Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2019

Σεξουαλική αγωγή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών (μέρος 5ο-τελευταίο)



Η αιώνια προοπτική των παιδιών μας
Έρχονται τα παιδιά μας στον κόσμο. Περνούν τη βρεφική, νηπιακή, παιδική και νεανική τους ηλικία κοντά μας, στο ζεστό και ασφαλές περιβάλλον του σπιτιού και στη συνέχεια του σχολείου. Κατόπιν θα βγουν ώριμοι άνθρωποι, με εφόδια πολλά, που τους τα εξασφαλίζει και η δική μας φροντίδα, να παλέψουν και να νικήσουν στη μεγάλη μάχη της ζωής. 
Εμείς όμως στην αγωγή που τους δίνουμε, όταν βρίσκονται κοντά μας, πρέπει να έχουμε υπ' όψιν μας ότι η μεγάλη μάχη της ζωής δεν αποβλέπει μόνο στο να εξασφαλίσουν ένα καλό επάγγελμα, να δημιουργήσουν μια σωστή οικογένεια, να μεγαλώσουν κατόπιν τα δικά τους παιδιά και μετά να φύγουν από τον κόσμο αυτό χωρίς να ξέρουν πού πηγαίνουν. 
Η μεγάλη μάχη της ζωής κερδίζεται, όταν το τέλος της ζωής μπορεί να σημάνει την αρχή μιας άλλης, πολύ ανώτερης, όταν μπορεί να οδηγήσει στην αρχή της αιώνιας και μακάριας ζωής. Ο Μέγας Βασίλειος, καθώς ερμηνεύει τον ριδ (114) Ψαλμό, δίνει μια θαυμάσια περιγραφή της μέλλουσας ζωής και συγκρίνοντάς την προς την επίγεια ζωή μας, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι κόσμος "θνητός, καί χωρίον ἀποθνῃσκόντων".
Όταν δε στρέφει το βλέμμα στην ουράνια βασιλεία του Θεού, λέει: "Ζώντων ἐκείνη ἡ χώρα", στην οποία δεν υπάρχει νύχτα, δεν υπάρχει ύπνος, αυτός που είναι απομίμηση του θανάτου· δεν υπάρχει φαγητό, δεν υπάρχει ποτό, αυτά που είναι στηρίγματα της ασθένειάς μας· δεν υπάρχει νόσος, δεν υπάρχουν πόνοι, ούτε θεραπεία, ούτε δικαστήρια, ούτε εμπόρια, ούτε τέχνες, ούτε χρήματα, που είναι η αρχή των κακών, η αιτία των πολέμων, η ρίζα της έχθρας, "ἀλλά χώρα ζώντων, οὐκ ἀποθνῃσκόντων διά τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά ζώντων τήν ἀληθῆ ζωήν τήν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ". 
Είναι τόση η πεποίθησή του ότι εκεί είναι η αληθινή ζωή, ώστε και σ' άλλη ευκαιρία δεν διστάζει να διακηρύξει πως η κατάσταση την οποία ζούμε στο παρόν είναι κατάσταση θανάτου: "Νῦν μέν οὐκ ἐσμέν ἐν ζωῇ, ἀλλ' ἐν θανάτῳ". 
Γι' αυτό και, όταν αντιπαραθέτει την εσχατολογική προοπτική του χριστιανισμού προς τις κοντόφθαλμες θεωρίες των ειδωλολατρών φιλοσόφων, τονίζει ότι η αληθινή και αιώνια ζωή πρέπει να αποτελεί τον σκοπό όλων των πράξεών μας: Φιλοσόφησαν και μερικοί απ' αυτούς, λέει, για τον ανθρώπινο προορισμό και διάφορες γνώμες διατύπωσαν για το ποιος είναι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής. 
Άλλοι είπαν ότι σκοπός είναι η θεωρητική γνώση και επιστήμη. Άλλοι είπαν, η χρήση της τεχνικής γνώσεως με πρακτικό όφελος για τον άνθρωπο. Άλλοι, το να χρησιμοποιείται με διάφορους τρόπους η ζωή και το σώμα. Οι κτηνώδεις δε είπαν ότι η ηδονή είναι ο σκοπός. "Ἡμῖν δέ τέλος, οὗ ἕνεκεν πάντα πράττομεν, καί πρός ὅ ἐπειγόμεθα, ἡ μακαρία διαγωγή ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι". Για μας σκοπός για τον οποίο κάνουμε το καθετί και προς τον οποίο σπεύδουμε, είναι η μακαρία ζωή τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. 
Σ' αυτόν τον σκοπό πρέπει να αποβλέπει και η αγωγή που δίνουμε στα παιδιά μας. Εφόσον τα αγαπούμε - και ποιοι γονείς δεν αγαπούν τα παιδιά τους;- πρέπει να ενδιαφερόμαστε περισσότερο για την αιώνια επιτυχία και ευτυχία τους.
Τέχνες, εμπόρια, γράμματα, επιστήμες, χρήματα και πλούτη αποτελούν σκοπούς της πρόσκαιρης ζωής μας που ούτε βαθιά ικανοποιούν τον άνθρωπο ούτε πολύ διαρκούν. Οδίτες είμαστε σ' αυτόν τον κόσμο και όχι πολίτες. Περνούμε και φεύγουμε,και κανείς δεν μένει εδώ. 
Γι' αυτό και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος απευθύνεται προς τους γονείς και λέει: "Δέομαι καί ἀντιβολῶ πολλήν τῶν οἰκείων παίδων ποιεῖσθαι τήν πρόνοιαν καί πανταχοῦ τήν σωτηρίαν ζητεῖν αὐτῶν τῆς ψυχῆς". Σας παρακαλώ και σας ικετεύω να φροντίσετε πολύ τα παιδιά σας και παντού να ζητείτε τη σωτηρία της ψυχής τους. 
Και στη συνέχεια προτρέπει: Και όταν ζούμε και όταν πρόκειται να πεθάνουμε, να συζητούμε με τα παιδιά μας και να τα πείθουμε ότι μέγας πλούτος και κληρονομία που δεν χάνεται και θησαυρός που κανείς δεν μπορεί να τον πάρει είναι ο φόβος του Θεού. Και να φροντίζουμε να μην αφήνουμε στα παιδιά χρήματα, που χάνονται, αλλά την ευσέβεια, που μένει και δεν δαπανάται. 
Πόσοι γονείς κοπιάζουν, ξοδεύονται και αγωνιούν, για να αποκτήσουν μόρφωση τα παιδιά, να μάθουν γλώσσες, να ασκηθούν στη μουσική, να αθλούν το σώμα, να έχουν υγεία, κ.λπ.! Δεν απαγορεύονται βέβαια αυτά, αλλά και δεν οδηγούν στην επιτυχία που εξασφαλίζει την αληθινή και μόνιμη ευτυχία. Τα παιδιά μας πρέπει να τα μεγαλώνουμε με σαφή την αίσθηση της παροδικότητας των εγκοσμίων. 
Γι' αυτό να μη μας ενδιαφέρει μόνο η καλή και πετυχημένη πορεία τους στην παρούσα ζωή. Δεν τελειώνουν όλα εδώ. Να μας απασχολεί πολύ περισσότερο η αγωγή που αποβλέπει στην αιώνια επιτυχία τους. Να φροντίζουμε για τη συστηματική κατήχησή τους, για τη γνώση της αλήθειας, την οποία κατέχει ανόθευτη και ακέραιη η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, για τη βίωση της ορθόδοξης λατρείας και τη συμμετοχή τους στα ιερά μυστήρια, για την απόκτηση της αρετής. 
Ο άνθρωπος βρίσκεται σε δυναμική κίνηση από τη στιγμή της συλλήψεώς του. Αυξάνεται, μεγαλώνει, διαπλάθεται σωματικά και ψυχικά. Ξεκινά από κάτι ελάχιστο μέσα στα μητρικά σπλάχνα και πορεύεται στο άπειρο του Θεού, στην αιωνιότητα της βασιλείας Του! 
Ο πανάγαθος και φιλάνθρωπος Θεός ενεργεί τη σύλληψη κάθε ανθρώπου. Αυτός παρακολουθεί με πολύ ενδιαφέρον και αγάπη την κυοφορία του, τη γέννηση και την ανάπτυξή του, όλη τη ζωή του από τα νεανικά χρόνια μέχρι τα βαθιά γηρατειά. Αυτός μας προορίζει για την αιώνια χαρά της βασιλείας Του. 
Εκεί είναι το τέλος της πορείας μας, ο ύψιστος προορισμός μας. Εκεί πρέπει να φθάσουμε μαζί με τα παιδιά μας. Στην αγωγή που τους δίνουμε να κυριαρχεί το φρόνημα ότι τα παιδιά μας έχουν αιώνια προοπτική. Είναι στη σκέψη του Θεού προαιωνίως. Και είναι προορισμένα για την ατέλειωτη ευτυχία στην άπειρη αιωνιότητα του Θεού.
(Αρχιμανδρίτου Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Η αιώνια προοπτική των παιδιών μας, Αθήνα, 2016)

     Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Οκτώβριος!


Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2019

Σεξουαλική αγωγή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών (μέρος 4ο)




Μπροστά σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη  
Το ξάνοιγμα των παιδιών μας στη ζωή μπορεί να έχει κάποιες φορές στραβοπατήματα και δυσκολίες, στις οποίες έχουμε αναφερθεί στα προηγούμενα: ελεύθερες επικοινωνίες, σύναψη δεσμών που δεν προχωρούν, σχέσεις πρόωρες και παροδικές, που τελικά μπορεί να αφήσουν πληγωμένες τις ψυχές, με ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας και απογοητεύσεως.
Κάποτε σ' όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Τι γίνεται τότε; Δεν το περιμέναμε. Δεν το θέλαμε. Δεν μπορούμε να το σηκώσουμε. Λοιπόν; Τι θα κάνουμε; Η ευθύνη είναι τεράστια και δυσανάλογη προς τις αντοχές μας. 
Το πρόβλημα φαίνεται άλυτο. Η ανακοίνωση του γεγονότος στους συγγενείς αδύνατη. Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Και η λύση φαίνεται πως είναι μια και μοναδική: διακοπή κυήσεως.
Κανείς δεν θα πάρει είδηση. Κανένα φορτίο δεν θα έχουμε να σηκώσουμε στη συνέχεια. Όλα θα τελειώσουν ήσυχα. Ένα λάθος ήταν. Θα συνεχίσουμε τη ζωή μας ήσυχοι, χωρίς τις συνέπειές του. Έτσι σκέπτονται συνήθως οι νέοι, γιατί αυτή είναι η νοοτροπία του κόσμου σήμερα. Αλλά δεν είναι έτσι. "Κανείς δεν θα πάρει είδηση". Θα το γνωρίζει όμως ο Θεός.
"Κανένα φορτίο δεν θα έχουμε να σηκώσουμε στη συνέχεια". Την ευθύνη για την αφαίρεση μιας ζωής ποιος θα τη σηκώσει; Τη βαρύτατη αμαρτία μας ποιος θα την ξεπληρώσει;
"Όλα θα τελειώσουν ήσυχα". Ναι, όλοι μπορεί να είναι ήσυχοι, εκτός από τη συνείδησή μας. Και ποιος μπορεί να την ακούει συνέχεια να διαμαρτύρεται; 
Ποιος μπορεί ν' αντέξει τους δριμύτατους ελέγχους της, τα ανελέητα κτυπήματά της; Το πράγμα δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζουμε. Πώς θα σταθούν οι γονείς μπροστά σ' αυτό το μεγάλο πρόβλημα, που έγινε δυστυχώς συχνό στις μέρες μας;
Είναι βασικό να πούμε πρώτα ότι οι γονείς πρέπει να εξασφαλίζουν καλή σχέση και επικοινωνία με τα παιδιά. Από τις μικρές ηλικίες τους να κερδίζουν την εμπιστοσύνη τους, ώστε να τους δίνουν την άνεση να ανακοινώνουν τις δυσκολίες τους, να λένε τις απορίες τους, να ομολογούν τα σφάλματά τους, να ζητούν βοήθεια και καθοδήγηση. 
Όταν υπάρχει αληθινή αγάπη, κατανόηση προς τα παιδιά και ψύχραιμη όσο και συνετή αντιμετώπιση των προβλημάτων τους, τότε είναι εύκολο, και όταν η ηλικία τους προχωρεί να καταφεύγουν στις δύσκολες περιστάσεις στους γονείς, μ' εμπιστοσύνη στη γνώμη τους και μ' ένα βαθύ αίσθημα ασφάλειας.
Αν λοιπόν η κόρη ανακοινώσει στους γονείς μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη ή ο γιος πει ότι έγινε ο αίτιος, οι γονείς ας τους ακούσουν συγκρατημένα. Το μέγεθος της εκτροπής είναι φυσικό να τους θλίψει και να τους αναστατώσει. Αλλά η αναστάτωση δεν ωφελεί. Πρέπει να κρατήσουν ψυχραιμία και νηφαλιότητα, για να είναι πιο ουσιαστική και αποτελεσματική η βοήθειά τους.
Το παιδί, εφόσον ανακοινώνει το πρόβλημα, έκανε ήδη ένα βήμα θετικό. Θα μπορούσε να μην πει τίποτε και να δώσει "λύση" χωρίς να πάρει είδηση κανείς. Το ότι το λέει σημαίνει ότι παλεύει μέσα του και ζητεί βοήθεια.
Και στην παρούσα φάση δεν πρέπει να το επιτιμήσουμε, αλλά να το στηρίξουμε. Να μην ερεθίσουμε την πληγή, αλλά να την επουλώσουμε· ώστε να διορθωθεί, όσο γίνεται, το κακό και να μη γίνει μεγαλύτερο. Αν το παιδί μας είναι αναστατωμένο και προβληματισμένο μπροστά στην κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει, να συστήσουμε να μη  βιαστεί να ενεργήσει, διότι μπορεί να κάνει ένα μεγαλύτερο λάθος. 
Να του πούμε ότι, με τον φωτισμό του Θεού, όλα τα λάθη μπορεί να αντιμετωπισθούν με τρόπους που είναι δυνατόν να αποσοβήσουν μεγαλύτερα δεινά και να ανακουφίσουν, αλλά και να ειρηνεύσουν την ψυχή μας. Αν πάλι φαίνεται αποφασισμένο να προχωρήσει σε έκτρωση, τότε η παρέμβασή μας πρέπει να είναι πιο αποφασιστική και δυναμική.
Και στις δυο περιπτώσεις να μιλήσουμε για τον Θεό και την ευθύνη μας απέναντί Του. Αν τα παιδιά μας φαίνονται αδιάφορα ως προς την πίστη, σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να μαλακώσουν και να σκεφθούν πιο πνευματικά. Αν πάλι είναι κοντά στον Θεό, αλλά έκαναν το λάθος, μπορούν πιο εύκολα να το διορθώσουν.
Ούτως ή άλλως το έλεος του Θεού όλα τα καλύπτει, η ειλικρινής μετάνοια όλα τα διορθώνει. Στο μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως μπορούν να πάρουν άφεση οι μετανοημένες ψυχές και να ηρεμήσουν. Εκεί μπορούν από τον συνετό και πεπειραμένο Πνευματικό να βρουν τη σωστή καθοδήγηση και για το μεγάλο αυτό και δύσκολο πρόβλημα που τις ταλαιπωρεί.
Οπωσδήποτε η καλύτερη λύση θα ἠταν ο γάμος, εφόσον βέβαια υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Αυτό θα μπορούσε να ειρηνεύσει τις ψυχές των νέων που έκαναν το λάθος, να εξασφαλίσει δε και στο παιδί που θα γεννηθεί τις κατάλληλες συνθήκες για τη σωστή και φυσιολογική ανάπτυξή του.
Αν όμως αυτό δεν είναι δυνατόν, με κανέναν τρόπο δεν θα δεχθούμε την έκτρωση. Αντίθετα θα συστήσουμε την απόφαση, που θέλει ηρωισμό, να κρατηθεί το παιδί και να γεννηθεί φυσιολογικά, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες. 
Δεν είναι άνθρωπος το κυοφορούμενο; Δεν είναι εικόνα του Θεού; Δεν έχει αθάνατη ψυχή; Δεν έχει το δικαίωμα να δει το φως του ήλιου, όπως το βλέπουμε όλοι μας; Δεν είναι μια ύπαρξη με αιώνια προοπτική; Πώς λοιπόν αυτό το αθώο και ανυπεράσπιστο πλάσμα του θεού θα το εξοντώσουμε; Όχι! Με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να προσθέσουμε στην αμαρτία μιας παράνομης σχέσεως και την αμαρτία ενός χωρίς οίκτο φόνου.
Θα στηρίξουν οι γονείς το παιδί τους. Θα βοηθήσουν στη συντήρηση της κόρης που παρασύρθηκε και του παιδιού της. Θα βοηθήσουν στο να σηκώσει έναν σταυρό που μπορεί να μείνει σ’ όλη της τη ζωή και να απαιτεί ισόβια αυταπάρνηση. Θα υποδείξουν την οδό του καθήκοντος, όσο κι αν αυτό είναι βαρύ, με την πεποίθηση ότι η οδός αυτή μπορεί να γίνει τελικά οδός καθάρσεως κι εξαγιασμού.
Κι αν είναι ο γιος που έκανε το λάθος, παρόμοια λόγια να του πουν. Να κάνει ό, τι μπορεί, για να μείνει στη ζωή το παιδί του. Η ζωή πρέπει να νικήσει, όχι ο θάνατος. Ο Χριστός, η αιώνια ζωή, όχι ο διάβολος κι ο αιώνιος θάνατος.

(Αρχιμανδρίτου Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια,Μπροστά σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, Αθήνα, 2016)

συνεχίζεται....

     Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

 

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2019

Σεξουαλική αγωγή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών (μέρος 3ο)

Το ξάνοιγμα στη ζωή
Όταν τα παιδιά μεγαλώσουν, απλώνουν φτερά και αφήνουν τη φωλιά τους. Θα πετάξουν μακριά, να φτιάξουν τη δική τους φωλιά, το δικό τους σπίτι. 
Έτσι κι τα παιδιά μας. Τα μεγαλώνουμε με μεγάλη φροντίδα και στοργή, με πολλή χαρά και αγάπη. 
Χαιρόμαστε την αύξηση της ηλικίας και των ικανοτήτων τους, τις καλές επιδόσεις και την προκοπή τους. Θα έλθει η ώρα όμως που τα παιδιά, ώριμα πια, με εφόδια και δυνάμεις, θ' ανοίξουν τα φτερά τους, θ' αφήσουν το πατρικό τους σπίτι, το σπίτι μας. Θα διαλέξουν τη δική τους δουλειά, θ' ανοίξουν το δικό τους σπίτι, θα πορευθούν το δρόμο τους. 
Είναι χαρά για τους γονείς να βλέπουν τα παιδιά να προχωρούν έτσι, υπεύθυνα κι ανεξάρτητα πια στη ζωή τους· να στέκονται μόνα τους και να δημιουργούν. Είναι και λύπη ο αποχωρισμός.
Φυσικό βέβαια αυτό. Ποιος θέλει ν' απομακρυνθεί το παιδί του; Αλλά και ποιος το θέλει καθηλωμένο δίπλα του, να μένει πάντα παιδί το παιδί του; Η ζωή προχωρά και όλοι τελικά θέλουν να δουν τα παιδιά τους αποκατεστημένα, δημιουργημένα, πετυχημένα στη ζωή. Τότε μόνο ησυχάζουν οι γονείς, όσο κι αν ο αποχωρισμός πονάει. 
Τα πράγματα όμως σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολα από χθες. Τα παιδιά σπουδάζουν, μαθαίνουν γλώσσες, παίρνουν πτυχία, κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές..... Ξεκινούν με εφόδια πολλά, αλλά δουλειά δύσκολα βρίσκουν. Μεγάλη η ανεργία, πολύ λίγες οι δουλειές. 
Αργούν πολύ τα παιδιά να βρουν κάτι, μάλιστα ικανοποιητικό, συμβατό με τις σπουδές τους, που να αποφέρει κάποιες απολαβές ικανές να τα στηρίξουν στη ζωή. Αναγκαστικά αργούν και στον γάμο τους. Πώς ν' ανοίξουν σπίτι, πού να στηριχθούν;
Από την άλλη πλευρά η τάση να προχωρούν σε γνωριμίες και επικοινωνίες, που τελικά πρέπει να καταλήξουν στον γάμο, είναι ολοένα πιο ισχυρή, καθώς τα μέσα που τη δημιουργούν και την ενισχύουν γίνονται ολοένα πιο έντονα και προκλητικά και οι ανασχετικοί φραγμοί πέφτουν. 
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος προτρέπει τους γονείς να παντρεύουν έγκαιρα τα παιδιά τους, πριν προχωρήσει αρκετά η ηλικία, ώστε να προλαμβάνονται οι νεανικές εκτροπές, και να φθάνουν καθαρά σ' έναν τίμιο γάμο, που γίνεται λιμάνι μέσα στο οποίο ησυχάζουν οι ψυχές και ασφαλίζονται από τον κίνδυνο του ναυαγίου (Από τις Ομιλίες του ιερού Χρυσοστόμου). Τώρα που και οι εκτροπές έγιναν πολύ πιο εύκολες και η κοινωνική ανοχή πολύ μεγαλύτερη, τι θα έλεγε άραγε ο ιερός Πατήρ;
Ασφαλώς για τους ευσεβείς γονείς, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με πίστη και φόβο Θεού, είναι πολύ οδυνηρό να τα βλέπουν να φεύγουν από το σπίτι, να συνάπτουν σχέσεις, να συζούν χωρίς τη χάρη του μυστηρίου του γάμου, χωρίς την ευλογία της Εκκλησίας, χωρίς να θέλουν να αποκτήσουν παιδιά, χωρίς οικογένεια. Γι' αυτό έγκαιρα πρέπει να συμβουλεύουν σωστά και να δίνουν την ορθή αγωγή και σ' αυτό το θέμα. 
Η καλύτερη αγωγή ασκείται πρώτα με το δικό τους παράδειγμα. Όταν οι ίδιοι ζουν την οικογένεια "κατ' οἶκον ἐκκλησίαν", όταν μέσα στο σπίτι τους βασιλεύει η βαθιά ειρήνη και η αληθινή χαρά, ὀταν μεταξύ τους υπάρχει πραγματική αγάπη και αφοσίωση, όταν αναπτύσσουν άριστες σχέσεις με τα παιδιά, και όλα αυτά τα στηρίζουν στην πίστη τους στον Θεό, και στη ζωή τους μέσα στην Εκκλησία, τότε δίνουν σιωπηρά και πολύ εκφραστικά την καλύτερη αγωγή στα παιδιά τους για την αξία της οικογένειας, την οποία κανένα άλλο σχήμα συμβιώσεως δεν μπορεί να υποκαταστήσει. 
Επιπλέον θα εξηγήσουν οι γονείς στα παιδιά γιατί κάθε άλλη σχέση έξω από το ιερό περιβάλλον της οικογένειας είναι μεγάλη εκτροπή και βαρύτατη αμαρτία. Όχι βέβαια γιατί το ορίζει έτσι "αυθαίρετα" ο Θεός, αλλά γιατί αυτό δεν ταιριάζει σε μας· καταρρακώνει την αξία μας,κατεβάζει την εικόνα του Θεού μέσα μας, μάς οδηγεί στη διαφθορά και στην εξαχρείωση, δεν εξασφαλίζει αυτό που πραγματικά έχουμε ως άνθρωποι ανάγκη: ποιότητα στη χαρά, γνησιότητα και διάρκεια στην αγάπη, σεβασμό στην ιερότητα του μυστηρίου της ζωής, στο οποίο πρέπει να είναι ανοικτή κάθε τέτοια σχέση.

Γι' αυτό είναι αμαρτία. Αμαρτία απέναντι στον Θεό, που μας έπλασε, για να ζούμε αληθινά ελεύθεροι κοντά Του, και εμείς προτιμούμε τη δουλεία στα πάθη μας, που μας κρατούν μακριά Του. Αμαρτία και απέναντι στον εαυτό μας, που δικαιούται να ζει την πραγματική ευτυχία, και εμείς του τη τη στερούμε για χάρη μιας κατώτερης ηδονής και μιας πρόσκαιρης και αμφίβολης σε ποιότητα σχέσεως. 
Οι σχέσεις αυτές ονομάζονται τελευταία με τον πολύ αθώο και εξευγενισμένο όρο "ολοκληρωμένες σχέσεις". Αλλά ούτε αθώες είναι ούτε βέβαια ολοκληρωμένες. Διότι οι πραγματικά ολοκληρωμένες σχέσεις ικανοποιούν βαθιά τον άνθρωπο και γι' αυτό δεν είναι προσωρινές, δεν αντικαθίστανται σε λίγο από άλλες και ύστερα από άλλες, όπως συνήθως συμβαίνει. Και επιπλέον, αν είναι πράγματι ολοκληρωμένες, μπορούν να οδηγήσουν στη γέννηση ενός παιδιού, πράγμα το οποίο κατά κανόνα στις περιπτώσεις αυτές αποφεύγεται. 
Μόνο μέσα στον γάμο οι σχέσεις είναι ολοκληρωμένες: σχέσεις όχι μόνο σωμάτων, αλλά και σχέσεις τελείας αφοσιώσεως ψυχών. Γι' αυτό όσοι προχωρούν στο ιερό μυστήριο, το κάνουν με χαρά και ελεύθερα δεσμεύονται ισόβια, χωρίς να αναζητούν κάτι άλλο, αφού ζουν κάτι μεγάλο, πλήρες και ολοκληρωμένο. Και ως καρπός της αγάπης τους έρχονται στη ζωή νέοι άνθρωποι που αυξάνουν την αγάπη τους και τη χαρά τους και ολοκληρώνουν την οικογένειά τους. 
Να συμβουλεύουν οι γονείς τα παιδιά τους, ώστε το πραγματικά δύσκολο θέμα της δημιουργίας της δικής τους οικογένειας να το αντιμετωπίζουν με σύνεση και υπομονή. Να αγωνίζονται να διατηρούν την αγνότητά τους, όσες κι αν είναι σήμερα οι δυσκολίες. Και να προχωρούν, ίσως και με κάποια δουλειά απλούστερη στην αρχή. Εφόσον αναθέτουν τη ζωή τους με πίστη στον Θεό και ζουν κατά το θέλημά Του, δεν θα αφήσει Εκείνος. Θα ευλογήσει και θα στηρίξει τη νέα οικογένεια. 
Γιατί αυτό έχει ανάγκη ο άνθρωπος και αυτό βαθιά τον ικανοποιεί. Όταν αυτό ζουν αυθεντικά οι γονείς, αυτό διδάσκουν με αγάπη στα παιδιά και γι'' αυτό προσεύχονται θερμά και με πίστη στον Θεό, δικαιούνται να έχουν σταθερή την ελπίδα ότι το ξάνοιγμα των παιδιών τους στη ζωή θα τα οδηγήσει σε ξέφωτο αληθινής χαράς και ευτυχίας· όχι σε βάραθρα αμαρτίας και δυστυχίας.
(Αρχιμανδρίτου Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια,Το ξάνοιγμα στη ζωή, Αθήνα, 2016)
συνεχίζεται....
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 



Related Posts with Thumbnails