Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019

Οικογένεια και εφηβεία (2ο μέρος)




Όταν τα παιδιά προχωρούν στην ηλικία και εισέρχονται στην εφηβεία τους, τα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι γονείς είναι μεγαλύτερα και δυσκολότερα. Το πέρασμα από την παιδική ηλικία στη νεανική δεν είναι ανώδυνο ούτε για αυτούς που το ζουν ούτε για το περιβάλλον τους. 

Τα παιδιά που μπαίνουν στην εφηβεία υφίστανται ραγδαία ψυχοσωματική αλλαγή. Αναπτύσσεται απότομα το σώμα, παρουσιάζει έντονα τα χαρακτηριστικά του φύλου, πλουτίζεται ο ψυχικός κόσμος, οξύνεται η αντίληψη, ωριμάζει και βαθαίνει η κρίση, δυναμώνει το συναίσθημα, προβάλλεται το εγώ. Μια έκρηξη ζουν τα νέα παιδιά που περνούν αυτό το στάδιο της ζωής και ανακαλύπτουν έναν άλλο εαυτό. 

Πολλοί νέοι χάνουν τον έλεγχο σ’ αυτή την ηλικία. Οι τρόποι τους, οι συμπεριφορές τους, τα λόγια τους, συχνά είναι όλα έντονα, απρόβλεπτα, ακραία. Μπορεί κάποτε να αδρανούν επί ώρες, να ονειροπολούν και να ταξιδεύουν σε κόσμους φανταστικούς. Άλλοτε πάλι δρουν με έντονους τρόπους, ενθουσιάζονται χωρίς ιδιαίτερο λόγο και πάλι χωρίς ιδιαίτερο λόγο χάνουν τη διάθεσή τους και απογοητεύονται. 
Πολλές φορές γελούν χωρίς αιτία, κλαίνε χωρίς να ξέρουν γιατί, αισθάνονται πως όλα τους φταίνε. Αντιδρούν βίαια στους γονείς και τους καθηγητές τους, δεν δέχονται αυθεντία, όλους τους κρίνουν, είναι έτοιμοι να απορρίψουν τα πάντα. Λίγα είναι τα παιδιά που θα περάσουν αυτό το ορμητικό ποτάμι χωρίς δυσκολία, χωρίς απώλειες και έντονους εσωτερικούς κραδασμούς.

Είναι εντυπωσιακές οι παρομοιώσεις που χρησιμοποιεί ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, για να αποδώσει την αναστάτωση την οποία υφίστανται οι νέοι στην ηλικία αυτή. Παρομοιάζει τη νεότητα με φωτιά, με θάλασσα φουρτουνιασμένη που την ταράζουν οι άνεμοι και σηκώνει άγρια κύματα.
«Πυρά τις ἐστιν ἡ νεότης καί πέλαγος κυμάτων γέμον καί πολλάς ἔχον ἐπαναστάσεις». Και σε άλλη περίπτωση, αλλάζοντας την εικόνα, θα πει: «Καθάπερ τις ἵππος ἀδάμαστος, καθάπερ τι θηρίον ἀτίθασσον, τοιοῦτον ἐστι ἡ νεότης». Σαν ένα άλογο που δεν μπορεί κάνεις να το δαμάσει, σαν ένα θηρίο ατίθασο, αυτή είναι η νεότητα! 

Τα διαπιστώνουν όλα αυτά οι γονείς που μεγαλώνουν παιδιά και τα βλέπουν να εισέρχονται στα δύσκολα χρόνια της εφηβείας, και ασφαλώς συμφωνούν με τον θεοφώτιστο Πατέρα που διαπιστώνει: «Χαλεπόν ἡ νεότης, ὅτι εὐρίπιστον, εὐεξαπάτητον, εὐόλισθον». Δύσκολη και φοβερή κατάσταση η νεότητα, διότι εύκολα παρασύρεται, εύκολα απατάται, εύκολα γλιστράει στο κακό. 

Αν όλα αυτά ίσχυαν πάντοτε, τι θα έπρεπε να πούμε για τους νέους που μεγαλώνουν σήμερα, στο σύγχρονο ραγδαία μεταβαλλόμενο προς το χειρότερο κόσμο; Τι θα έλεγε σήμερα ο ιερός Χρυσόστομος αντικρίζοντας τη σύγχρονη δραματική κατάσταση; Ποιους λόγους θα χρησιμοποιούσε για να περιγράψει έναν κόσμο που βρίσκεται σε βαθιά σύγχυση και είναι όσο ποτέ άλλοτε αναστατωμένος, που παράγει μόνιμα και μαζικά αναρχικούς επαναστάτες; Θα έπρεπε, όταν μιλάμε για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη νεολαία μας, η φωνή μας να γίνεται λυγμός, και όταν γράφουμε, η πένα να βουτάει στο δάκρυ της ψυχής μας. 

Διότι, όπως λέει πάλι ο ιερός Χρυσόστομος, στους νέους είναι «χαλεπώτερος ὁ ὄλεθρος, βαθύ τό βάραθρον». Ο νέος είναι «εὐέμπτωτος μάλλον», πέφτει πολύ πιο εύκολα «πρός θυμόν καί πρός ἐπιθυμίας». Γι’ αυτό «καί πλείονος δεῖται τῆς φυλακῆς, σφοδροτέρου τοῦ χαλινοῦ, ἀσφαλεστέρου τοῦ τειχίου καί τοῦ κωλύματος». Χρειάζεται περισσότερη προστασία, ισχυρότερο χαλινάρι, πιο ασφαλές προστατευτικό τοίχωμα και εμπόδιο για να μην πέσει, να μην κυριαρχηθεί από τα πάθη και τις επιθυμίες της αμαρτίας.

Η τάση που παρουσιάζεται πολύ δυνατή στην ηλικία αυτή για αυτονόμηση, για ελευθερία και ανεξαρτησία, οι έντονες εσωτερικές παρορμήσεις, η έλξη προς το άλλο φύλο, οι προκλήσεις του αμαρτωλού κόσμου, οι επιβουλές των πονηρών δαιμόνων, όλα αυτά που από μέσα και απ’ έξω πολεμούν, προκαλούν σύγχυση στη  σκέψη, ταράζουν την ψυχή, θέτουν όλο τον άνθρωπο, τον νέο άνθρωπο, σε μεγάλη δοκιμασία, σε πρωτόγονη ταλαιπωρία. 

Πραγματικά, η είσοδος στην εφηβεία είναι επικίνδυνη δοκιμασία, μάλιστα στην αμαρτωλή και αποστατημένη από τον Θεό εποχή μας. Γι’ αυτό και χρειάζεται πολλή προσπάθεια από τους γονείς, προκειμένου να βοηθήσουν τα παιδιά τους στη δύσκολη και αποφασιστική αυτή καμπή της ζωής τους. 

Όσα είπαμε στα προηγούμενα για υπομονή, κατανόηση, αγάπη και προσευχή, ισχύουν πολύ περισσότερο τώρα. Τα παιδιά μας στις νεανικές τους δυσκολίες, στις «τρέλες της εφηβείας», δεν θέλουν αντιπάλους, αλλά βοηθούς. Δεν χρειάζονται αστυνόμους, αλλά στοργικούς γονείς γεμάτους κατανόηση και αγάπη. 

Δε βοηθούνται τόσο από συμβουλές, όσο έχουν ανάγκη να στηρίζονται και να ωφελούνται από θερμές προσευχές. 

Θα προσθέσουμε όμως και κάτι που μπορεί να μας δώσει θάρρος και αισιοδοξία στην προσπάθεια σωστής αγωγής των εφήβων μας. Την εφηβεία των παιδιών μας δεν πρέπει να τη βλέπουμε μόνο με αρνητική διάθεση και φόβο, σαν μια «τρέλα» που δεν ξέρουμε πώς να την αντιμετωπίσουμε. 

Η εφηβεία έχει και πολλά θετικά στοιχεία που πρέπει οπωσδήποτε να αξιοποιήσουμε. Τα παιδιά, καθώς προχωρούν προς τη νεανική ηλικία, παρουσιάζουν μια πρωτόγνωρη και βαθιά δίψα για την αλήθεια, μια ασυμβίβαστη διάθεση για την επικράτηση του δικαίου, ένα απόλυτο πνεύμα με το οποίο αναζητούν το σωστό. 

Οι νέοι έχουν βαθύ και ασίγαστο τον πόθο της ψυχής τους για το αληθινό, το τέλειο, το αιώνιο, το παντοτινό. Τώρα ανακαλύπτουν συνειδητά μέσα τους τη δίψα για τον Θεό και ζητούν να αναπτύξουν μια όχι τυπική και επιφανειακή, όπως όταν ήταν μικρά παιδιά, αλλά μια αυθεντική και γνήσια πνευματικότητα. 

Και βέβαια μόνο μέσα στην Εκκλησία μας έχουν τη δυνατότητα με την «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» αγωγή (Εφ.στ, 4), με τη λατρευτική ζωή, με την καθοδήγηση του πεπειραμένου Πνευματικού και τη συμμετοχή τους στα ιερά Μυστήρια, να ικανοποιούν αυτή τη δίψα• και συγχρόνως να βρίσκουν όλα εκείνα τα εφόδια με τα οποία μπορούν να περάσουν χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες την εφηβεία και να συνεχίσουν το ταξίδι της ζωής με χαρά και επιτυχία. 

(Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Η «τρέλα» της εφηβείας, Βιβλιοπωλείο Σωτήρ, Αθήνα 2016)

συνεχίζεται....

 Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 


Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019

Οικογένεια και εφηβεία (1ο μέρος)





Δεν είναι λίγες οι φορές που το σπίτι αναστατώνεται από τις αταξίες των παιδιών και χάνει την Ειρήνη του. Κάνεις δεν το θέλει, όλοι όμως το ζουν. Γιατί συμβαίνει αυτό και πώς πρέπει να αντιμετωπισθεί; 

Όταν τα παιδιά είναι πολύ μικρά, έχουν μειωμένη αντίληψη και φυσικό είναι να μην καταλαβαίνουν τι πρέπει και τι δεν πρέπει, τι είναι επικίνδυνο και τι ενοχλητικό. Γι’ αυτό πολλές φορές οι ενέργειές τους είναι απρόβλεπτες και ακραίες και αναστατώνουν τους μεγάλους. 

Επιπλέον, καθώς μάλιστα μεγαλώνουν, διακρίνονται από μια υπερκινητικότητα.  Μπορούν να τρέχουν, να πηδούν να παίζουν ατέλειωτες ώρες χωρίς να κουράζονται. Και όταν κάθονται, μαζεύουν ενέργεια, που πρέπει στη συνέχεια να ξοδέψουν. Τα βλέπουμε πώς εκσφενδονίζονται από την τάξη του σχολείου, μόλις χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα! 

Είναι ακόμη και τα παιδικά πείσματα, οι ζήλιες, οι εγωισμοί, οι κακίες, που τα εξωθούν σε ενοχλητικές συμπεριφορές. 

Κάποτε μπορεί να ανακτούν και να κάνουν ζημιές, για να δουν την αντίδρασή μας, να μετρήσουν την αντοχή μας να προκαλέσουν την προσοχή μας και να μας αναγκάσουν να ασχοληθούμε μαζί τους. Οι αταξίες τους μπορεί να εκφράζουν με λανθασμένο τρόπο την ανάγκη της επικοινωνίας με τους γονείς. 

Στους λόγους αυτούς θα προσθέσουμε και το γεγονός ότι σήμερα πολλά παιδιά ζουν κλεισμένα μέσα στις πολυκατοικίες. Δεν έχουν χώρο να κινηθούν, να τρέξουν, να συναντήσουν αλλά παιδιά και να παίξουν. Είναι αναγκασμένα να περιορίζονται σε παιχνίδι κλειστού χώρου ή να δραστηριοποιούνται σ’ ένα μικρό, στενό μπαλκόνι. Αυτό τα πιέζει κι οι αταξίες τους μπορεί να είναι φυσιολογική αντίδραση στις μη φυσιολογικές συνθήκες της ζωής τους. 

Άλλες πάλι φορές οι αταξίες των παιδιών μπορεί να οφείλονται στις αταξίες των γονέων. Όταν οι γονείς βρίσκονται σε διαρκή και οξεία αντιπαράθεση, όταν είναι εκνευρισμένοι κι ασυγκράτητοι στους μεταξύ τους λόγους και στους τρόπους τους, ταράζονται οι λεπτές κι ευαίσθητες ψυχές, που θέλουν τους γονείς αγαπημένους. 

Όταν ακόμη δεν μπορούν οι γονείς να συνεννοηθούν και να χαράξουν μια κοινή γραμμή στην αγωγή που δίνουν, και αλλά λέει ο ένας, αλλά ο άλλος και πολλές φορές μαλώνουν μπροστά στα παιδιά διαφωνώντας για την τακτική που πρέπει να ακολουθήσουν, τα παιδιά αναστατώνονται, νιώθουν ανασφαλή, τα χάνουν κι αντιδρούν έντονα και με απρόβλεπτους συχνά τρόπους. Πολύ χειρότερες είναι οι αντιδράσεις τους, όταν οι γονείς φθάνουν στα άκρα, όταν απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον και διαλύουν την οικογένεια. 

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο διάβολος, που χρησιμοποιεί την ταραχή σαν όχημα, για να εισέρχεται στις ψυχές και να τις αναστατώνει, πολεμάει πολλές φορές και τα παιδιά και τα εξωθεί σε συμπεριφορές που εκνευρίζουν τους γονείς και αναστατώνουν όλο το σπίτι. Πώς θα αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά οι δυσάρεστες αυτές καταστάσεις; Ο κόσμος των παιδιών φέρνει τη χαρά μέσα στο σπίτι. Τα παιδιά όμως φέρνουν και την αναστάτωση. Οι αταξίες τους είναι αναμενόμενες στην καθημερινή ζωή της οικογένειας. Σε ένα σπίτι με παιδιά δεν μπορεί να υπάρχει η ησυχία κι η τάξη ενός μοναστηριού. 
Το πρώτο που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε σωστά την αναστάτωση που προκαλούν τα παιδιά μας με τις αταξίες τους, είναι η υπομονή, που εκφράζεται με αυτοσυγκράτηση. Μια αταξία τους προκαλεί τον εκνευρισμό και φέρνει τον θυμό. Τότε δεν πρέπει να δράσουμε αμέσως, διότι θα ενεργήσουμε βίαια, κι αυτό δεν βοηθεί κανέναν. Είναι απαραίτητο να ηρεμήσουμε πρώτα. Να απομακρυνθούμε λίγες στιγμές, να σκεφθούμε ψυχραιμότερα. Τότε είναι πιθανόν να αξιολογήσουμε διαφορετικά το περιστατικό και είναι βέβαιο ότι θα δράσουμε πιο νηφάλια κι επομένως πιο σωστά. Θα μιλήσουμε βέβαια επιβλητικά, αλλά ήρεμα, όχι θυμωμένα. Οι συμβουλές μας τότε είναι πιο πειστικές και άρα πιο εύκολα αποδεκτές.

Το δεύτερο που χρειάζεται είναι να δείχνουμε κατανόηση για τα παιδιά και τον κόσμο τους, να κατανοούμε το κάθε παιδί χωριστά, με τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του. Δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια. Κάθε παιδί είναι ένα μοναδικό θαύμα, που δεν έχει το όμοιό του σ’ όλη την ιστορία του κόσμου. Το κάθε παιδί χρειάζεται τον τρόπο του. Να κατανοούμε ακόμη την ανάγκη των παιδιών για παιχνίδι, που ενδεχομένως θα προκαλεί αναστάτωση στο σπίτι, αρκετό θόρυβο και αταξίες. 

Τα παιδιά, ακόμη κι όταν ατακτούν, ζητούν την αγάπη μας. Ζητούν να τα αγαπούμε όχι μόνο αν φέρονται καλά, αλλά κι όταν κάνουν τα λάθη τους. Πολλές φορές οι αταξίες τους μπορεί να είναι μια έμμεση, αλλά δυναμική διαμαρτυρία για την έλλειψη αληθινής και γνήσιας αγάπης. Πρέπει να αγαπούμε τα παιδιά παρά τις δυσκολίες που το καθένα μπορεί να παρουσιάζει, να τ’ αγαπούμε γι’ αυτό που είναι κι όχι γι’ αυτό που κάνουν. 

Η προσευχή τέλος μπορεί να φέρει πολύ περισσότερα αποτελέσματα. Αρκεί να γίνεται με πίστη θερμή και να θεωρείται ως το πρώτο όπλο στον αγώνα μας για την προκοπή των παιδιών μας• όχι το τελευταίο, στο οποίο καταφεύγουμε όταν αποτύχουν όλα τα αλλά, και μάλιστα με μια αβέβαιη ελπίδα μήπως με την προσευχή μπορεί να γίνει κάτι. 

Να αισιοδοξούμε για τα παιδιά μας. Τα πράγματα τις περισσότερες φορές δεν είναι τόσο δύσκολα και απογοητευτικά όσο νομίζουμε. Οι αταξίες συνήθως φανερώνουν ψυχική υγεία και έναν δυναμισμό, που αποδεικνύεται πολύ χρήσιμος, όταν διοχετευθεί σε σωστή κατεύθυνση, σε δημιουργικές δραστηριότητες, σε εργασίες του σπιτιού κ.λπ. Όλα τα παιδιά μπορούν να κάνουν το καλύτερο, και τα άτακτα να γίνουν τα καλύτερα. Αυτά που μας κουράζουν σήμερα, μπορεί να γίνουν σπουδαίοι άνθρωποι αύριο. 

Είπαμε τέσσερις τρόπους, για να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία τις αταξίες των παιδιών μας: υπομονή-κατανόηση-αγάπη-προσευχή. Οπωσδήποτε χρειάζεται υπομονή. Αυτή θα υπάρχει όταν υπάρχει κατανόηση. Η κατανόηση όμως προϋποθέτει αγάπη. Και η αγάπη, για να γίνει πραγματικότητα, χρειάζεται θερμή προσευχή, καταφυγή στον Θεό που είναι η άπειρη και ανερμήνευτη αγάπη. 
Η κατάληξή μας επομένως είναι ο Θεός. Αυτός πρέπει να είναι και η αρχή κάθε καλής προσπάθειας για τα παιδιά μας. Αυτός η αρχή και το τέλος, το Α και το Ω της υπεύθυνης και σωστής αγωγής. 
συνεχίζεται.... 
(Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Όταν τα παιδιά μας ατακτούν,
Βιβλιοπωλείο Σωτήρ, Αθήνα 2016)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
 

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019

Φράσεις για προβληματισμό 23ο μέρος


Δεν είναι η ζωή μας φύλλο φθινοπωρινό που το φυσάει ο άνεμος εδώ κι εκεί και χάνεται. Και καθενός ξεχωριστά κι όλου του κόσμου η ζωή είναι στα χέρια του Δημιουργού μας... Μες στην αγάπη του, στην άπειρη για μας στοργή του, φέρεται και κινείται η ζωή μας... Αυτός ο χρόνος να είναι χρόνος που θα παραδώσουμε για πάντα τη ζωή μας στον Κύριο των πάντων (Περιοδικό Σωτήρ).

Ας μη χάνουμε καιρό. Οι ευκαιρίες φεύγουν, πολλές φορές χωρίς να ξανάρχονται ποτέ. Ή αν μας δοθούν και αύριο αυτές,δεν θα μας βρουν το ίδιο πρόθυμους να τις δεχθούμε και να επωφεληθούμε απ' αυτές. "Ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας (Β Κορινθ. στ, 1-10)".

Γενικά οι Έλληνες είναι αγράμματοι και αγνοούν τους θησαυρούς της πατρίδος τους. Θα γίνουν θρήσκοι, όσο μορφώνονται. Αντίθετα με άλλους, που όσο μορφώνονται παύουν να είναι θρήσκοι (Γιάννης Τσαρούχης, από τον ιστότοπο "αντίβαρο").

Οὐδείς ἐλεύθερος ἑαυτοῦ μή κρατῶν:κανείς δεν είναι ελεύθερος, όταν δεν κυριαρχεί στον εαυτό του (Πυθαγόρας Σάμιος).

Κάνε ό, τι μπορείς, για να κάνεις ό, τι θέλεις (Γ. Δροσίνης).

Ἐν ὀργῇ μήτε τι λέγειν μήτε πράσσειν: την ώραπου είσαι οργισμένος ούτε να λες ούτε να πράττεις τίποτα (Πυθαγόρας Σάμιος). 

Λάλει ἅ δεῖ καί ὅτε δεῖ, καί οὐκ ἀκούσει ἅ μή δεῖ: λέγε κείνα που πρέπει και όταν πρέπει και δεν θα ακούσεις εκείνα που δεν πρέπει. 

Μη χαλάς τη φιλία σου για ένα μικρό παράπτωμα του φίλου σου (Πυθαγόρας Σάμιος). 

Πρέπει να ελέγχονται δημόσια εκείνα που τελούνται δημόσια. Ακόμα, εκείνα που γίνονται από δημόσια πρόσωπα χωρίς να υπολογίζουν το κόστος, αλλά κι εκείνα που προκαλούν το κοινό αίσθημα κι όσα όχι απλώς δημόσια τελούνται, όσο και δημόσια δικαιολογούνται (Σπουδαία σκέψη). 

Όπως για τη σωματική ανάπτυξη δεν δίδεται προς όλους η ίδια τροφή και τα ίδια φάρμακα, έτσι και η ψυχή κάθε ανθρώπου έχει ανάγκη ιδιαίτερης αγωγής (Γρηγόριος Θεολόγος).

Το μίσος είναι πάθος που γεμίζει με ταραχή και κάθε αθλιότητα την καρδιά του ανθρώπου. Η αγάπη είναι συναίσθημα που συνοδεύεται πάντοτε από χαρά (Παναγιώτης Τρεμπέλας).

Πρόσθεσε την αγάπη και τα πάντα ωφελούν· αφαίρεσε την αγάπη και τίποτα δεν ωφελεί (Ιερός Αυγουστίνος). 

Η χρήση των υλικών αγαθών πρέπει να αποβλέπει στην κάλυψη των πραγματικών αναγκών του ανθρώπου. Η υπέρβαση αυτού του μέτρου είναι νοσηρό σύμπτωμα ή πλεονεξίας ή φιληδονίας ή ματαιοδοξίας (Μέγας Βασίλειος).

Ας αφήσουν οι άνθρωποι τις ασέβειες, κι ας είναι τουλάχιστον τίμιοι άνθρωποι, αν δεν μπορούν να είναι Χριστιανοί (Πασκάλ). 

Τούς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε ἵνα καί οἱ λοιποί φόβον ἔχωσι: όσους αμαρτάνουν εξακολουθητικά να τους ελέγχεις μπροστά σε όλους, για να φοβούνται και οι υπόλοιποι (Ά Τιμ. ε, 20).

Κακόν ἀκρασία: Είναι κακό να δυσκολεύεται ο άνθρωπος να κυριαρχήσει στις επιθυμίες του (Πιττακός ο Μυτιληναίος). 

Μια κουκουβάγια, τέλεια εγωίστρια, από όλα τα πουλιά ήταν φευγάτη. Όλα τους παίρναν ύφος κρύο, θλιβερό, όταν αντάμωναν μαζί της. Σ' ένα τρυγόνι ευαίσθητο μια μέρα της έκπληξή της διηγήθηκε κι αυτό της αποκρίθηκε:"το λάθος είναι όλο δικό σου· αγάπα για να σ' αγαπούν"(De Fulvy). 

Δεν προσκολλάται τόσο πολύ η μητέρα στο βρέφος που θηλάζει, όσο ο νέος της αγάπης στον Κύριο (Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης). 

Ἐγκρατείας μέν ἴδιον, ὑγίεια καί ἰσχύς· ἀκρασίας δέ, ἀσθένεια καί νόσος γειτνιῶσα θανάτῳ: Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της εγκράτειας είναι η υγεία και η δύναμη. Αντίθετα, της ακράτειας η αρρώστια και το νόσημα που πλησιάζει στον θάνατο (Φίλωνος Αλεξανδρείας).

Σώφρων είναι αυτός που συμπεριφέρεται με βάση το μέτρο και τη λογική, που χαρακτηρίζεται από σύνεση και φρονιμάδα, ο μετριοπαθής (φρόνιμος, συνετός, γνωστικούς, μυαλωμένος) (Σπουδαία σκέψη).

Θαυμάζω μᾶλλον τοῦ γήρως τήν σωφρονοῦσαν νεότητα· τό μέν γάρ ἐν τῷ λιμάνι μένει, ἡ δ' ἐν τῷ πελάγει πολλοῖς τοῖς πνεύμασι μαχομένη, διασώζει το σκάφος: Θαυμάζω πιο πολύ από τα γηρατειά τους νέους που σωφρονούν· γιατί μπορεί τα γηρατειά να μένουν στο απάνεμο λιμάνι της σοφίας τους, όμως οι γνωστικοί νέοι, μπορεί να μάχονται με πολλά πνεύματα στο πέλαγος, αλλά σώζουν το σκάφος της ζωής τους (Σπουδαία σκέψη). 

Δεν πρέπει να πολεμάτε τα παιδιά σας, αλλά τον σατανά που πολεμά τα παιδιά σας. Να τους λέτε λίγα λόγια και να κάνετε πολλή προσευχή. Η προσευχή κάνει θαύματα. Δεν πρέπει η μητέρα να αρκείται στο αισθητό χάδι στο παιδί της, αλλά να ασκείται στο πνευματικό χάδι της προσευχής (Άγιος Πορφύριος). 

Να αρχίζεις με όρεξη καθετί. Μια δυναμική αρχή εξασφαλίζει την καλή συνέχεια. Κάνε οικονομία χρόνου και δυνάμεων. Προγραμμάτισε όσα έχεις να κάνεις καθημερινά. Αν κάπου δυσκολευτείς περισσότερο, μην παραιτείσαι. Κερδίζουν αυτοί που αρνούνται να παραιτηθούν από την προσπάθεια (Μικρός μαθητικός κώδικας, Προς τη Νίκη, τεύχος 739).

Αφυπνιστικό είναι το μήνυμα της παραβολής του άφρονος πλουσίου. Μας υπενθυμίζει ότι δεν θα μείνουμε για πάντα στη γη. Μας περιμένει ένας άλλος κόσμος, η αιωνιότητα! Εκεί να αποταμιεύουμε τους θησαυρούς μας. Τι νόημα έχει να κρατάμε τα χρήματα για τον εαυτό μας; Πουθενά δεν είναι ασφαλισμένα· ούτε στα σεντούκια, ούτε στις τράπεζες και τα χρηματιστήρια. Η μόνη ασφαλής επένδυση είναι η ελεημοσύνη. Ο Κύριος θα αποδώσει στους ελεήμονες πλουσιοπάροχα, κατά το μέγα και πλούσιο έλεός Του (Σπουδαία σκέψη).

Ο πλούσιος νεανίσκος δεν ακολούθησε τον δρόμο της σωτηρίας. Λυπήθηκε, όχι όμως για τα πάθη του, αλλά για τα πλούτη του, που δεν ήθελε να τα αποχωρισθεί. Αν θέλουμε να σωθούμε, οφείλουμε να μετανοήσουμε. Να ζητήσουμε το έλεος του Θεού. Να αλλάξουμε ζωή και να διορθωθούμε. Ακόμη και ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος είναι δυνατόν, με τη χάρη του Θεού, να μετανοήσει και να σωθεί. Αρκεί να ταπεινωθεί και να καταφύγει στο έλεος του Θεού (Σπουδαία σκέψη). 

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο φιλάνθρωπος Κύριος χάρισε την υγεία στη συγκύπτουσα, χωρίς εκείνη να το ζητήσει και χωρίς να την προκαλέσει να εκφράσει την πίστη της. Διότι και μόνο ότι σε αυτήν την κατάσταση ήρθε στη Συναγωγή, αυτό φανέρωνε την αγαθή και ταπεινή διάθεσή της. Στον πιστό Χριστιανό που είναι ταπεινός και δεκτικός της Χάριτός του, ο Κύριος ανταποκρίνεται πλουσιοπάροχα. Δεν κρίνει από τα εξωτερικά φαινόμενα, αλλά διεισδύει στο βάθος της ψυχής του ανθρώπου (Σπουδαία σκέψη). 

Μη δίνεις σημασία στον εαυτό σου, ούτε να επιδιώκεις με κάθε τρόπο ό, τι θεωρείται αγαθό για τη σάρκα, δηλαδή, υγεία, ομορφιά, ηδονικές απολαύσεις, μακροζωία, ούτε να θαυμάζεις τα χρήματα, τη δόξα, την εξουσία, ούτε όσα εξυπηρετούν την πρόσκαιρη ζωή σου. Αλλά πρόσεχε τον εαυτό σου, δηλαδή την ψυχή σου. Αυτήν στόλιζε κι αυτήν φρόντιζε, ώστε με την προσοχή να κατορθώσεις να την απαλλάξεις από όλη τη βρομιά που επικάθισε πάνω της από την κακία, να καθαριστεί όλο το αίσχος της κακίας και να την κοσμείς και να τη φαιδρύνεις με την ομορφιά της αρετής (Μέγας Βασίλειος). 

Η χαρά καταστρέφει τη λύπη, στις συμφορές δίνει υπομονή, στις προσευχές χάρη, στους κόπους και μόχθους ευφροσύνη, στην ευποιΐα ευθυμία, στη φιλοξενία στέγη, στην ελπίδα καταφυγή, στους πενθούντες παρηγοριά, στις θλίψεις βοήθεια και συνδρομή, στην αγάπη στολισμό, στην μακροθυμία επιβράβευση (Όσιος Νείλος Ασκητής). 

Να το πάρουμε απόφαση. Η χριστιανική ζωή θα έχει και δοκιμασίες. Ο πιστός όμως άνθρωπος δεν εκπλήσσεται, δεν ταράσσεται, δεν αδημονεί, δεν γογγύζει. Επειδή αγαπά τον Χριστό, αγαπά και τον σταυρό που επιτρέπει ο Χριστός να βαστάει. Και τον σηκώνει με υπομονή, χωρίς να λησμονεί και το αιώνιο βραβείο της Βασιλείας του Θεού. Θάρρος λοιπόν. "Θαρσεῖτε· ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον", μας είπε. Και μας βεβαίωσε: "Ἰδού ἐγώ μεθ΄ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος (Ματθ. κη, 20)"(Σπουδαία σκέψη).

Όταν προσεύχεσαι, να ξεχνάς τη σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα, σαν επιτίμιο για την άφεση των αμαρτιών σου. Για τα παραπέρα μην ανησυχείς, άφησέ τα στον Θεό κι ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του. Να προσεύχεσαι χωρίς αγωνία, ήρεμα, με εμπιστοσύνη στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού (Άγιος Πορφύριος).

Το να θαυμάζει κάποιος τους κόπους των αγίων είναι καλό, το να τους ζηλεύει όμως είναι αφορμή σωτηρίας (Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης). 
Στον καθένα μας απευθύνει πρόσκληση ο Θεός. Πρόσκληση μέσα από τη ζωή της εκκλησίας. Με τη συμμετοχή μας κάθε Κυριακή στη θεία λειτουργία, με τη μελέτη του λόγου του Θεού, τα ιερά Μυστήρια και μάλιστα την εξομολόγηση και θεία κοινωνία. Δεν υπάρχει χρόνος για αναβολή. Τώρα είναι η ευκαιρία. Δεν ξέρουμε τι μας περιμένει αύριο, ούτε καν την επόμενη στιγμή. Δεν είμαστε βέβαιοι ότι θα έχουμε πάντα στη διάθεσή μας τις ευκαιρίες που έχουμε τώρα (Περιοδικό ο Σωτήρ, 2122/1/12/2015).

''Δι' ὑμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε (Β, Κορ. η, 9)'': Φτώχεια... φτώχεια... Ναι, από σένα πρέπει ν' αρχίσουμε. μετά έρχεται η βασιλική οδός της αγιότητος, της αγάπης, της ελεημοσύνης. Κι ο Ιησούς γεννήθηκε στη φτώχεια. Ο Θεός σαρκώθηκε... (Α. Degallier, μετάφραση Κώστα και Εριέττας Διαμαντοπούλου). 
Αρκετοί άνθρωποι είναι αγνώμονες. Αν περιμένουμε ανταπόδοση, θα στενοχωρηθούμε. Αν όμως δεν περιμένουμε, τότε είμαστε ήρεμοι (Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος).  



Θαύματα γίνονται καθημερινά, αλλά δεν τα βλέπουμε, δεν τους δίνουμε σημασία. Το ότι ο Θεός, παρά τις κηλίδες και τις αμαρτίες μας, δεν οργίζεται και δεν διακόπτει τις σχέσεις του μαζί μας, αυτό δεν είναι ένα μέγα θαύμα; (Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης)



Εάν θέλετε να δείτε το 1ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 2ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 3ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 4ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 5ο μέρος δείτε εδώ  

Εάν θέλετε να δείτε το 6ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 7ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 8ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 9ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 10ο μέρος δείτε εδώ  

Εάν θέλετε να δείτε το 11ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 12ο μέρος δείτε εδώ     

Εάν θέλετε να δείτε το 13ο μέρος δείτε εδώ   

Εάν θέλετε να δείτε το 14ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 15ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 16ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 17ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 18ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 19ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 20ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 21ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 22ο μέρος δείτε εδώ 



 Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!


Related Posts with Thumbnails