Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

ΟΧΙ στην ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ!!!

 


ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ: Μην αντιγράφετε πράγματα από το μπλογκ μου και τα παρουσιάζετε ως δικά σας. Δεν σας αρνήθηκα την αναδημοσίευση, εφόσον υπάρχει η αρχική πηγή (το λινκ μου). Να είστε σίγουροι πως κοπιάζω πολύ, για να φτιάξω μια ανάρτηση, την οποία κάποιοι έξυπνοι αυτομάτως σε δευτερόλεπτα την αντιγράφουν. Κι εγώ παίρνω στοιχεία (σκέψεις) ΜΟΝΟ σπουδαίων ανθρώπων από το Ίντερνετ και εικόνες, αλλά δεν ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ πράγματα από άλλα σάιτ, παρουσιάζοντάς τα ως δικά μου.

Κοιτάξτε πρόσφατο παράδειγμα: η δημοσίευσή του άρθρου μου στις 13/5/2013 http://anthiteacherwoman.blogspot.gr/2013/05/blog-post_13.html  



και η αντιγραφή του στις 28/11/2013







 

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

"Ἐν λιμῷ καί λυχμῷ" ὁμονοοῦμεν



Βλέπουμε, αδελφοί, τον ουρανό ερμητικά κλειστό, γυμνό και χωρίς σύννεφα, να δημιουργεί μίσος σ' αυτή την αιθρία και να προκαλεί λύπην με την καθαρότητα, την οποίαν πάρα πολύ επιθυμούσαμε προηγουμένως, όταν κάποτε, αφού σκεπάστηκε για πολύ καιρό με τα σύννεφα, μας έκανε σκοτεινούς και χωρίς ήλιο.
Και η γη, αφού καταξηράνθηκε στο έπακρον είναι δυσάρεστη και μόνο στην όψη των ματιών μας· είναι στείρα λοιπόν και άγονος για την γεωργία  και έχει κομματιασθεί σε σχίσματα, αφού δέχεται κατάβαθα την ακτίνα να την φωτίζει. 
Και οι πλούσιες και αστείρευτες πηγές μας έλειψαν και τα νερά των μεγάλων ποταμών στέρεψαν, ενώ μικρότατα παιδιά τα διαβαίνουν με τα πόδια και οι γυναίκες τα περνούν φορτωμένοι. Σε πολλούς από μας, μας έλειψεν ακόμη και το πόσιμον νερόν και για αυτό κινδυνεύουμε να πεθάνουμε...... Δια τούτο και ο Θεός δεν ανοίγει το χέρι του, διότι ημείς απεκλείσαμεν την φιλαδελφίαν. Δια τούτο τα χωράφια είναι ξηρά, διότι η αγάπη επάγωσεν.[...](Μέγας Βασίλειος)


Όταν ο Μελήσιππος στάλθηκε από τη Σπάρτη, για να διαπραγματευθεί με τους Αθηναίους τις διαφορές τους, προκειμένου ν' αποφευχθεί ο πόλεμος, οι Αθηναίοι τον εξεδίωξαν και μάλιστα τον υποχρέωσαν εντός της ημέρας να βρίσκεται εκτός των ορίων του αθηναϊκού κράτους. Γεμάτος σκεπτικισμό ο Μελήσιππος και έντρομος για το κακό που θα ακολουθούσε, είπε προφητικά κατά τον Θουκυδίδη:"ἥδε ἡ ἡμέρα τοῖς Ἕλλησι μεγάλων κακῶν ἄρξει"! 
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ακολούθησε ο Πελοποννησιακός πόλεμος, που μετέτρεψε την Ελλάδα σε συντρίμμια, την Ιστορία σε όνειδος, τον πολιτισμό σε στάχτη. Και έκτοτε το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται.

Κι ας διαπιστώνει με πίκρα ο Περικλής ότι "περισσότερο φοβάμαι τις δικές μας αμαρτίες παρά την επιβουλή των εχθρών μας". Κι ας τονίζει ο Αντισθένης ότι ''μονοούντων δελφν συμβίωσις παντς τείχους σχυροτέραν. (όταν είναι μονοιασμένα τα αδέλφια σε μια αρμονική συμβίωση είναι ισχυρότερο από οποιοδήποτε τείχος) ''. 


Κι ας υπογραμμίζει ο Ξενοφώντας ότι "χωρίς ομόνοια ούτε πόλη ούτε σπίτι μπορεί σωστά να κυβερνηθεί". Διότι κατά τον Δημόκριτο, "ἀπ' ὁμονοίης τά μεγάλα ἔργα"! Όπως στη Φυσική η συνένωση δυνάμεων συντελεί στη δημιουργία μεγάλου έργου, έτσι και στον κοινωνικό τομέα η ομόνοια, η υπέρβαση του "εγώ" και η δημιουργική ένταξή του στο συλλογικό "εμείς" θα συνενώσουν τις επιμέρους ατομικές προσπάθειες των ανθρώπων, ώστε να αποτελέσουν τις συνιστώσες στη συνισταμένη της κοινωνικής και εθνικής προόδου. 

Δυστυχώς όμως, η τρισχιλιετής πορεία του Ελληνισμού έχει αποδείξει ότι η ομόνοια, το ατομικό αυτό αγώνισμα υπέρβασης του "εγώ" και ένταξής του στο συλλογικό "εμείς", είναι τελικά τέκνο της ανάγκης και εκδηλώνεται μόνο σε περιπτώσεις εξωτερικής στρατιωτικής επιβουλής και εσχάτου εθνικού κινδύνου. 


Σήμερα η πατρίδα μας και ο λαός μας αντιμετωπίζουν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σύγχρονης Ιστορίας, που όλοι αισθανόμαστε ταπεινωμένοι, φοβισμένοι και ανασφαλείς, πρέπει να ξαναβρούμε την ελπίδα μας και να πιστέψουμε στον εαυτό μας


Είναι ανάγκη, πάση θυσία, να γίνουμε όλοι οι Έλληνες ένα αρραγές μέτωπο και να φροντίσουμε όλοι, άρχοντες και αρχόμενοι, να μη διασπαστεί η κοινωνική συνοχή. Δεν είναι ώρα αναζήτησης, αλλά ανάληψης ευθυνών. Δεν είναι ώρα θυμού, αγανάκτησης και εκδίκησης, αλλά ώρα περισυλλογής και ανασύνταξης των δυνάμεών μας. Βρισκόμαστε όλοι στον πανικό μιας κρίσης που πρέπει να την ξεπεράσουμε με κοινή προσπάθεια, σύμπνοια και αλληλεγγύη. 

Η βία, η άρνηση και η ιδιοτελής εκμετάλλευση της κρίσης θα δώσουν τη χαριστική βολή στην πατρίδα μας. Ας κάνουμε όλοι το καθήκον μας. Ας αναδείξουμε ό, τι καλύτερο έχει ο Ελληνισμός. 
Η κρίση να γίνει η ευκαιρία όλων και όχι η τελευταία κατοικία αθώων πολιτών. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να δούμε ποιος φταίει περισσότερο και ποιος λιγότερο. Ας προλάβουμε τα χειρότερα. Το κοινωνικό μίσος να γίνει αγάπη για τη χώρα και τα παιδιά μας που δεν φταίξανε! 

Κάποτε από τους κόλπους της χειμαζομένης, αλλά διαρκώς μαχόμενης Εκκλησίας μας, ανεδείχθη ένας άγιος, ο πολιούχος της Σπάρτης όσιος Νίκων, που κήρυττε στην Κρήτη και τη Λακωνία το "Μετανοεῖτε" και μπόρεσε έτσι να αποκαταστήσει και να στηρίξει τον κλυδωνιζόμενο στις περιοχές αυτές Ελληνισμό. 
Σήμερα, απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας, πρέπει να ακουστεί το κήρυγμα "Ὁμονοεῖτε", ώστε να μη χρειαστεί ένας νέος Νίκων να κηρύξει το "Μετανοεῖτε"!
(Μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου, Η κρίση να γίνει ευκαιρία όλων και όχι η τελευταία κατοικία αθώων πολιτών, εφημερίδα Δημοκρατία, 7/12/2013)




Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

 

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Ευχαριστώ και δόξα σοι!




Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει. Περπατούσαμε δίπλα-δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους. Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε:
— Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό, με τη μορφή προσευχής.
Κοίταξα γύρω-γύρω στο χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Μετά προχωρήσαμε σε ένα μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μου είπε:
— Αυτό είναι το Τμήμα συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές, που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν.
Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε και εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη. Τέλος, στην άκρη ενός μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.
— Αυτό είναι το Τμήμα των Ευχαριστιών, μου είπε σιγανά ο φίλος άγγελός μου. Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
— Πώς γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ; ρώτησα.
— Είναι λυπηρό, αναστέναξε ο άγγελος. Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια.
— Πώς μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε; ρώτησα πάλι.
— Πολύ απλά, απάντησε. Χρειάζεται μόνο να πεις: «Ευχαριστώ, Θεέ μου!».
— Και για τι ακριβώς πρέπει να ευχαριστήσουμε;
— Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ’ το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.
Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ’ ένα πιατάκι είσαι στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν.
Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από ό,τι αρρώστια, είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως αυτή τη μέρα.
Αν ποτέ δε βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.
Αν μπορείς να προσευχηθείς σε ένα ναό χωρίς το φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης, θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο. Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι, είσαι σπάνιος.
Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας, είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.
Και αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, γιατί σου το έδωσε κάποιος που σ’ αγαπάει και γιατί είσαι πιο τυχερός από δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους, που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν.
— Κατάλαβα. Και τώρα τι κάνω; Πώς μπορώ να αρχίσω;
— Να πεις καλημέρα, μου χαμογέλασε ο άγγελός μου, να μετρήσεις τις ευλογίες σου και να περάσεις αυτό το μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους, για να τους θυμίσεις πόσο ευλογημένοι είναι. Και μην ξεχάσεις να στείλεις το ευχαριστήριό σου. (Περιοδικό Τόλμη, αρχιμ. Δανιήλ Σάπικα, ιατρού)
Αλήθεια, πόσες φορές η ψυχή μας νιώθει την ανάγκη να δοξολογεί τον Κύριο, ευχαριστώντας τον για όσα προσφέρει; Όταν ο Απόστολος Παύλος έλεγε: "οὐ παύομαι εὐχαριστῶν ὑπὲρ ὑμῶν μνείαν ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου" (Προς Εφεσίους, 1,16)
Κι έχουμε τόσα πράγματα να τον ευχαριστούμε: για την υγεία μας, την οικογένειά μας, την Ορθόδοξη πίστη μας: "πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τῷ θεῷ μου διὰ ἰησοῦ χριστοῦ περὶ πάντων ὑμῶν, ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν καταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ." (Προς Ρωμαίους, 1,8) 
Γιατί ο Θεός συμμετέχει σε όλες μας τις πράξεις. Μας έφερε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη, είναι πάντοτε δίπλα μας, χωρίς να οργίζεται για τις αμαρτίες μας, προσπαθώντας να μας σώσει από τις ριπές του Αντικειμένου, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος: "εὐχαριστῶ τῷ θεῷ μου πάντοτε περὶ ὑμῶν ἐπὶ τῇ χάριτι τοῦ θεοῦ τῇ δοθείσῃ ὑμῖν ἐν χριστῷ ἰησοῦ (Προς Κορινθίους Α, 1, 4)". 
Και το σημαντικότερο είναι ότι μας έσωσε από το κράτος του θανάτου μέσω του Μονογενούς Υιού Του. Άλλωστε, μην ξεχνάμε πως και ο Υιός του Ανθρώπου, ευχαρίστησε το Θεό πριν από την σταυρική θυσία του: "ὁ δὲ ἰησοῦς ἦρεν τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω καὶ εἶπεν, πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου.(Ιωάννη, 11,41)" Γιατί όμως πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό; 
1. Διότι από την ανυπαρξία μας έφερε στην ύπαρξη. 
2. Διότι μας τίμησε όχι με κτηνώδη, αλλά με ανθρώπινη ψυχή.
3. Διότι μας δώρισε τον δικαίωμα να είμαστε κληρονόμοι της Βασιλείας των Ουρανών. 
4. Διότι μας λύτρωσε με τον ίδιο τον Τίμιο Αίμα Του. 
5. Διότι πολλές φορές οργιζόμενος με μας δεν κρατεί τον θυμό Του μέχρι τέλους. 
6. Διότι παρά τα βαριά παραπτώματα, δεν μας οδήγησε στην απώλεια μαζί με τις αμαρτίες μας, αλλά μας διαφύλαξε ζώντες. 
7. Διότι μας φυλάσσει ακέραιους και δεν επιτρέπει στον Διάβολο να μας καταπιεί, όταν αμαρτάνουμε. 
8. Διότι μέχρι τώρα αναμένει τη μετάνοιά μας και είμαστε ακόμη ζωντανοί και όχι νεκροί, δηλαδή γιατί ακόμη τα σκουλήκια δεν τρώνε τον σώμα μας στον τάφο και διότι ακόμη οι ψυχές μας δεν είναι στον Άδη. 
9. Διότι υπάρχει ακόμα καιρός, για να μετανοήσουμε.
Στ' αλήθεια, πόσο οφείλουμε να ευχαριστούμε τον Θεό για όλα αυτά! (Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής) 
Και το μυστήριο της Θείας ευχαριστίας είναι το κορυφαίο σημείο στην πίστη μας, εφόσον εμείς οι πιστοί, ευχαριστούμε το Θεό για τη δόξα Του. Είναι η ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό, που τόσο μας αγάπησε, ώστε να μας δώσει το δώρο της παντοτινής ζωής με το Χριστό. Μάλιστα, η συμμετοχή στη Θεία κοινωνία είναι η μόνη αλήθεια που ούτε η φωτιά μπορεί να κάψει, ούτε το νερό να πνίξει, ούτε η άγνοια να συσκοτίσει, αλλά ούτε και το κακό ή η συκοφαντία να εξαφανίσει.
Ακόμα και στις δοκιμασίες να ευχαριστούμε το Θεό: Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ’ αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες. Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός. Είναι μακάριος εκείνος που έχει όχι έναν σταυρό, αλλά πέντε. Μια ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός είναι και καθαρός μισθός. Γι’ αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου» (Γέροντας Παΐσιος)
Κανείς βέβαια δεν έχει δει ποτέ ποιος είναι στη φύση και στην ουσία του ο Θεός. Και όμως, εάν αγαπάμε ο ένας τον άλλο, ο Θεός που είναι αόρατος και ανώτερος από κάθε κατανόηση μένει μέσα μας· και αισθανόμαστε την αγάπη του τέλεια και πλήρη στην ψυχή μας. (Α, Ιωάννου, δ, 12) 
Γιατί ευχαριστώντας τον Θεό συναισθανόμαστε την ανθρώπινη αδυναμία μας, αλλά ταυτόχρονα και τη δύναμη της πίστης μας: "Χθες επήγα εις την εκκλησίαν της Μονής με τους άνδρας μου...που μας μετέλαβεν ο γέρων χωρικός ιερεύς της μονής. Ουδέποτε με τόσην κατάνυξη μετέλαβα. 
Ο νους μου διαρκώς εστρέφετο προς Εκείνον, ο οποίος χάριν ημών και της θείας θρησκείας Του υπέστη το μαρτύριον. Το μέγεθος της θυσίας Του, το μέγεθος της αποστολής Του με έκαμναν να αισθάνομαι πόσον μικροί και πόσον μακράν Αυτού ευρισκόμεθα, αλλά και συγχρόνως με ενεθάρρυναν. Πάντοτε Τον ελάτρευσα δια την θρησκείαν Του και Τον εθαύμασα δια την θυσίαν Του. Ελπίζω να μας βοηθήσει. Αισθάνομαι τώρα ισχυρός, γενναίος και καλύτερος· έτοιμος δια να κάμω τα πάντα." (Παύλος Μελάς, λίγο πριν από τη θυσία του)
Κι εγώ δοξάζω τον Θεό για ό, τι μου χαρίζει! Σήμερα περισσότερο ευχαριστώ τον Κύριο για τη γλυκιά μανούλα μου, που έχει τη γιορτή της! 
Να σε χαίρομαι, μαμά! Χρόνια πολλά στις Αννούλες!

 Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!



Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Συνείδηση και απόγνωση



Αλλά για ποιο λόγο ο Θεός έβαλε τέλεια μέσα στη διάνοιά μας έναν κριτή τόσο πολύ άγρυπνο και με πνευματική διαύγεια; Μιλώ για τη συνείδηση. Πράγματι δεν υπάρχει, δεν υπάρχει λέγω ανάμεσα στους ανθρώπους κανένας δικαστής τόσο άγρυπνος, όσο η συνείδησή μας. 
Γιατί οι ειδωλολάτρες δικαστές και διαφθείρονται από τα χρήματα και εξαπατούνται με τις κολακείες και υποκρίνονται εξαιτίας του φόβου και πολλά άλλα υπάρχουν, που καταστρέφουν την ορθή απόφασή τους. Το δικαστήριο όμως της συνείδησης δεν γνωρίζει να υποχωρεί σε τίποτε από αυτά. 
Αλλά και αν δώσει χρήματα και αν κολακέψεις και αν απειλήσεις κι αν κάμεις οτιδήποτε άλλο, θα βγάλει δίκαιη την απόφαση εναντίον των αμαρτωλών σκέψεων. Και αυτός που έκανε την αμαρτία, καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτό του, κι ας μην τον κατηγορεί κανείς άλλος. 
Και όχι μια ή δυο φορές, αλλά πολλές φορές και σε όλη του τη ζωή κάνει το ίδιο. Και αν περάσει πολύς χρόνος, η συνείδηση ποτέ δεν θα λησμονήσει αυτά που έχουν γίνει. Αλλά κι όταν γίνεται η αμαρτία και πριν γίνει κι αφού γίνει, στέκεται απέναντί μας σαν αυστηρός κατήγορος και μάλιστα μετά τη διάπραξη της αμαρτίας.
Γιατί τότε που κάνουμε την αμαρτία, επειδή είμαστε μεθυσμένοι από την ηδονή, δεν αισθανόμαστε τόσο πολύ τη φωνή της. Όταν όμως γίνει η αμαρτία και τελειώσει, τότε λοιπόν, αφού σβήσει όλη η ηδονή εισορμά τπ πικρό κεντρί της μεταμέλειας (Ιωάννη Χρυσοστόμου, 2ος παραινετικός λόγος προς Θεόδωρο εκπεσόντα, ΕΠ. 47, 309)
Δεν είναι φοβερό να πέσει κανείς κάτω στο αγώνισμα της πάλης. Φοβερό είναι να μείνει πεσμένος. Ούτε είναι συμφορά να τραυματιστεί κανείς στη μάχη. Συμφορά είναι μετά τον τραυματισμό να απελπιστεί και να αφήσει απεριποίητο το τραύμα του. Ποιος έμπορος, ύστερα από το πρώτο του ναυάγιο κι αφού έχασε το φορτίο του, σταμάτησε τα θαλασσινά ταξίδια; Αντίθετα, πάλι διασχίζει τη θάλασσα και τα κύματα και τα πέλαγα, και έτσι ανακτά τον πλούτο που έχασε.
Επίσης βλέπουμε και παλαιστές να φορούν το στεφάνι της νίκης ύστερα από πολλές πτώσεις. Ακόμη και στρατιώτης που τράπηκε σε φυγή πολλές φορές, τελικά αναδείχθηκε άριστος και νίκησε τους εχθρούς. Και από εκείνους που αρνήθηκαν τον Χριστό, εξαιτίας των βασανιστηρίων, πολλοί έδωσαν νέα μάχη για την πίστη τους κι έτσι έφυγαν από την παρούσα ζωή στεφανωμένοι με το στεφάνι του μαρτυρίου. 
Αν λοιπόν καθένας απ’ αυτούς απελπιζόταν εξαιτίας της συμφοράς που τον είχε βρει, δεν θα μπορούσε να απολαύσει τα αγαθά που ήλθαν ύστερα από τη νέα προσπάθεια. 
(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Λόγος περί μετανοίας και αποφυγής της απογνώσεως)
Ἐν ὥρᾳ ἐξεγείρου καί μή οὐράγει: ξύπνα εγκαίρως το πρωί. Μην ανέχεσαι να τρέχεις λαχανιασμένος, άξιος οίκτου, τελευταίος από τους άλλους. 
Ἀπότρεχε εἰς τὀν οἶκον.... καί μή ραθύμει:μαζέψου γρήγορα το βράδυ στο σπίτι σου, μη γίνεσαι οκνηρός και βαρύς για κάτι τέτοιο. (2 αποσπάσματα από Σοφία Σειράχ, λβ, λε, 16)
Ενδέχεται στις προσπάθειές μας να εφαρμόσουμε το θέλημα του Θεού να συναντήσουμε δυσκολίες. Ας μην αποθαρρυνόμαστε. Να ζητούμε τη βοήθεια και τη δύναμη του Θεού. Ποτέ να μη λησμονούμε ότι και τα "ἀδύνατα παρ' ἀνθρώποις δυνατά ἐστι παρά τῷ Θεῷ''. (Κυριακοδρόμιο, τόμος 3ος, εκδόσεις Σωτήρ)

Καλημέρα σας! 
Δημιουργικό και χαρούμενο μήνα σε όλους!
Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!  
 
Related Posts with Thumbnails