Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Μικρόβιο στη φιλία;

Δεύτερη ώρα. Αρχαία κατεύθυνσης.
-Τα διορθώσατε, κυρία;
Η καταφατική της απάντηση έκανε την καρδιά μου να χτυπήσει δυνατά, από αγωνία πρώτα κι ύστερα από χαρά, καθώς πήρα στα χέρια μου το γραπτό με τον βαθμό μου- δεκαοκτώ- και μαζί τον επαινετικό λόγο της καθηγήτριας. 
Τι περίεργο όμως, μόλις με μια κλεφτή ματιά είδα το "είκοσι" στην κόλλα της Λυδίας, της παιδικής μου φίλης και διπλανής μου στο θρανίο, άρχισε να μικραίνει η χαρά μου αυτή, ώσπου χάθηκε εντελώς. Μια σκιά έπεσε μέσα μου που δεν μ' άφηνε να συγκεντρωθώ στην παράδοση.
Παρατηρούσα πως η Λυδία προσπαθούσε με το μολύβι της να δεσμεύσει κάθε λέξη της καθηγήτριας.
"Θέλει να δείξει πόσο της αρέσει το μάθημά της, να την κολακέψει. Φυσικό είναι τόσο πολύ να τη συμπαθεί. Γι' αυτό της έβαλε "είκοσι" .... κι ακόμη γιατί παπαγαλίζει τα λόγια της παράδοσης".
Οι σκέψεις έρχονταν η μια μετά την άλλη και συμφωνούσαν στο συμπέρασμα: "Σίγουρα γι' αυτό της έβαλε είκοσι". Το κουδούνι μας έβγαλε στο προαύλιο, δε μ' έβγαλε όμως απ' τη θλίψη μου, κι ο χειμωνιάτικος ήλιος δεν κατάφερε ούτε μια αχτίδα του να ρίξει στις σκοτεινές σκέψεις μου. 
Μπαίνοντας στην τάξη για την επόμενη ώρα, ακούω τη Λυδία να μου λέει αναστατωμένη: -Το' μαθες; Αύριο τελικά γράφουμε τεστ στα Λατινικά. Ποτέ θα τα διαβάσω; Μόλις σχολιάσουμε, θα πάω στο μαγαζί μας, για να φύγει η μάνα μου. Δεν είναι καλά τελευταία. Στις επτά έχει ραντεβού με τον γιατρό, πρέπει να πάω μαζί της. Ποτέ θα κάνω επανάληψη; είπε και βούρκωσε.
-Έλα, μην αγχώνεσαι, θα τα καταφέρεις, όλα καλά θα πάνε. Κι αν δεν πάρεις "είκοσι", δεν πειράζει.... Άρχισα να την "παρηγορώ", ενώ η ψυχή μου κυριεύτηκε από ένα περίεργο συναίσθημα. Όχι, δεν ήταν πια η λύπη για τους βαθμούς, ούτε όμως συμπόνια για τη δυσκολία της Λυδίας. Ήταν μάλλον μια αλλόκοτη ικανοποίηση που δε μου άφηνε γεύση χαράς, αλλά μάλλον μια μεγάλη απορία. Άρχισε να μου λύνεται, όταν αποφάσισα να προσέξω τα λόγια του θεολόγου μας που ήδη είχε αρχίσει το μάθημα:
- Οι Πατέρες της Εκκλησίας, παιδιά, αγάπησαν γι' αυτό και γνώρισαν βαθιά την ανθρώπινη ψυχή που τυραννιέται από τα πάθη της, και με τον εμπνευσμένο από το Άγιο Πνεύμα λόγο τους τη βοήθησαν να θεραπευθεί. Ακούστε τι γράφει ο σοφός επιστήμονας και Άγιος ιεράρχης Μέγας Βασίλειος για το πιο ολέθριο από όλα τα πάθη, που φθείρει- όπως λέει- την ψυχή όπως η σκουριά τα σίδερα, και είναι ο φθόνος:
" Ο φθόνος είναι η λύπη για την ευτυχία του άλλου, γι' αυτό κι οποίος πάσχει απ' αυτόν είναι πάντοτε κακόκεφος. Μόνη του ανακούφιση, η θλίψη αυτών που φθονεί. Η ψυχή, η ποτισμένη από αυτό το πάθος, δεν μπορεί να έχει ορθή αντίληψη της πραγματικότητας.
Όπως οι μύγες αδιαφορούν για το υγιές και τρέχουν στις πληγές, έτσι και ο φθονερός παραθεωρεί τα σπουδαία επιτεύγματα και εστιάζει μόνο στα σφάλματα του άλλου κι απ' αυτά τον χαρακτηρίζει. Είναι ικανός να συκοφαντήσει την αρετή... Έτσι ονομάζει το γενναίο θρασύ, κι αναίσθητο το σώφρονα, το σκληρό δίκαιο και τον οικονόμο τσιγκούνη, κι όλες τις μορφές της αρετής τις ονομάζει με τις αντίθετες της κακίας. Ο φθόνος είναι φθορά της ζωής, εναντίωση προς τον Θεό και καταστροφή των δώρων Του. Είναι μικρόβιο στη φιλία". 
Παιδιά, διέκοψε την ανάγνωση ο καθηγητής, καθώς ο πατερικός λόγος ρίχνει φως στην ψυχή, της αποκαλύπτει κάποιες πληγές της. Δεν την αφήνει όμως αβοήθητη, γι' αυτό και συνεχίζει: 
" Πώς θα μπορούσαμε να μην ασθενήσουμε από τον φθόνο, ή αφού ασθενησουμε, να απαλλαγούμε; Εάν συνειδητοποιήσουμε πως τίποτα από τα ανθρώπινα δεν είναι μέγα και εξαίσιο, ούτε ο πλούτος, ούτε η δόξα, ούτε η δύναμη του σώματος, γιατί αυτά παρέρχονται. Εμείς έχουμε κληθεί να γευθούμε τα αληθινά αγαθά, που είναι αιώνια". 
- Δεν είναι όμως τόσο εύκολο, κύριε, όταν στερείσαι κάποιο από τα καλά που είπατε και το βλέπεις στον άλλον, να μη το ζηλέψεις, είπε κάποιος. 
Έτσι συμβαίνει. Γιατί αγνοούμε πως "αυτά τα αγαθά δεν έχουν μέσα τους τη μακαριότητα, αλλά τη φέρνουν σ' όποιον τα χρησιμοποιήσει καλά". Κι ακόμη γιατί κάποτε "παρατηρούμε το φράχτη του γείτονα και περιφρονούμε το δικό μας κήπο". Έτσι μολύνεται η ψυχή από το μικρόβιο της ζήλιας, που σύντομα μεταλλάσσεται στο θανατηφόρο καρκίνωμα του φθόνου. 
- Και τι να κάνουμε, κύριε; ρώτησα κι εγώ. 
Να την παραδεχόμαστε και να την ξεσκεπάζουμε μπροστά στον εαυτό μας και κυρίως στον Πνευματικό μας την ώρα του μυστηρίου της Εξομολογήσεως. Να τη χτυπούσε αλύπητα με λογικές σκέψεις και πράξεις αντίθετες από αυτές που υποκινεί. 
Να προσευχόμαστε θερμά για εκείνους που ζηλεύουμε. Στο σκληρό μας αγώνα οδηγητικό το παράδειγμα των δυο Αγίων φίλων, του Μεγάλου Βασιλείου και του Αγίου Γρηγορίου. Όταν ήταν συμφοιτητές στην Αθήνα, αγωνίζονταν ο καθένας να επιτύχει τα πρωτεία για το φίλο του κι όχι για τον εαυτό του. Αυτοί και τώρα παρακαλούν τον Κύριο να διατηρεί στην καρδιά μας αναμμένη τη φωτιά της αγάπης, που θα καίει τα ζιζάνια της ζήλιας και θα θερμαίνει το ζήλο μας για τα ανώτερα, τα μόνιμα κι αληθινά χαρίσματα. 

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, 8:15 π.μ., μαθήματα εκτός ύλης, Μικρόβιο στη φιλία...., σελ 44-47, εκδόσεις Ο Σωτήρ, Αθήνα, 2016)

Καλημέρα σας! Καλή κι ευλογημένη Σαρακοστή! 
Ταπεινή και γεμάτη αγώνα εβδομάδα, αποβάλλοντας κατά το εφικτό τα ψυχοφθόρα πάθη!




Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

Φιλία: σχέση πολύτιμη η επιφανειακή;




Έχετε  σκεφτεί ποτέ πως θα ήταν η ζωή σας χωρίς φίλους; Είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε κάτι τέτοιο, καθώς σχεδόν όλοι μας έχουμε έστω κι ένα τέτοιο πρόσωπο κοντά μας. Στα παλιότερα χρόνια, παιδιά και ενήλικες έβγαιναν έξω, έπαιζαν, διασκέδαζαν και μιλούσαν, με αποτέλεσμα να κρατούν στενές σχέσεις με την παρέα. 
Με τον όρο φιλία εννοούμε την ουσιαστική επικοινωνία, ψυχική  και πνευματική, μεταξύ δυο ή περισσότερων ατόμων, η οποία βασίζεται στην αμοιβαία αγάπη, στην αφοσίωση, στην κατανόηση και την εμπιστοσύνη. 
Για κάποιους η φιλία είναι αυθόρμητη, μέρος της καθημερινότητας, ενώ άλλοι δυσκολεύονται να ταιριάξουν με μερικά άτομα, καθώς δεν υπάρχει σεβασμός ή εμπιστοσύνη. Αναμφισβήτητα, οι φίλοι είναι σπουδαία συναισθηματικά στηρίγματα για τον άνθρωπο. 
Γιατί τον ακούνε, τον στηρίζουν και πάνω από όλα τον αγαπάνε γι' αυτό που είναι, για τον εαυτό του. Οι φίλοι είναι τόσο πολύτιμοι για την ανθρώπινη ζωή, όσο και για το κοινωνικό σύνολο, ακόμα κι αν κάποιοι έχουν κάποια χαρακτηριστικά, που πολλοί άνθρωποι δεν τα εκτιμούν. 
Εξάλλου, η αληθινή φιλία υπάρχει, αλλά είναι σπάνια. Για μένα πραγματικός φίλος είναι εκείνος που συμπαραστέκεται στις δύσκολες στιγμές, που δεν σε εκμεταλλεύεται και δεν σε προδίδει, ενώ σε ενθαρρύνει να πετύχεις τους στόχους και τα όνειρά σου. Είναι αυτός που μπορείς να ανοίξεις μαζί του διάλογο για οποιοδήποτε θέμα, ενώ συμφωνείτε ακόμα... και στη σιωπή!
Στη φιλία παρατηρούνται περίοδοι κρίσης, όταν στις σχέσεις εμπλέκονται ζήλιες, εγωισμοί, ανταγωνισμός η συμφέρον. Υπάρχουν βέβαια άνθρωποι που μπορεί να μας πληγώσουν, ακόμα κι αν τους θεωρούσαμε φίλους μας. Ίσως γι' αυτό να ευθυνόμαστε εμείς, αφού με την πάροδο του χρόνου πρέπει να επιλέγουμε προσεκτικά τους φίλους μας.
Η φιλία μας κάνει άκρως επικοινωνιακούς, λάτρεις της ανθρώπινης συνύπαρξης, αλλά και μας βοηθά να γνωρίσουμε περισσότερο τον εαυτό μας. Παρ' όλ' αυτά στις μέρες μας, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η αληθινή φιλία δεν υπάρχει ή ίσως παρακμάζει. 
Ένας λόγος είναι η εξέλιξη της τεχνολογίας, αφού τα παιδιά και κυρίως οι έφηβοι αναζητούν τους διαδικτυακούς φίλους, αγνοώντας τους πραγματικούς. Ενώ επίσης ένας άλλος λόγος είναι η παγκοσμιοποίηση, εφόσον το να υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι σε μια μεγαλούπολη, κάνει τους ανθρώπους καχύποπτους, χωρίς να ανοίγουν την καρδιά τους σε νέες φιλίες. Ακόμα, ο φόρτος εργασίας, αλλά και η πίεση που ασκείται στους ανθρώπους για να καλύψουν τις καθημερινές τους ανάγκες, δεν αφήνει περιθώρια για χρόνο και διάθεση αναζήτησης φίλων.
Παρ´ολα αυτά, οι περισσότεροι προσπαθούν να βρουν χρόνο για να αναθερμάνουν τις σχέσεις τους με τα πολύτιμα άτομα μετά την οικογένεια, δηλαδή τους φίλους τους. Άλλωστε δεν είναι ποτέ εύκολο να συνειδητοποιήσουμε ποσό μεγάλη αξία έχει η φιλία. 
Μαζί τους μοιραζόμαστε τα μυστικά μας, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μας, τις χαρές και τον ενθουσιασμό μας. Οι αληθινοί φίλοι θα εμφανιστούν κάποια στιγμή της ζωής του ανθρώπου, εκεί που δεν θα το περιμένει. 
Πολύ συχνά άλλωστε δυσκολευόμαστε να πάρουμε μια απόφαση, είτε επειδή φοβόμαστε είτε επειδή  δε νιώθουμε σιγουριά. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο "αληθινός " σου φίλος θα είναι εκεί και θα σε ενθαρρύνει. Θα σε κάνει να νιώθεις πιο δυνατός, με αποτέλεσμα να πάρεις την τελική σου απόφαση. 
Όταν νιώθεις μόνος και λυπημένος, εκείνος θα είναι στο πλευρό σου και θα σου συμπαρασταθεί όποτε τον χρειαστείς. Μαζί θα λύσετε, αλλά και θα ξεπεράσετε όλα τα προβλήματα που σας απασχολούν. Με αυτόν τον τρόπο θα δείξετε ο ένας στον άλλο πόσο νοιάζεστε και πόσο η βοήθεια, αλλά και η αλληλοκατανόηση κάνουν τα αγκάθια της ζωής λιγότερο αιχμηρά. Επίσης με τους φίλους σου θα κάνεις τόσα πολλά πράγματα, ώστε η αίσθηση ενός ανθρώπου που είναι πάντα δίπλα σου είναι υπέροχη... μοναδική!
Τελικά καταλαβαίνουμε πως η φιλία είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή μας. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τους φίλους, για να νιώθει σημαντικός κι ότι κάποιος τον αγαπάει. 
Άνθρωπος χωρίς φίλους είναι δυστυχισμένος. Σπανίζει η ανθρωπιά, αλλά ας έχουμε ελπίδες στον παράγοντα άνθρωπο. Γι' αυτό πρέπει να προσέχουμε και να τιμάμε τους φίλους μας. Μπορεί να χρειάζεται αρκετός καιρός, για να βρούμε αληθινούς φίλους, αλλά μόλις τους βρούμε, τότε καταλαβαίνουμε την αξία τους. 
(Μαθητικές σκέψεις)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

 

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

Φιλία: πραγματική ή ψεύτικη σχέση;




Η φιλία είναι η βαθύτερη, πνευματική και ψυχική επαφή μεταξύ δυο ή περισσότερων ατόμων, η οποία στηρίζεται στην αμοιβαία, ανιδιοτελή αγάπη και εκτίμηση. Είναι μια σχέση που οικοδομείται πάνω στις βάσεις του αλληλοσεβασμού, της ειλικρίνειας, της έλλειψης συμφερόντων και στην αμοιβαία προσφορά με πνεύμα αγάπης και αφοσίωσης.
Ο πραγματικός φίλος είναι το στήριγμά μας σε όλες τις δυσκολίες της ζωής. Είναι ο  άνθρωπος που μας συμπαραστέκεται, όταν μπορεί όλοι να μας έχουν εγκαταλείψει, γιατί δεν επιλέγει να είναι μαζί μας, μόνο για να καλύψει τις ανάγκες που έχει (λόγου χάρη διασκέδαση), αλλά γιατί μας αγαπά. 
Η γνήσια φιλία είναι αυτή που θα μας προστατεύσει, χωρίς να ζητάει αντάλλαγμα. Αυτός ο αυστηρός "κριτής" και όχι ο κόλακας που έχει σκοπό να μας παραπλανήσει ονομάζεται φίλος. Αυτός που δεν φθονεί την ευτυχία μας, γιατί η δική του ευτυχία στηρίζεται στη δικιά μας. Αυτός είναι ο γνήσιος φίλος.
Η φιλία προσφέρει τόσο στο άτομο όσο και στην κοινωνία. Μέσα από αυτή τη σχέση κοινωνικοποιούμαστε. Είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να σεβόμαστε τους άλλους, αλλά και να μην κρίνουμε τη διαφορετικότητα. Παίρνουμε τις βάσεις, για να γίνουμε σωστοί πολίτες. 
Άλλωστε, η φιλία είναι το φάρμακο της μοναξιάς. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο κόκαλα, αλλά και ψυχή, έχει ανάγκη να μοιραστεί τους προβληματισμούς του και να αναζητήσει βοήθεια. Μέσα στους κόλπους της φιλίας νιώθουμε ζεστασιά. Έπειτα αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας μέσα από τους διαλόγους με τους φίλους. Τέλος η φιλία έχει στοιχεία που συμβάλλουν στην κοινωνική αρμονία.
Δυστυχώς, η φιλία στην εποχή μας περνάει μια κρίση. Μπορεί οι άνθρωποι να εγκαταστάθηκαν σε μεγαλουπόλεις, είναι όμως ψυχικά ερημωμένοι. Κυριαρχεί η καχυποψία. Πλέον όλα θεωρούνται εμπορεύσιμη ύλη. Ο άνθρωπος έχει χάσει τις δυνατότητες της αγάπης και της πίστης. 
Αγνοεί το βάθος και την ειλικρίνεια, αφού όλες του οι σχέσεις υπαγορεύονται από τη σκοπιμότητα, η οποία σκοτώνει κάθε ψυχική ομορφιά. Κι όμως στα χρόνια που ζούμε, ο άνθρωπος έχει την ανάγκη αυτής της σχέσης περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο.
Οι φίλοι έχουν αντικατασταθεί από οθόνες. Εμπιστευόμαστε περισσότερο τους αγνώστους από τους πιο κοντινούς μας φίλους. Η κρίση έχει επηρεάσει τις σχέσεις μας. Τα προβλήματα δεν μας αφήνουν να επικεντρωθούμε σε "ανόητες φιλίες". 
Κι όμως, μήπως αυτές μας σώσουν από τα προβλήματα της εποχής; Είναι πλέον οι μοναδικές σχέσεις που δημιουργούνται χωρίς απώτερους σκοπούς, που μας κρατούν ενωμένους. Μόνο ενωμένοι ως ομάδα θα καταφέρουμε να αποκρούσουμε όλες τις "εχθρικές  δυνάμεις".
Η φιλία είναι το τελειότερο από τα συναισθήματα του ανθρώπου, γιατί είναι το πιο βαθύ, το πιο καθαρό και το πιο ελεύθερο. Εξάλλου αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να τη διαφυλάττουμε και να μην επιτρέψουμε να εξαφανιστεί από τη ζωή μας η ιερή αυτή σχέση.
(Μαθητικές σκέψεις)
 
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 


 

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

Φράσεις για προβληματισμό (3ο μέρος)



Κάνε Θεέ μου ο νέος χρόνος να' ναι λουσμένος από φως. Σ' όλη τη γη και στις καρδιές μας να βασιλεύει ο Χριστός (Ειρ. Μ. Μιχαηλίδου, Ψηλά οι καρδιές).     
Έρχονται δύσκολοι καιροί, απ' όλες τις μεριές θα μας χτυπάνε, και θ' αντέξουν μόνο αυτοί που μάθανε νωρίς να αγαπάνε (Σταμάτης Σπανουδάκης).       
Η ζωή είναι πολύ σύντομη και πρέπει να φροντίζουμε όχι για την απόκτηση υλικών αγαθών, αλλά αιωνίων, όπως σωφροσύνη, ανδρεία, αρετή αγάπη (Μέγας Αντώνιος). 
Η αγωγή πρέπει να μορφώνει την καρδιά, τον νου και το χέρι. Η εποπτεία είναι το θεμέλιο της γνώσης. Η αγάπη είναι το θεμέλιο της αγωγής (Ερρίκος Πεσταλότσι, Παιδαγωγός).
Μη λες τίποτε άλλο παρά μόνο ό, τι μπορεί να ωφελήσει τους άλλους και τον εαυτό σου. Απόφευγε την αργολογία (Βενιαμίν 
Φραγκλίνος, μέλος της Επιτροπής που συνέταξε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ).
Η κοινή γνώμη στην πατρίδα μου σχηματίζει για την Ελλάδα την εικόνα που της περνούν τα μέσα ενημέρωσης και αυτό θέλω να ανατρέψω και να 
αντικρούσω. Νομίζω ότι δεν μπορεί η κοινή γνώμη να καθοδηγείται και να καθορίζεται από τα μέσα ενημέρωσης. Είναι μια ενημέρωση που σου έρχεται,  χωρίς να μπορείς να τη διασταυρώσεις, χωρίς να έχεις προσωπική άποψη και εικόνα (Πίτερ Μέϊνεκ, Σύγχρονος Βρετανός σκηνοθέτης).
Ἀπό τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καί λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία των ουρανῶν (Ματθ. δ, 17): Ο Κύριος σώζει τους ανθρώπους που Τον αναζητούν, Τον δέχονται, μετανοούν και γίνονται λαός Του (Σκέψη ιεράρχη). 
Είναι ανάγκη προπάντων να διδαχθεί η νεολαία ότι η αγνότητα και η εγκράτεια όχι μόνο δεν είναι επιβλαβείς, αλλά είναι σε ύψιστο βαθμό άξιες αρετές, για να συστήνονται από καθαρά ιατρική άποψη (Διακήρυξη Διεθνούς συνεδρίου Υγιεινής των Βρυξελών).
Εἴ τις τοῦ ίδίου οἴκου προστῆναι οὐκ οἶδε πῶς ἐκκλησίας Θεοῦ ἐπιμελήσεται;: αν κάποιος δεν ξέρει να διευθύνει το σπίτι του, πώς θα επιμεληθεί και θα φροντίσει την εκκλησία του Θεού; (Α' Τιμοθ) γ, 5)
Δυνατός είναι αυτός που ξεπερνά τις αδυναμίες του (Σκέψη ιεράρχη).
Υπόδειγμα ζωντανής πίστης είναι η Χαναναία που προβάλλει το Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Παρά το ότι είναι ειδωλολάτρισσα πηγαίνει για συνάντηση με τον Ιησού. Τον αποκξαλεί Κύριο, Υιό Δαβίδ, αναμενόμενο Μεσσία. Ταπεινώνεται, όταν ο Κύριος δοκιμάζει την πίστη της. Ζητά το έλεός Του με υπομονή και επιμονή (Σκέψη ιεράρχη).    
Τά κρυφῆ γινόμενα ὑπ' αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καί λέγειν (Εφεσ. ε, 12): τα έργα που κάνουν κρυφά οι απείθαρχοι άνθρωποι είναι τόσο αισχρά, ώστε και μόνο το να μιλά κανείς γι' αυτά φέρνει ντροπή (Σκέψη ιεράρχη). 
Αν δεν έχουμε τη δύναμη να συγχωρούμε τους 
αδελφούς μας, 
γκρεμίζουμε με τα χέρια μας τη γέφυρα από την οποία είμαστε υποχρεωμένοι να περάσουμε (Σκέψη ιεράρχη).
Κατά πρεσβυτέρου κατηγορίαν μή παραδέχου, ἐκτός εί μή έπί δύο ἤ τριῶν μαρτύρων (Α΄ Τιμ. ε΄, 19): μη δέχεσαι αβασάνιστα τις κατηγορίες κατά κληρικού παρά μόνον όταν στηρίζονται στη μαρτυρία δυο ή τριών μαρτύρων (Σκέψη ιεράρχη).
Χρειάζονται περίπου 4.000.000 λουλούδια για την παραγωγή ενός κιλού 
μελιού. Μια μέλισσα επισκέπτεται περίπου 2000 λουλούδια μια καλή ημέρα (50 ως 100 λουλούδια κατά τη διάρκεια μιας πτήσης συλλογής). Άρα χρειάζονται 1600 τέτοιες πτήσεις, για να παραχθούν 30 γραμμάρια μελιού, ενώ μια μέλισσα παράγει το 1/12 από ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι στη διάρκεια της ζωής της (περιοδικό Προς τη Νίκη, τεύχος 735). 
Οι μεγάλες ευκαιρίες έρχονται σ' εκείνους που δεν αφήνουν ανεκμετάλλευτες τις μικρές (Σκέψη ιεράρχη).
Ιησού επιστάτα, ελέησον ημας: Λουκά, Ιζ, 13): Δέκα λεπροί φώναζαν μια φορά κι επαναλάμβαναν πολλές φορές από τα βάθη της καρδιάς τους. "Αυτό που ζητάτε θα γίνει". 
Βρες καιρό, για να προσευχηθείς· η προσευχή είναι δεξαμενή δυνάμεως. Βρες καιρό να στοχασθείς· αυτό είναι πηγή γαλήνης. Βρες καιρό για να γελάσεις· το γέλιο είναι η μουσική της ψυχής (Προς τη Νίκη). 
Το παράδειγμα του Ζακχαίου που προβάλλει η εκκλησία μας δηλώνει τόσο καθαρά ότι αν ο άνθρωπος πάρει απόφαση να σταματήσει τη ζωή της αδικίας και της αμαρτίας και ζητήσει να δει τον Ιησού, ο Κύριος έρχεται και τον βρίσκει. Η μετάνοια ανοίγει δρόμους, προσφέρει χαρά, οδηγεί σε επανόρθωση των αδικιών, προσφέρει σωτηρία (Σκέψεις ιεράρχη).
Ο Φαρισαίος είναι ένα προσωπείο. Ο τελώνης είναι μια προσωπικότητα ατόφια, αφτιασίδωτη, με τις αμαρτίες της, μα και με την απροσποίητη ειλικρίνειά της. Ας παρουσιάσουμε ατόφιο τον εαυτό μας με λαχτάρα μετάνοιας και με διάθεση υποταγής στο πρόσωπό Του. Θα μας ανοίξει την αγκάλη Tου ο Θεός, θα μας εντάξει στα μέλη Του και με το έλεός Του θα μας πάρει κοντά Του (Σκέψη ιεράρχη)
"Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτούς τοῖς ἱερεῦσι (Λουκά ιζ, 14), για να διαπιστώσουν τη θαυμαστή θεραπεία σας. Από τους  δέκα ένας μόνο ξεχώρισε και έτρεξε να συναντήσει τον Κύριο.  "Ἔπεσαν ἐπί πρόσωπον παρά τούς πόδας αὐτοῦ εύχαριστῶν αύτόν (Λουκά ιζ, 16).
Ο Γολγοθάς έκανε προσιτό τον Παράδεισο. Σκαλοπάτι του Παραδείσου είναι ο Γολγοθάς (Χρήστος Μπίντας, Νάουσα). 
"Η ζωή σου... Πες μου, τι θέλεις να κάνεις με τη ζωή σου; " Ο ποιητής απαντά: "Να κάνω μόνο τη ζωή μου απλή και ίσια, σαν μια φλογέρα καλαμένια που μπορεί να γεμίσει μουσική". (Λεζάρ, απόδοση στα ελληνικά Κώστα και Εριέττας Διαμαντοπούλου, εκδόσεις Πουρνάρα).
Να είσαι αληθινός, διάφανος όπως το νερό της λίμνης μια μέρα γαλανού ουρανού. Να είσαι δυνατός, δυνατός όπως ο βράχος που δεν μπορεί να σπάσει. Να είσαι ίσιος, ίσιος όπως η λεύκα που υψώνεται σ' ένα χωράφι (A. Degallier, μετάφραση Κώστα και Εριέττας Διαμαντοπούλου). 
Προσέχετε σε όσα λέγονται, συγκεντρώστε τη διάνοιά σας, δώστε μου την προσοχή σας, η ματιά σας κοφτερή, η σκέψη σας συγκεντρωμένη, απαλλαγμένη από βιοτικές φροντίδες η ψυχή, για να μη σπείρουμε τα θεία λόγια στα αγκάθια, ούτε στις πέτρες, ούτε στην άκρη του δρόμου. Αλλά να καλλιεργούμε εύφορη και γόνιμη γη. Για να δρέψουμε πολύ καρπό (Ι. Χρυσόστομος).

 Εάν θέλετε να δείτε το 1ο μέρος δείτε εδώ
 Εάν θέλετε να δείτε το 2ο μέρος δείτε εδώ


Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!  

Related Posts with Thumbnails