Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017

Πώς θα σχεδιάσω τη ζωή μου; (μέρος 1ο)



- "Νιώθω σα σε μια φυλακή με χρυσά κάγκελα κι αμπάρες", φώναξε η όψη του Κωνσταντίνου, όταν με άκουσε να του λέω "έχει το σχέδιό Του ο Θεός, μην το ξεχνάς". Ήθελε να περάσει Ιατρική Αθήνας και δεν πέρασε. Πολλοί του είπαν πολλά. Τα άκουγε λυπημένος, σκεφτικός, σιωπηλός. Μόνο ο λόγος μου τον προκάλεσε να μιλήσει: 
-"Γιατί να υπάρχει ένα σχέδιο μέσα στο οποίο πρέπει να εγκλωβίσουμε τα όνειρά μας;" Διότι υπάρχει Κάποιος που μας αγαπά περισσότερο απ' όσο αγαπούμε εμείς τον εαυτό μας. Εκείνος γνωρίζει καλύτερα από μας, όχι μόνο ό, τι τώρα μας ευχαριστεί, αλλά και ό, τι πραγματικά μας συμφέρει, ό, τι μας χρειάζεται, για να ζήσουμε το κοντινό, αλλά και το αιώνιο μέλλον μας μέσα στη χαρά Του.
Ο Θεός έχει ένα σχέδιο σωτηρίας του κόσμου ολόκληρου. Το έχει υπογράψει με το Τίμιο Αίμα Του. Μέσα σ' αυτό βρίσκεται και το σχέδιο της προσωπικής μας σωτηρίας. Οι γραμμές του δε χαράκτηκαν αυθαίρετα από κάποιο δυνατό χέρι. 
Χαράκτηκαν με προσοχή, λεπτότητα και σταθερότητα θαυμαστή και ''περνούν" μέσα από τη ζωή μας: την ιδιοσυγκρασία μας, την ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα μας, την κατάσταση της υγείας μας, αλλά και τις οικογενειακές συνθήκες, τις επιτυχίες ή αποτυχίες μας, την επαγγελματική μας εξέλιξη. Όλα μπορούν να αξιοποιηθούν μέσα στο σοφό σχέδιό Του και να μας ''ανοίξουν" τον δρόμο της σωτηρίας.
- "Δεν δεσμεύεται έτσι η ελευθερία μας;" Κάθε αλλαγή των σχεδίων μας είναι μετρημένη απ' την αγάπη και τη Σοφία του Θεού. Υπηρετεί τη σωτηρία μας και είναι η ευκαιρία μας. Μια ευκαιρία, αν θέλεις την αρπάζεις. Από εμάς εξαρτάται η συνεργασία με τον Θεό για την επίτευξη του σχεδίου Του για μας. 
Λέει ο ιερός Αυγουστίνος: ''Εκείνος που σε έπλασε χωρίς τη δική σου συνεργία, δεν μπορεί να σε σώσει χωρίς αυτήν (Ὁ πλάσας σε ἄνευ σοῦ, οὐ δύναται σῶσαἰ σε ἄνευ σοῦ)". Γι' αυτό και κάθε επέμβασή Του στη ζωή μας δεν θα καταργήσει ποτέ την ελευθερία μας.  "Ο Θεός δεν υποχρεώνει να Τον πλησιάσουν όσοι δεν το θέλουν, ελκύει όμως όσους το επιθυμούν (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)". 
Είμαστε ελεύθεροι μέσα στο σχέδιό Του. Έχουμε δηλαδή την "τιτανική δύναμη να το καταστρέψουμε" ή να το πραγματώσουμε με τη βοήθειά Του. 
Πώς είμαστε ελεύθεροι, αφού προγνωρίζει τις αντιδράσεις μας; Προγνωρίζει την κάθε μας κίνηση, δεν την προαποφασίζει όμως.
Εμείς δε γνωρίζουμε τι γνωρίζει ο Θεός. Δεν κάνουμε επομένως "κάτι" επειδή το γνωρίζει ή το προκαθορίζει. Επειδή εμείς θα το κάνουμε. Εκείνος το γνωρίζει κι επεμβαίνει. Ελεύθερα επιλέγουμε, σχεδιάζουμε και πραγματοποιούμε τις κινήσεις μας, κι ο Πατέρας μας διορθώνει ό, τι μπορεί να γίνει πρόσκομμα στον δρόμο μας. Τον κάνει έτσι βατό και ασφαλή και κάποτε πιο σύντομο. 
Αλλάζει το σχέδιο του Θεού; Ο Θεός είναι τέλειος. Η σοφή αγάπη Του έφτιαξε για μας τέλειο σχέδιο που δε χρειάζεται διόρθωση ή αλλαγή. Στα μάτια μας όμως φαίνεται ότι αλλάζει, γιατί βλέπουμε ένα κομμάτι αυτού του σχεδίου. Το επόμενο δεν το γνωρίζουμε, έτσι μπορούμε να ενεργούμε ελεύθερα και υπεύθυνα, να κάνουμε τις επιλογές μας και να ''σχεδιάζουμε"τη ζωή μας. 
Μια σημερινή αποτυχία, δηλαδή, δε σημαίνει απαραίτητα πως ο Θεός δεν ''υπογράφει" τα σχέδιά μας. Μπορεί να θέλει να ξαναπροσπαθήσουμε, να επιτύχουμε αργότερα ή να επιτύχουμε κάτι άλλο... Μια πιστή ψυχή Τον παρακαλούσε: "Κύριε, δώσε μου τη δύναμη να αγωνίζομαι για ό, τι αλλάζει... Δώσε μου υπομονή να αντέχω ό, τι δεν αλλάζει... Δώσε μου διάκριση να ξεχωρίζω το ένα από το άλλο. Κύριε, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου". 



(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, Γιατί να υπάρχει ένα σχέδιο; Δεν δεσμεύει την ελευθερία μου;, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Ο Σωτήρ, Αθήνα 2016)


συνεχίζεται....  



Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 




 

Δευτέρα 21 Αυγούστου 2017

Φράσεις για προβληματισμό 9ο μέρος


Μπροστά Σου, Παναγία μου, τα χέρια μου σταυρώνω και στο παιδάκι που κρατάς τα μάτια μου υψώνω. Είμαι μικρούλι, κοίτα με, μικρός σαν το παιδί Σου, μπερδεύω τα λογάκια μου σαν στέκω άντικρύ Σου. Μα ξερεις Συ, Παρθένα μου, τι θέλω, όταν σιμώνω και μπρος στην Άγια Εικόνα Σου τα χέρια μου σταυρώνω (Αλφαβητάριο, Τα παιδάκια, 1939).
Γλυκειά Μητέρα του Χριστού, Μεγάλη Παναγία, η χάρη σου η Αγία ας μου χαρίζει τη χαρά. Ελπίδα ουρανόσταλτη, παρθενικό λουλούδι, ένα μικρό τραγούδι θα πω για προσευχή. Σκέπασε με τη χάρη Σου την όμορφη πατρίδα, της δόξας την αχτίδα ας έχει πάντα συντροφιά. Κάνε την πάλι Δέσποινα σαν πρώτα δοξασμένη, δαφνοστεφανωμένη και πάλι να φανεί (Προς τη Νίκη).
Κανονικά η γλώσσα θα έπρεπε να διδάσκεται μ' έναν ενιαίο τρόπο. Να ξεκινούσαμε από το σήμερα, να πηγαίναμε προς τα πίσω στα κείμενα της Τουρκοκρατίας, μετά στα Βυζαντινά, μετά στα πρώτα χριστιανικά κείμενα - που είναι οι επιστολές του Παύλου και η Αποκάλυψη- και στα αρχαία κείμενα. ... Τα παιδιά θα καταλάβουν τι γίνεται, προχωρώντας προς τα πίσω, θα βλέπουν ότι η ετυμολογία είναι η ίδια ... (Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, Νέα, 3/4/2010).

Μ' αρέσουν τα στολίδια σαν είναι γιορτινά, μ' αρέσουν τα παιχνίδια, σαν δεν έχω δουλειά· μα βέβαια απ' τα δύο μ' αρέσει πιο πολύ το όμορφο βιβλίο που τέρπει κι ωφελεί (Γεώργιος Βιζυηνός). 

Να μιλάς λίγο γι' αυτά που ξέρεις και καθόλου γι' αυτά που μισοξέρεις (Σπουδαία σκέψη).  
Όσοι φοβούνται να γίνουν δούλοι στον Θεό και ζητούν την χειραφέτηση και την αυτονομία απ' τον Θεό πατέρα, φεύγουν μακριά απ' την πραγματικότητα και στήνουν ψεύτικα είδωλα και τα προσκυνούν. Όσοι σκύβουν και γονατίζουν μπροστά στον Κύριο και τον προσφωνούν "Κύριέ μου", αυτοί γνωρίζουν και τον Θεό και τον άνθρωπο. Υποτάσσονται και ανυψώνονται. Αυτός που είναι δούλος του Θεού είναι ο αληθινά ελεύθερος (Σπουδαία σκέψη). 
Ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι η αγάπη, η χαρά που προέρχεται από την αγαθή συνείδηση, ηειρήνη που είναι αχώριστη απ' αυτήν, η ανοχή και η πλατιά καρδιά στις αδικίες που μας κάνουν οι άλλοι. Κι ακόμα η αγαθή διάθεση και καλοσύνη, η ευεργετική διάθεση και συμπεριφορά, η πίστη και αξιοπιστία στα λόγια και στις υποσχέσεις μας, η πραότητα, η εγκράτεια σε οτιδήποτε πονηρό (Προσέγγιση στην Προς Γαλάτας ε, 22-23)

Ας μη μας ανησυχούν τα εμπόδια που συναντούμε στην πορεία της ζωής μας. Ας μη μας τρομάζουν οι κίνδυνοι. Ας μην κοιτάζουμε μονομερώς προς τη γη. Ο Κύριος μας υπέδειξε τον τρόπο αντιμετώπισης των δυσκολιών. Να κάμπτουμε τα γόνατα και να αναβλέπουμε στον ουρανό και να ζητούμε την ευλογία του Θεού. Ο φιλάνθρωπος Κύριός μας θα δίνει την ευλογία του, όπως και με τη διατροφή των πέντε χιλιάδων ανθρώπων (Κυριακοδρόμιο, τόμος 2ος, εκδόσεις Σωτήρ).

Να περιφρονείς τη σάρκα διότι παρέρχεται. Να φροντίζεις την ψυχή διότι είναι πράγμα αθάνατο. Να επιβλέπεις με κάθε προσοχή τον εαυτό σου, για να γνωρίζεις να απονέμεις στον καθένα ό, τι προσφέρεται γι' αυτό· στη σάρκα τροφές και σκεπάσματα, ενώ στην ψυχή τα δόγματα της ευσέβειας (Μέγας Βασίλειος). 


Τοῖς πλουσίοις παράγγελλε... ἀγαθοεργεῖν, πλουτεῖν ἐν ἔργοις καλοῖς, εὐμεταδότους εἶναι, κοινωνικούς: τους πλούσιους να προτρέπεις να κάνουν το καλό, να γίνονται πλούσιοι σε καλά έργα, να είναι πρόθυμοι να δίνουν και σ' άλλους από τα αγαθά τους, να είναι απλοί και καταδεκτικοί (Α΄ Τιμ. στ, 17-18).
Να αγαπάς και να πονάς. Να πονάς γι' αυτόν που αγαπάς. Η αγάπη κάνει κόπο για τον αγαπημένο. Κάνει θυσίες, δε λογαριάζει τίποτε, ούτε απειλές, ούτε δυσκολίες εξαιτίας της αγάπης. Η αγάπη πριν τον Χριστός είναι άλλο πράγμα, απείρως ανώτερο (Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης). 
Μή γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες: ας μη γινόμαστε ματαιόδοξοι, προκαλώντας ο ένας τον άλλο σε φιλονικίες και φθονώντας ο ένας τον άλλο (Προς Γαλ. ε, 26).


Οὐδέν ἀθεεί γίγνεται: τίποτε δεν συμβαίνει στον κόσμο τυχαία, αλλά κατ' ευδοκίαν ή κατά παραχώρησιν Θεού (Γρηγόριος Θεολόγος).
Ο καθένας μας θερίζει ανάλογα με το τι, πώς και πόσο έσπειρε (Σπουδαία σκέψη). 

Κύριε, δεν πρόφτασε να βγει ο ήλιος και τα βήματά μου μ' έφεραν σε Σένα, όχι τα λόγια των ανθρώπων, οι προφητείες και οι προτροπές. Ποιος είσαι, καλά δεν ξέρω. Γιατί σε ακολούθησα; Κύριε πού μένεις; Τόπος δικός Σου είναι όλη η γη, ας γίνει κι η καρδιά μου. Μαζί Σου να' μαι Κύριε κάθε στιγμή, κάθε στιγμή να ζω θέλω μαζί Σου ( Προς τη Νίκη, τεύχος 732). 

Εάν θέλετε να δείτε το 1ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 2ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 3ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 4ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 5ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 6ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 7ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 8ο μέρος δείτε εδώ


        Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!



Δευτέρα 14 Αυγούστου 2017

Η θέση της γυναίκας στην Ορθοδοξία (μέρος 2ο- τελευταίο)


Στα δύσκολα χρόνια των διωγμών οι γυναίκες αξιώνονται να δώσουν μαρτυρία Ιησού Χριστού, να μαρτυρήσουν για το όνομά Του και πολλές φορές "ν' αγωνιστούν περισσότερο από τους άνδρες και να στήσουν λαμπρότερα τρόπαια νίκης (Ιωάννης Χρυσόστομος)". Η τιμητική θέση την οποία ο Θεός έδωσε στη γυναίκα, γίνεται τιμημένη από τις μεγάλες άγιες γυναικείες μορφές που έζησαν και ζουν στην Εκκλησία Του, δείχνοντας στις γυναίκες όλων των εποχών τον τρόπο ζωής που αληθινά τις καταξιώνει.
Ανάμεσά τους κορυφαία μια γυναικεία μορφή. Εκείνη που, όταν ο Θεός ζήτησε την ανθρώπινη συγκατάθεση για την πραγμάτωση του σχεδίου της σωτηρίας μας, την έδωσε και έγινε ο μοναδικός και άξιος συνεργός Του στο έργο της φανέρωσής Του στον κόσμο. 
Η απλή μα πάναγνη, κεχαριτωμένη κόρη της Ναζαρέτ, η ταπεινή δούλη του Κυρίου, η Μαριάμ, δέχεται το χαρούμενο αγγελικό μήνυμα. Αποδέχεται τη θεϊκή κλίση, εξαγιάζεται από το Πανάγιο Πνεύμα και γίνεται παλάτι και θρόνος του Παμβασιλέως, αλλά και Βασίλισσα πιο τιμημένη απ' όλες τις αγγελικές δυνάμεις. Γύρω της νέφος Αγίων γυναικών που με τις σεπτές μορφές τους στολίζουν τα συναξάρια και τους τοίχους των ναών στην Εκκλησία μας.
Βαδίζουν με σταθερότητα το δρόμο της αγιότητας κι αποδεικνύουν πραγματικό, τον πατερικὀ λόγο. " Το όνομα άνθρωπος είναι κοινό για τους άνδρες και τις γυναίκες, γιατί και για τους δύο κοινή είναι η ζωή, κοινή η χάρη, κοινή η σωτηρία, κοινή κι η αγιότητα (Κλήμης Αλεξανδρεύς)". Τότε γιατί δεν είναι κοινή η δυνατότητα μετοχής στο μυστήριο της Ιεροσύνης; Γιατί οι γυναίκες δε γίνονται ιερείς;
•Μέσα στην Εκκλησία ο Μέγας Αρχιερέας και μόνος Λειτουργός των μυστηρίων είναι ο Χριστός. Το
Θεανδρικό Του πρόσωπο αντιπροσωπεύει ο κάθε ιερέας.
•Ο Χριστός ανέθεσε το ιερατικό λειτούργημα στους Αγίους Αποστόλους, δίνοντάς τους την εξουσία να μεταδίδουν στους πιστούς τη θεία χάρη τελώντας τα ιερά Μυστήρια, που ο Ίδιος συνέστησε.
•Στο υπερώο της Πεντηκοστής "ἐπλήσθησαν Πνεύματος ἁγίου" όλοι όσοι ήταν εκεί συναγμένοι, οι μαθητές και οι γυναίκες μαθήτριες.
•Όταν όμως εκεί είχε γίνει ο Μυστικός Δείπνος, παρόντες ήταν μόνο οι δώδεκα Απόστολοι. Σ' αυτούς παραδίδει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με την παραγγελία να το τελούν. Δεν ήταν παρούσες οι μαθήτριες, ούτε η Παναγία Μητέρα Του. Μολονότι Εκείνη που πρόσφερε την ανθρώπινη φύση μας στον Θεό ήταν πολύ ανώτερη των Αποστόλων και υπεράξια να προσφέρει την ύψιστη θυσία.
•Αν οι γυναίκες είχαν την κλήση να γίνονται ιερείς, η πρώτη θα έπρεπε να είναι η Υπεραγία Θεοτόκος. Ούτε εκείνη όμως ούτε καμία άλλη γυναίκα είχε την ειδική Ιεροσύνης, αφού οι άγιοι Απόστολοι, κατά το παράδειγμα του Κυρίου δε χειροτόνησαν γυναίκες.
•Στην πρωτοχριστιανική Εκκλησία  υπήρχε ο θεσμός των διακονισσών. Οι διακόνισσες δε σχετίζονταν με τη θέληση μυστηρίων. Βοηθούσαν στη βάπτιση και διδασκαλία των γυναικών και μετέφεραν, σε περίπτωση ανάγκης, τη θεία Κοινωνία στα σπίτια τους, για να μη δοθεί αφορμή συκοφαντίας των πρεσβυτέρων και των διακόνων. Πρωτοστατούσαν επίσης στα έργα αγάπης μέσα στην εκκλησιαστική κοινότητα.
Η χριστιανή γυναίκα συνειδητοποιεί την ιδιαιτερότητα και τη διαφορετικότητα του φύλου της, γι' αυτό δε μειονεκτεί ούτε παραπονείται που στερείται την ειδική Ιεροσύνη, την οποία εξάλλου δεν έχουν όλοι οι άνδρες. Δέχεται το μεγάλο της χάρισμα να δίνει μέσα στα σπλάχνα της ζωή στην εικόνα Του, τον μικρό άνθρωπο, κι ύστερα να τον πλάθει μέσα στην αγκαλιά της χαριτωμένο παιδί Του.
Γίνεται μάνα η γυναίκα, που σημαίνει ευτυχισμένη, αν βέβαια κατανοεί πως τότε πραγματώνει την πρώτη και μεγάλη αποστολή της. Αυτή αληθινά την καταξιώνει, καθώς την κάνει αναντικατάστατη για την οικογένειά της και για τον κόσμο ολόκληρο, ενώ παράλληλα δεν την αποκλείει από τη θέση του καλού εργάτη στον αμπελώνα του Κυρίου.
Αυτή η κοινή τιμητική κλήση του γυναικείου φύλου και δίπλα της -σε μια άλλη συχνότητα- μια άλλη κλήση. Αυτή όταν γίνει αποδεκτή, κάνει τη γυναίκα ν' αγωνίζεται σκληρά να καθαρίσει την εικόνα του Χριστού μέσα της, για να μπορεί να δώσει τον εαυτό της στη διακονία όλων των παιδιών του Θεού με την προσευχή και τα έργα της φιλανθρωπίας και της ιεραποστολής. Μέσα στην Εκκλησία του Χριστού η πιστή γυναίκα προσπαθεί να βρει τον προσωπικό της δρόμο, αυτόν που θα την οδηγήσει όχι εύκολα, ούτε άκοπα, αλλά με ασφάλεια και σιγουριά στην πιο τιμητική θέση: στη δίκη της θέση στη βασιλεία Του.

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, ΥποΤΙΜΗΤΙΚΗ η θέση της γυναίκας στην Εκκλησία;, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Ο Σωτήρ, Αθήνα 2016) 


 Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Η Παναγιά μας ας μας σκεπάζει με τη χάρη Της! 
Χρόνια πολλά σε όσες και όσους εορτάζουν!   

 

Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017

Η θέση της γυναίκας στην Ορθοδοξία (μέρος 1ο)




- "Γιατί η Εκκλησία υποτιμά τη γυναίκα;", διατυπώνεις την απορία σου πολύ συχνά, άλλοτε με αντίδραση και άλλοτε με παράπονο. Μελετώντας τις πηγές της πίστης μας, την Αγία Γραφή και την Ιερή Παράδοση, αλλά και τη ζωή της συνειδητής χριστιανής γυναίκας του χθες και του σήμερα, παίρνουμε απάντηση.
Στην Παλαιά Διαθήκη, από τις συμβολικές και ανθρωπομορφικές διηγήσεις της δημιουργίας μέσα στον τέλειο κόσμο του Θεού, βασίλισσα δίπλα στο βασιλιά του, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία του κόσμου η γυναίκα.
Ο Δημιουργός Θεός, επειδή δε θα ήταν καλό να μείνει στον Παράδεισο μόνος ο πρωτόπλαστος, αποφασίζει να δημιουργήσει κάποιον βοηθό. Ο βοηθός αυτός δε θα είναι ένα κατώτερό του, βοηθητικό ον. Θα έχει την ίδια μ' αυτόν ουσία και την ίδια αξία. Θα είναι διαφορετικός απ' όλα τ' άλλα δημιουργήματα και ικανός να του προσφέρει τη βοήθεια που χρειαζόταν.
Και οι δύο άνθρωποι με τη δημιουργική πνοή του Θεού αποκτούν τις ίδιες ιδιότητες και τις ίδιες δυνατότητες, αφού κι οι δύο είναι "κατ' εἰκόνα" και "καθ' ὁμοίωσίν" Του. Ο Αδάμ στο πρόσωπο της γυναίκας αναγνωρίζει έναν άνθρωπο που είναι σάρκα από τη σάρκα του, έχει την ίδια φύση και την ίδια αξία, ταυτόχρονα όμως είναι και διαφορετικός από αυτόν. Θα έχει στον κόσμο ένα μοναδικό ρόλο: θα είναι μητέρα όλων των γενεών των ανθρώπων. Γι' αυτό και την ονομάζει Εύα, που σημαίνει ζωή.
Οι πρωτόπλαστοι είναι μια σάρκα σε δύο πρόσωπα, μέχρι που στη ζωή τους μπαίνει η αμαρτία. Αυτή διασπά την ενότητα και καταστρέφει την ομοτιμία που ο Δημιουργός είχε ορίσει. Μιλώντας για τις συνέπειες της παρακοής, λέει στην Εύα ο Θεός: Όλη σου η ζωή θα είναι ζυμωμένη με λύπες, και με ωδίνες θα φέρνεις στον κόσμο τα παιδιά σου. Στα βάσανα και στους κινδύνους σου όμως θα καταφεύγεις στην προστασία του άνδρα σου, κι ενώ αυτός θα είναι η καταφυγή σου, θα γίνει και κύριος και εξουσιαστής σου.
Τα θεϊκά λόγια επαληθεύονται. Στη μεταπτωτική κοινωνία η γυναίκα, κατά κανόνα, είναι κατώτερη του άνδρα και ζει σε εξευτελιστικές συνθήκες, μέχρι που φθάνει η στιγμή να πραγματοποιηθεί το σχέδιο της σωτηρίας μας. Απαραίτητη γι' αυτό η συγκατάθεση του ανθρώπου. Αυτή δόθηκε από μια γυναίκα. 
Η νέα Εύα, η Παναγία, με την υπακοή της θεραπεύει την παρακοή της προμήτορος Εύας και προσφέρει στον Θεό την ανθρώπινη φύση μας, για να την ενώσει με τη δική Του, τη θεία,και να έρθει ανάμεσά μας ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής μας. Στα τρία χρόνια του δημόσιου έργου Του στη γη ο Κύριος έχει και μαθήτριες. Δέχεται, εκτός από τους δώδεκα μαθητές, να Τον ακολουθούν,να ακούν τη διδασκαλία Του, και να Τον διακονούν ευλαβείς γυναίκες. 
Κι ενώ οι Ιουδαίοι νομοδιδάσκαλοι απαξίωναν τις γυναίκες και δεν δίδασκαν τον νόμο σ' αυτές, ο ουράνιος Διδάσκαλος δεν διστάζει ν΄ αποκαλύψει μεγάλες αλήθειες, ακόμα και το Μεσσιακό πρόσωπό Του, σε μια γυναίκα που είχε στο παρελθόν σκοτεινή ζωή κι ιστορία, αλλά στο μέλλον φωτεινή ψυχή και πορεία. Την ώρα της ύψιστης θυσίας, οι γυναίκες μένουν κάτω από τον Σταυρό, κοντά στη Μητέρα Του. 
Κι ενώ το κλίμα της τρομοκρατίας έκλεισε τους μαθητές στα σπίτια τους, εκείνες τολμούν να φθάσουν στον πανάγιο Τάφο, για να αποδώσουν λατρευτική τιμή στο νεκρό σώμα του Διδασκάλου τους. Εκεί πρώτες βλέπουν άδειο τον Τάφο, ακούν από τον Άγγελο ότι "Χριστός ἀνέστη" και γίνονται εκείνες απόστολοι των Αποστόλων κομίζοντάς τους "χαρᾶς εὐαγγέλια". Κι όταν το Σώμα του Χριστού, η Εκκλησία, συνεχίζει το έργο Του στη γη, οι πολύτιμοι συνεργοί των Αποστόλων στην ιεραποστολή και στη φιλανθρωπία γίνονται οι γυναίκες. Η έξυπνη και δυναμική, έμπορος πορφύρας, Λυδία, γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που δέχεται το χριστιανικό βάπτισμα, και το σπίτι της η πρώτη χριστιανική Εκκλησία στην Ευρώπη. 

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, ΥποΤΙΜΗΤΙΚΗ η θέση της γυναίκας στην Εκκλησία;, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Ο Σωτήρ, Αθήνα 2016)

συνεχίζεται.... 

  Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Ας είναι δημιουργικός και ευφρόσυνος ο μήνας Αύγουστος! Καλή Παναγιά! 
Related Posts with Thumbnails