Ο γάμος, η βάπτιση και η ελεύθερη συμβίωση (μέρος 6ο-τελευταίο)

Αλλά έτσι το μυστήριο το βλέπουν σαν κάτι τυπικό, και στον Θεό καταφεύγουν πολύ καθυστερημένα. Όμως ο αιώνιος και αδιάψευστος λόγος του Θεού προειδοποιεί: "Ἐάν μή Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες (Ψαλ. ρκστ, [126] 1)". 

Αν ο Θεός δεν βοηθήσει, μάταια κτίζουν οι οικοδόμοι μια οικία. Ένα λάθος των μηχανικών, μια απροσεξία στα υλικά, ένας σεισμός, και όλα μπορεί να γίνουν ερείπια. Πολύ περισσότερο, ένα πνευματικό οικοδόμημα, όπως είναι η οικογένεια, δεν μπορεί να στηθεί καλά και να αντέξει στις θύελλες της ζωής, αν δεν θεμελιωθεί σταθερά στην ευλογία του Θεού και στον άγιο νόμο Του.

Η καλή διάθεση των ανθρώπων δεν αρκεί. Διότι οι άνθρωποι είμαστε πάντοτε ατελείς, με ελλείψεις, με αδύνατο χαρακτήρα, με πολλές εμπάθειες, που μας καθιστούν συχνά ανυπόφορους στους άλλους. Θα δοκιμάσουν πρώτα αν ταιριάζουν, λένε. Αλλά ποτέ δεν μπορούν να ταιριάζουν τελείως οι άνθρωποι. Όσες ομοιότητες κι αν έχουν, πάντα υπάρχουν διαφορές. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένας κόσμος ανεπανάληπτος, με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Όσο και αν δύο άνθρωποι φαίνεται πως πορεύονται ομαλά, αργά ή γρήγορα θα παρουσιασθούν δυσκολίες μικρές ή μεγάλες στην κοινή τους πορεία. Το ζήτημα δεν είναι να είμαστε βέβαιοι από την αρχή πως δεν θα υπάρξουν προβλήματα-διότι αυτά θα παρουσιασθούν οπωσδήποτε. Αναγκαίο είναι να γνωρίζουμε πώς να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία τα προβλήματά μας. Όχι πώς να προχωρούμε χωρίς δυσκολίες, αλλά πώς να συνεχίζουμε παρά τις δυσκολίες. Αυτή είναι η ομορφιά της ζωής. 

Αυτοί που συνδέονται με αληθινή αγάπη, τη διαφορετικότητά τους την αφήνουν να ενεργεί συμπληρωματικά, όχι διχαστικά. Διότι γνωρίζουν να εκτιμούν και να αξιοποιούν το διαφορετικό του άλλου. 

Και ακόμη· έχουν τη δύναμη να βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του άλλου, μπορούν να ανέχονται, να υποχωρούν, να θυσιάζουν το δικό τους, να νικούν τον εγωισμό, που τραυματίζει την ενότητα, ψυχραίνει την αγάπη και οδηγεί τελικά σε αδιέξοδο και αποτυχία τις ανθρώπινες σχέσεις και καταρρακώνει και απελπίζει τις ψυχές. 

Στην περίπτωση αυτή. αν υπάρχουν και παιδιά, πώς θα ξεπεράσουν τις δραματικές καταστάσεις που προκαλούνται στις αθώες και άπλαστες ψυχές τους; Πού θα καταλήξουν βαριά πληγωμένα και άσπλαχνα παρατημένα από τους γονείς τους; Τι δρόμο θα πάρουν χωρίς καμιά αληθινή και ουσιαστική φροντίδα;

Μόνο η αγάπη προς τον Θεό μπορεί να εμπνεύσει στις ψυχές των ανθρώπων την αληθινή αγάπη και μεταξύ τους. Όταν αυτή η αγάπη υπάρχει, όλα τα εμπόδια ξεπερνιούνται. Ο γάμος είναι μυστήριο μεγάλο και ιερό, και όταν οι νέοι άνθρωποι συμμετέχουν σ' αυτό συνειδητά, παίρνουν χάρη, για να θεμελιώσουν γερά το οικοδόμημα της ευτυχίας τους στον ασάλευτο βράχο των εντολών του Θεού, να το στερεώσουν στη δική Του αγάπη, για να μην κλονισθεί ποτέ. 

Και δεν θα κλονισθεί, εφόσον βέβαια και οι ίδιοι αγωνίζονται, στηρίζονται στη σωστή καθοδήγηση του Πνευματικού τους και καταφεύγουν στη βοήθεια των θείων μυστηρίων, της ιεράς Εξομολογήσεως και της θείας Κοινωνίας. Μόνο ο Θεός μπορεί να ταιριάζει στον άνδρα τη γυναίκα. "Παρά Κυρίου ἁρμόζεται γυνή ἀνδρί Πρ. ιθ, 14)". Όλα τα άλλα είναι πειράματα καταδικασμένα σε αποτυχία, και ας μην τα αποτολμούν οι νέοι άνθρωποι, για να μην κλαίνε αργότερα πάνω σε ερείπια.

(Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Πού οδηγεί η ελεύθερη συμβίωση;)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Ας είναι δημιουργικός και ευφρόσυνος ο μήνας Αύγουστος! 

Ο γάμος, η βάπτιση και η ελεύθερη συμβίωση (μέρος 5ο)

Είναι σοβαρό το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι χριστιανοί γονείς, όταν τα παιδιά τους προχωρούν στη δημιουργία οικογένειας και αντί να πάνε στην εκκλησία, για να πάρουν τη χάρη του Θεού, αποφασίζουν να κάνουν πολιτικό γάμο.

Παραπλήσιο πρόβλημα είναι το να αρχίζουν οι νέοι τη συμβίωσή τους, χωρίς να προχωρήσουν ούτε σε πολιτικό γάμο. Συγκατοικούν και συζούν χωρίς καμία δέσμευση. Ελεύθερη συμβίωση το λένε. Αφού απορρίπτουν τον θρησκευτικό γάμο, πολύ ευκολότερα μπορούν να να απορρίψουν τον πολιτικό, αν μάλιστα δεν αποβλέπουν σε κάποια οικονομικά οφέλη.

Αλλά πού οδηγεί μια τέτοια κατάσταση;Πώς μπορούν να ελπίζουν σε καλή συνέχεια και ευτυχισμένοι ζωή άνθρωποι που, αφού απορρίπτουν τον Θεό από τη ζωή τους και προχωρούν χωρίς την παντοδύναμη χάρη Του, επιπλέον αρνούνται κάθε δέσμευση ενώπιον έστω των ανθρώπων και της κοινωνίας. Ο πολιτικός γάμος για τους πιστούς ανθρώπους δεν έχει τίποτε να προσφέρει, δεν έχει καμιά αξία. Για εκείνους όμως που ζουν μακριά από την Εκκλησία, προϋποθέτει κάποιες δεσμεύσεις και στηρίζεται σε μια κοινή απόφαση και συμφωνία που δηλώνεται σε επίσημη ώρα ενώπιον της πολιτείας.

Όσοι όμως και αυτό το αρνούνται, προχωρούν ένα διάστημα μαζί, χαίρονται πιθανώς την κοινή τους πορεία, αλλά μόλις φανούν τα πρώτα σύννεφα στον ορίζοντα της ζωής τους, δυσκολεύονται, τα χάνουν, απογοητεύονται. Διότι βέβαια τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα υπολόγιζαν. 

Ο χαρακτήρας του συντρόφου δεν είναι όπως τον περίμεναν, συγκρούονται με αποτομία οι εγωισμοί, διάθεση υποχωρήσεως και συμβιβασμού δεν υπάρχει, και η λύση βέβαια δεν αργεί να βρεθεί: Απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο. Διαζύγιο δεν χρειάζεται, αφού γάμος δεν υπάρχει.

Όλα φαίνονται απλά και προχωρούν χωρίς ιδιαίτερες εξωτερικές δυσκολίες. Ποιος όμως μπορεί να περιγράψει το δράμα των ψυχών, την απογοήτευση, τα εσωτερικά τραύματα, την κατάθλιψη, την αναγκαστική συχνά καταφυγή σε ειδικούς γιατρούς, τη δραματική κατάσταση των παιδιών, αν υπάρχουν;

Οι ελεύθερες συμβιώσεις είναι κατά κανόνα με ημερομηνία λήξεως, που μάλιστα δεν αργεί πολύ. Και η συνέχεια είναι συνήθως άλλες παρόμοιες περιπέτειες, που και αυτές δεν διαρκούν πολύ. Πού είναι η σταθερή ευτυχία που ονειρεύονται οι νέοι, για την οποία είναι έτοιμοι να δώσουν τα πάντα; Χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται, αλλά χωρίς Θεό τίποτε δεν μπορεί να στεριώσει. "Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν, είπε ο Κύριος (Ιω. ιε, 5)"

Το ίδιο μπορούμε να πούμε και σ' εκείνους που δεν απορρίπτουν μελλοντικά τον γάμο, θέλουν όμως, όπως λένε, να δοκιμάσουν πρώτα. Να ζήσουν την κοινή ζωή με τον σύντροφό τους, να γνωρισθούν καλά, να δουν αν ταιριάζουν, και μετά, κάποια στιγμή, δεν αποκλείουν να προσέλθουν και στο μυστήριο.                                                                                                           (Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Πού οδηγεί η ελεύθερη συμβίωση;)

συνεχίζεται.... 

 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ο γάμος, η βάπτιση και η ελεύθερη συμβίωση (μέρος 4ο)

Αλλά η ώρα του γάμου είναι πράγματι η πιο όμορφη ώρα της ζωής των παιδιών μας, όταν είναι εκεί ο Θεός. Όταν αρνούνται τον Θεό, με σταθερή μάλιστα και ανυποχώρητη απόφαση, όταν απορρίπτουν τον Θεό, τότε είναι η πιο δυσάρεστη και σκοτεινή ώρα της ζωής τους.

Πώς να πάνε και να καμαρώνουν δίπλα τους οι γονείς, οι ευσεβείς μάλιστα γονείς, που σέβονται και προσκυνούν τον Θεό; Όμως τα παιδιά, όπως λένε, είναι ελεύθερα. Είναι ελεύθερα και μπορούν με δική τους ευθύνη να επιλέξουν τον τρόπο της ζωής τους, ενώ οι γονείς, δεν έχουνε δικαίωμα, στην ηλικία μάλιστα που βρίσκονται, να επιβάλουν τις δικές τους αρχές στη ζωή τους.

Ναι, αλλά εξίσου ελεύθεροι δεν είναι και οι γονείς; Τα παιδιά δεν θέλουν να πάνε στην εκκλησία. Και οι γονείς, δεν θέλουν να πάνε στο Δημαρχείο. Αν εκείνα αρνούνται τον πατέρα Θεό και τη μάνα Εκκλησία, ο πατέρας και η μάνα δεν μπορούν να αρνηθούν τον δήμαρχο; Με πόνο βαθύ αρνούνται να πάνε στον γάμο του Δημαρχείου. Για πολλούς είναι ανεξήγητη αυτή η στάση. Θεωρείται άκαμπτη και ανελαστική. Γιατί να εξωθούμε τα πράγματα στα άκρα; Πού είναι η αγάπη;

Αλλά είναι πραγματική αγάπη να βλέπουμε τα παιδιά μας να απομακρύνονται από τον Θεό και να τα ακολουθούμε; Να φεύγουν από την Εκκλησία και να φερόμαστε σαν να μη συνέβη τίποτε; Αυτό που πολλοί το θεωρούν σκληρό, αυτό, όταν συνοδεύεται με πραγματική αγάπη, με πόνο και δάκρυα, με θερμή προσευχή και ταπεινή συμβουλή, μπορεί να συνετίσει τα παιδιά, να τα βοηθήσει να καταλάβουν το λάθος τους και να το διορθώσουν. Να επιστρέψουν στην Εκκλησία και να κάνουν γάμο θρησκευτικό, αληθινό γάμο, για να πάρουν την ευλογία του Θεού.

Τότε μάλιστα. Θα είμαστε δίπλα τους. Θα τους δεχθούμε τότε στο σπίτι μας με χαρές και θα κάνουμε τραπέζια, θα πάμε και εμείς στο σπίτι τους με φωτεινά και ολόχαρα πρόσωπα, με λουλούδια και γλυκά, γιατί θα είναι ευλογημένο το σπίτι τους και ευτυχισμένη η ζωή τους. 

Μέχρι να γίνει όμως αυτό, η αγάπη επιβάλλει μια στάση που θα είναι αυστηρή, όχι για να απορρίψει τα παιδιά, αλλά για να τα αφυπνίσει· όχι για να τα απογοητεύσει, αλλά για να τα παρακινήσει να σκεφθούν σωστά και ώριμα και να θεμελιώσουν σε γερά θεμέλια τη ζωή τους.

Όταν στήνουν το σπιτικό τους στην άμμο, δεν μπορούμε να είμαστε εκεί και να κάνουμε γιορτή. Μια τέτοια χαλαρή στάση βοηθεί τα παιδιά να εφησυχάζουν και να επιμένουν στο λάθος, να ζουν χωρίς τον Θεό, να αμαρτάνουν και να χάνονται. Και είναι φοβερό την κατάσταση αυτή να την ευνοούν οι γονείς με τη χαλαρή και επιεική τους τάχα αντιμετώπιση. Γίνονται έτσι έμμεσα συνένοχοι και αυτοί στην εκτροπή των παιδιών τους και υπεύθυνοι για την ολέθρια πορεία τους στον κόσμο αυτό και στην αιωνιότητα.

(Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Δεν πρέπει να πάω στον γάμο του)
συνεχίζεται.... 


Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ο γάμος, η βάπτιση και η ελεύθερη συμβίωση (μέρος 3ο)

Η σύγχρονη κοσμική νοοτροπία οδηγεί σε εσφαλμένες τακτικές, σε σοβαρές εκτροπές τους νέους. Αυτό όμως δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στους γονείς, στους ευσεβείς γονείς, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις αιωνόβιες παραδόσεις μας, με τα αγνά ήθη της πατρίδας μας και τα ωραία έθιμά μας.

Έτσι, ενώ τους έδωσαν παιδεία ελληνορθόδοξη και εφόδια γερά για την πορεία της ζωής τους, ενώ τους έμαθαν την πίστη στον Θεό και τον σεβασμό στην Εκκλησία, καθώς μεγάλωσαν τα παιδιά, επηρεάσθηκαν δυστυχώς από ξενόφερτα πρότυπα ζωής, από τη σύγχρονη υλιστική νοοτροπία του κόσμου, που όλα τα αμφισβητεί και τα ισοπεδώνει· ξεθώριασαν μέσα τους τα μηνύματα ζωής που έγραψαν οι γονείς στις καρδιές τους στα όμορφα και ήσυχα παιδικά τους χρόνια.

Και αρχίζουν τα προβλήματα. Αφήνουν πρώτα τον Πνευματικό τους. Στη συνέχεια ξεκόβουν σιγά-σιγά από την Εκκλησία. Αρχίζουν τα επικίνδυνα ξανοίγματα στους σκοτεινούς δρόμους του κόσμου που δεν φοβάται τον Θεό. Και όταν ετοιμάζονται για γάμο, μας το δηλώνουν ξεκάθαρα και ανυποχώρητα:"Δεν θα πάμε στην Εκκλησία. Τυπικά πράγματα αυτά και ξεπερασμένα, καλά για άλλες εποχές. Άλλαξαν τώρα οι καιροί. Δεν χρειάζεται. Έναν απλό πολιτικό γάμο θα κάνουμε και τελείωσε η υπόθεση".

Πίκρα για τους ευσεβείς γονείς. Πίκρα και πόνος. Τα παιδιά μας, τα βαπτισμένα, τα μυρωμένα, που τόσες φορές κοινώνησαν τα Άχραντα Μυστήρια, τώρα, στην αρχή της νέας τους ζωής, αρνούνται το μεγάλο μυστήριο του γάμου. Δεν θα πάνε στην εκκλησία να γίνει η συγκινητική ακολουθία, να δεχθούν τις ευχές των ιερέων μας, να πάρουν τη χάρη του Θεού. Μας καλούν στο Δημαρχείο! Εκεί, λένε, θα γίνει ο γάμος τους. Ο δήμαρχος θα τον επικυρώσει με τις δικές του ευχές και υπογραφές! 

- Δεν πρέπει να πάω στον γάμο! Διότι δεν είναι γάμος αυτό. Δεν είναι το μυστήριο που γνωρίσαμε και ζήσαμε εμείς. Δεν έχει χάρη, δεν έχει τον Θεό, δεν δίνει δύναμη να τα βγάλουν πέρα στη ζωή τους οι άνθρωποι, να ζήσουν βαθιά τις χαρές τους και να αντέξουν τα βάρη τους, να ενωθούν με αγάπη αληθινή και μόνιμη, με δεσμά ιερά και αδιάλυτα. 

Για να μπορέσουν να ζήσουν πραγματικά ευτυχισμένοι στον κόσμο αυτό και να πορευθούν μονοιασμένοι και αγαπημένοι και στον άλλο κόσμο, στον αιώνιο κόσμο του Θεού, και ποτέ να μη χωρισθούν, αλλά να ζουν τρισμακάριοι μέσα στο φως της βασιλείας Του, αυτοί και τα παιδιά τους, στην ατελεύτητη μακαριότητα του ουρανού. 

Λυπάμαι. Λυπάμαι πολύ. Κλαίω και πονώ. Το παιδί μου θα τα στερηθεί όλα αυτά, ξεκινάει να ζήσει μια ζωή έξω από την παρουσία του Θεού και τη χάρη Του, μια ζωή που δίκαια η Εκκλησία μας τη θεωρεί ζωή αμαρτίας, και αμαρτίας βαριάς και θανάσιμης. Δεν πρέπει να πάω στον γάμο του, στον γάμο του παιδιού μου! Μα γιατί αυτή η στάση; Πού είναι η συμπαράσταση των γονέων στην πιο όμορφη ώρα της ζωής των παιδιών τους;

(Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Δεν πρέπει να πάω στον γάμο του)
συνεχίζεται.... 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ο γάμος, η βάπτιση και η ελεύθερη συμβίωση (μέρος 2ο)

Ο Κύριος είπε: "Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν (Ιω.ιε, 5)". Χωρίς τη δική μου χάρη τίποτε δεν μπορείτε να πετύχετε, ούτε μικρό ούτε μεγάλο. Πολύ περισσότερο, χωρίς τη δική Του ευλογία δεν μπορεί κανείς να υπηρετήσει σωστά το μυστήριο της ζωής. Είναι τόσο μεγάλο αυτό, που προϋποθέτει άλλο μυστήριο, το μυστήριο του γάμου.

Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις που πρόκειται να ζήσουμε κάτι πολύ μεγάλο στη ζωή μας. Δεν μπορεί κανείς να μετάσχει π.χ. στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, αν προηγουμένως δεν έχει ζήσει το μυστήριο του Βαπτίσματος. Δεν μπορεί κάποιος να τελέσει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αν δεν έχει προηγηθεί το μυστήριο της Ιεροσύνης, αν δεν είναι ιερέας του Θεού, που με κανονική χειροτονία έλαβε "τήν τῆς ἱερατείας χάριν". Χωρίς τις προϋποθέσεις αυτές, χωρίς την ειδική χάρη του Θεού, οι πράξεις που αναφέραμε συνιστούν βεβήλωση, ενώ αποτελούν μοναδικής αξίας δωρεά, όταν γίνουν με την ευλογία του Θεού.

Αυτό συμβαίνει και με την απόκτηση των παιδιών. Όταν έρχεται κανονικά μετά τον γάμο ένα παιδί, είναι ευλογία και χαρά. "Περιμένουμε παιδί", λένε και φωτίζονται τα πρόσωπα εκείνων που λαχταρούν σύντομα να γίνουν γονείς. Αν όμως δεν έγινε ακόμη ο γάμος, τότε μια κυοφορία βάζει σε ταλαιπωρία τους υπεύθυνους. 

Το κρύβουν, ντρέπονται να το πουν και στους πολύ δικούς τους, σε πολλές δε περιπτώσεις δυστυχώς καταφεύγουν στην απάνθρωπη λύση: Δεν αφήνουν το κυοφορούμενο έμβρυο να γεννηθεί. Το ένα μεγάλο λάθος "το διορθώνουν" με άλλο, επίσης βαρύ και μεγάλο και θανάσιμο αμάρτημα. Και δεν ησυχάζουν οι ψυχές τους, παρά μόνο αν οδηγηθούν σε ειλικρινή και βαθιά μετάνοια.

Τώρα τελευταία όμως φαίνεται να μην ενοχλεί ένα παιδί πριν από τον γάμο. «Και τι έγινε; Θα παντρευτούμε», λένε, «αργότερα. Και θα το βαπτίσουμε τότε». Ναι. Να παντρευτείτε, οπωσδήποτε να παντρευτείτε, έστω αργότερα. Και να το βαφτίσετε, έστω τότε. Ούτε εσείς ανύπαντροι, αστεφάνωτοι γονείς, ούτε το παιδάκι σας αβάπτιστο και αμύρωτο. Είναι καλά να διορθώσετε το λάθος σας. Θα ήταν όμως πολύ καλύτερο να μην είχε γίνει καθόλου το λάθος.

Γι’ αυτό και χρειάζεστε και ένα άλλο μυστήριο εκτός από τα μυστήρια του γάμου και του Βαπτίσματος. Χρειάζεστε και το μυστήριο της Μετανοίας και ιεράς Εξομολογήσεως. Εκεί διορθώνονται όλα. Καθαρίζονται οι ψυχές και ηρεμούν οι συνειδήσεις.

«Τοῖς πᾶσι χρόνος καί καιρός τῷ παντί πράγματι ὑπό τόν οὐρανόν. Καιρός τοῦ τεκεῖν καί καιρός τοῦ ἀποθανεῖν», λέει ο αιώνιος λόγος του Θεού (Εκκλ. γ, 1-2). Το καθετί στον καιρό του. Για καθετί που γίνεται κάτω από τον ουρανό, υπάρχει ο ορισμένος χρόνος. Είναι ορισμένος ο καιρός που θα γίνει ο τοκετός, όπως και ορισμένος είναι και ο χρόνος του θανάτου. 

Ας μη βιάζονται οι νέοι. Δύσκολη, αλλά ωραία αρετή η εγκράτεια. Θα τους βοηθήσει να φτάσουν χωρίς τραύματα στην πιο όμορφη ώρα της ζωής τους, την ώρα του γάμου τους. Και όλα κατόπιν θα έλθουν φυσιολογικά και ευλογημένα. Με τη σειρά που ο Θεός όρισε. Και τότε θα είναι πιο αληθινά, πιο χαρούμενα, διότι θα είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, που καταξιώνει και κάνει ευτυχισμένο τον άνθρωπο. 
(Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Γάμος και βάπτιση μαζί;)
συνεχίζεται.... 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Ιούλιος!