Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Άγιος Παντελεήμονας: ο μεγάλος άγιος ιατρός



Σας αναφέρω με ακρίβεια ένα από τα πολλά ιατρικά θαύματα που πολλοί συνάδελφοι έχουν βιώσει στην ιατρική τους καριέρα, χωρίς πάντα να τα ανακοινώνουν δημόσια. Ήταν καλοκαίρι του 2000 ή 2001, δεν θυμάμαι ακριβώς το έτος και εφημέρευα ως ειδικευόμενος καρδιολόγος στο Νοσοκομείο Σωτηρία. 
Πάντα έπαιρνα το γερμανικό επονομαζόμενο ωράριο 3-6πμ . Όπως όλες οι εφημερίες ήταν-παρότι καλοκαίρι-αρκετά εξαντλητική. Μετά τις 5 όμως το πρωί ουδείς ασθενής προσήλθε στα επείγοντα. Είχε ξημερώσει 27 Ιουλίου και στις 6 άρχιζε η θερινή μου άδεια. Στις 5.55 πμ άρχιζα κατάκοπος, αλλά και χαρούμενος που θα άρχιζα διακοπές να ετοιμάζω τα πράγματά μου και να κλείσω το βιβλίο της εφημερίας, για να φύγω.

Τότε ήρθε περιστατικό με φορείο του ΕΚΑΒ. Ήταν μία γυναίκα, όπως μου είπε ο οδηγός του ΕΚΑΒ, καθαρίστρια από το γειτονικό Νοσοκομείο Γεννηματά, η οποία πονούσε στο στήθος και ζήτησε να μεταφερθεί στο δικό μας νοσοκομείο που εφημέρευε, για να εξετασθεί από καρδιολόγο. Είπε στον οδηγό του ΕΚΑΒ να τη βάλει μέσα στο εφημέριο και θυμάμαι ότι με καθησύχασε λέγοντας μου: "γιατρέ μην ανησυχείς, δεν έχει τίποτα, είναι 45 ετών,  μάλλον νευροφυτικά". Μπαίνοντας το φορείο στο γραφείο, η νοσηλεύτρια μου φώναξε, γιατρέ γρήγορα. Έπαθε ανακοπή! 
Τρέχοντας άρχισα ανάνηψη/απινίδωση, μαλάξεις, κλπ. Επί μακρό διάστημα, αλλά το ΗΚΦ της ασθενούς ήταν ισοηλεκτρική γραμμή δηλαδή ευθεία γραμμή, χωρίς η γυναίκα να έχει καρδιακή, πνευμονική και εγκεφαλική λειτουργία. Ουσιαστικά ήταν νεκρή και οι νοσηλεύτριες ετοίμαζαν τη μεταφορά της στον νεκροθάλαμο. 
Βαθιά στεναχωρημένος για το νεαρό της νεκρής γυναίκας και σκεπτόμενος αστραπιαία τη γιορτή του άγιου Παντελεήμονος που ξημέρωνε, άρπαξα τον απινιδωτή και παρακάλεσα από μέσα μου Άγιε Παντελεήμονα είσαι γιατρός,  βοήθησε σήμερα στη γιορτή σου αυτή τη νέα γυναίκα. Αμέσως έκανα ίσως ιατρικά άσκοπα την απινίδωση, ενώ η νεκρή ήταν συνδεδεμένη στο μόνιτορ χωρίς σημεία ζωής και όμως αυτόματα άρχισε στο μόνιτορ να εμφανίζεται ΗΚΓ και μάλιστα με εικόνα προσθίου εμφράγματος.

Αμέσως το ΕΚΑΒ την πήρε και την μετέφερε στη μονάδα εμφραγμάτων. Σημειώνω ότι η γυναίκα σε όλη τη διάρκεια της συνάντησής μας ουδέποτε με είδε διότι ή ήταν σε ανακοπή ή σε κώμα. Έφυγα κατάκοπος για το σπίτι μου και το περιστατικό το έσβησα από τη μνήμη μου σε όλη τη διάρκεια των θερινών διακοπών. 
Επέστρεψα στις 14 Αυγούστου στις 8πμ για δουλειά και όταν χαιρέτισα τις νοσηλεύτριες της πρωινής βάρδιας, ξαφνικά θυμήθηκα το περιστατικό. Ρώτησα αν η ασθενής της συγκεκριμένης εφημερίας της οποίας ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζω το ονοματεπώνυμο της αν ζει, νοσηλεύεται ακόμη ή πήρε εξιτήριο και μου απάντησαν: σήμερα φεύγει είναι στο δωμάτιο τάδε. Χωρίς να φορέσω μπλούζα έτρεξα στο δωμάτιο που μου υπέδειξαν. Χωρίς να μιλήσω είδα μία γυναίκα που έτρωγε καθιστή στο κρεββάτι της το πρωινό της. Μόλις με είδε άστραψε το βλέμμα της και μου είπε σας ευχαριστώ, μου σώσατε τη ζωή. 
Τότε της είπα: όχι εγώ,  άλλος σε έσωσε. Με δάκρυα στα μάτια μου έδειξε μία εικόνα στο κομοδίνο της.
Ήταν ο άγιος Παντελεήμων. Συγκινημένος και ταραγμένος έφυγα από το δωμάτιο χωρίς να πω άλλη λέξη. Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζω το όνομα αυτής της γυναίκας. Αυτά σε απόδειξη της ζωντανής παρουσίας της πίστης μας του Θεού και των αγίων μας .   

                                                                     Με τιμή
Βασίλειος Καρογιάννης, καρδιολόγος, Αθήνα.


Η πρεσβυτέρα είχε όγκο στο στήθος και εγχειρίστηκε. Μόλις έβγαλαν τον όγκο, δίνουν ένα κομμάτι στον πατέρα Ευάγγελο να το πάει για βιοψία και να φέρει αμέσως τ' αποτελέσματα. Μετά την απάντηση της εξετάσεως, οι γιατροί δεν δίνουν ούτε έξι μήνες ζωής στην άρρωστη. Η κόρη του παπα-Βαγγέλη λιποθυμά μόλις το ακούει, ο ίδιος τα χάνει. 
Άκου, λέει, γιατροί να το πουν έτσι ξαφνικά στο παιδί! Στα χέρια του όμως σφίγγει το χέρι του Αγίου Παντελεήμονα, πού έχει φέρει μαζί του, και προσεύχεται. Βγάζουν την πρεσβυτέρα από το χειρουργείο. Με λαχτάρα ο πατήρ Ευάγγελος ακουμπά πάνω στις γάζες πού σκεπάζουν το εγχειρισμένο στήθος της πρεσβυτέρας, το χέρι του Αγίου και γονατιστός προσεύχεται. Εκείνη την ώρα μπαίνει ο χειρουργός με τη μάσκα ακόμη. Βλέπει τη σκηνή και βάζει τις φωνές. -Τι είναι αυτό το κόκκαλο παπά μου; Πάρτο από δω και τράβα σπίτι σου. 
Ζαλισμένος ο καημένος, μαζεύει γρήγορα τ' αγία λείψανα και προσπαθεί να βρει την πόρτα. Μέσ' τη ζάλη του, όμως, ακούει τη νοσοκόμα να φωνάζει το γιατρό στο τηλέφωνο, πού τον ζήτα επειγόντως η γυναίκα του. Το απόγευμα σταματά μια κούρσα έξω από το σπίτι του ιερέα και με έκπληξη ο παπα-Βαγγέλης βλέπει να βγαίνει ο γιατρός. Πω! πω! σκέφτεται, ο γιατρός και στο σπίτι μου ακόμα με κυνηγάει! Με φρίκη, όμως, βλέπει να κατεβαίνει από τ' αυτοκίνητο και ένας νέος παραμορφωμένος. 
Το στόμα του είχε πάει στ' αυτί του. Αποσβολώθηκε ο παπάς. -Πάτερ μου, του λέει ο γιατρός, εκείνο το κόκκαλο το έχεις; Με συγχωρείς, παραφέρθηκα, την ώρα πού σ' έδιωχνα μου τηλεφώνησε η γυναίκα μου, ότι το παιδί μας, πού έδινε εκείνη την ώρα εξετάσεις, έπαθε ξαφνικά αυτήν την πάρεση πού βλέπεις. Κατάλαβα ότι εγώ έφταιξα και γι' αυτό σε παρακαλώ πολύ διάβασε μας μια ευχή. Τη διεύθυνσή σου στο χωριό την πήρα από την πρεσβυτέρα. 
-Ευχαρίστως παιδιά μου, ελάτε στο εκκλησάκι. Κράτα αγόρι μου το χέρι του Αγίου και γονάτισε. Απλώνω στο κεφάλι του νέου το πετραχήλι και αρχίζω να διαβάζω την ευχή. Καθώς διαβάζω, ακούω θόρυβο κρακ, κρακ. Σκέφτομαι, τι συμβαίνει άραγε; Τελείωσα και, όταν σηκώθηκε το παιδί, τι να δούμε, το στόμα του παιδιού είχε επανέλθει στην θέση του! Πατέρας και γιος ρίχνονται πάνω μου. -Παπούλη πώς να σ' ευχαριστήσουμε; -Όχι εμένα, παιδιά μου, το Θεό και τον Άγιο. 
Από τότε για πάρα πολύ καιρό ερχόταν τακτικά να προσκυνήσουν και να φέρουν και το λάδι για το καντήλι του Αγίου. Όσο για την πρεσβυτέρα, είναι τώρα περισσότερα από είκοσι χρόνια πού είναι τελείως καλά χωρίς να κάνει απολύτως καμία θεραπεία. Μεγάλωσε τα παιδιά της και ζει στο χωριό προσέχοντας το εκκλησάκι με τα τόσα άγια λείψανα, μια πού δεν υπάρχει πια ο πατήρ Ευάγγελος. Ο γιατρός πολλές φορές έλεγε στον παπα-Βαγγέλη:  «Εμείς παπά μου πρέπει να τα κάψουμε τα βιβλία μας». (Πηγή: proskynitis.blogspot.gr)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Χρόνια πολλά σε όσες και όσους εορτάζουν! 

 


Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Θεόπνευστα λόγια

 

 
"Καθ' ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε (Ψαλμός 144, 2)": Να ευχαριστούμε και να δοξολογούμε τον Κύριο πάντοτε και μόνοι μας και με τους άλλους. Και στα καλά και στα κακά και με τα λόγια μας, αλλά και με όλη τη ζωή μας. Για να αξιωθούμε να Τον δοξάζουμε και αιωνίως στη Βασιλεία Του (Σκέψεις ιεράρχη).
Εάν κρίναμε τους εαυτούς μας όπως πρέπει, δεν θα κρινόμαστε (Σκέψεις ιεράρχη). 
Ο Θεός είναι Πατέρας, με φροντίζει μ' αγαπά· μου' δωσε τον κόσμο όλο να τον χαίρομαι απλά. Ο Θεός είναι Αγάπη και ειρήνη και χαρά· μου' δωσε τον Εαυτό Του, που η ψυχή μου λαχταρά. Ο Θεός είναι αλήθεια, είναι Φως, είναι Ζωή· μου' δωσε την Εκκλησία, τον Παράδεισο στη γη. Κύριε, στην αγκαλιά Σου τα παιδιά σου ασφάλισε· και τα μέλη τα δικά σου φύλαξε και άγιασε (Προς τη Νίκη).
Είμαστε μια φαμελιά, του Θεού στη γη μια ευλογία· γεροντάματα και νιάτα μάτια λαμπερά, μια όλη παλμό δημιουργία· με γλυκόχυμα σταφύλια μια αμπελιά. Είμαστε μια φαμελιά μια καρδιά, μια γνώμη. μια αρμονία· το τραγούδι της αγάπης μουσική γλυκιά πάντα νέα κι υπερκόσμια μελωδία, τραγουδάνε της ψυχής μας τα βιολιά. Είμαστε μια φαμελιά, γύρω απ' το Ευαγγέλιο του Χριστού μας. Μια φαμελιά Ελληνική, μια Εκκλησιά, θέμελο και κάστρο του καιρού μας τ' αγριοβόρια, μια ψυχή ορθή που δεν λυγά (Προς τη Νίκη). 
Ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ καί φευξεται ἀφ' ὑμῶν (Ιακ. δ, 7): Αντισταθείτε στον διάβολο που σας πειράζει και θα φύγει μπροστά από σας, νικημένος και ντροπιασμένος. Ο Κύριος με τον σωτήριο θάνατό Του και την ένδοξη Ανάστασή Του έστησε τρόπαιο αιώνιο. Έδεσε τον σατανά και τον κρατά αιχμάλωτο. Δεν μπορεί να κάνει στον άνθρωπο το παραμικρό κακό (Κυριακοδρόμιο, τόμος 2ος, εκδόσεις Σωτήρ).
Δεν έχεις πίστη όταν τ' απόβραδο προσμένεις να προβάλλουν τ' άστρα και με του πετεινού το λάλημα να φέξει η αυγή ροδογελάστρα. Πίστη έχεις, όταν, όσο αλόγιστο και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει, προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα κι αστροφεγγιά το μεσημέρι. Δεν έχεις πίστη όταν πιστεύοντας ρωτάς την κρίση και τη γνώση. Δεν έχεις πίστη, όταν την πίστη σου στο λογικό έχεις θεμελιώσει. Πϊστη έχεις, όταν κάθε σου όνειρο τ' ανάφτεις στο βωμό της τάμα· κι αν κάποιο τάμα σου είν' αδύνατο, προσμένεις να γενεί το θάμα (Προς τη Νίκη). 
Σκέψου τον Θεό, τον υψηλό Θεατή. Σκέψου Αυτόν ο Οποίος από τον ουρανό σκύβει κάτω και κοιτάζει όσα κάνουν οι άνθρωποι. Όπου κι αν περπατάς, ό, τι κι αν κάνεις, είτε στο σκοτάδι, είτε την ημέρα, έχεις το μάτι του Θεού το οποίο σε βλέπει. Όλους τους ανθρώπους ο Θεός εποπτευει. Δεν μπορεί ούτε ένας να διαφύγει την εποπτεία Του. Ούτε σκοτάδι ούτε τοίχοι - που φυσικά κρύβουν- τίποτε δεν γίνεται εμπόδιο στα μάτια του Θεού (Μέγας Βασίλειος. ομιλία στον 32ο ψαλμό). 
Κουρασμένες, ταραγμένες, ανήσυχες ψυχές, προσβλέψατε προς τον Σωτήρα σας και παρηγορηθείτε, ενισχυθείτε... Εμπιστεύσου σε μένα, για να περάσεις ειρηνικά τα χρόνια της ζωής σου. Εγώ, και όταν πονάς, και όταν στενοχωριέσαι, θα είμαι πάντοτε στο πλευρό σου (Κυριακοδρόμιο, τόμος 2ος, εκδόσεις Σωτήρ).  

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Χρόνια πολλά σε όσες κι όσους γιορτάζουν! 


Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Πνευματικές διδαχές του αγίου Παϊσίου




Να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να κερδίσουμε τον Παράδεισο. Είναι πολύ στενή η πύλη και μην ακούτε αυτούς που σας λένε ότι όλοι θα σωθούμε. Αυτό είναι παγίδα του σατανά για να μην αγωνιζόμαστε.
Συνετός και μυαλωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που αντελήφθη καλώς ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής και σπεύδει και αυτός να θέσει τέρμα εις τα σφάλματα και ελαττώματά του.
Η εμπιστοσύνη στον θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του θεού εκεί που χρειάζονται και την ώρα που χρειάζονται. 
Να αναθέτουμε το μέλλον μας στο Θεό. Η απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, έχει μητέρα την πίστη, με την οποία προσευχόμαστε και απολαμβάνουμε τους καρπούς της ελπίδας.
Η πλήρης ανάθεση της ζωής μας στο Θεό είναι μια λύτρωση από την ανασφάλεια που φέρνει η πίστη στο εγώ και μας κάνει να χαρούμε τον παράδεισο από αυτή τη ζωή. 
Όταν, από φιλότιμο, κάνουμε τον Θεό να χαίρεται με τη ζωή μας, τότε Εκείνος δίνει άφθονες τις ευλογίες του στα φιλότιμα παιδιά του.
Όταν αγωνίζεται με ελπίδα ο άνθρωπος, έρχεται η θεία παρηγοριά και νιώθει έντονα η ψυχή τα χάδια της αγάπης του Θεού.
Όσο περισσότερο ζει κανείς την κοσμική ζωή,τόσο περισσότερο άγχος κερδίζει. Μόνο κοντά στο Χριστό κανείς ξεκουράζεται γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το Θεό.
Η ανώτερη χαρά βγαίνει από τη θυσία. Μόνον όταν θυσιάζεται κανείς συγγενεύει με τον Χριστό, γιατί ο Χριστός είναι θυσία.
Ο Θεός από εμάς θέλει μόνο την προαίρεση και την αγαθή διάθεση που θα την εκδηλώνουμε με το λίγο φιλότιμο αγώνα μας και την συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας. Όλα τα άλλα μας δίνει εκείνος.
Όποιος κουράζεται για τον πλησίον του από καθαρή αγάπη,
ξεκουράζεται με την κούραση! Αυτός που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει, κουράζεται με το να κάθεται!

Πνευματική πρόοδος υπάρχει, εκεί που υπάρχει η αίσθηση ότι όλα είναι χάλια. 

Να μην θυμάσαι τα κρύα του χειμώνα, γιατί θα κρυώνεις και τον Αύγουστο"
Όσο ζει ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να δίνει πνευματικές εξετάσεις. Μετεξεταστέος δεν υπάρχει. Ας αγωνιστούμε να πιάσουμε έστω την πνευματική βάση, για να περάσουμε στον παράδεισο.

Μακάριοι είναι όσοι έχουν στην καρδιά τους άξονα τον Χριστό και περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω από το άγιο όνομά του,νοερώς και αδιαλείπτως.
Στον ουρανό δεν ανεβαίνει κανείς με το κοσμικό ανέβασμα, αλλά με το πνευματικό κατέβασμα. Μόνο έτσι, βαδίζοντας "χαμηλά", χωράει από την στενή πύλη του παραδείσου.
Δεν μπορούν να μας συμφιλιώσουν με τον Θεό τόσο οι σωματικοί αγώνες και οι κόποι, όσο η συμπάθεια της ψυχής και η φιλανθρωπία και η προς τον πλησίον αγάπη. 
Η αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια προς όλους. Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού. Κάτω από αυτήν τα πάντα λυγίζουν. Δίπλα της όλα λιώνουν.

Όταν έχουμε αυτογνωσία, τότε γίνεται η "πνευματική διάσπαση" του ατόμου μας.Έτσι απελευθερώνεται η ενέργεια και ξεπερνάμε την βαρύτητα της φύσεώς μας και διαγράφουμε πνευματική τροχιά. 
Όταν αναθέτουμε τα πάντα στο Θεό, αυτός "υποχρεώνεται" να μας βοηθήσει.  
Στην εποχή μας, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη και γέμισε τις ψυχές με αμφιβολίες. Έτσι, επόμενο είναι να στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζείται και δεν εξηγείται.
Μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Η αυτοπεποίθηση είναι εμπόδιο στη Θεία Χάρη.

Ελέγχοντας το κακό, δε βγαίνει τίποτε. Παρουσιάζοντας όμως το καλό, ελέγχεται από μόνο του το κακό. Μόνο με καλά παραδείγματα ελέγχονται όσοι έκαναν μόδα την αμαρτία!                                                                                  
Πνευματική ωριμότητα είναι να πιστέψουμε ότι δεν κάνουμε τίποτε! Μόνο μέσα στην ταπεινή κατάσταση της απογοητεύσεως από τον εαυτό μας κρύβεται η καλή πνευματική κατάσταση. 
Ο Θεός δεν επιτρέπει καμιά θλίψη και κανένα κακό, αν μέσα απ' αυτά δεν βγει κάτι καλύτερο από αυτό που εμείς ανθρώπινα θεωρούσαμε ότι είναι το παν!
Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια, η οποία μας μετέφερε από τον παράδεισο στη γη και από τη γη προσπαθεί να μας πάει στην κόλαση.
Εάν θέλεις να "πιάσεις" τον Θεό, για να σε ακούσει, όταν προσευχηθείς, γύρισε το κουμπί στη ταπείνωση, γιατί σ'αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός.
Δεν πρέπει να αποφεύγουμε την αμαρτία, για να μην πάμε στην κόλαση, αλλά από αγάπη και φιλότιμο, για να μην λυπήσουμε τον ευεργέτη μας Χριστό. 

Εκείνος που για να πιστέψει στο Θεό ζητά θαύματα, δεν έχει αρχοντιά. Για το Θεό αυτό έχει αξία. Να αγαπήσουμε τον Θεό μόνο και μόνο επειδή είναι αγαθός
Οι αγνοί λογισμοί εξαγνίζουν την ψυχή μας και αχρηστεύουν τα όπλα του δαίμονος της πορνείας, διότι μέσα στο αγνό σώμα διατηρείται η αγνή ψυχή και στην οποία παραμένει η Θεία Χάρις.

Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την πρόνοια του Θεού και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που συμβαίνει, όσο πικρό κι αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή.
Φροντίστε να γεμίσετε την κασέτα της καρδιάς σας τώρα που είστε νέοι. Γιατί αλλιώς, όταν γεράσετε, ανάμεσα από βυζαντινή μουσική θ' ακούγονται και μπουζούκια. 

Ο Θεός βοηθάει και δεν αδικεί! Βλέπει πιο πέρα και τον ενδιαφέρει, σαν καλός πατέρας, να μας έχει κοντά του στον παράδεισο. Γι' αυτό δίνει δοκιμασίες σ' αυτή τη ζωή. 
(Από το blog Ikarios)

Οι γονείς πρέπει να προσέχουν πολύ να μη μαλώνουν τα παιδιά τους το βράδυ· γιατί το βράδυ τα παιδιά δεν έχουν με τι να διασκεδάσουν τη στενοχώρια τους και η μαυρίλα της νύχτας την μαυρίζει πιο πολύ. Αρχίζουν και σκέφτονται πώς να αντιδράσουν... μπαίνει στη μέση και ο αντίδικος και μπορεί να μη φθάσουν στην απελπισία. Την ημέρα και να πουν τα παιδιά: "θα κάνω αυτό ή εκείνο", θα βγουν έξω, θα ξεχαστούν οπότε διασκεδάζεται η στενοχώρια. 
 
Ας έχουμε την ευλογία του οσίου Παΐσίου, μια και χθες εορταζόταν η μνήμη του! Είθε ο Κύριος να μας δίνει δύναμη κατά τις δύσκολες ώρες που δοκιμάζεται η πατρίδα μας!

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 




 

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Για να γαληνεύσει η ψυχή μας....


Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι το να αμύνεται κανείς δεν είναι άδικο, αλλά πρέπει και συ να συμφωνήσεις ότι δεν είναι και φιλοσοφημένο. Αυτό που λες θα ήταν λογικό, αν ήταν εύκολο και χωρίς πολλές περιπλοκές. Αν όμως, πριν να δικαιωθεί κανείς, αδικείται χίλιες φορές τότε είναι καλύτερα να μην προσθέτει στην αδικία που του έγινε κι άλλο κακό.
Σου φαίνεται ότι μιλάω με αινίγματα; Θα προσπαθήσω λοιπόν να σου εξηγήσω. Σκέψου, αν θελήσει κανείς να αμυνθεί, τι χρειάζεται να πάθει. Πρώτα τον πλημμυρίζει ο θυμός και μετά τον διαλύει η οργή. Γιατί πρώτα φέρνει στο μυαλό του αυτό που έπαθε και μετά οργίζεται και επιθυμεί την ανταπόδοση. Τρίτο, προκαλεί ταραχή γύρω του. Τέταρτο, κάνει χίλιους δυο λογισμούς. 
Πέμπτο, τον πιάνει δέος και τρεμούλα και αγωνία, γιατί τον τρώει ο θυμός και τον συγκλονίζει ο φόβος για το πώς θα πετύχει την αντεπίθεσή του. Δε σου φαίνεται λοιπόν πως τιμωρείται αυτός ο ίδιος, πριν τιμωρήσει τον άλλον; Ενώ αυτός που φιλοσοφεί απαλλάσσεται από όλα αυτά. Φυσικά. Είναι κύριος της κατάστασης και εκεί τελειώνει το πράγμα. 
Με τον άλλο δεν είναι έτσι, χρειάζεται να βρει κατάλληλο χρόνο, τόπο, πονηριά και κακία, όπλα και μεθόδους , κολακεία και δουλικότητα και υποκρισία. Βλέπεις πόσο δύσκολη είναι η κακία, ενώ η αρετή είναι εύκολη; Πόσο η μια είναι γεμάτη φασαρίες ενώ η άλλη ατάραχη; Κι όσο ο πονηρός άνθρωπος τα παθαίνει αυτά, άλλο τόσο απολαμβάνει γαλήνη αυτός που επιλέγει την αρετή. Επιπλέον, αυτός που αντεπιτίθεται, ανοίγει ένα φαύλο κύκλο έχθρας, ενώ αυτός που φιλοσοφεί βάζει γρήγορα στην έχθρα ένα τέλος. Γι' αυτό το λόγο ημερεύει και τον άλλο, που είναι ανόητος, και τον προκαλεί να γίνουν φίλοι.
(Ισίδωρος Πηλουσιώτης, Από το βιβλίο Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς) 
To πρώτο και κύριο που έχουμε να πούμε για την προσευχή είναι ότι όποιος προσεύχεται συνομιλεί με το Θεό. Τι θα πει να είσαι άνθρωπος και να μιλάς στο Θεό ποιος δεν το ξέρει. Να εκφράσει όμως με λόγια αυτή την τιμή, κανείς δεν το μπορεί. [..]
Η προσευχή σε χωρίζει από τα άλογα ζώα και σε ενώνει με τους αγγέλους. Κι ο άνθρωπος που αφιερώνει όλη του τη ζωή με επιμέλεια στις προσευχές και στη λατρεία του Θεού γρήγορα θα μετατεθεί στην πολιτεία των αγγέλων, στη δική τους την τιμή, την ευγένεια, τη σοφία και τη σύνεση. Τι πιο άγιο, πιο καλό, πιο ευγενικό και γεμάτο σοφία από τους συνομιλητές του Θεού;
Αν αυτούς που μιλούν με τους σοφούς τους κάνει η συνεχής συναναστροφή να πάρουν γρήγορα κάτι από τη σοφία τους, τι θα μπορούσαμε να πούμε για κείνους που μιλούν με το Θεό και προσεύχονται; Πόση σοφία, πόση αρετή, και σύνεση και αγνότητα, πόση γλυκύτητα συμπεριφοράς, τους γεμίζει η προσευχή και η δέηση; [...] Νομίζω πως λέει την αλήθεια όποιος πει πως οι προσευχές είναι τα νεύρα της ψυχής. Το σώμα συγκρατείται με τα νεύρα και τρέχει και στέκεται όρθιο και ζωντανό και στέρεο. 
Αν κάποιος κόψει τα νεύρα, τότε καταστρέφει κάθε ισορροπία του σώματος. Έτσι και οι ψυχές στερεώνονται με τις άγιες προσευχές και στήνονται όρθιες και τρέχουν με ευκολία το δρόμο του Θεού. Κι αν αποστερήσεις τον εαυτό σου από την προσευχή, είναι σαν να βγάζεις ένα ψάρι από το νερό. Όπως για το ψάρι ζωτικός χώρος είναι το νερό, για σένα ζωτικός χώρος είναι η προσευχή. Όπως το ψάρι γλιστράει στο νερό, έτσι και συ με την προσευχή μπορείς να πετάξεις, να διαπεράσεις τους ουρανούς και να βρεθείς κοντά στο Θεό. " (Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου, Από το βιβλίο Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς) 

Δίπλα στον κουρασμένο, κοντά στο άπλαστο παιδί, στον κυρτωμένο γέροντα, στον πληγωμένο νέο... Σκύψε και κλάψε και τραγούδησε και θα χαρείς πολύ! Κι ό, τι μικρό -το ακούς;- Κι ένα ποτήρι με νερό Κείνος το λογαριάζει... Όμως μέτρο δεν έχει η αγάπη, δεν γίνεται με λογισμό ψυχρό σκέτο της γης λογαριασμό... Το μέτρο της φτάνει σ' ένα Σταυρό (Αγάπη Τίτου, Η Αγάπη)
 
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
 
Related Posts with Thumbnails