Θεία κοινωνία και εικόνες: μπορούν να βλάψουν τους πιστούς λόγω πανδημίας; (μέρος 2ο)

 

Με τη συμμετοχή μας συνεπώς στην Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, το αγιασμένο με τη Θεία Μετάληψη σώμα μας αποκτά τη χάρη της αφθαρσίας, τη δυνατότητα να αναστηθεί άφθαρτο και αθάνατο κατά την ανάσταση των νεκρών, που θα συμβεί κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, για να ενωθεί με την ψυχή, ώστε ο όλος άνθρωπος ένδοξος και λαμπρός να απολαμβάνει αιώνια την ατελεύτητη χαρά και άφθαρτη δόξα της ουρανίου Βασιλείας. 

Δεν μεταδίδει λοιπόν μικρόβια και ιούς η Θεία Κοινωνία. Δεν προκαλεί ασθένειες. Αντίθετα θεραπεύει. Και δεν θεραπεύει μόνο, αλλά αφθαρτίζει και αθανατίζει. Ο άρτος της Θείας Ευχαριστίας είναι "φάρμακον ἀθανασίας ἀντίδοτον τοῦ μή ἀποθανεῖν, ἀλλά ζῆν έν Ἰησοῦ Χριστῷ διά παντός". Ασεβούν με απαράδεκτο τρόπο όσοι πολεμούν το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και υποστηρίζουν ότι μπορεί να βλάψει. Και όχι μόνο αυτό. Επιπλέον αδικούν κατάφωρα τον εαυτό τους, καθώς του στερούν αυτή την ασύλληπτη δυνατότητα της αφθαρσίας, της αθανασίας και θεώσεως. 

Όμως υπάρχει η περίπτωση που μπορεί να βλάψει πνευματικά, να βλάψει δε και την υγεία και να απειλήσει και την ίδια τη ζωή μας η συμμετοχή στο Ποτήριο της Ζωής, όπως διδάσκει ο Απόστολος Παύλος. Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος προσέρχεται, ενώ δεν του επιτρέπεται, όταν δηλαδή δεν κάνει την κατάλληλη προετοιμασία, όταν δεν εξετάζει πρώτα λεπτομερώς τον εαυτό του και, ενώ έχει πέσει σε βαριά αμαρτήματα, προσέρχεται χωρίς προηγουμένως να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και να αλλάξει πορεία. 

Οποιοσδήποτε, διδάσκει ο απόστολος Παύλος, τρώγει τον άγιο Άρτο και πίνει το Ποτήριο της κοινωνίας του Κυρίου ανάξια, "ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καί αἵματος τοῦ Κυρίου", θα είναι ένοχος για ασέβεια και βεβήλωση που αποτολμά στο Σώμα και στο Αίμα του Κυρίου. Αυτός "κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καί πίνει, μή διακρίνων τό σῶμα τοῦ Κυρίου", τρώει και πίνει κατάκριμα και καταδίκη στον εαυτό του, επειδή δεν κάνει διάκριση του Σώματος και Αίματος του Κυρίου, αλλά μεταχειρίζεται και τρώει αυτά σαν να ήσαν κοινές τροφές. Επειδή δε ανάξια προσέρχονται κάποιοι από σας στη Θεία Κοινωνία, καταλήγει ο θείος Απόστολος, γι' αυτό υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και πέθαναν αρκετοί. 

Είναι φοβερό! Η Θεία Μετάληψη που μπορεί να γίνεται "εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον", γίνεται για κάποιους "εἰς κρῖμα καί εἰς κατάκριμα". Αντί να οδηγεί στη σωρηρία, προκαλεί την καταδίκη. Και αυτό δεν συμβαίνει διότι αλλάζει η φύση της Θείας Κοινωνίας, αλλά διότι είναι διαφορετική η κατάσταση της ψυχής εκείνου που τη δέχεται. 

Γι' αυτό ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει: "δοκιμαζέτω ἄνθρωπος ἑαυτόν, καί οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καί ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω". Ας εξετάζει ο καθένας με προσοχή τον εαυτό του κι αφού έτσι προετοιμασθεί, τότε ας προσέρχεται να κοινωνεί τα άχραντα Μυστήρια (Α Κορινθ. ια, 27-30).  Η Εκκλησία μας έχει και το Μυστήριο της μετανοίας και ιεράς Εξομολογήσεως, που πρέπει να προηγείται της συμμετοχής μας στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, ακριβώς για να καθαρίζεται η ψυχή από όσα τη μολύνουν και την καθιστούν ανάξια.

Όταν ο Χριστιανός εξομολογείται με βαθιά συντριβή, με ειλικρίνεια και πραγματική μετάνοια τα αμαρτήματά του, τότε ο Θεός του δίνει τη  άφεση και τον συγχωρεί. Τότε, με την άδεια και την καθοδήγηση του πνευματικού, θα προσέλθει "μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης" στο ιερότατο Μυστήριο και θα κοινωνήσει, για να πάρει τη δύναμη, την υγεία, την αιώνια λύτρωση και σωτηρία. 

(Αρχ. Αστερίου Χατζηνικολάου, Με πίστη στον καιρό της πανδημίας, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2020)

συνεχίζεται.....

                  Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

          Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Ιούνιος! 

Θεία κοινωνία και εικόνες: μπορούν να βλάψουν τους πιστούς λόγω πανδημίας; (μέρος 1ο)

Ξοδεύτηκε πολύ μελάνι τον τελευταίο καιρό, για να αμφισβητηθεί το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, το μέγιστο και ιερότατο Μυστήριο της Εκκλησίας μας. Γράφτηκαν πολλά και ειπώθηκαν πολλά σε συνεντεύξεις, δημοσιογραφικές συζητήσεις και έρευνες. Ειδικοί και μη εκφράσθηκαν και διατύπωσαν διάφορες γνώμες. Η όλη συζήτηση έθετε καίρια ερωτήματα: Μπορούμε στην περίοδο της πανδημίας του κορωνοϊού να προσερχόμαστε άφοβα στο ιερό Μυστήριο και να κοινωνούμε όλοι από το ίδιο άγιο Ποτήριο με την ίδια αγία λαβίδα; Δεν διατρέχουμε τον κίνδυνο να μεταδώσουμε ο ένας στον άλλο την ασθένεια; Για όσους πιστεύουμε στη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, αυτές οι απορίες αν δεν συνιστούν συγκεκαλυμμένη πολεμική κατά της αμωμήτου Πίστεώς μας, φανερώνουν άγνοια και αποτελούν απαράδεκτη και ασεβή στάση απέναντι στο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. 

Όποιος προσέρχεται στο Μυστήριο, μεταλαμβάνει Σώμα και Αίμα Χριστού κι όχι απλό άρτο και οίνο, που μπορεί κάτι να συμβολίζει ή να θυμίζει απλώς. Μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, κατά τη Θεία Λειτουργία, επάνω στην Αγία Τράπεζα, δεν υπάρχει πλέον άρτος και οίνος, αλλά υπό τα είδη του άρτου και του οίνου, υπάρχει πραγματικά, αληθινά και ουσιαστικά το ίδιο το Σώμα και το ίδιο το Αίμα του Χριστού. Και όσοι προσέρχονται και κοινωνούν, κοινωνούν τον ίδιο τον Χριστό! 

Ο Χριστός δεν μεταδίδει μικρόβια, αρρώστια και θάνατο. Ο Χριστός δίνει υγεία, δύναμη, λύτρωση και ζωή. Όποιον άγγιζε ο Χριστός, τον θεράπευε. Άγγιζε τα μάτια των τυφλών κι εκείνα άνοιγαν και γέμιζαν φως. Άγγιζε τα αυτιά των κωφών και τη γλώσσα των άλαλων κι εκείνοι άκουγαν και μιλούσαν. Όπου μάθαιναν οι άνθρωποι ότι ερχόταν ο Χριστός, έφεραν επάνω στα κρεβάτια τους αρρώστους τους και σ' όποια χωριά ή πόλεις ή εξοχικούς συνοικισμούς έφθανε, τοποθετούσαν στην αγορά τους ασθενείς και Τον παρακαλούσαν να αγγίξουν έστω "τό κράσπεδον τοῦ ἱματίου αὐτοῦ", την άκρη του εξωτερικού του ενδύματος. "Καί ὅσοι ἄν ἥπτοντο αὐτοῦ, ἐσώζοντο". Όσοι Τον άγγιζαν, θεραπεύονταν από την ασθένειά τους (Μάρκου στ, 55, 56). 

Και μόνο το άγγιγμα του εξωτερικού ενδύματος με πίστη ήταν άμεσα θεραπευτικό, μάλιστα για κάθε ασθένεια. Εμείς δεν αγγίζουμε απλώς, αλλά κοινωνούμε τον ίδιο τον Χριστό, παίρνουμε μέσα μας τον Χριστό και θα πάθουμε κάτι κακό. Η διαχρονική εμπειρία της Εκκλησίας μας είναι αποστομωτική για καθέναν που αμφιβάλλει. Στην πορεία 20 αιώνων δεν υπάρχει ούτε ένα περιστατικό το οποίο να δικαιολογεί τους φόβους που εκφράζονται τόσο έντονα σήμερα. 

Η Θεία Κοινωνία δεν μπορεί να μεταδώσει ασθένεια. Είναι αμαρτία μεγάλη να το λέμε, είναι αμφισβήτηση των λόγων του Χριστού, απόρριψη της θείας διδασκαλίας της Εκκλησίας, άρνηση μιας καταφανούς και αδιάψευστης πραγματικότητας. Είναι ασέβεια και βλασφημία. Η Θεία Κοινωνία δίνει ζωή. 

Η Θεία Κοινωνία είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος "διά τῆς ἰδίας σαρκός" κρύβει μέσα μας τη ζωή και την τοποθετεί μέσα μας σαν έναν σπόρο αθανασίας, ο οποίος εξαφανίζει "ὅλην τήν ἐν ἡμῖν φθοράν". Με την Προσέλευσή μας στο Ποτήριο της Ζωής και με τη μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου, "τό τῆς φθορᾶς καταλύεται κράτος", καταρρέει το βασίλειο της φθοράς, οι πιστοί γίνονται "ἁγιασμοῦ μέτοχοι", αναδεικνύονται ουράνιοι και πνευματικοί άνθρωποι και μετέχουν "τῆς ἐν Χριστῷ ἀθανασίας". 

(Αρχ. Αστερίου Χατζηνικολάου, Με πίστη στον καιρό της πανδημίας, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2020)

συνεχίζεται......

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Φράσεις για προβληματισμό 59ο μέρος

Μηδέν τῆς τύχης, ἀλλά πάντα τῆς εὐβουλίας  καί τῆς προνοίας: τίποτε το καλό δεν προέρχεται και δεν γίνεται τυχαία, αλλά όλα τα καλά γίνονται από την ορθή σκέψη, τη μελέτη και την προνοητικότητα (Σπουδαία αρχαιοελληνική σκέψη). 

Όπως η γη, όσο γόνιμη κι αν είναι, δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς καλλιέργεια, έτσι και ο νους δίχως εκπαίδευση δεν μπορεί να δώσει καρπό καλό (Πλούταρχος). 

Οι γνώσεις για το πνεύμα είναι ό, τι οι οφθαλμοί για το σώμα. Είναι δηλαδή το φως της διάνοιας. Αντιθέτως, η άγνοια κι η αμάθεια είναι το σκότος  (Σπουδαία αρχαιοελληνική σκέψη). 

Η επιμέλεια, η διδασκαλία και  ο κόπος αναπληρώνουν κατά πολύ τα κενά που έχει η φύση (Πλούταρχος). 

Αν συμβεί κάποια λύπη, σκύψε με προσοχή (στη μελέτη της Αγίας Γραφής), όπως σε αποθήκη φαρμάκων. Λάβε παρηγοριά στη συμφορά από εκεί. Αν αδικία σου συμβεί, αν θάνατος, αν απώλεια συγγενικών προσώπων, κάνε το ίδιο. Όχι απλώς να σκύψεις, αλλά και να συγκρατήσεις τα πάντα και να τα έχεις στον νου σου (Ιωάννης Χρυσόστομος). 

Οι Μυροφόρες, καθώς και οι Ιωσήφ Αριμαθαίας, αλλά και Νικόδημος, μέσα σε τόσο αρνητικό φορτισμένο κλίμα, φρόντισαν για το σώμα του αγαπημένου Διδασκάλου, εκθέτοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο. Εμείς, άραγε, πόσο αγαπάμε τον Κύριο και ποιες θυσίες είμαστε διατεθειμένοι να υποστούμε για χάρη Του; (Σπουδαία σκέψη)

Μέσα στη νύχτα του κόσμου, οι Χριστιανοί αγρυπνούν. Δεν τους καταβάλλει ο κόπος της ημέρας. Δεν τους λυγίζει το βάρος της ευθύνης. Δεν βαραίνει τα βλέφαρά τους η χαλάρωση, η γενική αδιαφορία, ο νυσταγμός των πολλών. Αγρυπνούν. Σκέπτονται, σχεδιάζουν, ενεργούν.... Πρέπει να αγρυπνούμε, όπως ο στρατιώτης στη σκοπιά του. Με ορθάνοιχτα τα μάτια της ψυχής., με άγρυπνο το πνεύμα, να διακρίνουμε "τα σημεία των καιρών", να αξιολογούμε σωστά τα γεγονότα, να συλλαμβάνουμε τα μηνύματα του Ουρανού (Σπουδαία σκέψη). 

Πάτησε το πόδι σου στα πρόθυρα μόνο του Ναού και αμέσως απελευθερώνεσαι από τις βιοτικές μέριμνες. Προχώρησε μέσα στον Ναό και μια πνευματική αύρα θα κυκλώσει την ψυχή σου. Σου αναπτερώνει το ηθικό και δεν θα σε αφήσει να θυμάσαι τα καθημερινά προβλήματα. Σε μεταφέρει από τη γη στον ουρανό (Ιωάννης Χρυσόστομος, ΕΠΕ 26, 446). 

Όπως ο Κύριος εισήλθε στα Ιεροσόλυμα, ας Τον παρακαλέσουμε να βασιλεύσει ολοκληρωτικά στην καρδιά μας, να την ανακαινίσει. Αυτός να είναι ο κυβερνήτης της ζωής μας (Σπουδαία σκέψη). 

Ο Κύριος Ιησούς αποθνήσκει δι ημάς, οι οποίοι είμεθα αμαρτωλοί. Αποθνήσκει χάριν ημών, διά να ζήσωμεν ημείς. Και συγκαταλέγεται μετά των αμαρτωλών και ανόμων, δια να συγκαταλεχθώμεν ημείς μετά των δικαίων και αγίων. Αποθνήσκει τον θάνατο του αμαρτωλού, δια να εξασφαλίσει στους οπαδούς Του τον θάνατον του δικαίου (Π. Ν. Τρεμπέλα, Από το πάθος του Κυρίου, εκδόσεις Σωτήρ). 

Ο Θωμάς πίστεψε . Από τη δυσπιστία στην ακλόνητη πίστη: "Ὁ Κύριός μου καί Θεός μου"! Πιστεύω ότι είσαι ο Κύριός μου και Θεός μου! Ω καλή απιστία του Θωμά! Στήριξες τις καρδιές των πιστών όλων των αιώνων. Ο Κύριος να μας αξιώνει να ομολογήσουμε με λόγια και με έργα την Ανάστασή Του, που δεν την είδαμε με τα μάτια μας, αλλά τη ζούμε με την παρουσία Του στη ζωή μας (Σπουδαία σκέψη).  

Ω Κύριε, Κύριε... Ας γίνει δι' ημάς το πάθημά Σου πηγή ζωής και σωτηρίας. Ας καταστεί και δι' ημάς η χάρις του Σταυρού παράγων ανορθώσεως και χαράς. Ας μας φλογίσει η αγάπη Σου κι ας μας έλξει τόσον πολύ πλησίον Σου, ώστε ο σταυρικός θάνατός Σου να μην αποβεί και δι' υμάς εις κατάκριμα και καταδίκην, αλλ' εις ιλασμόν και δικαίωσιν. Αμήν (Π. Ν. Τρεμπέλα, Από το πάθος του Κυρίου, εκδόσεις Σωτήρ). 

Ανάσταση! Ηχήστε καμπάνες! Ηχήστε χαρμόσυνα. Διαλαλήστε παντού το μήνυμα. Μια η είδηση. Όλα τα άλλα είναι τίποτε, ματαιότητες. Μία η είδηση: Ο Χριστός αναστήθηκε! Πώς λοιπόν η χαρά να μην είναι το μόνιμο στοιχείο της ζωής μας; Χριστός ανέστη, αδελφοί! Χαίρετε! (Σπουδαία σκέψη)

Πρόκειται να έρθει (στη μέλλουσα ζωή) ο Νυμφίος Χριστός. Αυτή τη φορά θα είναι ο δυνατός, ο κριτής. Όσοι φρόντισαν να έχουν ένδυμα γάμου, δηλαδή την ωραιότητα και τον στολισμό των χριστιανικών αρετών, αυτοί είναι άξιοι να Τον προϋπαντήσουν. Να μείνουν αχώριστοι μαζί Του (Δ. Παναγιωτόπουλου, Απ' την πηγή της αληθείας, εκδόσεις Σωτήρ). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Φράσεις για προβληματισμό 58ο μέρος

Είμαστε τα εγγόνια εκείνων των Μεγάλων. Εκείνοι ήταν Ελεύθεροι. Είμαστε λαός της μνήμης, οι Έλληνες. Και σε τούτον εδώ τον τόπο μόνο μεγάλες και ελεύθερες ψυχές ταιριάζει να ζουν. Ψυχές που δεν προδίδουν τους ατίμητους θησαυρούς της σεπτής παραδόσεώς τους, την Πίστη και την Ελευθερία, φυσική και ηθική, αντί ευτελών ανταλλαγμάτων μιας ζωής παραδομένης στην καλοπέραση και τον εφησυχασμό. Ψυχές που γνωρίζουν να λένε ΟΧΙ σε καθετί που αντιστρατεύεται την πνευματική και αυτή την εθνική ελευθερία τους. Μόνο έτσι μπορούμε να ζούμε οι Νεοέλληνες. Όπως πάντα οι Έλληνες. Ελεύθεροι! (Σπουδαία σκέψη). 

Οι πραγματικά αξιόλογοι άνθρωποι, όσοι ουσιαστικά προσφέρουν στην κοινωνία, αποφεύγουν να εμπλακούν στα πλοκάμια της εξουσίας. Αυτοί εργάζονται αθόρυβα και παράγουν όλα αυτά που έχουμε ανάγκη και χαροποιούν τη ζωή μας. Αρνούνται την εξουσία. Έτσι συνήθως μένουν να κυβερνούν άκαρπα δέντρα γεμάτα αγκάθια. Διψούν για εξουσία. Κι όταν καταλάβουν την εξουσία, ξεκλέβοντας την αφελή εμπιστοσύνη του λαού, θεωρούν πρώτη υποχρέωσή τους να μην τηρήσουν τις υποσχέσεις τους· καμιά απολύτως (Σπουδαία σκέψη). 

Η ιστορία διδάσκει ότι ο εγωισμός πάντοτε ταπεινώνεται. Πως η αμάθεια, η οκνηρία, η ολιγωρία, η ευπιστία, η ανανδρία, πάντα οδηγούν στην καταστροφή. Αντίθετα η επιμέλεια, η δραστηριότητα, η φρόνηση, η ευφυΐα, η γενναιότητα, η τόλμη, η σωφροσύνη, η σταθερότητα, η ψυχραιμία είναι πολύ ωφέλιμα και σωτήρια στη ζωή των ανθρώπων (Πολύβιος). 

Ο εγωισμός συγκεντρώνει τον κόσμο στον εαυτό του. Ο αλτρουιστής δίνει τον εαυτό του σε όλο τον κόσμο, δηλαδή έχει έμπρακτη αγάπη..... Υπάρχει μετριοφροσύνη που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο μανδύας της υπερηφάνειας και του εγωισμού.... Η ευκαμψία είναι χάρη για το σώμα, αρετή για το πνεύμα, αλλά ελάττωμα για τη συνείδηση (Στοβαίος). 

"Βεζίρ Αλή, σε καρτερούμε. Η πατρίδα μας είναι απείρως γλυκυτέρα και από τα άσπρα σου (δηλαδή τα χρήματά σου) και από τους ευτυχείς τόπους, όπου υπόσχεσαι να μας δώσεις. Όθεν ματαίως κοπιάζεις, επειδή η ελευθερία μας δεν πωλείται, ούτε αγοράζεται με όλους τους θησαυρούς της γης, παρά μόνον με το αίμα και με τον θάνατον και του υστέρου (δηλαδή του τελευταίου)" (Απάντηση Σουλιωτών) 

Κράτιστον χρημάτων εὐβουλία: το να σκέπτεται κάποιος σωστά, ορθά είναι το καλύτερο από όλα (Αρχαίο ελληνικό ρητό). 

Σώριαζε να' χεις στο σπίτι σου, αν σ' αρέσει, άμετρα πλούτη, πήγαινε να είσαι βασιλιάς, αν από αυτά λείπει η χαρά, εγώ τα άλλα δεν θα ήθελα να τα αγόραζα ούτε με μια σκιά καπνού, μπρος στης χαράς τη γλύκα (Σπουδαία σκέψη). 

Ἐλπίς ἡ βόσκουσα τούς πολλούς τῶν βροτῶν: η ελπίδα είναι που τρέφει και συντηρεί τους περισσότερους από τους θνητούς (Σοφοκλής). 

Η ανατροφή των παιδιών είναι όμοια με τα πλάσματα των κεραμέων, διότι αυτοί τον απαλό πηλό τον πλάθουν όπως θέλουν, τον δε ψημένο πηλό δεν μπορούν να τον μεταπλάσουν. Έτσι και τους νέους, εφόσον είναι ακόμη παιδιά, μπορούν οι γονείς να τους μορφώσουν όπως θέλουν, όταν όμως μεγαλώσουν και γίνουν άνδρες, δεν μπορούν  (Πλούταρχος).  

Χρειάζεται προσοχή να μη ζητούμε από τα παιδιά περισσότερα από αυτά που μπορούν, ούτε να τα πιέζουμε να επαναλάβουν τη δική μας επαγγελματική καριέρα ή να πραγματοποιήσουν τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας. Κάθε παιδί έχει τα δικά του προσωπικά χαρίσματα. Να τα βοηθήσουμε, ώστε να τα καλλιεργήσουν και να τα αξιοποιήσουν, ανάλογα με τις δυνάμεις τους (Σπουδαία σκέψη). 

Η νηστεία δεν ορίστηκε για να πιέσει την ελευθερία του ανθρώπου, όπως υποστηρίζουν μερικοί. Η νηστεία και η προσευχή οδηγούν σε μεγάλα κατορθώματα. Βοηθείται ο Χριστιανός να δαμάσει τη λαιμαργία και όλα του τα πάθη, ιδιαίτερα τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (Σπουδαία σκέψη). 

Όπως ένα λιμάνι γαλήνιο και υπήνεμο προσφέρει στα αραγμένα πλοία ασφάλεια, έτσι και ο οίκος του Θεού αυτούς που εισέρχονται, τους αρπάζει από τα κοσμικά πράγματα, σαν μέσα από θύελλα και τους δίνει τη δυνατότητα με πολλή γαλήνη και ασφάλεια να στέκονται και να ακούνε τα λόγια του Θεού (Ιωάννης Χρυσόστομος, ΕΠΕ 26, 446). 

Η Θεοτόκος, ως κατεξοχήν διάκονος του μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού μετέχει στη διπλή δραστικότητα του Υιού της: "Καταλάμπει" τους πιστούς και "καταπλήττει" τους εχθρούς της ψυχής και του Έθνους. Να καταφεύγουμε κι εμείς στην προστασία της Παναγίας μας με πραγματική μετάνοια ως Έθνος και ως λαός. Η Υπέρμαχος Στρατηγός θα κάνει το θαύμα της (Σπουδαία σκέψη). 

Πολλοί αντίχριστοι σήμερα, πολλοί που πολεμούν το έργο του Χριστού, αρνούνται τη θεότητά Του και δεν δέχονται τη σωτηρία που προσφέρει ως ο μόνος Θεάνθρωπος, ο μόνος Λυτρωτής και Σωτήρας του κόσμου και του ανθρώπου. Να μην παρασυρθούμε από τα διάφορα ρεύματα και τους ανέμους της κοσμικής νοοτροπίας που επικρατεί σήμερα. Να μένουμε αμετακίνητοι, σταθεροί και αφοσιωμένοι ακόλουθοι του Χριστού (Σπουδαία σκέψη). 

Ο άγιος Θεός δεν θέλει να πλησιάζουμε την Ιερή Τράπεζα της Θείας Κοινωνίας με ένοχη συνείδηση και ρυπαρούς λογισμούς, αλλά θέλει να είμαστε άγιοι, λευκοί και ωραίοι. Τον άγιο δεν τον κάνει μόνο η απαλλαγή από τις αμαρτίες, αλλά και η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, όπως και ο πλούτος των αγαθών έργων (Ιω. Χρυσόστομος PG 63, 133). Με πίστη και πόθο, με συστολή και ευλάβεια, με τεταμένη την προσοχή και ψυχική ανάταση, με καθαρή καρδιά και αγνά χείλη να προσερχόμαστε στη Θεία κοινωνία (Σπουδαία σκέψη). 

Η συγχωρητικότητα δίνει φτερά στην ψυχή. Το έλεος ελκύει έλεος.... Επίσης, να αποφεύγουμε τα περιττά και άσκοπα λόγια. Είναι ώρες που πρέπει να σιωπούμε και να βάζουμε χαλινάρι στη γλώσσα μας (Σπουδαίες σκέψεις). 

Οι πιστοί Χριστιανοί οφείλουμε να αποφεύγουμε την αδιακρισία. Ο λόγος μας να είναι μετρημένος, σεμνός, καρπός ώριμης σκέψης. Οι ενέργειές μας να μην είναι βιαστικές και με συναισθηματική φόρτιση. Ο πραγματικά πιστός θα προσέχει πολύ τα λόγια και τις κρίσεις του, ώστε να μη θίξει κανέναν (Σπουδαία σκέψη). 

Ο Κύριος μας καλεί σε συνοδοιπορία μαζί Του. Μας υπενθυμίζει ότι εδώ στη γη βρισκόμαστε και εμείς σε πορεία. Πορεία όχι προς μια Ιθάκη επίγεια, αλλά προς την Ιερουσαλήμ την ουράνια. Κι αφού βρισκόμαστε σε πορεία, δεν δικαιούμαστε να σταματήσουμε σε κανέναν ενδιάμεσο, γήινο σταθμό, να κολλήσουμε σε καμιά περιοχή βαλτώδη. Και η πορεία αυτή να μη γίνεται ανέμελα, χαλαρά, άτονα. Με νωθρότητα και αδιαφορία. Όχι. Αλλά με περισσότερη αυστηρότητα στον εαυτό μας, με βαρύτητα ήθους, με αντρειοσύνη καρδιάς (Προς τη Νίκη, τ. 710). 

Ο Εσταυρωμένος Κύριος Ιησούς εγκαταλελειμμένος ανάμεσα στους δύο ληστές. Πιστοί Χριστιανοί προσέλθετε! Προσέλθετε χωρίς να ντραπείτε τη γύμνωσή Του, την εγκατάλειψή του και την καταισχύνη Του. Είναι ο Θεάνθρωπος Κύριός μας, είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας. Ασπασθείτε με κάθε σεβασμό τις πληγές Του, προσφέρατε τη λατρεία και την προσκύνησή σας (Π. Ν. Τρεμπέλα, Από το πάθος του Κυρίου, εκδόσεις Σωτήρ). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Ας έχουμε καλή αρχή, δύναμη και κουράγιο με την επιστροφή στα σχολεία! 

Πανδημία: πόσο πιστεύουμε στον Θεό; (μέρος 6ο - τελευταίο)

 

Μήνες τώρα ταλαιπωρείται η Πατρίδα μας και όλος ο κόσμος από την πανδημία του κορωνοϊού. Επιστημονικές μελέτες των ειδικών ιατρών, συσκέψεις των υπευθύνων πολιτικών, στατιστικές, προγράμματα, σχέδια, προοπτικές, συστηματικές προσπάθειες να βρεθεί το κατάλληλο εμβόλιο για την πρόληψη του κακού και το φάρμακο για την αποτελεσματική αντιμετώπισή του. 

Οπωσδήποτε φιλότιμες προσπάθειες. Αλλά ανθρώπινες προσπάθειες. Μικρές και χωρίς βέβαια αποτέλεσμα. Και ενημερώσεις, δηλώσεις και αλλεπάλληλα διαγγέλματα. Πουθενά λόγος περί Θεού. Ποτέ δεν ακούσθηκε η μικρή πρόταση: "Με τη βοήθεια του Θεού". Ο Θεός αγνοήθηκε πλήρως. Αυτός που "ἰᾶται πάσας τάς νόσους", Αυτός που συνέτριψε και το κράτος του θανάτου, δεν γιορτάσθηκε στη μεγαλύτερη γιορτή του χρόνου, το Πάσχα. Όλοι υποχρεωτικά κλεισμένοι στα σπίτια τους. Κανείς στο σπίτι του Θεού. Το ίδιο επανελήφθη και στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, τους τελευταίους μήνες του 2020.  Η Εκκλησία Του, το μοναδικό ιατρείο ψυχών και σωμάτων, με πάμπολλα περιστατικά θαυμαστών ιάσεων μέσα στη μακρά ιστορία της, όχι μόνο δεν έγινε καταφύγιο όλων, όχι μόνο δεν της επετράπη να προσφέρει τα ιερά Μυστήριά της "εἰς ἴασιν ψυχῆς καί σώματος", αλλά αντιμετωπίσθηκε ως χώρος επικίνδυνος, που θα έδινε έκταση στον μολυσμό! Και έκλεισαν και πάλι οι ναοί και υποτιμήθηκαν με περισσή απιστία και πρωτοφανή ασέβεια τα θειότατα Μυστήρια. 

Η φωνή του μεγάλου Προφήτου έρχεται από τα βάθη των αιώνων, φθάνει ελεγκτική και αφυπνιστική μέχρις εμάς και ακούγεται ιδιαίτερα επίκαιρη σήμερα: "Οὐαί οἱ καταβαίνοντες εἰς Αἴγυπτον ἐπί βοήθειαν, οἱ ἐφ' ἵπποις πεποιθότες καί ἐφ' ἅρμασι..... καί οὐκ ἦσαν πεποιθότες ἐπί τό ἅγιον τοῦ Ἰσραήλ καί τόν Κύριον οὐκ ἐζήτησαν". 

Σε παλαιότερες εποχές, σε περιπτώσεις μεγάλων δοκιμασιών, και οι πολιτικοί άρχοντες προέτρεπαν τον λαό να καταφεύγει στον Θεό, στην Παναγία και τους αγίους και τον καλούσαν στην εκκλησία. Στην εποχή μας υπήρξαν και εκκλησιαστικοί άνδρες που απέτρεψαν τον λαό από την εκκλησία! Τόσο καιρό ταλαιπωρείται όλος ο κόσμος, ταλαιπωρείται η από την παράδοσή της θεοσεβούμενη Πατρίδα μας, θα έπρεπε να κυριαρχεί παντού ένα σύνθημα πάνδημης καταφυγής στην προστασία του Θεού πάντοτε και ιδίως στον καιρό της πανδημίας. 

Μέσα στις σελίδες της Αγίας Γραφής παρουσιάζεται ο πανάγαθος και παντοδύναμος Θεός να μας διαβεβαιώνει ότι Αυτός είναι ο μόνος Σωτήρας και Λυτρωτής του ανθρώπινου γένους: ".... ἐγώ είμι, καί ἕως ἄν καταγηράσετε, ἐγώ εἰμι· ἐγώ ἀνέχομαι ὑμῶν, ἐγώ ἐποίησα καί ἐγώ ἀνήσω, ἐγώ ἀναλήψομαι καί σώσω ὑμᾶς (Ησ. μσ, 4)". Δηλαδή: Εγώ είμαι ο ίδιος πάντοτε και ως ότου φθάσετε στα βαθιά γεράματά σας. Εγώ είμαι αμετάβλητος. Εγώ σας ανέχομαι. Εγώ σας δημιούργησα και Εγώ θα σας απολύσω και ανακουφίσω. Εγώ θα σας ξαναπάρω στην αγκάλη μου και θα σας σώσω. Η φωνή των προφητών του Θεού που έρχεται από τα βάθη των αιώνων και απηχεί το νόημα των δικών του λόγων, ας ακουσθεί στα βάθη της ψυχής μας και στα πέρατα του κόσμου, για να μας οπλίζει με αίσθημα βεβαιότητας και ασφάλειας, το οποίο να φυγαδεύει κάθε φόβο, κάθε ανησυχία και άγχος. 

"Ὁ Θεός μου μέγας ἐστίν, οὐ παρελεύσεταί με Κύριος· κριτής ἡμῶν Κύριος, ἄρχων ἡμῶν Κύριος, βασιλεύς ἡμῶν Κύριος, οὗτος ἡμᾶς σώσει (Ησ. λγ, 22)". Ο Θεός μου είναι μέγας· δεν θα με παραβλέψει ούτε θα με παρατρέξει αδιάφορος ο Κύριος. Ο Κύριος είναι Κριτής μας, ο Κύριος είναι άρχων και νομοθέτης μας, ο Κύριος είναι βασιλιάς· Αυτός θα μας σώσει. 

(Αρχιμ. Αστερίου Χ. Χατζηνικολάου, Με πίστη στον καιρό της πανδημίας, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2020)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Μάϊος! 

Η Ανάσταση του Κυρίου ας φωτίσει με τη φλόγα της όλο τον κόσμο, απαλλάσσοντάς τον από την πανδημία!