Φράσεις για προβληματισμό 89ο μέρος

Παιδί μου, κατά την ασθένειά σου μην παραμελείς και μην αδιαφορείς, αλλά προσευχήσου στον Κύριο και Αυτός θα σε γιατρέψει... Και στον γιατρό δώσε θέση και είσοδο ελεύθερη, διότι ο Κύριος έκανε αυτόν και ας μην απομακρυνθεί από σένα, διότι έχεις την ανάγκη του. Διότι και αυτός θα παρακαλέσει τον Κύριο, για να κατευοδώσει και κατευθύνει επιτυχώς τις προσπάθειές του προς ανάπαυση και θεραπεία από την αρρώστια, προς επιβίωση και εξακολούθηση της ζωής του πάσχοντος (Σοφία Σειρ, λη  9, 12-14). 

Στο παιδί σου και στη γυναίκα σου, στον αδελφό και τον φίλο σου μη δίνεις εξουσία και δικαιώματα πάνω σου, εφ' όσον ζεις και μη δώσεις σε άλλους τα χρήματά σου, για να μην παρακαλάς αυτούς σαν να τους έχεις ανάγκη, όταν μετανιώσεις για την πράξη σου αυτή. Εφ' όσον ζεις ακόμη και υπάρχει πνοή μέσα σου, μην ανταλλάξεις τον εαυτό σου με οτιδήποτε άλλο, ώστε άλλος να σε ορίζει και να έχει εξουσία πάνω σου. Σου συνιστώ όλα αυτά, γιατί είναι προτιμότερο να σε παρακαλούν και να έχουν την ανάγκη σου τα παιδιά σου, παρά να κοιτάζεις ικετευτικά στα χέρια των παιδιών σου (Σοφία Σειράχ, λγ, 20-22). 

Να τιμάς τον γιατρό με τιμές οι οποίες του ανήκουν, σύμφωνα με τις ανάγκες στις οποίες μας εξυπηρετεί, διότι πράγματι ο Θεός έκανε και αυτόν. Βεβαίως παρά του Υψίστου παρέχεται η θεραπεία διά μέσω του ιατρού. Γι' αυτό και από αυτόν ακόμη τον βασιλιά θα λάβει αυτός δώρα για την ιατρική του ικανότητα. Η δεξιότητα και ικανότητα του ιατρού θα τον εξυψώσει και θα τον καταστήσει διακεκριμένο και θα θαυμαστεί αυτός γι' αυτήν ενώπιον μεγάλων και επισήμων ανθρώπων (Σοφία Σειράχ, λη, 1-3). 

Η υποκρισία γίνεται η δύναμη του άνανδρου. Σχεδόν αδύνατο να ξεφύγουν απ' αυτήν άνθρωποι κυριευμένοι από οίηση. Ο άνθρωπος παλεύει ανάμεσα στο "είναι" και στο "φαίνεσθαι". Το "είναι" διαμορφώνεται από τη σχέση που έχουμε με τον Θεό. Το "φαίνεσθαι" αναφέρεται κυρίως στη σχέση μας με τους συνανθρώπους (Σπουδαία σκέψη). 

Οἱ περί τόν ἄρχοντα φαῦλοι καί τὀν ἐκείνου συνδιαβάλλουσι τρόπον: οι άνθρωποι του "περιβάλλοντος" ενός άρχοντα με την κακή συμπεριφορά τους συμβάλλουν και σ' εκείνου (του άρχοντα, του προϊσταμένου, κ.τ.λ.) τον εκφαυλισμό (Μέγας Φώτιος). 

Το αντρόγυνο ανακαλύπτεται στις διαφωνίες, τα αδέλφια στις κληρονομιές, τα παιδιά στις στερήσεις, οι φίλοι στις δυσκολίες. 

Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα. Εμποδίζεις το Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στον διάβολο να μεγαλώσει το κακό. Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισμό (Άγιος Παΐσιος). 

Όπου η αρετή δεν εκτιμάται, εκεί η κακία μιλά ελεύθερα (Δημόκριτος).

Εκείνος που ανατρέφει και παιδαγωγεί αυστηρά το παιδί του, θα ωφεληθεί απ' αυτό και θα καυχηθεί γι' αυτό μεταξύ των γνωστών του. Εκείνος που χαϊδεύει πολύ το παιδί του, θα περιδέσει τις πληγές και τα τραύματά του από τις παρεκτροπές του. Για κάθε δε κατακραυγή κατά του παιδιού του που θα σφάλλει, θα ταράσσονται τα σπλάχνα του και το εσωτερικό του ολόκληρο (Σοφία Σειράχ λ, 2-7). 

Κάνε αυτό που μπορείς με αυτό που έχεις όπου βρίσκεσαι (Σπουδαία σκέψη). 

Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα του οποίου ο αριθμητής είναι αυτό που είναι πραγματικά, ενώ παρονομαστής είναι εκείνο που νομίζει πως είναι. Έτσι, όσο μεγαλύτερος είναι ο παρονομαστής, τόσο μικρότερο είναι το κλάσμα! (Λέων Τολστόι)

Αν δεν έχουμε τη δύναμη να συγχωρούμε τους αδελφούς μας, γκρεμίζουμε με τα χέρια μας τη γέφυρα από την οποία είμαστε υποχρεωμένοι να περάσουμε (Σπουδαία σκέψη). 

Ο Ύψιστος παρήγαγε από τη γη φάρμακα και κάθε φρόνιμος άνθρωπος δεν θα απορρίψει και δεν θα τα αποστραφεί. Μήπως με ξύλο δεν γλυκάθηκε το πικρό νερό της Μεράς, για να καταστεί γνωστή η δύναμη του ξύλου αυτού; Και αυτός ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους τη γνώση και επιστήμη, για να δοξάζονται αυτοί με τα θαυμαστά έργα Του. Με τα βότανα αυτά, τα οποία δημιούργησε ο Θεός, ο ιατρός θεράπευσε και σήκωσε τον πόνο του ασθενούς (Σοφία Σειράχ, λη, 4-7). 

Εσύ να μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι, ούτε να εξετάζεις πώς και γιατί το κάνουν. Σκοπός δικός σου να είναι ο εξαγνισμός της ψυχής σου και η τέλεια υποταγή του νου σου στη θεία Χάρι. Για χάρι αυτού του σκοπού να κάνεις τα πάντα: να προσεύχεσαι, να μελετάς, να λες την ευχή του Χριστού μας ταπεινά, συναισθανόμενος ότι έχεις απόλυτη ανάγκη από το έλεος του Θεού και με λίγα λόγια να κοιτάς τα πνευματικά σου (Άγιος Παΐσιος). 

Ἀναστάς πορεύσομαι πρός τόν πατέρα μου (στ. 18): Ο άσωτος γύρισε και βρήκε ανοιχτή την πατρική αγκαλιά. Τη συγχώρηση, την αποκατάσταση, ολόκληρο τον πατρικό πλούτο. Όταν με την ειλικρινή μετάνοιά μας γυρίζουμε στον Θεό, ξαναμπαίνουμε στην πατρική θεϊκή αγκαλιά και με τη φροντίδα Του. Ας μην αφήσουμε τον εαυτό μας μέσα σε πνευματική πείνα και σε κλίμα απουσίας της πατρικής θεϊκής αγάπης. Ο καθένας να πει: "Ἀναστάς πορεύσομαι πρός τόν πατέρα μου" (Σπουδαία σκέψη). 

Αἱ γνωριμίαι αἱ πολλαί καί ἄσκοποι ὁμιλίαι, οἱ γέλωτες, ἀστεϊσμοί καί οἱ ἀργολογίαι, αὐτά σκοτίζουσιν τόν νοῦν ταράσσουν τήν καρδίαν καί ἀνεπαισθήτως γίνονται ὁδός πρός ἁμαρτίαν. Τήν ἡσυχίαν πάντοτε πάντες νά ἀγαπῶμεν. Ἡ ἡσυχία εἶναι τροφή τοῦ νοῦ καί τῆς καρδίας, βάσιςδέ καί θεμέλιον πάσης ψυχῆς ἁγίας (Τα ποιήματα του καλόγερου). 

Η καρδιά προσκολλάται στον θησαυρό της, όποιος κι αν είναι. Ακόμα και το πιο ασήμαντο πράγμα. Δένεται. Αιχμαλωτίζεται. Η ζωή μας πρέπει να είναι θεοκεντρική, χριστοκεντρική. Ο Χριστός είναι το ακρότατο αγαθό, ο θησαυρός μας, η υπέρτατη αγάπη. Μπροστά στο πρόσωπο του Θεού και τη βασιλεία Του, οι γήινοι θησαυροί είναι σκύβαλα. Στο θησαυροφυλάκιο της καρδιάς μας ας ασφαλίσουμε το υπέρτατο αγαθό, τον ανεκτίμητο θησαυρό, τον Κύριο και Θεό μας. "Ὅπου ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ἡμῶν (Ματθ. στ, 21)" (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Εισήλθομεν στο πνευματικό στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής! 

Καλόν πνευματικό αγώνα!

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 37ο

 

Στο ιβ κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, υπάρχει μια πολύ ωραία ενότητα, η οποία έχει ως θέμα της ότι ο Κύριος μας παιδαγωγεί με τις θλίψεις  "ὡς υἱούς " Του  (βλ. Εβραίους ιβ, 1-13). Ο συγγραφέας της επιστολής επικαλείται αγιογραφικούς στίχους από το βιβλίο των Παροιμιών (γ, 11-12), στους οποίους μιλάει ο Θεός ως Πατέρας προς τα παιδιά Του και λέει στον καθένα μας: Παιδί μου, μην παραμελείς και μην βγάζεις από τον νου σου την ωφέλεια που φέρνει η παιδαγωγία του Κυρίου, που γίνεται μέσα από τις θλίψεις, και μην αποθαρρύνεσαι, όταν ελέγχεσαι και επιτιμάσαι από Αυτόν. 

Διότι εκείνον που αγαπά ο Κύριος, τον παιδαγωγεί με θλίψεις και μαστιγώνει με δοκιμασίες καθέναν που τον δέχεται κοντά Του σαν δικό Του παιδί: "Ὅν γάρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δέ πάντα υἱόν ὅν παραδέχεται (Εβρ. ιβ, 5-6). Το ρήμα "παιδεύω" στην Αγία Γραφή δεν σημαίνει "ταλαιπωρώ", "βασανίζω", αλλά "παιδαγωγώ". 

Ο φιλάνθρωπος Πατέρας και Θεός δεν μας παιδεύει, ούτε μας βασανίζει, αλλά μας αγαπά με άπειρη αγάπη και μας παιδαγωγεί σαν παιδιά Του. Επιτρέπει τις θλίψεις από αγάπη, για το καλό μας, για να μας προφυλάξει από το κακό και την αμαρτία και να μας βοηθήσει να προαχθούμε στην αρετή και την τελειότητα. Υπάρχει καλός πατέρας που να μην παιδαγωγεί το παιδί του; Ποιος γιος είναι εκείνος που δεν τον παιδαγωγεί ο πατέρας του; "Τίς γάρ ἐστιν υἱός ὅν οὐ παιδεύει πατήρ; (στ. 7)". Πραγματικά κανείς. 

Αν οι σαρκικοί γονείς παιδαγωγούν τα παιδιά τους για το καλύτερο, δηλαδή τα συμβουλεύουν, τα ελέγχουν, τα τιμωρούν, χρησιμοποιούν ακόμα και την παιδαγωγική ράβδο τους, αν χρειασθεί, πολύ περισσότερο μας παιδαγωγεί σαν παιδιά του ο άγιος Θεός. Μας παιδαγωγεί με τις θλίψεις, για να καρποφορήσουμε τους καρπούς της αρετής. Όλα τα κάνει όχι για να πάρει κάτι από εμάς, αλλά για να μας δωσει. "Πάντα ποιεῖ ἵνα δῷ ἡμῖν", λέει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. 

Και μάλιστα προσφέρεται να μας χαρίσει όχι κάτι μικρό κι ασήμαντο, αλλά το σπουδαιότερο: θέλει να μας κάνει μετόχους της αγιότητας και μακαριότητάς Του. Μας παιδαγωγεί "ἐπί τό συμφέρον, εἰς τό μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ (στίχος 10)". Αυτή την πνευματική ωφέλεια των θλίψεων ας μην την παρατρέξουμε, διότι  έχει πολύ βαρύνουσα σημασία. Με την παιδεία των θλίψεων γινόμαστε μέτοχοι της αγιότητας και μακαριότητας του Θεού! 

Το ότι επιτρέπει ο άγιος Θεός να αντιμετωπίζουμε θλίψεις, είναι επομένως πολύ ισχυρή απόδειξη της πατρικής αγάπης Του. "Ἐγώ ὅσους ἐάν φιλῶ, ἐλέγχω καί παιδεύω", βεβαιώνει ο Κύριος στο ιερό βιβλίο της Αποκαλύψεως (γ, 19). Εκείνους τους οποίους εγώ αγαπώ, τους ελέγχω και τους παιδαγωγώ και τους βοηθώ επάνω στα πράγματα και στα γεγονότα της ζωής τους να γνωρίσουν τα σφάλματά τους και να διορθωθούν. 

Επίσης το ότι μας παιδαγωγεί ο Θεός με τις θλίψεις είναι πολύ ισχυρή απόδειξη του ότι μας αναγνωρίζει γνήσια παιδιά Του. "Οὐ εἶπε, πᾶς ὁ μαστιζόμενος, υἱός, άλλά πᾶς ὁ υἱός μαστιγοῦται",Δεν είπε: όποιος μαστιγώνεται είναι υιός, αλλά όποιος είναι γνήσιος υιός του Θεού, δοκιμάζεται με θλίψεις. Μαστιγώνονται, συνεχίζει ο ιερός Πατήρ και οι ανδροφόνοι, και οι ληστές και οι γὀητες και οι τυμβωρύχοι. Αλλά εκείνοι, "οὐχ ὡς υἱοί μαστιγοῦνται, ἀλλά ὠς κακοί κολάζονται". Ενώ οι άνθρωποι του Θεού παιδαγωγούνται "ὡς υἱοί". Εάν δεν δοκιμάζονταν με θλίψεις, αυτό θα ήταν απόδειξη ότι θεωρούνται νόθα, κι όχι γνήσια παιδιά του Θεπύ (πρβλ. Εβρ. ιβ, 8). 

Άρα η παιδεία του Κυρίου είναι θεία παιδαγωγία που αποβλέπει στο πνευματικό και αιώνιο συμφέρον μας. Είναι μετάληψη της αγιότητας του Θεού. "Ἄρα ἡ παιδεία συμφέρον, ἄρα ἡ παιδεία μετάληψις ἁγιότητος ἐστι", επιλέγει ο χρυσορρήμων Πατήρ. Κι ακόμη δείχνει ότι ο ουράνιος Πατέρας και Θεός ευδοκεί στα υπάκουα παιδιά Του. Θέλει να μας χαρίσει τη Βασιλεία Του: "Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον· ὅτι εὐδόκησεν ὁ Πατήρ ὑμῶν δοῦναι ἡμῖν τήν βασιλείαν (Λουκ. ιβ, 32)". 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 36ο

 

Λέμε ότι ανήκουμε στον Θεό, ότι πιστεύουμε στον Θεό, αλλά αυτό πρέπει να αποδειχθεί με τη δοκιμασία της θελήσεως, της πίστεως και της υπομονής μας. Σύμφωνα με τον σοφό Σολομώντα, όπως ο χρυσός δοκιμάζεται στο χωνευτήρι, για να καθαρισθεί από τις διάφορες προσμείξεις, έτσι και ο Χριστιανός δοκιμάζεται στο καμίνι των θλίψεων, για να εξαγνισθεί (Σ. Σολ. γ, 6). Όπως ακόμη ο αθλητής δοκιμάζεται στο στάδιο, για να στεφανωθεί, έτσι και ο Χριστιανός δοκιμάζεται στο στάδιο του καλού αγώνα της πίστεως, για να λάβει το στεφάνι της αιώνιας ζωής. 

"Μακάριος ἀνήρ ὅστις ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τόν στέφανον τῆς ζωῆς, ὅν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν (Ιακ. α, 12)". Πανευτυχής και μακάριος είναι ο πιστός Χριστιανός που δοκιμάζεται με θλίψεις, διότι όταν από τη δοκιμασία αυτή γίνει σταθερός, δοκιμασμένος και γυμνασμένος, θα πάρει το λαμπρό και ένδοξο στεφάνι της αιώνιας ζωής, το οποίο υποσχέθηκε ο Κύριος σ' εκείνους που Τον αγαπούν. Ο Μέγας Βασίλειος σημειώνει ότι τον κυβερνήτη του πλοίου τον δοκιμάζει η φουρτούνα, τον αθλητή το στάδιο, τον στρατηγό ο πόλεμος, τον μεγαλόψυχο η συμφορά, "τόν Χριστιανόν δέ πειρασμός δοκιμάζει καί βασανίζει". 

Την αναγκαιότητα της δοκιμασίας τη διδασκόμαστε και από τη φύση. Διότι και τα δένδρα, όσο πιο πολύ τα φυσάει ο άνεμος, τόσο πιο βαθιές ρίζες απλώνουν στο χώμα. Και εάν η πέτρα δεν προσκρούσει σε άλλη πέτρα, δεν ανάβει σπινθήρας. Και το πήλινο δοχείο, αν δεν ψηθεί, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Και το σιτάρι, αν δεν συνθλιβεί στις μυλόπετρες, δεν γίνεται αλεύρι. Και τα σταφύλια, αν δεν λινοπατηθούν στο πατητήρι, δεν γίνονται κρασί.

 Το ότι η δοκιμασία των θλίψεων αυτούς που θλίβονται τους καθιστά δοκιμότερους, το βεβαιώνει και ο ιερός Χρυσόστομος: "Δοκιμωτέρους ποιεῖ τούς θλιβομένους ἡ θλῖψις". Και σε άλλη Ομιλία του προσθέτει ότι οι επιφορές των θλίψεων, που έρχονται αλυσιδωτές, η μια κατόπιν της άλλης, μας γυμνάζουν "πρός πλείονα ὑπομονήν καί τήν ἀνθρώπου ἀρετἠν βλάψαι οὐ δύνανται". Μας γυμνάζουν για μεγαλύτερη υπομονή και την αρετή του ανθρώπου δεν μπορούν να τη βλάψουν. 

Ο Κύριος προλέγει ότι οι άνθρωποι των εσχάτων θα αντιμετωπίσουν πολύ μεγάλη θλίψη, τέτοια που που δεν έχει γίνει από την αρχή του κόσμου ως τώρα, ούτε θα γίνει ποτέ παρόμοια (βλ. Ματθ. κδ, 21). Γιατί θα την επιστρέψει; Για να φανεί η υπομονή και η πίστη των χριστιανών: "Ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονή καί ἡ πίστις τῶν ἁγίων (Αποκ. ιγ, 10)". Η λέξη ''ὧδε" σημαίνει εδώ, πάνω στα πράγματα, δηλαδή την ώρα των πειρασμών και των θλίψεων· τότε φαίνεται η εγκαρτέρηση και η πίστη των Χριστιανών. Είναι αναμενόμενη η μεγάλη αυτή θλίψη, αλλά το βιβλίο της Αποκαλύψεως ενθαρρύνει τους πιστούς, βεβαιώνοντάς τους ότι δεν θα κυριαρχήσουν σ' αυτή ο διάβολος και οι αντίθετες δυνάμεις. 

Θα κυριαρχήσει "τό ἐσφαγμἐνον Ἀρνίον", ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που στη στολή Του είναι γραμμένο το όνομα: "βασιλεύς βασιλέων καί κύριος κυρίων (ιθ, 16)". Νικητές με τον Χριστό θα είναι όλο το νέφος Αγίων και Μαρτύρων. Από την πολύ μεγάλη θλίψη των εσχάτων ημερών θα αναδειχθούν πολύ μεγάλοι Άγιοι, τέτοιοι που σε καμιά άλλη εποχή δεν αναδείχθηκαν. Όλοι αυτοί θα συνδοξασθούν με τον Χριστό. Ο Κύριος θα τους βάλει να καθίσουν μαζί Του στον θρόνο του: "Ὁ νικῶν, δώσω αὐτῷ καθίσαι μετ' ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου (γ, 21)". 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Φράσεις για προβληματισμό 88ο μέρος

Να μιμηθούμε το παράδειγμα των Μάγων. Εκείνοι είχαν μπροστά το αστέρι και το ακολουθούσαν σταθερά. Εμείς έχουμε πίσω μας την ιστορία 2000 χρόνων και τους αμέτρητους μάρτυρες και Αγίους που μας δείχνουν το Θείο Βρέφος. Ας συνεχίσουμε την πορεία μας σταθερά, με πίστη σε Κείνον που μας βοήθησε να ξεκινήσουμε αυτήν την πορεία και θα είναι συμπαραστάτης μας μέχρι τέλους, μέχρι να βρεθούμε κοντά Του, για να Τον προσκυνήσουμε και να Τον δοξάζουμε αιωνίως (Σπουδαία σκέψη). 

Ελλάδα! Μια χώρα  μοναδική. Μια χώρα ιστορική, πλούσια σε πολιτισμό, γεμάτη από σπάνιες ομορφιές φυσικές και αξιόλογους ανθρώπους. Μια χώρα που γέννησε μέσα στην ιστορία σοφούς και ήρωες, πνευματικές ιδέες, εκφραστική ποίηση, απαράμιλλη τέχνη... Εδώ συναντήθηκαν το ωραίο με την αλήθεια, η ακρότητα με το μέτρο, η δωρική αυστηρότητα με την ιωνική κομψότητα, η φιλοσοφία με την αρετή, η γνώση με την εμπειρία,  η επιστήμη με την ποίηση, η καθημερινότητα με το όραμα, το φυσικό χάρισμα με τη δημιουργία, η παράδοση με την πρωτοτυπία, το ανθρώπινο με το θείο (Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου, Η Δράσις μας, αρ. τεύχους 572/Οκτώβριος 2019). 

Δάνεισε τον πλησίον σου κατά τον καιρό της ανάγκης σου. Και πάλι, συ που δανείστηκες, γύρισε πίσω το δάνειο στον πλησίον σου κατά τον συμφωνηθέντα χρόνο. Να τηρήσεις τον λόγο σου και να αποδειχθείς αξιόπιστος σ' αυτόν και τότε σε κάθε περίπτωση και καιρό θα βρεις ό, τι σου χρειαστεί. Πολλοί νόμισαν σαν εύρημα το προς αυτού δάνειο και επειδή δεν το επέστρεψαν, προξένησαν θλίψη σε εκείνους οι οποίοι τους βοήθησαν (Σοφία Σειράχ κθ, 2-3). 

Δώσε ψωμί και πάρε παράδεισο. Δώσε μικρά και πάρε μεγάλα. Δώσε θνητά και πάρε αθάνατα (Ι. Χρυσόστομος). 

Η ελεημοσύνη δεν είναι ένδειξη αγάπης του ελεήμονος ανθρώπου, αλλά κυρίως είναι ένδειξη της αγάπης και της πρόνοιας του Θεού για τον άνθρωπο (Σπουδαία σκέψη). 

Εάν φυσήξεις μια σπίθα, θα ανάψει περισσότερο κι εάν φτύσεις πάνω σε αυτήν θα σβησθεί. Και τα δύο, είτε το άναμμα είτε και το σβήσιμο της σπίθας από το στόμα σου γίνονται. Όμοια, από σένα εξαρτάται και να ανάψει και να σβήσει μια φιλονικία. Φιλονικία ασυγκράτητη και η οποία όλο αυξάνεται, ανάβει φωτιά και φιλονικία που συνεχίζεται και μεγαλώνει, καταλήγει σε αιματοχυσία. Ανάλογα με την ποσότητα και την ποιότητα της καυσίμου ύλης, θα φουντώσει και η φωτιά που θα προκύψει (Σοφία Σειράχ, κη, 8-12). 

Όταν ο Κύριος είπε στον Ζακχαίο "σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου", ο Ζακχαίος έδειξε έμπρακτη μετάνοια. Κι εμείς, όταν έρχεται ο καιρός να κοινωνήσουμε, ας παίρνουμε απόφαση να διορθώσουμε τη ζωή μας. Τότε με μεγάλη χαρά θα υποδεχόμαστε τον Κύριο μέσα μας και θ' ακούμε κι εμείς τη γλυκύτατη φωνή του: "Σήμερα έγινε σωτηρία σ' αυτό το σπίτι" (Σπουδαία σκέψη). 

Όπως το ρόδο αγάπησε τον ήλιο που μες στο φως του πρωτανθίζει και γύρω του γλυκιά ευωδιά σκορπίζει έτσι κι η πήλινη καρδιά μου, Εσένα, Κύριε ν' αγαπήσει και στης χαράς Σου μέσα το βασίλειο πάνω από κάθε θάνατο να ζήσει (Αντώνης Πιλλάς)

Βάλε φραγμό στο στόμα σου, φραγμό και στη λαλιά σου και από χίλια κόσκινα ας βγαίνει η μιλιά σου (Τα ποιήματα του καλόγερου).

Τα χτυπήματα του μαστιγίου ή της ράβδου προκαλούν χτυπήματα, το χτύπημα όμως της γλώσσας τσακίζει κόκαλα. Για τα λόγια σου κάνε ζυγαριά και ζύγια και ζύγιζέ τα πριν τα πεις. Και φτιάξε θύρα και σύρτη στο στόμα σου: "Καί τοῖς λόγοις σου ποίησον ζυγόν καί σταθμόν, καί τῷ στόματί σου ποίησον θύραν καί μοχλόν". Πρόσεχε μήπως γλιστρήσεις με τη γλώσσα σου, μήπως πέσεις μπροστά στον εχθρό, ο οποίος παραμονεύει και σου έστησε ενέδρα (Σοφία Σεράχ κη, 13-26). 

Της σιωπής το φάρμακο στέργε με καρτερία, αν θέλεις τάλαινα ψυχή την κάθαρση κι υγεία. Στέργε το φάρμακο ψυχή σιγή και ησυχία, αν όντως ποθείς τάλαινα αλλοίωση αγία (Σοφή σκέψη). 

Συγχώρησε τον πλησίον σου για την αδικία που σου έκανε, και τότε, όταν απευθύνεις κι εσύ δέηση και προσευχή, θα λυθούν και θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες σου. Σκέψου τις τελευταίες στιγμές της ζωής σου και παύσε να διατηρείς την έχθρα. Να θυμάσαι τη φθορά του σώματος και τον θάνατο και να μένεις πιστός στην τήρηση των εντολών του Κυρίου. Να θυμάσαι τις εντολές του Κυρίου και να μην τρέφεις οργή και εκδικητικές διαθέσεις κατά του πλησίον. Να μη λησμονείς τη Διαθήκη του Υψίστου και να παραβλέπεις τα σφάλματα των άλλων που προς εσένα τα κάνουν , είτε από άγνοια είτε από αδυναμία (Σοφία Σειράχ κη, 1-7). 

Δέκα λεπροί φώναζαν μια φορά κι επαναλάμβαναν πολλές φορές από τα βάθη της καρδιάς τους...  -Αυτό που ζητάτε θα γίνει. "Πορευθέντες "ἐπιδείξατε ἐαυτούς τοῖς ἱερεῦσι (Λουκά ιζ, 14)", για να διαπιστώσουν τη θαυμαστή θεραπεία σας. Από τους δέκα ένας μόνο ξεχώρισε και έτρεξε να συναντήσει τον Κύριο: "Ἔπεσεν ἐπί πρόσωπον παρά τούς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτόν (λουκά ιζ, 16)". Όσοι έμαθαν στη ζωή τους να δοξολογούν και να ευχαριστούν τον Κύριο, αυτοί ζουν όπως οι άγγελοι, οι οποίοι ζωή τους έχουν αυτή την αδιάκοπη δοξολογία. Αν τους την κόψεις, τους κόβεις τη ζωή (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!