε βοηθήσω....!" Κι εκείνη τη στιγμή, το γεγονός ότι δεν μπορούσε να μιλήσει το παιδάκι της, έγινε ένα βάρος τόσο μεγάλο, που υπερκάλυψε και τον πόνο της για την κατάσταση της υγείας του. Δεν κατάλαβε πόση ώρα βασανιζόταν έτσι, ένιωθε θλίψη, έπρεπε κάτι να κάνει. 

Σκέφτηκε να σηκωθεί και να πάει στη βιβλιοθήκη της αδερφής της, όπου είχε τα εκκλησιαστικά βιβλία. Πήγε ως εκεί με δυσκολία και ως συνήθως έψαχνε έναν τόμο με θαύματα του αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης, του προστάτη της. Το μάτι της έπεσε και σε ένα βιβλίο του αγίου Πορφυρίου. Σκέφτηκε: "Πάρε και μια φορά τον Παππούλη να διαβάσεις! Τι είναι αυτό που σε πιάνει μαζί του.... δεν ξέρεις πόση αγάπη είχε για τον κόσμο;" Γιατί, όποτε τον κοιτούσε, ένιωθε ένα περίεργο δέος, σαν φόβο και δεν τον είχε πλησιάσει αρκετά ως τότε, μα ούτε κι είχε προσευχηθεί σε κείνον.... Πήρε και τα δυο βιβλία και κάθισε. Το βιβλίο του πατρός Πορφυρίου την τραβούσε σαν μαγνήτης. Αφού κράτησε τα βιβλία στο στήθος της, έκανε τον σταυρό της και άνοιξε το βιβλίο του αγίου Πορφυρίου. Το μάτι της έπεσε απευθείας στην εξής πρόταση: "Θα μιλήσει αυτό το παιδί, όταν πάει έξι χρονών". 

Μιλούσε ο Πατήρ για ένα παιδάκι που τότε ήταν κι αυτό τρεισήμισι. Έμεινε εμβρόντητη, έπαθε σοκ. Πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα, για να συνειδητοποιήσει τι είχε μόλις συμβεί.  Άρχισε να λέει το όνομα του άντρα της- ενώ δεν ήταν καν στο σπίτι- έπειτα της αδερφής της, αλλά η φωνή της μόλις έβγαινε, έλεγε: "Τι έγινε; Τι έγινε μόλις τώρα, τι έγινε;" Κι όμως, αυτό που είχε γίνει ήταν ότι ο Θεός είχε ακούσει τον βαθύ της πόνο και, χωρίς να ζητήσει τίποτα από τον Άγιό Του, εκείνος μόλις της είχε δώσει μια μεγάλη απάντηση. Τη μόνη απάντηση που είχε ως τότε για το παιδί, όπως και θα είχε ώσπου να έφτανε στην ηλικία των έξι χρόνων... 

Κράτησε αυτό το περιστατικό μέσα της με ελπίδα και το είχε εμπιστευτεί σε κάποιους δικούς της ανθρώπους, έτσι ώστε, αν συνέβαινε στα αλήθεια, να ήταν μάρτυρες του γεγονότος. Όταν ο γιος της έκλεισε τα έξι του χρόνια και πέρασε ένας μήνας, γύρισε από το σχολείο και του έβαλε το φαγητό. Κάνανε μαζί το "Δι' ευχών". Όταν έφτασαν στο τέλος, της είπε: "Αμήν". Ήταν η πρώτη του λέξη. Εκείνη άρχισε να χοροπηδάει από τη χαρά της και να τον χορεύει. 

Εκείνος, σαν να είχε συμβεί κάτι φυσιολογικό, συνέχισε να τρώει. Έκτοτε ξεκίνησε μια ανοδική πορεία στην ομιλία του, όπου σήμερα, στα οκτώμισί του χρόνια, μπορεί να διαβάζει και να γράφει αγγλικά και ελληνικά, όπως μπορεί και να τραγουδάει όλη μέρα διάφορα τραγούδια, ασταμάτητα. Υπάρχουν ακόμα περιθώρια βελτίωσης, καθώς το θέμα της επικοινωνίας πρέπει συνεχώς να το προσπαθούν. Όμως υπάρχει λόγος και σταμάτησε πια να βλέπει στο όνειρό της πώς μπορεί να είναι η φωνή του παιδιού της.... 

Ευχαριστεί γι' αυτό τον Θεό μέσα από την καρδιά της. Η υγεία στο δέρμα του από εκείνη τη φριχτή  περίοδο έφτιαξε πάρα πολύ μετά από προσευχή της στον άγιο Λουκά τον ιατρό (μετά από προτροπή της κουμπάρας της), ο οποίος την καθοδήγησε κυριολεκτικά στο ποια θεραπεία να ακολουθήσει, πώς και για πόσο διάστημα. Ένα ακόμη θαύμα στη ζωή του.... ΟΛΑ ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ.... 

Εν Θεσσαλονίκη (και εν Αθήναις).....

8 Απριλίου 2017

Λ.Σ.

(Σταύρου Β. Γουναρίδη, Όταν ψιθυρίζει ο Θεός, "Αμήν". Ήταν η πρώτη του λέξη..., Αθήνα 2019, Εκδόσεις Έαρ)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα δια των πρεσβειών της Υψηλοτέρας των Ουρανών!