Φράσεις για προβληματισμό 87ο μέρος

Τα Χριστούγεννα ας γιορτάσουμε  την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού, την οποία τόσο πόθησαν τόσο οι δίκαιοι Προπάτορες. Να γιορτάσουμε κι εμείς με ιερό πόθο και βαθιά ταπείνωση. Να ετοιμάσουμε την ψυχή μας. Να προσευχηθούμε περισσότερο. Να εξομολογηθούμε. Να ετοιμασθούμε να κοινωνήσουμε. Έτσι θα ζήσουμε την πνευματικότητα της εορτής και θα ανανεωθούμε πνευματικά. Ο Θεός είναι μαζί μας κι ας γεμίσει με αιώνια χαρά η ζωή μας.  (Σπουδαία σκέψη). 

Δώσε γαλήνη, βασιλιά μας, παντού και μέσα στην καρδιά μας. Στείλε γλυκιά παρηγοριά σε πολιτείες και χωριά. Δέξου, Χριστέ, την προσευχή μας κι ας γίνει φάτνη Σου η φωνή μας, κάνε ν' ανθίσουν άσπροι κρίνοι όπου περίσσεψαν οι θρήνοι (Γ. Βερίτης). 

Το όνομα του Θεού είναι Εμμανουήλ που σημαίνει ο Θεός είναι ανάμεσά μας. Γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία μας, χωρίς να παύσει να είναι Θεός (Σπουδαία σκέψη). 

Ιησούς! Το μοναδικό όνομα και πρόσωπο που περίμεναν οι αιώνες. Το όνομα που μας αποκαλύπτει το αληθινό δώρο των Χριστουγέννων, την άφεση των αμαρτιών, τη σωτηρία, την αναγέννηση, τη θέωση. Ας προσπαθήσουμε να περάσουμε αυτές τις άγιες μέρες με ευγνωμοσύνη και δοξολογία προς τον Θεό, με βαθύτερη μετάνοια και ιερές αποφάσεις, να νιώσουμε τον Κύριο ως "Ἰησοῦν", ως Σωτήρα του κόσμου και προσωπικό μας Σωτήρα (Σπουδαία σκέψη). 

Η υγεία και ευρωστία είναι προτιμότερη από κάθε πλήθος χρυσών νομισμάτων και σώμα γεροδεμένο είναι ανώτερο από αμέτρητο πλούτο. Δεν υπάρχει πλούτος καλύτερος από την υγεία του σώματος και δεν υπάρχει ευτυχία μεγαλύτερη από τη χαρούμενη καρδιά. Αγαθά σκορπισμένα και χαμένα σε στόμα κλειστό, το οποίο στερείται από όρεξη, μοιάζουν με σωρούς από φαγητά πάνω στον τάφο (Σοφία Σειράχ, λ, 14-18). 

Στον πτωχό και ταπεινό να δειχθείς υπομονητικός και μεγαλόκαρδος. Και προκειμένου να ενισχύσεις αυτόν με ελεημοσύνη να μην αναβάλεις και να μην τον αναγκάζεις να περιμένει. Χάριν της εντολής του Θεού και προκειμένου να την τηρήσεις, υποστήριξε και δώσε χέρι βοήθειας στον πτωχό και κατά την ανέχειά του μην τον διώξεις με αδειανά χέρια... Διάθεσε τον θησαυρό σου, σύμφωνα με τις εντολές του Υψίστου, και θα σε ωφελήσει πολύ περισσότερο παρ' όσον τα χρυσά νομίσματα... Η ελεημοσύνη θα σε υπερασπιστεί και θα πολεμήσει υπέρ σου έναντι παντός εχθρού, περισσότερο από ασπίδα κραταιά κι από δυνατό ακόντιο (Σοφία Σειράχ, κθ, 8-13). 

Η χάρη και η καλοσύνη μιας γυναίκας θα χαροποιήσει τον άνδρα της και η διάκριση και η σύνεσή της θα λιπάνει και θα θρέψει τα οστά του, προσδίδουσα σ' αυτόν δύναμη και ισχύ. Δώρο του Θεού είναι η σιωπηλή γυναίκα και δεν υπάρχει αντάλλαγμα γυναικείας ψυχής μορφωμένης και παιδαγωγημένης. Χάρη πάνω σε άλλη χάρη αποτελεί η ντροπαλή και σεμνή γυναίκα και δεν υπάρχει ζύγι αντάξιο, δια του οποίου θα ήταν δυνατόν να ζυγισθεί η αξία της ψυχής της, η οποία κυριαρχεί στον εαυτό της και εγκρατεύεται (Σοφία Σειράχ κστ, 13-15). 

Μακάριοι είναι οι πράοι που συγκρατούν τον θυμό τους και δεν παραφέρονται ποτέ. Αυτοί θα κληρονομήσουν από τον Θεό τη Γη της Επαγγελίας και θα απολαύσουν τα αγαθά της ουράνιας κληρονομιάς απ' αυτή τη ζωή. Δεν είναι αδύνατοι και άνευροι άνθρωποι οι πράοι, όπως υποστηρίζουν μερικοί, αλλά είναι πολύ δυνατοί χαρακτήρες, προσωπικότητες ισχυρής θελήσεως, ταπεινοί, υπομονητικοί, μακρόθυμοι και ανεξίκακοι (Περιοδικό Σωτήρ). 

Για δυο πράγματα έχει λυπηθεί η καρδιά μου και για ένα τρίτο με κατέλαβε θυμός και αγανάκτηση. Το πρώτο που με λύπησε είναι άνθρωπος που πολέμησε για την πατρίδα του να στερείται και να υποφέρει από φτώχεια. Το δεύτερο, εάν εάν περιφρονηθούν και παραμερισθούν σαν σκύβαλα άνδρες συνετοί κι ενάρετοι (Σοφία Σειράχ, κστ 26). 

Είμαστε κι εμείς καλεσμένοι στο Μεγάλο Δείπνο. Ας βάλουμε πρώτο στόχο μας να μετάσχουμε εκεί. Όλες οι άλλες ασχολίες της ζωής είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. Πρώτα από όλα η αγάπη μας για τον Χριστό (Σπουδαία σκέψη). 

Σώμα κυρτωμένο συνεχώς χωρίς να μπορεί να σηκώσει το κεφάλι της. Στη Συναγωγή το Σάββατο τη διέκρινε ο Κύριος στο ακροατήριο. "Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου". Απελευθερώνεσαι από την αρρώστια σου. Αυτή είναι η δύναμη του Χριστού! Αρκεί ένας λόγος Του, για να αλλάξει τα πάντα. Να το πιστεύουμε ακράδαντα αυτό! Να Τον πιστεύουμε και να Τον εμπιστευόμαστε (Σπουδαία σκέψη). 

Όταν προσεύχεσαι, να ξεχνάς τη σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα, σαν επιτίμιο για την άφεση των αμαρτιών σου. Για τα παραπέρα, μην ανησυχείς, άφησέ τα στον Θεό κι ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του. Να προσεύχεσαι χωρίς αγωνία, ήρεμα, με εμπιστοσύνη στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού (Άγιος Πορφύριος). 

Ενάρετη και δραστήρια γυναίκα ευφραίνει και καλοκαρδίζει τον άντρα της και τα χρόνια της ζωής του θα τα γεμίσει με ανάπαυση και ειρήνη. Η ενάρετη και καλή γυναίκα είναι μερίδιο και δώρο εκλεκτό και πολύτιμο, θα δοθεί δε σε εκείνη τη μερίδα των ανθρώπων, οι οποίοι φοβούνται τον Θεό (Σοφία Σειράχ κστ, 1-3). 

Δεν υπάρχει πλέον άλλος καιρός. "Ὁ καιρός ἐγγύς έστιν". Και είναι ανάγκη όλη η ζωή μας να εναρμονισθεί με αυτή την αλήθεια, να έχει αυτή την προοπτική... Εντός ολίγου η ζωή μας τελειώνει και μετά από αυτό -ενδεχομένως- και μαζί μ' αυτή τελειώνει κι ο κόσμος άλλος. Ο καθένας ακολουθεί ελεύθερος την πορεία που επιθυμεί. Ο ενάρετος ας επιθυμήσει να γίνει πιο ενάρετος κι ο άγιος ας αγωνισθεί να γίνει αγιότερος. "Ὀ δίκαιος δικαιοσύνην ποιήσατω ἔτι, καί ὀ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι (Αποκ. κβ, 1,1)". (Σπουδαία σκέψη). 

Επί ταις αγομέναις αγίαις εορταίς της Επιφανείας του Υιού του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εύχομαι υμίν, όπως ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του Μονογενούς Αυτού Υιού, δώη υμίν υγείαν ψυχής και σώματος, σώμα άσπιλον, καρδίαν καθαράν, νουν εγρήγορον, γνώσιν απλανή, Πνεύματος Αγίου επιφοίτησιν προς κτήσιν και πληροφορίαν της αληθείας δια του Σωτήρος Ιησού Χριστού, δι’ Ου η δόξα τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι εις τους αιώνας αμήν. Επί δε τη επιτολή του νέου Σωτηρίου έτους προκοπήν εν τω πολιτεύματι υμών, ευφροσύνην πνευματικήν και χαράν της ψυχής αμετάπτωτον.

Επευχόμενος αύθις τα άριστα, διατελώ προς Θεόν ευχέτης.

† Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

<

Θαυμαστές διηγήσεις (μέρος 30ο β μέρος-τελευταίο)

 

Με την καρδιά του γεμάτη χαρά μπήκε στο αυτοκίνητό του ο παπα-Γιώργης κι έφτασε στον Ναό του. Προσκύνησε τον άγιο Νικόλαο και του είπε μυστικά:

- "Άγιέ μου, έκανα το χρέος μου. Με ξέρεις. Σε διακονώ χρόνια τώρα και είμαι φτωχός. Αυτά τα χρήματα τα είχα για να δώσω τη δόση για το χρέος μου. Η προθεσμία λήγει μεθαύριο, τη Δευτέρα. Όμως τον λυπήθηκα τον φτωχό. Ζητώ τη δική σου βοήθεια, γιατί δεν έχω τώρα άλλα στην άκρη". Μπήκε στο γραφείο του Ναού και σε λίγο ήλθε ο αγαπητός ενορίτης του, ο γέρος Παναγής. 

- Ευλόγησον, πάτερ μου. 

- Καλώς τον κυρ Παναγή. Τι έχουμε κυρ Παναγή μου;

- Μεγάλες χαρές, παπα-Γιώργη μου! 

- Μεγάλες! Δηλαδή;

- Έχουμε στεφανώματα. Γνώρισαν δυο καλές κοπέλες και παντρεύονται τα δυο εγγόνια μου, ο Πέτρος και ο Νίκος, τους ξέρει δα η αγιοσύνη σου! Κι επειδή εκείνοι εργάζονται, μου' παν να έρθω εγώ να σε παρακαλέσω να βγάλεις τα ''στεφανοχάρτια". Θέλουν, είπαν, να κάνουν γάμο θρησκευτικό, να' χουν την ευχή του Θεού και της Εκκλησίας μας. Ετοίμασε, παπά μου, τα χαρτιά και ευλόγησε τα παιδιά να είναι κσλοστέριωτα σ' αυτή την τρελή εποχή που ζούμε. Διάλεξαν καλές, σεμνές κοπέλες για γυναίκες τους. Θα' ρθουν μια Κυριακή αν τους δεις όλους μαζί, μου είπαν, για να τους χαρείς και να τους ευλογήσεις.

Αφού τέλειωσαν τα γραφειοκρατικά που σημείωσε ο παπα-Γιώργης, σηκώθηκε να φύγει ο γερο- Παναγής και φεύγοντας άφησε έναν φάκελο πάνω στο γραφείο του ιερέα. 

- Παπά μου, με συμπαθάς! Αυτά για τα καλορίζικα των παιδιών! 

- Τι είναι αυτά που λες, κυρ Παναγή; Τι είναι αυτό που κάνεις; Εσύ το σκέφτηκες αυτό για μένα; Δεν με ξέρεις, δεν με έμαθες τόσα χρόνια πια! 

- Σε ξέρω, παπά μου! Σε καλοξέρω. Ξέρω κι εγώ κι όλοι το ξέρουν ότι δεν παίρνεις ποτέ χρήματα εσύ! Όμως επιμένω, αυτά θα τα πάρεις. Είμαι σίγουρος πως αυτή τη στιγμή δεν θα' χεις ούτε ένα ευρώ πάνω σου, γιατί παντού, όπου διαπιστώσεις ανάγκη, αδειάζεις τις τσέπες σου. Παρ' τα, σε παρακαλώ, παρ' τα, μόνο αυτή τη φορά...Να ευχηθείτε με όλη την οικογένειά σου, παπά μου, για το καλό των παιδιών. Εγγόνια μου είναι.... κι είναι δυο φορές παιδιά μου. Και... πού είσαι, παπά μου! Τούτα μην τα σκορπίσεις εδώ κι εκεί... κοίτα να γεμίσεις καμιά τρύπα του σπιτιού σου, που ξέρω εγώ πόσο παρατημένο το' χεις... Άντε να μου ευχηθείς για τα βλαστάρια μου. 

Θα πιάσουν τόπο, για να στεριώσουν καλύτερα, λέω, έτσι τα σπιτικά που θα χτίσουν τα εγγόνια μου. Έλα, παπά μου, ησύχασε, παρ' τα, σε παρακαλώ!....

Φεύγοντας ο γεοο Παναγής, ο παπα-Γιώργης ανοίγει τον φάκελο με τρεμάμενα χέρια και βλέπει μέσα ένα κολλαριστό διακοσάευρο. Δυο δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό του. 

- Άγιε Νικόλαε, σε ευγνωμονώ! Απάντησες τόσο γρήγορα, Άγιε, στην ικεσία μου! Ζω το θαύμα σου, ψέλλισε συγκινημένος. 

(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Τόσο γρήγορα Άγιε!, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).

                  Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

                 Ευχές για πνευματικά και ειρηνικά Χριστούγεννα!

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 30ο (α μέρος)

Εξυπηρετούσε και τη φυλακή της πόλης τους ο παπα-Γιώργης. Λειτουργούσε κάθε Σάββατο πρωί στον Ναό της Φυλακής. Και προσπαθούσε με την αγάπη του να βοηθήσει τους φυλακισμένους να γνωρίσουν την αγάπη του Θεού. Τις άλλες μέρες εφημέρευε στον γειτονικό ενοριακό ναό του Αγίου Νικολάου. Πόσοι και πόσοι φυλακισμένοι πέρασαν κάτω από το πετραχήλι του και βρήκαν τον δρόμο της μετάνοιας!

Ένα Σάββατο πρωί μετά τη Θεία Λειτουργία τον πλησίασε ένας νεοφερμένος φυλακισμένος. Φαινόταν αγχωμένος κι αναστατωμένος. 

- Πώς σε λένε, παιδί μου; Γιατί σε φέρανε εδώ; 

- Λευτέρη με λένε πάτερ και με έκλεισαν μέσα για ένα χρέος. 

- Για πόσο χρέος, Λευτέρη μου;

- Για διακόσια ευρώ, πάτερ.

- Αδύνατο! Κάποιο λάθος θα έχει γίνει. Πάμε στο Γραφείο να εξετάσουμε το θέμα σου. Ησύχασε!

Πήγαν στο Γραφείο και διαπιστώθηκε ότι πραγματικά ο Λευτέρης οδηγήθηκε από κάποιους στη φυλακή για διακόσια ευρώ που δεν είχε να τα πληρώσει, τη στιγμή που άλλοι χρωστάνε χιλιάδες κι εκατομμύρια και κυκλοφορούν ελεύθεροι. 

Βγαίνοντας από το Γραφείο ο καλός ιερέας θυμήθηκε ότι στην τσάντα του είχε έναν φάκελο με 200 ευρώ, για να πληρώσει τον λογαριασμό του αυτοκινήτου του, που τον ξοφλούσε κάθε τόσο στην Τράπεζα με δόσεις των διακοσίων ευρώ. Έβγαλε λοιπόν τα χρήματα αμέσως και χωρίς πολλή σκέψη, πλήρωσε στο αρμόδιο Γραφείο της φυλακής και αποφυλακίστηκε ο φτωχός Λευτέρης, που έκλαιγε από χαρά και συγκίνηση και φιλούσε τα χέρια και τα ράσα του παπα-Γιώργη.

- Παιδί μου, του είπε ο κληρικός, φρόντιζε να ζεις στη ζωή σου με τιμιότητα και σύμφωνα με τις εντολές του Ευαγγελίου του Χριστού μας. Αν θέλεις, μπορείς να' ρθείς στον Ναό του Αγίου Νικολάου, όπου είμαι όλες τις μέρες, για να τα πούμε καλύτερα. Να πας στο καλό, με την ευχή του Θεού και της Παναγίας μας!

- Ευχαριστώ πολύ, πάτερ μου. Με σώσατε! Ευχαριστώ!. Θα' ρθώ οπωσδήποτε....

συνεχίζεται....

Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Τόσο γρήγορα Άγιε!, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).

                  Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα 

                         διά των πρεσβειών του αγίου Σπυρίδωνος!

Φράσεις για προβληματισμό 86ο μέρος

Στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη, αγάπη έδειξε ο Σαμαρείτης. Έγινε "πλησίον τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τούς ληστάς". Με την αγάπη του πλησίασε το θύμα των ληστών -πολύ περισσότερο από ό, τι το (θύμα) πλησίασαν οι ομοεθνείς του. Του φέρθηκε σαν αδελφός του. Ήταν "ὀ ποιήσας τό ἔλεος μετ' αὐτοῦ". Του έδειξε έλεος κατά μίμηση του πολυεύσπλαχνου Θεού. Γι' αυτό ο Κύριος τον προέβαλε ως πρότυπο. "Πορεύου καί σύ ποίει ὁμοίως". Δείχνε συμπάθεια σε κάθε άνθρωπο που πάσχει χωρίς να λογαριάζεις τους κόπους και τις θυσίες που θα υποστείς (Σπουδαία σκέψη). 

Πόσο ωραία και πόσο αρμόζει στις λευκές τρίχες του γέροντα η συνετή κρίση και στους πρεσβυτέρους κατά την ηλικία το να γνωρίζουν να παρέχουν καλές συμβουλές! Πόσο ωραία είναι η σοφία και η σύνεση των γερόντων και πόσο αρμόζει σ' εκείνους, οι οποίοι για την ηλικία και τη θέση τους απολαμβάνουν τον σεβασμό μας και τιμώνται από εμάς, να έχουν σκέψεις καλές και να δίνουν σωστές συμβουλές!  Στεφάνι λαμπρό πάνω στο κεφάλι των γερόντων είναι η μεγάλη πείρα τους και το καύχημά τους είναι ο φόβος του Κυρίου και η εξ' αυτού αρετή τους (Σοφία Σειράχ κε, 4-6). 

Προσπαθώ να κρατήσω τα ηνία της κοιλιάς μου και όποιος δεν ξέρει να τα κρατεί, ας περιμένει πολλά κακά (Σπουδαία σκέψη). 

Και στον γέροντα και στον νέο πολύτιμο είναι να κρατούν σε σιωπή τη γλώσσα τους (Κράτης).

Αν το να μιλάς γρήγορα και να λες πολλά είναι δείγμα φρονήσεως, τότε τα χελιδόνια θα ήταν πολύ σοφότερα από εμάς (Νικόστρατος). 

Να θλίβεσαι όταν βλέπεις ανθρώπους να κάνουν το κακό. Όμως να πιστεύεις πάντοτε και να προσδοκάς τη βελτίωση των ανθρώπων (Σπουδαία σκέψη). 

Δεν υπάρχει στο ανθρώπινο γένος υψηλό ανάστημα που δεν το συνέτριψε ο χρόνος ή ο φθόνος (Απολλόδωρος). 

Μη συνηθίσεις το στόμα σου σε όρκους και μην αποκτήσεις τη συνήθεια να προφέρεις το όνομα του αγίου Θεού μάταια. Άνθρωπος ο οποίος κάνει πολλούς όρκους, θα πλημμυρίσει από παραβάσεις του Νόμου, και δεν θα απομακρυνθεί από το σπίτι του η ράβδος της Θείας Τιμωρίας.. Και αν μάταια και ψευδώς ορκισθεί, δεν θα δικαιωθεί, διότι το σπίτι του θα γεμίσει από συμφορές (Σοφία Σειράχ, κγ, 8-11). 

Ο υποκριτής είναι εκείνος που κάνει νεύματα με τα μάτια του, σχεδιάζει και δημιουργεί κακά και κανείς δεν θα μπορέσει να τον απομακρύνει και να προφυλαχθεί από την επιβουλή του.  Ενώπιόν σου και εφόσον τον βλέπεις, με γλυκά λόγια θα θαυμάζει που εξέρχονται από το στόμα σου τέτοια λόγια και θα εκδηλώνει θαυμασμό γι' αυτά. Ύστερα όμως θα μεταβάλει και θα διαστρέψει το στόμα του και θα δώσει στα λόγια σου διαφορετική σημασία και θα σου δημιουργήσει σκάνδαλο. Κανέναν άλλο δεν μίσησα τόσο όσο τον άνθρωπο αυτόν και προσπάθησα να μην του μοιάσω, διότι ο Κύριος αυτόν θα τον μισήσει... (Σπουδαία σκέψη)

Τρία πράγματα είναι αρεστά ενώπιον του Κυρίου. Αυτά είναι: 1) η ομόνοια μεταξύ των αδελφών, 2) η φιλία μεταξύ των ανθρώπων, οι οποίοι είναι κοντά ο ένας στον άλλον, 3) η γυναίκα και ο άνδρας που ως σύζυγοι συμπεριφέρονται καλά μεταξύ τους (Σοφία Σειράχ, κε, 1). 

Άνθρωπος που παραβιάζει τη συζυγική πίστη, λέει μέσα του: Ποιος με βλέπει; Γύρω μου είναι σκοτάδι και οι τοίχοι με σκεπάζουν και με κρύβουν και κανείς δεν με βλέπει. Ποιον να ντραπώ και να φοβηθώ; ... Δεν έμαθε ότι οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι απείρως λαμπρότεροι και φωτεινότεροι από τον ήλιο κι επιτηρούν και παρακολουθούν όλους τους δρόμους των ανθρώπων και παρατηρούν τα πιο απόκρυφα μέχρι και ό, τι συμβαίνει σ' αυτά; (Σοφία Σειράχ, κγ, 16-19). 

Ο πλούσιος της παραβολής αποδεικνύεται άφρων και του ότι εξαρτά τα πάντα από τον εαυτό του και και μόνο από αυτόν, σαν αυτός μόνος να ήταν απόλυτος κύριος της ζωής του. Αυτό θα κάνω. Θα γκρεμίσω τις παλιές αποθήκες, θα οικοδομήσω καινούργιες, θα συνάξω σ' αυτές τα αγαθά μου και... χωρίς να πει: "Ἐάν ὁ Κύριος θελήσῃ καί ζήσομεν καί ποιήσομεν τοῦτο ἤ ἐκεῖνο (Ιακωβου δ, 15)" (Π. Ν. Τρεμπέλα, 'Υπόμνημα εἰς τό κατά Λουκᾶν, ιβ, 18). 

" Τά ἀδύνατα παρ΄ ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστι". Ας μην απελπιζόμαστε ποτέ. Είτε ατομικά ζητήματα μας απασχολούν και αισθανόμαστε ανεπαρκείς τις δυνάμεις μας, είτε δυσκολίες διάφορες μας ανησυχούν Ας καταφεύγουμε στη θεία παντοδυναμία και να είμαστε βέβαιοι ότι ισχύουν πάντοτε τα λόγια του Κυρίου: "Εκείνα που είναι αδύνατα να γίνουν με την ασθενική δύναμη του ανθρώπου, είναι κατορθωτά και δυνατά με τη χάρη  και τη δύναμη του Θεού" (Κυριακοδρόμιο, εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 3ος).

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 29ο (β μέρος- τελευταίο)

 

Πέρασε ένας χρόνος από τότε. Το μικρό μεγάλωνε κανονικά. Κι ο Παντελής συνέχιζε τη δουλειά του. Την παραμονή λοιπόν της εορτής των Εισοδίων, βγάζει από την ντουλάπα τους ένα κοστούμι, το γαμπριάτικό του, βρίσκει και καθαρό πουκάμισο και λέει στη σύζυγό του:

- Αύριο δεν θα πάω στο εργοστάσιο. Ετοίμασε και τα παιδιά και θα πάμε όλοι μαζί στην εκκλησία. 

- Μα θα σε απολύσουν, αν δεν πας στη δουλειά, του λέει διστακτικά εκείνη. 

- Ας πάμε κι ο Θεός βοηθός, απαντά εκείνος. 

Πήγαν στην εκκλησία και γύρισαν στο σπίτι χαρούμενοι. Υπήρχε όμως ανησυχία σε όλους για τον φόβο της άλλης ημέρας, εκτός από τον πατέρα, που ήταν ήρεμος. 

Ξημέρωσε η επόμενη μέρα και ο Παντελής πήγε στο εργοστάσιο. Τον περιτριγύρισαν οι συνάδελφοί του και του έλεγαν ειρωνικά:

- Μήπως από χθες δεν ήρθες γιατί έθαψες τη μάνα σου; Αυτό έλεγαν συνήθως, για να δικαιολογηθούν όσοι απουσίαζαν από τη δουλειά. 

Ο Παντελής δεν απάντησε. τους κοίταξε μόνο κι άρχισε να δουλεύει. Σε λίγο έρχεται ο Έλληνας Διευθυντής και με αυστηρό ύφος του λέει:

- Έλα αμέσως στο Γραφείο της Διευθύνσεως. Σηκώθηκε, έβαλε το σακάκι του κι ανέβηκε στο γραφείο του Άγγλου γενικού διευθυντή. Μπαίνει μέσα, χαιρετάει με ευγένεια και περιμένει. Αναλαμβάνει να κάνει την ανάκριση ο Έλληνας Διευθυντής. 

- Πού ήσουν χθες κι εγκατέλειψες τη δουλειά σου; τον ρωτάει.  

- Όπως ξέρετε, κύριε Διευθυντά, χθες ήταν μεγάλη εορτή για τους Έλληνες Ορθόδοξους. Ήταν τα Εισόδια της Θεοτόκου. Εγώ τιμώ και σέβομαι την Υπεραγία Θεοτόκο, γιατί στη ζωή μου και στην οικογένειά μου μας έχει προστατεύσει πολλές φορές. Θεωρώ χρέος μου να αφιερώνω κάθε χρόνο αυτή την ημέρα στην Παναγία και μαζί με την οικογένειά μου πήγαμε στην εκκλησία και την ευχαριστήσαμε για ένα θαύμα που 'έκανε σε μένα. 

Σηκώνει το δεξί χέρι του και λέει ότι από κάποιο ατύχημα κινδύνευσε να του το κόψουν από ψηλά και τελικά γλίτωσε. Και κάθε χρόνο πηγαίνει στην εκκλησία, για να ευχαριστήσει τον Θεό. 

Πέρσι μάλιστα την ίδια μέρα απέκτησε και έκτο παιδί. Και πήγε στην εκκλησία, για να ευχαριστήσει και γι' αυτό τον Θεό. Παραδέχθηκε ότι ήταν λάθος του που δεν τους το είχε πει από προχθές, και ζήτησε συγγνώμη. Ο Έλληνας Διευθυντής μετέφραζε στον Άγγλο Διευθυντή αυτά που έλεγε ο εργάτης του. Σηκώνεται όρθιος ο Άγγλος Διευθυντής τον κοιτάζει στα μάτια, μένει για μερικά λεπτά σιωπηλός και λέει στα Αγγλικά στον Έλληνα διευθυντή:

- Μην του κόψετε το χθεσινό ημερομίσθιο και κάθε χρόνο να του δίνετε άδεια, για να πηγαίνει τη μέρα αυτή στην εκκλησία και να εορτάζει τα θαύματα που του έκανε η Παναγία. 

Ο Παντελής ευχαρίστησε συγκινημένος τον Διευθυντή και πήγε στη δουλειά του. Το απόγευμα, όταν γύρισε στο σπίτι, είπε στη γυναίκα του τρισχαρούμενος:

- Παναγιώτα, η Παναγία έκανε πάλι το θαύμα της! Όχι μόνον δεν μου έκοψαν το ημερομίσθιο, αλλά φώτισε τον Διευθυντή να πάρει την απόφαση να έχει κάθε χρόνο την ημέρα της Παναγίας άδεια μετ' αποδοχών. Είδες, γυναίκα μου, τι ευλογία μας έστειλε η Παναγία μας με το έκτο παιδί που αποκτήσαμε; 

- Ήταν δώρο Της για το νέο μωρό μας, άντρα μου! Σκέψου, λοιπόν, πότε θα το βαφτίσουμε. Μεγάλη η Χάρη Της!

(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Το δράμα μιας μάνας, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).

                  Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 29ο (α μέρος)

Ο Παντελής με την πολύτεκνη οικογένειά του ζούσαν πριν από πολλά χρόνια σ' ένα χωριό της Φθιώτιδας. Άνεργος. Χτυπούσε πολλές πόρτες, για να βρει μια δουλίτσα, μα όλες τελικά έκλειναν. Πάντα περνούσε από την εκκλησία της Υπαπαντής να ανάψει το κεράκι του και να παρακαλέσει την Παναγία να βρει κάποια δουλειά. Πίστευε πολύ στην Παναγία, την είχε προστάτιδά του. Όταν η οικογένειά του παραπονιόταν για την οικονομική τους κατάσταση, εκείνος έλεγε:

- Υπομονή, η Παναγία δεν μας ξεχνά, θα μας βοηθήσει. 

Ο καιρός περνούσε και κάποτε η σύζυγος έμεινε έγκυος. Όλοι οι συγγενείς την πίεζαν να ρίξει το παιδί, με το επιχείρημα πώς θα το μεγαλώσει. 

- Μαζί με τα άλλα σου παιδιά θα πεθάνει και αυτό, της έλεγαν. 

Για το θέμα αυτό όμως ούτε συζήτηση δεν ήθελε το ανδρόγυνο. 

- Η Παναγία που φροντίζει για όλα, θα φροντίσει και γι' αυτό, απαντούσαν. 

Ο καιρός περνούσε, η φτώχεια και η δυστυχία χειροτέρευε. Ένα πρωί - ξημέρωνε η γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου - η σύζυγος ξυπνά τον άντρα της και του λέει: 

- Ειδοποίησε τη μάμμη, γιατί γεννάω. 

Σηκώνεται ο Παντελής, ανάβει το πετρογκάζ, βάζει μια κατσαρόλα με νερό επάνω και βρίσκει ένα σεντόνι άσπρο με δαντέλες που τους είχε δώσει η μάνα της για προίκα. Τότε κάποιος χτυπάει το παράθυρο του σπιτιού. 

- Ποιος να' ναι άραγε τέτοια ώρα; αναρωτιέται.

Πάει στο παράθυρο και ανοίγει το μάνταλο με φόβο. 

- Άνοιξε, του λέει μια αντρική φωνή, σε θέλω. 

Ανοίγει με επιφύλαξη και βλέπει τον γείτονά του, τον Γιώργη. 

- Μια εταιρεία πετρελαίων αγγλική θα πάρει υπαλλήλους και εργάτες. Έλα οπωσδήποτε μήπως φανείς τυχερός και σε πάρουν. 

Γυρνάει πίσω στο δωμάτιο και βλέπει τη γυναίκα του στο κρεβάτι. 

- Φεύγω, της λέει. Πάω να πω στη μάμμη να έλθει να σε βοηθήσει. 

Η μάμμη έμενε στην άκρη του χωριού. Τρέχει και την ξυπνάει, της δίνει το κλειδί του σπιτιού και της λέει:

- Πήγαινε αμέσως στη γυναίκα μου. Την έπιασαν οι πόνοι της γέννας. Θα ειδοποιήσω την κουνιάδα μου. Τα παιδιά κοιμούνται. 

Ενημέρωσε φεύγοντας και την κουνιάδα του για όλα και της είπε να ξυπνήσει τα παιδιά και να τα πάει στο σχολείο. Και έφυγε τρέχοντας για την εταιρεία πετρελαίων. 

Εκεί βλέπει πολύ κόσμο: άνδρες, γυναίκες, νέα παιδιά, μια τεράστια ουρά. Εν τω μεταξύ με τις φροντίδες της μάμμης γεννήθηκε ένα χαριτωμένο αγοράκι. Η κουνιάδα φρόντισε να ετοιμάσει το μεσημεριανό φαγητό των παιδιών που θα ερχόντουσαν από το σχολείο. 

Ο Παντελής ήλθε το απόγευμα στο σπίτι χαμογελαστός μ' ένα χαρτί στο χέρι. 

- Είδες, γυναίκα; της λέει. Σήμερα αποκτήσαμε ένα ακόμα αγοράκι και η Παναγία που γιορτάζουμε σήμερα τα Εισόδιά της μας βρήκε και δουλειά. Η Παναγία και πάλι μας βοήθησε. Μας χάρισε δυο δώρα!

(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Το δράμα μιας μάνας, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).

συνεχίζεται....

Καλημέρα σας! 

Καλή και ευλογημένη εβδομάδα δια των πρεσβειών της Θεοτόκου!