Διδακτικές ιστορίες και φράσεις

18 Ιανουαρίου στις 8:18 μ.μ.  · 

Πριν λίγη ώρα έλαβα ένα πνευματικό μήνυμα από τον γέροντα Α. Ο εν λόγω γέροντας, αφού επικοινώνησε με άλλες δύο επίσης χαρισματικές ψυχές, έδωσε την εξής ευλογία: "Να πλαστικοποιηθούν και να μοιρασθούν κυρίως στους Έλληνες στρατιώτες, το συντομότερο δυνατό, οι εικόνες του αγίου στρατιώτη Ευγενίου Ροντιόνωφ, ο οποίος ενεφανίσθη εν Πνεύματι Αγίω και είπε τα ακόλουθα για όλα αυτά που έρχονται στην Ελλάδα και τον κόσμο":

«Θα σας βοηθήσω, μη φοβάστε! Θα είμαι κοντά σας και δίπλα σας σε όλα όσα θα συμβούν! Να έχετε μαζί σας μια φωτογραφία μου και θα σας προστατεύω! Είμαι ο Ευγένιος». Μετά από αυτά, ο εν λόγω Γέροντας έδωσε ευλογία να γίνει και η παρούσα ανάρτηση. Αμήν.

Η(λίας)Κ(αλλιώρας) [ΥΓ: Έχετε όλοι οι φίλοι ευλογία από τον γέροντα Α. να κοινοποιήσετε, κλπ.

Ένα κρουαζιερόπλοιο άρχισε να βουλιάζει στη θάλασσα και έπρεπε άμεσα να εκκενωθεί από τους επιβάτες. Ένα ζευγάρι έτρεξε γρήγορα προς τις σωσίβιες λέμβους. Όταν έφτασαν όμως, είδαν έντρομοι ότι υπήρχε χώρος για να σωθεί μόνο ένα άτομο. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο άντρας έσπρωξε τη σύζυγό του και πριν προλάβει εκείνη να αντιδράσει, πήδηξε αυτός μέσα στη βάρκα. Τότε η γυναίκα του, η οποία στέκονταν στο πλοίο που βυθίζονταν, φώναξε στον σύζυγό της μια φράση».

Η δασκάλα σταμάτησε την αφήγηση της, γύρισε προς τη τάξη και ρώτησε τα παιδιά: «Τι νομίζετε ότι του φώναξε;»

Οι περισσότεροι από τους μαθητές με ενθουσιασμό απάντησαν ότι η σύζυγος φώναξε: «Σε μισώ!», «Δεν το περίμενα ποτέ αυτό από εσένα» και «Νόμιζα ότι με αγαπούσες».

Η δασκάλα παρατήρησε ένα αγόρι που ήταν συνέχεια σιωπηλό. Τον ρώτησε τι πίστευε ότι φώναξε η σύζυγος και αυτός της απάντησε:

«Κυρία, νομίζω ότι του φώναξε: «Να προσέχεις το παιδί μας»».

Έκπληκτη η δασκάλα τον ρώτησε: «Έχεις ακούσει ξανά αυτή την ιστορία;»

Το αγόρι κούνησε το κεφάλι του αρνητικά: «Όχι, αλλά αυτό ήταν που είπε και η δική μου μαμά στον μπαμπά μου, λίγο πριν πεθάνει από την αρρώστια της».

Η δασκάλα γύρισε προς τα παιδιά και τους είπε με χαμηλή φωνή:

«Η απάντηση είναι σωστή».

Το πλοίο τελικά βυθίστηκε και όλοι όσοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν σκοτώθηκαν. Ο άντρας πήγε στο σπίτι και μεγάλωσε την κόρη τους μόνος του. Πολλά χρόνια αργότερα, μετά το θάνατο του πατέρα της, η κόρη τους βρήκε τυχαία το ημερολόγιο του και διάβασε ολόκληρη την ιστορία. 

Ανακάλυψε ότι η μητέρα της, λίγο πριν επιβιβαστεί στο πλοίο, είχε διαγνωσθεί με μια ανίατη ασθένεια. Την κρίσιμη στιγμή, ο πατέρας έκανε αυτό που πίστευε ότι ήταν σωστό. Όχι για αυτόν, αλλά για την κόρη τους.

«Ήθελα τόσο να μείνω μαζί σου στο πλοίο αγαπημένη μου. Ήθελα να πεθάνουμε μαζί. Αλλά για χάρη της κόρης μας, επέλεξα να σε αφήσω μόνη», έγραφε στο ημερολόγιό του».

Τα παιδιά έμειναν για αρκετά λεπτά σιωπηλά μόλις η δασκάλα τελείωσε την ιστορία της.

Η δασκάλα τότε προσπάθησε να δώσει στα παιδιά να καταλάβουν το νόημα αυτής της ιστορίας: «Το καλό και το κακό είναι περίπλοκα και πολλές φορές πολύ δύσκολο να τα κατανοήσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν πρέπει να επικεντρώνεται κάποιος μόνο στην επιφάνεια και να κρίνει τον άλλον χωρίς να προσπαθήσει πρώτα να κατανοήσει τις πράξεις του. Αν έχετε βγει να φάτε με κάποιον φίλο και προσφερθείτε να πληρώσετε τον λογαριασμό, δεν το κάνετε γιατί έχετε πολλά χρήματα, αλλά γιατί βάζετε την φιλία σας πάνω από τα χρήματα.

Εκείνοι που παίρνουν πρωτοβουλίες στη δουλειά τους, δεν το κάνουν επειδή είναι χαζοί, αλλά επειδή καταλαβαίνουν την έννοια της ευθύνης. Όσοι ζητούν συγγνώμη μετά από έναν καυγά, δεν το κάνουν επειδή ξέρουν ότι υποστήριζαν την λάθος άποψη, αλλά επειδή εκτιμούν περισσότερο τον άνθρωπο δίπλα τους. Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να σας βοηθήσουν, δεν το κάνουν επειδή σας χρωστάνε κάτι, αλλά επειδή σας βλέπουν ως ένα αληθινό φίλο. Εκείνοι που σας τηλεφωνούν συχνά, δεν το κάνουν γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν, αλλά επειδή είστε στην καρδιά τους.

Μια ημέρα, όλοι θα αναγκαστούμε να χωρίσουμε από αυτούς που έχουμε σήμερα δίπλα μας. Θα χάσετε τις κουβέντες σας, θα ξεχάσετε τα όνειρο που κάνατε μαζί τους. Οι ημέρες θα περάσουν, τα χρόνια θα φύγουν και μια μέρα τα παιδιά σας θα δουν μερικές φωτογραφίες και θα σας ρωτήσουν:

«Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;»

Και εσείς θα χαμογελάσετε με αόρατα δάκρυα, και θα τους απαντήσετε:

«Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους πέρασα τις καλύτερες μέρες της ζωής μου.»

Όταν με τον έρωτα της αγάπης ο νους μεταβαίνει προς τον Θεό, τότε δεν έχει διόλου αίσθηση για κανένα από τα κτίσματα. Καθώς καταφωτίζεται από το θείο και άπειρο φως, γίνεται αναίσθητος για όλα τα κτίσματα, όπως τα μάτια δεν βλέπουν τα άστρα, όταν ανατέλλει ο ήλιος (Άγιος Μάξιμος). 

Όσο έχεις χέρια άπλωνε τα στον ουρανό για προσευχή. Όσο έχεις δάχτυλα  κάνε με ευλάβεια τον σταυρό σου. Όσο έχεις μάτια γέμιζε τα δάκρυα. Τίποτα περισσότερο δεν ζητάει ο  Θεός από σένα, από μένα από τον καθένα. Μονάχα αυτά πού μπορείς. Μικρά και απλά, αλλά με την καρδιά σου, με την αγνή και αγαθή σου προαίρεση. Τα άλλα όλα, άστα Σε Κείνον. 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Φράσεις για προβληματισμό 54ο μέρος

Σ' αυτή την αποστατημένη εποχή, ο καθένας μας αναμετριέται τώρα με τις ευθύνες του. Καλείται σε τέτοιους καιρούς χαλεπούς  να μένει ασυμβίβαστος. Μέσα σ' έναν κόσμο συμβιβασμένο με το ψεύδος, να δώσει τη μαρτυρία του. Σε καιρούς πανθρησκειακής πλάνης και γενικής αποστασίας να ομολογεί με παρρησία ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η μόνη αλήθεια, ο μόνος αληθινός Θεός, η ζωή, το φως και η μόνη ελπίδα του κόσμου (Σπουδαία σκέψη). 

Γνώρισε τον εαυτό σου πριν ρωτήσεις για τους άλλους.... Από τα σφάλματα των άλλων ο φρόνιμος άνθρωπος διορθώνει τα δικά του....Μέτρα τα έξοδά σου κατά το εισόδημά σου κι έτσι ζεις ευτυχισμένος κι από τον κόσμο παινεμένος... (Σπουδαίες σκέψεις). 

Αν μπορεί κανείς να μ' επικρίνει και να μου δείξει ότι δεν σκέπτομαι καλά ή δεν ενεργώ όπως πρέπει, με χαρά θα αλλάξω γνώμη. Γιατί αναζητώ την αλήθεια, που απ' αυτήν ποτέ κανείς δεν ζημιώθηκε, ενώ ζημιώνεται όποιος επιμένει στην εσφαλμένη γνώμη του (Μάρκος Αυρήλιος). 

Τίποτε ωραιότερο, τίποτε πιο λαμπρό από το φως της αλήθειας (Κικέρων). 

Το μειονέκτημα της ευγενικής καρδιάς είναι η ευπιστία (Ιουστίνος). 

Τα πονηρά κέρδη αποφέρουν μικρές χαρές και μεγάλες λύπες (Ιουστίνος). 

Η ζωή είναι ο πρόλογος στο βιβλίο της αιωνιότητας (Ιουστίνος). 

Οι νέοι είναι σαν τα φυτά. Από τους πρώτους τους καρπούς ξέρουμε τι πρέπει να περιμένουμε από αυτούς στο μέλλον (Δημόφιλος). 

Όπως εκείνος ο οποίος σπέρνει τους αγρούς, δεν στενοχωριέται και αν ακόμη αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες -διότι προσβλέπει στα κατάμεστα αθέατα σπαρτά- έτσι δεν πρέπει να στενοχωρείται και εκείνος που μαστίζεται από τις θλίψεις· θα έρθει ο θερισμός και η πνευματική ωφέλεια (Περιοδικό Σωτήρ, αρ. τεύχους 2170/1.2.2018). 

Το να απορρίπτεις τον άλλον και να θέλεις να τον καταδικάσεις, να τον εξαφανίσεις από τον ορίζοντά σου, γιατί πιστεύει στον Θεό και ακολουθεί τα προστάγματά Του, εφόσον είναι διαφορετικός και η ζωή του τον ελέγχει, αυτό είναι ρατσισμός. Και δυστυχώς αυτός ο ρατσισμός εμφανίζεται στις μέρες μας (Περιοδικό Σωτήρ). 

Το κρασί  βγάζει έξω όσα είναι κρυμμένα στην άβυσσο της ψυχής (Ερατοσθένης). 

Μην ελέγχεις τους κακούς, για να μη σε μισήσουν. Έλεγχε τον συνετό άνθρωπο και θα σε αγαπήσει. Δίνε στον σοφό αφορμή διορθώσεως και θα γίνει σοφότερος και τελειότερος. Γνώριζε στον ενάρετο τις ελλείψεις του χαρακτήρα του και θα εξακολουθήσει και στο μέλλον να δέχεται τις υποδείξεις και συμβουλές (Παροιμίες, θ, 8-9). 

Ας μην προφασιζόμαστε ότι η φτώχεια και ο πλούτος, η υγεία και η αρρώστια ή τα διάφορα ευχάριστα ή  δυσάρεστα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας, μας εμποδίζουν στην αρετή. Ό, τι και να μας συμβαίνει, στα χέρια μας μεταβάλλονται σε αποτελεσματικά και πανίσχυρα όπλα, δεξιά και αριστερά. Καθίστανται χρήσιμα όργανα και μέσα για απόκτηση αρετών και για τον αγιασμό της ψυχής μας (Περιοδικό Σωτήρ).  

Η επιστήμη μας, η τέχνη, η φιλολογία, η φιλοσοφία, η ηθική, η πολιτική, η στρατηγική, η διπλωματία, το ναυτικό και το διεθνές δίκαιο, όλα αυτά είναι καταγωγής ελληνικής...Αιωνίως η πρόοδος θα έγκειται στην ανάπτυξη εκείνων, τα οποία συνέλαβε το Ελληνικό Πνεύμα (Ρενάν). 

Το χελιδόνι μας καθιέρωσε την ωραία εποχή. Και οι λόγοι του σοφού την ηρεμία της ψυχής ......Ο νους των σοφών, όπως το χρυσάφι, έχει μεγάλο βάρος (Δημόφιλος). 

"Καί ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καί ἐν οἰκἰᾳ οὐκ ἔμενεν (Λουκά η, 27-39)". Αθλιότητα. Ο δαιμονισμένος, όσο ήταν κάτω από την κατοχή του σατανά, ούτε ρούχο είχε πάνω του ούτε στο σπίτι έμενε. Ξεντυμένος και έξω συνεχώς. Μήπως βλέπεις κάποια αναλογία με σήμερα; Αντιθέτως, πώς έγινε ο άνθρωπος κοντά στον Χριστό; Συμμαζεύτηκε, σωφρονίστηκε, έβαλε ρούχα, γύρισε σπίτι του. Βρήκε τον φυσιολογικό ρυθμό στη ζωή του. Το συμπέρασμα φανερό(Αρχιμ. Αποστ. Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ) . 

Ο πιστός Χριστιανός δεν εκδαπανά όλο τον χρόνο του για τα καθημερινά. Διαθέτει τον απαραίτητο χρόνο και για την ενασχόληση με τα πνευματικά. Εφαρμόζει το "σχολάσατε καί γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεός (Ψαλμός με΄ (45) 11)". Διακόψτε κάθε βιοτική μέριμνα και απερίσπαστοι, με ήρεμο νου, προσέξτε και μάθετε ότι Εγώ είμαι ο Θεός που κρατώ στα χέρια μου και διευθύνω τα πάντα. Για να φθάσουμε στη γνώση του Θεού, χρειάζεται να ησυχάζουμε από τα εγκόσμια και να αφοσιωνόμαστε απερίσπαστοι στα πνευματικά (Περιοδικό Σωτήρ). 

Κανένας, ποτέ δεν απομακρύνθηκε από τον Θεό, επειδή θέλησε να γίνει καλύτερος! Κανένας, ποτέ δεν έφυγε από την εκκλησία, επειδή δυσκολευόταν να κατανοήσει το πιστεύω της! Τότε γιατί φεύγει; Απλά, γιατί ο νόμος του θεού τον "στενεύει" (Λυχνία). 

Ο Κύριος διαβεβαιώνει πάνω από τον Σταυρό Του ότι η ψυχή μας αξίζει περισσότερο από όλο τον κόσμο. Εκείνος τη δημιούργησε και Εκείνος σταυρώθηκε για τη σωτηρία της. Να μας φωτίζει ο Κύριος, ώστε να συνειδητοποιήσουμε την ανυπολόγιστη αξία της και να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για τη σωτηρία της. "Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ σκέπε, φρούρει, φύλαττε πάντας ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου" (Περιοδικό Σωτήρ). 

Υπάρχει και ο "άλλος κόσμος". Δεν είναι μόνο ο κόσμος της γης. Είναι κι ο κόσμος του ουρανού. Όσο έχουμε καιρό, όσο ζούμε τη σύντομη ζωή μας πάνω στη γη, ας ακούσουμε τον θεόπνευστο λόγο της Αγίας Γραφής, που μας καλεί να μετανοούμε για τις αμαρτίες μας και να εργαζόμαστε την αρετή (Περιοδικό Σωτήρ). 

Ας το επαναλάβουμε κι ας το βάλουμε βαθιά στην καρδιά μας. Η μόνη ασφαλής και αδιάψευστη ελπίδα μας είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι η απόλυτη αλήθεια και η υπακοή στο θέλημά Του είναι ο μοναδικός και ασφαλής δρόμος, για να χαρούμε τη ζωή μας και να φτάσουμε στον ουρανό (Σπουδαία σκέψη). 

Το κορυφαίο άθλημα. Αγαπάτε τους εχθρούς σας και να τους ευεργετείτε και να τους δανείζετε, χωρίς να περιμένετε τίποτε για ανταπόδοση. Οι πολλοί αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν. Ο Χριστός θέλει από τους δικούς Του να ξεχωρίζουν από τους άλλους... να πετάνε στις ουράνιες σφαίρες, όπως οι αετοί ελεύθεροι, μεγαλοπρεπείς, δυνατοί! Σκέψου, για παράδειγμα, τι μεγαλείο είναι να πεις επαινετικά λόγια για κάποιον που σε κατηγόρησε. Για κάποιον που σου έκανε κακό, εσύ να βρεις τρόπο να τον ευεργετήσεις, χωρίς, ενδεχομένως, να καταλάβει ότι εσύ τον ευεργέτησες. Είναι κορυφαίο άθλημα (η αγάπη). (Αρχιμ. Αποστ. Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, σελ. 82-83). 

Και σήμερα έχουμε μια εκστρατεία τρομοκρατίας εναντίον των χριστιανών και της Εκκλησίας. Με τη βία, με την απειλή, με πλάγια ή μετωπική επίθεση επιτίθενται οι δυνάμεις του σκότους, για να πνίξουν τις φωνές της αλήθειας που είναι το ιερό Ευαγγέλιο και η Ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Οι πιστοί χριστιανοί να μην πτοούμαστε. Να αντιτάξουμε τον δημιουργικό διάλογο και τη θεάρεστη και αγία ζωή μας. Το φως δεν έχει ανάγκη από βία, για να επιβληθεί. Ο Χριστός είναι ο ήλιος που φωτίζει (Περιοδικό Σωτήρ). 

Ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει, τέλειωσε. Αν δεν βλέπεις τον Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό. Όταν βρεις τον χριστό, δεν θέλεις τίποτε άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει ο Χριστός. Έχεις τη χάρη και μπορείς να τα υποφέρεις όλα για τον Χριστό. Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά σου, η ζωή αλλάζει. Όταν μπει ο Χριστός στην καρδιά, τα πάθη εξαφανίζονται (Όσιος Πορφύριος). 

Αληθινή χριστιανική ζωή δεν είναι να θέλουμε τον Θεό υπηρέτη της εγωιστικής ευτυχίας μας, αλλά πραγματικό Κύριο της ζωής μας. Να τον αγαπάμε τον Θεό όχι μόνο για το δώρο που μας δίνει, αλλά να Του δώσουμε την καρδιά μας. Να γίνει ο Θεός το μόνο αγαθό μας, όντως ο Κύριός μας, ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας (Σπουδαία σκέψη). 

Να αγαπήσουμε τον Λόγο του Θεού και να τον μελετούμε ημέρα και νύχτα, για να γλυκαίνεται η ψυχή μας, να ωφελούμαστε πνευματικά και να ευφραινόμαστε. Τα λόγια του Θεού είναι πιο γλυκά κι από το κηρόμελο "ἐπιθυμητά ὑπέρ χρυσίον καί λίθον τιμίον πολύν καί γλυκύτερα ὑπέρ μέλι καί κηρίον (Ψαλμός ιη (18) 11" (Περιοδικό Σωτήρ). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Φράσεις για προβληματισμό 53ο μέρος

Παιδεία δεῖται καί πόνου πολλοῦ καί χρόνου μακροῦ καί δαπάνης οὐ μικρᾶς: δηλαδή η μόρφωση απαιτεί και πολύ κόπο και μεγάλο χρονικό διάστημα και πολλά έξοδα (Λουκιανός). 

Αρκεί να υπάρχει σκοπός στην εκπαίδευση και τότε αυτή μας δίνει δύναμη (Λουκιανός). 

Τα ιδανικά είναι σαν τα άστρα. Δεν είναι χειροπιαστά, αλλά ακολουθώντας τα, θα σας βοηθήσουν - όπως ο πολικός αστέρας τους ναυτιλομένους- να εκπληρώσετε τον προορισμό σας στη ζωή (Σπουδαία σκέψη). 

Ο χαρακτήρας των νέων εκτιμάται από την κοσμιότητα, τη σεμνότητα, την τιμιότητα και τη σωφροσύνη (Σπουδαία σκέψη). 

Η συμβίωση αγαπημένων αδελφών είναι ισχυρότερη από κάθε τείχος (Αντισθένης). 

Τῇ ἐπιμελείᾳ πάντα δοῦλα γίγνεται: δηλαδή όταν κανείς εργάζεται με επιμέλεια, τα έργα του όλα υποτάσσονται (Αντιφάνης). 

Μετά πόνου ἡ μάθησις: δηλαδή με κόπο και μόχθο γίνεται κτήμα η μάθηση (Αρχαία ελληνική παροιμία). 

Όπως ευγνωμονούμε τους γονείς μας για την αγωγή που μας έδωσαν κάποτε με περισσή αυστηρότητα, έτσι και να ευγνωμονούμε και τον Πατέρα Θεό, που χρησιμοποιεί συχνά το νυστέρι του πόνου, για να μας θεραπεύσει από τους όγκους της αμαρτίας, να μας συνετίζει και να μας οδηγεί στη μετάνοια και δι' αυτής στην αιώνια σωτηρία (Περιοδικό Σωτήρ). 

Το κρασί είναι υπέροχο δώρο των Θεών προς τους θνητούς. Οδηγεί στη χαρά, στο τραγούδι, την αγάπη. Κι όταν πίνεται με μέτρο, εκτοπίζει τις λύπες από τις καρδιές των ανθρώπων (Πάντασις ο Αλικαρνασσεύς). 

Ὀ νομοθέτης διδάσκει τιμᾶν τό γῆρας, εἰς ὅ πάντες ἀφιξόμεθα: δηλαδή ο νομοθέτης διδάσκει να τιμάμε τα γεράματα, τους ηλικιωμένους, διότι κάποτε όλοι θα φθάσουμε σ' αυτά, θα γεράσουμε. 

Κρεῖσσον ἀνδρός, ἔλεγχος ὑπέρ ἄλλου κολακεύοντος: δηλαδή καλύτερα να σε ελέγχουν παρά να σε κολακεύουν (Αισχίνης). 

Πολλές φορές η οργή μας παίρνει τον νου κι έτσι δεν διαφέρει από την τρέλα (Εύηνος ο Πάριος). 

Το μίσος δεν υποχωρεί στο μίσος, αλλά στην αγάπη (Σπουδαία σκέψη). 

Τον ένδοξο άνδρα, ενόσω ζει όλοι τον φθονούμε και μόνο, όταν πεθάνει, τότε τον επαινούμε. 

Να φοβάσαι τις συκοφαντίες, ακόμα κι αν είναι ψεύτικες (Ισοκράτης). 

Ἀνθρώπων εὐγενέστατοι οἱ καταφρονοῦντες πλούτου, δόξης, ἡδονῆς ζωῆς: Οι πιο ευγενείς από τους ανθρώπους είναι εκείνοι που περιφρονούν τον πλούτο, τη δόξα, την ηδονή στη ζωή (Διογένης).

Οι γιατροί αγαπούν να υπερβάλλουν τις αρρώστιες, να δείχνουν υπερβολικό φόβο, για να μεγαλώνουν την αξία τους(Μίμνερμος ο Κολοφώνιος).

Στα πρόθυρα της Βηθλεέμ ζούμε την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού. του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Να απολαύσουμε για άλλη μια φορά την ύψιστη αγάπη του Θεού Πατέρα προς τον άνθρωπο, ο οποίος "τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν Μονογενῆ ἔδωκε". Χριστούγεννα! Η ενανθρώπιση του Θεού και η Θέωση του ανθρώπου. Χριστούγεννα! "Μέγα καί παράδοξον θαῦμα τετέλεσται σήμερον! Ο Λόγος σαρκοῦται καί τοῦ Πατρός οὐ κεχώρισται. Ἄγγελοι μετά ποιμένων δοξάζουσι". Ποτέ άλλοτε Άγγελοι δεν είχαν πιο χαρμόσυνο έργο από τώρα που αναπέμπουν ύμνους για τη σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού. Η ενανθρώπιση του Θεού τελεσιουργεί τη Θέωση του ανθρώπου. "Χριστός γεννᾶται τήν πρίν πεσοῦσαν ἀναστήσων εἰκόνα" (Σπουδαία σκέψη). 

Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους συναντούσε κάποιος χλιαρούς χριστιανούς πολλούς από τη Λαοδίκεια. Αλλά και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι αδιάφοροι, χαλαροί, ράθυμοι, ναρκωμένοι από το αφιόνι της αμαρτίας. Είναι χριστιανοί των εκπτώσεων και των συμβιβασμών, σε μια ανεκτική κοινωνία που όλα επιτρέπονται. Τους αρέσουν τα ημίμετρα, η άνετη χριστιανική ζωή, που δεν έχει αυταπάρνηση, σταυρό και θυσία (Περιοδικό Σωτήρ). 

Τό κατά φύσιν ζῆν, ταὐτό τοῦ κατ' ἀρετήν ζῆν: δηλαδή να ζεις σύμφωνα με τη φύση είναι το ίδιο όπως να ζεις σύμφωνα με την αρετή. 

Δεῖ τάς πόλεις κοσμεῖν οὐκ ἀναθήμασιν, ἀλλά ταῖς τῶν οἰκούντων ἀρεταῖς: δηλαδή τις πόλεις πρέπει να τις κοσμούν όχι με αφιερώματα, αλλά με τις αρετές των κατοίκων. 

Ἡ φύσις ἡμῖν γλῶτταν μέν μίαν, δύο δέ ὦτα παρέσχεν, ἵνα διπλασίονα ὤν λέγομεν ἀκούωμεν: η φύση μας έδωσε μια γλώσσα και δυο αυτιά, ώστε να ακούμε διπλάσια από όσα λέμε. Δηλαδή να ακούμε δυο φορές και να μιλάμε μια (Ζήνων ο Κιτιεύς). 

Ἀρρήτων ἐπέων σφραγίς γλώσσῃ ἐπικείσθω: δηλαδή για τα μυστικά να βάζεις σφραγίδα στη γλώσσα σου (Λουκιανός)

1400 π.Χ. Ο Ιουδαϊκός λαός στην έρημο αντιμετωπίζει δηλητηριώδη φίδια που θερίζουν τους ανθρώπους. Ο Μωυσής με εντολή του Θεού κρεμά σε έναν πάσσαλο φίδι από χαλκό. Όποιος δαγκώνεται από φίδι, αν στρέφει αμέσως στον πάσσαλο με το χάλκινο φίδι, θα γίνεται καλά. Ο φρικτός εξολοθρεμός κόπασε (Ιωανν. γ, 13-17). Ο Κύριος παρομοιάζει τον εαυτό του με το φίδι το χάλκινο. Όπως εκείνο υψώθηκε πάνω στον πάσσαλο, έτσι πρέπει να υψωθεί και ο Ίδιος πάνω στον Σταυρό. Θα λυτρώνεται ο άνθρωπος από το θανατηφόρο δηλητήριο της αμαρτίας με το βλέμμα καρφωμένο στον Σταυρό. "Αἵματι Θεοῦ ὁ ἰός τοῦ ὄφεως αποπλύνεται" (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ", εκδόσεις Σωτήρ ). 

Ναζωραῖος ήταν το υποτιμητικό επίθετο, το παρωνύμιο - κοινώς παρατσούκλι- που είχαν κολλήσει οι σύγχρονοι του Κυρίου δίπλα στο Θεόσδοτο όνομά Του "Ἰησοῦς". Επειδή η Ναζαρέτ ήταν ένα άσημο και κακόφημο χωριό και στον σταυρό η αναρτημένη πινακίδα του Πιλάτου περιείχε και τον τίτλο αυτό. Ο Κύριος τον μετέτρεψε σε τιμητικό τίτλο για τον εαυτό Του. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που τέτοια επίθετα (ο θρήσκος, η θεούσα...) και χαρακτηρισμοί να ξεστομίζονται για τους ανθρώπους του Θεού. Την αληθινή αξία δεν τη δίνει ο άνθρωπος στον κόσμο, αλλά ο Ιησούς Χριστός, ο Ναζωραίος! (Αρχιμανδρίτου Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ", σελ. 112-113, Εκδόσεις Σωτήρ). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Χριστούγεννα και χρόνος ζωής

 

Έτσι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα..

Να πάμε μπροστά στο Χριστό, να Τον παρακαλέσουμε να γεννηθεί και μέσα στο σπήλαιο της καρδιάς μας! Της ψυχής μας! Εμείς είμαστε το σπήλαιο! Αφού είμαστε γεμάτοι πάθη.. Η ψυχή μας κι η καρδιά μας είναι γεμάτη, όχι γαϊδούρια και βόδια που είχε ο στάβλος εκείνος, αλλά πάθη φοβερά. 

Να παρακαλέσουμε τον Χριστό να έρθει στην καρδιά μας. Και τι θέλει ο Θεός από μας; Να ανοίξουμε την καρδιά μας. Να Του δώσουμε τις αμαρτίες μας. Να Του δώσουμε τις δυσκολίες μας,  τα προβλήματά μας. Όλα αυτά τα οποία μας απασχολούν κάθε μέρα... (π. Αθανάσιος Λεμεσού). 

Πόσος χρόνος πιστεύεις ό, τι σου μένει έως ότου κλείσεις και εσύ τα μάτια σου μία για πάντα; Αλήθεια , το έχεις ποτέ σκεφτεί; Μία ώρα; Μία μέρα; Μία εβδομάδα; Ένας μήνας; Πέντε χρόνια; Ίσως πενήντα; Όπως για όλους έτσι έρχεται και για εσένα η στιγμή αυτή. Είσαι έτοιμος; Είσαι έτοιμος να αφήσεις αυτόν τον κόσμο; Είσαι έτοιμος γι’ αυτό σου το ταξίδι; Μία απλή εκδρομή πάει κανείς και φροντίζει να πάρει μαζί του ένα σωρό αποσκευές. Για τη στιγμή αυτή;

Για το πιο σημαντικό ταξίδι της ζωής σου; Είσαι έτοιμος; ‘’Εγώ δεν τα σκέφτομαι αυτά’’ ,ίσως βιαστείς να μου απαντήσεις. Κακώς . Κακώς δεν τα σκέφτεσαι. Γιατί ο θάνατος ξέρεις είναι το πιο σίγουρο πράγμα στη ζωή . Τελικά στα δύσκολα όλοι φεύγουν και μένει μονάχα ο Θεός . Εκεί καταλαβαίνεις την μεγάλη Του αξία και το μεγαλείο Του . Ενώ τον έχεις ξεχάσει και αγνοήσει . Ενώ Τον έχεις πληγώσει, τώρα είναι Εκείνος πού μοναδικά στέκεται δίπλα σου όταν όλοι σε έχουν εγκαταλείψει . Είναι ο μόνος πού δε διστάζει να πάρει όλη την ευθύνη επάνω Του . Αν κοιτάξεις στην ζωή σου θα δεις πόσες φορές Τον αγνόησες και πόσες φορές έτρεξε κοντά σου χωρίς καν να το ζητήσεις  (Σπουδαία σκέψη).

Ο χρόνος είναι το στάδιο, που θα παλέψουμε για να κερδίσουμε το άχρονο και το αιώνιο. Σ’ αυτό το χώρο και το χρόνο καλούμεθα να κοινωνήσουμε εμείς οι κτιστοί με τον άκτιστο Θεό. Γιατί μόνο μέσα από αυτήν την κοινωνία θα υπερβούμε την κτιστότητα και την θνητότητά μας και θα είμαστε πολίτες της Βασιλείας του Θεού, «ἧς οὐκ ἔσται τέλος». Και γι’ αυτό ακριβώς, ο χρόνος είναι κάτι πολύ σημαντικό για μας. Αυτό που μας μένει είναι να τον αξιοποιήσουμε σωστά. 

Να τον αξιοποιήσουμε και να τον κάνουμε καιρό σωτηρίας. Αυτό είναι το νόημα του χρόνου μέσα στη ζωή του ανθρώπου και μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Τότε θα έχουμε επιτύχει, αν κάνουμε το χρόνο καιρό σωτηρίας. Δηλαδή, ευκαιρία για να πραγματοποιήσουμε την ένωσή μας με το Θεό, που είναι ο Σωτήρας μας. Εάν σ’ αυτό το σημείο αποτύχουμε, ό, τι κι αν κάνουμε μέσα στη ζωή μας θα είναι άχρηστο, θα είναι άσκοπο, θα είναι ανόητο και τελικά η ζωή μας θα γίνει τραγική… (Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!