Φράσεις για προβληματισμό 10ο μέρος

Βαρύτεραι τῶν ἀρχομένων τοῖς ἄρχουσιν αἱ εὐθῦναι. Ὁ μέν γάρ ὑπέρ ἑαυτοῦ μόνον ὁ δέ ὑπέρ ἑαυτοῦ καί τοῦ δήμου, οὗ τήν ἀρχήν ἐγκεχειρισμένος τυγχάνει, παρέχει τόν λόγον: Οι ευθύνες των αρχόντων είναι βαρύτερες από τις ευθύνες των αρχομένων. Γιατί ο μεν αρχόμενος δίνει λόγο μόνο για τον εαυτό του, ενώ ο άρχοντας είναι υπεύθυνος και για τον λαό που έχει κάτω από την εξουσία του (Ι. Χρυσόστομος).

Το ελληνικό έθνος οφείλει να εργαστεί "πρῶτον ὅπως τελειωθῇ αὐτό ἐν τῇ σοφίᾳ καί τῇ ἀρετῇ... καί δεύτερον... ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν καί τῶν πλησίον αὐτοῦ. .... Ἡ πατρίς καί ἡ Ἐκκλησία ἔχει σήμερον ὑπέρ ποτέ ἀνάγκην ἀνδρῶν ἀφοσιωμένων εἰς τάς ἀρχάς τοῦ σταυροῦ, ἀνδρῶν ἀκαταπονήτων, ἀνδρῶν ζώντων οὐχί δι' ἑαυτούς, ἀλλά διά τό γένος καί τήν Ἐκκλησίαν". Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη Έλληνες που καταλαβαίνουν και σήμερα την έννοια των λέξεων αυτών ( Από το Περιοδικό Σωτήρ, με φράσεις του Αγίου Νεκταρίου).

Βάση της αγωγής είναι η μητρική και οικογενειακή αγωγή (Ερρίκος Πεσταλότσι, παιδαγωγός). 
Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μη γίνει σκεπάρνι μόνο δια το άτομόν σας, αλλά να κοιτάζει το καλόν της κοινότητας και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης).

Τί γάρ ὄφελος ἐν χρήμασιν πλουτεῖν, ὅταν κατά τήν ἀρετήν πάντων πενέστερος ᾖ;: ποιο το όφελος να είναι κάποιος πλούσιος σε χρήματα, όταν ως προς την αρετή είναι φτωχότερος απ' όλους; (Ιωάννης Χρυσόστομος).

Κοῦφος ἀνήρ πιστεύει παντί λόγῳ: ο επιπόλαιος άνθρωπος πιστεύει σε κάθε λόγο (Ι. Χρυσόστομος).
Μη βλάπτεις κανένα. Βλάπτεις όχι μόνο όταν κάνεις το κακό, αλλά και όταν αμελείς να κανείς το καλό (Βενιαμίν Φραγκλίνος).
Τους παιδικούς φίλους τους στέλνει ο Θεός· τους άλλους τους διαλέγεις (Λαϊκή σοφία).

Πότε (συνήθως) κάνουμε τον σταυρό μας: 1. Όταν μπαίνουμε σε εκκλησία, 2. Όταν προσκυνούμε εικόνες ή λείψανα Αγίων, 3. Όταν ανάβουμε το κερί μας, 4. Κάθε φορά που λέγεται το "Δόξα πατρί και υἱῷ", 5. Όταν ακούγεται το όνομα της Παναγίας. 6. Όταν ακούγεται το όνομα του εορταζόμενο Αγίου, 

7. Όταν ψάλλεται το "Τήν Τιμιωτέραν...", 8. Στη μικρά Είσοδο, όταν περνά μπροστά μας το Ευαγγέλιο, 9. Στη μεγάλη Είσοδο, όταν περνούν τα Άγια Δώρα, 10. Στο "Άγιος ο Θεός", 11. Στο "Δεῦτε προσκυνήσωμεν", 12. Όταν πλησιάζουμε να κοινωνήσουμε. Κανονικά δεν κάνουμε τον σταυρό μας, όταν φιλούμε το χέρι του παπά, όταν παίρνουμε αντίδωρο ή όταν ο παπάς θυμιατίζει (εκεί κάνουμε υπόκλιση).... (Προς τη Νίκη, τεύχος 738).

Η άνευ φραγμών ληστρική εκμετάλλευσις των φυσικών πόρων της δημιουργίας, αποτελούσα την κυρίαν αιτίαν καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος, είναι κατά την μαρτυρίαν της Θεολογίας, της τέχνης και της λογοτεχνίας αποτέλεσμα πτώσεως του ανθρώπου, παρακοής προς την εντολήν του  Κυρίου και μη συμμορφώσεως προς το θέλημα του Θεού (Βαρθολομαίος, Οικουμενικός Πατριάρχης, "Άγιος Νικήτας", Περιοδικό Ι. Μ. Σερρών και Νιγρίτης).

Το περπάτημα βελτιώνει τη γενική μας υγεία, δυναμώνει καρδιά και πνεύμονες, ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, αυξάνει την ενέργεια και γυμνάζει όλους τους μυς (Προς τη Νίκη, τεύχος 737).

Το παράξενο είναι ότι ο τζίτζικας δεν τραγουδά με το στόμα και είναι κουφός (Προς τη Νίκη).
Η καλή δουλειά δεν θέλει μόνο κόπο, αλλά και τρόπο ( Προς τη Νίκη, τεύχος 739).
Αἰσχρόν ἐστι προδοῦναι τούς εὐεργέτας: είναι ντροπή να προδίδει κάποιος αυτούς που τον έχουν ευεργετήσει ( Προς τη Νίκη, τεύχος 737).

Μπροστά σου γονατίζουμε, Πρόδρομε του Χριστού μας, και την καρδιά υψώνουμε σε σένα και το νου μας. Παρακαλώντας σε θερμά να' ταν με την ευχή σου να μιμηθούμε όλοι  μας την αυστηρή ζωή σου, για ν' αποκτήσουμε βαθειά μετάνοια τι απλώνει καρπό της την ταπείνωση, μες στης ψυχής το αλώνι, που είναι χρυσάφι καθαρό και στη φωτιά δε λειώνει ( Ανθή Λιβάνη).

Εάν τα πλήθη των πιστών ήταν δυνατόν να επιθέσουν δική τους επιγραφή επάνω στον σταυρό, θα χρησιμοποιούσαν τους λόγους "οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον (Ιωάννου, γ, 16)"῾ Η σταυρική θυσία του ενανθρωπίσαντος Υιού και Λόγου του Θεού είναι η ύψιστη εκδήλωσις της απείρου αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπον. "Πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωήν αἰώνιον" (Σπουδαία φράση).

Η επικοινωνία με τον Χριστό,  ότα γίνεται απλά, απαλά, χωρίς πίεση κάνει τον διάβολο να φεύγει. Ο σατανάς δεν φεύγει με πίεση. Απομακρύνεται με την πραότητα και την προσευχή. Υποχωρεί όταν δει την ψυχή να τον περιφρονεί και να στρέφεται με αγάπη προς τον Χριστό. Την περιφρόνηση δεν μπορεί να την υποφέρει, διότι είναι υπερόπτης (Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης).

Εάν θέλετε να δείτε το 1ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 2ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 3ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 4ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 5ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 6ο μέρος δείτε εδώ 

Εάν θέλετε να δείτε το 7ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 8ο μέρος δείτε εδώ

Εάν θέλετε να δείτε το 9ο μέρος δείτε εδώ 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Βίος και θαύματα Αγίας Ευφημίας (μέρος 2ο- τελευταίο)

4. Στη δεξαμενή με τα θηρία

Την άλλη μέρα έφεραν πάλι την Αγία στον ηγεμόνα, κι αυτός άρχισε να τη φοβερίζει λέγοντας: – Μέχρι πότε θα ταλαιπωρείς τον εαυτό σου; Μέχρι πότε θα λυπείς τους θεούς και θα οργίζεις τον βασιλιά; Καλό είναι να θυσιάσει.

– Βασιλιά, υπάρχει άλλο φρονιμότερο από το να μη πιστεύει κανείς σε λιθάρια άψυχα και ανόητα;

Ο Πρίσκος τρελός από οργή διέταξε και κατασκεύασαν στη μέση του σταδίου μεγάλη δεξαμενή. Αφού τη γέμισε νερό έβαλε μέσα όλα τα σαρκοφάγα θηρία της θάλασσας και έριξε την Αγία.

Εκείνη προσευχόταν με δάκρυα και έλεγε:

» Ιησού, το φως μου, γίνε βοηθός της αδυναμίας μου, Συ που έκανες την κοιλιά του θηρίου καλό θάλαμο για τον Ιωνά. Σώσε με τώρα για να δοξασθούν όσοι σε προσκυνούν και καταισχυνθούν όσοι σε αρνούνται.»

Με το σημείο του σταυρού μπήκε στο νερό η Αγία. Τα θηρία όρμησαν, αλλά μόλις πλησίασαν στο μαρτυρικό της σώμα, λησμόνησαν την τροφή. Κράτησαν την Αγία πάνω τους, σαν να φοβούνταν μήπως πάθει κακό στο νερό.

Ο Πρίσκος μπροστά σ’ αυτό το θέαμα απορούσε κι έλεγε:

– Πώς από μια γυναίκα νικήθηκε η φωτιά, οι πληγές, τα θηρία;

Ο Απελλιανός τυφλός από φανατισμό του απάντησε:

– Όλα τα κάνει με μάγια.

– Αλλά γιατί οι Θεοί που μισούν τα πονηρά έργα δεν την τιμωρούν;…

5. Στο λάκκο με τα καρφιά

Έπειτα ετοίμασαν άλλο λάκκο στρωμένο με καρφιά και σκεπασμένο από πάνω με λίγο χώμα. Η Αγία όμως πέρασε χωρίς να πάθει το παραμικρό. 

Μερικοί άλλοι που προσπάθησαν να περάσουν, έπεσαν στα κοφτερά όργανα και θανατώθηκαν.

Η Αγία στο μεταξύ ευχαριστούσε το Θεό, που την έσωσε κι έλεγε:" Ποιος θα λαλεί την δύναμη των έργων σου και θα κάνει ξακουστές τις ευχαριστίες για Σένα, Κύριε;" Με φύλαξες από πληγές και μαστιγώσεις, από φωτιά και θηρία, από νερό και λάκκο. Τώρα σώσε την ψυχή μου από τα χέρια του εχθρού της ανθρώπινης φύσης.

6. Το τέλος της Αγίας

Τώρα ο Πρίσκος επινοεί άλλο τρόπο για να ξεκάμει την Αγία. Την καλεί και με προσποιητή ευγένεια της λέει:

– Εσύ, σαν γυναίκα, πλανήθηκες. Εμείς δεν πρέπει να δείξουμε τόσο θυμό εναντίον σου. Συγχώρησε μας και θυσίασε στον Άρη. Αν θυσιάσεις, θα ζήσεις με ευτυχία, όπως σου πρέπει, γιατί και όμορφη είσαι και από ευγενική οικογένεια κατάγεσαι.

– Σταμάτησε άρχοντα, τις φλυαρίες. Εγώ να θυσιάσω στους δαίμονες έπειτα από τόσες ευεργεσίες, που έτυχα από τον Κύριό μου; Άφησε, δυστυχισμένε, την υποκρισία και κάμε ό, τι σου λέει ο διάβολος που σε συμβουλεύει.

Στη συνέχεια υποβλήθηκε σε άλλα βασανιστήρια, αλλά το σώμα της εξακολουθούσε να μένει ανέπαφο. Την έφεραν πάλι στο στάδιο για ν’ αντιμετωπίσει θηρία. Η Αγία λυπόταν γιατί δεν αξιωνόταν να φύγει προς τον Νυμφίο της και έλεγε αυτά προσευχομένη:

" Κύριε, μου έδειξες την ανίκητη δύναμη σου, με έκαμες δυνατή στις πληγές και στα βασανιστήρια. Καθώς δέχτηκες τη θυσία και τα αίματα των μαρτύρων σου που μαρτύρησαν πριν από εμένα, δέξου και τη δική μου θυσία και παράλαβε την ψυχή μου».

Ενώ τέτοια ζητούσε με την προσευχή της, άφησαν εναντίον της τέσσερα λιοντάρια και τρεις αρκούδες. Τα θηρία, αφού πλησίασαν άρχισαν να φιλούν με ευλάβεια τα πόδια της Μάρτυρος. Μια από τις αρκούδες δάγκωσε την Αγία χωρίς να προξενήσει πληγή, έγινε όμως αφορμή να φύγει η Ευφημία προς τον ουρανό.

Ήταν τότε η 16η Σεπτεμβρίου, κατά την επικρατέστερη γνώμη, του 303 μ.Χ. Μόλις ξεψύχησε φωνή ακούστηκε από τον ουρανό, που έλεγε:

– Έλα προς τον Κύριο, συ που αγωνίστηκες τον καλό αγώνα για να λάβεις τους μισθούς για τα μαρτύρια, που υπέστης.

Μαζί με τη φωνή έγινε μεγάλος σεισμός που προξένησε τον πανικό στους κατοίκους.

Όταν βρήκαν ευκαιρία κατάλληλη οι γονείς της Αγίας πήραν το πολύτιμο εκείνο σώμα και το έθαψαν κοντά στη Χαλκηδόνα. Δεν έκλαιγαν, αλλά εχαίροντο, που αξιώθηκαν να γίνουν γονείς μιας τέτοιας κόρης.Το τίμιο λείψανο της έγινε αίτιο πολλών θεραπειών και θαυμάτων.

7. Ένα από τα θαύματά της

Στην εποχή του Θεοδοσίου του Μικρού, το 410, κάποιος μοναχός και ιερέας, ο Ευτύχιος, έγινε αρχηγός αιρέσεως. Ισχυριζόταν ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έχει μόνο μια φύση και μια ενέργεια Θεότητας. Αυτός καθηρέθη από τον Άγιο Φλαβιανό, Πατριάρχη Κων/πόλεως. Αλλά ο Ευτύχιος δεν έπαυσε να ταράσσει την Εκκλησία μέχρι που πέθανε ο Θεοδόσιος.

Όταν ανέβηκε στην εξουσία ο Μαρκιανός, διέταξε να συγκροτηθεί Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκηδόνα το 451 μ.Χ. για να εξετασθή το θέμα. Συγκεντρώθηκαν, λοιπόν, εξακόσιοι τριάντα επίσκοποι και συγκρότησαν την Αγία Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Αφού συζητήθηκε το όλο θέμα καταδίκασαν τη πλάνη και αναθεμάτισαν τον Ευτύχιο. Επειδή όμως οι αιρετικοί δεν πείθονταν στις αποφάσεις της Συνόδου, οι Πατέρες έκαναν το εξής·

Έγραψαν και οι Ορθόδοξοι και οι αιρετικοί Μονοφυσίτες σε δύο ξεχωριστά βιβλία τις απόψεις επί του θέματος. Έπειτα άνοιξαν τη θήκη, που περιείχε το λείψανο της Αγίας Ευφημίας, και τοποθέτησαν τα δύο βιβλία στο στήθος της Αγίας. Μετά από ορισμένο χρόνο άνοιξαν πάλι τη θήκη και είδαν το βιβλίο των Ορθοδόξων, που περιείχε και την απόφαση της Συνόδου, να το κρατά η Μάρτυς στην αγκαλιά της.

Απ’ αυτό το θαύμα οι μεν Ορθόδοξοι στηρίχθηκαν στην πίστη και δόξασαν τον Θεό, οι δε αιρετικοί κατανικήθηκαν.

Το Πατριαρχείο μετέφερε μαζί του στον ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, το ιερό λείψανο της Αγίας Ευφημίας, όπου στο δεξιό μέρος αυτού του ναού έγινε παρεκκλήσι της Αγίας Ευφημίας την εποχή του Πατριάρχη Κων/πόλεως Γρηγορίου.

Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη της τη 16ην Σεπτεμβρίου, τη δε μνήμη του θαύματος που συνέβη τότε στη Χαλκηδόνα, την 11ην Ιουλίου.

Έκδοση Ορθοδόξου Ιδρύματος «Ο Απόστολος Βαρνάβας»

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

 

Βίος και θαύματα Αγίας Ευφημίας (μέρος 1o)

[Μια αγία που ευλαβούνταν ο άγιος Παΐσιος ήταν η αγία Ευφημία,η μνήμη της οποίας εορτάζεται στις 16 Σεπτεμβρίου]  

ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ 

1. Ενώπιον του ηγεμόνα 

Η Αγία Ευφημία έζησε στους χρόνους της βασιλείας του Διοκλητιανού ( 284-305 μ.Χ.) και καταγόταν από τη Χαλκηδόνα. Ο πατέρας της ονομαζόταν Φιλόφρων και ήταν πλούσιος συγκλητικός, η δε μητέρα της ονομαζόταν Θεοδωρησιανή κι ήταν γυναίκα ευσεβής και φιλάνθρωπος. 

Εκείνη την εποχή ο Διοκλητιανός κίνησε μεγάλο διωγμό εναντίον των χριστιανών. Στα μέρη της Ανατολής ήταν ηγεμόνας τότε ο Πρίσκος με συνάρχοντα τον φιλόσοφο Απελλιανό, που ήταν κι ιερέας του θεού Άρη. 

Όταν έφθασε η γιορτή του θεού τους, έστειλαν γράμματα και κήρυκες σ’ όλη την επαρχία της Χαλκηδόνας, προσκαλώντας όλους να γιορτάσουν. Όσοι δεν θα πήγαιναν στη Χαλκηδόνα, όπου ήταν ο ναός του Θεού, θα τιμωρούνταν με θάνατο. Τότε όσοι ήσαν χριστιανοί συγκεντρώνονταν και κλείνονταν σε σπίτια ή κατέφευγαν στην έρημο, για να αποφύγουν την ειδωλολατρική γιορτή. 

Σε μια ομάδα χριστιανών οδηγός ήταν η Ευφημία. Ο Απελλιανός παρατήρησε την αποχή των χριστιανών και παρακίνησε τον ηγεμόνα  να συλλάβει όσους ήταν δυνατό, μεταξύ δε αυτών και την ένδοξη Ευφημία. Όλη η συντροφιά της Ευφημίας ήταν σαράντα εννέα  άτομα, ξεχώριζε δε η κόρη από το άνθος της ηλικίας και την ευγένεια της καταγωγής της. Οδηγήθηκαν, λοιπόν, στον ηγεμόνα, που τους μίλησε με προσποιητή πραότητα λέγοντας: 

– Εγώ βλέπω την πολλή σας σύνεση. Ελπίζω, ότι θα θυσιάσετε στον μεγάλο Άρη και δε θα προτιμήσετε αντί της δόξας και της τιμής τον πικρό και επώδυνο θάνατο. Σ’ αυτά τα λόγια του απάντησαν οι Άγιοι με ανδρεία και θάρρος: – Μη χάνεις τα λόγια σου, άρχοντα. Εμείς το έχουμε μεγάλη ντροπή, ενώ είμαστε λογικά όντα να προσκυνούμε ανόητους θεούς, και ν’ αφήνουμε τον αληθινό Θεό. Όσο για τα μαρτύρια με τα οποία μας απειλείς μάθε, ότι φοβούμαστε μήπως είναι ελαφριά και δεν είναι αρκετά για τέλειο μαρτύριο. Δοκίμασε να μας βασανίσεις και θα δεις τη δύναμη του Θεού μας.

2. Απειλές και βασανιστήρια 

Η απάντηση ήταν απρόσμενη για τον ηγεμόνα  που οργισμένος διέταξε να τους κτυπούν καθημερινά για είκοσι μέρες. Την εικοστή μέρα τους έφερε πάλι μπροστά του και τους είπε: 

– Τώρα που είδατε στην πράξη τον πρόλογο της δυστυχίας σας, πεισθήτε και θυσιάστε.

– Μη κουράζεσαι άδικα, απάντησε με μια φωνή ο γενναίος χορός. Είναι αδύνατο να σ’ ακούσουμε και να θυσιάσουμε στα είδωλα. Ο ηγεμόνας τους αντιμετώπισε πάλι κτυπώντας τους μέχρι που έπεσαν μισοπεθαμένοι. 

Με συμβουλή του Απελλιανού τους φυλάκισε όλους, για να τους στείλει στον Διοκλητιανό, εκτός από την Ευφημία, που την κάλεσε κοντά του και προσπάθησε να την πλανήσει με κολακείες. Εκείνη του έλεγε: – Η δύναμη του Χριστού είναι ακατανίκητη. Μη νομίζεις ότι θα με νικήσεις επειδή με βλέπεις γυναίκα.

Τότε ο τύραννος πρόσταξε να τη γυρίσουν στους τροχούς με ταχύτητα. Τα μέλη της Μάρτυρος κακοποιούντο και πονούσε φοβερά, αλλά ο νους της δεν έφευγε από το Χριστό. Ύψωνε τα μάτια στον ουρανό κι έλεγε: "Κύριε Ιησού Χριστέ, που σώζεις όσους ελπίζουν σ’ εσένα , βοήθησέ με. Δείξε, ότι "εσύ είσαι Θεός αληθινός".

Ο Θεός απάντησε στην προσευχή της. Αμέσως την έλυσε από τον τροχό και θεράπευσε το σώμα της. Αλλά ο Πρίσκος, πιο τυφλός κι από τους θεούς του, δεν εννοούσε την αλήθεια και φοβέριζε πως θα την κάψει ζωντανή. Η Ευφημία χωρίς να φοβηθεί από την απειλή αποκρίθηκε: – Εγώ τύραννε αυτήν  την πρόσκαιρη φωτιά δεν την φοβάμαι. Τρέμω για την αιώνια φωτιά, που καίει, όσους αρνούνται τον Χριστό.

3. Στο καμίνι της φωτιάς

Ο τύραννος πρόσταξε και άναψαν καμίνι. Ενώ λοιπόν επρόκειτο να την ρίξουν μέσα, ήλθαν οι πρωτοϋπηρέτες Σωσθένης και Βίκτωρ λέγοντας: – Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε πρόθυμοι να κάμουμε, μας διατάξεις. Όμως δεν μπορούμε ν’ αγγίξουμε το σώμα της παρθένου, γιατί βλέπουμε άνδρες με φοβερή όψη, που στέκονται κοντά της και μας απειλούν.

 Ο Πρίσκος σ’ αυτά τα λόγια απάντησε με μια διαταγή, να τους φυλακίσουν, επειδή έγιναν χριστιανοί. Ενώ γίνονταν αυτά η Αγία προσευχόταν λέγοντας: " Ο Θεός, που βλέπεις τα πάντα, Συ, που έσωσες τους Τρεις Παίδας στη Βαβυλώνα, έλα βοηθός και στη δούλη σου, που αγωνίζεται για τη δόξα σου».

Τελικά ο ηγεμόνας έστειλε δύο κακούς υπηρέτες, τον Καίσαρα και τον Βάριο, που ήσαν αδίστακτοι και δεν είχαν φόβο Θεού για να ρίξουν την Ευφημία στη φωτιά. 

Μέσα στο καμίνι η Αγία δεν έπαθε τίποτα. Η φωτιά χύθηκε έξω και διεσκόρπισε τους ασεβείς. Η δε Ευφημία βγήκε χωρίς να έχουν πάθει τίποτε ούτε τα ρούχα της. Πάλι φυλακίστηκε, και οι δύο πρωτοϋπηρέτες Σωσθένης και Βίκτορ διατάχθησαν να θυσιάσουν στα είδωλα. Τότε με γενναίο φρόνημα είπαν: 

– Εμείς ανθύπατε, πρωτύτερα είμαστε υποδουλωμένοι σε μεγάλη πλάνη, όπως είσαι και συ ακόμη. Τώρα, όμως, αξιωθήκαμε δια μέσου αυτής της παρθένου να γνωρίσουμε την αλήθεια. Μάθε λοιπόν, ότι δεν θα θυσιάσουμε σε άψυχους Θεούς. Μετά απ’ αυτά τα λόγια τους παραδόθηκαν από τον ηγεμόνα στα θηρία. Τα θηρία όμως σεβάσθηκαν τα σώματά τους και δεν κατέφαγαν τις σάρκες, ήπιαν μόνο το αίμα. Τα σώματά τους οι πιστοί τα έθαψαν με ψαλμούς και ύμνους.

Έκδοση Ορθοδόξου Ιδρύματος «Ο Απόστολος Βαρνάβας»

συνεχίζεται....

Καλή σχολική χρονιά σε παιδιά, γονείς και συναδέλφους!
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Πώς θα σχεδιάσω τη ζωή μου; (μέρος 2ο-τελευταίο)

Έχεις σίγουρα διαβάσει πως κάποτε μερικοί φιλόσοφοι (Επικούρειοι και Στωικοί στην αρχαιότητα, Ντεϊστές τον 18ο αιώνα) σκέφθηκαν και υποστήριξαν πως "ο Δημιουργός του κόσμου, ο Θεός, έφτιαξε τον κόσμο και τον άφησε στην τύχη του, δεν ασχολείται συνεχώς μαζί του"· Κάτι ανάλογο επαναλαμβάνουν και σήμερα -αφιλόσοφα- κάποιοι λίγοι: " Τι να σου κάνει κι ο Θεός;", "ποιον να πρωτοκοιτάξει;".

Η συνείδηση όμως των χριστιανών, από τον 1ο μ.Χ. αιώνα, βεβαιώνει: Μέσα στα χέρια του Θεού βρίσκεται ο κόσμος όλος (Πᾶσα ἡ κτίσις διά τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ βαστάζεται, όσιος Ποιμήν του Ερμά). Τα χέρια που μας δημιούργησαν αυτά και μας φροντίζουν και μας προστατεύουν. Αυτά τα ίδια στοργικά χέρια φτιάχνουν το σχέδιο της ζωής μας, αυτά διορθώνουν και τα δικά μας σχέδια, για να γίνουν οι γραμμές τους οδοί σωτηρίας.

Σίγουρα όμως εσύ αναρωτιέσαι:
"Μήπως θα ήταν καλύτερο να μην κάνουμε σχέδια;"
Δεν είναι όμως δυνατόν, γιατί είμαστε εικόνες του Θεού. Έχουμε νου και βούληση. Σκεφτόμαστε, κρίνουμε, επιθυμούμε, άρα σχεδιάζουμε και θέλουμε να γίνουν τα όνειρά μας πραγματικότητα. Θα σχεδιάζουμε λοιπόν, αλλά με προϋποθέσεις.

"Πώς να σχεδιάζουμε;"
• Σε λευκό χαρτί. Με σκέψη και καρδιά κατά το δυνατόν απαλλαγμένη από επηρεασμούς και συγκρίσεις, εφήμερες συμπάθειες και αντιπάθειες, βραχύβιες επιδιώξεις και μικροσυμφέροντα.

• Με σταθερό χέρι, χωρίς έντονη συναισθηματική φόρτιση, κι εξάρτηση από καταστάσεις, συνθήκες, πρόσωπα...
•  Με μολύβι και όχι μελάνι ανεξίτηλο, για να μπορούμε να σβήσουμε και να ξαναχαράξουμε μια, δυο, τρεις, όλες, αν χρειάζεται, τις γραμμές του σχεδίου μας. Έτσι θα γλιτώσουμε τον μεγάλο κίνδυνο να μετατραπούν σε αδιέξοδο λαβύρινθο που θα μας εγκλωβίσει.

• Να σχεδιάζουμε με πολύ φως.... που θα ρίχνει στην ύπαρξή μας η χάρη της προσευχής και των μυστηρίων κι η μελέτη του λόγου του Θεού.
• Το σχεδιαστήριο να' ναι καλά στερεωμένο στη βάση του ταπεινού φρονήματος. Είμαι άνθρωπος, που σημαίνει δε βλέπω ούτε πολύ μακριά, ούτε πολύ καλά. Άρα μπορεί να λαθεύω.

• Επομένως κάνω τα σχέδια μου με λιγότερη σκέψη και περισσότερη προσευχή και περιμένω την υπογραφή του Δημιουργού και Τεχνουργού της κτίσεως και της ζωής μου, που θα μπει με το χέρι του πνευματικού πατέρα.

Λέει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: " Κλείσε τα μάτια και πέσε μέσα στο πέλαγος, κι άφησε τον εαυτό σου στα δυνατότατα κύματα της θελήσεώς του, χωρίς να εναντιώνεται σ' αυτά, κι αυτά θα σε φέρουν στο λιμάνι της τελειότητας και της σωτηρίας". 

Αν έτσι κάνεις, μπορείς να βλέπεις την όποια αλλαγή στα σχέδιά σου, ειρηνικός στην αρχή, κι αργότερα, ίσως πολύ αργότερα, με χαρά, καθώς τα γεγονότα θα σου αποδεικνύουν ότι το αύριο που άφησες τον Θεό να σου φτιάξει ήταν καλύτερο από αυτό που εσύ ονειρευόσουν. 

Κάνε λοιπόν τα σχέδιά σου και μην ξεχνάς την υπόσχεσή Του: "Ἐάν μείνητε ἐν ἐμοί καί τά ῥήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ, ὅ ἐάν θέλητε αἰτήσασθε, καί γενήσεται ὑμῖν, Ιω, ΙΕ, 7". Εάν μείνετε ενωμένοι μαζί μου και εάν οι λόγοι μου μένουν στην καρδιά σας, τότε ό, τι θέλετε να το ζητάτε και θα γίνεται, γιατί οι προσευχές σας τότε θα είναι ηχώ των λόγων μου και τα σχέδιά σας αντίγραφα του σχεδίου μου. 

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, Πώς να σχεδιάζω;, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Ο Σωτήρ, Αθήνα 2016)

Η ανάρτηση αφιερώνεται στην ξαδελφούλα μου, Ξένια, που χθες είχε τα γενέθλιά της!

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Εύχομαι να είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Σεπτέμβριος!