Πανδημία: πόσο πιστεύουμε στον Θεό; (μέρος 5ο)

 

Στα τέλη του 8ου π.Χ. αιώνα οι Ιουδαίοι επαναστάτησαν κατά των Ασσυρίων, οι οποίοι τους είχαν φόρου υποτελείς. Για να ενισχυθούν στο εγχείρημά τους και να προστατευθούν από την επίθεση των Ασσυρίων, ζήτησαν τη συμμαχία των Αιγυπτίων που είχαν πανίσχυρο ιππικό και άρματα πολλά. Βασιλιάς των Ιουδαίων ήταν τότε ο Εζεκίας. 

Αυτή όμως η ενέργειά τους προκάλεσε την αντίδραση του μεγάλου προφήτη, του Ησαΐα. Αυτός, ως εκπρόσωπος του Θεού, θεώρησε την καταφυγή στη βοήθεια των Αιγυπτίων ως προσβολή κατά του Θεού, ο οποίος κατά το παρελθόν είχε βοηθήσει και σώσει από πολλές δεινές περιστάσεις τον λαό του. 

"Οὐαί οἱ καταβαίνοντες εἰς Αἴγυπτον ἐπί βοήθειαν, οἱ ἐφ ἵπποις πεποιθότες καί ἐφ ἅρμασι (Ησ λα, 1)".

Αλίμονο σ' εκείνους που κατεβαίνουν στην Αίγυπτο, για να ζητήσουν βοήθεια, οι οποίοι στηρίζουν την πεποίθησή τους στους ίππους και στα πολεμικά άρματα. Αλίμονό τους, διότι "οὐκ ἦσαν πεποιθότες ἐπί τόν ἅγιον τοῦ Ἰσραήλ καί τόν Κύριον οὐκ ἐζήτησαν". Δεν στήριξαν την πεποίθησή τους στον άγιο Θεό του Ισραήλ και δεν ζήτησαν από τον Κύριο να τους βοηθήσει και προστατεύσει. 

Στη συνέχεια ο θεόπνευστος προφήτης παρουσιάζει δυο εικόνες που του αποκάλυψε ο Θεός και οι οποίες φανερώνουν τον τρόπο με τον οποίο προστατεύει τον λαό του. Η πρώτη εικόνα δείχνει ότι ο λαός είναι τρομερός και ακαταγώνιστος, όταν προστατεύει τον λαό του.

Όπως βρυχάται δυνατά το λιοντάρι ή ο σκύμνος για το θήραμα που συνέλαβε, και φωνάζει ώστε να αντηχούν τα βουνά από τους βρυχηθμούς του και να πανικοβάλλονται και πτοούνται εκείνοι που θέλουν να απελευθερώσουν το θήραμα, "οὕτως καταβήσεται Κύριος σαβαώθ", έτσι θα σπεύσει ο Κύριος των Δυνάμεων, για να πολεμήσει κατά των εχθρών του λαού του. 

Η δεύτερη εικόνα είναι ήρεμη και τρυφερή. Όπως τα πτηνά πετούν γύρω από τις φωλιές τους, για να υπερασπισθούν τους νεοσσούς τους, "οὕτως ὑπερασπιεῖ Κύριος σαβαώθ ὑπέρ Ἱερουσαλήμ". 

Ο Κύριος των Δυνάμεων θα απλώσει σαν άλλα φτερά την προστασία Του πάνω από την Ιερουσαλήμ. "Ὑπερασπιεῖ καί ἐξελεῖται καί περιποιήσεται καί σώσει". Τέσσερα ρήματα, τέσσερις διαβεβαιώσεις: "Ὑπερασπιεῖ", θα υπερασπίσει, για να φαίνεται η πατρική φιλοστοργία Του, όπως λένε οι ιεροί ερμηνευτές. "Ἐξελεῖται", θα ελευθερώσει από τους εχθρούς, για να φανερώσει την πολλή φιλανθρωπία Του. "Περιποιήσεται ", θα προστατεύσει, για να δείξει την κηδεμονία, την ανύστακτη φροντίδα Του. Και "σώσει", για να αποδεικνύεται ακαταγώνιστη η δύναμή Του. 

Με φιλοστοργία, με φιλανθρωπία, με διαρκή φροντίδα και δύναμη υπερασπίζεται, ελευθερώνει, προστατεύει και σώζει την Ιερουσαλήμ, σώζει και την νοητή Σιών, την αγία Του Εκκλησία ο παντοδύναμος και πανάγαθος Θεός.  Πόσο επίκαιρη ακούγεται ύστερα από αυτά η προτροπή του Προφήτη: "Ἐπιστράφητε, οἱ τήν βαθεῖαν βουλήν βουλευόμενοι καί ἄνομον (Ησ. λα, 1-6)". Να επιστρέψετε προς τον Κύριο με μετάνοια εσείς που σκέπτεστε και συζητείτε τις βαθιές, όπως νομίζετε, σκέψεις και αποφάσεις, που όμως είναι και παράνομες, διότι αγνοούν τον μόνο αληθινό Θεό και στηρίζονται μόνο στις ανθρώπινες δυνάμεις.

συνεχίζεται .........

(Αρχιμ. Αστερίου Χ. Χατζηνικολάου, Με πίστη στον καιρό της πανδημίας, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2020)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη Μεγάλη εβδομάδα! 

Ας είναι ευφρόσυνος ο πνευματικός αγώνας μας, αδέρφια! 

Πανδημία: πόσο πιστεύουμε στον Θεό; (μέρος 4ο)

Πόλεμοι, εγκλήματα, απειλές, άνομα νομοθετήματα, διαστροφές, λατρεία των ειδώλων, του χρήματος, της παράνομης ηδονής. Ξέφρενη πορεία στο χάος, στην απώλεια, στην αιώνια καταδίκη. Γι' αυτό οι θλίψεις και οι δοκιμασίες. Γι' αυτό οι ποικίλες ταλαιπωρίες και τα βάσανα. Γι' αυτό η παγκόσμια δοκιμασία, η πανδημία και οι φόβοι και ο παγκόσμιος πανικός του τελευταίου καιρού. 

Μία η λύτρωση· η μεγάλη επιστροφή. Η επιστροφή στην οικία του Πατρός. με μετάνοια, με βαθιά και ειλικρινή μετάνοια. Όπως στους αρχαίους καιρούς, έτσι και τώρα ακούγεται βροντερή η φωνή του Θεού: "Καί νῦν λέγει Κύριος ὁ Θεός ὑμῶν· ἐπιστράφητε πρός με ἐξ' ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καί ἐν νηστείᾳ καί ἐν κλαυθμῷ καί ἐν κοπετῷ· καί διαρρήξατε τάς καρδίας ὑμῶν καί μή τά ἱμάτια ὑμῶν καί ἐπιστράφητε πρός Κύριον τόν Θεόν ὑμῶν, ὅτι ἐλεήμων καί οἰκτίρμων ἐστί, μακρόθυμος καί πολυέλεος καί μετανοῶν ἐπί ταῖς κακίαις (Ιωήλ β, 12-13)". 

Ναι! Είναι σπλαχνικός ο Θεός, μακρόθυμος και πολυέλεος και συγχωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων. Όταν βέβαια αυτοί επιστρέφουν  ''ἐξ' ὅλης τῆς καρδίας αὐτῶν'', όταν μετανοούν όχι με εξωτερικές εκδηλώσεις μετανοίας, αλλά ειλικρινά, με συντριβή της καρδιάς, με νηστείες και δάκρυα και αλλάζουν νοοτροπία και ζωή. Είναι τραγικό να έρχονται αλλεπάλληλες οι δοκιμασίες για τον σωφρονισμό των ανθρώπων, και οι άνθρωποι να μη μετανοούν, αντίθετα δε να σκληρύνονται περισσότερο. Στο ιερό προφητικό βιβλίο της Αποκαλύψεως, το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, ο θεόπτης ευαγγελιστής Ιωάννης περιγράφει με συγκλονιστικές εικόνες τις διάφορες "πληγές", τις δοκιμασίες τις οποίες περνά η ανθρωπότητα διά μέσου των αιώνων λόγω  της αμαρτίας και αποστασίας της και τις οποίες επιφέρει ο Θεός, για να οδηγηθούν οι άνθρωποι στη μετάνοια και σωτηρία.

Όμως υπάρχουν περιπτώσεις που το επιθυμητό αποτέλεσμα δεν έρχεται. Όπως αναφέρει ο ιερός ευαγγελιστής στο θ' κεφάλαιο (στ. 20-21), "οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων, οἵ οὐκ ἀπεκτάνθησαν ἐν ταῖς πληγαῖς ταύταις, οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν", οι υπόλοιποι από τους ανθρώπους, όσοι δεν φονεύθηκαν από τα χτυπήματα των πληγών που υπέστησαν, δεν μετανόησαν από τη λατρεία των θεών που έφτιαχναν με τα χέρια τους, ώστε να μην προσκυνούν πια τα δαιμόνια και τα είδωλα, τα άψυχα, τα αναίσθητα και νεκρά. "Οὐ μετενόησαν" οι άνθρωποι αυτοί και δεν απομακρύνθηκαν από τους φόνους, από τις μαγείες, από την πορνεία και τις κλοπές τους. 

Και σε επόμενο κεφάλαιο (ιστ 9-11) αναφέρονται και άλλες πληγές, παιδαγωγικές τιμωρίες του Θεού, από τις οποίες δεν συνετίζονται οι άνθρωποι, οι οποίοι αντί να σωφρονισθούν, "ἐβλασφήμησαν τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ τοῦ ἔχοντος ἐξουσίαν ἐπί τάς πληγάς ταύτας, καί ού μετενόησαν δοῦναι αυτῷ δόξαν". Νέα φρικτή πληγή ακολουθεί στη συνέχεια, και πάλι οι άνθρωποι "ἐβλασφήμησαν τόν Θεόν τοῦ οὐρανοῦ ἐκ τῶν πόνων αὐτῶν καί έκ τῶν ἑλκῶν αυτῶν, καί ού μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν". Τέσσερις φορές η θλιβερή διαπίστωση: οι άνθρωποι "οὐ μετενόησαν". 

Να βρισκόμαστε άραγε σ' αυτά τα χρόνια της σκληρύνσεως, της πωρώσεως, της αναλγησίας; Να μας συγκλονίζει ο Θεός με ποικίλες δοκιμασίες, τώρα και με παγκόσμια δεινά, και εμείς να μην ξυπνούμε; Να θέλει Εκείνος με την άπειρη αγάπη Του να μας συνετίσει και ξαναφέρει κοντά Του και εμείς να επιμένουμε απερίσκεπτοι να κινούμαστε με ξέφρενους ρυθμούς στην τροχιά της αποστασίας και της ανεπανόρθωτης καταστροφής; 

Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, όπως είδαμε, κήρυξαν βροντόφωνα τη μετάνοια, την ανάγκη επιστροφής στον ζώντα Θεό. Ο Τίμιος Πρόδρομος, στο μεταίχμιο της εποχής της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, κηρύττει: "Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν". Αυτό ακριβώς ήταν το κήρυγμα με το οποίο άρχισε το έργο Του και ο Χριστός (Ματθ. γ,2, δ, 17). Και το πρώτο κήρυγμα των Αγίων Αποστόλων, μόλις άρχισαν το έργο τους, ήταν πρόσκληση σε μετάνοια: "Μετανοήσατε, καί βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπί τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.... (Πράξεις, β, 38)". 

Το κήρυγμα της μετανοίας το συνεχίζει μέχρι σήμερα η Εκκλησία μας και καλεί όλους μας, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο της νέας και πρωτοφανούς δοκιμασίας, που έχει παγκόσμιες διαστάσεις, να μετανοήσουμε, για να θεραπευθούμε από τον θανατηφόρο ιό της αμαρτίας και από κάθε επικίνδυνο ιό. "Ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας (Β. Κορ. στ, 2)".Τώρα είναι καιρός μετανοίας. Καιρός για τη μεγάλη επιστροφή. 

συνεχίζεται .........

(Αρχιμ. Αστερίου Χ. Χατζηνικολάου, Με πίστη στον καιρό της πανδημίας, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2020)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Πανδημία: πόσο πιστεύουμε στον Θεό; (μέρος 3ο)

Ήταν ένα πλάσμα υπέροχο, πλάσμα της αγάπης του Θεού, αποτέλεσμα αμέσου επεμβάσεως και ειδικής δημιουργικής ενεργείας του. Ήταν το κόσμημα του κόσμου, ο βασιλιάς της ορατής κτίσεως, ο στολισμένος με κάθε αρετή και προικισμένος με έξοχα χαρίσματα και ιδιαίτερη χάρη. Ο άνθρωπος!

Τέτοιος ήταν όταν βγήκε από τα χέρια του Θεού. Όταν όμως έπεσε στα νύχια του διαβόλου και έδωσε σε εκείνον την εμπιστοσύνη του, χάθηκε η πρώτη ομορφιά, σκορπίσθηκε ο πλούτος, έσβησε το φως που φώτιζε την ψυχή του. Ο άνθρωπος έφυγε από τον παράδεισο του Θεού, απομακρύνθηκε από τον πανάγαθο Δημιουργό Του. Όλη η ανθρωπότητα από τότε κινείται σε τροχιά αποστασίας. Και αυτός ακόμη ο εκλεκτός λαός του Θεού, ο ευλογημένος Ισραήλ, συχνά αποστατεί, εγκαταλείπει τον ευεργέτη του Θεό, προσκυνεί τα είδωλα, πέφτει σε ζωή αμαρτίας και υποδουλώσεως σε πλήθος ανόμων παθών. 

Αλλά ο Θεός δεν παύει να ενδιαφέρεται και να προσπαθεί. Στέλνει τους προφήτες Του, ανθρώπους με θαυμαστό ζήλο και ακλόνητη πίστη, αφοσιωμένους σ' Αυτόν και στην τήρηση του Νόμου Του. Τους στέλνει να μεταφέρουν στον αποστατημένο λαό την πρόσκλησή του: "Ἐπιστράφηθι Ἰσραήλ, πρός Κύριον, τόν Θεόν σου". "Τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ· ἐπιστρέψατε πρός με, λέγει Κύριος τῶν δυνάμεων (Ωσηέ ιδ, 2, Ζαχ. α, 3, Μαλαχ. γ, 7)". Ο Κύριος των αγγελικών δυνάμεων, ο Θεός του ουρανού, ο παντοκράτωρ, καλεί τους ανθρώπους να αλλάξουν ζωή, να παύσουν τη διαρκή και ολοένα μεγαλύτερη απομάκρυνσή τους από Αυτόν που είναι η πηγή της ζωής, να εγκαταλείψουν την κίνησή τους στην τροχιά του θανάτου. 

Να κάνουν επιτέλους τη μεγάλη στροφή, να επιστρέψουν με ειλικρινή μετάνοια στον Θεό. "Ἐπιστρέψατε πρός με". Γυρίστε κοντά μου. Ελάτε και πάλι στον Πατέρα που σας περιμένει. Αλλά γιατί με τόση επιμονή ζητεί επανειλημμένα ο Θεός την επιστροφή μας σ' Εκείνον; Γιατί στέλνει τους προφήτες τον ένα μετά τον άλλον να κηρύττουν στον λαό Του και να τον καλούν να μεταβάλει την πορεία του, να αλλάξει τη ζωή του; Τι ανάγκη μας έχει ο Θεός;

Δεν έχει ανάγκη ο Θεός. Αγάπη έχει και από αγάπη απέραντη απευθύνεται στους ανθρώπους και τους καλεί: ''ἐπιστρέψατε πρός με''. Από αγάπη πονεί όταν μας βλέπει να απομακρυνόμαστε και να χανόμαστε στα σκοτάδια της αμαρτίας και του θανάτου. Μας παιδαγωγεί τότε με θλίψεις και δοκιμασίες, με πόνους και ταλαιπωρίες,  με κτυπήματα ισχυρά, για να ξυπνήσουμε και να σκεφτούμε σοβαρά το συμφέρον μας. Και να επιστρέψουμε. 

Και τότε δεν θα έλθει με πρόσωπο αυστηρό να μας συναντήσει, αλλά θα μας επισκεφθεί με δώρα και ευλογίες, με την αναγεννητική, τη σωτήρια και χαροποιό Χάρι Του. "Ἐπιστρέψατε πρός με καί ἐπιστραφήσομαι πρός ὑμᾶς, λέγει Κύριος παντοκράτωρ". Επιστρέψτε με μετάνοια σε μένα και εγώ θα αποσύρω την οργή μου και θα έλθω σε σας με ελεήμονα και σπλαχνική διάθεση. Μια κίνηση επιστροφής, ένα βήμα να κάνετε εσείς, και εγώ θα κάνω εκατό. Δεν θα αποστρέψω το πρόσωπό μου, όπως όταν αμαρτάνετε και πέφτετε στο κακό, αλλά "ἐπιστραφήσομαι πρός ὑμᾶς", θα έλθω με αγάπη να συγχωρήσω τα λάθη σας, να σβήσω τις αμαρτίες σας, να θεραπεύσω τις πληγές σας. Να δώσω χαρά και ειρήνη στις ψυχές σας, δύναμη και ζωή. 

Η επιστροφή του ανθρώπου! Η επιστροφή του Θεού! Ο γυρισμός του ασώτου υιού στην πατρική οικία. Και η έξοδος του οικτίρμονος πατρός για την υποδοχή του επιστρέφοντος αμαρτωλού. Η μεγάλη συνάντηση, η συμφιλίωση, η αποκατάσταση. Ο καθένας μας, η πατρίδα μας, όλος ο κόσμος, όλοι πρέπει να επιστρέψουμε. Περίσσεψε το κακό. Πλήθυνε η αμαρτία. Μας πνίγει το σκοτάδι της αποστασίας. 

συνεχίζεται .........

(Αρχιμ. Αστερίου Χ. Χατζηνικολάου, Με πίστη στον καιρό της πανδημίας, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2020)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Πανδημία: πόσο πιστεύουμε στον Θεό; (μέρος 2ο)

 

Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι ὁ προφήτης καθορίζει με σαφήνεια την αιτία των δεινών που κατά καιρούς πλήττουν την ανθρωπότητα: «Ἡ γῆ ἠνόμησε διά τούς κατοικοῦντας αὐτήν, διότι παρήλθοσαν τόν νόμον καί ἤλλαξαν τά προστάγματα, διαθήκην αἰώνιον. διά τοῦτο ἀρά ἔδεται τήν γῆν, ὅτι ἡμάρτοσαν οἱ κατοικοῦντες αὐτήν» (στίχ. 5). Δηλαδή: Η γη γέμισε με τις ανομίες και  αμαρτίες εκείνων που κατοικούν σ’ αυτήν, διότι αυτοί περιφρόνησαν τον Νόμο του Θεού και άλλαξαν τα θεία προστάγματα και κατήργησαν αυτά που αποτελούν διαθήκη παλιά και αιώνια. Γι’ αυτό η κατάρα θα καταφάει τη γη, διότι αμάρτησαν οι κάτοικοί της.

Κάθε θλίψη που αντιμετωπίζουμε, οφείλεται στην πτώση μας στην αμαρτία. Κάθε γενική δοκιμασία, μάλιστα μια παγκόσμια, όπως αυτή που περνούμε τώρα, οφείλεται στη γενική αποστασία του κόσμου. Εγκαταλείπει ο κόσμος τον Θεό και τις εντολές Του. Πορεύεται περιφρονώντας το άγιο θέλημά Του. Ψηφίζει νόμους αντίθετους προς τον άγιο Νόμο Του. Σ’ όλη την οικουμένη επικρατεί το άνομο συμφέρον, η εγκληματικότητα, η ανηθικότητα, ἡ διαστροφή, η βαριά αμαρτία με πολλές μορφές.

Όμως ο πανάγαθος Πατέρας Θεός δεν μας εγκαταλείπει. Έρχεται με αυστηρές κάποτε παιδαγωγίες, με θλίψεις και ταλαιπωρίες, να μας ξυπνήσει, εμάς τα δύστροπα παιδιά Του, από τον λήθαργο. Προσπαθεί με τις διάφορες δοκιμασίες της ζωής να μας συνετίσει και να μας οδηγήσει στη μετάνοια και σωτηρία. Επιτρέπει δηλαδή κάτι κακό ο Θεός, για να δώσει τελικά ένα μεγάλο καλό. 

Γι΄ αυτό συμβαίνουν, λέει ο Μέγας Βασίλειος, οι ασθένειες των πόλεων και των εθνών, η ξηρασία των ανέμων και η ακαρπία της γης και οι ακόμη πιο δύσκολες περιστάσεις στη ζωή του καθενός, οι οποίες περικόπτουν την αύξηση της κακίας. Ώστε όλα αυτά από τον θεό έρχονται, για να αποτρέπουν τη δημιουργία των αληθινά κακών. Διότι και οι κακώσεις του σώματος και οι ταλαιπωρίες που περνούμε από εξωτερικές αιτίες, "πρός άποχήν τῆς ἁμαρτίας ἐπινενόηνται". Όλα γίνονται, για να αποφύγουμε την αμαρτία..... 

Οι αφανισμοί δε των πόλεων και οι σεισμοί και οι πλημμύρες και οι απώλειες των στρατευμάτων και τα ναυάγια και όλες οι πολυάνθρωπες καταστροφές, είτε από τη γη, είτε από τη θάλασσα, είτε από τον αέρα ή από τη φωτιά, ή από οποιαδήποτε άλλη αιτία προκαλούνται, γίνονται για τον σωφρονισμό εκείνων που επιζούν, καθώς ο Θεός με γενικές μάστιγες σωφρονίζει την κακία του λαού. Η κακία μας λοιπόν απαιτεί τον σωφρονισμό μας. Η αμαρτία φέρνει τη δοκιμασία. 

Αλλά ο προφήτης Ησαΐας με λόγους του οποίου αρχίσαμε, τονίζει και κάτι ακόμη (στίχ. 14-16): ότι οι ευσεβείς που θα απομείνουν στη γη, θα ευφρανθούν με τη δόξα του Κυρίου, που θα φανερωθεί, καθώς τελικά θα επικρατήσει το θέλημά Του, θα λάμψει η δικαιοσύνη Του και θα δοξασθεί η αγιότητά Του. «Ἐλπίς τῷ εὐσεβεῖ». Μέσα στη μεγάλη δοκιμασία υπάρχει ελπίδα για τον ευσεβή άνθρωπο. «Οὐαί τοῖς ἀθετοῦσιν, οἱ ἀθετοῦντες τόν νόμον», προειδοποιεί ὁ θεόπνευστος προφήτης. Αλίμονο σ’ εκείνους που παραβαίνουν· ναι, δυστυχία σ’ εσάς που αθετείτε τον Νόμο. Η αθέτηση του θείου Νόμου έχει συνέπεια τη δυστυχία. Η αμαρτία είναι η αιτία της δοκιμασίας.......

Στους δίσεκτους καιρούς μας, που τα πάντα αμφισβητούνται, μετακινούνται από τα αιώνια βάθρα τους και ανατρέπονται, που ο Θεός λησμονείται, το πνεύμα χάνεται και μόνη η ύλη φαίνεται να κυριαρχεί, με συνέπεια και ο άνθρωπος να υποβιβάζεται σε ένα εξελιγμένο ζώο χωρίς αιώνια προοπτική και αξία, "ψυχή και Χριστός μας χρειάζονται", όπως έχει πει ο ισαπόστολος και εθναπόστολος άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. 

Είναι ανάγκη να υπερασπισθούμε με κάθε τρόπο την αθάνατη ψυχή μας, να διεκδικήσουμε ανυποχώρητα τα δικαιώματά της, να ικανοποιήσουμε τους πόθους και τις ανώτερες αναζητήσεις της, προπάντων τον πόθο τη λυτρώσεως και αιωνίου χαράς και ευτυχίας. Γι' αυτό μας χρειάζεται ο Χριστός, ο ενανθρωπήσας Θεός, ο μόνος Σωτήρ και Λυτρωτής του γένους των ανθρώπων. 

Μας χρειάζεται η Εκκλησία Του, που δεν είναι ένας πρόσκαιρος ανθρώπινος οργανισμός, αλλά το αιώνιο, το ακατάλυτο και ιερό καθίδρυμα της σωτηρίας, το μόνο ασφαλές καταφύγιο των ασθενών, το ιατρείο των ψυχών και των σωμάτων, ο τόπος ο άγιος στον οποίο ο άνθρωπος συναντά τον Θεό, καθαίρεται, φωτίζεται, αγιάζεται και αναδεικνύεται Θεός κατά Χάριν. 

συνεχίζεται .........

(Αρχιμ. Αστερίου Χ. Χατζηνικολάου, Με πίστη στον καιρό της πανδημίας, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2020)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!