Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 28ο (α μέρος)

Ένα απόγευμα τρεις κυρίες της χριστιανικής συντροφιάς μις ενορίας των Αθηνών, η Αγάθη, η Αγγελική και η Βασιλική, έκαναν επίσκεψη στο μεγάλο Νοσοκομείο Ατυχημάτων της Αθήνας. Ράγισε η καρδιά τους μ' αυτά που έβλεπαν και άκουγαν. Πόνος και θλίψη παντού, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού. 

Σ' έναν θάλαμο όμως τα πράγματα ήταν πολύ πιο τραγικά. Σ' ένα κρεβάτι ήταν ξαπλωμένος ένας νέος με όψη νεκρού.

Ήταν δεν ήταν 25 χρονών. Αμίλητος. Κιτρινόασπρος. "Φυτό"! Η μάνα του τον χάιδευε, του μιλούσε, τον φιλούσε, μα απόκριση δεν της έδινε καμιά. Δάκρυα έσταζαν από τα μητρικά μάτια. Κάθισαν για λίγο σιωπηλές μαζί της κι έκλαιγαν κι εκείνες συντροφεύοντάς την στη μεγάλη οδύνη της.

- Κάνε υπομονή, αδελφή μας, της είπαν φεύγοντας.  Η Παναγία, που πόνεσε όσο καμιά άλλη μάνα βλέποντας τον αθώο Υιό της να κρέμεται στον Σταυρό, να κάνει το θαύμα της και να παρηγορεί και σένα. Θα ξανάρθουμε. Θα φέρουμε και μια εικόνα της Παναγίας κάτω από τον Εσταυρωμένο. 

- Σας ευχαριστώ πολύ, κυρίες μου, τους είπε. Σας ευχαριστώ!

Έπειτα από τρεις μέρες μόνη της η Αγγελική πήγε πάλι στο Νοσοκομείο και μπήκε κατευθείαν στον θάλαμο με τον νέο που ήταν "φυτό". Είχε μαζί της και μια κορνιζούλα-εικόνα της Σταυρώσεως. Μόλις την είδε η πονεμένη μάνα, χάρηκε πολύ. 

- Το είπατε και το κάνατε!

- Βέβαια! Οι άλλες σήμερα είχαν κάποια απασχόληση οικογενειακή. Σας έφερα μια εικόνα της Σταυρώσεως του Κυρίου, για να σας ενισχύει στη μεγάλη δοκιμασία σας και για να προσεύχεσθε στον Χριστό να κάνει το θαύμα Του. Δεν συστηθήκαμε όμως. Εμένα με λένε Αγγελική. Εσάς; Τον γιο σας;

- Τον γιο μου Θεόδωρο κι εμένα Μαρία. 

- Έχετε το όνομα της Παναγίας μας. Να την παρακαλέσουμε θερμά να κάνει το θαύμα της. Πώς το έπαθε ο Θεόδωρος;

- Με το μηχανάκι του. Ατύχημα στον δρόμο. 

- Αυτά τα ατυχήματα! Και μάλιστα με τα μηχανάκια!

- Είμαι απελπισμένη. Είμαι μόνη μου στη ζωή! Ο άνδρας μου πέθανε πριν από χρόνια. Ο Θοδωρής ήταν το μόνο στήριγμά μου. Δε έχω κανέναν άλλο στη ζωή. 

Και την πήραν τα  δάκρυα. Η Αγγελική την αγκάλιασε και τη φίλησε. 

- Μην απελπίζεσαι, Μαρία μου! Η Αγία Γραφή γράφει ότι "ὀρφανόν καί χήραν ἀναλήψεται". Τα ορφανά και τις χήρες και τις απροστάτευτες γυναίκες τα αναλαμβάνει υπό την προστασία Του ο Θεός. Πιστεύεις, Μαρία; Εκκλησιάζεσαι, αδελφή μου; Με συγχωρείς για τις ερωτήσεις μου. Προέρχονται από την αγάπη της καρδιάς μου. Εξομολογείσαι, κοινωνάς, Μαρία μου; 

- Αραιά και πού. 

συνεχίζεται....

(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Το δράμα μιας μάνας, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Νοέμβριος!

Φράσεις για προβληματισμό 84ο μέρος

Κανείς δεν παραπονέθηκε ποτέ γιατί το κάστανο έχει απέξω βελόνες, το καρύδι έχει σκληρό περίβλημα, το φραγκόσυκο έχει αγκάθια, ώστε να σταματήσει να τα τρώει. Στη συνεργασία μας με τους άλλους ανθρώπους, μη στεκόμαστε στις εξωτερικές δυσκολίες της συμπεριφοράς τους, αλλά να προχωρούμε στα εσωτερικά χαρίσματα που όλοι διαθέτουν (Σπουδαία σκέψη). 

Ποτέ μου δεν αμέλησα το έργο μου, σαν μέλισσα· κι όπου να ζήσω θέλησα, δεν έβλαψα, μα ωφέλησα! (Γ. Βιζυηνός)

Γνωστός μακρόθεν ὁ δυνατός ἐν γλώσσῃ, ὁ δέ νοήμων οἶδεν ἐν τῷ ὀλισθαίνειν αὐτόν: από μακρινή απόσταση αναγνωρίζεται εκείνος, που έχει μεγάλη και ασυμμάζευτη γλώσσα. Ο συνετός όμως άνθρωπος γνωρίζει πού και πότε σφάλλει και συγκρατείται (Σοφία Σειράχ, κα, 7). 

 Κατά τη θαυμαστή πορεία του λαού του Ισραήλ στην έρημο, ο Θεός για να τους συντηρήσει, σήκωσε ξαφνικά δυνατό άνεμο κι έφερε από τη θάλασσα πλήθος από ορτύκια και τα έριξε στο στρατόπεδο. Ο καθένας μάζευε με βουλιμία όσα μπορούσε περισσότερο. Η λαιμαργία τους είχε ως αποτέλεσμα να παραχωρήσει ο Θεός να προσβληθούν από μολυσματική αρρώστια και να πεθαίνουν κατά σωρούς. Όπως τότε, και σήμερα εξουσιάζει η λαιμαργία τους ανθρώπους. Καταπιέζει τον άνθρωπο και τον υποδουλώνει σε ένα πιάτο. Οι συνέπειες γνωστές. Προσοχή, Αυτάρκεια και Ολιγάρκεια στο φαγητό (Περιοδικό Σωτήρ). 

Ο νεκρός ήταν νέος και το μονάκριβο παιδί της μητέρας του, η οποία μάλιστα ήταν χήρα. Ο πόνος μεγάλος, το πένθος βαρύ. Ολόκληρη η κωμόπολη της Ναΐν είχε συγκλονισθεί από εκείνον τον θάνατο. Λαός πολύς έλαβε μέρος στην κηδεία συμπαριστάμενος στην πονεμένη μάνα. Πόσο σημαντικό είναι όταν οι συνάνθρωποί μας δοκιμάζουν πένθος, μάλιστα βαρύ, να συμμετέχουμε στο πένθος τους δίνοντας λίγο βάλσαμο παρηγοριάς με την παρουσία μας! "Κλαίειν μετά κλαιόντων (Ρωμ. ιβ, 15)" (Σπουδαία σκέψη). 

Δεν είναι τυχαίο που η παραβολή του Σπορέως είναι η πρώτη παραβολή που δίδαξε ο Κύριος. Ήθελε να παρακινήσει τους ανθρώπους να ακούν προσεκτικά τη διδασκαλία Του και να την εφαρμόζουν στη ζωή τους. Στις ψυχές που σπείρεται ο Λόγος του Θεού ανανεώνεται η διάθεση για μετάνοια και αγώνα πνευματικό και σαν ευωδιαστά λουλούδια ανθίζουν οι άγιες αρετές του Χριστού. Να συμμετέχουμε στις ευκαιρίες που μας προσφέρεται ο λόγος του Θεού στην εκκλησία. Με πολλή προθυμία να εφαρμόζουμε αυτά που ακούμε (Σπουδαία σκέψη). 

Εκείνος που χτίζει το σπίτι του με ξένα χρήματα μοιάζει μ' εκείνον που μαζεύει πέτρες αντί για ξύλα για τον χειμώνα (Σοφία Σειράχ, κα, 8).

Οι άγιοι Πατέρες της Ζ Οικουμενικής Συνόδου αγάπησαν τον Λόγο του Θεού, τον μελέτησαν και αγωνίσθηκαν να τον εφαρμόσουν στη ζωή τους. Σήκωσαν με πολλή υπομονή τον σταυρό της πνευματικής ζωής. Γι' αυτό και αγιάσθηκαν. Φωτίσθηκαν και ορθοτόμησαν την αλήθεια στη Σύνοδο του 787στη Νίκαια. Στα βάθη της καρδιάς μας να κρύβουμε τα λόγια του Θεού, σαν πολύτιμο θησαυρό και να καρποφορεί στη ζωή μας. "Ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἔκρυψα τά λόγιά σου, ὅπως ἄν μή ἁμάρτω σοι (Ψαλμός ριη, 11)" (Σπουδαία σκέψη). 

Εξέτασε τον εαυτό σου, ποιος είσαι, γνώρισε τη φύση σου, ότι το μεν σώμα σου είναι θνητό, η δε ψυχή σου αθάνατη και και ότι η ζωή μας είναι διπλή: η μια ταιριάζει στη σάρκα και περνά γρήγορα, ενώ η άλλη συγγενεύει με την ψυχή και δεν επιδέχεται περιγραφή. Πρόσεχε λοιπόν τον εαυτό σου και μην προσκολληθείς στα θνητά, σαν να είναι αιώνια, ούτε να περιφρονήσεις τα αιώνια σαν να είναι περαστικά. Να περιφρονείς τη σάρκα διότι παρέρχεται. Να φροντίζεις την ψυχή διότι είναι πράγμα αθάνατο. Να επιβλέπεις με κάθε προσοχή τον εαυτό σου, για να γνωρίζεις να απονέμεις στον καθένα ό, τι προσφέρεται γι' αυτό: στη σάρκα τροφές και σκεπάσματα, ενώ στην ψυχή τα δόγματα της ευσεβείας (Μέγας Βασίλειος). 

Θα είχε αρκετά ανεβεί ο ήλιος, όταν τελείωσε η διδασκαλία. Τότε ο Κύριος στρέφεται προς τον Πέτρο (Σίμωνα) και του λέει: Σίμων, ανοιχθείτε στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα, για να πιάσετε ψάρια. Κύριε, τέτοια ώρα κανείς δεν πιάνει ψάρια. φού το λες Εσύ, θα ανοίξω πάλι τα δίχτυα και θα τα ρίξω. "Ἐπί δέ τῷ ῤήματί σου χαλάσω τό δίκτυον(Λουκά ε, 1-11) ". Σε λίγο τα δυο πλοιάρια βουλιάζουν από το βάρος των ψαριών. Αυτό γίνεται, όταν ξεπερνά κανείς την ανθρώπινη λογική μπροστά στα παραγγέλματα του Χριστού. Ελέησέ με και αξίωσέ με σ' όλη μου τη ζωή ν' αφήνω τα πάντα και ν' ακολουθώ εσένα, Κύριε, που είσαι το παν (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ, σελ. 80-81). 

Φωταγωγός της ζωής μας είναι η πίστη. Άδηλος αναπνοή της ψυχής μας είναι η πίστη. Ένας γνήσιος άνθρωπος είναι βαθιά απελπισμένος, αν δεν πιστεύει στον Θεό. Μια κακόγουστη φάρσα είναι η ζωή μας, αν δεν υπάρχει άλλη ζωή. Επειδή δεν θέλω να συμβιβαστώ με το παράλογο, γι' αυτό πιστεύω στον Θεό. Η λογική, αν δεν οδηγεί στον Λόγο, οδηγεί στο παράλογο (Σκέψεις του Χρήστου Μπίντα, Νάουσα, ). 

Απλή είναι του Σωτήρος Χριστού η αγία νομοθεσία. Απλή, σαφής, πρακτική, ώστε εύκολα να νοείται και εύκολα να εφαρμόζεται. Όπως θέλετε να φέρονται οι άλλοι άνθρωποι προς εσάς, τα ίδια να κάνετε κι εσείς σ' αυτούς. Άριστος κανόνας άριστης συμπεριφοράς. "Καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως" (Κυριακοδρόμιο, εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 3ος). 

Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν (Λουκά στ, 31): η υψηλότερη κορυφή του κόσμου, η κορυφή της Χριστιανικής αγάπης! Ένας λόγος που κανείς σοφός της αρχαιότητας ούτε καν συνέλαβε στον νου του και κανείς μετά τον Κύριο δεν τόλμησε να επαναλάβει, πολλοί όμως μπόρεσαν να τον εφαρμόσουν: οι αληθινοί μαθητές του Κυρίου. Σ' αυτή την κορυφή καλούμαστε όλοι ν' ανεβούμε, να προοδεύουμε στην αγάπη. Θα αγαπούμε όπως Εκείνος. Θα συγχωρούμε και θα ευεργετούμε τους πάντες (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 27ο (β μέρος- τελευταίο)

 - Είναι μέσα ο μπάρμπα-Χρύσανθος;

- Δε γύρισε ακόμη από την εκκλησία. Συμβαίνει τίποτε;

- Δέχθηκα ξαφνική επίθεση και ανησυχώ. 

- Επίθεση; Από ποιον; Ήρθαν ληστές στο χωριό μας;

- Ληστές από τον ουρανό, παπαδιά. 

Και της εξήγησε τα καθέκαστα. 

- Μην ανησυχείς, μπάρμπα-Σπύρο, θα το πω στον παπά κι ο Θεός βοηθός. 

- Αμήν, απάντησε κι ο βοσκός και γύρισε στο μαντρί του. Δεν πέρασε μια ώρα και να ο παπα-Χρύσανθος, ο καλός ποιμήν των λογικών προβάτων, που του εμπιστεύθηκε ο Θεός. 

- Τι έγινε ωρέ Σπύρο; Κάτι μου είπε η παπαδιά. Για εξήγησέ μου καλύτερα. 

- Αυτό κι αυτό, παππούλη μου. Θα χάσω τα πρόβατά μου. Κάτι πρέπει να γίνει. Ζητάω τη βοήθειά σου. Εσύ είσαι άνθρωπος του Θεού κι ακούγεται ο λόγος σου από τον Μεγαλοδύναμο. Εγώ, το ξέρεις ότι πιστεύω. Το είπαμε τόσες φορές στην Εξομολόγηση. Είμαι αμαρτωλός. Όμως δεν αφήνω την πίστη μου. Και τώρα ζητάω βοήθεια από την αγιοσύνη σου, δηλαδή, στην ουσία από τον Θεό μας. Μπορεί να θέλει να με τιμωρήσει ο Θεός, εγώ πάντως καταφεύγω στην αγάπη Του. 

- Μην απογοητεύεσαι, Σπύρο. Θα βοηθήσει ο Θεός. Φώναξε τη γυναίκα σου, την Σταυρούλα και περιμένετέ με. Θα' ρθω σε λίγο με την παπαδιά. 

Σε μισή ώρα ξαναγύρισε ο ιερέας με την πρεσβυτέρα και τον νεωκόρο του και τέλεσαν μπροστά στο μαντρί την Ακολουθία του Αγιασμού. Ο βοσκός με τη γυναίκα του παρακολουθούσαν ευλαβικά. Ο παπα-Χρύσανθος ράντισε στο τέλος με αγιασμό ολόγυρα κι έκαναν έπειτα λιτανεία με τις εικόνες της Παναγίας, του αγίου Σπυρίδωνος και του αγίου Μόδεστου γύρω από όλη τη στάνη και το υπόλοιπο κτήμα του Σπύρου. Στη λιτανεία πρόλαβαν κι οι τρεις κόρες του, που είχαν κατεβεί για ψώνια στην πόλη. 

- Μη φοβάσαι τώρα, Σπύρο, του είπε ο ιερέας. Θα σε προστατεύσει ο Θεός. Κι αφού κεράστηκαν, αποχαιρέτισαν τον βοσκό και τους δικούς του. 

Το άλλο πρωί ξανάκανε την εφόρμησή του το όρνιο και άρπαξε πάλι κάτι από το κοπάδι. Με τρόμο και πόνο ο μπαρμπα-Σπύρος, η γυναίκα του και τα παιδιά τους το' βλεπαν να σχίζει φορτωμένο τους ουρανούς. 

Ξαφνικά όμως άκουσαν ένα τρομερό κράξιμο του όρνιου και το είδαν να πέφτει σαν βολίδα καταγής και να μένει ακίνητο. Τρέχουν κοντά του κάπως φοβισμένοι και τι να δουν; Μέσα από τα πελώρια φτερά του κρεμόταν γαντζωμένος από τον λαιμό του όρνιου ο μαύρος γάτος τους, που τον άρπαξε το αρπακτικό πουλί. Ο γάτος όμως είχε σφίξει τον λαιμό του πουλιού με δύναμη κι εκείνο είχε πάθει ασφυξία. Κι έπεσαν έτσι νεκρά καταγής και τα δυο ζώα. Ο γυπαετός από ασφυξία κι ο γάτος από την πτώση. Ήταν τρομερό το θέαμα που είχαν εμπρός τους. Η απάντηση του Θεού στην προσευχή των πιστών είχε έρθει σύντομα. 

(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Ο γυπαετός, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Θαυμαστές διηγήσεις (μέρος 27ο- α μέρος)

Χωμένο στις βελανιδιές και τις οξιές το ορεινό χωριό της Μακεδονίας τραβούσε κάθε καλοκαίρι πολλούς παραθεριστές, Πήγαιναν να καθαρίσουν τα πνευμόνια τους από τα καυσαέρια της πόλης. Επτακόσια μέτρα υψόμετρο. Δροσερό αεράκι, ησυχία και προπάντων ανοιχτοσύνη καρδιάς. Δεν έβλεπες να τρέχουν στους δρόμους οι άνθρωποι, για να προλάβουν το λεωφορείο και τις δουλειές, όπως γίνεται καθημερινά στις πόλεις μας. Χαιρετιόντουσαν, καλημερίζονταν μεταξύ τους με απλότητα και αδελφοσύνη. 

Γέννημα και θρέμμα αυτού του χωριού ήταν κι ο μπάρμπα-Σπύρος. Χρόνια τώρα περνούσε τις μέρες του κοντά στα πρόβατά του. Το κοπάδι του, εκατό περίπου ζωντανά, ήταν η ζωή του. Τα φρόντιζε, τα προστάτευε κι εκείνα τον πλήρωναν ανάλογα. Γάλα, μαλλί, προβιά κρέας, πλούσια η αμοιβή των κόπων του. Ήταν οι μέρες που είχαν γεννήσει οι προβατίνες, κι ο μπάρμπα-Σπύρος είχε τις χαρές του. Έβλεπε τα αρνάκια, που' τρεχαν πίσω από τις μανάδες τους και μάθαιναν τα φερσίματά τους κι αναγάλλιαζε η καρδιά του. Μερικά ήταν κάτασπρα. Άλλα ήταν ραντιστά με μαύρες βούλες στη ράχη και στα πλευρά τους και δυο-τρία ήταν κατάμαυρα. 

Εκεί όμως που το χαιρόταν κι έκανε τα σχέδια και τα όνειρά του γι' αυτά, βλέπει κάποιο πρωινό ξαφνικά να κατεβαίνει ένα πελώριο μαυρωπό πουλί από τον ουρανό, ν' αρπάζει στα νύχια του ένα αρνάκι και να χάνεται αμέσως πετώντας με ορμή στα ύψη. Τα' χασε ο μπαρμπα-Σπύρος. Δεν πρόλαβε καν να αντιδράσει. Η επίθεση ήταν αναπάντεχη. Ήταν και εποχή που απαγορευόταν το κυνήγι. Το έκλαψε πολύ το αρνάκι του. Όλη την ημέρα ήταν κακόκεφος. Σκεφτόταν την επίθεση του πουλιού. Το άλλο πρωινό, ενώ άρμεγε και κόντευε ν' αποτελειώσει, το αρπακτικό πουλί έκανε δεύτερη ξαφνική επίθεση κι άρπαξε στα γαμψά νύχια του κι άλλο αρνάκι. 

Ο Σπύρος ένιωσε πόνο στην καρδιά του. Άφησε τη δουλειά και πήγε και ξάπλωσε λιγάκι σ' ένα ντιβάνι, για να συνέλθει. Τα πράγματα έγιναν δύσκολα, σκεφτόταν. Καλόμαθε το όρνιο και θα μου φάει τα αρνιά. Κάτι πρέπει να γίνει, μα τι; Πώς ν' αντιδράσει; Πέρασαν από το μυαλό του πολλές λύσεις, μα όλες τις έβλεπε κάπως αβέβαιες. Τελικά κατέληξε σε μια και την έβαλε σε εφαρμογή αμέσως, για να προλάβει το κακό. Λίγα μέτρα από τη στάνη, στην άκρη του χωριού, ζωσμένο από όμορφο περιποιημένο κήπο ήταν το σπίτι του παπα-Χρύσανθου, του παπά του χωριού τους, που όλους τους χωριανούς τους αγαπούσε σαν λογικά πρόβατά του. Χωρίς να χάνει καιρό, έτρεξε και χτύπησε την πόρτα του. Βγήκε η πρεσβυτέρα. 

- Καλημέρα, μπαρμπα-Σπύρο, πώς από εδώ;

συνεχίζεται....

(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Ο γυπαετός, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Φράσεις για προβληματισμό 83ο μέρος

Ὁ ταχύ ἐμπιστεύων κοῦφος καρδίᾳ καί ὁ ἁμαρτάνων εἰς ψυχήν αύτοῦ πλημμελήσει. Ο εὐφραινόμενος καρδίᾳ καταγνωσθήσεται: εκείνος που εύκολα κι αμέσως δίνει εμπιστοσύνη, είναι επιπόλαιος κι ελαφρύς κατά τη διάνοια. Αυτός δε που συνεχώς αμαρτάνει, φταίει και δημιουργεί τρομερές συνέπειες στην ψυχή του. Εκείνος που αισθάνεται ευχαρίστηση και χαρά στην καρδιά του για το κακό θα καταδικαστεί και θα κατακριθεί από τον Θεό (Σοφία Σειράχ, ιθ, 4-5). 

Ας μην αφήνουμε την ψυχή μας να προσκολληθεί στα υλικά αγαθά, στα πλούτη και την καλοπέραση. Ενδέχεται κανείς να έχει και λίγα, ελάχιστα, και όμως να είναι περισσότερο από τον πλούσιο προσκολλημένος σ' αυτά. Τον Χριστό να αγαπάμε με όλη μας την ψυχή. Αυτός είναι ο μεγάλος θησαυρός μας που κάνει τη ζωή μας ειρηνική και θα μας βοηθήσει και για τη ζωή μας στη Βασιλεία Του, την επουράνια (Κυριακοδρόμιο, εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 2ος, σελ. 161). 

Για τους νέους η μόρφωση είναι σωφροσύνη, για τους ηλικιωμένους παρηγοριά, για τους φτωχούς πλούτος και για τους πλούσιους στόλισμα (Διογένης ο Λαέρτιος).

Η σιγή σε θέματα πίστεως είναι τρίτο είδος αθεΐας μετά την άρνηση του Θεού και την απόρριψη του Ιησού Χριστού (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς). 

Τίς δώσει μοι ἐπί στόμα μου φυλακήν καί έπί τῶν χειλέων μου σφραγίδα πανοῦργον, ἴνα μή πέσω ἀπ' αὐτῆς καί ἡ γλῶσσα μου ἀπολέσῃ με; : ποιος θα δώσει στο στόμα μου φρουρά και στα χείλη μου σφραγίδα ώστε να μην ξεφύγω και να μην πέσω έξω απ' τη φρουρά και τη σφραγίδα αυτήν και η γλώσσα μου με καταστρέψει; (Σοφία Σειράχ κα, 27).

Κανένας που αμαρτάνει δεν μπορεί να πάρει συνήγορο της αμαρτίας του την αδυναμία της σάρκας. Γιατί η ένωση με τον Θεό Λόγο ενδυνάμωσε με τη διάλυση της κατάρας όλη τη φύση μας και αφαίρεσε κάθε πρόφαση από τη γνώμη μας για την προσκόλλησή της στα πάθη. Όντας, δηλαδή, η θεότητα του Λόγου κατά χάρη μαζί πάντοτε με όσους πιστεύουν σ' αυτόν απομαραίνει τον νόμο της αμαρτίας που είναι στη σάρκα μας. Όπως ο κασσίτερος, όταν μαυρίσει, αποκτά πάλι τη λάμψη του, έτσι κι όσοι πιστεύουν, ακόμα κι αν μαυρίζουν αμαρτάνοντας, παίρνουν πάλι τη λάμψη τους με τη μετάνοια. Γι' αυτό τον λόγο ίσως και η πίστη παρουσιάστηκε με κασσίτερο (Μάξιμος ο Ομολογητής). 

Να συγχωρούμε, αν όχι από αγάπη για τον άλλον, τουλάχιστον από ενδιαφέρον για τη δική μας σωτηρία -είναι κι αυτό ένα πρώτο βήμα. Η ανεξικακία είναι πολύ μεγάλη αρετή. Μας εξομοιώνει με τον Θεό, ο οποίος συνέχεια συγχωρεί όσους μετανοούν κι ελεεί όλους. Αυτή (η ανεξικακία) μας ανοίγει τον Παράδεισο. "Αν συγχωρείς μέσα από την καρδιά σου όσους σου φταίνε, εγώ θα σου συγχωρήσω όλα τα αμαρτήματά σου, όσο πολλά κι αν είναι αυτά". Τι συμφέρουσα πρόταση! Τι επιείκεια, τι έλεος εφαρμόζει ο Κύριος απέναντί μας! (Σπουδαία σκέψη)

Μην παραπονιέσαι για κάτι που δεν μπορεί να διορθωθεί, αλλά διόρθωσε αυτό που σε κάνει να παραπονιέσαι... Τα παράπονα, όταν δεν εκφράζονται, πληθαίνουν κι όταν αποσιωπούνται, σβήνουν. (Σπουδαίες σκέψεις).

Πάντα με το παράπονο τα χείλη μου ανοίγει, γιατί είναι η πίκρα μου πολλή κι είναι η χαρά μου λίγη (Λαϊκό τετράστιχο). 

Εκείνος που μισεί την πολυλογία και τη φλυαρία λιγοστεύει τις αμαρτίες και τις πτώσεις του. Μην επαναλάβεις ποτέ απερίσκεπτο λόγο και φλυαρία άλλου, και δεν θα ζημιωθείς, ούτε θα χάσεις τίποτε. Ούτε ενώπιον φίλου, ούτε ενώπιον εχθρού μην αφηγείσαι τον λόγο και τη φλυαρία αυτή. Κι αν δεν πρόκειται με την απόκρυψη να αμαρτήσεις, μη την φανερώσεις (Σοφία Σειράχ, ιθ, 6-8). 

Υπάρχει άνθρωπος που σιωπά και ο οποίος δια της σιωπής του αποδεικνύεται σοφός κι υπάρχει άλλος που γίνεται μισητός από την πολυλογία του. Δυο είδη σιωπής υπάρχουν. Σιωπά ένας, διότι δεν έχει κάτι να πει. Και σιωπά άλλος, διότι γνωρίζει τον κατάλληλο καιρό, κατά τον οποίο πρέπει να μιλήσει. Ο συνετός άνθρωπος θα σιωπά, μέχρις ότου έλθει ο κατάλληλος καιρός να μιλήσει. Ο αλαζόνας όμως και ανόητος δεν θα προσέξει, αλλά θα υπερπηδήσει τον κατάλληλο χρόνο (Σπουδαία σκέψη). 

Την ψυχή μας, αδελφοί μου, την ψυχή μας. Αυτήν ας προσέξουμε να μην τη χάσουμε. Για τη σωτηρία της ψυχής μας σταυρώθηκε ο Κύριός μας. Ας προσπαθούμε να ζούμε όπως μας ζητεί. Να Τον ακολουθούμε μιμούμενοι το παράδειγμά Του :'Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι (Μαρκ. η, 34)". (Κυριακοδρόμιο, εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 2ος). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!