Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Ελλάδα: κράτος, ιστορία και πολιτισμός



Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου, το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! (Σέλεϊ)

Είναι σπουδαίο να κατάγεσαι από την Ελλάδα, τη χώρα που έδωσε το φως στον κόσμο (Βίκτωρ Ουγκώ)
Εάν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού σου δεν έχεις τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε ζεις σε ένα σπίτι χωρίς φως (Τζορτζ Μπέρναρντ Σο)
Ἑλλάς ἐμή νεότης τε φίλη, καί ὅσα πέπασμαι καί δέμας, ὡς Χριστῷ εἴξατε προφρονέως: Ελλάδα μου αγαπημένη, όπου πέρασα τη νεότητά μου και όσα με συγκροτούν και σώμα μου σας αγαπώ, διότι προθύμως δοθήκατε στον Χριστό (Γρηγορίου Θεολόγου, Ἔπη εἰς ἑαυτόν)

Λαοί οι οποίοι λησμονούν το παρελθόν τους είναι υποχρεωμένοι να το ζήσουν και μάλιστα κατά τρόπο οδυνηρό (Φιλόσοφος Σανταγιάνα)
Ο πολιτισμός δεν κληρονομείται, κατακτείται (Αντρέ Μαλρό)
Τίποτε δε χάνεται οριστικά, παρά μόνον αν δεν υπάρχουν άνθρωποι να το θυμούνται ή πίνουν από το νερό της λήθης. (Ν. Τωμαδάκης) 
Η ιστορία εκδικείται αυτούς που την αγνοούν (Κωνσταντίνος Τσάτσος)
Δημοσθένης ὁ ῥήτωρ ἔφη, πόλεως εἶναι ψυχήν τούς νόμους. Ὥσπερ γάρ τό σῶμα στερηθέν ψυχῆς πίπτει, οὕτω καί ἡ πόλις μή ὄντων νόμων καταλύεται: Ο Δημοσθένης ο ρήτορας είπε ότι οι νόμοι είναι ψυχή της πολιτείας. Όπως το σώμα, όταν χάσει την ψυχή πεθαίνει, έτσι και η πολιτεία, όταν δεν υπάρχουν οι νόμοι διαλύεται (Αριστοτέλης)
Οι άνθρωποι που διαχειρίζονται εξουσία υπόκεινται σε έπαρση και αλαζονεία τόσο μεγαλύτερη όσο ανεξέλεγκτη και αυθαίρετη μπορεί να είναι η χρήση της. Κανένας άρχοντας δεν έχει εξουσία να διαπράττει αδικίες χρησιμοποιώντας τη δύναμη της εξουσίας, την οποία το αξίωμα του παρέχει. Οφείλει να ασκεί την εξουσία με δικαιοσύνη (Π. Ν Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το Κατά Ιωάννη, Εκδόσεις Σωτήρ)
Εγώ τουλάχιστον πιστεύω ότι η πόλις, η οποία ακμάζει ως σύνολον, ωφελεί περισσότερον τους ιδιώτας, παρά εάν, ενώ καθείς από τους πολίτας ευτυχή, εκείνη ως σύνολον αποτυγχάνη. Διότι άνθρωπος που ευδοκιμεί εις τας ιδιωτικάς του υποθέσεις, εάν η πατρίς του καταστραφή, χάνεται και αυτός μαζί της, ενώ είναι, πολύ μάλλον πιθανόν ότι θα σωθή, εάν κακοτυχή μεν ο ίδιος, η πατρίς του όμως ευτυχή.(Επιτάφιος Περικλέους, Β 60, μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου)
Εάν ο πλούτος σας ανήκει σε σας, γιατί δεν τον παίρνετε μαζί σας στον άλλο κόσμο; (Φραγκλίνος). 
Τα πλούτη στα χέρια ενός νέου είναι ό, τι το ξυράφι στα χέρια ενός μικρού παιδιού. 
Ποτέ δεν έκανα τίποτε τυχαία, ούτε καμιά από τις εφευρέσεις μου έγινε στην τύχη. Όλα τα πέτυχα με σκληρή εργασία (Παστέρ)

Αυτός που κόβει ο ίδιος ξύλα για τη φωτιά του ζεσταίνεται δυο φορές (Αγγλική παροιμία)
Ποτέ δεν αισθάνεται κανείς κόπο για ό, τι εκτελεί με προθυμία (Αγγλική παροιμία)
Στο εξής πρέπει να λέμε όχι ότι οι Έλληνες πολεμούν σας ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες (Ουίνστον Τσόρτσιλ) 
Πρέπει να ταξιδέψω κατά το πλάγιασμα της βροχής,
να ξεπεράσω τις δυσκολίες που θαμπώνουν τον ουρανό μου...
σε σκοτεινές πλαγιές με κρυμμένους κινδύνους,
με άτομα που παραφυλάνε, περιμένοντας τη στιγμή που, θα κάνω το λάθος...


για να πέσουν επάνω μου και  
σαν θηρία να με κατασπαράξουν,
αφού δεν τους έχει απομείνει τίποτα πια που να αξίζει,
έχουν απολέσει κάθε φύλλο αγνότητας... και δεν φαίνεται να υπάρχει
καμία ελπίδα για αυτούς.
Πρέπει να κρατήσω τη ζωή μου...
Γεώργιος Σεφέρης



Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Δημιουργικό και χαρούμενο μήνα Οκτώβριο! (από αύριο)

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Η παιδεία βάλλεται;




Φημί, ὅτι ἕν πρῶτον καί μέσον καί τελευταῖον τούτοις κεφάλαιόν ἐστιν ἀγωγή σπουδαῖα καί παιδεία νόμιμος: ισχυρίζομαι πως ένα είναι μόνο πρώτο και μέσο και τελευταίο κεφάλαιο· να υπάρχει διαπαιδαγώγηση αξιόλογη και παιδεία (μόρφωση) σύμφωνα με τους νόμους (Πλούταρχος) 
Παιδεία μόνη τῶν κτημάτων ἀναφαίρετον καί
ζῶντι καὶ τελευτήσαντι παραμένουσα
(Μέγας Βασίλειος): η παιδεία είναι η μόνη από τα αποκτήματα που δεν αφαιρείται και όσο ζει ο άνθρωπος και όταν πεθάνει, παραμένει.

Παιδείαν ἡγοῦμαι οὐσίαν εὐδαιμονίας καί αἰτίαν εὐβουλίας: τη μόρφωση και παιδαγωγία τη θεωρώ θεμέλιο λίθο της ευδαιμονίας και ευτυχίας του ανθρώπου και αιτία της ορθής και συνετής σκέψης (Πλούταρχος) 

Τοῦτο γάρ ἐστι φιλοσοφία, ἵνα τις καί ἐν τοῖς ἐλαχίστοις καί μικροῖς, τοῖς γιγνομένοις παρ' αὐτοῦ, ἀεί νήφει: αποτελεί κατόρθωμα ηθικό, όταν ο άνθρωπος καταφέρνει να παραμένει άγρυπνος και στα μικρά και τα ασήμαντα (αββάς Ισαάκ ο Σύρος) 


Δύσκολες ώρες, δύσκολες στον τόπο μας. Κι αυτός ο περήφανος,
γυμνός, ανυπεράσπιστος, ανήμπορος, αφέθηκε να τον βοηθήσουν,
εγγράψαν υποθήκες πάνω του, πήραν δικαιώματα,
αξιώνουν, μιλάνε για λογαριασμό του, του ρυθμίζουν την ανάσα, το βήμα,
τον ελεούν, τον ντύνουν μ’ άλλα ρούχα ξέχειλα, χαλαρωμένα,
του σφίγγουν μ’ ένα καραβόσκοινο τη μέση.
Εκείνος,
μέσα στα ξένα ρούχα, ούτε μιλάει κι ούτε πια χαμογελάει
μη και φανεί που ανάμεσα στα δόντια του κρατάει (ως και την ώρα του ύπνου)
σφιχτά σφιχτά, σαν ύστατο οβολό του, (μόνο τώρα βιος του)
γυμνό, απαστράπτοντα κι ανένδοτο, το θάνατό του.

                                                7. ΧΙ. 1968 (Γιάννης Ρίτσος)

Ἐν ἀλλοτρίοις παραδείγμασι παίδευε σαυτὸν καὶ ἀπαθὴς τῶν κακῶν ἔσῃ (Δημώναξ):  Να παίρνεις μαθήματα από ξένα παραδείγματα (δηλαδή να διδάσκεσαι από τα παθήματα των άλλων) και θα γλιτώσεις απ' τις συμφορές. 
Ὅν ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱόν ὅν παραδέχεται: Εκείνον που αγαπά ο Κύριος τον παιδαγωγεί με θλίψεις, μαστιγώνει όμως με δοκιμασίες κάθε παιδί το οποίο αναγνωρίζει ως δικό του (Παροιμίες, γ,12) 
Η ιστορική μνήμη αποτελεί μάρτυρα των χρόνων, φως της αλήθειας και δάσκαλο του ανθρώπινου βίου (Κικέρων)
Διαβάζοντας ένα βιβλίο παραδίδεις το τιμόνι της ζωής σου στο συγγραφέα του (Μέγας Βασίλειος)
Άριστο βιβλίο είναι εκείνο το οποίο ανοίγουμε με λαχτάρα και κλείνουμε με κέρδος (Ουίλιαμ Σαίξπηρ) 
Ἀμουσία τό πλέον μέρος ἐν βροτοῖς: Οι πιο πολλοί άνθρωποι είναι αγράμματοι (Κλεόβουλος ο Ρόδιος)
Βαρύ ἡ ἀπαιδευσία: Η αγραμματοσύνη είναι ανυπόφορο κακό (Πιττακός ο Μυτιληναίος) 
Το μάρμαρο μένει βουβό και θε να μείνει ακόμα,
ποιος ξέρει ως πότ' αμίλητο το νεκρικό σου στόμα.
Κοιμάται κι ονειρεύεται και τότε θα ξυπνήσει,
όταν στα δάση, στα βουνά, στα πέλαγα, βροντήσει το φοβερό μας κήρυγμα.
"Χτυπάτε, πολέμαρχοι! Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά, του πατριάρχη!"
(Αριστοτέλης Βαλαωρίτης)

Ένα δένδρον ωσάν το κόψης ευθύς ξεραίνονται τα κλαριά, αμή ωσάν ποτίζης την ρίζαν, στέκονται δροσερά τα κλωνάρια. Ομοίως ήστενε και οι γονείς ωσάν το δένδρον. Και όταν ποτίζεται η μητέρα και ο πατέρας, που ήστενε η ρίζα των παιδιών με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες, με καλά έργα, φυλάγει ο Θεός τα παιδιά σας (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
Διδασκάλους ζητητέον τοῖς τέκνοις, οἵ καί τούς βίους εἰσίν ἀδιάβλητοι καί τοῖς τρόποις ἀνεπίληπτοι καί ταῖς ἐμπειρίαις ἄριστοι: πρέπει να αναζητάτε δασκάλους για τα παιδιά σας από αυτούς που η ζωή τους είναι αδιάβλητη και πολύ προσεκτική, η αναστροφή τους και η διαγωγή τους ανεπίληπτη και η κατάρτισή τους τέλεια (Πλούταρχος)
Στον Δάσκαλο(του Κωστή Παλαμά)
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,   
Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μέσ’ το κορμί σου μένει, Μην           κουρασθείς. 
Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη. 
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,                     
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.                      
Σκάψε βαθειά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει; 
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,            Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Σήμερα, μέρα της ονομαστικής μου εορτής (Ξανθίππη), η εκπαίδευση βάλλεται, χωρίς να θυμίζει παιδεία. Μου φαίνεται αδιανόητο να ακούγονται φωνές κατάργησης της ελληνικής μας ταυτότητας: αφενός για την περιθωριοποίηση της Ιστορίας και των Θρησκευτικών, αφετέρου για την "νεκρή" Αρχαία ελληνική γλώσσα! Εύχομαι να υπάρχουν ακόμα φωτεινοί αστέρες εκπαίδευσης, οι οποίοι να μεταλαμπαδεύουν την παιδεία στη νεολαία, ανεξάρτητα αν κάποιοι ταυτόχρονα προσπαθούν να γκρεμίσουν τα θεμέλια πίστης και παράδοσης!

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!




Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

"Μην κατακρίνεις"



Τίποτα δεν απογυμνώνει τόσο τον άνθρωπο και δεν τον φέρνει σε εγκατάλειψη Θεού, όσο η καταλαλιά, η κατάκριση και η εξουδένωση του πλησίον. Καταλαλιά είναι ότι φανέρωσες με εμπάθεια το αμάρτημα κάποιου. Κατάκριση είναι βαρύτερο αμάρτημα, γιατί αρπάζουμε την κρίση από τον Θεό. Εξουδένωση είναι όχι μόνο να κατακρίνει κανείς, αλλά και να εκμηδενίζει τον πλησίον, να τον σιχαίνεται σαν κάτι αηδιαστικό.
Κι εμείς οι άθλιοι κατακρίνουμε ασύστολα, αποστρεφόμαστε, εξουδενώνουμε, αν τύχει να δούμε ή να ακούσουμε ή να υποψιαστούμε κάτι. Και το φοβερότερο είναι ότι δεν σταματάμε μέχρι τη δική μας βλάβη, αλλά συναντάμε κι άλλον αδερφό κι αμέσως του λέμε:"Αυτό κι αυτό έγινε". Έτσι, βλάπτουμε κι εκείνον, βάζοντας στην καρδιά του αμαρτίες.
Καθένας ας κοιτάξει τα δικά του σφάλματα. Μόνο του Θεού έργο είναι είτε να δικαιώσει είτε να καταδικάσει. Όσοι όμως θέλουν να σωθούν, δεν προσέχουν καθόλου τα ελαττώματα του άλλου. Κοιτάνε πάντα μόνο τις δικές τους αδυναμίες. Κι έτσι προκόβουν πνευματικά. Τέτοιος ήταν εκείνος που είδε τον αδερφό του να αμαρτάνει και είπε αναστενάζοντας: "Σήμερα αυτός, αύριο οπωσδήποτε κι εγώ!" 
Βλέπεις ασφάλεια; Βλέπεις ετοιμασία ψυχής; Πώς βρήκε τρόπο ν' αποφύγει την κατάκριση του αδερφού του; Λέγοντας "αύριο οπωσδήποτε κι εγώ¨, έβαλε στον εαυτό του φόβο και μέριμνα για τις αμαρτίες που δήθεν θα έκανε. Κι έτσι ξέφυγε την κατάκριση του πλησίον. Και δεν αρκέστηκε μόνο ως εδώ, μα έβαλε τον εαυτό του πιο κάτω λέγοντας: "Και αυτός μεν θα μετανοήσει για την αμαρτία του, ενώ εγώ δεν είναι σίγουρο πως θα μετανοήσω"
Κι εμείς λοιπόν ας αποκτήσουμε αγάπη, ας αποκτήσουμε ευσπλαχνία για τον πλησίον, για να φυλαχθούμε από τη φοβερή καταλαλιά, την κατάκριση και την εξουδένωση του άλλου. Ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο σαν να είμαστε μέλη του ιδίου σώματος. 
Ποιος έχει τραύμα στο χέρι ή στο πόδι ή σε κάποιο άλλο μέλος του και σιχαίνεται τον εαυτό του ή κόβει το μέλος κι αν ακόμα σαπίσει; Ίσα-ίσα που το καθαρίζει, το πλένει, του βάζει έμπλαστρα, το σταυρώνει, το ραντίζει με αγιασμό, προσεύχεται, παρακαλεί τους αγίους να πρεσβεύσουν γι' αυτόν, όπως έλεγε κι ο αββάς Ζωσιμάς. Με δυο λόγια, δεν εγκαταλείπει και δεν αποστρέφεται το μέλος του ούτε τη βρωμιά του, αλλά κάνει τα πάντα, για να το γιατρέψει. 
Αν λοιπόν είμαστε ένα σώμα και μέλη ο ένας του άλλου, τότε, όταν υποφέρει ένα μέλος, υποφέρουν όλα τα μέλη. Αγωνισθείτε να βοηθάτε πάντα ο ένας τον άλλο είτε διδάσκοντας και βάζοντας στην καρδιά του αδελφού λόγο Θεού είτε παρηγορώντας τον σε καιρό λύπης είτε δίνοντάς του χέρι και βοηθώντας τον σε κάποια δουλειά. Με ένα λόγο, καθένας, ανάλογα με τη δύναμή του, κάντε το παν να ενωθείτε μεταξύ σας. Γιατί όσο ενώνεται κανείς με τον πλησίον, τόσο ενώνεται και με το Θεό. 
Φανταστείτε έναν κύκλο στη γη, δηλαδή μια στρογγυλή γραμμή, χαραγμένη με διαβήτη, που έχει ένα κέντρο. Κέντρο ονομάζεται το μέσο ακριβώς του κύκλου. Υποθέστε ότι αυτός ο κύκλος είναι όλος ο κόσμος και το κέντρο του κύκλου ο Θεός. Οι ακτίνες του κύκλου, δηλαδή οι ευθείες γραμμές που οδηγούν από την περιφέρεια στο κέντρο, υποθέστε ότι είναι οι δρόμοι, δηλαδή οι διάφοροι τρόποι ζωής των ανθρώπων.
Όσο προχωρούν οι άνθρωποι προς το κέντρο, ποθώντας να πλησιάσουν το Θεό, τόσο βρίσκονται κοντά και στο Θεό και μεταξύ τους. Και όσο πλησιάζουν το Θεό, πλησιάζουν κι ο ένας τον άλλο. Όσο πάλι πλησιάζουν ο ένας τον άλλο, τόσο πλησιάζουν και το Θεό. Αντίστροφα τώρα, φανταστείτε το χωρισμό: όσο απομακρύνονται από το Θεό και γυρίζουν πίσω προς τα έξω, τόσο αποχωρίζονται και μεταξύ τους. Και όσο απομακρύνονται μεταξύ τους, τόσο απομακρύνονται κι από το Θεό. 
Τέτοια είναι η φύση της αγάπης: όσο είμαστε έξω και δεν αγαπάμε το Θεό, τόσο έχουμε απόσταση κι από τον πλησίον. Αν όμως αγαπήσουμε το Θεό, όσο Τον πλησιάζουμε με την αγάπη μας, τόσο αυτή η αγάπη μας ενώνει και με τον πλησίον. Και όσο ενώνεται κανείς με τον πλησίον, τόσο ενώνεται και με το Θεό. 
(Αββά Δωροθέου, Μην κατακρίνεις, εκλογή αποσπασμάτων, Ιερά Μονή Παρακλήτου)


Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Πίστη Θεού και ανθρώπινη ζωή




Έχουμε αναρίθμητες περιπτώσεις, γεγονότα πολλά της ζωής μας, στα οποία φαίνεται ολοφάνερα η προστασία του θεού. Κι όμως· όταν κάποια νέα περιπέτεια έλθει τα χάνουμε....Η θεία παντοδυναμία εξακολουθεί να μας προστατεύει. Ας καταφεύγουμε με πίστη στο Θεό. "Κύριε, σῶσόν με". Θα μας σώζει και θα μας χαρίζει την ασφάλεια και τη χαρά (Κυριακοδρόμιο, τόμος 2ος, εκδόσεις Σωτήρ)
Ευτυχισμένος άνθρωπος ο τυφλός που ανέβλεψε. Όχι μόνο γιατί απόκτησε το φως των οφθαλμών του, αλλά πολύ περισσότερο για τη φωτεινή πίστη και για τη θαρραλέα ομολογία της πίστεώς του στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Να ομολογήσουμε κι εμείς ενώπιον των ανθρώπων την πίστη μας στο Σωτήρα Χριστό και να μη δειλιάζουμε. (Κυριακοδρόμιο, τόμος 1ος, εκδόσεις Σωτήρ)
Πόσο στοργικός είναι ο Κύριος! Δεν τρέφει μόνο τις ψυχές μας με τον θείο λόγο Του. Δεν αρκείται να μας δίνει τη συγχώρηση των αμαρτιών μας, όταν μετανοούμε και ζητούμε το έλεός Του. Μας επισκέπτεται ακόμη και ως φιλάνθρωπος ιατρός εν καιρώ ασθενείας (Κυριακοδρόμιο, τόμος 2ος, εκδόσεων Σωτήρ)
Σπάνια ο Κύριος επαίνεσε την αρετή των ανθρώπων τόσο πολύ, όσο επαίνεσε την πίστη του εκατοντάρχου από το Ευαγγέλιο. Τι μεγάλη αρετή η πίστη! Ας προσφεύγουμε με πίστη θερμή στον Κύριο. Περιστάσεις και θλίψεις και ανάγκες πολλές και ποικίλες μας περιβάλλουν. Πού να καταφύγουμε; Να προσπέσουμε και να παρακαλέσουμε τον παντοδύναμο Θεό μας με πίστη και τέλεια εμπιστοσύνη να μας απαλλάξει από οτιδήποτε μας βασανίζει (Κυριακοδρόμιο τόμος 2ος, Εκδόσεις Σωτήρ)
Πολλές δυσκολίες συναντά ο άνθρωπος και πλήθος εμποδίων αντιμετωπίζει κατά την επίγεια οδοιπορία του. Η λύση γίνεται δυσκολότερη και η διέξοδος δεν φαίνεται πουθενά, όταν ο άνθρωπος με το σκυμμένο κεφάλι βλέπει μόνο τη γη και αναζητά απ' αυτήν να προέλθει η ποθητή διευθέτηση. Ο Κύριος όμως "ἀναβλέψας εἰς τόν οὐρανόν" ἐλυσε το πρόβλημα της διατροφής των πέντε χιλιάδων ανθρώπων. Διδάσκει και σε μας τον θεάρεστο τρόπο με τον οποίο οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τα δυσεπίλυτα προβλήματά μας (Κυριακοδρόμιο, τόμος 2ος, εκδόσεις Σωτήρ) 
Η εξομολόγηση των αμαρτιών είναι αρχή της μετάνοιας και της ετοιμασίας, ώστε να δεχθεί κάποιος μέσα του τον σωτηριώδη σπόρο, το λόγο του Θεού, που μπορεί να σώσει τις ψυχές μας. Από τους γεωργούς για αυτόν τον λόγο επινοήθηκετο όργωμα της γη, διότι βγάζει τις άγριες ρίζες από τους κόλπους της γης και τους καθιστά δεκτικούς των σπερμάτων και των φυτών μας. Αυτό ακριβώς κάνει και η εξομολόγηση πάνω στο λογικό χωράφι, στην καρδιά: ξεριζώνει τα πονηρά πάθη της που είναι κρυμμένα (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς) 
Λούσασθε, καθαροί γίγνεσθε, ἀφέλετε τάς πονηρίας ἀπό τῶν ψυχῶν ὑμῶν, ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου: λουσθείτε με το πνευματικό λουτρό της μετανοίας, γίνετε καθαροί, αφαιρέστε τις πονηριές από τις ψυχές σας, ώστε να μην φαίνονται ακάθαρτες μπροστά στα μάτια μου (Ησαΐας, α, 16)
"Ἐν προσευχῇ καί νηστεία": η θερμή προσευχή, όταν μάλιστα συνοδεύεται με νηστεία, αποκτά δύναμη εκπληκτική, με την οποία επιτυγχάνονται θαυμαστά αποτελέσματα. Όταν εμείς χρησιμοποιούμε τα δυο αυτά πνευματικά όπλα κατά του πονηρού, η χάρη του Θεού θα έρχεται πλούσια και με αυτήν ο εχθρός θα κατανικιέται (Κυριακοδρόμιο, τόμος 2ος, εκδόσεις Σωτήρ)
Αργά Σε αγάπησα! Ήσουν στον εσωτερικό κόσμο μου και εγώ ήμουν εκτός του εαυτού μου. Εκτός του εαυτού μου σε ζητούσα, σκορπισμένος στα περικαλλή δημιουργήματά Σου... Ήσουν μαζί μου, αλλά εγώ δεν ήμουν μαζί Σου... Και με κάλεσες και έσπασες την κουφότητά μου.... και διέλυσες την τυφλότητά μου. Σε γεύθηκα... (Εξομολογήσεις ιερού Αυγουστίνου)
Ὁ δι' ἡμᾶς γεννηθείς ἐκ Παρθένου, καί σταύρωσιν ὑπομείνας, Ἀγαθέ· ὁ θανάτῳ τόν θάνατον σκυλεύσας καί ἔγερσιν δείξας ὡς Θεός, μή παρίδῃς οὕς ἔπλασας τῇ χειρί Σου· δεῖξον τήν φιλανθρωπίαν Σου, Ἐλεῆμον, δέξαι τήν τεκοῦσαν σε, Θεοτόκον, πρεσβεύουσα ὐπέρ ἡμῶν καί σῶσον, Σωτήρ ἡμῶν λαόν άπεγνωσμένον: 
Αγαθέ Κύριε, που για χάρη μας γεννήθηκες από την Παρθένο, και άντεξες τη σταύρωση· εσύ που με το θάνατό σου λεηλάτησες τον [πνευματικό μας]θάνατο και ανέδειξες με τη Θεϊκή σου υπόσταση την ανάσταση, μην περιφρονήσεις όσους έπλασες με το δικό σου χέρι· δείξε τη φιλανθρωπία Σου, Σπλαχνικέ Θεέ μου, αποδέξου τη Θεοτόκο, εκείνη δηλαδή που σε γέννησε, ως πρέσβειρα για χάρη μας και τον απεγνωσμένο λαό, όλους εμάς (αν δεν είσαι δίπλα μας), σώσε μας, Σωτήρα (Θεοτοκίον ενάτης ώρας 31/8).

Καλό κι ευλογημένο μήνα!

Related Posts with Thumbnails