Φράσεις για προβληματισμό 50ο μέρος

 

Η ιστορία είναι ο μάρτυρας των εποχών, η λαμπάδα της αλήθειας, η ζωή της μνήμης, ο δάσκαλος της ζωής, ο αγγελιοφόρος της αρχαιότητας (Σπουδαία σκέψη).

Κανένα ψέμα δεν πρέπει να ακούει η ιστορία, πρέπει να έχει στημένο το αυτί στην αλήθεια (Κικέρων).

Τον ψεύτη δεν τον πιστεύουν, ακόμα κι όταν λέει την αλήθεια (Κικέρων).

Ο μωρός άνθρωπος προσέχει τα σφάλματα των άλλων και ποτέ τα δικά του (Σπουδαία σκέψη).

Ἀνήρ ἄβουλος εἰς κενόν μοχθεῖ τρέχων: άνθρωπος χωρίς πρωτοβουλίες τρέχοντας κοπιάζει μάταια (Αρχαίο ρητό).

Οι γυναίκες, όταν τσακώνονται, δεν αποκρύπτουν τίποτα εκτός από την ηλικία τους (Φοντενέλ).

Η νωθρὀτητα είναι νέκρωση, η απασχόληση (η εργασία) είναι ζωή (Σπουδαία σκέψη).

Η εργασία είναι υγεία και η υγεία είναι ευχαρίστηση (Βιργίλιος).

Μπορούμε να κρίνουμε τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους επαίνους (Σενέκας).

Αν θέλεις να υποτάξεις όλα τα πράγματα στον εαυτό σου, υπόταξε πρώτα τον εαυτό σου στη λογική (Σπουδαία σκέψη).

Πριν από την ώρα να μη μιλάς και να μην παρατραβάς τα λόγια σου (Αισχύλος).

Ἀρρήτων ἐπέων γλώσσῃ σφραγίς ἐπικείσθω: για τα απόρρητα και μυστικά λόγια κλείσε το στόμα σου. Βάλε κλειδί στη γλώσσα σου (Λουκιανός).

Η ομιλία είναι πόνος, αλλά και η σιωπή το ίδιο (Αισχύλος).

Ο χρόνος είναι ο κήρυκας της αλήθειας (Κικέρων).

Δυσθήρατός ἐστιν ὁ τῆς ἀληθείας λόγος: δύσκολα συλλαμβάνεται η αλήθεια (Μέγας Βασίλειος). 

Και ο πιο αγαπητός και καλοδεχούμενος ξένος γίνεται βαρετός, όταν μένει για πολύ καιρό σε ένα φιλικό σπίτι (Δάντης).

Το καλό πρέπει να σκαλίζεται πάνω σε πέτρα και το κακό πάνω σε άμμο (Ανώνυμος).

Δεν γεννηθήκατε για να ζείτε σαν κτήνη, αλλά για να επιδιώκετε τη γνώση και την αρετή (Δάντης).

Το χρέος είναι η χειρότερη φτώχεια (Πλίνιος).

Ο κόσμος δεν έμαθε ακόμη στο χρέος της ολιγάρκειας (Κικέρων).

Χαρακτηριστικό της μεγάλης φυσιογνωμίας είναι η γαλήνη και η αταραξία (Σενέκας).

 Όποιος γνωρίζει να ακούει τους άλλους, σημαίνει ότι μαθαίνει να γνωρίζει πολλά (Πλίνιος).

Άλλο να το δεις κι άλλο να τα ακούσεις (Παροιμία που δείχνει ότι τα μάτια είναι ο αψευδέστερος μάρτυρας).

Η ελπίδα είναι ο καλύτερος γιατρός που έχω γνωρίσει (Δουμάς).

Τίποτε ωραιότερο, τίποτα πιο λαμπρό από το φως της αλήθειας (Κικέρων).

Ευτυχείς είναι εκείνοι που φωτίζονται από τη Θεία χάρη, ώστε η λαιμαργία να μη διεγείρει μέσα τους τον καπνό του πόθου, και που δεν επιθυμούν να τρώγουν περισσότερο από ό, τι πρέπει (Δάντης).

Η ευτυχία πολλές φορές στοιχίζει περισσότερο από όσο αξίζει (Τάκιτος).

Όπου υπάρχει ελευθερία, εκεί είναι η πατρίδα (Κικέρων).

Έθνος που έχει υψηλό πολιτισμό πρέπει να αγωνίζεται μόνο του για την υπεράσπιση της θρησκείας του και της υπάρξεώς του (Κικέρων).

Όσο περισσότερο διεφθαρμένη είναι μια χώρα, τόσο περισσότερους νόμους θεσπίζει (Τάκιτος Γάϊος)

Η κάθε σου γωνιά και κάθε σου άκρη αντιλαλεί το γέλιο μου ή το δάκρυ των τραγουδιών μου ήχο ή στεναγμό, τον πόνο, την ελπίδα, τον καημό. Το σπίτι μου καλό κι αγαπημένο, χίλιες φορές να είσαι ευλογημένο, κι η άγια πάντα του Θεού ματιά στ' αδέλφια μου να δίνει ευλογιά και να μυρώνει αδιάκοπα μ' υγεία τα τίμια των γονέων μας γηρατειά (Γιώργου Στρατήγη, Το σπίτι μου).

Η ζήλια είναι το παράσιτο του έρωτα (Μπέρναρ Σω).

Δεν είναι απρεπές, αν ένας γιατρός, αμφιβάλλοντας για το τι πρέπει να κάνει σε μια περίπτωση αρρώστου του και, βρισκόμενος σε αβεβαιότητα, προσκαλεί και άλλους συναδέλφους του, για να εξετάσουν από κοινού τον ασθενή και να συνεργαστούν για την εφαρμογή της καλύτερης θεραπείας; (Ιπποκράτης).

Ας μη φοβόμαστε τον διάβολο. Τον εαυτό μας να φοβόμαστε και στον Θεό να υποτασσόμαστε, μέχρις ότου μας απαλλάξει ολοκληρωτικά και οριστικά από κάθε δαιμονική τυραννία και ενέργεια και μας χαρίσει τη Βασιλεία Του. Ο Κύριος με ένα πρόσταγμά του απελευθέρωσε τους δαιμονισμένους από τα πονηρά πνεύματα που τους ταλαιπωρούσαν, όχι όμως και τους κατοίκους από τις αμαρτίες τους, διότι δεν το θέλησαν και μάλιστα Του ζήτησαν να φύγει από  την περιοχή τους (Περιοδικό Σωτήρ, αρ. τευχ. 2158/1/7.2017).

Οι άνθρωποι είναι πρέπον να φροντίζουν περισσότερο για την ψυχή παρά για το σώμα. Διότι η τελειότητα της ψυχής επανορθώνει τις αδυναμίες του σώματος, η ισχύς όμως του σώματος, χωρίς τη δύναμη του λογικού (σωφροσύνης και φρονήσεως) κατά κανένα τρόπο δεν βελτιώνει την ψυχή (Δημόκριτος).

Πᾶν τό πολύ τῇ φύσει πολέμιον: οτιδήποτε είναι πολύ, υπερβαίνει δηλαδή την κανονική ποσότητα, είναι ενάντια στη φυσική λειτουργία του ανθρώπου (Ιπποκράτης).

Με τις θλίψεις που δοκιμάζουμε υφιστάμεθα την φιλόστοργη παιδαγωγία του Κυρίου, που μας φέρνει ευεργετικά αποτελέσματα. Ο Κύριος ενεργεί ως σοφός Αμπελουργός, ο οποίος κλαδεύει το κάθε κλήμα της Αμπέλου Του ''ἵνα πλείονα καρπόν φέρῃ (Ιωα. ιε, 2)", για να φέρει περισσότερο καρπό. Μας παιδαγωγεί με θλίψεις, ''ἵνα καρποφορήσωμεν τῷ Θεῷ (Ρωμ. ζ, 4)", για να καρποφορήσουμε καρπούς ενάρετης ζωής προς δόξαν Θεού (Περιοδικό Σωτήρ, αρ. τεύχους 2185/15.10.2018). 

Οι Άγιοι Πατέρες της Δ' Οικουμενικής Συνόδου μας στέλνουν επείγον και αιώνιο μήνυμα: να φυλάξουμε την πατροπαράδοτη πίστη μας, να ακολουθήσουμε την ασκητική οδό των Αγίων. Θα πλημμυρίζει και τη δική μας ψυχή το φως του Χριστού. Θα βιώνουμε ότι μια είναι η αλήθεια που σώζει, αυτή την οποία φυλάττει και διδάσκει η Ορθόδοξη Εκκλησία, η Μία Εκκλησία του Χριστού (Σωτήρ, αρ. τεύχους 2158/1.7.2017).

Ο Κύριος, μαζί με την ειδική πρόσκληση που κάνει στους μαθητές του, για να συνεχίσουν το έργο του στον κόσμο, μας καλεί κι όλους εμάς, για να ζήσουμε κοντά Του. "Δεῦτε ὀπίσω μου" λέγει σε κάθε βιοπαλαιστή, σε κάθε επιστήμονα, σε κάθε νέο, σε άνδρες και γυναίκες, σοφούς και αγράμματους. Ας Τον ακολουθήσουμε τώρα, ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση που μας κάνει και να βαδίσουμε τον δρόμο των αγίων του εντολών (Κυριακοδρόμιο, Εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 2ος). 

 

Καλημέρα σας!  Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!

Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Σεπτέμβριος! 

 

 

Φράσεις για προβληματισμό 49ο μέρος

 

Σύμφωνα με έρευνα Ισπανών επιστημόνων που δόθηκε στη δημοσιότητα, η ψυχική υγεία των εφήβων συνδέεται άμεσα με τον «ποιοτικό χρόνο» που περνούν μαζί με την οικογένειά τους και συγκεκριμένα με τον αριθμό των οικογενειακών γευμάτων στα οποία συμμετέχουν. Όσο περισσότερο κάθονται οι έφηβοι στο ίδιο τραπέζι με τους γονείς τους, τόσο καλύτερη είναι η ψυχική κατάσταση της υγείας τους. Αυτό αποδίδεται στο ότι ο χρόνος γύρω από το οικογενειακό τραπέζι (όπως και τις άλλες οικογενειακές δραστηριότητες-γιορτές, εκδρομές) είναι χρόνος ποιότητας και ηρεμίας, κατά τον οποίο τα παιδιά επικοινωνούν με τους γονείς και τα αδέλφια τους! (Σπουδαία σκέψη).

Άλλος ανάφτει τη φωτιά κι άλλος την ανεμίζει (Παροιμία: ο ένας αρχίζει το κακό κι ο άλλος το μεγαλώνει).

Φωτιά δεν άναψε ποτέ χωρίς να βγει καπνός. Ούτε κρυφό και άδικο χωρίς να βγει στο φως (Σπουδαία σκέψη).

Στην ευτυχία εύκολο είναι να βρει κανένας φίλο. Στη δυστυχία όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο (Δημόκριτος). 

Ο συνετός άνθρωπος υποφέρει τη φτώχεια με αξιοπρέπεια (Δημόκριτος). 

Τρία πράγματα χρειάζονται για την εκπαίδευση: η φύση, η μάθηση και η άσκηση (Αριστοτέλης).

Ἀπ' ἐσθλῶν ἐσθλά μαθήσεαι· ἤν δέ κακοῖσι συμμίσγῃς, ἀπολεῖς καί τόν ἑόντα νόον: από τους καλούς και άξιους θα μάθεις άξια πράγματα. Εάν όμως συναναστρέφεσαι με κακούς, θα χάσεις και το μυαλό που έχεις (Θέογνις ο Μεγαρεύς).

Ο άνθρωπος που δίνει καλή συμβουλή, χτίζει με το ένα χέρι. Ο άνθρωπος που δίνει καλή συμβουλή και καλό παράδειγμα χτίζει και με τα δυο χέρια. Εκείνος όμως που δίνει καλή συμβουλή και κακό παράδειγμα, με το ένα χέρι χτίζει και με το άλλο γκρεμίζει (Βάκων).

Καμιά χαρά δεν μπορεί να συγκριθεί με τη χαρά που νιώθεις, όταν πατάς γερά στο έδαφος της αλήθειας (Βάκων).

Γνώσεσθε τήν ἀλήθεια καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς: να έχετε γνώση της αλήθειας και εκείνη θα σας ελευθερώσει (Ιωάννου η, 32).

Γέλα με να σε γελώ να περνούμε τον καιρό: αναφέρεται σε όσους αλληλοαπατώνται και ξεγελάει ο ένας τον άλλο (Παροιμία).

Όπου η αρετή δεν εκτιμάται, εκεί η κακία μιλάει ελεύθερα (Δημόκριτος).

Με την επιθυμία ελάχιστα πράγματα επιτυγχάνονται, ενώ με την προνοητικότητα πάρα πολλά (Θουκυδίδης).

Η καθαριότητα του σώματος πηγάζει από οφειλόμενο σεβασμό στον Θεό, την κοινωνία κι εμάς τους ίδιους (Βάκων). 

Γίνε συ κύριος της καρδιάς σου και μην αφήνεσαι να σε κυβερνά αυτή (Βάκων). 

Ο κίνδυνος της εποχής μας δεν είναι που υπάρχουν μερικοί αλήτες, τυχοδιώκτες, ληστές, ανώμαλοι. Η λάσπη αυτή υπήρχε στα περιθώρια όλων των πολιτισμών. Ο κίνδυνος είναι που υπάρχουν μερικοί, οι οποίοι διατείνονται ότι είναι γενναίο να δικαιώνεις την ανηθικότητα, τον νόμο της ζούγκλας (André Maurois). 

Αυτός που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην εξουσία, πάντα είναι σκληρός (Αισχύλος).

Γεράματα και φτώχεια πληγές αγιάτρευτες (Παροιμία).

Με την συγγένεια δεν ταιριάζει η δικαιοσύνη (Αισχύλος).

Στα παιδιά, όταν κοιμούνται, να τους κάνεις όλα τα χατίρια. Όταν ξυπνάνε, να τους μαθαίνεις το όχι. Στη ζωή μας δεν είναι όλα ρόδινα (Σπουδαία σκέψη).

Όποιος φροντίζει για τον αδελφό του, φροντίζει για τον εαυτό του (Ξενοφών).

Ποτέ οι γιατροί που συναντιούνται πάνω στον άρρωστο, για να τον εξετάσουν από κοινού, δεν πρέπει να φιλονικούν μεταξύ τους (Ιπποκράτης).

Ο αργόσχολος και ο οκνηρός οδηγούνται προς την κακία (Ιπποκράτης).

Σκοπός της ζωής είναι η ευθυμία (δηλαδή να ζει κανείς χαρούμενος), όχι όμως ταυτιζόμενη με την ηδονή. Αλλά η ευθυμία να είναι η χαρά, κατά την οποία, γενικά, η ψυχή διάγει με γαλήνη και ηρεμία, χωρίς να ταράσσεται από φόβο ή δεισιδαιμονία ή από κάποιο άλλο πάθος (Δημόκριτος).

Ρώτησαν κάποτε έναν μοναχό: - Τι κάνετε τόσες ώρες στην Εκκλησία; δε βαριέστε; Κι εκείνος απάντησε: - Εσύ, τι έκανες εννιά μήνες στην κοιλιά της μητέρας σου; Τίποτε. Ήσουν εκεί και τρεφόσουν με το μητρικό αίμα. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς. Είμαστε εκεί και τρεφόμαστε από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Γιατί η Εκκλησία είναι η Μάννα που μας τρέφει... (Αντίδωρο, Μαρίας Μουρζά).

Θείο ζωοποιό δώρο στη βασανισμένη γη μας. Αυτή η θεϊκή φλόγα του Αγίου Πνεύματος που κρύβεται στα βάθη της υπάρξεώς μας και που μας δόθηκε δωρεάν από τον φιλάνθρωπο Κύριο την ημέρα που βαπτισθήκαμε και χρισθήκαμε με το άγιο Χρίσμα, ας μην τη σβήσουμε ποτέ. Ας την αφήσουμε να ενεργεί δραστικά με τη φωτιστική και καθοριστική της δύναμη. "Βασιλεῦ οὐράνιε..... ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν" (Σπουδαία σκέψη).

Το μήνυμα της ευαγγελικής περικοπής της Θείας πρόνοιας δεν είναι να μη φροντίζουμε για τη συντήρηση της οικογένειάς μας, αλλά να μην ξεχνιόμαστε στα γήινα και να έχουμε σωστό προσανατολισμό: πάνω από όλα να φροντίζουμε για τη σωτηρία της ψυχής μας. Να μην καταλαμβανόμαστε από αγωνιώδη μέριμνα για την επιβίωσή μας. Δεν κερδίζουμε τίποτα με την αγωνία μας. Ο Θεός είναι πατέρας μας. Μας έδωσε τα ανώτερα, τη ζωή και το σώμα, θα μας δώσει και τα κατώτερα, τα αναγκαία για τη συντήρησή μας (Σπουδαία σκέψη).

"Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων (Ματθ. δ, 18-23)". Ο Κύριος ζητούσε μαθητές, εργάτες του Ευαγγελίου, οι οποίοι, απερίσπαστοι από κάθε άλλη μέριμνα, θα εκπαιδεύονταν κοντά Του, για να γίνουν απόστολοι, δηλαδή αυθεντικοί κήρυκες του Ευαγγελίου, αξιόπιστοι μάρτυρες της ζωής και του απολυτρωτικού έργου Του, στύλοι της εκκλησίας Του. και Τον ακολούθησαν οι απλοί ψαράδες της λίμνης Γεννησαρέτ. Αυτή την απλότητα, αυτή την ταπείνωση να ποθήσουμε κι εμείς, για να ζήσουμε τον Θεό, για να αλλάξει η ζωή μας, για να αλλάξει ο κόσμος (Σπουδαία σκέψη). 

         Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

 

Θαύματα της Παναγίας μας!

1. Ο γιος μου, δυστυχώς ήταν ψυχρός ως προς την πίστη. Εγώ τον έβλεπα, υπέφερα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Μόνο προσευχόμουν. Όταν παντρεύτηκε, του πήρα μια εικόνα και του την χάρισα για να την βάλει σπίτι του. Αρνήθηκε να την πάρει!

- Ποιος θα σε προστατεύει παιδί μου; τον ρώτησα με πόνο.

- Δεν θέλω προστασίες! ήταν η απάντησή του.

Τότε που ήταν οι δρόμοι κλεισμένοι από το μπλόκο των αγροτών, χρειάστηκε να ταξιδέψει, για τις ανάγκες της δουλειάς του. Τον συμβούλεψα να είναι προσεκτικός, γιατί φοβόμουν, έτσι που ήταν νευρικός, να μην μπλεχτεί σε καμιά φασαρία. Μου απάντησε:

- Εγώ μάνα, θα περάσω, ό,τι και να γίνει!

''Παναγία μου, φώτισέ το'', είπα μέσα μου και του έβαλα στο αυτοκίνητο μπροστά μια χάρτινη εικονίτσα της Παναγίας, που είχα πάρει από το Μοναστήρι της Παναγίας Βαρνάκοβας, στην τελευταία επίσκεψή μου. Αυτήν την φορά, ο γιός μου δεν αντέδρασε...

Όταν γύρισε από το ταξίδι, φαινόταν βαθιά συγκλονισμένος. Με φανερή συγκίνηση και με ταπεινή φωνή μου διηγήθηκε:

- Στο δρόμο Αθηνών - Λαμίας, μια βαρυφορτωμένη νταλίκα, που είχε καταφέρει να παρακάμψει τα εμπόδια, ξαφνικά παρέκκλινε προς την λωρίδα την δικιά μου, ενώ συγχρόνως έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα. Εγώ σε εκείνο το σημείο, δεν είχα καθόλου περιθώριο να ξεφύγω. Η απόσταση που μας χώριζε ήταν ελάχιστη. Και να φρενάριζε η νταλίκα, δεν προλάβαινε να σταματήσει έγκαιρα. Εγώ πάγωσα!!! Κατάλαβα πως η ζωή μου τελείωνε. Το μόνο που πρόλαβα ήταν να φωνάξω: ''Παναγία μου!!!''

Τότε συνέβη το εξής καταπληκτικό: η χάρτινη εικόνα της Παναγίας, που μου είχες βάλει μάνα στο αυτοκίνητο, σηκώθηκε στον αέρα, στροβιλίστηκε και κόλλησε στο παρμπρίζ, με πρόσωπο κατά έξω! Συγχρόνως η νταλίκα σε μια απόσταση ενάμισι μέτρο περίπου, σταμάτησε επί τόπου! Κυριολεκτικά καρφώθηκε με ένα φοβερό τράνταγμα! Κατέβηκε τρομαγμένος ο οδηγός της νταλίκας και μου λέει συγκλονισμένος: 

- Ποιος με σταμάτησε φίλε μου; Με το φορτίο που έχω, δεν σταματούσα με τίποτε! 

Εγώ τρέμοντας από την ταραχή μου, γύρισα και είδα την εικόνα της Παναγίας, που ήταν ανεξήγητα ακόμα κολλημένη στο παρμπρίζ. Σήκωσα το χέρι και Του την έδειξα, λέγοντάς τον: 

- Η Παναγία μας έσωσε!

Από τότε ο γιος έγινε πιστός Χριστιανός, χάρη της Παναγίας, την οποία υπερευχαριστώ!!!

2. Διηγήθηκε η Μεσολογγίτισσα Γεωργία Μωραΐτου: «Το έτος 1918 έπεσε θανατηφόρα γρίπη στο Μεσολόγγι.

Παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των γιατρών, ο ένας μετά τον άλλον κολλούσαν γρίπη και μετά από λίγες μέρες πέθαιναν εξαντλημένοι. Καθημερινώς πέθαιναν 25-30 άτομα, τα οποία μετέφεραν με κάρα και τα έθαβαν χωρίς συνοδεία ιερέως. Είχε γίνει επιδημία φοβερή. Το ίδιο συνέβαινε στο Αγρίνιο, όπου πέθαιναν κάθε μέρα 40-50 άτομα, στο Αιτωλικό και στα γύρω χωριά.

Όταν είδαν οι ιθύνοντες της πόλεως τα πολλά θύματα και την γρήγορη εξάπλωση της νόσου συνεννοήθηκαν με τον Επίσκοπο και έστειλαν ανθρώπους στο μοναστήρι της Παναγίας της Προυσσιώτισσας. Παρακάλεσαν τον Ηγούμενο να κατεβάσει την θαυματουργή Εικόνα στο Μεσολόγγι για να σταματήσει το θανατικό.

Η εικόνα πέρασε πρώτα από το Αγρίνιο, όπου από τις πρώτες ώρες της αφίξεώς της σταμάτησαν να πεθαίνουν οι άνθρωποι και οι άρρωστοι έγιναν υγιείς. Ήθελαν την εικόνα να την κρατήσουν μέρες στο Αγρίνιο, αλλά ήρθαν επιτροπές από τα γύρω χωριά και την ζητούσαν γιατί πέθαιναν και εκεί οι άνθρωποι.

Πράγματι, την 1η Νοεμβρίου 1918 έφθασε η εικόνα δια του σιδηροδρόμου, ενώ οι Μεσολογγίτες ανέμεναν από τη νύχτα στην θέση Φοινίκια. Έβρεχε όμως καταρρακτωδώς και οι γιατροί συνέστησαν να μην πάει κανείς στην υποδοχή. Υπήρχε ο κίνδυνος με τον συνωστισμό να κολλήσουν εύκολα γρίπη ο ένας από τον άλλον, η βροχή δε θα επιδείνωνε την κατάσταση και θα είχαν γι’ αυτό πολλά θύματα. Αλλά οι απλοί και πιστοί άνθρωποι έδειξαν πιο πολύ εμπιστοσύνη στην Παναγία απ’ ό,τι στους γιατρούς και δεν διαψεύστηκαν.

Υποδέχθηκαν λοιπόν την Παναγία, την έφεραν με τα πόδια μέσα στο Μεσολόγγι και την λιτάνευσαν στους δρόμους της πόλεως ψάλλοντας και κάνοντας αιτήσεις για την σωτηρία τους. Το αποτέλεσμα ήταν να μην κολλήσει κανείς γρίπη αλλά και όσοι ήταν άρρωστοι έγιναν καλά. Από την ημέρα που ήρθε η Παναγία στο Μεσολόγγι κανείς πλέον δεν πέθανε από γρίπη. Εις ανάμνησιν τού θαύματος και εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης έκαναν έρανο, έφτιαξαν μια επτάφωτη λυχνία, θαυμασίας τέχνης, και την αφιέρωσαν στην Μονή Προυσσού. Έκαναν και ένα αντίγραφο της Παναγίας της Προυσσιώτισσας, το οποίο μέχρι σήμερα φυλάσσεται στην Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. 

(Από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τ. Α’, σελ. 334)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! Εύχομαι η σκέπη της Παναγίας να προστατεύει όλους μας!  

Αγαπημένε μου μπαμπά, καλό Παράδεισο και καλό ταξίδι στην οδό των αγγέλων!

 

Ο ουράνιος προβληματισμός του Αγίου Όρους (μέρος 5ο-τελευταίο)

Τον έστειλα σε έναν ασκητή. Του περιέγραψα τον τρόπο προσβάσεως και του έδωσα τις δέουσες οδηγίες. Κάναμε κι ένα σχεδιάγραμμα. Θα πας, του είπα, και θα ρωτήσεις το ίδιο πράγμα. Είμαι άθεος, θα του πεις, και θέλω να πιστεύσω. Θέλω μια απόδειξη περί υπάρξεως Θεού. Φοβάμαι, ντρέπομαι, μου άπαντα. Γιατί ντρέπεσαι και φοβάσαι τον άγιο και δεν ντρέπεσαι και φοβάσαι έμενα; ρωτώ. Πήγαινε απλά και ζήτα το ίδιο πράγμα.

Σε λίγες μέρες, πήγε και βρήκε τον ασκητή να συζητάει με κάποιον νέο στην αυλή του. Στην απέναντι μεριά περίμεναν άλλοι τέσσερις καθισμένοι σε κάτι κούτσουρα. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Γαβριήλ βρήκε δειλά την θέση του. Δεν πέρασαν περισσότερα από δέκα λεπτά και η συνομιλία του Γέροντα με τον νεαρό τελείωσε.

"Τι γίνεστε, παιδιά;" ρωτάει." Έχετε πάρει κανένα λουκουμάκι; Έχετε πιει λίγο νεράκι;" "Ευχαριστούμε, Γέροντα", απήντησαν, με συμβατική κοσμική ευγένεια. "Έλα εδώ", λέει απευθυνόμενος στον Γαβριήλ, ξεχωρίζοντας τον από τους υπόλοιπους. "θα φέρω εγώ το νερό, πάρε εσύ το κουτί αυτό με τα λουκούμια. και έλα πιο κοντά να σού πω ένα μυστικό: Καλά να είναι κανείς άθεος, άλλα να έχει όνομα αγγέλου και να είναι άθεος; Αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει". Ο φίλος μας κόντεψε να πάθει έμφραγμα από τον αποκαλυπτικό αιφνιδιασμό. Πού εγνώρισε το όνομά του; Ποιος του αποκάλυψε το πρόβλημά του; Τι, τελικά, ήθελε να του πει ο γέροντας;

"Πάτερ, μπορώ να σας μιλήσω λίγο;",μόλις που μπόρεσε να ψελλίσει. "Κοίταξε, τώρα σουρουπώνει, πάρε το λουκούμι, πιες και λίγο νεράκι και πήγαινε στο πιο κοντινό μοναστήρι να διανυκτερεύσεις". "Πάτερ μου, θέλω να μιλήσουμε, δεν γίνεται;" "Τι να πούμε, ρε παλικάρι; Για ποιόν λόγο ήλθες;" Στο ερώτημα αυτό ένιωσα αμέσως να ανοίγει η αναπνοή μου, αφηγείται. Η καρδιά μου να πλημμυρίζει από πίστη. Ο μέσα μου κόσμος να θερμαίνεται. Οι απορίες να λύνονται χωρίς κανένα λογικό επιχείρημα, δίχως καμία συζήτηση, χωρίς την ύπαρξη μιας ξεκάθαρης απάντησης. Γκρεμίσθηκαν μέσα μου αυτομάτως όλα τα αν, τα γιατί, τα μήπως και έμεινε μόνον το πώς και το τι από δω κι εμπρός.

Ό,τι δεν του έδωσε η σκέψη των μορφωμένων, του το χάρισε ο ευγενικός υπαινιγμός ενός άγιου, αποφοίτου μόλις της τέταρτης τάξης του δημοτικού. Οι άγιοι είναι πολύ διακριτικοί. Σού κάνουν την εγχείρηση χωρίς αναισθησία και δεν πονάς. Σου κάνουν την μεταμόσχευση χωρίς να σού ανοίξουν την κοιλιά. Σε ανεβάζουν σε δυσπρόσιτες κορυφές δίχως τις σκάλες της κοσμικής λογικής. Σου φυτεύουν την πίστη στην καρδιά, χωρίς να σού κουράσουν το μυαλό.

Το Άγιον Όρος είναι το πανεπιστήμιο της καρδιάς, είναι το θεραπευτήριο του έσω ανθρώπου. Σε φιλοξενεί σε πνευματικές κορυφές που δεν τις προσεγγίζεις ούτε με το πιο σύγχρονο αερόστατο της κοσμικής συλλογιστικής. Η Χάρις εδώ δίνει ασυνήθεις εκφράσεις στην αλήθεια. Το βασικό ερώτημα στο Όρος δεν είναι αν υπάρ­χει Θεός. Αυτό φαίνεται σαν να έχει λάβει προ πολ­λού την οριστική απάντηση του. Ούτε το αν ο Θεός μας είναι καλύτερος από των άλλων. Αυτό το μάς δεν νοείται κτητικά - ο Θεός είναι δικός μου- αλλά διατυπώνεται υιϊκά, κενωτικά -εγώ αγωνίζομαι να γίνομαι δικός Του.

Το ζητούμενο είναι ο αγώνας μετοχής στην θεία φύση Του (Β' Πέτρ. 1, 4), η αξιοποίηση της συγγένειας μαζί Του, η απόκτηση της αίσθησης της παρουσίας Του, το πως και το υγιές της εμπειρίας Του. Η αξία του δεν έγκειται στους επιμέρους χαρισματικούς μοναχούς του, όσο πολλοί, όσο μεγάλοι κι αν είναι αυτοί. Το μεγαλείο του κρύβεται στο ότι αποτελεί τόπο αναπαύσεως του Θεού.

Όπως για άγνωστους σε μάς λόγους, σε μερικές εικόνες, που ιστορούν το ίδιο πρόσωπο με άλλες, συγκαταβαίνει διαφορετικά, και δίνει ειδική χάρη σε αυτές που δεν δίνει στις υπόλοιπες, όπως μεταξύ των δώδεκα αγαπημένων μαθητών Του είχε και τον ηγαπημένον, όπως ανάμεσα στους λαούς του επιλέγει και τον περιούσιον, όπως μόνον σε συγκεκριμένα σημεία, την κολυμβήθρα της Βηθεσδά ή του Σιλωάμ, επιτελεί τα θαύματα της φανερώσεώς Του, έτσι επιλέγει και τόπους μέσα στη δημιουργία Του που εκφράζει ιδιαίτερα την Χάρη Του. Το Άγιον Όρος είναι το Όρος του Θεού.

(Νικολάου, Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Φωνή αύρας λεπτής, Όρος Άγιον και θεοβάδιστον, Εκδόσεις Εν Πλω, Β έκδοση, Ιούλιος 2019)

         Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!