Φράσεις για προβληματισμό 93ο μέρος

Ἀχάριστον εὐεργετεῖν καί νεκρόν μυρίζειν, ὄφιν τρέφειν καί πονηρόν εὐεργετεῖν, ταὐτόν ἐστι: το να ευεργετεί κάποιος αχάριστο και να αλείφει με μύρα νεκρό, είναι το ίδιο πράγμα με το τρέφει φίδι και να ευεργετεί πονηρό (Πλούταρχος). 

Ἀτυχοῦντι μή ἐπιγέλα: δηλαδή με τον άνθρωπο στον οποίο συμβαίνουν διάφορες ατυχίες να μη γελάς (Πλούταρχος). 

Πᾶν τό περιττόν καί ὑπέρ τήν χρείαν τήν φυσικήν ἀκρασίαν εἶναι φύσιν, ἥτις ὁδός καθίσταται τοῦ διαβόλου πρός τήν ψυχήν δι' ἧς ὑποστρέφει μετ' αἰσχύνης εἰς τήν ἑαυτῆς γῆν, ἐγκρρατείας τἠν ψυχήν παιδαγωγούσης (Μαξίμου του Ομολογητού, Προς Θαλάσσιον, Περί ἀποριῶν, ερώτηση μθ). 

Τίποτε άλλο δεν χαρακτηρίζει τη φιλοσοφημένη ζωή, όσο η απλότητα, η λιτότητα και η κατά το δυνατόν απουσία κάθε ανάγκης (Ι. Χρυσόστομος). Η λιτότητα, ακόμη και στην τροφή είναι μητέρα της υγείας και της ευχαρίστησης, επειδή και την επιθυμία ικανοποιεί χωρίς να προξενεί κορεσμό και διάφορες διαταραχές. Μετρίασε τις απολαύσεις σου, με φρόνηση, για να μη δεις πάνω στην καρδιά σου γραμμένη τη λέξη "κορεσμός". "Ἔχοντες διατροφάς καί σκεπάσματα τούτους ἀρκεσθησόμεθα (Α Τιμ. στ, 8)" (Σπουδαία σκέψη). 

Είναι μεγάλη υπόθεση για τον άνθρωπο τα ορθά αξιολογικά κριτήρια. Να μη στέκεται στην επιφάνεια. Να μην επηρεάζεται από τα εξωτερικά χαρίσματα ή χαρακτηριστικά. Δεν είναι κριτήριο αξιολογικό η επιφάνεια, η όψη. Ένα τέτοιο κριτήριο φανερώνει πρωτογονισμό. Δεν μπαίνει στο βάθος, στην ουσία των πραγμάτων, θαυμάζει μόνο ό, τι γυαλίζει. Γι' αυτό συχνά "πέφτει" από τα σύννεφα! (Σπουδαία σκέψη). 

Αυτός που συνομιλεί και συζητεί με άφρονα και ανόητο μοιάζει προς εκείνον που συνδιαλέγεται με άνθρωπο ο οποίος νυστάζει και ο οποίος στο τέλος της ομιλίας θα πει: Τι συμβαίνει; Περί τίνος πρόκειται; (Σοφία Σειράχ κβ, 8)

Με τον άφρονα και ανόητο να μην έχεις πολλές συζητήσεις και μη συμβαδίζεις με ασύνετο. Προφυλάξου απ' αυτόν, για να μην μπεις σε ενόχληση και στενοχώρια μαζί του. Και ασφαλώς δεν θα μολυνθείς, όταν εκτινάσσονται από το στόμα του τα απρεπή και εξοργιστικά λόγια του. Φύγε μακριά και δεν θα στενοχωρηθείς εξαιτίας της εσχάτης ανοησίας του (Σοφία Σειράχ, κβ, 13). 

Η ιδιοφυΐα καλλιεργείται καλύτερα στη μόνωση, ο χαρακτήρας όμως σφυρηλατείται μέσα στην τρικυμιώδη θάλασσα της ζωής (Σπουδαία σκέψη). 

Ο καλύτερος γιατρός είναι η ευθυμία, η δίαιτα και η ησυχία (Σπουδαία σκέψη). 

Ο θεραπεύων μια ασθένεια είναι ο καλύτερος γιατρός, αλλά ο προλαμβάνων την ασθένεια είναι ο ασφαλέστερος (Σπουδαία σκέψη). 

Ό, τι είναι αντικείμενο της πίστης δεν μπορεί να είναι αντικείμενο της λογικής και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υποταχθεί σ΄ αυτή (Φανούριος Γ. Παπαδημητράκης, Σκέψεις του Blaise Pascal). 

Καθώς τα σύννεφα πυκνώνουν κατάμαυρα στον ουρανό και καθώς προδοτικά χέρια ανοίγουν από μέσα τις πύλες, και τα κάστρα πέφτουν ένα-ένα, είναι καιρός να αφυπνιστούμε, κατανοώντας ότι βρισκόμαστε σε "ἐσχάτη ὥρα". Το κακό αυθαδιάζει υβριστικά πάνω στα ερείπια του καλού, ισοπεδώνοντας παραδόσεις αιώνων. "Ἐσχάτη ὥρα" θα είναι η ώρα κατά την οποία ο Κύριος θα επανέλθει στη γη ''ἐν δόξῃ'', για να κρίνει τον κόσμο. Τότε θα τελειώσουν τα πάντα. Τότε θα αρχίσει η μέρα που δεν πρόκειται να δύσει ποτέ (Σπουδαία σκέψη). 

"Ἐγώ ἐκοιμήθην καί ὕπνωσα· ἐξηγέρθην ὅτι Κύριος ἀντιλήψεταί μου": Κοιμάται ο Δαβίδ βαθιά, χορταστικά και σηκώνεται το πρωί γεμάτος θάρρος και ελπίδα. Έχει την πεποίθηση ότι ο Κύριος θα τον βοηθήσει και θα τον προστατεύσει. Αυτή την ηρεμία και την απόλυτη βεβαιότητα χαρίζει η πίστη και στον κάθε πιστό χριστιανό. Μένει ο χριστιανός ειρηνικός κι ατάραχος και στις πιο δύσκολες συνθήκες της ζωής και τις αντιμετωπίζει νικηφόρα. Προχωρεί σταθερά με τη βοήθεια και παντοδύναμη προστασία του Πανάγαθου και Φιλανθρώπου Κυρίου (Σπουδαία σκέψη). 

Όσο περισσότερο "ἐκ βαθέων" ανεβαίνει η προσευχή μας στον ουρανό, τόσα περισσότερα επιτυγχάνουμε στην εν Χριστώ ζωή μας. Ας έχουμε πάντα υπ' όψιν μας τον λόγο του Κυρίου "χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν" και του Παύλου "πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ" (Μελέτη από τον Προορισμό του ανθρώπου, παρ. 93-107).

Η φλογερή δοξαστική προσευχή των αγίων Αποστόλων μέσα από τη σκοτεινή και φοβερή φυλακή των Φιλίππων, φωτίζει εμάς τους πιστούς να καταλάβουμε ότι είμαστε πολύ ευεργετημένοι, επειδή ο Κύριος μας γνώρισε την αληθινή πίστη και μας κάλεσε κοντά Του. Να χαρούμε δοξολογητικά την παρουσία του Θεού στη ζωή μας (Σπουδαία σκέψη).

Είδαμε τον Κύριό μας να κάθεται "κεκοπιακώς" δίπλα στο πηγάδι του Ιακώβ και να συνομιλεί με τη Σαμαρείτιδα. Της αποκαλύπτει μεγάλες αλήθειες. Ξεδιψά με το νερό αυτής της μεγάλης αλήθειας. Όποιος πιει από το νερό που δίνει ο Κύριος, ξεδιψά τελείως. Γιατί είναι ο αληθινός, ο μοναδικός Σωτήρας και Λυτρωτής και Αυτός είναι "ἡ ὁδός καί ἠ ἀλήθεια καί ἡ ζωή". Δόξα τω Θεώ, ξέρουμε πού θα ξεδιψάσουμε. Να αγωνισθούμε πιο φιλότιμα και θα βρούμε τον Χριστό (Σπουδαία σκέψη). 

"Κύριε, μη χρονίσεις". Μην αργήσεις, Κύριε. Φαίνεται ότι αργεί κάποτε ο Θεός. Περιμένουμε την επέμβασή του και δεν τη βλέπουμε. Δεν καθυστερεί ο Θεός να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του. Ό, τι κάνει, το κάνει από την αγάπη Του προς εμάς, διότι θέλει να μας οδηγήσει όλους στη μετάνοια και τη σωτηρία. Δεν θα λυγίσουμε. Δεν θα δειλιάσουμε. Θα σηκώσουμε με πίστη τη δοκιμασία και θα περιμένουμε την ώρα του Θεού. Και Εκείνος δεν θα αργήσει (Σπουδαία σκέψη). 

Πόσο φιλάνθρωπος είναι ο Κύριός μας! Αμαρτήσαμε. Τον περιφρονήσαμε. Εκείνος όμως μας συμπάθησε στο κατάντημά μας. Εξαιτίας της απόστασής μας εισήλθαν στη ζωή  μας οι αρρώστιες και δεν αδιαφόρησε για τον πόνο και την ταλαιπωρία μας! Είναι ο αχώριστος σύντροφος και συμπαραστάτης μας στις ώρες του πόνου, μέχρις ότου μας οδηγήσει στη Βασιλεία Του (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 45ο

Όπως ο χορτάτος δεν μπορεί να καταλάβει τον πεινασμένο κι αυτός που ζει με ανέσεις δεν μπορεί να καταλάβει τον αναγκεμένο, έτσι κι αυτός που αντιμετώπισε θλίψεις, δεν μπορεί να νιώσει τον πόνο του διπλανού του, να συμμεριστεί το δράμα του γείτονά του, να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του, που κλαίει και πονεί, να εφαρμόσει τη δεύτερη μεγάλη εντολή: "Ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν (Ματθ. κβ, 39)". Ο άνθρωπος κατανοεί τον πόνο του πλησίον του, αν και είναι πονεμένος ο ίδιος. Η δοκιμασία των θλίψεων μας μαθαίνει να ερχόμαστε στη θέση των πονεμένων, να τους καταλαβαίνουμε, να τους συμπονούμε και να τους μιλούμε με τη γλώσσα της αγάπης 

Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το χάρισμα της παρακλήσεως. Αυτούς που το έχουν η Αγία Γραφή τους ονομάζει "υἱούς παρακλήσεων", όπως τον απόστολο Βαρνάβα, που ενώ αρχικά ονομαζόταν Ιωσής, μετονομάστηκε Βαρνάβας, που στα ελληνικά ερμηνεύεται "υἱός παρακλήσεως", άνθρωπος της παρηγοριάς και της εποικοδομητικής προτροπής (Πραξ. δ, 36). Να παρακαλούμε τον άγιο Θεό να μας χαρίζει την ουράνια δωρεά της παρακλήσεως. Υπάρχουν γύρω μας τόσα ορφανά, τόσες χήρες, τόσοι ανήμποροι γέροντες, που ζητούν την προστασία μας· ασθενείς και βαρυπενθούντες που ζητούν να τους βοηθήσουμε να σηκώσουν το φορτίο τους· ενδεείς άνθρωποι, πολύτεκνες και υπερπολύτεκνες οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και ζητούν τη βοήθειά μας· πληγωμένοι από την αμαρτία που ζητούν την πνευματική συμπαράστασή μας· καλάμια σπασμένα που ζητούν το στήριγμά μας· καντήλια σβησμένα που ζητούν τη φροντίδα μας. 

Ίσως να μην έχουν όλοι οι άνθρωποι ανάγκη υλικής συμπαραστάσεως. Έχουν όμως όλοι ανεξαιρέτως ανάγκη πνευματικής ενισχύσεως. Περιμένουν το τηλεφώνημά μας, την επίσκεψή μας, την εκδήλωση της αυθόρμητης και πηγαίας αγάπης μας. Χαίρονται όταν γινόμαστε Κυρηναίοι και σηκώνουμε λίγο από το βάρος τους, αφού σύμφωνα με τον λόγο της Αγίας Γραφής: "Εἴτε πάσχει ἕν μέλος, συμπάσχει πάντα τά μέλη (Α Κορ. ιβ, 26)". Χαρά στους πιστούς Χριστιανούς που ανταποκρίνονται σ' όλες αυτές τις ποικίλες ανάγκες. ""Χαρά τους όσοι την ώρα νιώθουν της αγάπης, πλάι στον φτωχό τον αδερφό που πάσχει και πονεί. Αυτή είναι η χαρά η αληθινή. Είναι αγάπη στον ίδιο τον Θεό", γράφει ο ποιητής Γεώργιος Δ. Καχριμάνης. 

Σ' αυτούς θα πει ο Κύριος, "ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ (Ματθ. κε, 31)": "Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἠτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου, έπείνασα γάρ καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην. καί συνηγάγετέ μοι, γυμνός καί περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καί ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καί ἤλθετε πρός με (στίχοι 34-36)". 

Εάν οι πιστοί Χριστιανοί υπομένουν με καρτερία τις θλίψεις, δεν ωφελούνται μόνο αυτοί, ωφελούν και τις επιγενέστερες γενιές των πιστών. Πόσο πολύ ενισχυόμαστε, όταν μελετούμε ότι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης δοκιμάστηκαν με θλίψεις! "Ἐλιθάσθησαν, έπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, έν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καί ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς γης (Εβρ. ια, 37-38)". 

Πόσο ωφελούμαστε όταν διαβάζουμε ότι οι Άγιοι Απόστολοι υπηρέτησαν τον λαό του Θεού "ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, έν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις (Β Κορ. στ, 4-5)"! Πόσο τονώνεται η καρτερική μας διάθεση και η πίστη στον Θεό, όταν διαβάζουμε στην Αγία Γραφή και στους βίους των Αγίων για την υπομονή που έδειξαν στις θλίψεις τους ο πολύαθλος  Ιώβ, ο πάγκαλος Ιωσήφ, ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ, οι Μακκαβαίοι παίδες, ο απόστολος Παύλος και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι έζησαν στις παλαιότερες εποχές! Ή όταν διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων "ὅτι διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ (ιδ, 22)". 

Πόσο ακόμη συμφιλιωνόμαστε με τη δυσκολία του αγώνα, όταν διαβάζουμε σε πατερικά βιβλία ότι "ἡ ὁδός τοῦ Θεοῦ σταυρός καθημερινός ἐστιν", ότι από την αρχή του κόσμου και από γενιά σε γενιά "ἐν σταυρῶ καί θανάτῳ πατεῖται ἡ τρίβος" του κάθε Χριστιανού, ότι η οδός του Θεού "διά σταυροῦ καί θανάτου περιπατεῖται" και ότι " ούδείς ἐν τῷ οὐρανῷ ἀνῆλθε μετ' ἀνέσεως", κανείς δεν ανέβηκε στν ουρανό με άνεση. Από τα παραδείγματα αυτά, όταν μελετούμε τους βίους των δικαίων και των Αγίων της πίστεώς μας, διδασκόμαστε να αντιμετωπίζουμε τις θλίψεις της ζωής με υπομονή και καρτερία, για να ωφελούμαστε απ' αυτές. 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 44ο

Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης συνήθιζε να λέει: "Όταν έρχεται ο πειρασμός, τον ευχαριστώ, λέγοντας: καλώς ήλθες, καλώς ήλθες, θα έχω δουλειά να κάνω". Κι ο όσιος γέροντας π. Ευσέβιος Ματθόπουλος παρόμοια το θεωρούσε καλό σημάδι, όταν ερχόταν πειρασμός, γιατί θα είχε εργασία πνευματική να κάνει. Μερικοί, όταν έρχονται πειρασμοί, πανικοβάλλονται και παρακαλούν τον Θεό να τους απαλλάξει. Αλλά δεν μας συμφέρει να απαλλαγούμε από τους πειρασμούς, διότι θα χαλαρώσουμε και θα παύσουμε να αγωνιζόμαστε. 

Ένας νέος μοναχός είχε έντονο πόλεμο παθών και παρακάλεσε τον Θεό να τον απαλλάξει από τα πάθη που τον πολεμούσαν. Ο Θεός τον βοήθησε και του χάρισε απάθεια. Κατόπιν ο μοναχός πήγε στον Γέροντά του και του είπε: "Γέροντα, ο Θεός με λυπήθηκε και με ελευθέρωσε από τον πόλεμο των παθών. Επιτέλους ησύχασα". Κι ο Γέροντας του απάντησε: "Πήγαινε, παιδί μου και παρακάλεσε τον Θεό να επιτρέψει να έχεις πάλι πόλεμο παθών, διότι χωρίς αυτόν δεν ωφελείσαι". 

Πόσο σοφή ήταν η συμβουλή του Γέροντα! Ο νέος μοναχός χωρίς τους πειρασμούς θα ευφραινόταν για ένα χρονικό διάστημα, αλλά κατόπιν θα ξεθάρρευε και θα κινδύνευε να υπερηφανευθεί και να πέσει σε χειρότερα. Άρα καλώς τα οικονομεί ο Θεός που επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε πειρασμούς και θλίψεις, διότι με τις δυσκολίες τελειώνεται ο άνθρωπος και γίνεται άξιος της Θείας Βασιλείας! Γι' αυτό κι εμείς να μην τοποθετούμαστε αρνητικά στις θλίψεις, αλλά να τις καλωσορίζουμε, λέγοντας: "Καλώς ήλθατε, θα έχω δουλειά να κάνω". 

Επιτρέπει ο Θεός τους πειρασμούς και τις θλίψεις και για να αποκτήσουμε την κατά Θεόν σοφία. Ακούμε μεγαλύτερους στην ηλικία ανθρώπους να λένε με ικανοποίηση: "Εμείς περάσαμε πολέμους, κατοχή, πείνα, στερήσεις, κακουχίες και αποκτήσαμε πολύτιμη πείρα, που είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής".  Είναι όντως σεβαστά τα πρόσωπα που δοκιμάζονται στη ζωή, διότι σοφίζονται κατά Θεόν και αποκτούν φωτισμένη πείρα από την πάλη με τους πειρασμούς. 

Οπωσδήποτε δεν είναι το ίδιο ο στρατιώτης που πολέμησε στην πρώτη γραμμή, με τον στρατιώτη που δεν πολέμησε καθόλου. Ο μπαρουτοκαπνισμένος στρατιώτης έχει την πείρα του πολέμου και υπερέχει κατά πολύ από τον εκπαιδευόμενο στρατιώτη. Τα ίδια ισχύουν και για τον κάθε στρατιώτη του καλού αγώνα της πίστεως. Διεξάγει έναν αόρατοι πόλεμο, που είναι ο σφοδρότερος και ο κοπιαστικότερος από όλους τους πολέμους. 

Σαν τον αγώνα αυτόν δεν έγινε άλλος ούτε θα γίνει σε κανένα πεδίο μάχης. Για να τα βγάλει πέρα κανείς, θα χρειαστεί να παλέψει με αυτοθυσία, να ιδρώσει, να ματώσει, να δώσει τα πάντα για τη νίκη. Αλλά καθώς πολεμούν οι αγωνιστές του καλού αγώνα της πίστεως, με σύμμαχο τη θεία Χάρι, μετέχουν στη σοφία της. Λέει ο όσιος Ισαάκ ο Σύρος ότι η κατά Θεόν σοφία είναι καρπός και γέννημα των πειρασμών και των θλίψεων. 

Δυο λοιπόν χάριτες αποκτά ο άνθρωπος, όταν αγωνίζεται κατά Θεόν. Η πρώτη είναι η παράκληση του Παναγίου Πνεύματος και η δεύτερη είναι η σοφία που Αυτό χαρίζει. Η πρώτη χάρη είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος, που δίνεται ως έπαθλο στους πιστούς που αγωνίζονται με πόθο. Η δεύτερη χάρη προϋποθέτει την καλή συνεργασία της Χάριτος του Θεού και της προαιρέσεως του ανθρώπου. Αυτή δίνεται στους πιστούς που δέχονται την παιδεία του Κυρίου και ωφελούνται από τη δοκιμασία των πειρασμών και των θλίψεων. 

Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα από την καθημερινή ζωή: Μια κυρία, καλλιεργημένη ψυχή, προσβλήθηκε από καρκίνο. Όταν έγινε η διάγνωση της ασθένειάς της, είπε με σοφία και σύνεση: "Ο Κύριος μέχρι τώρα μου χάρισε άπειρες ευλογίες. Τώρα μου δείχνει το επιστέγασμα της αγάπης Του. Ευλογητός ο Θεός!". Τι σοφή αντιμετώπιση της δοκιμασίας! Δεν ήταν εξ' ολοκλήρου δικό της το κατόρθωμα. Ο Θεός τη χαρίτωσε και αντιμετώπισε με πνευματική αρχοντιά την ασθένειά της. Τέτοιες ωραίες ψυχές σοφίζονται κατά Θεόν και αντιμετωπίζουν νικηφόρα τις θλίψεις της ζωής. 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Φράσεις για προβληματισμό 92ο μέρος

Λουλούδια ας διαλέξουμε και ρόδα και κρίνα κι ελάτε να πλέξουμε στεφάνια μ' εκείνα στο Μάη, που σήμερα προβάλλει στη γη. Οι κήποι που στόλισαν το κάθε κλωνάρι, ευθύς μοσχοβόλησαν κι ανθίσαν για χάρη του Μάη, που σήμερα προβάλλει στη γη (Ι. Πολέμης, Αναγνωστικό Γ τάξης, 1966). 

Να ξεκινάμε την κάθε μέρα μας με στροφή της ψυχής μας προς τον Θεό. Οι σκέψεις, οι πόθοι, η μελέτη της ψυχής μας να αναφέρονται από τις πρώτες ώρες του Όρθρου προς Αυτόν. Με δίψα και πόθο να Τον αναζητάμε. Σ' Αυτόν να βρίσκουμε την αληθινή χαρά, την αδιατάρακτη ειρήνη, την πραγματική ζωή, το πλήρωμα όλων των βαθύτερων πόθων της ψυχής μας (Σπουδαία σκέψη). 

Έρχονται στιγμές που όλα μας φαίνονται μαύρα και σκοτεινά. Είναι όμως; Πολλές φορές όχι. Άλλοτε είναι, αλλά όχι στο μέγεθος και τις διαστάσεις που τους δίνουμε. Μη ξεχνάμε όμως. Εμείς βλέπουμε το κέντημα που ετοιμάζει για μας ο Θεός από την ανάποδη! Ξεφτίδια και κλωστές σκόρπιες. Όταν όμως το δούμε από την καλή, τότε.... (Σπουδαία σκέψη)

Να κάνετε οικογένεια τώρα που είστε νέοι. Γιατί, εάν μεγαλώσετε, δεν θα μπορείτε να παίζετε με τα παιδιά σας. Στη μέση της οικογένειας πρέπει να είναι ο Χριστός. Τα προβλήματα τα λύνει ο πνευματικός. Το ζευγάρι πρέπει να έχει κοινό πνευματικό. Ο θηλασμός κι η αγκαλιά της μάνας αποτελούν προϋποθέσεις φυσιολογικής ανάπτυξης των παιδιών. Αν δεν θηλάζουν οι μάνες τα παιδιά τους, θα θηλάζουν αργότερα τα παιδιά από τα μπουκάλια με τα ναρκωτικά (Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης). 

Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι ένας πολιτισμός είναι δυνατόν να ζήσει χωρίς ένα σύστημα αξιών... Όταν όμως ο Θεός πεθαίνει, τότε και τα συστήματα αξιών γκρεμίζονται, ο άνθρωπος δεν ξαναβρίσκει παρά μόνο ένα πράγμα: το σώμα του. Περιορίζεται σε κάτι απλώς φυσικό. Τα ναρκωτικά, το σεξ, η βία είναι τα φυσικά υποκατάστατα της εξαφανίσεως του Θεού (Andre Martaux). 

Καλύτερα να το γεννήσει το παιδί της μια μάνα, να το βαφτίσει και μετά να το σκοτώσει, παρά να το σκοτώσει πριν γεννηθεί. Μην κουρδίζετε το ρολόι τέρμα, μήπως σπάσει το ελατήριο. Έτσι και με τα παιδιά, μόλις βλέπετε ότι ζορίζονται, να χαλαρώνετε το σφίξιμο. Η εγκράτεια, ο αλληλοσεβασμός και η προσευχή των γονέων αποθησαυρίζονται στα παιδιά κι επιστρέφουν ως χαρά και ευλογία στους γονείς (Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης). 

Στους ανθρώπους επιβάλλεται να φροντίζουν πιο πολύ για την ψυχή τους παρά για το σώμα τους. Διότι η ψυχή, που είναι τέλεια πλασμένη, καταστέλλει τη μοχθηρία του σώματος, ενώ η δύναμη του σώματος χωρίς λογισμό ούτε στο ελάχιστο δεν προσφέρει κάτι καλύτερο στην ψυχή (Σπουδαία σκέψη). 

Οι κυνηγοί ονειρεύονται στον ύπνο τους θηρία. Με το σώμα τους βρίσκονται στο κρεβάτι, αλλά η φαντασία τους είναι στα δάση. Το ίδιο συμβαίνει και με τους πολυάσχολους. Αν αυτοί βρίσκονται στην εκκλησία, αν ακούν κάποια διδαχή, αν προσεύχονται, ο νους τους περιφέρεται και συλλογίζονται τις υποθέσεις τους. Έτσι με το σώμα μόνο βρίσκονται στην εκκλησία. Ας καθρεφτίσουμε την ψυχή μας στα σοφά λόγια του αγίου Νικοδήμου κι ας αποφύγουμε την πολυπραγμοσύνη, για να μη θέσουμε σε κίνδυνο την αθάνατη ψυχή μας (Σπουδαία σκέψη). 

Εκατόν πέντε και πλέον φορές στην Παλαιά Διαθήκη και τριάντα πέντε φορές στην Καινή Διαθήκη, δηλαδή εκατόν σαράντα και πλέον φορές συνολικά στην θεόπνευστη Αγία Γραφή γίνεται λόγος για την αρετή της υπομονής. Χωρίς υπομονή, ο βίος μας γίνεται αβίωτος: "ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν (Λουκά κα, 9)". Ας παρακαλούμε τον Θεό "της υπομονής", όπως τον ονομάζει ο Απόστολος Παύλος (Ρωμ. ιε, 5), να μας χαρίζει την τόσο απαραίτητη για τη ζωή μας αρετή της υπομονής (Σπουδαία σκέψη)

Η ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου είναι εγγύηση και αρχή για την πραγματοποίηση μιας μεγάλης υπόσχεσης του Θεού. Αναστήθηκε ο Κύριος σε νέα ζωή, για να εξασφαλίσει σε μας το δικαίωμα της αιώνιας ζωής. Η δική Του Ανάσταση είναι το προμήνυμα της αναστάσεως όλων των οπαδών Του. Όπως Εκείνος πέθανε, και όλοι θα πεθάνουμε. Αλλά όπως Εκείνος και αναστήθηκε, όμοια μια ημέρα θ' αναστηθούν κι όλοι όσοι ανήκουν σ' Αυτόν. Πρώτος αναστήθηκε ο Κύριος, για να θέσει σε εφαρμογή τον νόμο της αναστάσεως των νεκρών. Δεν αρμόζει λοιπόν απαρηγόρητο πένθος για τον θάνατο των Χριστιανών. Πίσω από τον θάνατο είναι ετοιμασμένη η νέα ζωή, ζωή αιώνια, ζωή χαράς και ευτυχίας παντοτινής (Σπουδαία σκέψη). 

Είδαν οι άγιες Μυροφόρες τον άγγελο "περιβεβλημένον στολήν λευκήν (Μαρκ. ισι. 5)" Το λευκό είναι το χρώμα της Αναστάσεως. Ο Χριστός με την Ανάστασή Του όλα τα έκανε καινούργια. Όλα τα ανακαίνισε, τα αναγέννησε, τα εξάγνισε, τα αφθαρτοποίησε. Αγνότητα, καθαρότητα, αφθαρσία, δηλώνει το λευκό του ενδύματος του αγγέλου. Στο Βάπτισμα ο βαπτισθείς ενδύεται χιτώνα λευκό: "Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε· ἀλληλούια" (Περιοδικό Η Δράση μας, αρ. τεύχους 578/2020). 

Ο υμνογράφος της Κυριακής των Μυροφόρων σ' έναν ύμνο βάζει στα χείλη των πονεμένων Μυροφόρων γυναικών την απελπισμένη κραυγή τους: "Τίς ἔκλεψεν ἡμῶν τἠν ἐλπίδα;" Ποιος πήρε τον νεκρό; Ποιος μας έκλεψε την ελπίδα; Αυτόν που ήταν η ελπίδα μας. Σε λίγο βρίσκουν αναστημένη την ελπίδα τους. Όσοι πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού Χριστό και είμαστε μέλη της Εκκλησίας Του, να κρατάμε την ελπίδα μας στον Σωτήρα Χριστό σαν άγκυρα της ψυχής (Σπουδαία σκέψη). 

Την Κυριακή των Μυροφόρων πλημμυρίζει τους Ναούς μας μια θαυμάσια ευωδία. Μαζί με τα μύρα, τα φυσικά αρώματα των Μυροφόρων γυναικών, είναι το άρωμα των ψυχών τους, η αρετή τους. Είναι η αγάπη προς τον νεκρό Διδάσκαλό τους. Αγάπη μοναδική που θα διαλαλούν οι αιώνες... Να ανάψει και στη δική μας καρδιά η ζωογόνα φλόγα της αγάπης προς τον Κύριο, για να γίνουμε, όπως οι Μυροφόρες, κήρυκες της Αναστάσεως στη νεκρωμένη κοινωνία μας (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 43ο

Ο πλουσιόδωρος Κύριος επιδαψιλεύει σε μας τους ανθρώπους πλουσιοπάροχα τα πνευματικά και τα υλικά αγαθά Του. Αλλά, αν δεν προσέξουμε, μπορεί να προσκολληθεί η ψυχή μας σ' αυτά και να μειωθεί η αγάπη μας προς τον Θεό. Πολλοί άνθρωποι το έχουν πάθει αυτό. Ενώ ο λόγος του Θεού σαλπίζει: "Μή ἀγαπᾶτε τὀν κόσμον, μηδέ τά ἐν τῷ κόσμῳ", διότι "ὁ κόσμος παράγεται καί ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ (Α Ιω. β, 15, 17)", χωρίς να το καταλαβαίνουν, δίνουν την καρδιά τους στις αγάπες του κόσμου.

Τρεις είναι οι ανέκαθεν αγάπες του κόσμου, που μας κάνουν σινιάλο να αφήσουμε την αγάπη του Θεού και να αγαπήσουμε "τόν νῦν αἰῶνα (Β, Τιμ. δ, 10)": "ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκός καί ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καί ἡ ἀλλαζονεία τοῦ βίου (Α Ιω. β, 16)". Αυτές οι τρεις αγάπες μας ελκύουν σαν μαγνήτης, για να μας αποσπάσουν από την αγάπη του Θεού. Εμείς οφείλουμε να φυλαγόμαστε. Να μην προσκολλόμαστε στα υλικά αγαθά του κόσμου τούτου, αλλά να αφηνόμαστε στην προστασία του Θεού. Να μη  μας απορροφούν τα γήινα, αλλά τα ουράνια. 

Οι θλίψεις μας μαθαίνουν να κοιτάζουμε ψηλά. Να ξεκαρφώνουμε τα μάτια μας από τα πρόσκαιρα και να προσηλώνουμε το βλέμμα μας στα αιώνια, σ' εκείνα που δεν φαίνονται στα μάτια του σώματος, αλλά μας περιμένουν μετά τον θάνατο. Διότι αυτά που φαίνονται είναι πρόσκαιρα και περνούν, ενώ αυτά που δεν φαίνονται είναι αιώνια: "Μή σκοπούντων ἡμῶν τά βλεπόμενα, ἀλλά τά μή βλεπόμενα· τά γάρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τά δέ μή βλεπόμενα αἰώνια (Β. Κορ. δ, 18)". Γι' αυτό επιτρέπει ο Θεός τις θλίψεις, "' ἵνα συνεχῶς πρός αὐτόν καταφεύγωμεν, καί καταφυγόντες μένωμεν", σχολιάζει ο ιερός Χρυσόστομος. Επιτρέπει ο Θεός τις θλίψεις, για να καταφεύγουμε συνεχώς σ' Αυτόν και να μένουμε στην αγάπη Του. 

Πράγματι, όταν αντιμετωπίζουμε θλίψεις, πέφτουμε σαν τα μικρά παιδιά στην πατρική αγκάλη του Θεού Πατέρα. Υψώνουμε σ' Εκείνον με απόλυτη εμπιστοσύνη τα μάτια μας, ''ὡς τό ἀπογεγαλακτισμένον ἐπί τήν μητέρα αὐτοῦ (Ψαλμ. ρλ[130], 2). Εμπιστευόμαστε όλη μας τη ζωή και την ελπίδα στον Κύριο. Όταν δοκιμαζόμαστε με θλίψεις, βλέπουν καθαρότερα τα μάτια της ψυχής μας και εννοούμε ότι τα επίγεια μας φαίνονται πρόσκαιρα και φθαρτά. 

Μοιάζουν σαν άνθη εαρινά, σαν σκιά που γλιστράει και χάνεται, είτε ονομάζονται δόξα, είτε εξουσία, είτε πλούτος, είτε τρυφή. "Πάντα σκιά, κἄν δόξης εἴπῃς, κἄν δυναστείαν, κἄν εὐδοκίμησιν, κἄν πλοῦτον, κἄν ὁτιοῦν ἕτερον βιωτικόν", σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος.  Οι θλίψεις μας βοηθούν να ζητούμε τα άνω, τα επουράνια. Σ' αυτά να προσηλώνουμε τη σκέψη μας κι όχι στα γήινα, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Κολασσαείς επιστολή του: "Τἀ ἄνω ζητεῖτε... τἀ .ανω φρονεῖτε, μή τά ἐπί τῆς γης (γ, 1-2)". 

Οι άγιοι της Εκκλησίας μας τονίζουν ότι ο Θεός επιτρέπει τις θλίψεις, για να μην κυριευθούμε από τον νυσταγμό της ψυχής, αλλά να βρισκόμαστε σε νήψη και εγρήγορση και να έχουμε πνευματική δουλειά να κάνουμε. Ενώ ο λόγος του Θεού σαλπίζει ότι "ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν (Ματθ. ια, 12)", εμείς πολλές φορές χαλαρώνουμε, βυθιζόμαστε στον ύπνο της ραθυμίας και παραδινόμαστε στον νυσταγμό της ψυχής, όπως ψάλλει ο  ιερός Ψαλμωδός: "Ἐνύσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπό ἀκηδίας (Ψαλμ ριη[118], 28". Η ακηδία είναι αδράνεια της ψυχής, αμέλεια και αδιαφορία για τα πνευματικά. 

Για να μη μένουμε σ' αυτή την νοσηρή κατάσταση της νωθρότητας και τεμπελιάς και ζημιωθούμε πνευματικά, επιτρέπει ο Θεός τις θλίψεις, οι οποίες σαν άλλο ξυπνητήρι μας ξυπνούν από τον ύπνο της ραθυμίας. "Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι", γράφει ο απόστολος Παύλος στην Προς Ρωμαίους επιστολή του (ιγ, 11). Είναι πλέον ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο της αμέλειας, που μας κάνει δυσκολοκίνητους στο καλό.

 "Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε, ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν", είπε ο Κύριος στους τρεις μαθητές Του που αποκοιμήθηκαν στον κήπο της Γεθσημανή (Ματθ, κστ, 41). "Νήψατε, γρηγορήσατε, ὁ ἀντίδικος ἡμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ", γράφει και ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Πέτρος, στην Α Καθολική επιστολή του (ε, 8). 

Στην πνευματική ζωή δεν μπορούμε να είμαστε αμελείς και ράθυμοι, διότι ο προαιώνιος εχθρός μας, ο διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περπατά με μανία και ζητά ποιον να απομακρύνει από την πίστη, για να τον κατασπαράξει και να τον καταπιεί. Αν είμαστε αργόσχολοι, θα μας βρει ο διάβολος δουλειά. Γι' αυτό επιτρέπει ο Θεός τις θλίψεις, για να έχουμε εργόχειρο στο χέρι να δουλεύουμε. 

Καλημέρα σας! Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!

Ας είναι ανθοφόρος, ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Μάιος!