Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2017

Η ιστορία του πολέμου και της ειρήνης




Το τοπίο αν και χάρτινο, έδειχνε ουράνιο. Χρυσά κι ασημένια αστεράκια σε σκούρο μπλε φόντο, και το Αστέρι των Μάγων ανάμεσά τους να στοχεύει με τις ακτίνες του τη χάρτινη σπηλιά που αγκαλιάζει τη βυζαντινή εικόνα της Γέννησης.
Άριστη η συνεργασία σας, όπως και το αποτέλεσμά της, είπα στους «διακοσμητές» της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων, τους μαθητές των Εικαστικών, και πρότεινα: πάνω από τη χριστουγεννιάτικη σύνθεση ας προσθέσουμε τη φράση: «Καί ἐπί γῆς Εἰρήνη». Αμέσως έκαναν καλλιτεχνική εκτύπωση καλλιγραφικών γραμμάτων κι άρχισαν να συνθέτουν τη φράση.
- Ποιος είπε αυτά τα λόγια, κυρία; ρώτησε κάποιος, κι ένας άλλος πρόσθεσε:
- Όποιος κι αν τα είπε, έκανε λάθος. Πού την είδε την Ειρήνη στη γη;
- Την επομένη ώρα στην τάξη -αν συμφωνείτε- θα σας πω μια ιστορία, την ιστορία του πολέμου και της ειρήνης. Και νομίζω πως θα πάρετε απάντηση στο ερώτημά σας...
- Την ολόφωτη και χαρούμενη νύχτα που μας επισκέφθηκε ο Θεός, οι άγγελοί Του Τον δοξολογούσαν και μας μηνούσαν, μ’ αυτή τη φράση, πως μαζί Του θα έρθει στη γη Ειρήνη.
Οι πρώτοι άνθρωποι που τότε πήραν το μήνυμά τους, οι βοσκοί με την απλή και καθαρή καρδιά, πλημμύρισαν φόβο και χαρά κι ελπίδα.
Ήρθε στον κόσμο Λυτρωτής! Τα ανθρώπινα δεινά κι ανάμεσά τους το πιο οδυνηρό, ο πόλεμος, τελείωσαν, αφού, «ἐπί γῆς Εἰρήνη». 2000 χρόνια μετά, όμως, στρέφοντας τα μάτια στο καταματωμένο πρόσωπο της γης, η σκέψη κινδυνεύει να πάρει τον γλιστερό κατήφορο της αμφιβολίας. 
Πως τάχα «λάθεψαν οι άγγελοι», αφού κάθε στιγμή μια νέα πολεμική εστία ανάβει σε κάποια γωνία του 
πλανήτη μας και της καρδιάς μας. Ο πατερικός λόγος γίνεται οδηγός και στήριγμά μας στην αναζήτησή απάντησης στην απορία μας.
Γιατί και πώς γεννήθηκε στη γη ο πόλεμος; «Οι άγιοι άγγελοι ειρηνεύουν πάντα προς τον Θεό, γιατί με κανέναν τρόπο δεν ξεφεύγουν απ’ αυτό που Εκείνος θέλει. Εμείς όμως, οι ταλαίπωροι άνθρωποι, υψώσαμε την επιθυμία μας ενάντια στο θέλημά Του παρασυρμένοι απ’ τον προαιώνιο εχθρό (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)». Έτσι ήρθε στον κόσμο η αμαρτία και μαζί της ο διχασμός.
Ο άνθρωπος αυτονομημένος από τον Δημιουργό - Πατέρα του στρέφεται κατά του αδελφού του και μαζί κατά του εαυτού του και ρίχνεται έτσι «στην πιο παράλογη και τραγική περιπέτειά του», τον πόλεμο. Και η Ειρήνη; Αν φυγαδεύτηκε για πάντα από τη γη, ποιο ήταν το νόημα της υπόσχεσης των αγγέλων;
Θα μπορούσε να το φοβηθεί κανείς βλέποντας τον άνθρωπο να την αναζητά και να μην τη βρίσκει πουθενά. «Τη λύση στο δράμα τη δίνει ο Χριστός (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)». Όχι γιατί φέρνει στον κόσμο την Ειρήνη, που σημαίνει την κατάπαυση ενός πολέμου, αλλά γιατί γίνεται Εκείνος η ΕΙΡΗΝΗ μας.
Ο Υιός και Λόγος του Θεού ενώνει στο πρόσωπό Του, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, τη θεία φύση με την ανθρώπινη. Έρχεται στη γη και κηρύττει το Ευαγγέλιο της ειρήνης, διδάσκοντάς μας πως, «εάν πολεμούμε με τον διάβολο, τότε ειρηνεύουμε με τον Θεό (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)». Πάνω στον Σταυρό απλώνει τα πανάχραντα χέρια Του κι ενώνει όσα ήταν απόμακρα πριν: τον άνθρωπο με τον Θεό, με τον συνάνθρωπό του και τον εαυτό του.
Μετά την Ανάστασή Του αποστέλλει το Πανάγιο Πνεύμα, που ζωοποιεί το Σώμα Του, την Εκκλησία, και καλεί όλους να γίνουν μέλη Του, για να ζήσουν ενωμένοι την Ειρήνη Του. Μέσα στην Εκκλησία, η χάρις των ιερών μυστηρίων «ελευθερώνει τον άνθρωπο από τον εσωτερικό πόλεμο (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)», τον κάνει ειρηνικό και ειρηνοποιό, ικανό δηλαδή να βοηθάει τους συνανθρώπους του να ειρηνεύουν με τον Θεό και μεταξύ τους.
Ο άνθρωπος του Θεού είναι η ζωντανή απόδειξη πως ήρθε στη γη μας η Ειρήνη, και όποιος τη βρει, παλεύει να την αιχμαλωτίζει μέσα του κηρύττοντας πόλεμο ασυνθηκολόγητο με τον διάβολο. Η Ειρήνη δεν είναι το μόνο αίτημα κάποιων διαδηλωτών ούτε το επισφράγισμα μιας συνθήκης κάποιων μεγάλων. 
Τίποτα απ’ αυτά δεν είναι η Ειρήνη που υποσχέθηκαν τότε οι άγγελοι. «Είναι λουλούδι του ουρανού». Το’φερε δώρο μοναδικό και πανάκριβο ο ίδιος ο Θεός, για να φυτρώνει στις καρδιές που έσκαψε ο εσωτερικός αγώνας και πότισε η θεία χάρις». Αυτές οι καρδιές, μες στους αιώνες, μελωδούν το αγγελικό δοξαστικό για το πιο «γλυκύ πράγμα και όνομα (Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος)», την Ειρήνη του Θεού, και γράφουν τη δική τους σελίδα στην ιστορία του πολέμου και της ειρήνης που ήρθε στη γη.
  

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, Η ιστορία του πολέμου και της ειρήνης, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Σωτήρ).



 Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια πολλά σε όλους! Η φάτνη της ψυχής μας ας είναι πάντα ολάνοιχτη στον Κύριο !



Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2017

Στρέψε την πυξίδα της ζωής στον Χριστό! (μέρος 6ο- τελευταίο)



Και ψάχνεις την αλήθεια και ερευνάς να μάθεις:
«Τι» απαντάει η αποκάλυψη του Θεού στα ερωτήματά σου για Εκείνον, για εσένα και τον κόσμο γύρω σου... και «πώς» θα ζήσεις ως άνθρωπος που έχει σώμα, αλλά και ψυχή και θέλει να ζει την άπειρη αγάπη του Θεού, με γνήσια αγάπη για τους ανθρώπους.
Άλλοτε με το λόγο σου και κάποτε μόνο με το βλέμμα σου ζητάς να συζητήσουμε... να αναζητήσουμε απαντήσεις που θα ρίξουν λίγο φως στη σκέψη σου... Κάποια στιγμιότυπα από την κοινή μας προσπάθεια βρίσκονται συγκεντρωμένα στο βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου...
Εσύ που προσπαθείς να γνωρίσεις το «τι», το «γιατί» και το «πώς»... της ύπαρξής σου...κι αναρωτιέσαι και ρωτάς:
«Τι και γιατί» πιστεύω;
«Πώς» θα ζήσω ως Χριστιανός Ορθόδοξος στο σήμερα και στο αύριο;
Ίσως βρεις κάποιες απαντήσεις... Ίσως σκεφτείς νέες απορίες.... Ίσως καταλήξεις σε αποφάσεις... Εσύ που μέσα στην πυκνή ομίχλη του κόσμου επιμένεις να αναζητάς στίγμα πορείας...
————————————————————————————————————
- Καινούργιο;
- Το κινητό; Ναι...
- Το mp3 εννοούσα. 
- Κι αυτό... Δώρο των ημερών...
- Χρειάζεται μια αλλαγή για ...τις γιορτές.
Χριστούγεννα έρχονται...θέλεις κάτι καινούργιο. Ίσως χαρούμενος το περιμένεις.... ή ανικανοποίητος το ψάχνεις συνεχώς...
Πιθανόν θλιμμένος, υπολογίζεις ότι φέτος δεν μπορείς να το αποκτήσεις, ή προσγειωμένος συνειδητοποιείς πως «ό, τι καινούργιο κι αν πάρεις σήμερα, αύριο θα’ ναι κιόλας παλιό». Όποιος κι αν είσαι, όπως κι αν νιώθεις, αξίζει να μοιραστούμε μια αλήθεια, χάρισμα- κατάκτηση της φωτισμένης πατερικής σκέψης.
Λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον» είναι ο Ιησούς Χριστός. Το μόνο καινούργιο που είδε το φως του ήλιου είναι ο Χριστός. Ο Υιός και Λόγος του Θεού, που «ενώ μένει αυτό που ήταν, Θεός δηλαδή, γίνεται αυτό που δεν ήταν, γίνεται άνθρωπος». Καινούργιο γεγονός. Ανεπανάληπτο στην Ιστορία. Και η αιτία του μοναδική. Ποια;
Να γίνει ο άνθρωπος αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε. Μέσα στον Παράδεισο που Εκείνος μας έφτιαξε, χάσαμε την ευκαιρία, γι’ αυτό έρχεται στη γη που εμείς χαλάσαμε, να μας δώσει μια καινούργια. Κι αυτό γίνεται με τρόπο πρωτόγνωρο στον κόσμο... «Όποιος βασιλιάς θα ήθελε να βοηθήσει κάποιον υπήκοό του, θα τον καλούσε στο ανάκτορό του. Ο Βασιλεύς των όλων έρχεται ο ίδιος στο φτωχικό σπίτι του δούλου Του, έρχεται στη γη μας (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)». Έρχονται Χριστούγεννα... θέλεις κάτι καινούργιο;
Το μόνο καινούργιο είναι ο Χριστός, και μαζί Του... ο χριστιανός, ο άνθρωπος, που κάποτε ξαναγεννήθηκε μέσα στο αγιασμένο νερό της κολυμβήθρας και τώρα ζει στην Εκκλησία. Εκεί διαρκώς μπορεί ν’ανακαινίζεται, να βγάζει από πάνω του ό, τι τον παλιώνει, ό, τι τον φθείρει, να κάνει πάλι μια καινούργια αρχή.
Έρχονται μέρες γιορτινές, κι όλοι περιμένουμε μια αλλαγή, θέλουμε κάτι καινούργιο. Μην το ψάχνουμε στις βιτρίνες του κόσμου μας, δεν θα το βρούμε. Ας το ζητήσουμε από τον εαυτό μας. Ας ξεχάσουμε επιτέλους το τόσο παλιό «κάτι πρέπει ν’ αλλάξει στους γύρω μας», για να βρούμε τι πρέπει να αλλάξει σε μας:
Μια συνήθεια που μας δεσμεύει, μια παρέα που μας «βαλτώνει», η αντίδρασή μας σε κάποιο πρόβλημα, η συμπεριφορά στους δικούς μας, εγωιστικές κινήσεις που μας χωρίζουν από τους ανθρώπους και από τον Θεό.
Χριστούγεννα έρχονται.... Κάτι θέλεις ν’αλλαξει... κάποιος πρέπει ν’ αλλάξει...εγώ κι εσύ. Το ζητά ο Θεός στην καινούργια συμφωνία Του με τους ανθρώπους, την Καινή Διαθήκη: «Ενδυθειτε τον καινούργιο άνθρωπο, τον δημιουργημένο κατά το θέλημα του Θεού (Προς Εφεσίους, δ, 23). Αυτός ο άνθρωπος, ο καινούργιος, εσύ... εγώ, θα αλλάξει τη ζωή μας, θα δώσει κάτι καινούργιο στον κόσμο μας. 

 (Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, Εισαγωγή, Κάτι καινούργιο..., 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Σωτήρ).

 Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

Στρέψε την πυξίδα της ζωής στον Χριστό! (μέρος 5ο)



«Η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται», κι η κακή, θα έλεγα. Ξεκίνησα για το σχολείο μόνος, χωρίς να περιμένω τον αδελφό μου..., γιατί όπως πάντα καθυστερεί. Νευριάζω...

Στο προαύλιο ο Κώστας μου ζήτησε τις ασκήσεις της Φυσικής. Ενώ τις είχα στην τάξη, απαντησα• «δεν τις έχω», σκέτο ψέμα. Ντρέπομαι...

Την πρώτη ώρα ήρθε κι ο βαθμός στο επαναληπτικό Αρχαίων Κατεύθυνσης. Τον περίμενα γύρω στα 18, κι ήταν 15. Τι θα γίνει στις Πανελλαδικές; Αγχώνομαι... Απογοητεύομαι... Και η μέρα συνεχίζεται...

Σε λίγο φροντιστήριο... τρεις ώρες Έκθεση. Αυτό σημαίνει συνεχείς προκλήσεις από τον καθηγητή που δηλώνει άθεος. Και γύρω σου τόσα παιδιά, νιώθεις να περιμένουν πώς θα αντιδράσεις εσύ, που όπως ομολόγησες τις προάλλες, πιστεύεις στον Θεό. Ποιος ξέρει τι θα λέει πάλι σήμερα αυτός ο άνθρωπος; Ώρες- ώρες δεν ξέρω τι θα κάνω.... Δειλιάζω.. Δεν αντέχω... Πόσο δύσκολα όλα, Θεέ μου, σήμερα...
Ο αναστημένος Χριστός λίγο πριν την ανάληψή Του στην τελευταία συνάντηση με τους μαθητές, αναθέτει να συνεχίσουν το έργο Του στη γη. Τον φόβο μπροστά στην αδυναμία τους και τη μεγάλη αποστολή τους προλαβαίνει με τη μεγάλη Του υπόσχεση: «καί ἰδού μεθ’ ὑμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας  ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος (Ματθ. κη, 20). Ούτε μια μέρα της ζωής σας δε θα μείνετε μόνοι, χωρίς την παρουσία μου κοντά σας, χωρίς τη βοήθειά μου,να υπόσχεται ο Χριστός στους Ένδεκα και σ’ όλους τους μαθητές Του μέσα στους αιώνες.
Μη σκεφθείτε τις δυσκολίες που θα συναντήσετε. Θα είμαι Εγώ μαζί σας, που κάνω τα δύσκολα εύκολα (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος). Ο Χριστός είναι μαζί μας. Όχι μόνο τις άγιες ώρες της Λατρείας, της μαθητείας στο λόγο Του, της προσφοράς στους αδελφούς Του...αλλά κι εκείνες τις ώρες που φθάνουμε στο έσχατο όριο της δύναμής μας. Είναι μαζί μας. Το έχει υποσχεθεί... 
Η φωνή του καθηγητή συνέχισε να διαβάζει και να σχολιάζει... Κι εγώ άκουσα τη φωνή Σου, Κύριε.
«Είμαι μαζί σου», μου είπες, «την κάθε ημέρα της ζωής σου». Είσαι μαζί μου και...σήμερα; Σήμερα που Σε λύπησα με ό, τι έκανα, που λυπήθηκα με ό, τι επέτρεψες, που νιώθω τόσο ανίσχυρος, ενώ θέλω να μείνω σταθερός στον αγώνα... Είσαι μαζί μου και...σήμερα...όπως το υποσχέθηκες τότε... Πιάνω το δυνατό Σου χέρι... στηρίζομαι...προχωρώ. Είσαι μαζί μου, Κύριε... Η υπόσχεσή Σου, μια πραγματικότητα στη ζωή μου και...σήμερα.
----------------------------------------------------------------
8.15 π.μ. Η αρχή μιας «μικρής ζωής»... Η αρχή μιας μέρας σχολικής με εξάωρο ή επτάωρο πρόγραμμα... Τα λεπτά της περνούν άλλοτε αργά κι άλλοτε γοργά, πάντοτε όμως συντονισμένα στις κινήσεις του νου σου και στους χτύπους της καρδιάς σου...  -
Ώρα 8.15 π.μ. Η αρχή της καθημερινής μας συνεργασίας για την κατάκτηση της γνώσης, που έχει τη δύναμη να σμιλεύει μέσα σου τη μορφή του σωστού ανθρώπου, να μορφώνει. Συναντιόμαστε κάθε μέρα στο προαύλιο, στον διάδρομο, στην τάξη μας, στο μάθημα ή στο διάλειμμα... Μαζί σου οι απορίες και οι προβληματισμοί σου, οι αμφιβολίες κι οι δισταγμοί σου. 
συνεχίζεται....

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, Είσαι μαζί μου και... σήμερα!, Εισαγωγή,  8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Σωτήρ).

     Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!



Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

Στρέψε την πυξίδα της ζωής στον Χριστό! (μέρος 4ο)




Ποιος με βεβαιώνει ότι η Καινή Διαθήκη γράφει απαραχάρακτη κι ανόθευτη την αλήθεια για τον Χριστό; Τι αποδεικνύει την εγκυρότητα των πληροφοριών της; Αποκλείεται οι συγγραφείς της να περιέλαβαν στις διηγήσεις τους εξωπραγματικά στοιχεία, για να ενισχύσει την πίστη των συγχρόνων τους και να ισχυροποιήσουν τη θέση της Εκκλησίας;
Δεν είναι η πρώτη φορά που σ’ ακούω να μου το λες και δεν είναι η πρώτη φορά που μ’ ακούς να σου λέω: Η υπόθεση μοιάζει λογική, αποδεικνύεται όμως απίθανη, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι:
1.Τα κείμενα της Καινής Διαθήκης κυκλοφορούν αρχικά και στις περιοχές που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που ιστορούν και έχουν μεγάλη χρονική εγγύτητα με αυτά. Γράφονται κατά το δεύτερο μισό του πρώτου αιώνα (50-100 μ.Χ.). Η ανακάλυψη μάλιστα κάποιων παπύρων αποδεικνύει ότι το «Κατά Ματθαίον» γράφτηκε ακόμη νωρίτερα, πριν από το 50 μ.Χ., 17 χρόνια περίπου από την Ανάσταση του Κυρίου.  
2. Οι αναγνώστες τους ήταν σίγουρα και άνθρωποι που άκουσαν τη διδασκαλία του Χριστού και είδαν τα θαύματά Του, άρα είχαν προσωπική αντίληψη και γνώμη γι’ αυτά. Θα διέκριναν, επομένως, την ελάχιστη παραποίηση της αλήθειας, με συνέπεια να δυσπιστήσουν σ’ολες τις υπόλοιπες αγιογραφικές μαρτυρίες, στο θεσμό της Εκκλησίας και φυσικά στο πρόσωπο του Αρχηγού της.  
3. Τα 25 από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης είναι έργα συγγραφέων που γνώρισαν προσωπικά τον Κύριο. 
Τον πίστεψαν βαθιά, Τον αγάπησαν δυνατά και Τον ομολόγησαν ενώπιον των εχθρών Του, υπογράφοντας, οι περισσότεροι, την ομολογία τους με το αίμα τους. Θα το έκαναν, αν δεν ήταν απόλυτα βέβαιοι για την αλήθεια που μαρτυρούσαν; Ποιος πεθαίνει για κάτι που ξέρει ότι είναι ψέμα;
4. Εξωχριστιανικές μαρτυρίες σύγχρονων Του Ιουδαίων και εθνικών Ιστορικών επιβεβαιώνουν αρκετά από τα στοιχεία που μας δίνουν για τη δράση του Κυρίου.
5. Η ειλικρίνεια των συγγραφέων διαφαίνεται και στο ότι με ευκολία γράφουν για αδυναμίες τους, όπως και για τους ελέγχους που κάποτε δέχονταν από τον Διδάσκαλό Τους. Επίσης τα γεγονότα της Ιερής Ιστορίας δεν τα αναφέρουν όλοι κατά τρόπο πανομοιότυπο, αλλά ό, τι ο καθένας θεωρεί σημαντικότερο. 
Αυτό το στοιχείο, όπως και οι μικροδιαφορές, σε λεπτομερειακά στοιχεία της διηγήσεώς τους, αποδεικνύει ότι γράφουν χωρίς καμία μεταξύ τους προηγούμενη συνεννόηση για παραποίηση των στοιχείων. Περιμένεις όμως απάντηση και σε κάποιες άλλες απορίες σου:
Κάποιοι μιλούν για «Απόκρυφα Ευαγγέλια». Τι είναι αυτά και γιατί έτσι ονομάζονται;
Μεταξύ 2ου και 4ου αιώνα συγγράφονται και κυκλοφορούν κείμενα που συμπληρώνουν κενά των ευαγγελικών διηγήσεων με πληροφορίες ανακριβείς ή και ψευδείς. Οι συγγραφείς τους, αιρετικοί κατά κανόνα, για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των αναγνωστών, χρησιμοποιούν το όνομα κάποιου  μαθητή του Κυρίου. 
Έτσι προέκυψαν τα λεγόμενα «απόκρυφα» ή «ψευδεπίγραφα» Ευαγγέλια. Η Εκκλησία τα απέκλεισε από τις πηγές της διδασκαλίας της, γιατί φυσικά δεν ήθελε να στηριχθεί σε ψευδείς μαρτυρίες. 
Οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης έγραψαν την αλήθεια. Είμαστε όμως βέβαιοι πως εμείς διαβάζουμε αναλλοίωτα όσα εκείνοι έγραψαν;
Η γνησιότητα του κειμένου της Καινής Διαθήκης πιστοποιείται από τη χειρόγραφη παράδοση:
1. Από το πλήθος των χειρογράφων. Ο αριθμός τους είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των κωδίκων που διασώζουν έργα οποιουδήποτε άλλου συγγραφέως των κλασικών χρόνων. Για την Ιλιάδα του Ομήρου σώζονται 643 κώδικες, 8 για την Ιστορία του Θουκυδίδη και 500 για τα έργα του Ορατίου, ενώ για το κείμενο της Καινής Διαθήκης υπάρχουν περισσότεροι από 4000 κώδικες.
2. Από την αρχαιότητα αυτών των χειρογράφων. Την Ιστορία του Θουκυδίδη (5ος αιώνας π. Χ.) και τα Ομηρικά έπη (8ος αιώνας π.Χ) τα διαβάζουμε από χειρόγραφα που χρονολογούνται τον 10ο αιώνα μ.Χ. Ενώ οι αρχαιότεροι κώδικες που διασώζουν τα κείμενα της Καινής Διαθήκης είναι του 4ου αιώνα, ο Σιναϊτικός και ο Βατικανός, και του 5ου ο Αλεξανδρινός. Απέχουν δηλαδή 3-4 αιώνες περίπου από τον χρόνο συγγραφής των πρωτοτύπων κειμένων (50-90 μ.Χ.). 
Έχει επίσης βρεθεί και ο Πάπυρος 52 που περιέχει τμήμα του «Κατά Ιωάννην» Ευαγγελίου και χρονολογείται λίγες δεκάδες χρόνια από τη συγγραφή του. Είπαν ότι, «σύμφωνα με επιστημονικές μαρτυρίες, η Καινή Διαθήκη είναι το πιο αξιόπιστο βιβλίο σ’ ολόκληρο τον κόσμο». Κι ακόμη πως «οι άνθρωποι δεν μπορούν να επινοήσουν περισσότερα ερωτήματα απ’ όσες απαντήσεις υπάρχουν στην Αγία Γραφή (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)».
Μελετώντας την μ’ εμπιστοσύνη απόλυτη στην κρυμμένη κάτω απ’ τις λέξεις της Σοφία του Θεού και ζητώντας τον φωτισμό Του, θα νιώθεις να σου δίνει απαντήσεις προσωπικές όχι μόνο σ’ αυτά, αλλά και σε όλα σου τα ερωτήματα. Και... θα πιστεύεις δυνατά στον Χριστό, όχι μόνο γιατί εμείς σου μιλήσαμε για Εκείνον, αλλά γιατί εσύ μόνος Τον γνώρισες προσωπικά και Τον άκουσες  να σου μιλά...

(Ξένια, αφιερωμένη σε σένα η τελευταία παράγραφος)


συνεχίζεται....


 (Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, Γράφει την αλήθεια η Αγία Γραφή;, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Σωτήρ).



 Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Δεκέμβριος! 




Related Posts with Thumbnails