Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

Σκέψεις για τη σύγχρονη οικογένεια




Είπαν ότι είναι το κύτταρο της κοινωνίας, δεσμός ισόβιος και αδιάλυτος, λιμάνι ασφαλές, εργαστήρι αγιότητας, αγώνας και παλαίστρα αρετής, θεσμός θεοσύστατος, μυστήριο ιερό, «κατ’ οίκον εκκλησία». Η οικογένεια! Όπως τη συνέστησε ο Θεός. Όπως έχουμε ανάγκη να τη ζούμε οι άνθρωποι. Όμως σήμερα δε σεβόμαστε τον Θεό και γι’ αυτό ούτε τον άνθρωπο τιμούμε.
Ταλαιπωρούμε τον εαυτό μας και τον βασανίζουμε. Και τα πράγματα πηγαίνουν τελείως αντίθετα. Το κύτταρο αρρώστησε βαριά και μετέδωσε καρκίνο σ’ όλο το σώμα. Ο δεσμός έπαψε να είναι ισόβιος. Διαλύεται πια πολύ εύκολα. 
Το λιμάνι είναι ταραγμένο και δεν παρέχει ασφάλεια. Το εργαστήρι της αγιότητας έκλεισε. Ο αγώνας και η πάλη για την αρετή αντικαταστάθηκαν από την άνεση και την απόλαυση που απαιτεί η εμπάθεια. Ο θεοσύστατος θεσμός έγινε απλή και εύθραυστη συμφωνία προσώπων. Το μυστήριο έχασε την ιερότητά του. Η «κατ’ οίκον εκκλησία» ερειπώθηκε. 
Είναι άραγε υπερβολικές οι διαπιστώσεις μας; Μια ματιά στην ταραγμένη θάλασσα της κοινωνίας μας φανερώνει ότι η πραγματικότητα είναι τόσο δυσάρεστη και αποκαρδιωτική, που δεν αντέχουμε πια να τη δούμε κατάματα. 
Πολλοί νέοι κλαίνε πάνω σε ερείπια. Δεν πρόλαβαν να στήσουν το σπιτικό τους και το είδαν να σωριάζεται σε σωρούς ερειπίων. Άλλοι δεν τολμούν να ξανοιχτούν στο πέλαγος της ζωής, γιατί βλέπουν τη θάλασσα γεμάτη ναυάγια. Οι πιο πολλοί γάμοι σήμερα χαλάνε. Πώς να τολμήσουν αυτό που το πιθανότερο είναι να αποτύχει; 
Και είναι και άλλοι που το δηλώνουν απερίφραστα: Δεν γίνεται σήμερα αυτό που ίσχυε άλλοτε. Η παραδοσιακή οικογένεια ήταν για μια άλλη, παλαιότερη εποχή. Αυτά δεν στέκονται σήμερα. Σήμερα επιλέγουμε ελεύθερα εναλλακτικές μορφές, νέους τρόπους συμβιώσεως, στηριγμένος σε εντελώς κοσμικά πρότυπα, χωρίς δεσμεύσεις και μάλιστα ισόβιες, χωρίς αποκλειστικότητες, χωρίς να μας χρειάζονται η Εκκλησία και ο ιερέας του Θεού- ο θρησκευτικός γάμος- αφού ούτε ο δήμαρχος είναι πια αναγκαίος- ο πολιτικός γάμος. 
Τώρα θα πηγαίνουμε στον συμβολαιογράφο, μάλιστα όσες φορές θέλουμε, και θα αλλάζουμε όχι τον σύζυγο, αλλά τον σύντροφο της ζωής, μόλις καταλάβουμε ότι δεν τον θέλουμε άλλο και δεν μας ταιριάζει πια. 
Και με τα παιδιά τι θα γίνει; Ό, τι θέλουμε, λένε, θα γίνει.
Σχέσεις χωρίς παιδιά, αν έτσι μας αρέσει. Ή παιδιά χωρίς σχέσεις αγάπης αληθινής και ισόβιας αφοσίωσης. Ίσως αργότερα και παιδιά χωρίς φυσιολογικές σχέσεις, που θα τα υιοθετούμε ή «αποκτούμε» με ποικίλους ανομολόγητους τρόπους, τους οποίους σε λίγο θα μας τους εγκρίνουν και οι νόμοι που εμείς θα ψηφίσουμε! 
Τώρα θα ισχύσει αυτό που εμείς θέλουμε. Αυτή η νοοτροπία επικρατεί στις σύγχρονες πολιτισμένες τάχα κοινωνίες. Αυτές οι ολέθριες τακτικές περνούν δυστυχώς τελευταία και στην κοινωνία της ελληνικής ορθόδοξης πατρίδας μας.....
Ελπίζουμε κι ευχόμαστε να κρατηθεί το σκάφος της οικογένειας πάνω από τα ταραγμένα κύματα των δίσεκτων καιρών μας, και με κυβερνήτη τον αιώνιο νόμο του Θεού και με την πνοή της παντοδύναμης Χάρης Του να οδηγηθεί στην αντίπερα ακτή, στην τρισμακάρια βασιλεία του Θεού, στην κοινωνία της αιώνιας και ανερμήνευτης αγάπης Του, που κρατεί στην ύπαρξη όλο τον κόσμο και τον κάθε άνθρωπο χωριστά. 



(Αρχ. Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Εισαγωγή, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016)


Ἡμέρα χαρμόσυνος, καὶ εὐφροσύνης ἀνάπλεως, πεφανέρωται σήμερον· φαιδρότης δογμάτων γάρ, τῶν ἀληθεστάτων, ἀστράπτει καὶ λάμπει, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, κεκοσμημένη ἀναστηλώσεσιν, Εἰκόνων τῶν ἁγίων νῦν, ἐκτυπωμάτων καὶ λάμψεσι· καὶ ὁμόνοια γίνεται, τῶν πιστῶν θεοβράβευτος.


Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Η Ορθοδοξία ας οδηγεί με χαρά τα βήματά μας! 



Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Φράσεις για προβληματισμό 14ο μέρος



Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει. (Παροιμία)
Οι φτωχοί είναι γενναιόδωροι, γιατί ξέρουν τι είναι να μην έχεις τίποτα. (Σπουδαία σκέψη)
Οι γνώσεις που αποκτούνται με βίαιο τρόπο δεν παραμένουν στη μνήμη, αλλά αυτά που με ευχάριστο τρόπο παραδίδονται, παραμένουν μόνιμα στην ψυχή μας (Μέγας Βασίλειος).
Όταν ακούτε κάποιον να σας λέει «δεν υπάρχει τίποτε, για να κάνουμε», μεταφράστε το υπάρχουν  πολλά, για να γίνουν, μα δεν αποφασίζω να κάνω κάτι» (G. Courtois).
Δεν υπάρχει τίποτε πιο χρήσιμο και τόσο καλό ανάμεσα στους ανθρώπους όσο η τάξη (Ξενοφώντας).
Ὥσπερ θύρα στρέφεται ἐπί τοῦ στρόφιγγος, οὕτως ὀκνηρός ἐπί τῆς κλίνης αὐτοῦ: όπως η πόρτα γυρίζει στερεωμένη πάνω στον παραστάτη και δεν ξεφεύγει, έτσι κι ο οκνηρός στριφογυρίζει πάνω στο κρεβάτι του και βαριέται να σηκωθεί και να εργασθεί (Παροιμίες, κστ’, 14).
Η τεμπελιά είναι ένα τραπέζι πλούσιο, στο οποίο αντί φαγητών σερβίρονται όνειρα (Ραγκαβής).
Τῇ σπουδῇ μή ὀκνηροί: μην είστε δυσκίνητοι και οκνηροί στην προθυμία και τον ζήλο που πρέπει να επιδεικνύετε για κάθε θεάρεστο έργο (Προς Ρωμαίους, ιβ, 11).
Όποιος πηγαίνει στο κρεβάτι διψασμένος, σηκώνεται υγιής (Παροιμία).
Οἱ περί τόν ἄρχοντα φαῦλοι και τόν ἐκείνου συνδιαβάλλουσι τρὀπον: οι άνθρωποι του περιβάλλοντος ενός άρχοντα με την κακή συμπεριφορά τους συμβάλλουν και σ’ εκείνου (του άρχοντα, κατ’ επέκταση του προϊσταμένου, κ.λπ.) τον εκφαυλισμό (Μέγας Φώτιος).
Οι λάθος άνθρωποι στη ζωή μας δεν ικανοποιούνται με τίποτα. Βρίσκουν συνεχώς κάτι, για να παραπονεθούν. (Σπουδαία σκέψη) 
Οι δυνατοί άνθρωποι δεν βάζουν τους άλλους κάτω, αλλά τους βοηθούν να σηκωθούν (Michael Watson).
Το να είναι κάποιος ταπεινός προς τους ανώτερους του είναι καθήκον, προς τους ίσους λεπτότητα, προς τους κατώτερους μεγαλοψυχία (Σπουδαία σκέψη).
Μη λες λίγα με πολλά λόγια, αλλά πολλά με λίγα λόγια (Πυθαγόρας).
 Λίγη εξυπνάδα που την κλείνει μια φλογερή καρδιά θα οδηγήσει πολύ μακριά από μια ευφυΐα στην υπηρεσία μιας κρύας καρδιάς (G. Courtois).
Τό γάρ ἑαυτόν ἐπιγνῶναι, τέλος τῆς τῶν ἀρετῶν ἐργασίας: η αυτογνωσία, το να γνωρίσει κάποιος τον εαυτό του, η όλη του προσπάθεια αποβλέπει στην απόκτηση των αρετών(Όσιος Νικήτας Στηθάτος).
Η ολιγάρκεια είναι κόρη της σύνεσης, αδελφή της εγκράτειας, μητέρα της ελευθερίας (Σπουδαία σκέψη).
Αν δεν μπορείς να το εξηγήσεις με απλά λόγια, τότε ούτε κι εσύ το έχεις καταλάβει (Αλβέρτος Αϊνστάιν)
Δευτέρα Παρουσία! Και μόνον το άκουσμα αυτών των λέξεων μας συγκλονίζει, γιατί φέρνει στον νου μας  το τέλος του κόσμου και την κρίση του Θεού. Βέβαια, το ποτέ θα έλθει η φοβερά αυτή ημέρα, δεν το γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε όμως το τι θα γίνει εκείνη την ημέρα. Είναι καιρός να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, για τις παραλείψεις μας και μάλιστα για την έλλειψη αγάπης προς τον πλησίον μας. Η αγάπη θα είναι το βασικό κριτήριο. Ας δείχνουμε έλεος, ώστε να βρούμε κι εμείς έλεος από τον πανάγαθος Θεό κατά την ημέρα της Κρίσεως (Περιοδικό Σωτήρ, 2104/1.2.2015).
Ο Πανάγαθος Θεός μας περιμένει. Η αγκαλιά Του είναι πάντοτε έτοιμη να υποδεχθεί την επιστροφή κάθε αμαρτωλού. Ας γυρίσουμε λοιπόν κοντά Του. Είμαστε παιδιά Του κι έχει φυλάξει για τον καθένα μας τα δώρα της υιοθεσίας. Για όλους έχει σφαγεί «ο μόσχος ο σιτευτός», ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Η επιστροφή μας και η επιστροφή κάθε αδερφού μας στο σπίτι του Θεού Πατέρα είναι αφορμή για ένα ξεχωριστό πανηγύρι κι εδώ στη γη, αλλά και στον ουρανό. Μακάρι να ζήσουμε όλοι στην επουράνια Βασιλεία Του (Περιοδικό Σωτήρ, 2104/2.2015).
Εισερχόμαστε σήμερα στο «στάδιο των αρετών», τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής (της Τυρινής) μας μεταφέρει σε πνευματικά αγωνίσματα που είναι συνυφασμένα με την Αγία αυτή περίοδο, τη συγχώρηση, τη νηστεία και την ελεημοσύνη. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αγία μας Εκκλησία ονόμασε τον πρώτο κατανυκτικό εσπερινό που τελείται το απόγευμα της Κυριακής «Εσπερινό της συγχωρήσεως». Μας καλεί να ξεκινήσουμε τον αγώνα της Σαρακοστής αγαπημένοι και συγχωρεμένοι μεταξύ μας, ώστε η προσευχή μας να είναι ευάρεστη στον Θεό (Περιοδικό Σωτήρ 2105/15.2.2015).


Εάν θέλετε να δείτε το 1ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 2ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 3ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 4ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 5ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 6ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 7ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 8ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 9ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 10ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 11ο μέρος δείτε εδώ 
Εάν θέλετε να δείτε το 12ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 13ο μέρος δείτε εδώ

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Σας εύχομαι καλή Σαρακοστή με πλούσιο πνευματικά αγώνα! 



Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

Καλό ταξίδι, Γέροντα της ψυχής μου....


Πέμπτη μεσημέρι 8/2/2018 έμαθα ότι ένας μεγάλος Γέροντας, ο μέγας Καθηγούμενος πατέρας Νεκτάριος Βιτάλης, πνευματικός πατέρας του πατέρα μου και του πνευματικού μου, πέταξε για το αιώνιο ταξίδι. Βάδισε στην αιωνιότητα, βυθίζοντας στη θλίψη όλους εμάς, που τον είδαμε από κοντά, τον γνωρίσαμε και πήραμε την ευχούλα του. Ο άγιος του Χριστού θα ζει αιώνια στην καρδιά μας. 
Η δική μου ψυχή νιώθει μόνη, απομονωμένη, άδεια. Τα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου και δεν ξέρω πώς να τα σταματήσω. Τι να πω για αυτή την άγια μορφή που γνωρίζω από το 1981; Η δράση του γνωστή στην Καμάριζα Λαυρίου, στο χωριό Άγιος Κωνσταντίνος, στην εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου. Εκεί άφησε και την τελευταία του πνοή, σε ένα σπιτάκι δίπλα όπου διέμενε. 
Ο μακαριστός Γέροντας υπήρξε μια αγκαλιά αγάπης. Στα χέρια του ξεκουράζονταν όλοι οι άνθρωποι και έβρισκαν παρηγοριά όσοι πονούσαν. Στα μάτια του κρατούσε την θλίψη όλου του κόσμου. Αρκούσε όμως ένα χαμόγελό του, για να νιώσεις την καρδιά σου να πετάει. Τα λόγια του σε έκαναν να κλαις, γιατί κι εκείνος συμπονούσε όποιον άνθρωπο βρισκόταν σε δύσκολη θέση. Με απλότητα μιλούσε, όμως κάθε λέξη του χαραζόταν βαθιά στην καρδιά σου.  
Ήξερε πώς να ξεπερνά την κάθε δυσκολία, γιατί συνομιλούσε με τον αγαπημένο του άγιο, τον άγιο Νεκτάριο. Μάλιστα είχε γράψει και στίχους για τον άγιο, που κάποιες κυρίες τους είχαν κεντήσει σε σεμεδάκια. Όταν ο Γέροντας αντιμετώπιζε πρόβλημα, η καθαρή καρδιά του ζητούσε την βοήθεια του αγίου. "Παππούλη", του έλεγε, "βοήθησέ με σε αυτό το πρόβλημα." Και ο άγιος πάντα τον άκουγε. Είναι συνταρακτική η ίδια του η ζωή, καθώς και ο ίδιος ο Γέροντας έπασχε από καρκίνο και ο άγιος Νεκτάριος τον θεράπευσε. Περισσότερα για τη ζωή του μπορείτε να δείτε εδώ κι εδώ.
Αξιώθηκα κι εγώ να γνωρίσω αυτή την υπέροχη ψυχή, αυτόν τον θαυμάσιο άνθρωπο. Πολλά τα θαύματα εν ζωή, μάλιστα πριν από δυο χρόνια είχε θεραπευθεί κάποιος από καρκίνο, καθώς ο ίδιος (ο ασθενής) μου το εκμυστηρεύθηκε.
Πάντα θα θυμάμαι το κλάμα του Μεγάλη Παρασκευή, όταν καλούσε όλους τους πονεμένους, ιδιαίτερα τις χαροκαμένες μάνες να δωρίσουν ένα σεντόνι, για την ψυχούλα του χαμένου τους παιδιού. Όλο το εκκλησίασμα έκλαιγε μαζί του και ήταν σαν να καθαριζόταν από ένα λυτρωτικό πόνο. Ποτέ δεν θα ξεχάσω πως μας έβαζε όλους κάτω από το πετραχήλι του, μας διάβαζε, κι ήταν σαν να μας καθάριζε από τις αμαρτίες μας. Κι ακόμα αλησμόνητα θα είναι στη σκέψη μου όχι μόνο το χαμόγελό του, αλλά και η αστείρευτη χαρά που αντανακλούσε το πρόσωπό του, μια και καθρέφτιζε τη γαλήνη της ψυχής του, όπως κάποια φορά τον είδα αρχές Σεπτεμβρίου 2016. 
Γέροντα της καρδιάς μου, εδώ και καμπόσο καιρό δεν σε έχω δει από κοντά, λόγω της ασθένειάς σου, αλλά και της καταπονημένος σου σάρκας, όμως ένιωθα την προστασία σου. Ευχαριστώ τον Κύριο που με αξίωσε να σε γνωρίσω και να συνειδητοποιήσω πως η καλοσύνη σου κι η αγάπη σου ξεχείλιζαν μέσα από τη σοφία των απλών λόγων σου. 
Θα σε θυμάμαι πάντα, αγαπημένε μου παππούλη. Το πέρασμά σου από αυτόν τον κόσμο τον έκανε ομορφότερο και καλύτερο. Το κενό σου όμως είναι δυσαναπλήρωτο.
Τη σορό σου την προσκύνησε πλήθος κόσμου, αλλά και το ευλύγιστο χεράκι σου, αμέτρητες ώρες μετά την κοίμησή σου, υποδεικνύει την αγιότητά σου. Στην εξόδιο ακολουθία ο κόσμος έκλαιγε για την απώλειά σου, γιατί έχανε έναν δικό του άνθρωπο. Πολύ συγκινητικός ο επικήδειος λόγος του Σεβασμιοτάτου μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, κ.κ. Νικολάου (Διαβάστε τον εδώ). Αμέτρητα τα μηνύματα και στο Διαδίκτυο, από τη σελίδα που είχαν δημιουργήσει τα πνευματικά παιδιά του μακαριστού Γέροντος.
Καλή ανάπαυση να έχεις, αν και σίγουρα θα αξιωθείς τον Παράδεισο. Θα μου λείψεις, καθώς στις προσευχές μου σε έφερνα στη σκέψη μου και στην καρδιά μου. Μα πιο πολύ θα σκέφτομαι αυτό που προσπάθησε ο άγιος Νεκτάριος να χαράξει βαθιά στην ψυχή σου με τον απλό λόγο του κι εσύ το έκανες πράξη με την ίδια τη ζωή σου: Η πίστη είναι το παν. 

Καλό ταξίδι, Γέροντα της ψυχής μου! Να μας προσέχεις από εκεί ψηλά! 

 Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!





 

Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2018

Τα γκρίκλις ως ψηφιακή απειλή για την Ελληνική γλώσσα



Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί ένα φαινόμενο που εμφανίζεται σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο και έχει προκαλέσει τον φόβο και τον τρόμο των φιλολόγων. Πρόκειται για τη γλώσσα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα γνωστά greeklish. 
Τη συναντάμε από τους εφήβους στην ανταλλαγή μηνυμάτων, αλλά και σε τομείς που αφορούν κυρίως στην τεχνολογία και την ψυχαγωγία. Εδώ κυριαρχεί το λατινοελληνικό αλφάβητο, δηλαδή η ανάμειξη ξένων γλωσσικών όρων ή οι ελλιπείς διατυπώσεις στα ελληνικά, η (ταχύτατη) συνθηματολογία ή συντομογραφία, αλλά και η χρήση περιορισμένου λεξιλογίου. 
Πολλοί λοιπόν νέοι υιοθετούν λέξεις, εκφράσεις και όρους από την αγγλική γλώσσα. Συχνά, ακόμα κι άμα υπάρχει αντίστοιχη ελληνική λέξη, παρατηρείται η άκριτη συνήθεια λατινοελληνικών όρων, με ευρεία χρήση στην καθημερινή επικοινωνία. Άραγε, η γλώσσα αυτή, το κράμα ελληνικών με αγγλικά, συνιστά απειλή για την ελληνική γλώσσα;
Οι μεγαλύτερες γενιές συνήθως έχουν την άποψη πως οι νέοι καταστρέφουν την ελληνική γλώσσα με το να χρησιμοποιούν λατινικούς χαρακτήρες, για να εκφράσουν ή να γράψουν ελληνικές φράσεις. Άλλοι πάλι πιστεύουν πως η χρήση αυτών των χαρακτήρων απαξιώνει τη γλώσσα, αλλά και όλους όσοι συνέβαλαν, για να δημιουργηθεί. 
Τέλος, υπάρχει μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων που πιστεύουν πως η γραφή αυτή θα αντικαταστήσει τα ελληνικά από το χώρο του διαδικτύου, ωθώντας σταδιακά στην εξαφάνισή τους.
Ιδιαίτερα, η υιοθέτηση λέξεων γραμμένων με άλλους χαρακτήρες από την ελληνική γραφή υποτιμά τις γλωσσοπλαστικές ικανότητες της γλώσσας μας, επιφέρει μια αισθητική υπονόμευση της εκφραστικής ικανότητας των εφήβων, που δυσκολεύονται πλέον να συντάξουν ένα κείμενο με καθαρό κι ολοκληρωμένο λόγο, χωρίς να καταφύγουν σε συνηθισμένο ή και τετριμμένο λεξιλόγιο. 
Ακόμα, η γλώσσα αυτή περιορίζει στη λεξιπενία το νεανικό λεξιλόγιο, λόγω της περιορισμένης απόδοσης εκφράσεων, αλλά και ολέθριες συνέπειες στην ορθογραφία. Αρκετά ισχυρό όπλο φυσικά στην επιθετικότητα αυτής της γραφής αποτελεί η εξοικείωση των νέων με το λογοτεχνικό βιβλίο, κάτι που θα διευρύνει τόσο τη γλωσσική όσο και την πνευματική τους καλλιέργεια.
Από την άλλη πλευρά η νέα γενιά πιστεύει πως τα greeklish είναι ένας νέος κώδικας επικοινωνίας που ξεκίνησε να είναι καθαρά καινούργιος, μια διάλεκτος, για να κρυφθούν πράγματα από τους μεγαλύτερους. Η ανορθογραφία εδώ δεν θεωρείται παράπτωμα, ενώ δεν ενοχλείται κάποιος, όταν για λόγους συντομίας ή γρήγορης κωδικοποίησης συντομογραφούμε τη γλώσσα. 
Η κάθε μια γενιά μπορεί να έχει την άποψή της. Σίγουρα τα greeklish είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Έτσι, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε πέρα από την κατάργηση ή έστω τον περιορισμό αυτού του είδους γραφής είναι να εκτιμήσουμε την ελληνική γλώσσα και να αρχίσουμε να εξερευνούμε τους γλωσσικούς θησαυρούς της. 

(Μαθητικές σκέψεις) 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Related Posts with Thumbnails