Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Στρέψε την πυξίδα της ζωής στον Χριστό! (μέρος 3ο)




Σκηνή 1η - Δεν φταίω, κυρία, μην κοιτάτε εμένα. Με ρώτησε η Νάντια και της απάντησα.
- Είπαμε όμως, παιδιά... να μη μιλάτε....
- Μόνο εμείς μιλάμε; Τις άλλες δυο μπροστά δεν τις βλέπετε, κυρία;
- Ναι, κι εκείνες κι εσάς σας παρακαλώ να σταματήσετε... γιατί ενοχλείτε την τάξη.
- Εγώ πάντως δεν φταίω...
Σκηνή 2η - Είναι η τρίτη φορά που έρχεσαι καθυστερημένος. Την επόμενη θα πάρεις απουσία την πρώτη ώρα..
- Δε φταίω, κυρία, είχε...
- Είχε κίνηση στο δρόμο, πετάχτηκε κάποιος, κι όλοι γέλασαν, γιατί ήξεραν πως ο Πέτρος μένει απέναντι από το σχολείο...
- Είχε...κλειδώσει την πόρτα ο φύλακας... και μέχρι να ξεκλειδώσει...
- Αν ερχόσουν στην ώρα σου, η πόρτα θα ήταν ανοιχτή.
- Η μάνα μου άργησε να με ξυπνήσει... δε φταίω εγώ...
Σκηνή 3η - Την ώρα του διαγωνίσματος τα βιβλία είπαμε να βρίσκονται στην τσάντα...Γιάννη...
- Δεν έχω βιβλίο, κυρία...
- Κι αυτό πώς βρίσκεται κάτω απ’ το θρανίο σου ανοιχτό;
- Έκανα... επανάληψη στο διάλειμμα...
- Μα κάτι είπα πριν αρχίσουμε...
- Δεν σας άκουσα, κυρία, τι φταίω εγώ;
Δε φταίω εγώ, οι άλλοι φταίνε πάντα... Όταν διαβάζω τη διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης για την απομάκρυνση των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο (Γένεσις, γ, 6-13), σκέφτομαι πόσο ίδιοι γινόμαστε κάποτε με τον Προπάτορά μας, τον Αδάμ. Ο παντογνώστης Θεός, προσπαθώντας να κινήσει το αγαπημένο πλάσμα του σε μετάνοια για την πρώτη του αμαρτία, το αναζητά και το ρωτά:
- Αδάμ, μήπως έφαγες από τον καρπό του δένδρου που είχες εντολή να μη φας;
- Η γυναίκα την οποία μου έδωσες, αυτή μου έδωσε από τον απαγορευμένο καρπό...κι έφαγα.
Κι είπε ο Θεός στη γυναίκα:
- Γιατί το έκανες αυτό;
- Το φίδι με εξαπάτησε, κι έφαγα τον καρπό.
- Δε φταίω εγώ, «φταίει η Εύα», «το φίδι φταίει».... Εσύ φταις, Θεέ μου...
Πόσα στόματα από τότε μέχρι τώρα επανέλαβαν τα ίδια λόγια: «Δε φταίω εγώ...πάντα κάποιος άλλος φταίει, πάντως όχι εγώ...γιατί...»
Είπαν πως οι άνθρωποι κάποτε μπορούν να κουραστούν να αμαρτάνουν, να δικαιολογούνται όμως ποτέ.... 
Η αμαρτία φυλακίζει την καρδιά στην ενοχή. Κι ο ένοχος άνθρωπος ζητεί διέξοδο, ζητά δικαίωση. Επιχειρεί να βρει και να πει δικαιολογίες, λόγια δηλαδή για το δίκιο του. Κι όσο αναζητά να λέει για το δίκιο του, τόσο το χάνει και μένει μόνος με τις ενοχές του, ταραγμένος και θλιμμένος, όμοια με τον πρωτόπλαστο Αδάμ που θρηνούσε μακριά από τον Πλαστουργό του, έξω από τον Παράδεισο.
Όσοι ζούμε μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, ξέρουμε πως «εάν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός, που μένει πιστός σε κάθε Του υπόσχεση και είναι δίκαιος, θα μας τις συγχωρήσει (Α Ιω. α,9)». Αρκεί να βλέπουμε πως έχουμε αμαρτίες, εμείς κι όχι οι άλλοι, να τις δείχνουμε στο γιατρό της ψυχής, τον πνευματικό μας πατέρα και να του λέμε: «δικό μου το σφάλμα, πάτερ, δική μου η πληγή, δε φταίνε οι άλλοι, εγώ φταίω... (Άγιος Ιωάννης Κλίμακος)».
Κι όταν το λάθος, πράγμα όχι σπάνιο, θλίβει ή θίγει ή ενοχοποιεί άλλους, για να ησυχάσει στα βάθη της η ψυχή, είναι ανάγκη να βρει τη δύναμη να το παραδεχθεί και μπροστά τους...να ζητήσει τη συγγνώμη τους.
- Κοιτάξτε, κοιτάξτε, κυρία... τι γράφει το θρανίο μου... Δεν μπορώ να τα βλέπω....
- Έλα στο πρώτο θρανίο τώρα, Νίκο, και στο διάλειμμα θα τα σβήσουμε....
Ο Νίκος άρχισε να μαζεύει τα πράγματά του μουρμουρίζοντας... η τάξη άρχισε να σκέφτεται πώς θα τιμωρήσει την τόσο σοβαρή αταξία.... όταν από το τελευταίο θρανίο ο Δημήτρης με κατακόκκινο πρόσωπο και φωνή λίγο τρεμουλιαστή και σιγανή στην αρχή, σταθερή και δυνατή όμως στη συνέχεια, άρχισε να λέει:
- Εγώ έγραψα τα λόγια αυτά στα θρανία... Ζητώ συγγνώμη από τον Νίκο, από όλα τα παιδιά κι από σας, κυρία... Εγώ φταίω...Ο Νίκος κοίταζε ξαφνιασμένος. Η κυρία ξέχασε την τιμωρία, τα παιδιά σταμάτησαν τον ψίθυρο κι ο Δημήτρης δεν ένιωθε πια φόβο, ντροπή και ταραχή. Μια πρωτόγνωρη, γλυκιά γαλήνη έφεραν στην τάξη και στην καρδιά του οι δυο τόσο σπάνιες λέξεις που βγήκαν από το στόμα του: «Εγώ φταίω».

συνεχίζεται....
 

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, Εγώ φταίω..., 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Σωτήρ)



Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2017

Στρέψε την πυξίδα της ζωής στον Χριστό! (μέρος 2ο)




Όχι, δεν θα πάρω απαλλαγή, κι ας προσπαθείς από καιρό να με πείσεις. 
"Σε συμφέρει", μου λες, "ένα μάθημα λιγότερο στη Γ΄ Λυκείου, σκέψου το". 
Το σκέφτηκα, φίλε, και δηλώνω υπεύθυνα τους λόγους της συγκεκριμένης επιλογής μου, κι ας θεωρούνται ''προσωπικά δεδομένα''. Όχι, δεν θα πάρω απαλλαγή, γιατί...
Γιατί είμαι άνθρωπος. Ον ξεχωριστό απ' όλα τ' άλλα, που μπορεί να σκέπτεται, να αναρωτιέται από πού έρχεται και πού πηγαίνει, ν' αναζητά και να γνωρίζει τον Δημιουργό του. Με ενδιαφέρει αυτή η διαχρονική, πανανθρώπινη κίνηση προς το υπερβατικό, που όπως μαθαίναμε πέρυσι, στη Β΄ Λυκείου, δημιούργησε τις θρησκείες και αποδεικνύει τη θεϊκή καταγωγή μας.
Όχι, δεν θα πάρω απαλλαγή, γιατί... Γιατί είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και θέλω να μαθαίνω για τη μοναδικής σημασίας κίνηση του Θεού προς τον κόσμο. Η άμεση αποκάλυψή Του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού μας φανέρωσε ποιος είναι ο μόνος αληθινός Θεός, τι έκανε για μένα και τι ζητά από μένα, κι αυτό νιώθω να με αφορά απόλυτα. 

"Μας έκαναν χριστιανούς χωρίς να μας ρωτήσουν", λες. Όμως... έρχεται ώρα για το προσωπικό μας "ναι" στον Θεό. Και τότε θέλω να γνωρίζω τι επιλέγω, τι πιστεύω. Κι εσύ που τον τελευταίο καιρό λες και ξαναλές πως είσαι άθεος, ξέρεις τι... (λες ότι) δεν πιστεύεις;
Κι όταν κι εσύ κι εγώ θα δεχθούμε πρόσκληση για μια διάλεξη σχετική με την "εσωτερική ψυχολογία" ή τη "μετενσάρκωση", θα καταλάβουμε πως μας προσκαλεί μια παραθρησκευτική αιρετική ομάδα, που ψάχνει για οπαδούς - θύματα; Χρειάζεται ενημέρωση για τα σύγχρονα παραθρησκευτικά φαινόμενα, και δεν θα διαφωνήσεις ότι τα Θρησκευτικά μας την προσφέρουν. 
Θέλω λοιπόν να παρακολουθώ Θρησκευτικά για όλους αυτούς και για έναν ακόμη λόγο..... Γιατί είμαι Έλληνας. Και -δεν στο κρύβω- ντρέπομαι να βλέπω τόσους αλλοδαπούς, ετερόδοξους συμμαθητές μου να συμμετέχουν με ενδιαφέρον στο μάθημα. Τι αναζητά και τι βρίσκει η ψυχή τους εκείνοι το ξέρουν. Εκτός αυτού όμως, γνωρίζοντας τον χριστιανισμό μπορούν να κατανοούν και να αξιολογούν την παγκόσμια πολιτιστική εξέλιξη σ' ολόκληρη την  μετά Χριστόν εποχή. 
Είμαι Έλληνας και στο ελληνικό σχολείο πάντα διδασκόταν αυτό το μάθημα (το είχε εντάξει ο Ιωάννης Καποδίστριας ως υποχρεωτικό στο πρόγραμμα των πρώτων σχολείων μετά την απελευθέρωση). Πίστευα, όπως διάβαζα τις προάλλες, πως "πολιτεία που δεν έχει ως βάση της τη χριστιανική παιδεία, είναι οικοδομή που χτίζεται χωρίς ασβέστη και νερό" και πως "στην Ορθόδοξη εκκλησία χρωστούμε οι σημερινοί γραικοί την ύπαρξή μας (Αδαμάντιος Κοραής)". 
Αυτό ακριβώς πιστεύουν κι εκείνοι που έμμεσα προσπαθούν να βγάλουν το μάθημα των Θρησκευτικών από το σχολικό μας πρόγραμμα. Περιορίζουν ύπουλα τη θρησκευτική παιδεία μας, γιατί θέλουν να χάσουμε την ορθόδοξη κι ελληνική ταυτότητά μας. Θα αναλάβουν στη συνέχεια εκείνοι να μας εκδώσουν άλλη, με την υπογραφή των μηχανισμών της παγκοσμιοποιούμενης κοινωνίας και χωρίς τα στοιχεία του προσώπου που την κατέχει. Είμαι Έλληνας, Ορθόδοξος Χριστιανός, είμαι άνθρωπος. Και δεν αποφασίζω, για να κερδίζω λίγο χρόνο να χάνω τον εαυτό μου.  
συνεχίζεται...


(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ Απαλλαγή; Όχι, δεν θα πάρω..., 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Σωτήρ).


Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017

Στρέψε την πυξίδα της ζωής στον Χριστό! (μέρος 1ο)

Τότε ανέβαινε τρεχάτος δυο-δυο τα σκαλιά. Τώρα τ’ ανεβαίνει αργά. Νιώθει πως το κάθε σκαλί τον γυρίζει από το τώρα στο τότε. Σαν να θέλει να καθυστερήσει αυτή την επιστροφή στο μαθητικό παρελθόν του ο Παύλος, ο τεταρτοετής φοιτητής της Νομικής. Δεν άργησε ωστόσο να φθάσει έξω από το Γραφείο του Διευθυντή.
Αστραπιαία έρχονται στον νου του τα καρδιοχτύπια του  μπροστα σ’ αυτή την κλειστή πόρτα: φόβος για κάποια κατηγορία... σχέδια για απολογία και ανακούφιση, γιατί πάντα γλίτωνε την τιμωρία, τότε...Τώρα -τέσσερα χρόνια μετά- ξαναχτύπησε. Ο Διευθυντής τον καλοδέχτηκε χαρούμενος, αλλά ξαφνιασμένος. Τον ρώτησε για τις σπουδές του, κι ύστερα σαν να του παραπονέθηκε:
- Δεν ήρθες ούτε μια φορά να σε δούμε. Δεν σε φέρνει ποτέ ο δρόμος σου;
- Καθημερινά περνάω... αλλά το προσπερνάω βιαστικά το σχολείο.
- Γιατί; Καλές αναμνήσεις πρέπει να έχεις. Ο Παύλος φαινόταν κάτι να θέλει να πει, αλλά σιώπησε. Ένα κοκκίνισμα στο πρόσωπό του πρόδιδε την εσωτερική πάλη του.
- Αν και το τμήμα σου πολύ ζωηρό... ήσουν... καλός... συνέχισε ο Διευθυντής.
Ο παλιός μαθητής κοκκίνισε περισσότερο και, χαμηλώνοντας το βλέμμα, άρχισε να μιλάει:
- Δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα, κύριε. Καθώς τα φέρνω στη σκέψη μου, αισθάνομαι ένα βάρος στην ψυχή και γι’ αυτό ήρθα.
Για την κατάσταση της τάξης μας συχνά ήμουν υπεύθυνος εγώ. Υποκινούσα τη φασαρία. Σιγοψιθύριζα ειρωνικά σχόλια για τον καθηγητή ή τους συμμαθητές μας, Γελούσαν κάποιοι ή απαντούσαν μεγαλόφωνα, γινόταν φασαρία και καταλήγαμε εδώ, στο Γραφείο σας.
Τότε με δικαιολογίες - ψευδολογίες ας πω καλύτερα- κατάφερνα να ρίχνω στους άλλους την ευθύνη. 
Τη μια στιγμή ένιωθα να ανακουφίζομαι και την επόμενη άρχισα να βασανίζομαι. Προσπαθούσα να διώξω τις ενοχές με φωνές, πειράγματα και γέλια. Δεν τα κατάφερνα. Το μόνο που κατάφερνα ήταν να ξανακάνω τα ίδια και να μην μπορώ να ησυχάσω. Αυτά τα χρόνια καταλαβαίνω πόσο αληθινά ήταν τα λόγια που μας λέγατε στη Γ΄ Λυκείου: Είναι φοβερό να κατηγορείσαι από τη συνείδηση. Αυτόν τον κατήγορο τον έχεις συνεχώς κοντά σου και τον ακούς να σου φωνάζει, να σου θυμίζει το λάθος σου (Ιωάννης Χρυσόστομος).
Ήθελα, κύριε, να έρθω και να φανερώσω την αλήθεια, κι ακόμη να ζητήσω συγγνώμη. Σας παρακαλώ να μεταφέρετε τη συζήτησή μας αυτή στους καθηγητές μου και μαζί ένα μεγάλο «ευχαριστώ». Το πτυχίο που σε λίγους μήνες θα πάρω σε σας το χρωστάω.
Η φωνή του νέου έσπασε. Χρειάστηκε ολιγόλεπτη σιωπή, για να κυριαρχήσει και ο Λυκειάρχης στη μεγάλη του συγκίνηση και τελικά να του απαντήσει:
- Παύλο, σ’ ευχαριστώ, σήμερα μου έδωσες χαρά κι ελπίδα μεγάλη. 
Όμως θέλω να σου θυμίσω κάτι ακόμα που άκουγες στην τάξη μας: Οι Άγιοι λένε πως η συνείδηση του κάθε ανθρώπου είναι η ίδια η φωνή του Θεού μέσα μας (Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης). Κανείς δεν μπορεί να της επιβάλει σιωπή.
Στη ζωή σου ν’ ακολουθείς τις υποδείξεις της· είναι, λένε, πυξίδα. Μας λέει κατά πού πρέπει να πλέουμε στο πέλαγος της ζωής (Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης). Μας οδηγεί προς το λιμάνι του θελήματος του Θεού. Αρκεί να την πλημμυρίζει το φως του Θείου λόγου και να την καθαρίζει το Αίμα του Χριστού (Προς Εβραίους, θ, 14), όταν προετοιμασμένοι με το μυστήριο της Εξομολόγησης κοινωνούμε.
Ο Παύλος άκουγε κι ίσως έπαιρνε τις μυστικές αποφάσεις του. Ο Λυκειάρχης σηκώθηκε, τον αγκάλιασε και τον κατευόδωσε μέχρι τα σκαλιά. Ο παλιός μαθητής κατέβαινε ανάλαφρος, για ν’ αρχίσει τον αγώνα της ζωής, κι ο Διευθυντής ξαναγύρισε στο Γραφείο του, για να συνεχίσει το έργο της καλλιέργειας της συνείδησης των παιδιών του.

συνεχίζεται....

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, Είναι πυξίδα..., 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Σωτήρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

Φράσεις για προβληματισμό 11ο μερος



Η δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι καταχράσθηκε το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας. Διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία (Ισοκράτης).
Ελευθερία είναι η απόλυτη πειθαρχία στους φυσικούς νόμους και τους νόμους μιας ιδανικής πολιτείας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ, Γάλλος Διαφωτιστής).
Γιατί τι είναι ο Ευρωπαίος; Οπως έλεγε ο Πολ Βαλερύ είναι αυτός που έχει υποστεί φιλοσοφικά την επίδραση της αρχαίας ορθολογιστικής σκέψης, που έχει ζήσει με την ιουδαϊκοχριστιανική πνευματικότητα κι έχει υποστεί την επίδραση της ρωμαϊκής διοίκησης και των ρωμαϊκών θεσμών. 
Αθήνα, Ιερουσαλήμ και Ρώμη. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει Ευρώπη. Κι όλα αυτά τα τρία, συμπυκνωμένα μαζί, είναι το Βυζάντιο. Επομένως το Βυζάντιο είναι Ευρώπη, γιατί είναι ελληνόφωνο όπως η Αθήνα, χριστιανικό όπως η Ιερουσαλήμ κι έχει υιοθετήσει όλη τη ρωμαϊκή διοίκηση» (Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ). 
Τίς ἤθελεν εἶσθαι ἡ τύχη τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐάν ἡ κατά πᾶσαν ἀλήθειαν ἡ Ἑλληνοσώτειρα Ἐκκλησία δέν εἶχαν ἐκ προοιμίων καί μετά θυσιῶν ἀνεκδιηγήτων συναθροίσει κύκλῳ αὐτῆς καί περιθάλψει τάς ἐθνικάς ἐκείνας ἰδιότητας... Τίς ἄλλος εἰ μή τό Ἑλληνικόν πνεῦμα διά μέσου τῆς Ἐκκλησίας του προητοίμασε καί προπυτρέπισε του τόν νῦν πολιτισμόν, κηρύξας τόν λόγον τῆς ἀληθείας, εἰς γένη βάρβαρα καί πολυάριθμα τῆς Εὐρώπης; Τά μοναστήρια μας ἐχρησίμευσαν ὡς ἄσυλα τῆς Ἐλευθερίας, τῆς Πίστεως καί τῆς Ὀρθοδοξίας... (Σπύρος Ζαμπέλιος, ιστορικός). 

Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει “εγώ”.Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”.(Γ. Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα)

Οὐδέν ἡ νεότης κώλυμα γίνεται πρός ἀρετήν: η νεότητα δεν αποτελεί ακολουθεί εμπόδιο για την αρετή (Ι.Χρυσόστομος).

Πρεσβύτερον οὐχ ἁπλῶς γεγηρακότα λέγειν, ἀλλά τόν μετά τῆς πολιᾶς τήν προσήκουσαν τῇ πολιᾷ διατηροῦντα σύνεσιν: πρεσβύτερο δεν λέμε απλώς αυτόν που έχει γεράσει, αλλά αυτόν που μαζί με τα άσπρα μαλλιά του διατηρεί και την πρέπουσα σύνεση (Ι. Χρυσόστομος). 

Δώσε χαρά στα γηρατειά, στις ρίζες της ζωής σου. Κάποτε και συ θα γεράσεις (Σπουδαία σκέψη). 

Μετά ταύτην τήν ἠλικίαν ἡ τοῦ μειρακίου διαδέχεται θάλαττα, ἔνθα σφοδρά τά πνεύματα καθάπερ ἐν τῷ Αἰγαίῳ, τῆς ἐπιθυμίας ἡμῖν αὐξανομένης: μετά την παιδική ηλικία ακολουθεί η τρικυμισμένη ηλικία της εφηβείας, κατά την οποία οι άνεμοι είναι πολύ δυνατοί, όπως ακριβώς στο Αιγαίο πέλαγος και η επιθυμία αυξάνει μέσα μας ( Ι. Χρυσόστομος). 

«Kαὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ», Κατά Λουκά, η, 45-46: το παράδειγμα της φλογισμένης γυναικείας καρδιάς που τον άγγιξε με δέος, είναι αφυπνιστικό και για μας. Να δώσει ο Κύριος να ζήσουμε αυτήν τη γεύση, που δεν μετριέται ούτε εκφράζεται, να γεμίζει την καρδιά και να ξεχύνεται σαν ευωδία πνευματικής ζωής (Προς τη Νίκη)

Ψαράς ο Σίμωνας, μεστωμένος στην ικανότητα να ψαρεύει. Μέχρι την αυγή δεν έπιασε τίποτα. Στενοχώρια και γεύση της απελπισίας. Στην εντολή του Κυρίου να ρίξει τα δίχτυα καταμεσήμερο, έκανε υπακοή και είδε το θαύμα. Η πορεία από την απελπισία στην ελπίδα κι απ’ την ελπίδα στη δυναμική αντιμετώπιση των προβλημάτων δεν είναι θεωρία. Με τη δύναμη του Κυρίου, εν Χριστω Ιησού, τα πάντα είναι κατορθωτά. Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ, μπορούμε να λέμε κι εμείς (Σπουδαία σκέψη). 

Ίσως να στερήθηκες το προσφιλές παιδί σου, τον αγαπητό σου αδελφό, τους στοργικούς σου γονείς, τον πιστό κι αφοσιωμένο σύντροφο της ζωής σου. Αναζητάς τον απελθόντα και δεν τον βρίσκεις. Το σπίτι σου φαίνεται έρημο. Σκούπισε τα δάκρυά σου και με τα μάτια της πίστης στρέψε το βλέμμα σου ψηλά, εκεί όπου βρίσκονται οι ψυχές των κεκοιμημένων. Δεν χωρίστηκαν από εμάς. Ας προσβλέπουμε με πίστη στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Θα μας ειρηνεύσει, θα μαλακώσει την καρδιά μας (Σπουδαία σκέψη)

Μη ξοδεύεις παρά μόνο για το καλό των άλλων και το δικό σου. Μη σπαταλάς (Βενιαμίν Φραγκλίνος).
Στον κόσμο τίποτε δεν είχε ο δυστυχής, μόνο ένα μαλλιαρό σκυλάκι -της δυστυχίας του σύντροφο. Τού' πε λοιπόν περαστικός: "Ε, συ, τι κάνεις με τον σκύλο αυτό που δεν τον έχεις δα κι ανάγκη; Καλύτερα να τον πουλήσεις θα' τανε". Κι ο δυστυχής στον λόγο αναστέναξε: "Κι όταν δεν θα τον έχω πια", απάντησε, "ποιος θα με αγαπάει;" (Bonnard)

Χρόνια πολλά βρισκόταν ο δαιμονισμένος κάτω από την κυριαρχία του. Μόλις όμως παρουσιάστηκε ο Κύριος και διατύπωσε την προσταγή Του, το δαιμόνιο εγκατέλειψε το θύμα του και ζήτησε καταφύγιο στην αγέλη των χοίρων. "Ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβὀλου, Προς Εφεσίους, στ,11". Αυτός και μόνον είναι ο τρόπος για να βγει κανείς απ’ το στρατόπεδο κυριαρχίας του δαίμονα και να πορευτεί στον δρόμο που τον φωτίζει με την παρουσία Του ο Θεός (Επίσκοπος Νικόδημος, Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος). 

Τί τό κέρδος τοσούτων κρατεῖν ὅταν ἑαυτοῦ καί τῶν ἑαυτοῦ παθῶν μή δύναται περιγενέσθαι; : ποιο είναι το κέρδος, όταν κάποιος εξουσιάζει τόσους 
πολλούς και δεν μπορεί να νικήσει τον εαυτό του και τα πάθη του; (Ι. Χρυσόστομος).

Ξέρεις τι σημαίνει το πλην; Σημαίνει ότι αυτό δεν αποφασίζουν να το κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Όπως ακριβώς και με τα ακραία αθλήματα, λίγοι ασχολούνται. Πολλοί αθλούνται στον κλασικό στίβο, όμως λίγοι είναι αυτοί που ασχολούνται με τον αιωροπτερισμό, την αναρρίχηση, την κατάδυση. Σκέψου, για παράδειγμα, τι μεγαλείο είναι να πεις επαινετικά λόγια σε μια παρέα για κάποιον, ο οποίος χθες σε κατηγόρησε (Περιοδικό Προς τη Νίκη). 

Κάποτε ένας ζητιάνος πλησίασε τον Ντοστογιέφσκι και του έτεινε το χέρι ζητώντας βοήθεια. Ψάχνοντας εκείνος τις τσέπες του, έτυχε να είναι άδειες. Τότε έσκυψε, του φίλησε το χέρι και του είπε: "Συγγνώμη, αδελφέ μου, δεν έχω τίποτε μαζί μου. Μια άλλη φορά θα σου δώσω." Και ο ζητιάνος του απάντησε: "Ευχαριστώ, το πήρα ήδη (εννοώντας την καλοσύνη του)"(Σπουδαία σκέψη).


Τῆς τέχνης ταύτης οὐκ ἐστι ἄλλη μείζων. Τί γάρ ἴσον τοῦ ρυθμίσαι ψυχήν καί διαπλάσαι νέαν διάνοιαν; Καί γάρ παντός ζωγράφου καί παντός ἀνδριαντοποιοῦ τόν ταύτην ἔχοντα τήν ἐπιστήμην ἀκριβέστερον διάκεισθαι χρή: από την τέχνη αυτή δεν υπάρχει άλλη μεγαλύτερη. Γιατί τι είναι ίσο με το να διαπαιδαγωγήσεις την ψυχή και να διαπλάσεις τη διάνοια του νέου; Γιατί πράγματι από κάθε ζωγράφο και κάθε αγαλματοποιό πρέπει να είναι προσεκτικότεροι εκείνος που ασκεί αυτήν την τέχνη, δηλαδή την τέχνη της αγωγής (Ι. Χρυσόστομος). 

Στον τόπο του δικαστηρίου των Αρχαίων Θηβών ήταν ζωγραφισμένοι οι βουλευτές με τον ηγεμόνα στο κέντρο. Όμως οι βουλευτές ήταν χωρίς χέρια και ο ηγεμόνας χωρίς μάτια! Τους ζωγράφιζαν χωρίς χέρια, για να μη δωροδοκούνται και χωρίς μάτια τον ηγεμόνα, για να μη μεροληπτεί (Περιοδικό Λυδία, τεύχος 283). 

Πάρε την απόφαση να κάνεις ό, τι χρειάζεται. Και, απαραίτητα, ολοκλήρωσε ό, τι 
αποφασίσεις (Βενιαμίν Φραγκλίνος). 

Είμαστε αγαθή γη που δέχεται τον λόγο του Θεού και καρποφορεί; Ή μήπως η καρδιά μας είναι άγονο, πετρώδες ή ακανθώδες έδαφος; Ας κοπιάσουμε, για να κάψουμε τα αγκάθια των παθών, να πετάξουμε (τα αγκάθια) της ολιγοπιστίας, των κακών συνηθειών, των αντιχριστιανικών ηθών και εθίμων και ας οργανώσουμε το χώμα της ψυχής μας ώστε να γίνουμε καλή γη (Αυγουστίνος Καντιώτης). 
Όταν εξομολογείται ο άνθρωπος, η Χάρις τον ελευθερώνει απ' τα ψυχικά τραύματα (Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)
Να εργάζεστε με εγρήγορση απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά και αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε έρχεται η θεία χάρις. Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό (Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης).




Εάν θέλετε να δείτε το 1ο μέρος δείτε εδώ



Εάν θέλετε να δείτε το 2ο μέρος δείτε εδώ



Εάν θέλετε να δείτε το 3ο μέρος δείτε εδώ



Εάν θέλετε να δείτε το 4ο μέρος δείτε εδώ


Εάν θέλετε να δείτε το 5ο μέρος δείτε εδώ



Εάν θέλετε να δείτε το 6ο μέρος δείτε εδώ 



Εάν θέλετε να δείτε το 7ο μέρος δείτε εδώ


Εάν θέλετε να δείτε το 8ο μέρος δείτε εδώ


Εάν θέλετε να δείτε το 9ο μέρος δείτε εδώ  


Εάν θέλετε να δείτε το 10ο μέρος δείτε εδώ






    Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!



 

 

Related Posts with Thumbnails