Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Αποστάγματα θεϊκών και πατερικών κειμένων




Τὸν ἐπὶ γῆς Ἄγγελον, καὶ ἐν οὐρανοῖς ἄνθρωπον Θεοῦ, τοῦ κόσμου τὴν εὐκοσμίαν, τὴν τρυφὴν τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν ἀρετῶν, τῶν Ἀσκητῶν τὸ καύχημα, Ἰωάννην τιμήσωμεν· πεφυτευμένος γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ, ἐξήνθησεν δικαίως.... (Από τον εσπερινό της γιορτής του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος)

Κανείς δεν πρέπει ούτε τους νέους να κατηγορεί ούτε τους γέροντες να εγκωμιάζει. Διότι ούτε το γήρας είναι αρετή ούτε η νεότητα κακία. Πολλοί νέοι έδειξαν ορθή ζωή και σκέψη, ενώ πολλοί γέροντες έπεσαν. Δεν βρίσκεται στη διαφορά της ηλικίας η αρετή και η κακία, αλλά στη διαφορά της γνώμης. Αν προσέχεις και αγωνίζεσαι, σε τίποτα δεν σε βλάπτει η νεανική ηλικία. (Ιωάννης Χρυσόστομος)
Ξένια καί δῶρα άποτυφλοῖ ὀφθαλμούς σοφῶν καί ὡς φιμός ἐν στόματι άποτρέπει ἐλεγμούς: φιλοξενία και δώρα τυφλώνουν τα μάτια και των συνετών δικαστών και σαν φίμωτρο στο στόμα εμποδίζουν τους ελέγχους και τις επιτιμήσεις. (Σοφία Σειράχ, κ, 29)
Το διαζύγιο είναι υπόθεση ανθρώπινης νομοθεσίας. Είναι ασεβές να δέχεται κάποιος ως έγκυρο-και κάτι που επιτρέπεται-εκείνο το οποίο ο Θεός απορρίπτει και να επιδοκιμάζει ό, τι ο Θεός κατακρίνει. (Π. Ν. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το κατά Μάρκον)
Μή τά ἑαυτῶν ἕκαστος σκοπεῖτε, ἀλλά καί τά ἑτέρων ἕκαστος: Ο καθένας ας μην προσέχει μόνο τα δικά του συμφέροντα, αλλά και τα συμφέροντα των άλλων. (Προς Φιλιππησίους, β, 4)
Τοιοῦτον ἡ τῆς ἐλεημοσύνης ἡ δύναμις, ἀθάνατον πρᾶγμα καί ἀκήρατον, καί οὐδέποτε σβεσθῆναι δυνάμενον: τέτοια είναι η δύναμη της ελεημοσύνης, πράγμα αθάνατο και απρόσβλητο, πράγμα το οποίο ποτέ δεν μπορεί να χαθεί. (Ιωάννης Χρυσόστομος)
Ευλογημένη η Υπεραγία Μητέρα του Λυτρωτού μας! Ύψιστο δώρο του Θεού στον κόσμο μας. Κράτησε στα σπλάχνα της τον ίδιο τον Δημιουργό των πάντων. Ετοίμασε λιμάνι σωτηρίας για το ναυαγισμένο ανθρώπινο γένος, για όλους μας. Ως γνήσια παιδιά της ας φροντίσουμε πρωτίστως να της μοιάσουμε, να αγαπήσουμε τις μοναδικές αρετές της και κατά δύναμη να αγωνιστούμε να τις αποκτήσουμε. Και να της χαρίσουμε δώρο ευγνωμοσύνης το να βρούμε σωτηρία, γαλήνη ψυχής και ασφάλεια στο λιμάνι που Εκείνη δια της χάριτος του Θεού μας ετοίμασε, τον Υιό της, τον Κύριο και Θεό μας! "Χαῖρε ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις" (Σκέψεις ιεράρχη)
Θλιβομένης κοιλίας ταπεινοῦται καρδία· θεραπευομένης δέ αὐτῆς γαυριᾷ λογισμός: όταν η κοιλιά θλίβεται (πεινάει, στερείται), τότε η καρδιά ταπεινώνεται. Όταν όμως ικανοποιήσουμε (τις απαιτήσεις) της (κοιλιάς), τότε φουσκώνει (υπερηφανεύεται) ο λογισμός. (Ιωάννης της Κλίμακος)
Ἕκαστος ἡμῶν περί ἑαυτοῦ λόγον δώσει τῷ Θεῷ: ο καθένας από μας θα δώσει λόγο στο Θεό για τον εαυτό του. (Προς Ρωμαίους, ιδ, 12) 
Μια προφητεία του Κοσμά του Αιτωλού έλεγε ότι κάποτε θα ανακαλυφθεί ένα κουτί που τα κέρατά του θα φτάνουν μέχρι τη σκεπή του σπιτιού και θα τρελάνει τον κόσμο. Και φυσικά μιλάμε για μια πραγματοποιημένη προφητεία, την τηλεόραση! (Λόγια ιεράρχη)
Όσο ο Χριστιανός αναπτύσσει την ενεργητικότητά του προς τα έξω, τόσο έχει ανάγκη να ανανεώσει τις εσωτερικές δυνάμεις του στην περισυλλογή της απομονώσεως. (Π. Ν. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το κατά Λουκάν)
Σε κάποιον αδελφό, που τον ρώτησε τι να κάνει, όταν έχει πειρασμούς, ο Αβάς Μωυσής αποκρίθηκε: "Τρέξε κλαίγοντας στην αγαθότητα του Θεού και φώναξε με όλη τη δύναμη της ψυχής σου, ζητώντας βοήθεια":"ἐγγύς Κύριος πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτόν" (Ο Θεός είναι κοντά σε εκείνους που Τον επικαλούνται)
Νους που δεν διαχέεται με τη συνεχή εξωστρέφεια προς τα έξω (προς τα εκτός του εαυτού του) επανέρχεται προς τον εαυτό του και διά μέσου του εαυτού του προς τον Θεό. (Μ. Βασίλειος)
Προσεληλύθατε....μυριάσιν ἀγγέλων πανηγύρει: έχετε προσέλθει.... στη χαρμόσυνη γιορτή μαζί με χιλιάδες αγγέλους. (Προς Εβραίους, ιβ, 22-23)
Μεριμνώντας ο Θεός των όλων για τη δική μας αδυναμία, ούτε μας αφήνει να ζούμε συνεχώς με τις θλίψεις, για να μην αποδεικνύεται η ασθένεια της φύσης μας, αλλά μας βοηθά αμέσως, ενισχύοντας την προθυμία μας και ενθαρρύνοντας τη σκέψη μας, ούτε μας αφήνει να ζούμε διαρκώς με ανέσεις, για να μην παρασυρθούμε προς την κακία, με το να γινόμαστε πιο ράθυμοι. Γιατί η ανθρώπινη φύση, όταν ζει με πολλές ανέσεις, λησμονεί την ευγενική της καταγωγή και δεν παραμένει στα πλαίσια που της αρμόζουν. Γι’ αυτό ο Kύριος, σαν φιλόστοργος πατέρας, άλλοτε μεν μας χαρίζει άνεση, άλλοτε δε μας σωφρονίζει, ώστε με τον τρόπο αυτόν να ρυθμίσει την υγεία της ψυχής μας. (Ιωάννης Χρυσόστομος)
Το λιβάνι πρέπει να ριχτεί στη φωτιά, για να ελευθερωθεί η μυρωδιά του. Το χωράφι πρέπει να το σχίσει το αλέτρι, για να δεχθεί τη σπορά. Και το σιτάρι πρέπει να συνθλιβεί κάτω απ’ τη μυλόπετρα, για να γίνει αλεύρι(ψωμί).  Φαίνεται, λοιπόν, πως τα πολυτιμότερα πράγματα στη ζωή έρχονται έπειτα από πολλές δοκιμασίες.(Πατερικός λόγος)

           

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
 Καλό μήνα Απρίλιο αύριο!


Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

25η Μαρτίου: μέρα αλήστου μνήμης



Με μιας ανοίγει ο ουρανός, τα σύγνεφα μεριάζουν,
οι κόσμοι εμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν.
Μια φλόγα αστράφτει... ακούονται ψαλμοί και μελωδία...
Πετάει έν' άστρο... σταματά εμπρός εις τη Μαρία...
«Χαίρε της λέει αειπάρθενε, ευλογημένη χαίρε!
Ο Κύριός μου είναι με σε. Χαίρε Μαρία, Χαίρε!»

Επέρασαν χρόνοι πολλοί...
Μια μέρα σαν εκείνη
αστράφτει πάλι ο ουρανός...
Στην έρμη της την κλίνη
λησμονημένη, ολόρφανη, χλωμή κι απελπισμένη,
μια κόρη πάντα τήκεται, στενάζει αλυσωμένη.
Τα σιδερά είναι ατάραγα, σκοτάδι ολόγυρά της.
Η καταφρόνια, η δυστυχιά σέπουν τα κόκαλά της.

Τρέμει με μιας η φυλακή και διάπλατη η θυρίδα
φέγγει κι αφήνει και περνά έν' άστρο, μιαν αχτίδα.
Ο Άγγελος εστάθηκε, διπλώνει τα φτερά του...
«Ξύπνα, ταράζου, μη φοβού, χαίρε, Παρθένε, χαίρε.
Ο Κύριός μου είναι με σε, Ελλάς ανάστα, χαίρε».
Οι τοίχοι ευθύς σωριάζονται. Η μαύρ' η πεθαμένη
νοιώθει τα πόδια φτερωτά. 

Στη μέση της δεμένη χτυπάει η σπάθα φοβερή. Το κάθε πάτημά της ανοίγει μνήμ' αχόρταγο. Ρωτά για τα παιδιά της...
Κανείς δεν αποκρένεται...Βγαίνει πετά στα όρη...
Λιώνουν τα χιόνια όθε διαβεί, όθε περάσει η Κόρη.
  «Ξυπνάτε εσείς που κοίτεστε, ξυπνάτε όσοι κοιμάστε,
το θάνατο όσοι εγεύτητε, τώρα ζωή χορτάστε».

Οι χρόνοι φεύγουνε, πετούν και πάντα εκείνη η μέρα
είναι γραμμένο εκεί ψηλά να λάμπει στον αιθέρα
μ' όλα τα κάλλη τ' ουρανού. Στολίζεται όλη η φύση
με χίλια μύρια λούλουδα για να τη χαιρετήσει.

Γιορτάστε την, γιορτάστε την. Καθείς ας μεταλάβει
από τη χάρη του Θεού. Και σεις και σεις οι σκλάβοι,
όσοι τη δάφνη στη καρδιά να φέρετε φοβάστε,
αφορεσμένοι να 'στε. 

(Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, Ευαγγελισμός-Ελληνισμός)


Από κρότον οργάνων βοϊζει
της Γραβιάς το βουνό αντικρύ,
λάμπουν όπλα χρυσά και λερή
φουστανέλα μαυρίζει.

Προς το Χάνι χορός κατεβαίνει
απ΄οδόν ελικώδη λοξήν
και φλογέρα με ήχον οξύν
χορού άσμα σημαίνει.


Ο Οδυσσεύς ο ταχύπους ηγείται
του μαχίμου εκείνου χορού
και εγκύμων σκοπού τολμηρού
προς το Χάνι κινείται.

Εκεί δε τον χορόν διαλύει
κλεί την μάνδραν και ούτω λαλεί:
Η Πατρίς μας εδώ μας καλεί
στρατιώται ανδρείοι.


Μετ΄ολίγον εδώ καταφθάνει
στρατιά μυριάδων εχθρών
είναι στάδιον δόξης λαμπρόν
το μικρόν τούτο Χάνι.

Εις το μέγα στενόν θα ξυπνήσουν
οι Αρχαίοι της Σπάρτης νεκροί
και τον τόπον αυτόν φοβεροί
τουρκομάχοι θα σείσουν.


Κ' η σκιά του Διάκου παρέκει
του εις την σούβλαν ψηθέντος σκληρά
με μεγάλην θ'ακούσει χαρά
να βροντά το τουφέκι.

Εκεί κάτω κοιτάξετε, φθάνει
ο πομπώδης στρατός των εχθρών.
Ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν
Το μικρόν τούτο χάνι.

Στρέφουν όλοι και βλέπουν. Διέβη
το ποτάμι απίστων πληθύς
και ακούγεται γδούπος βαθύς
και ο τόπος σαλεύει.


Πιστολίων ακούονται κτύποι
και βαρβάρων φωναί συνεχείς
και τινάσσουν την χαίτην ταχείς
και αφρόεντες ίπποι.

Προ των άλλων ξιφήρης προβαίνει
εις δερβίσης τον ίππον κεντών.
Ο υιός του Ανδρούτσου αυτόν
ερωτά: πού πηγαίνει;


Αποκρίνετ' εκείνος: Να σφάξω
όπου βρω του προφήτου εχθρούς
και πατών τους απίστους νεκρούς
τον Αλλάχ ν' ανακράξω.


Αλλ' εδώ, ω υιέ του προφήτου,
μιναρέν δεν θα βρεις υψηλόν
αλλά μόνον τουφέκι καλόν
και ιδού η φωνή του.

Και ηνία και σπάθην αφήνει
ο δερβίσης στο στέρνο πληγείς
και με κρότον πεσών καταγής
ρείθρον αίματος χύνει.

 Του θανάτου ιδρώς περιβρέχει

το χλωμόν μέτωπόν του ευθύς
και ο ίππος αυτού πτοηθείς
κούφος κι εύκαιρος τρέχει....
(Το χάνι της Γραβιάς, Χρήστου Ζαλοκώστα, μέρος Α)


Παιδιά, σαν θέτε λεβεντιά και κλέφτες να γενείτε
Εμένα να- γεια σας, παιδιά, εμένα να ρωτήσετε
Εμένα να ρωτήσετε να σας ομολογήσω
Της κλεφτουριάς, γεια σας, παιδιά, της κλεφτουριάς τα βάσανα
Της κλεφτουριάς τα βάσανα και των κλεφτών τα ντέρτια
Μαύρη ζωή, γεια σας, παιδιά, μαύρη ζωή που κάνουμε
Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες
Ποτέ μας δεν- γεια σας, παιδιά, ποτέ μας δεν αλλάζουμε
Ποτέ μας δεν αλλάζουμε και δεν ασπροφορούμε
Ολημερίς, γειά σας, παιδιά, ολημερίς στον πόλεμο
Ολημερίς στον πόλεμο, τη νύχτα καραούλι .


Χαρά που το΄χουν τα βουνά, τα κάστρα περηφάνια,γιατί γιορτάζει η Παναγιά, γιορτάζει κι η Πατρίδα, σαν βλέπουν διάκους με σπαθιά, παπάδες με τουφέκια, σαν βλέπουν και τον Γερμανό, της Πάτρας το Δεσπότη, να ευλογάει τ' άρματα, να εύχεται τους λεβέντες (Δημοτικό τραγούδι)

Ο δικός μου ο ξεσηκωμός δε μοιάζει μήτε με των Φράγκων, μήτε με κανενού άλλου. Εμείς θ’ αναστήσουμε μία πατρίδα
πού κεφάλι θά'χει τό Χριστό. Κι ὄχι ἀνθρώπους.
(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης) 
Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα μου καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ῾νεργήσω κι᾿ ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάμουν.....
Θρησκεία δεν αλλάζομεν εμείς, μήτε την πωλούμεν (Στρατηγός Μακρυγιάννης)

Τιμή και δόξα στους αθάνατους ήρωες!

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! Χρόνια ευλογημένα σε όλους!


Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Αμαρτία και πράξη




Ευλογημένη πράγματι περίοδος η Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Περίοδος αγώνα κατά του διαβόλου, περίοδος προσεγγίσεως του Θεού. Περίοδος μετανοίας. "Ἐγγίσατε τῷ Θεῷ καί ἐγγιεῖ ὑμῖν" (Ιακώβου, δ, 8). "Ταλαιπωρήσατε", "πενθήσατε", "κλαύσατε", "ταπεινώθητε". Πόσο θα άλλαζε ριζικά η ζωή μας, αν έστω και λίγο προσπαθούσαμε να τα κάνουμε αυτά βίωμά μας! Αυτή την ευκαιρία, που και εφέτος μας χαρίζει ο Κύριος, ας την εκμεταλλευθούμε. (Λόγια ιεράρχη)
Ο Γκάντι παρουσίαζε 7 κοινωνικές αμαρτίες:
1. Πολιτική χωρίς αρχές
2. Πλούτος χωρίς εργασία
3. Απολαύσεις χωρίς συνείδηση
4. Παιδεία χωρίς χαρακτήρα
5. Εμπόριο χωρίς ηθική
6. Λατρεία χωρίς θυσίες
7. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
Πίστη και πατρίδα είναι για μας ένα πράγμα. Κι όποιος πολεμά το ένα, πολεμά και το άλλο κι ας μην ξεγελιέται. Η μάνα μας η πνευματική είναι η Ορθόδοξη εκκλησία μας, που ποτίστηκε με πολύ κι αγιασμένο αίμα. Κανένας λαός δεν έχυσε και δεν χύνει ως τα σήμερα το αίμα του για την πίστη του, όσο ο δικός μας. (Φώτης Κόντογλου)
ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες: να γίνεστε συμμέτοχοι και βοηθοί στις ανάγκες των χριστιανών (Προς Ρωμαίους ιβ, 13) 
Δεν υπάρχει τίποτε από όσα ο άνθρωπος παίρνει απέξω και εισάγει μέσα του με την τροφή, το οποίο μπορεί να τον κάνει βέβηλο και ακάθαρτο θρησκευτικά. Αλλά εκείνα που βγαίνουν απ' αυτόν και τη μολυσμένη καρδιά του, αυτά είναι που κάνουν τον άνθρωπο ακάθαρτο και βέβηλο (Μάρκου ζ, 15)
Προσοχή: να μην καλλιεργούμε την κλίση προς τα ελαφρά αμαρτήματα. Να μην τα δικαιολογούμε με ελαφρά συνείδηση, διότι είναι δήθεν μικρά, μια και το παραμικρό αμάρτημα κρύβει μέσα του πολύ φαρμάκι, πολύ δηλητήριο! "Οι μύγες που ψόφησαν μέσα στο μύρο, το βρομίζουν (Εκκλησ. ι, 1) 
Πᾶσαι αἱ πνευματικαί δυνάμεις σου πρέπει νά ὁρμῶνται καί νά ἄγωνται ἐκ τῆς ἐπιθυμίας καί τοῦ πόθου τῆς ἑνώσεως μετά τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἄκρου ἀγαθοῦ. Ἡ δέ ἕνωσις αὐτή εἶναι τό τέλος καί ὁ σκοπός πρός τόν ὁποῖον ἀποβλέπει ἡ ἀγάπη, ἥτις αγάπη δέν θά παύσῃ ποτέ, ἀλλά θά εἶναι αἰωνία, πληροῦσα ἀπείρου χαρᾶς τόν ἡνωμένον μετά τοῦ Θεοῦ (Αρχιμ. Ευσεβίου Ματθοπούλου, "Ὁ προορισμός τοῦ ἀνθρώπου" 
Να δοξάσουμε τον άγιο Θεό για το μεγάλο φως της Χριστιανικής διδασκαλίας, με το οποίο μας φώτισε ο Κύριος. Ο λόγος του Θεού, που ακούμε στο κήρυγμα ή μελετούμε στο ευαγγέλιο και τα ορθόδοξα Χριστιανικά βιβλία, είναι το φως το πνευματικό που μας δείχνει το δρόμο ο οποίος οδηγεί στον Θεό. Μας καλεί όλους με βαθιά μετάνοια να γνωρίσουμε τον Κύριο και να συντονίσουμε τα βήματα της ζωής μας σύμφωνα με το άγιο θέλημά Του, για να είναι φωτεινή η πορεία της ζωής μας εδώ στον κόσμο. (Κυριακοδρόμιο, τόμος 3ος, εκδόσεις Σωτήρ)
Ως πότε η δόξα των προγόνων σας θα καλύπτει τα δικά σας σφάλματα; (Ο Καίσαρας προς τους Αθηναίους) 
Θέλω να είμαι πάντοτε πειθαρχικός στους ανωτέρους μου, συμπαθητικός στους κατωτέρους μου, πιστός στους φίλους μου, επιεικής στους εχθρούς μου (π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος)
Το άπλυτο κορμί το πλένεις. Καθαρίζει. Η βρόμικη ψυχή πώς πλένεται; (Μενέλαος Λουντέμης “Αγέλαστη Άνοιξη”)
Τον ταπεινόφρονα άνθρωπο κανείς ποτέ δεν τον μισεί, ούτε καταφρονεί. Αυτός αγαπά όλους και όλοι τον αγαπούν. Όπου πλησιάζει, ως άγγελο φωτός τον βλέπουν και προσφέρουν σ' αυτόν ιδιαίτερη τιμή. Η βραχυλογία του (δηλαδή τα λίγα λόγια του) είναι ως οι άπειροι λόγοι σοφών. (Ισαάκ ο Σύρος)
Ασύλληπτο το μέγεθος αυτών που πραγματοποιούνται κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας. Ο Θεός κατεβαίνει αισθητότερα στη γη και προσφέρεται στους πιστούς ως τροφή υπερουράνιος, θεϊκή. Οι Άγγελοι συμμετέχουν ολόψυχα στα τελούμενα με ύμνους και δοξολογίες, αλλά και εκστατικοί και έκθαμβοι για την άπειρη συγκατάβαση του απείρου Θεού. Ας συμμετέχουμε με φόβο και κατάνυξη και με ολόψυχη αφοσίωση στην κορυφαία πράξη του κόσμου, στο θαύμα των θαυμάτων, τη θεία Λειτουργία! (Λόγια ιεράρχη)
Ας καταφεύγουμε στον ελεήμονα Θεό εξομολογούμενοι ειλικρινά τις αμαρτίες μας· δέχεται πάντοτε τη μετάνοια των αμαρτωλών ο πολυεύσπλαχνος και χαρίζει τη συγχώρηση: "Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο."(Λόγια ιεράρχη)
Ο τάφος είναι ο τελευταίος σταθμός του παρόντος βίου και ο πρώτος του μέλλοντος. 
Ας συγχωρούμε από το βάθος της ψυχής μας όσους τυχόν  μας έβλαψαν ή μας αδίκησαν. Να νηστεύσουμε από την αμαρτία. Όλοι ας αποφύγουμε κάθε κακό κι ας κάνουμε ό, τι καλό μπορούμε να κάνουμε. Με αυτόν τον τρόπο θησαυρίζουμε θησαυρούς στον ουρανό την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. (Κυριακοδρόμιο, τόμος 1ος, εκδόσεις Σωτήρ)
Δεν είναι εύκολη υπόθεση η αληθινή αυτομεμψία. Ο άνθρωπος δύσκολα στρέφεται στον εαυτό του και ευκολότερα παρασύρεται να αρχίσει να ασχολείται με τα λάθη των άλλων. Και βρίσκει αναρίθμητες δικαιολογίες, για να το κάνει αυτό. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν μπορεί να ησυχάσει ποτέ. Είναι πάντα από κάτι ταραγμένος. Ενώ η αυτομεμψία, είναι μεν δύσκολη, γεμίζει όμως τον άνθρωπο με βαθιά ειρήνη και με τη βεβαιότητα ότι έχει βρει έλεος ενώπιον του Κυρίου. Και τελικά σώζει τον άνθρωπο. (Λόγια ιεράρχη)
Την ψυχή μας, αδελφοί, την ψυχή μας. Αυτήν ας προσέξουμε να μη χάσουμε. Τι να κάνουμε όλα τα καλά του κόσμου, εάν αυτά γίνουν αιτία να χάσουμε αιώνια την ψυχή μας; Ας προσπαθούμε να ζούμε όπως ο Κύριος μας ζητεί. (Κυριακοδρόμιο, τόμος 2ος, εκδόσεις Σωτήρ) 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!  


Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Η μνήμη της Κυριακής της Ορθοδοξίας



Το περιεχόμενο της Κυριακής της Ορθοδοξίας είναι η πανηγυρική διακήρυξη της πίστεώς μας στον Κύριό μας Ιησούν Χριστόν, τον μόνο αληθινό Θεό. Η ενθουσιώδης ομολογία, πως ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας, που θα σώσει τον κόσμο, αποτελεί και την διήκουσα έννοια της ευαγγελικής περικοπής, που διαβάζεται στη θεία Λειτουργία της Κυριακής της Ορθοδοξίας. 
Μέσα στην Εκκλησία απολαμβάνουμε την χάρη Του και ετοιμάζουμε τη σωτηρία μας. Όλα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας και την παράδοσή της μιλούν για τον Χριστό, γι’ αυτό και ο αληθινός Χριστιανός παντού οφείλει να βλέπει τον Χριστό. Κι αν μια άλλη σύγχρονη εικονομαχία, δηλαδή η εκκοσμίκευση, προσπαθεί να επηρεάσει την Εκκλησία για να την μετατρέψει σε κόσμο μέσα από τον πανθρησκειακό συγκρητισμό, τον οικουμενισμό, την παγκοσμιοποίηση και τη νέα τάξη πραγμάτων, εμείς θα ομολογούμεν Χριστόν.  
Θα ομολογούμε το φρόνημα των Ορθοδόξων Ελλήνων, όπως ακριβώς το διακήρυτταν και οι ηρωικοί πολεμιστές του 1821, λέγοντας: «Η υπέρ της πατρίδος μας αγάπη, ο υπέρ Χριστού έρως και η σταθερά μας τελευταία απόφασις του να ζήσωμεν Χριστιανοί ελεύθεροι, ει δε μη να χαθώμεν».
Εορτάζουμε σήμερα την ιερά μνήμη όλων όσοι αγωνίσθηκαν για την Αλήθεια και θυσιάσθηκαν για τον Χριστόν. Εορτάζουμε τους Μάρτυρες, τους Ομολογητές, τους Ήρωες της πίστεως όλων των εποχών, που συνθέτουν το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού, Αυτής που είναι στρατευμένη στη γη και Αυτής που θριαμβεύει στον ουρανό.
Εορτάζουμε την παρουσία των ψυχών τους κάτω από τον υπερουράνιο θυσιαστήριο, απ’ όπου, σύμφωνα με την αποκαλυπτική όραση του Ιωάννου (βλ. Αποκάλυψη, ς΄7), πλημμυρισμένοι στο μαρτυρικό τους αίμα, εναγωνίως μας περιμένουν και δέονται για την αίσια έκβαση του αγώνος της ορθόδοξης χριστιανικής βιοτής μας. 
Όλοι τους συντροφεύουν την ορθόδοξη χριστιανική πορεία μας, ώστε να μην απελπιζόμαστε στις πονηρές ημέρες που ζούμε, εν μέσω κρίσεων στη ζωή και την πατρίδα μας. Ιδιαιτέρως σήμερα επ’ ουδενί λόγω δεν πρέπει να χάσουμε την πίστη μας στον Χριστό, τον αρχηγόν της ζωής, το θάρρος και την ελπίδα μας σ’ Εκείνον, που μας είπε: «Εγώ είμαι για εσάς η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (βλ. Ιω. ιδ΄ 6). 
Θα προχωρήσουμε κρατώντας το αισιόδοξο κήρυγμα που με δύο μόνο λέξεις μας λέει τα πάντα: «Ευρήκαμεν τον Χριστόν». Εμείς, οι Έλληνες Ορθόδοξοι, ας μη ξεχνάμε ποτέ ότι ευρήκαμεν τον Χριστόν, ευρήκαμεν τον Σωτήρα της ψυχής μας, την αιώνια Λύτρωσή μας! 
Ο Ορθόδοξος Χριστιανός αγωνιστής απαιτείται καθημερινά να δίνει την ομολογία της πίστεως, να ορθοδοξεί, να ορθοτηρεί, να είναι γνήσια και αυθεντική εικόνα του Χριστού. Και στον αγώνα της ζωής μας, όσο δύσκολος κι αν υπάρχει, ας έχουμε υπ’ όψιν μας και τον άγιον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος μας ενθαρρύνει λέγοντας: «Προχωρούμε δια της στενής οδού και με θάρρος και με φόβο. 
Με φόβο εξαιτίας των γκρεμών, που υπάρχουν εκατέρρωθεν του δρόμου της ζωής μας. Με θάρρος διότι προηγείται και μας συνοδεύει ο Χριστός. Κοίταξε προς τα πίσω και θα δεις τον Χριστό να πεθαίνει για εσένα, κοίταξε μπροστά σου και θα δεις τον Χριστό να έρχεται για σένα» (βλ. Ομιλία κστ΄ Εις το κατά Ματθαίον, PG 57, 340). Εύχομαι η γήινη πορεία μας να είναι ουρανόδρομη, αγωνιστική και νικηφόρα.
(Μητροπολίτου Σάμου και Ικαρίας, κ. Ευσεβίου, Η Κυριακή της Ορθοδοξίας και η ιερή μνήμη όσων αγωνίστηκαν για την αλήθεια, Εφημερίδα Δημοκρατία, Σάββατο 8/3/2014)
Ο θεσμός των ιερών εικόνων εκφράζει ουσιαστικώς και παραστατικώς τον θείον και τον ανθρώπινον, τον εγκόσμιον άμα και τον υπερκόσμιον χαρακτήρα της υποστάσεως της Ορθοδόξου εκκλησίας, διό και συνιστά το πλέον βασικόν εξωτερικόν γνώρισμα αυτής. Διά τούτο ακριβώς και η επέτειος της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων του έτους 843 δια των αποφάσεων της Ζ' Οικουμενικής συνόδου, ονομάζεται εορτή της Ορθοδοξίας και πανηγυρίζεται μεγαλοπρεπώς την πρώτην Κυριακήν των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την αποκαλουμένην ούτω "Κυριακή της Ορθοδοξίας". (Καθηγητή Μάρκου Α. Σιώτου, Ιστορία και θεολογία των ιερών εικόνων)
Προνόμιο, τιμή και ευθύνη όλων μας είναι η διάδοση του λόγου του Θεού. Ευθύνη, διότι είμαστε ευεργετημένοι ως μέλη της αγίας Εκκλησίας του Χριστού. Τιμή, διότι το έργο αυτό είναι το ύψιστο πάνω στη γη. Αλλά και προνόμιο, γιατί η εποχή μας αποτελεί πρόκληση για την εργασία αυτή. Το χωράφι είναι σκαμμένο. Ας το ποτίσουμε όλοι μας, για να ριζώσει βαθιά ο λόγος του Θεού και να καρποφορήσει πλούσια: "Ἔρχου καί ἴδε (Ιωάννη, α, 47)" [Σκέψεις ιεράρχη]

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 


 
Related Posts with Thumbnails