Ο γάμος, η βάπτιση και η ελεύθερη συμβίωση (μέρος 1ο)

Αρχίζει και γίνεται συνηθισμένο αυτό που μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν τελείως αδιανόητο. Οι μελλόνυμφοι στέλνουν στους συγγενείς και φίλους τους το προσκλητήριο για το γάμο τους, στον οποίο συμπεριλαμβάνουν και πρόσκληση για τη βάπτιση του παιδιού τους, που θα επακολουθήσει μετά από τον γάμο. 

Βέβαια, καλό είναι οι άνθρωποι να θέλουν να βαπτίζουν τα παιδιά τους, και μάλιστα να τα βαπτίζουν με σαφή τη γνώση της μεγάλης και σωτήριας αλλαγής την οποία υφίσταται ο άνθρωπος που βγαίνει χριστιανός, καινούργιος, αναγεννημένος και φωτεινός μέσα από τα αγιασμένα ύδατα της κολυμβήθρας της Εκκλησίας μας. 

Καλό και άγιο είναι οι νέοι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν οικογένεια, να πηγαίνουν στην Εκκλησία, να παίρνουν την ευλογία της, να δέχονται τη χάρη του Θεού και έτσι να αρχίζουν την κοινή πορεία τους. Έτσι να αρχίζουν την κοινή ζωή τους, που καρπός της είναι το παιδί, τα παιδιά που θα έλθουν στον κόσμο και θα γεμίσουν με χαρά το σπίτι τους και τις καρδιές τους. Αλλά όταν μετά τον γάμο ακολουθεί αμέσως η βάπτιση, η κοινή ζωή άρχισε πριν από τον γάμο. Και δεν είναι καθόλου σωστό αυτό. 

Το μυστήριο της ζωής, το οποίο διακονούν οι σύζυγοι με την κοινή ζωή τους, είναι υπέροχο, μοναδικό. Όταν γίνονται γονείς, κρατούν στα χέρια τους κάτι που έρχεται ως καρπός της αγάπης τους και συγχρόνως ως δώρο του Θεού, κάτι ανεπανάληπτο στον κόσμο· μια ανθρώπινη ζωή, μια εικόνα του Θεού, μια αθάνατη ψυχή, που την αξία της δεν μπορεί να ισοφαρίσει όλος ο κόσμος! "Είναι κάτι μεγάλο και συγκλονιστικό αυτό· είναι κάτι θεϊκό", έλεγε ένας νέος πατέρας. 

Θεϊκό πράγματι! Γι' αυτό και απαιτεί δύναμη, για να το σηκώσεις, θέλει χάρη Θεού, για να το τολμήσεις, προϋποθέτει δέσμευση, για να το κρατήσεις. Ναι! Δεν είναι κάτι απλό, στο οποίο μπορείς πρόχειρα, βιαστικά και επιπόλαια να προχωρείς. Πρέπει να έχεις δικαίωμα να το κάνεις. 

Το δικαίωμα αυτό σου το δίνει ο γάμος. Είναι μυστήριο ο γάμος, είναι ιερή ακολουθία, στην οποία παρίσταται αοράτως ο Χριστός, που πήγε και στον γάμο της Κανά και άρχισε από εκεί τα θαύματα τα καταπληκτικά και αποδεικτικά της θεότητάς Του. Τίμησε τον γάμο, τον συνέστησε ως μυστήριο ιερό, δίδαξε ότι η οικογένεια είναι θεσμός θεοσύστατος. 

Κάθε φορά που γίνεται γάμος, και πάλι αοράτως παρίσταται ο Χριστός, και ο Ίδιος στην πραγματικότητα τελεί το μυστήριο δια των ιερέων. Είναι μεγάλη χαρά να έλθουν στον γάμο σου οι συγγενείς και οι φίλοι σου και να σου ευχηθούν να είναι η νέα σου ζωή χαρούμενη και ευτυχισμένη. 

Είναι όμως πολύ μεγαλύτερη χαρά και ευλογία να έλθει ο Χριστός στον γάμο σου και Εκείνος να ευλογήσει την καινούργια σου ζωή. Εκείνος δίνει στους νεόνυμφους την αληθινή χαρά και την παντοδύναμη χάρη Του, τους οπλίζει με δύναμη να αντέξουν στις δυσκολίες που θα έχει ασφαλώς η ζωή, τους ευλογεί να αποκτήσουν παιδιά, να τα αναθρέψουν σωστά, ώστε να γίνουν ο αληθινός πλούτος και η χαρά του σπιτιού τους. Το λένε σαφώς οι ευχές του μυστηρίου.  
 (Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Γάμος και βάπτιση μαζί;)
συνεχίζεται.... 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Φράσεις για προβληματισμό 17ο μέρος

Η νύχτα έχει γίνει για την ανάπαυση. Ας σεβόμαστε την ανάπαυση της νύχτας, ας είμαστε σιωπηλοί όπως αυτή...Τώρα υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που ζούμε πολύ κοντά ο ένας στον άλλον (Ποιήματα Λεζάρ, μετάφραση Κώστα και Εριέττας Διαμαντοπούλου). 
Σῶμα ἀργίη τήκει, ψυχήν δέ ἀμελετησίη ἀσκήσιος: το σώμα λιώνει η τεμπελιά και την ψυχή η αδιαφορία και αμέλεια (Ευσέβιος).

Να φυλαχθούμε από την αντίληψη ότι η εγκράτεια καταδικάζεται από την φύση, ότι δήθεν τίποτε δεν είναι περισσότερο καταστρεπτικό από την γενετήσια αποχή και ότι σ’ αυτήν βρίσκεται η ρίζα της νευρώσεως. Και ας αναγνωρίσουμε ότι η γενετήσια εγκράτεια δεν είναι πρόξενος φυσικών ανωμαλιών, αλλά πηγή ενέργειας και δημιουργικής δυνάμεως (Jean Lhermitte, καθηγητής Ιατρικής σχολής και Ακαδημίας Παρισίων).

Είμαστε πλούσιοι μόνο με όσα δίνουμε και φτωχοί με όσα αρνούμαστε (Μέγας Βασίλειος). 
Μη λες πάντοτε όσα γνωρίζεις, αλλά γνώριζε πάντοτε τα όσα λες (Σωκράτης). 
Ο άνθρωπος πρέπει να κρίνεται όχι μόνο από τον τρόπο με τον οποίο ομιλεί, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο σιωπά (Σπουδαία σκέψη).

"... δοκιμαζέσθωσαν πρῶτον οὗτοι, εἶτα διακονείτωσαν ἀνέγκλητοι ὄντες: ας εξετάζονται αυτοί πρώτα προσεκτικά κι ας δοκιμάζονται. Έπειτα, ας αναλαμβάνουν την υπηρεσία του διακόνου, εφόσον βρεθούν ότι είναι ακατηγόρητοι και άμεμπτοι (Α΄ Τιμ. γ' 10). 

Δεν γνωρίζεις τι είναι  ιερέας; Άγγελος του Κυρίου είναι. Διαδεχθήκαμε τον Χριστό στον θρόνο Του εμείς οι ιερείς. Εκ μέρους του Χριστού μιλάμε, εφόσον ο Χριστός μας τοποθέτησε στην διακονία αυτή της καταλλαγής. Όταν ομιλεί ο ιερέας, δανείζει τη γλώσσα του στον Χριστό και όταν τελεί τα μυστήρια, δανείζει τα χέρια του στον Χριστό. Συγχωρεί αμαρτίες και όσα εργάζονται εδώ κάτω στη γη οι δούλοι, τα επικυρώνει ο Δεσπότης πάνω στον ουρανό. Ο ιερωμένος πρέπει να νιώθει ότι βρίσκεται στους ουρανούς και ανάμεσα στους αγγέλους και να είναι σαν κι αυτούς καθαρός (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος).

Κάνει εντύπωση η πεισματική άρνηση των ανθρώπων να δεχτούν ότι ο Χριστός θεράπευσε τον τυφλό. Οι νομομαθείς Φαρισαίοι θα μπορούσαν, υποτίθεται, να κρίνουν κρίνουν αντικειμενικά και λογικά, αρνούνται όμως να δεχτούν την αλήθεια. Όταν ο άνθρωπος είναι τυφλωμένος από τον εγωισμό του, δεν σκέφτεται λογικά. Η πίστη είναι δώρο του Θεού που χαρίζεται στις ταπεινές και απλές ψυχές. Όπως ήταν η ψυχή του πρώην τυφλού, που δέχθηκε και την αποκάλυψη της αλήθειας (Σπουδαία σκέψη).

Γεμάτη δόξα και θεϊκό μεγαλείο προβάλλεται από την Εκκλησία μας η μεγάλη δεσποτική εορτή της Αναλήψεως του Σωτήρος Χριστού. Σαράντα μέρες μετά την Ανάστασή Του ο Κύριος «τήν "ὑπέρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν καί τά ἐπί γῆς ἐνώσας τοῖς οὐρανίοις» «ἀνελήφθη ἐν δόξῃ». Δεν εγκατέλειψε τον κόσμο. Θα έλθει και πάλιν. «Καί πάλιν ἐρχόμενος μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς». Ας μας αξιώσει να μας συμπεριλάβει μεταξύ αυτών που θα είναι «πάντοτε σύν Κυρίῳ» (Α Θεσσ. δ,17) για πάντα στην αιώνια Βασιλεία Του (Σπουδαία σκέψη).

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάζουμε τη μέρα της Πεντηκοστής. «Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐπεδήμησεν ἐν κόσμῳ». Κατέβηκε από τους ουρανούς «ὁ ἄλλος Παράκλητος» και ήλθε για να μένει μαζί μας, να μας  φωτίζει και να μας αγιάζει. Αυτό «συγκροτεί τόν θεσμόν της Ἐκκλησίας». Σ’έναν κόσμο που βυθίζεται μέσα στο σκοτάδι της απελπισίας, το Παράκλητο Πνεύμα γίνεται φως και οδηγός στη ζωή μας, μάς διδάσκει, μάς παρηγορεί, μας εμπνέει... «Εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον»(Σπουδαία σκέψη). 

Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν καί Πνεύματος ἐπιδημίαν... Το Άγιο Πνεύμα στη γη μας, η ανθρώπινη καρδιά ουρανός, ο άνθρωπος θεοφόρος! Άλλη κρίση, «καινή». Άλλη ζωή,
ουράνια. Πεντηκοστή: η εκπλήρωση των πόθων μας! Μας χαρίστηκε Αυτός που «συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν (Ρωμ. η, 26).» Αυτός που μας βοηθά, μας συμπαρίσταται στις φυσικές και ηθικές αδυναμίες μας, τις αναπληρώνει, μας δίνει δύναμη να τις υπερβούμε. Στην προσευχή μεσιτεύει για μας, ενώνει τη φωνή Του με τη δική μας και κράζει μαζί μας προς τον Πατέρα (Σπουδαία σκέψη).

Η Εκκλησία μας καλεί να τιμήσουμε και να υμνήσουμε όλους τους φίλους του Χριστού, τους Αγίους Πάντες. Τέτοια ήταν η αγάπη τους πριν τον Χριστό, ώστε να κατακρίνουν τις εγκόσμιες τιμές και απολαύσεις, να μην πτοούνται από τις θλίψεις και τις δοκιμασίες ή τις απειλές και τα φρικτά μυστήρια. Οι Άγιοι θα μας κρίνουν! Γι’ αυτό κι εμείς ας ανακρίνουμε  τη δική μας ζωή, με γνώμονα τη δική τους Αγία πίστη κι ας αγωνιζόμαστε με περισσότερο φιλότιμο και ταπείνωση, για να ευαρεστούμε τον Κύριο (Σπουδαία σκέψη). 

Ο λόγος του Ευαγγελίου δεν είναι βασικά πρακτικός λόγος, ούτε διανοητικούς• είναι καρδιακός λόγος. Το μήνυμα πάει κατευθείαν στην καρδιά μας. Δεν είναι κάτι, για να το καταλάβουμε• αυτό γίνεται στα πανεπιστήμια. Ούτε κάτι για να το πράξουμε• αυτό συμβαίνει στα κοινωνικά έργα. Είναι κάτι για να το ζήσουμε (Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής).

Πώς την καλή μου τη μητέρα να κάνω εγώ να λυπηθεί, που όλη νύχτα κι όλη μέρα για το καλό μου προσπαθεί; Αυτή στα στήθη τα γλυκά της με είχε βρέφος απαλό, με κάθιζε στα γόνατά της και μ’ έμαθε και να μιλώ. Αυτή με τρέφει και με ντύνει αυτή για με πρωί ξυπνά, και δίπλα στη μικρή μου κλίνη σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά. Και πώς λοιπόν τέτοια μητέρα να κάνω εγώ να λυπηθεί, που όλη νύχτα κι όλη μέρα για το καλό μου προσπαθεί; (Γ. Βιζυηνός).

Ό, τι είναι αντικείμενο της πίστης δεν μπορεί να είναι αντικείμενο της λογικής και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υποταχθεί σ΄ αυτή (Φανούριος Γ. Παπαδημητράκης, Σκέψεις του Blaise Pascal).

Η γλώσσα είναι μικρή, αλλά καταστρέφει οικογένειες και ανατρέπει βασίλεια (Πλάτων).
Όταν χάνεται ο πλούτος, δεν χάνεται τίποτε. Όταν χάνεται η υγεία, χάνεται κάτι. Όταν χάνεται ο χαρακτήρας, χάνονται όλα (Σπουδαία σκέψη). 

Λίγοι μιλούν για την ταπεινοφροσύνη, ταπεινά. Λίγοι για την αγνότητα, αγνά. Λίγοι για τον σκεπτικισμό, με αμφιβολία. Δεν είμαστε παρά ψέμα, διπλοπροσωπία, αντίφαση, κρυβόμαστε από τον εαυτό μας και υποκρινόμαστε μπροστά του (Φανούριος Παπαδημητράκης, Μεθοδικό απάνθισμα από τις "Σκέψεις" του Blaise Pascal, Αθήναι, 2015). 

Εάν θέλετε να δείτε το 1ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 2ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 3ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 4ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 5ο μέρος δείτε εδώ  

Εάν θέλετε να δείτε το 6ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 7ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 8ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 9ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 10ο μέρος δείτε εδώ  

Εάν θέλετε να δείτε το 11ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 12ο μέρος δείτε εδώ     

Εάν θέλετε να δείτε το 13ο μέρος δείτε εδώ   

Εάν θέλετε να δείτε το 14ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 15ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 16ο μέρος δείτε εδώ

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Γλωσσομάθεια: γνώση ή ανάγκη;

Η γλώσσα είναι ένα σημαντικό μορφωτικό στοιχείο που αντιπροσωπεύει την πολιτιστική κληρονομιά της κάθε χώρας. Στη σημερινή εποχή, οι περισσότεροι Έλληνες και όχι μόνο δεν περιορίζονται απλώς και μόνο στην εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας ή έστω της μητρικής τους, αλλά δείχνουν ενδιαφέρον και για άλλες γλώσσες, οι οποίες μπορεί ακόμα να είναι και σπάνιες στη χώρα μας. Λόγου χάρη, πόσοι Έλληνες γνωρίζουν κινέζικα;

Παλιότερα, οι ξένοι με δυσκολία μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους στον χώρο εργασίας ή όταν κατέφευγαν σε ταξίδια, καθώς δεν υπήρχε αυτή η ευχέρεια για τη γνώση μιας ξένης γλώσσας. Σε αντίθεση με σήμερα, που η γλωσσομάθεια αποτελεί έναν βασικό πυλώνα της επαγγελματικής αποκατάστασης.

Ειδικά, σε μια τουριστική χώρα, όπως η Ελλάδα, οι ξένες γλώσσες είναι ένα βασικό στοιχείο, για να επικοινωνήσει κάποιος με έναν ξένο. Παρόλα αυτά, η άπταιστη γνώση μιας ή περισσότερων ξένων γλωσσών ανοίγουν τις πύλες για ανώτερη μόρφωση, όπως σπουδές ή μεταπτυχιακό σε μια ξένη χώρα.

Τώρα πια οι εργοδότες ψάχνουν άτομα με πλούσιο βιογραφικό, κυρίως στα πτυχία των ξένων γλωσσών. Ωστόσο, ένας άλλος λόγος ο οποίος είναι εξίσου σημαντικός είναι η δυνατότητα κάποιου να ταξιδέψει, για να γνωρίσει μια ξένη χώρα. Πέρα από τη διεθνή γλώσσα, την αγγλική, η γνωριμία με μια άλλη γλώσσα είναι "εκμαίευση πληροφοριών" για την κουλτούρα της χώρας, ενώ μπορούμε να αναρωτηθούμε για τις ομοιότητες ή διαφορές των ξένων γλωσσών, καθώς και να μυηθούμε στις παραδόσεις της κάθε χώρας. 

Φυσικά, άλλος ένας λόγος που ωθεί τους ανθρώπους στη γλωσσομάθεια είναι η εξέλιξη της τεχνολογίας, αλλά και η ξενομανία, αφού στον ηλεκτρονικό υπολογιστή ή ακόμα και στα βιντεοπαιχνίδια η βασική γλώσσα είναι τα αγγλικά.

Ακόμα, ένα διαδεδομένο για την Ελλάδα φαινόμενο είναι η αναζήτηση επαγγελματικής στέγης στο εξωτερικό, εφόσον λόγω της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης, οι περισσότεροι άνθρωποι μεταναστεύουν σε άλλες χώρες, ώστε να συντηρήσουν την οικογένεια ή τους εαυτούς τους.

Πολλές φορές ένα παιδί αναγκάζεται να μάθει δυο ξένες γλώσσες λόγω της διαφορετικής εθνικότητας των γονιών του. Για αυτό, κανένας νέος στην εποχή μας δεν περιορίζεται στη μητρική του γλώσσα.  Άλλωστε, κάθε γλώσσα κρύβει μια παράδοση και μια ιστορία πίσω της, πράγματα που αξίζει να μάθει ή να μελετήσει κάποιος, γνωρίζοντας τα ήθη και έθιμα των άλλων λαών. 
(Μαθητικές σκέψεις)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ο Ρατσισμὀς μέσα από τα σχολικά μάτια (μέρος 4ο-τελευταίο)

Όταν ξημερώνει η 21η Μαρτίου κάθε χρόνου, παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού, σκέφτομαι πόσο εμείς οι άνθρωποι έχουμε παραμελήσει την ισότητα, την αλληλεγγύη, αλλά και όλα αυτά τα ατομικά ή κοινωνικά δικαιώματα, τα οποία παραβιάζονται ανάλογα με τη φυλή, το θρήσκευμα, το χρώμα δέρματος, τη χώρα καταγωγής, κ.α. 

Η καταπάτηση των ανθρωπίνων, πολιτικών, κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων γίνεται από θύτες του ρατσισμού, οι οποίοι, έχοντας μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, υποβαθμίζουν το διαφορετικό, το ξένο.

Στερούν κάθε δικαίωμα έκφρασης προσωπικών απόψεων και αντιλήψεων, κάνοντας τα θύματά τους να νιώθουν εντελώς μειονεκτικά, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση και το αποκλεισμό τους από κοινωνικά δρώμενα.

Έτσι σπάει η κοινωνική συνοχή και διαταράσσεται η ήρεμη κοινωνική ζωή, εφόσον μετά την προσβολή, ακολουθεί η επίθεση και η εξέγερση των ομάδων, οι οποίες με βίαιο τρόπο αντιδρούν στις προκαταλήψεις, δημιουργώντας έτσι μια χαοτική κατάσταση, αφού ολοένα και με αυξανόμενους ρυθμούς αναπτύσσεται η εγκληματικότητα.  

Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Η κατάργηση ανθρωπιστικών και ηθικών αξιών, η απέχθεια και το μίσος να γίνονται τα κυρίαρχα συναισθήματα από τους θύτες προς τα θύματα και αντίστροφα, ενώ παράλληλα ξεθωριάζει το μοναδικό προσοδοφόρο συναίσθημα: η αγάπη. Αυτό σημαίνει ότι η έννοια του σεβασμού είναι ανύπαρκτη, καθώς η κοινωνία μας είναι διαβρωμένη από ρατσιστικές συμπεριφορές. 

Προκειμένου να ελαττωθεί η οξύτητα του ρατσιστικού φαινομένου και να τεθούν βάσεις για την αποδοτικότερη εμπέδωση της έννοιας του ανθρώπου, κρίνεται απαραίτητη η ευαισθητοποίηση όλων μας στην εκτίμηση του διαφορετικού, χωρίς όμως να κριτικάρουμε ή να αντιδρούμε. Το να είσαι εξάλλου άνθρωπος με Α κεφαλαίο, σημαίνει ότι δεν προσβάλλεις ούτε απειλείς την ταυτότητα ή την ιδιαιτερότητα του διπλανού σου. 

Ένας εξίσου αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης των προκαταλήψεων είναι ο διάλογος. Με την περιθωριοποίηση του εγωισμού μας, αλλά και την προσπάθεια κατανόησης ή την κίνηση διεύρυνσης προς τον συνάνθρωπο επιτυγχάνεται η μείωση των ατομικιστικών διαθέσεων, εφόσον μιλάς απλά και είσαι δεκτικός με όσους είναι κοντά σου.

Έτσι, διαχρονικά το κύρος των σχέσεων αμβλύνει τις οποιεσδήποτε διαφορές των ανθρώπων, αφού μέσα στην οικογένεια ο ρόλος των γονέων λειτουργεί ως πρότυπο. Μπορεί η σημερινή εποχή να κατακλύζεται από έντονη πνευματική αδράνεια, όμως κρίνεται επιβεβλημένη η όποια ατομική ή συλλογική προσπάθεια καταπολεμά τις παγιωμένες αντιλήψεις, οι οποίες σχετίζονται με τη διεύρυνση του χάσματος των κοινωνικών τάξεων.

 

(Μαθητικές σκέψεις)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Ιούνιος!