Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2019

Ενηλικίωση και νεανικές παρεκτροπές (μέρος 4ο)


Να κατανοούμε, είπαμε, τις δυσκολίες των παιδιών μας. Να καταλαβαίνουμε τον κόσμο στον οποίο ζουν οι νέοι σήμερα και τον αγώνα που έχουν· για να τους βοηθούμε αποτελεσματικά να ξεφεύγουν τις πολλές παγίδες της αμαρτίας, να μην επηρεάζονται από τη νοοτροπία του κόσμου και να αντιμετωπίζουν με επιτυχία τους ποικίλους πειρασμούς του.
Πώς όμως θα προσφέρουμε τη βοήθειά μας, ώστε να γίνει αποδεκτή και να αποδειχθεί ωφέλιμη; Συνήθως, όταν διαπιστώ-νουμε κάποια εκτροπή, είμαστε έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε δυναμικά. Όσο περισσότερο μένουμε εμείς σταθεροί στις αρχές μας -και είναι αυτό απαραίτητο, όπως έχουμε ήδη τονίσει- τόσο μπορεί να γινόμαστε αυστηροί και επιθετικοί στους παραβάτες. Να θέλουμε να πατάξουμε αμείλικτα το κακό, να κατακεραυνώσουμε τους φταίχτες. 
Δεν ωφελεί όμως να πατάσσουμε, αλλά να θεραπεύουμε. Δεν είναι επιτυχία το να κατακεραυνώ-νουμε, αλλά το να συνετίζουμε. Δεν είναι αρκετό να απαγορεύουμε το κακό, αλλά είναι απαραίτητο να οδηγούμε στο αγαθό. 
Τα πρώτα είναι εύκολα. Και τα κάνει ευκολότερα η δίκαιη αγανάκτηση κάθε εκτροπής και η αυθόρμητη και ορμητική αντίδραση της ψυχής για το οποιοδήποτε κακό. Τα δεύτερα θέλουν πολλή υπομονή, βαθιά κατανόηση, μακροχρόνιες προσπάθειες, αυτοσυγκράτηση, κάποτε και σιωπή. Δηλαδή αγάπη πραγματική.
Ας θυμηθούμε τον πατέρα της παραβολής του ασώτου υιού. Πώς φέρθηκε στον επιπόλαιο νεότερο υιό που απαιτούσε "τό ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας", το μερίδιο της πατρικής περιουσίας που του ανήκε; Θύμωσε; Φώναξε; Επέπληξε; Απείλησε; Όχι. Τίποτε απ' αυτά. 
Έκανε με πόνο τη μοιρασιά και περίμενε κατόπιν υπομονητικά την επιστροφή του ασώτου, του απερίσκεπτου νέου που νόμισε πως μακριά από τη σκιά του πατέρα, στη χώρα της αμαρτίας, θα έβρισκε την ευτυχία του. Και όταν ο άσωτος κατάλαβε ότι η αμαρτία οδηγεί στον θάνατο και επέστρεψε ταπεινωμένος στην πατρική οικία, ο πατέρας δεν τον απέπεμψε, όπως θα ήταν δίκαιο, δεν του ζήτησε ευθύνες, όπως θα περιμέναμε όλοι, δεν τον ταπείνωσε ούτε τον δέχθηκε "ὡς ἔνα τῶν μισθίων" του, δεν τον έκανε δηλαδή εργάτη του, όπως εκείνος ζήτησε. 
Αλλά βγήκε να τον υποδεχθεί ως υιό του αγαπητό, τον αγκάλιασε και τον καταφιλούσε, τον περιποιήθηκε, τον αποκατέστησε στη θέση του και έκανε πανηγύρι μεγάλο γι' αυτόν. 
Και όταν ο πρεσβύτερος υιός, ο μεγαλύτερος, που πάντοτε έμενε κοντά στον πατέρα, πείσμωσε για τη χαρούμενη υποδοχή του πρώην ασώτου αδελφού και δεν ήθελε να μπει στο σπίτι, ο πανάγαθος πατέρας δεν αδιαφόρησε ούτε γι' αυτόν, δεν τον άφησε στο πείσμα του και στη μοναξιά του. 
Βγήκε στην πόρτα του σπιτιού και τον παρακαλούσε με λόγια συγκινητικά και γλυκύτατα: "Τέκνον, σύ πάντοτε μετ' ἐμοῦ εἶ, καί πάντα τά ἐμά σά ἐστιν· εὐφρανθῆναι δέ καί χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρός ἦν καί ἀνέζησε, καί ἀπολωλώς ἦν καί εὑρέθη". Πόσο στοργικός έπαινος: "Τέκνον, σύ πάντοτε μετ' ἐμοῦ εἶ"! Και πόσο συγκινητική διαβεβαίωση: "πάντα τά ἐμά σά ἐστιν"! Και πόσο φιλάνθρωπη η συμβουλή: "εὐφρανθῆναι δέ καί χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρός ἦν καί ἀνέζησε, καί ἀπολωλώς ἦν καί εὑρέθη (Λουκά, ιε, 11-32)". 
Αυτή είναι αγάπη, αυτή είναι αγωγή. Ένας πατέρας που και τα δυο παιδιά του τον πίκραναν πολύ. Και τα δυο έφυγαν (με διαφορετικό τρόπο το καθένα) από κοντά του. Και χρειάσθηκε και για τα δυο να βγει από το σπίτι, να περιμένει και να παρακαλεί. Ξέρει να συμβουλεύει με λόγια λίγα και ουσιαστικά. Ξέρει και να σωπαίνει. Ξέρει να πονάει, να υπομένει, να παρακαλεί και να περιμένει. 
Η αγάπη "πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει", λέει ο απόστολος Παύλος (Α Κορ. ιγ, 7-8). Αυτός που έχει στην ψυχή του αγάπη πραγματική, σκεπάζει όλες τις ελλείψεις του άλλου και δεν τον διασύρει, δεν τον διαπομπεύει· έχει πεποίθηση γι' αυτόν που αγαπά ότι σ' όλα θα πάει καλά· ελπίζει ότι απ' όλες τις παρεκτροπές του θα διορθωθεί· για χάρη του δείχνει σ' όλα υπομονή. 
Η αγάπη ποτέ δεν χάνει την αξία της, πάντοτε μένει ισχυρή και σταθερή. Η αγάπη πάντοτε νικά. Ποιος μπορεί να πλησιάσει τους νέους με τέτοια δυνατή και ξεκάθαρη αγάπη; 
Αυτός, όταν συμβουλεύει, δεν θα είναι φορτικός. Και όταν σιωπά, δεν θα γίνεται αποκρουστικός. Όταν θα φέρεται αυστηρά, δεν θα αποκαρδιώνει. Και η επιείκειά του δεν θα αφήσει τον άλλον να χαλαρώνει. Η παρατήρησή του θα γίνεται πρόθυμα δεκτή, και η ανοχή της εκτροπής ωφέλιμα κατανοητή. Η αγάπη ξέρει να χαίρεται και να πονάει. Ξέρει να ελπίζει και να προσδοκά. 
Ας κυριαρχούνται από μια τέτοια καθαρή, αληθινή αγάπη οι ψυχές των γονέων, των δασκάλων, των παιδαγωγών. Ας συμβουλεύουν τα παιδιά τους και ας τα καθοδηγούν μ' αυτή την αγάπη. Θα δουν θαύματα, αν μιλούν για το ορθό με μια καρδιά γεμάτη αγάπη και πόνο, αν μάλιστα στέκονται μπροστά στις εκτροπές των παιδιών τους και τις αντιμετωπίζουν με μια αγάπη γεμάτη και από ταπείνωση. 
(Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Με αγάπη πραγματική, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016)
συνεχίζεται....
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα, δια των πρεσβειών της αγίας Άννας (Μανουλίτσα μου πολύχρονη)! 

 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails