Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Ιστορικές ελληνικές στιγμές



Μια παραμονή αγίου Βασιλείου στο σπίτι του Νικηταρά ήταν ο Κολοκοτρώνης. Μπήκαν κατά το έθιμο τα παιδιά να πουν τα κάλαντα. Ο Νικηταράς ζήτησε από τον Κολοκοτρώνη λίγους παράδες να φιλέψει τα παιδιά. Ο γέρος του Μωριά τον πείραξε: "-Δεν ντρέπεσαι να διακονεύεις, κοτζάμ καπετάνιος;" Κι ο Νικηταράς απάντησε: "-Πραματευτής δεν είμαι. Το' χε η μοίρα μου να γίνω καπετάνιος, μα δεν θέλω να κάνω πραμάτεια το καπετανιλίκι μου και να πλουταίνω".
Σήμερον ἅπασα κτίσις ἀγάλλεται, ὅτι τὸ χαῖρέ σοι φωνεῖ Ἀρχάγγελος, εὐλογημένη σὺ Σεμνή, καὶ Ἄχραντε πανάμωμε. Σήμερον τοῦ ὄφεως, ἀμαυροῦται τὸ φρύαγμα· ἀρᾶς γὰρ διαλέλυται, τοῦ Προπάτορος σύνδεσμος. Διὸ καὶ κατὰ πάντα βοῶμέν σοι· Χαῖρε ἡ Κεχαριτωμένη: 
Σήμερα όλη η κτίση χαίρεται (μεγαλύνεται), διότι ο Αρχάγγελος απευθύνει χαιρετισμό σε Σένα, Σεμνή και Άχραντε, Πάναγνη (Θεοτόκε). Σήμερα ο κομπασμός του φιδιού σκοτεινιάζει, γιατί έχει διαλυθεί εξαιτίας της κατάρας ο σύνδεσμος του Προπάτορα. Για αυτό και φωνάζουμε ολότελα σε σένα Χαίρε, η πιο χαριτωμένη. (Από τον όρθρο της 25ης Μαρτίου)
"Βεζίρη Αλή Πασά, Σε χαιρετούμε. Η πατρίδα μας είναι ασύγκριτα πιο γλυκιά κι από το πουγγί σου και από τους τόπους που υπόσχεσαι να μας δώσεις. Μάταια κοπιάζεις, γιατί η ελευθερία μας ούτε πουλιέται ούτε αγοράζεται με όλους τους θησαυρούς της γης παρά μοναχά με το θάνατο και του τελευταίου Σουλιώτη! Όλοι οι Σουλιώτες-μικροί μεγάλοι. (Απάντηση Σουλιωτών στο Βεζίρη) 
Ας κινηθώμεν λοιπόν μέ εν κοινόν φρόνιμα, oι πλούσιοι ας καταβάλωσιν μέρος της ιδίας περιουσίας, oι ιερoί ποιμένες ας εμψυχώσωσι τον λαόν με το ίδιόν των παράδειγμα, και oι πεπαιδευμένοι ας συμβουλεύσωσιν τα ωφέλιμα. 
Oι δε εν ξέναις αυλαίς υπουργούντες στρατιωτικοί και πολιτικοί ομογενείς, αποδίδοντες τας ευχαριστίας εις ην έκαστος υπουργεί δύναμιν, ας ορμήσωσιν όλοι εις το ανοιγόμενον ήδη μέγα και λαμπρόν στάδιον, και ας συνεισφέρωσιν εις την πατρίδα τον χρεωστούμενον φόρον, και ως γενναίoι ας ενοπλισθώμεν όλοι άνευ αναβολής καιρού με το ακαταμάχητον όπλον της ανδρείας και υπόσχομαι εντός ολίγου την νίκην και μετ' αυτήν παν αγαθόν. 
Πoίoι μισθωτοί και χαύνοι δούλοι τολμούν να αντιπαραταχθώσιν απέναντι λαού, πολεμούντος υπέρ της ιδίας ανεξαρτησίας; Μάρτυρες oι Ηρωικοί αγώνες των προπατόρων μας· Μάρτυς η lσπανία, ήτις πρώτη και μόνη κατετρόπωσε τας αηττήτους φάλαγκας ενός τυράννου.
Με την Ένωσιν, ω Συμπολίται, με το προς την ιεράν Θρησκείαν Σέβας, με την προς τους Νόμους και τους Στρατηγούς υποταγήν, με την ευτολμίαν και σταθηρότητα, η νίκη μας είναι βεβαία και αναπόφευκτος, αυτή θέλει στεφανώση μέ δάφνας αειθαλείς τους Ηρωικούς αγώνας μας, αυτή με χαρακτήρας ανεξαλείπτους θέλει χαράξη τα ονόματα ημών εις τον ναόν της αθανασίας, διά το παράδειγμα των επερχομένων γενεών. 
Η Πατρίς θέλει ανταμείψη τα ευπειθή και γνήσιά της τέκνα με τα βραβεία της δόξης και τιμής· τα δε απειθή και κωφεύοντα εις την τωρινήν της πρόσκλησιν, θέλει αποκηρύξη ως νόθα και Ασιανά σπέρματα, και θέλει παραδώση τα ονόματά των, ως άλλων προδότων, εις τον αναθεματισμόν και κατάραν των μεταγενεστέρων.
Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω Ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γην της Ελλάδος! Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών! Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, οι οποίοι, διά να μάς αφήσωσιν ελευθέρους, επολέμησαν και απέθανον εκεί! Το αίμα των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν τον Επαμεινώνδου Θηβαίου, και του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους τριάκοντα τυράννους, εις εκείνας του Αρμοδίου και Αριστογείτωνος, οι οποίοι συνέτριψαν τον
Πεισιστρατικόν ζυγόν, εις εκείνην του Τιμολέοντος, όστις απεκατέστησε την ελευθερίαν εις την Κόρινθον και τας Συρακούσας, μάλιστα εις εκείνας τον Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους, του Λεωνίδου και των τριακοσίων, οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναριθμήτους στρατούς των βαρβάρων Περσών, των οποίων τους βαρβαροτέρους και ανανδροτέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον, με πολλά μικρόν κόπον, να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου.
Εις τα όπλα λοιπόν φίλοι η Πατρίς Μάς Προσκαλεί!
(Προκήρυξη Αλέξανδρου Υψηλάντη, την 24ην Φεβρουαρίου 1821 Εις το γενικόν στρατόπεδον του Ιασίου- τελευταίο απόσπασμα)
Μία δύναμις με άρπαξε από την λιτανεία πριν φύγουμε από τα Ψαρά για τη Χίο. Μία δύναμις θεϊκή με γιγάντωσε.... "Εις το όνομα του Κυρίου", φώναξα εκείνη τη στιγμή. Έκανα τον Σταυρό μου και πήδηξα στη βάρκα. Οι φλόγες του πυρπολικού μεταδόθηκαν στην Ναυαρχίδα που τινάχθηκε στον αέρα... (Κωνσταντίνος Κανάρης). 
...Ο Κανάρης με τη φράση "Εἰς τό ὄνομα τοῦ Κυρίου" πυροδοτούσε την πλωτή "εμπρηστική βόμβα". Η φωτιά από το πυροβολικό μεταδόθηκε ακαριαία στην τουρκική ναυαρχίδα... Οι τροπαιούχοι πυρπολητές επανήλθαν στα Ψαρά όπου είχαν ήδη αναγγελθεί τα ευχάριστα. Σύσσωμος ο πληθυσμός υποδέχθηκε τους νικητές... Από εκεί όλοι πήγαν στο ναό του Αγίου Νικολάου όπου εψάλη δοξολογία... (Ιστορία Ελληνικού έθνους, τόμος 25)
Το κρίνο με τη δάφνη σμίγει! 
 Α) Αποθνήσκων τέκνον γνήσιον της Ανατολικής Εκκλησίας του Χριστού εντέλλομαι τους υιούς μου αγαπητούς, εμά τέκνα, ίνα διατελώσι πιστά και αφοσιωμένα εις την πάτριον αυτών θρησκείαν, παραγγέλλω επομένως αυτών ίνα ακριβώς εκπληρώσωσι τα χριστιανικά καθήκοντά των και διαφυλάττουν άμεμπτα τα χριστιανικά έθιμα της Πατρίδος. Συνιστώ δε ενθέρμως προ παντός άλλου την ελεημοσύνην... παραγγέλλω εις τα τέκνα μου να βοηθώσι τους πτωχούς, παραδειγματιζόμενα από τους γονείς αυτών. 
Προσθήκη λεζάντας
Β) Εντέλλομαι να αφοσιωθώσιν εις την δικαίωσιν της Πατρίδος, απωθούντες τας εγωιστικάς ιδέας του συμφέροντος και του ατομισμού. Ας έχωσιν υπ' όψιν μόνο το συμφέρον της Πατρίδος, όντες ήπιοι προς τους αντιθέτους και αμνησίκακοι, διότι η μνησικακία αρμόζει μόνον εις τα θηρία......
Δ) Παραγγέλλω τους υιούς μου να οδηγήσουν τον εισέτι άγαμο αδελφό των, Στέφανον, να συζευχθεί μετά Ελληνίδος Ορθοδόξου.....
ΣΤ) Παρακαλώ την σύζυγόν μου και μετά τον θάνατον αυτής, τα τέκνα μου, να τελούν τα ετήσια μνημόσυνα κατά τα έθιμα της Πατρίδος. 
Ζ) Συνιστώ στα τέκνα μου να αποφεύγουσι την σπατάλην και την φιλαργυρίαν, διότι αμφότερα τα ελαττώματα αυτά είναι μισητά. 
(Διαθήκη του οπλαρχηγού Αντωνίου Ζωγράφου Ξανθουδίδου, το πρωτότυπο βρίσκεται στο Ιστορικό μουσείο Ηρακλείου)
Αυτοί ήσαν οι Έλληνες που αγωνίσθησαν, για να μας κληροδοτήσουν την ελευθερία. Θα προσέξουμε τις συμβουλές τους, τη διαθήκη τους; (Σωτήρ)
Πήραν φως απ΄τα καντήλια κι άστραψαν τα καριοφίλια! 
Στις 13/12/1943 οι Γερμανοί κατακτητές συνέλαβαν όλους τους κατοίκους των Καλαβρύτων και τους έκλεισαν στο δημοτικό σχολείο. Τελικά, αφού διέταξαν τους άνδρες και τα παιδιά από δεκατριών και πάνω να βγουν, τους οδήγησαν έξω από την πόλη.
Εκεί, αφού προηγουμένως είδαν από μακριά να τυλίγονται στις φλόγες τα σπίτια τους, και ενώ αγνοούσαν την τύχη των γυναικόπαιδών τους, τους εξετέλεσαν. Οι Καλαβρυτινές μητέρες γυναίκες, αδελφές των αθώων υπερχιλίων θυμάτων, έσκαψαν με τα νύχια τους τούς τάφους των αγαπημένων τους, στέγασαν κάτω από τσίγκους τα παιδιά τους, τούς έδειξαν το δρόμο του Θεού και το χρέος στην Πατρίδα κι αναπαύθηκαν στην ειρήνη του δικαιοκρίτη Κυρίου (Ιστορική μνήμη Κατοχής)
Ο Έλληνας πιστεύει πως η ζωή του πρέπει να τελειώνει ή για την Ελευθερία του ή με την Ελευθερία του. Ο Ελληνισμός αποτελεί στη διαδοχή των αιώνων μια αδιάκοπη συνέχεια. οι καλλίνικοι ήρωες της Ομηρικής εποχής σμίγουν στους τελευταίους χρόνους με τον Κυριάκο Μάτση του Δικώμου της Κερύνειας και τον Γρηγόρη Αυξεντίου στη σπηλιά του Μαχαιρά και με όλους που θυσιάστηκαν στην Κύπρο κατά την εισβολή των Τούρκων το 1974 (Ν. Π. Βασιλειάδη, Για την Ελευθερία). 
Αποτελεί προνόμιο του λογικού ανθρώπου να συναισθάνεται τις ευεργεσίες του Θεού και να Του αναπέμπει ευγνώμονα ευχαριστία. Και το Ορθόδοξο ελληνικό Έθνος δίκαια γιορτάζει και πανηγυρίζει και ευγνωμονεί τον Θεό για την εθνική παλιγγενεσία και την νεκρανάστασή του από τον τουρκικό ζυγό. Λαοί που ευγνωμονούν τις ευεργεσίες του Θεού είναι ανάξιοι της ελευθερίας (Σωτήρ). 
Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να τη στερεώσετε, διότι όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως κι έπειτα υπέρ πατρίδος (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Προς τους μαθητές του Γυμνασίου στην Πνύκα). 
Μια φορά εβαπτίστημεν με το λάδι, βαπτιζόμεθα και μία με το αίμα δια την ελευθερίαν της πατρίδος μας (Απόφθεγμα Κολοκοτρώνη).
Οι Βυζαντινοί παρά τη διαφορά της θρησκείας εθαύμαζαν την ελληνική αρχαιότητα, διεφύλαξαν την μεγάλη πνευματική κληρονομιά της και "δέν ἀπέστεργον τήν μίμησιν εἰς πλείστους τομεῖς τοῦ ἐντέχνου λόγου (δεν εμπόδιζαν τη μίμηση στους περισσότερους τομείς του έντεχνου λόγου)" (Αικ. Χριστοφιλοπούλου, καθ. Πανεπιστημίου)
Κάποτε ένας Ευρωπαίος πείραξε τον Γιώργο Σεφέρη
-Μα, πιστεύετε σοβαρά ότι είστε απόγονοι του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή; 
Και ο ποιητής απάντησε: 
Όχι, είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας μίλησε ελληνικά, που προσευχήθηκε ελληνικά, που μας νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον μαρμαρωμένο βασιλιά και τον Παπαφλέσσα· που ζύμωνε κάθε Πρωτοχρονιά την βασιλόπιτα και ένιωθε την ψυχή της να βουρκώνει την Μεγάλη Παρασκευή μπροστά στο ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου (''tideon").   
Είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικονομικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι; (Γιώργος Σεφέρης)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

 

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

25η Μαρτίου: ημέρα εθνικής υπερηφάνειας


 
Προκήρυξη της Μεσσηνιακής Γερουσίας 23 Μαρτίου 1821

Προειδοποίησις εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς, εκ μέρους του φιλογενούς αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Μεσσηνιακής Συγκλήτου.

Ο ανυπόφορος ζυγός της Οθωμανικής τυραννίας εις το διάστημα ενός και απέκεινα αιώνος, κατήντησεν εις μίαν ακμήν, ώστε να μην μείνη άλλο εις τους δυστυχείς Πελοποννησίους Γραικούς, ει μη μόνον πνοή και αυτή δια να ωθή κυρίως τους εγκαρδίους των αναστεναγμούς.

Εις τοιαύτην όντες κατάστασιν στερημένοι από όλα τα δίκαιά μας, με μίαν γνώμην ομοφώνως απεφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα, και να ορμήσωμεν κατά των τυράννων. Πάσα προς αλλήλους μας φατρία και διχόνοια, ως καρποί της τυραννίας απερρίθφησαν εις τον βυθόν της λήθης, και άπαντες πνέομεν πνοήν ελευθερίας.

Αι χείρες ημών αι δεδεμέναι μέχρι του νυν από τας σιδηράς αλύσσους της βαρβαρικής τυραννίας, ελύθησαν ήδη, και υψώθηκαν μεγαλοψύχως και έλαβον τα όπλα προς μηδενισμόν υης βδελυράς τυραννίας.

Οι πόδες ημών οι περιπατούντες εν νυκτί και ημέρα εις τας εναγκαρεύσεις τας ασπλάγχνους τρέχουν εις απόκτησιν των δικαιωμάτων μας. Η κεφαλή μας η κλίνουσα τον αυχένα υπό τον ζυγόν τον απετίναξε και άλλο δεν φρονεί, ει μη την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ. Η γλώσσα μας η αδυνατούσα εις το να προφέρη λόγον, εκτός των ανωφελών παρακλήσεων, προς εξιλέωσιν των βαρβάρων τυράννων, τώρα μεγαλοφώνως φωνάζει και κάμνει να αντηχή ο αήρ το γλυκύτατον όνομα της Ελευθερίας.

Εν ενί λόγω απεφασίσαμεν, ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν. Τούτου ένεκεν προσκαλούμεν επιπόνως την συνδρομήν και βοήθειαν όλων των εξευγενισμένων Ευρωπαίων γενών, ώστε να δυνηθώμεν να φθάσωμεν ταχύτερον εις τον Ιερόν και δίκαιον σκοπόν μας και να λάβωμεν τα δίκαιά μας.

Να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον Ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας, και ευέλπιδες, ότι θέλει αξιωθώμεν, και ημείς θέλομεν σας ομολογή άκραν υποχρέωσιν, και εν καιρώ θέλομεν δείξη πραγματικώς την υπέρ της συνδρομής σας ευγνωμοσύνην μας.
1821: Μαρτίου 23 : Εν Καλαμάτα.
Εκ του Σπαρτιατικού Στρατοπέδου.
Πέτρος Μαυρομηχάλης, αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού.
Αντίγραφον από της εν Λονδίνω επιστολής.
Πέτρος Μαυρομιχάλης ηγεμών και Αρχιστράτηγος και η Μεσσηνιακή Γερουσία εν Καλαμάτα.
Πηγή: Β. Π. Παναγιωτόπουλος, «Η προκήρυξις της Μεσσηνιακής Γερουσίας, προς τας ευρωπαϊκάς αυλάς», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, 12 (1957-1958) 149-150.
Το Μεσολόγγι θέλει να καταλάβει ο Στρατός του Σερασκέρη. Ζήτησε βοήθεια από τον Ιμπραήμ, που έφτασε με χιλιάδες Τουρκοαιγύπτιους. Η πόλη δεν ήταν καλά εφοδιασμένη με τρόφιμα. Οι Έλληνες ζητούν βοήθεια, έρχονται από τα νησιά κάποιες προμήθειες. 
15 Ιανουαρίου 1825: τελευταία φορά ο Μιαούλης έφερε τρόφιμα. Οι Τούρκοι απέκλεισαν το λιμάνι και μέσα από καταιγισμό πυρών, αν κατάφερνε καμιά βάρκα να φθάσει με λίγες προμήθειες. Το Μεσολόγγι πολιορκείται από στεριά και θάλασσα.
Ο Έλληνας τρέφεται και μόνο με ψωμί, αλλά το ψωμί έλειπε, προμήθειες τέρμα. Φαγώθηκαν τα κατοικίδια ζώα. Δέκα χιλιάδες ψυχές στους δρόμους ζητούσαν ν' ανακουφίσουν την  πείνα τους. Ενώ όμως η πείνα θέριζε το Μεσολόγγι, οι προμαχώνες του έσπερναν τον θάνατο στον εχθρό.
Το στρατόπεδο των Τούρκων άρχισε να αποθαρρύνεται. Πετούσαν τα όπλα και λιποτακτούσαν στα βουνά. Όταν είδε αυτήν την εξάντληση του στρατού του ο Καπουδάν πασάς, έστειλε μήνυμα στους Μεσολογγίτες να συνομιλήσουν: "να παραδώσετε τα όπλα σας με τους πιο ευνοϊκούς όρους. Να έχετε την άδεια να φύγετε από το Μεσολόγγι. Όσοι μείνετε να διατηρήσετε την περιουσία σας, κινητή ή ακίνητη, χωρίς να σας θίξει κανένας". 
Και απαντούν οι Μεσολογγίτες: "Δεν περιμέναμε ποτέ να σας περάσει μια τέτοια φαντασία, ότι θα σας παραδώσουμε 8 χιλιάδες άρματα ματωμένα με τα ίδια σας τα χέρια. Τα κλειδιά της πόλης είναι κρεμασμένα στ' άρματά μας. Αν τολμάτε, ελάτε να τα πάρετε." 21 Μαρτίου υπογράφουν οι αρχηγοί του Μεσολογγίου. 
Όμως η πείνα τους τυραννούσε, οι νεκροί έμεναν άταφοι, τα παιδιά χλωμιασμένα πέθαιναν, καμιά μάνα δεν αντιτάχθηκε ούτε παραπονέθηκε κανείς στην απόφαση της διοικήσεως και της φρουράς, να υπομένουν και να πολεμήσουν μέχρι την ύστερη ώρα. Σκέλεθρα από την πείνα αποφασίζουν την ηρωική Έξοδο.
Θα εγκατέλειπαν τον τόπο που γεννήθηκαν, τα σπίτια τους, τους τάφους των προγόνων τους και τους τελευταίους νεκρούς ήρωές τους.... Με το σπαθί στο χέρι θα διέσχιζαν τις τάξεις των εχθρών. Αν επιζούσαν, θα ανέπνεαν ελεύθερο αέρα. Και αν τα βόλια των εχθρών τους έβρισκαν, προτιμότερος ο θάνατος από τη σκλαβιά.
Το Σάββατο του Λαζάρου, εκείνο της Εξόδου, στις γειτονιές της πόλης δραματικές σκηνές. Όλοι όσοι θα έβγαιναν, αποχαιρετούσαν τους αρρώστους ή τους πληγωμένους που αναγκαστικά θα έμεναν στη ρημαγμένη πολιτεία. 
Πώς συνταίριαζαν οι δύστυχες μάνες τα μοιρολόγια, εύρισκαν μετά ψυχική γαλήνη και φώναζαν: "να πάτε στο καλό, ο Εσταυρωμένος να σας φυλάει από τα βόλια, η Παναγιά να σας παραστέκει." Ο Παπαγλύκαντος, εκείνη την 
ιερή μέρα, τέλεσε τελετουργία και κοινώνησε όλους τους Μεσολογγίτες. Πήγε και στους αρρώστους, στους τραυματίες, στον φρούραρχο και κοινώνησε κι αυτούς τους μαχητές, τα γυναικόπαιδα. 
-Πού πας, παππούλη; τον ρώτησαν.
-Όπου με καλεί το καθήκον....
Το βράδυ από τις 9 η ώρα ως τις 3 το πρωί της Κυριακής των Βαΐων, 10 Απριλίου 1826, πραγματοποιείται η Έξοδος. Οι άνδρες σχηματίζουν δυο
πλατιές σειρές, στη μέση οι γυναίκες, που πολλές είναι ντυμένες με ανδρικά ρούχα και με το ντουφέκι στο χέρι προχωρούν. Ο εχθρός σε παράταξη μάχης κι όμως οι γενναίοι μας προχωρούν. Με τα ξίφη σπάζουν όλες τις γραμμές. Σώθηκαν μόνο 1800 άνδρες και 7 γυναίκες. Οι γενναίοι της οπισθοφυλακής έβαλαν φωτιά στο μπαρούτι να μην πέσουν ζωντανοί στα χέρια των Τούρκων
(Δεν θα πεθάνουμε χωρίς δόξα: κείμενο που ανέγνωσα
στην ενορία μου για τον χθεσινό προεορτασμό της 25ης Μαρτίου)
Σαν μια βροχή ήρθε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας και όλοι, και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι γραμματισμένοι και οι έμποροι, όλοι συμφωνήσαμε στον ίδιο σκοπό και κάναμε την επανάσταση... (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης).  

11 πατριάρχες, 100 Επίσκοποι, 6000 ιερείς και μοναχοί που θυσιάστηκαν στον Αγώνα του 1821 δείχνουν και στον πλέον προκατειλημμένο τη συμβολή του κλήρου (Προς τη Νίκη). 
«Ἔκθαμβος ἀσπάζεται Γαβριὴλ ἔκθαμβος λαμβάνει ἡ Παρθένος τὸν ἀσπασμὸν πῶς ὁ Θεοῦ λόγος κατῆλθε βροταθῆναι; Τοῦ Κτίστου προσκυνοῦμεν τὴν συγκατάβασιν».


Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Χρόνια πολλά!
Αθάνατοι οι ήρωες του 1821!   





Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Καθοδηγητικοί κανόνες Μάρκου του Ευγενικού (μέρος 2ο-τελευταίο)





Μή θέλεις ν’ ἀκοῦς ξένες πονηρές πράξεις, γιατί ἔτσι ἐντυπώνονται μέσα σου καί τά ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά αὐτῶν τῶν πράξεων.
Ὅταν ἀκοῦς μέ εὐχαρίστηση ἄσχημα λόγια, νά θυμώνεις μέ τόν ἑαυτό σου καί ὄχι μ’ ἐκεῖνον πού τά εἶπε. Γιατί ἄν ἡ ἀκοή σου εἶναι πονηρή, θά φορτώνεις τόν ἑαυτό σου μέ πονηρά ἀκούσματα.
Ὅπως δέν εἶναι δυνατό νά βόσκουν μαζί πρόβατα καί λύκοι, ἔτσι δέν εἶναι δυνατό νά βρεῖ ἔλεος ἐκεῖνος πού ἐπιβουλεύεται τόν πλησίον του.
Ὅπως δέν μποροῦν νά συνυπάρξουν τό νερό καί ἡ φωτιά, ἔτσι δέν μποροῦν νά συνυπάρξουν ἡ δικαιολογία καί ἡ ταπείνωση.
Ἄν κανείς σέ ἐπαινεῖ ὑποκριτικά, περίμενε κάποια στιγμή καί νά σέ κατηγορήσει.
Ἄν ὑπερηφανεύθηκες ἐπειδή σέ ἐπαίνεσαν, περίμενε ἀτιμία. Γιατί λέει ἡ Γραφή: «Ὅποιος ὑψώνει τον ἑαυτό του, θά ταπεινωθεῖ» (Λουκ. 14:11).
Ὅταν ἔχεις λογισμό πού σέ προτρέπει νά ζητήσεις ἀνθρώπινη δόξα, νά ξέρεις καλά ὅτι σοῦ προετοιμάζει αἰσχύνη.
Ἐκεῖνος πού ἐπιζητεῖ τόν ἔπαινο, βρίσκεται μέσα στό πάθος. Κι ἐκεῖνος πού θρηνεῖ γιά θλίψη πού τοῦ ἦρθε, ἀγαπᾶ τήν ἡδονή.
Ὑπάρχει ἔλεγχος πού γίνεται ἀπό κακία ἤ ἀπό ἄμυνα. Ὑπάρχει καί ἔλεγχος πού γίνεται ἀπό φόβο Θεοῦ καί ἀπό ἀγάπη πρός τήν ἀλήθεια.
Καλύτερα νά προσεύχεσαι μέ εὐλάβεια γιά τόν πλησίον σου, παρά νά τόν ἐλέγχεις γιά κάθε του ἁμάρτημα.
Πολλοί εἶναι οἱ τρόποι τῆς προσευχῆς καί διαφέρει ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλο. Κανένας, ὅμως, τρόπος προσευχῆς δέν εἶναι ἐπιβλαβής, ἐκτός ἄν δέν εἶναι προσευχή ἀλλά σατανική ἐνέργεια.
Μήν ὑπερηφανευθεῖς, ἄν χύνεις δάκρυα στήν προσευχή σου. Εἶναι ὁ Χριστός πού ἄγγιξε τά μάτια σου καί θεράπευσε τήν τύφλωση τοῦ νοῦ σου.
Κάποιος ἄνθρωπος πού θέλησε νά κάνει κακό, προηγουμένως προσευχήθηκε νοερά ἀπό συνήθεια. Και ἀφοῦ κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ ἐμποδίστηκε ἀπό τό κακό, ὕστερα πολύ Τόν εὐχαρίστησε.
Ἡ ἀγρυπνία, ἡ προσευχή καί ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις φέρνουν στήν καρδιά συντριβή ἀσφαλή καί ὠφέλιμη, ἀρκεῖ νά μήν ἀνατρέψουμε τήν ἰσορροπία τῶν τριῶν αὐτῶν μέ τήν ὑπερβολή. Ἐκεῖνος πού καλλιεργεῖ ὑπομονετικά αὐτές τίς ἀρετές, θά λάβει βοήθεια καί σέ ἄλλες, ἐνῶ ἐκεῖνος πού ἀμελεῖ καί διασκορπίζεται ἐδῶ κι ἐκεῖ, θά νιώσει ἀφόρητη ὀδύνη τήν ὥρα τοῦ θανάτου του.
Νά μή σκέφτεσαι καί νά μήν κάνεις τίποτα χωρίς σκοπό σύμφωνο μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἐκεῖνος πού βαδίζει χωρίς σκοπό, μάταια κουράζεται.
Ὑπάρχει πράξη πού φαίνεται καλή, ἀλλά ὁ σκοπός ἐκείνου πού τήν κάνει δέν εἶναι καλός. Ὑπάρχει και ἄλλη πράξη πού φαίνεται κακή, ἀλλά ὁ σκοπός ἐκείνου πού τήν κάνει εἶναι καλός. Καί αὐτό συμβαίνει ὄχι μόνο σέ ἔργα ἀλλά καί σέ λόγια. Αὐτή ἡ ἀντίθεση πράξεως καί σκοποῦ ὀφείλεται ἄλλοτε σέ ἀπειρία ἤ ἄγνοια, ἄλλοτε σέ πονηρή διάθεση καί ἄλλοτε σε εὐσεβή σκοπό.
Ὁ Θεός τίς πράξεις μας τίς λογαριάζει σύμφωνα μέ τίς προθέσεις μας. Γιατί λέει ἡ Γραφή: «Νά σοῦ δώσει ὁ Κύριος κατά τήν καρδιά σου» (Ψαλμ. 19:5).
Ὑπάρχει ἄνθρωπος πού φαινομενικά ἐκτελεῖ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ εἶναι δοῦλος σέ πάθος καί μέ τους πονηρούς λογισμούς καταστρέφει τήν καλή πράξη.
Μήν καταφρονήσεις καί μήν παραμελήσεις ποτέ τούς λογισμούς σου. Γιατί ὁ Θεός γνωρίζει ἀλάθητα κάθε λογισμό.
Ὁ Θεός κρίνει καί ζυγίζει κάθε σκέψη μας. Μπορεῖ τό ἴδιο πράγμα νά τό σκεφθεῖ κανείς ἤ μέ ἁπλό ἤ μέ ἐμπαθή τρόπο.
Ἀκούγοντας τόν Κύριο νά λέει, «Ὅποιος δέν ἀπαρνηθεῖ ὅλα του τά ὑπάρχοντα, δέν εἶναι ἄξιος γιά μαθητής μου» (πρβλ. Λουκ. 14:33), μήν ἐννοήσεις ὅτι ἀναφέρεται μόνο στά χρήματα, ἀλλά καί σέ ὅλες τίς πράξεις τῆς κακίας.
Ἐκεῖνος πού μετανοεῖ σωστά, περιπαίζεται ἀπό τούς ἀνόητους ἀνθρώπους. Καί αὐτό εἶναι σημάδι ὅτι εὐαρεστεῖ τόν Θεό.
Ἡ ἀμέλεια στό νά κάνουμε ὅσα καλά μποροῦμε, δύσκολα συγχωρεῖται. Ἡ ἐλεημοσύνη, ὅμως, καί ἡ προσευχή ἀποκαθιστοῦν ἐκείνους πού ἀμέλησαν να κάνουν τό καλό.
Τίς ἐναλλαγές τῶν καλῶν καί τῶν κακῶν νά τίς δέχεσαι μέ ἠρεμία. Ἔτσι ἐξομαλύνει ὁ Θεός τίς ἀνωμαλίες τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων.
Μή λές ὅτι ἔρχεται ὁ πειρασμός χωρίς νά τό θέλεις. Γιατί ὁπωσδήποτε, κι ἄν δέν ἀγαπᾶς τήν ἁμαρτωλή πράξη, ἀγαπᾶς τίς αἰτίες της.
Νά προσεύχεσαι νά μή σοῦ ἔρθει πειρασμός. Ἄν ὅμως ἔρθει, δέξου τον σάν δικό σου καί ὄχι σάν ξένο.
Ἄν θέλεις νά σωθεῖς, ἀγάπησε τόν ἀληθινό λόγο και μήν ἀποστραφεῖς ποτέ ἀδιάκριτα ἔλεγχο ἀπό ἄλλον.
Τό στόμα τοῦ ταπεινόφρονα λέει τήν ἀλήθεια. Ὅποιος ἀντιλέγει στήν ἀλήθεια, εἶναι ὅμοιος μέ τον ὑπηρέτη ἐκεῖνον πού ράπισε τόν Κύριο στό πρόσωπο.
Ἄλλο εἷναι ἡ ἐκτέλεση ἐντολῆς καί ἄλλο ἀρετή, ἄν καί παίρνουν ἡ μία ἀπό τήν ἄλλη τίς ἀφορμές τῶν ἀγαθῶν. Ἐκτέλεση ἐντολῆς εἶναι τό νά κάνει κανείς τά διαταγμένα ἀπό τόν θεῖο νόμο. Ἀρετή, ὅμως, εἶναι τό νά τοῦ ἀρέσει ἀληθινά ἡ ἐκτέλεση τῆς θείας ἐντολῆς.
Ὅπως τό φῶς τῆς ἡμέρας προέρχεται ἀπό τόν ἥλιο, ἔτσι καί κάθε ἀρετή προέρχεται ἀπό τόν Θεό.
Ὅταν κατορθώσεις κάποιαν ἀρετή, θυμήσου τον Χριστό πού εἶπε: «Χωρίς ἐμένα, δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτα» (Ἰω. 15:5).
Κάθε καλό ἔχει χαριστεῖ ἀπό τόν Κύριο στους ἀνθρώπους κατ’ οἰκονομίαν· καί ἐκεῖνος πού πιστεύει ἔτσι, δέν θά τό χάσει ποτέ.
Γιά τήν ντροπή πού θά σηκώσει κανείς μέ εὐχαρίστηση γιά τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἑκατό φορές περισσότερο θά δοξαστεῖ ἀπό πολλούς ἀνθρώπους. Καλύτερα, ὅμως, εἶναι νά ἐνεργεῖ κανείς τό κάθε καλό μόνο γιά τά μελλοντικά ἀγαθά.
Ἐκεῖνος πού ἔχει κάποιο πνευματικό χάρισμα και συμπονᾶ ἐκείνους πού δέν ἔχουν, μέ τή συμπόνια διατηρεῖ τό χάρισμα. Ὁ ἀλαζόνας, ὅμως, θά τό χάσει, καθώς χτυπιέται ἀπό τούς ἀλαζονικούς λογισμούς του.
Ἡ καρδιά πού ἔχει ἔλεος γιά τούς ἄλλους, ἀναμφίβολα θά ἐλεηθεῖ. Εἶναι φανερό καί τό ἀντίθετο.
Εἰρήνη εἶναι ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τά πάθη, ἡ ὁποία δεν βρίσκεται χωρίς τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Πάντοτε νά κάνεις τό καλό κατά τή δύναμή σου. Και ὅταν μπορεῖς νά κάνεις τό μεγαλύτερο, μήν ἀρκεῖσαι στό μικρότερο. Γιατί λέει ἡ Γραφή: «Ὅποιος γυρίζει πίσω, δέν εἶναι κατάλληλος γιά τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (πρβλ. Λουκ. 9:62).

 (Οσίου Μάρκου Ασκητού, Ο πνευματικός νόμος, «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τ. 34, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, Ωρωπός Αττικής ) 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Σας εύχομαι ολοψύχως ευλογημένη Σαρακοστή και ευφρόσυνο πνευματικό αγώνα! 

 

Related Posts with Thumbnails