Φράσεις για προβληματισμό 77ο μέρος

Δόξα ή ντροπή έρχεται στον καθένα μας από το τι λέγει. Και η γλώσσα του ανθρώπου, η ασυγκράτητη και απρόσεκτη, γίνεται αιτία της πτώσεως και καταστροφής του. Πρόσεχε να μην χαρακτηρισθείς ψιθυριστής και κρυφός κατήγορος των άλλων και να μην στήσεις ενέδρες και παγίδες με τη γλώσσα σου. Διότι στον κλέφτη που κρυφά αφαιρεί αυτά που ανήκει στον πλησίον και στον ψιθυριστή, ανήκει η ντροπή και η ανυποληψία, όπως και στον δόλιο, που έχει διπλή και υποκριτική γλώσσα (Σοφία Σειράχ ε, 13-14). 

Ύψη δεν ξέρω δίχως κόπους να ανεβαίνουν. Ξεκούραστα μονάχα κατεβαίνουν (Σπουδαία σκέψη). 

Ἀχάριστον ευεργετεῖν καί νεκρόν μυρίζειν, ὄφιν τρέφειν καί πονηρόν εὐεργετεῖν, ταὐτόν ἐστιν: τομνα ευεργετεί κάποιος αχάριστο και να αλείφει με μύρο νεκρό, είναι το ίδιο πράγμα με το να τρέφει φίδι και να ευεργετεί πονηρό (Πλούταρχος). 

Ἀτυχοῦντι μή ἐπιγέλα: στον άνθρωπο που του συμβαίνουν διάφορες ατυχίες, να μη γελάς (Πλούταρχος). 

Ἦθος ἀνθρώπου ψευδοῦς ἀτιμία, καί ἡ αἰσχύνη αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ ἐνεδελεχῶς: ο χαρακτήρας του ανθρώπου που λέγει ψέματα είναι ανυπόληπτος και περιφρονημένος και η καταισχύνη θα είναι συνεχώς παντοτινός σύντροφός του (Σοφία Σειράχ, κ, 26). 

Αν δεν μπορείς να γίνεις λεωφόρος, γίνε ένας χωματόδρομος ή έστω ένα μονοπάτι! Αν δεν μπορείς να γίνεις ήλιος, γίνε φεγγαράκι ή έστω ένα αστεράκι! (Σπουδαία σκέψη). 

Όλοι με κατηγορούνε κι όλοι με περιφρονούνε κι έλιωσα σαν το κερί. Μα σαν πεθάνω, θα το δείτε, θε να πούνε πέθανε το πιο καλό παιδί (Από τη λαϊκή θυμοσοφία). 

Ό, τι είναι αντικείμενο της πίστης δεν μπορεί να είναι αντικείμενο της λογικής και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υποταχθεί σ' αυτή (Φανούριος Γ. Παπαδημητράκης, Σκέψεις του Blaise Pascal). 

Ἐν ὅλη καρδἰᾳ δόξασον τόν πατέρα σου καί μητρός ὠδίνας μή ἐπιλάθῃ· μνήσθητι ὅτι δι' αὐτῶν ἐγεννήθης, καί τί ἀνταποδώσεις αὐτοῖς καθώς καί αὐτοί σοι; : με όλη σου την καρδιά να τιμήσεις και να δείξεις σεβασμό στον πατέρα σου και να μη λησμονήσεις τους πόνους που δοκίμασε η μητέρα σου, όταν σε γεννούσε. Να θυμηθείς ότι γεννήθηκες δια των γονέων σου και τι θα ανταποδώσεις για όσα αυτοί έκαναν για σένα; (Σοφία Σειράχ ζ, 27-28). 

Ξυλοδεσιά στερεά, προσαρμοσμένη μέσα στην οικοδομή, σε καιρό σεισμού δεν θα διαλυθεί. Έτσι και μια καρδιά στηριγμένη πάνω σε καλή και ώριμη απόφαση, δεν θα δειλιάσει σε καμιά περίσταση. Καρδιά που είναι στερεωμένη σε διάνοια, που σκέφτεται και αποφασίζει συνετά, μοιάζει προς στολισμό με αμμοκονίαμα πάνω στον τοίχο με πέτρες πελεκημένες και ομαλές (Σοφία Σειράχ κβ, 16-17). 

Τέκνον, τήν ζωήν τοῦ πτωχοῦ μή ἀποστερήσῃς καί μή παρελκύσῃς ὀφθαλμούς ἐπιδεεῖς: παιδί μου, μην αποστερήσεις τον πτωχό από τα αναγκαία για τη συντήρηση της ζωής του και μην αποφύγεις να κοιτάξεις μάτια που, λόγω ανάγκης, είναι στραμμένα σε σένα ικετευτικά (Σοφία Σειράχ, δ, 1). 

Ὅσῳ μέγας εἶ, τοσούτῳ ταπείνου σεαυτόν, καί ἔναντι Κυρίου εὑρήσεις χάριν: Όσο πιο μεγάλος είσαι, τόσο περισσότερο ταπείνωσε τον εαυτό σου και ενώπιον του Κυρίου θα βρεις χάρη (Σοφία Σειράχ γ, 18). 

Ὅς ἄν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὐμῖν, ἔσται ἠμῶν διάκονος: όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας, πρέπει να είναι υπηρέτης σας και να προσπαθεί να γίνεται εξυπηρετικός στους άλλους (Κατά Μάρκον, ι, 43). 

"Τί ἐστε σκυθρωποἰ;", γιατί είστε σκυθρωποί; Αν ο αναστημένος Χριστός βαδίζει και το χώμα βγάζει τριαντάφυλλα, πώς είναι δυνατόν να περπατά δίπλα μας και αγκάθια να τρυπούν ακόμα τις ψυχές μας; Μετά την ανατολή Του από τον τάφο, θα είναι μαζί μας όλες τις ημέρες της ζωής μας μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. "Μεῖνον μεθ' ἡμῶν, Κύριε". "Χριστός Ἀνέστη, Ἀληθῶς Ἀνέστη". "Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε" (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ). 

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα των Μυροφόρων ευωδιάζει από τα μύρα της αγάπης των γυναικών κι από την αρετή των αγίων Αποστόλων. Τον αγάπησαν με όλη τους την καρδιά και Εκείνος αναγέννησε την ύπαρξή τους με το Άγιο Πνεύμα. Να τους μιμηθούμε. Να κηρύττουμε με τη θεάρεστη ζωή μας και τον λόγο μας την αγάπη του Θεού και τη δύναμη της Αναστάσεως (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Ιούνιος!

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 18ο (β μέρος- τελευταίο)

 

Πλησίαζε η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Η Δήμητρα, αφού είχε πάρει προ ημερών την ευχή του ιερέα, ετοιμάσθηκε ψυχικά και σωματικά για τη Θεία Κοινωνία. Το πρωί εκείνης της Κυριακής μισοκοιμισμένος ο Αλέξης φωνάζει τη Δήμητρα και της λέει:

- Πήγαινε με το αγροτικό μας αμάξι στο μεγαλοχώρι, όπου φέρνουν στο περίπτερο τις εφημερίδες. Να περιμένεις εκεί ώσπου να έρθουν οι εφημερίδες. Πάρε και τσιγάρα. 

Αυτό κι έγινε. Η Δήμητρα με πολύ πρόχειρα ρούχα μπήκε στο αυτοκίνητο και έφυγε για το μεγαλοχώρι. Το περίπτερο όμως ήταν ακόμη κλειστό. Στάθμευσε προσεκτικά κάπου και μπήκε βιαστικά στην εκκλησία. Λειτουργούσε ο ιερέας, στον οποίο είχε εξομολογηθεί προ ημερών. Άναψε κεριά, προσκύνησε στις εικόνες και προχώρησε σε μια θέση. Όταν ήρθε η ώρα της Θείας Μεταλήψεως, κοινώνησε ευλαβικά και κίνησε να φύγει βιαστική. Δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της. Κάποια όμως κυρία τη σταμάτησε και της είπε να έρχεται καλύτερα ντυμένη στην εκκλησία. 

- Το ξέρω, το ξέρω, σε ευχαριστώ πολύ, απάντησε ταπεινά. 

- Μήπως μπορούμε να βοηθήσουμε σε κάτι; ρώτησε διακριτικά κάποια άλλη. 

- Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ πολύ! Με συγκινεί η αγάπη σας. Τώρα όμως πρέπει να φύγω. Βιάζομαι! 

Στον δρόμο μονολογούσε συγκινημένη: "Θεέ μου, Σε ευχαριστώ που κοινώνησα. Μακάρι κάποτε κι ο Αλέξης.... Πιστεύω ότι θα τα φέρει κάποτε η αγάπη και η σοφία Σου έτσι τα πράγματα και θα καταλάβει το συμφέρον του. Εγώ τώρα συνέχεια υπομονή, αγάπη και προσευχή! Βοήθησέ με, Χριστέ μου παντοδύναμε. Συγχώρησέ με που ήμουν απεριποίητη εξωτερικά. Το ελπίζω ότι θα έλθει η ώρα του. Τώρα έγινε μόνο η αρχή. Πιστεύω ότι θα υπάρχει και συνέχεια". Όταν επέστρεψε στο σπίτι, κάπως απότομα την υποδέχθηκε ο άντρας της:

- Γιατί άργησες τόσο πολύ;

- Έχεις δίκιο, Αλέξη μου. Εκεί που καθόμουν στο αμάξι μας, έβλεπα νεαρά ζευγάρια να μπαίνουν στην εκκλησία και δάκρυσα. Πότε θα αποκτήσουμε κι εμείς κανένα παιδί και θα το οδηγήσουμε στην εκκλησία, έλεγα από μέσα μου. Και επειδή άρχισα να κρυώνω μέσα στο αμάξι, μπήκα στην εκκλησία, για να ζεσταθώ. 

Και τι να δω! Γεμάτη η εκκλησία από άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας. Άναψα κεριά, ένα για σένα, για να έχεις υγεία που κουράζεσαι πολύ, και ένα για μένα. Άναψα και δυο κεριά για τους μακαρίτες τους γονείς σου και τους γονείς μου και στάθηκα να απολαύσω έστω για λίγο τη Λατρεία μας. Ένιωθα σαν να μη ζούσα εκείνες τις στιγμές στη γη. Αφαιρέθηκα από το ωραίο ψάλσιμο. Γι' αυτό άργησα. 

- Είσαι μια γάτα εσύ!

- Σε αγαπώ, Αλέξη μου, και περιμένω τη μέρα που θα πάμε μαζί στην εκκλησία έχοντας στην αγκαλιά μας τα παιδιά μας. 

- Σταμάτα τώρα. Ετοίμασε τον καφέ, όπως ξέρεις ότι μου αρέσει και τα ξαναλέμε. 

Κάτι ήταν κι αυτό. Δεν θύμωσε. Κι η Δήμητρα πήρε κουράγιο να περιμένει το θαύμα και συνέχισε να προσεύχεται. 

(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Θεέ μου, Σε ευχαριστώ που κοινώνησα!, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 18ο (α μέρος)

 

Χρόνια είχε να κοινωνήσει η Δήμητρα. Θυμόταν πότε-πότε τότε που ήταν παιδούλα και την έπαιρναν μαζί τους στην εκκλησία άλλοτε η μάνα της, άλλοτε η γιαγιά της, άλλοτε η νουνά της και κοινωνούσε μαζί τους και πετούσε από τη χαρά της. Ένιωθε ευτυχισμένη! Τώρα όμως όλα άλλαξαν. Πέθανε η μάνα, σε λίγο και η γιαγιά, και η νουνά μετακόμισε με τα παιδιά της στην Αθήνα. Δεν είχε κανέναν στενό συγγενή της στο χωριό. Στην εκκλησία πήγαινε και κοινωνούσε, μέχρι που ήλθε η μέρα του γάμου της. 

Τη συνόδεψε στον Ναό ο μακαρίτης τώρα πατέρας της και μια θεία της, εξαδέλφη της μάνας της. Ο άνδρας της, ο Αλέξης, γνωστός ενός θείου της, όλη την ώρα στο Μυστήριο του Γάμου ήταν σοβαρός και αμίλητος. Από τότε άρχισε ζωή δύσκολη για τη Δήμητρα. Δουλειά συνεχώς στα χωράφια τους όλη την εβδομάδα και την Κυριακή ατελείωτες δουλειές στο σπίτι. 

- Αλέξη, ας πάμε κι εμείς ως άνθρωποι, όπως όλοι οι χωριανοί μας, στην εκκλησία, να ευχαριστήσουμε τον Θεό, να Τον παρακαλέσουμε για την υγεία μας, για τόσα πράγματα στη ζωή μας. 

- Μη μου ξαναπείς τέτοιες κουβέντες, γιατί θα γίνουμε από δυο χωριά. Εγώ δεν πιστεύω. Κάτσε στ' αυγά σου. Τ' άκουσες; Άσε με ήσυχο. 

- Καλά, Αλέξη μου, με συγχωρείς. 

Μέσα της πόνεσε βαθιά η ψυχή της για τον άνδρα που της έτυχε. Και πήρε απόφαση να κάνει υπομονή, χωρίς να παύσει όμως να διψά να εκκλησιασθεί και να κοινωνήσει. Κάποτε που κατέβηκε ο Αλέξης στην πόλη για δουλειές, βρήκε την ευκαιρία και πήγε στον Ναό του χωριού, άναψε κεριά στα μανουάλια και προσκύνησε ευλαβικά τις ιερές εικόνες. Παρακάλεσε έπειτα τον ιερέα να ακούσει τον πόνο της ψυχής της. Εκείνος φόρεσε πετραχήλι κι άρχισε η Δήμητρα να λέει ό, τι βασάνιζε την ψυχή της, όλα τα κρίματά της και πόσο εκείνη ήθελε να εκκλησιάζεται και να κοινωνεί, ενώ την εμπόδιζε με απειλές ο άνδρας της. 

Ο ιερέας την άκουγε με προσοχή, τη συμβούλεψε να κάνει υπομονή και να μην παύσει να τον αγαπά και στο τέλος της διάβασε την Ευχή. "Μένε σταθερή στην πίστη και στην αγάπη", της είπε. "Τελικά θα σε βοηθήσει ο Θεός". Η Δήμητρα ασπάσθηκε το χέρι του, πήρε την ευχή του κι έφυγε βιαστική, φοβούμενη μήπως επιστρέψει ο Αλέξης. Όμως παρακαλούσε τον Θεό να φέρει την ευκαιρία, ώστε να εκπληρωθεί ο πόθος της να κοινωνήσει. Και η ποθητή ευκαιρία δεν άργησε να παρουσιασθεί. 

συνεχίζεται....

(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Θεέ μου, Σε ευχαριστώ που κοινώνησα!, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Φράσεις για προβληματισμό 76ο μέρος

Ο Κύριος προπορεύεται των μαθητών του. Γνωρίζει τι τον περιμένει εκεί με κάθε λεπτομέρεια. Δεν δειλιάζει, δεν τρέμει. Σπεύδει, βρίσκεται σε έξαρση πνευματική. Να μιμηθούμε κατά το δυνατόν την αποφασιστικότητα του Κυρίου μας. Τις άγιες αυτές ημέρες, να συγκεντρώνουμε τον νου μας στα κοσμοσωτήρια γεγονότα της Σταυρικής θυσίας του Κυρίου. "Ἐσταυρώθης δι' ἐμέ , ἵνα ἐμοί πηγάσῃς τήν ἄφεσιν " (Σπουδαία σκέψη). 

Λίγο πριν ανηφορίσει στον λόφο του Γολγοθά, για να ανοίξει τα πανάχραντα χέρια Του πάνω στον Τίμιο Σταυρό και να αγκαλιάσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, ρίχνει ένα βλέμμα και θωπεύει μ' αυτό την ιερή πόλη, την Ιερουσαλήμ. "Ποσάκις", λέει "ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τά τέκνα σου....(Ματθ. κγ, 37)". "Ποσάκις", λέει ο Κύριος για τον καθένα μας προσωπικά: πόσες ευεργεσίες.... πόσες ευλογίες... πόσες δοκιμασίες, στις οποίες ήταν δίπλα μας για το καλό της ψυχής μας! Ας ανατρέξουμε, για να ανταποκριθούμε συγκινημένοι στις τόσες επισκέψεις της Χάριτός Του (Σπουδαία σκέψη). 

Εσταυρώθης δι' εμέ... Για μένα, Χριστέ μου! Εσύ στον Σταυρό, στον θάνατο! Για μένα και στον αναστάσιμο θρίαμβο! "Διά ταῦτα με, Κύριε, ἐλέησον! Διά ταῦτα με, Κύριε, οἰκτίρησον. Διά ταῦτα με, Κύριε, σῶσον, τά σωτήρια στίγματα οὐδέν γάρ ἐποίησα, οὐδέ ποιῶ ἐνώπιόν Σου τό ἀγαθόν. Κατά χάριν ζητῶ ἔλεος, κατά χάριν ἐλπίζω σωθῆναι, αφορῶν εἰς τά θεία Σου πάθη ἅ ἑκουσίως ὐπέστης ὑπέρ ἡμῶν" (Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου, Η Δράση μας, αρ. τεύχους 578/2020). 

Μεγάλη Παρασκευή ο Κύριός μας επάνω στον Σταυρό! Ημέρα του μεγάλου πόνου και της οδύνης του Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ημέρα πένθους, αλλά και ημέρα θριάμβου και χαράς. Πένθους για την αμέτρητη αμαρτία όλων εμάς των ανθρώπων που ανεβάσαμε στον Σταυρό τον ίδιο τον Θεό μας. Θριάμβου και χαράς, διότι από το πάθος Του πήγασε η λύτρωσή μας. Από τον θάνατό του η ζωή μας! Ας τον ευγνωμονούμε ολόψυχα σε όλη τη ζωή μας (Σπουδαία σκέψη). 

Το Μέγα Σάββατο είναι η ιερή μέρα που γιορτάζουμε με βαθιά σιωπή και ιερό δέος. Ταφή του Χριστού, κάθοδος της ψυχής Του στον Άδη. Το ανθρώπινο γένος ανασταίνεται, έχει πια μεταφερθεί στην αιώνια ζωή. Τώρα πλέον δεν είμαστε αιχμάλωτοι. Έχουμε νικήσει τον θάνατο. Νίκησε ο Χριστός για μας. Τώρα έχουμε γίνει αθάνατοι (Σπουδαία σκέψη). 

"Πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης (Πράξεις Αποστόλων, ε, 12-20)". Οι άρχοντες του κόσμου τούτου θέλησαν να φιμώσουν τους κήρυκες της Αναστάσεως. Τους συνέλαβαν και τους φυλάκισαν, τη νύχτα όμως ο Άγγελος τους απελευθέρωσε και τους διέταξε να συνεχίζουν να κηρύττουν. Ας μη μας πτοούν τα φόβητρα του κόσμου. Να μεταφέρουμε την αλήθεια του Χριστού στους αδερφούς μας (Σωτήρ, αρ. τεύχους 2174/1.4.2018). 

Ἕως θανάτου ἀγώνισαι περί τῆς ἀληθείας, καί Κύριος ὁ Θεός πολεμήσει ὑπέρ σου: να αγωνίζεσαι για την αλήθεια μέχρι θανάτου και ο Κύριος ο Θεός θα πολεμήσει μαζί σου (Σοφία Σειράχ δ, 28). 

Μή γίνου ταχύς ἐν γλώσσῃ καί νωθρός καί παρειμένος ἐν τοῖς ἔργοις σου: μην είσαι ταχύς στη γλώσσα σου, αυθάδης και αλαζόνας και μη γίνεσαι στα έργα σου αργοκίνητος και παράλυτος (Σοφία Σειράχ δ, 29). 

Μή ἔστω ἡ χείρ σου ἐκτεταμένη εἰς τό λαβεῖν καί ἐν τῷ ἀποδιδόναι συνεσταλμένη: ας μην είναι τεντωμένο και απλωμένο το χέρι σου, για να πάρεις και να είναι συμμαζεμένο, αλλά και σφιχτό, προκειμένου να δώσεις (Σοφία Σειράχ δ, 31).

Μή ἔπεχε ἐπί τοῖς χρήμασί σου καί μή εἴποις· αὐτἀρκη μοί ἐστιν: μη στηρίζεσαι στα χρήματά σου και μην πεις: έχω αρκετά και είμαι εξασφαλισμένος, για να ζήσω άνετα και πλούσια (Σοφία Σειράχ, δ, 1). 

Μή ἔπεχε έπί χρήμασιν ἀδίκοις· οὐδέν γάρ ὠφελήσει σε ἐν ἡμέρᾳ ἐπαγωγῆς: μην προσκολλάσαι και μην ελπίζεις σε άδικα χρήματα, διότι δεν θα σε ωφελήσουν κατά την ημέρα που θα επαχθεί και θα επέλθει επάνω σου η συμφορά και η δυστυχία (Σοφία Σειράχ, ε, 8). 

Ἐν μεγάλῳ καί ἐν μικρῷ μή ἀγνόει: εξέταζε με πολλή  προσοχή, ώστε να μην αγνοείς όχι μόνο τα μεγάλα, αλλά και τα μικρά, για να μη σφάλλεις ούτε σ' αυτά (Σοφία Σειράχ ε, 15). 

Μην περιμένεις και μη βραδύνεις να επιστρέψεις προς τον Κύριο και μην αναβάλλεις από μέρα σε μέρα τη μετάνοιά σου. Διότι θα ξεσπάσει ξαφνικά η οργή του Κυρίου και κατά την ώρα της εκδικήσεώς του θα εξολοθρευθείς. Μην πεις η ευσπλαχνία του Θεού είναι μεγάλη και θα συγχωρήσει το πλήθος των αμαρτιών μου, διότι από τον Θεό έρχονται και το έλεος, αλλά και η οργή και ο θυμός Του θα ξεσπάσει και θα ''ξεθυμάνει'' στους αμαρτωλούς (Σοφία Σειράχ, ε, 6-7). 

Γίνου ταχύς ἐν ἀκροάσει σου καί ἐν μακροθυμίᾳ φθέγγου ἀπόκρισιν. Εἰ ἐστι σοι σύνεσις, ἀποκρίθητι τῷ πλησίον. Εἰ δἐ μή, ἡ χείρ σου ἔστω ἐπί στόματί σου: Να γίνεις γρήγορος στο να ακούς και με υπομονετική βραδύτητα σκέψεως να δίνεις την απάντησή σου. Εάν έχεις συνετή και φρόνιμη γνώμη απάντησε στον πλησίον σου, που σε ρωτά. Αλλιώς, βάλε το χέρι σου στο στόμα σου, για να μην πεις τίποτα (Σοφία Σειράχ ε, 11-12). 

Δεν θέλω εγώ να σε ρωτήσω κι ούτε να ψάξω την πληγή Σου. Μπρος στην απέραντή Σου δόξα τα γόνατά μου θα λυγίσουν. Κι όμοιες με κύμα πελαγίσιο, λατρείες, λαχτάρες που' ναι εντός μου σε μια κραυγή θα ξεχειλίσουν: - Ο Κύριός μου και Θεός μου! (Γ. Βερίτης). 

Καλημέρα σας! 

Καλή και ευλογημένη εβδομάδα δια των πρεσβειών του Αγίου Χριστοφόρου!

Φράσεις για προβληματισμό 75ο μέρος

Η ανάσταση του Λαζάρου είναι η καταλυτική απάντηση προς κάθε εποχής σκεπτικιστές που ρωτούν "γιατί ο Χριστός δεν ικανοποιούσε το αίτημα των Εβραίων να κατεβεί από τον Σταυρό, για να πιστέψουν". Αν είχαν διάθεση να πιστέψουν, τους αρκούσε να επισκεφθούν και να κουβεντιάσουν με τον Λάζαρο και τους άλλους κατοίκους της Βηθανίας, όπου πριν μια εβδομάδα ο Χριστός τον ανέστησε μπροστά τους, τετραήμερο νεκρό! (Σπουδαία σκέψη). 

Η Κυριακή των Βαΐων είναι ημέρα πανηγυρική μέσα στο κατανυκτικό Τριώδιο και στα πρόθυρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Ο Κύριος εισέρχεται θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ. "Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνὀματι Κυρίου". Σείεται η πόλις από το "Ὠσαννά" του λαού. Καιτο αποστολικό ανάγνωσμα μας προτρέπει να χαιρόμαστε. "Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε (Φιληππ. δ, 4-9)". Να χαιρόμαστε και να προέρχεται αυτή η χαρά από τη βαθιά μας ένωση με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ημέρα θριάμβου και χαράς, διότι από τον θάνατό Του πήγασε η λύτρωσή μας. Από τον θάνατό Του η ζωή μας (Σπουδαία σκέψη). 

Ελπίδα είναι σαν να έχει κανείς τον θησαυρό πριν να τον αποκτήσει, γιατί ελπίζει με βεβαιότητα ότι θα τον αποκτήσει. Η ελπίδα χαρίζει ανάπαυση από τους κόπους του πνευματικού αγώνα. Δίνει φτερά στον αγώνα μας. Σε κάθε περίπτωση, η ελπίδα μας είναι ανίκητη, είναι άπειρη, θεϊκή, αθάνατη (Σπουδαία σκέψη). 

Παιδί μου, υποστήριξε και βοήθησε τον πατέρα σου κατά τα γεράματά του και μη λυπήσεις αυτόν σε όλη σου τη ζωή. Κι αν ακόμη οι διανοητικές του δυνάμεις καταπέσουν, να είσαι συμπαθής και υπομονετικός απέναντί του και μη τον περιφρονήσεις στον καιρό που εσύ θα είσαι στην ακμή της ηλικίας σου... Η στοργική και η γεμάτη ευσπλαχνία και έλεος συμπεριφορά σου αυτή προς τον πατέρα σου δεν θα λησμονηθεί από τον Θεό (Σοφία Σειράχ γ, 12-16). 

Εάν υπάρχει αμαρτία, υπεύθυνος για αυτήν είναι μόνο ο άνθρωπος κι όχι ο Θεός. Αυτός εξ' αρχής δημιούργησε τον άνθρωπο και τον άφησε στην εξουσία της δικής του εκλογής και αποφάσεως. Πλησίον σου έβαλε φωτιά και νερό. Όπου θέλεις εσύ θα απλώσεις το χέρι σου. Ενώπιον των ανθρώπων είναι η ζωή και ο θάνατος και ό, τι από τα δυο θα θελήσει ο καθένας τους, θα δοθεί σ' αυτόν... Οι οφθαλμοί Του είναι προσηλωμένοι σ' εκείνους που Τον φοβούνται και τον σέβονται και Αυτός γνωρίζει καλά κάθε έργο ανθρώπου (Σοφία Σειράχ, ιε, 14-20). 

Δεν είναι οι θλίψεις η αληθινή συμφορά, αλλά η αμαρτία. Τίποτε δεν είναι φοβερό από τα ανθρώπινα δεινά παρά μόνο η αμαρτία. Ούτε η φτώχεια, ούτε η αρρώστια, ούτε η προσβολή, ούτε η περιφρόνηση, ούτε ο εξευτελισμός, ούτε αυτό που θεωρείται ότι είναι το χειρότερο των κακών, δηλαδή ο θάνατος. Διότι δια κείνους που τα αντιμετωπίζουν κατά Θεόν, αυτά είναι μόνο ονόματα, ονόματα συμφορών, χωρίς πραγματικό περιεχόμενο. Η αληθινή όμως συμφορά είναι το να προσκρούσει κανείς στον Θεό και να κάνει κάτι που δεν αρέσει σ' Αυτόν (Ιωάννης Χρυσόστομος, Εις ανδριάντος ομιλία Ε). 

Ἑκουσίως γάρ ἁμαρτανόντων ἡμῶν μετά τό λαβεῖν τήν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, οὐκέτι περί ἁμαρτιῶν ἀπολείπεται θυσία, φοβερά δέ τις ἐκδοχή κρίσεωςκαί πυρός ζῆλος ἐσθίειν μέλλοντος τούς ὐπεναντίους: είναι ανάγκη να προτρέπετε και να ενισχύετε ο ένας τον άλλον. Διότι, όταν θεληματικά και με διάθεση αποστασίας αμαρτάνουμε, ενώ ήδη με το κήρυγμα του Ευαγγελίου έχουμε αποκτήσει επίγνωση της αλήθειας, δεν απομένει πλέον καμιά άλλη θυσία για τη συγχώρηση των αμαρτιών μας, ούτε άλλος σταυρικός θάνατος, για να μας σώσει (Προς Εβραίους, ι, 26-27). 

Χαῖρε αὐγή μυστικῆς ἡμέρας: είναι ένας στίχος από τον Ακάθιστο Ύμνο. Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι αυτή που προμηνύει ότι η ημέρα που χαράζει φέρνει μαζί της κάτι απροσμέτρητα πιο μεγάλο και πιο παράδοξο από όλα τα ανθρώπινα γεγονότα και μεγέθη που μπορεί να χωρέσει η κάθε ημέρα ή ο ιστορικός χρόνος. Ήρθε για να φέρει μυστικά τον Θεό στη γη. Ήρθε για να ανοίξει στον Θεό το δρόμο, για να συναντήσει το πλάσμα του. Ήρθε για να φέρει την ολόφωτη ημέρα, που ο άνθρωπος θα δει το φως της θεογνωσίας ή ψηλά στην κορυφή του Θαβώρ ή στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ (Η Δράση μας, αρ. τεύχους 578/2020). 

Μἠ ζήτει παρά Κυρίου ἡγεμονίαν, μηδέ παρά βασιλέως καθέδραν δόξης: μη ζητάς από τον Κύριο εξουσία και ηγεμονία επάνω στους ομοίους σου, ούτε από τον βασιλιά θέση και αξίωμα τιμητικό και ένδοξο (Σοφία Σειράχ, ζ, 4).

Μήν ὀλιγοψυχήσῃς ἐν τῇ προσευχῇ σου καί ἐλεημοσύνην ποιῆσαι μή παρίδῃς: Μην αποθαρρυνθείς και μην αποκάμεις να εγκαρτερείς στην προσευχή σου και μην παραμελήσεις να κάνεις ελεημοσύνη (Σοφία Σειράχ, ζ 10).

Όσοι σέβεστε τον Κύριο, σε περίπτωση δοκιμασίας σας αναμείνατε το έλεός Του και μη παρεκκλίνετε από τον δρόμο του Θεού, για να μην πέσετε και πάθετε κακό. Παρατηρήστε τις παλιές γενιές των ανθρώπων και κρίνετε: Ποιος εμπιστεύθηκε τον Κύριο και ντροπιάστηκε με τη διάψευση των ελπίδων του; Ή ποιος έμεινε σταθερός και ασάλευτος στον φόβο Του και εγκαταλείφθηκε απ' Αυτόν; Ή ποιος Τον επικαλέσθηκε και ο Κύριος τον παρέβλεψε και τον περιφρόνησε; Κανείς δεν εγκαταλείφθηκε, ούτε περιφρονήθηκε από τον Κύριο. Διότι ο Κύριος είναι ευσπλαχνικός και ελεήμων και συγχωρεί τις αμαρτίες μας και σώζει τους ανθρώπους στον καιρό της θλίψεώς τους και της ανάγκης τους (Σοφία Σειράχ β, 7-11). 

Παιδί μου, εάν προσέρχεσαι να υπηρετήσεις τον Κύριο, ετοίμασε τον εαυτό σου να αντιμετωπίσεις παντός είδους δοκιμασίες και πειρασμούς. Για να προετοιμάσεις τον εαυτό σου, να καταστήσεις την καρδιά σου ευθεία και ελεύθερη από κάθε ελατήριο μάταιο και ιδιοτελές, ώστε να θέλει αυτή πάντοτε τα θεάρεστα και να γίνεις υπομονητικός και καρτερικός. Μη σπεύσεις να απομακρυνθείς από τον Θεό κατά τον καιρό που θα συσσωρευθούν και θα πέσουν πάνω σου αυτές οι δοκιμασίες (Σοφία Σειράχ β, 1-2). 

Στην Εβδομάδα των Αγίων Παθών το ενδιαφέρον μας συγκεντρώνεται στη μεγάλη θυσία που προσέφερε ο Χριστός με τη Σταύρωσή Του. Ο αιώνιος Αρχιερέας Χριστός δεν προσέφερε την απολυτρωτική θυσία Του σε ένα επίγειο θυσιαστήριο -όπως οι Αρχιερείς των Ιουδαίων την ημέρα του εξιλασμού- αλλά με το Άχραντό Του σώμα εισήλθε στο υπερουράνιο θυσιαστήριο. Από εκεί μεσιτεύει για τη λύτρωση και σωτηρία των ψυχών μας (Σπουδαία σκέψη). 

Να επιστρέφεις μέσω της μετάνοιας στον Κύριο και παύσε να αμαρτάνεις. Να δεηθείς ενώπιον του προσώπου Του και να ελαττώσεις κάθε εμπόδιο της σωτηρίας σου. Γύριζε πάλι δια της μετανοίας πλησίον του Υψίστου και φεύγε μακριά από κάθε αδικία και μίσησε με όλη σου τη δύναμη κάθε σιχαμερή πράξη (Σοφία Σειράχ, ιζ, 25-26). 

Όπως το ρόδο αγάπησε τον ήλιο που μες στο φως του πρωτανθίζει και γύρω του γλυκιά ευωδιά σκορπίζει, έτσι κι η πήλινη καρδιά μου Εσένα, Κύριε, να αγαπήσει και στης χαράς Σου μέσα το βασίλειο πάνω από κάθε θάνατο να ζήσει (Αντώνης Πιλλάς). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Ας είναι ο Μήνας Μάιος δημιουργικός και ευφρόσυνος!