Φράσεις για προβληματισμό 45ο μέρος

Σε μερικούς δε συμφέρει να υπάρχει η Ελλάδα. Οι εχθροί μας θέλουν να μας ξεσκίσουν και οι φίλοι μας να μας τσαλακώσουν (Όσιος Παΐσιος). 

Η οικονομία είναι η πιο ασφαλής πρόσοδος και η ασφαλέστερη πηγή ευρωστίας για την οικογένεια και την πολιτεία. Το να είμαστε ευχαριστημένοι με ό, τι έχουμε αυτό είναι ο πιο μεγάλος και  ο πιο ασφαλής πλούτος (Κικέρων).

Τοῖς νόμοις τῶν πολιτῶν ἐμμενόντων, οἱ πόλεις ἰσχυρόταται γίγνονται: όταν οι πολίτες υπακούουν στους νόμους, τότε οι πόλεις γίνονται πανίσχυρες (Ξενοφώντας).

Τό διοικεῖν ἐστι προβλέπειν καί προνοεῖν καί οὐχί καταστέλειν΄(Σπουδαία σκέψη).

Κανείς από εμάς δεν είναι ένα νησί αποκομμένο στο αρχιπέλαγος της ζωής. Αντίθετα, είναι ένα κομμάτι μιας στεριάς (Σπουδαία σκέψη).

Ἐπιστήμη ποιητική εὐδαιμονίας: η επιστήμη δημιουργεί ευδαιμονία, ευτυχία (Πλάτων).

Οι φιλόσοφοι μονάχα εξηγούσαν με διάφορους τρόπους τον κόσμο. Το ζήτημα όμως είναι να τον αλλάξουμε (Κάρολος Μαρξ).

Να ξέρεις να κυβερνάς τη διάθεσή σου, γιατί αν δεν υπακούει,τότε διατάζει (Οράτιος).

Πολλά κράτη κάποτε σαν πλοία που βυθίζονται, καταστρέφονται και χάνονται και θα εξακολουθήσουν να καταστρέφονται εξαιτίας της φαυλότητας των κυβερνητών και των ναυτών (Πλάτων).

Η υπερβολική ελευθερία μετατρέπεται σε υπερβολική δουλεία και για τα άτομα και για την πολιτεία (Πλάτων).

Είναι ανάγκη να θέτουν νόμους οι άνθρωποι και να ζουν σύμφωνα με αυτούς. Αλλιώς δεν διαφέρουν από τα άγρια θηρία (Πλάτων).

Ο νόμος έχει ως αποστολή του να οδηγεί τους ανθρώπους στον σωστό δρόμο, όπως οδηγούν στη γραφή οι γραμμές τα μικρά παιδιά (Πλάτων).

Όποιος ανοίγει ένα βιβλίο, αφήνει το τιμόνι της ζωής του στον συγγραφέα (Μέγας Βασίλειος).

Τα καλά πρέπει να επαινούνται, τα αισχρά να ψέγονται (Αριστοτέλης). 

Ο τεμπέλης και ο λαίμαργος άξιος είναι στο φαγητό και γρήγορος στον ύπνο (Παροιμία).

Από έναν βγαίνει ο λόγος κι εκατό ευθύς το ξέρουν (Παροιμία).

Από σιγανό ποτάμι μακριά τα ρούχα σου, δηλαδή από ύπουλο άνθρωπο (Παροιμία).

Ο άνθρωπος ποτέ δεν είναι φτωχός, όταν έχει χαλινό στις επιθυμίες του (Διονύσιος Σολωμός). 

Όποιος θέλει πραγματικά να είναι πλούσιος, ας μην κάμει την περιουσία του μεγαλύτερη, αλλά την πλεονεξία του μικρότερη (Πλάτων).

Εορτή είναι η σιωπηλή κατάδυση στον εαυτό μας (Σπουδαία σκέψη).

Η καρδιά της μητέρας είναι μια άβυσσος, στο βάθος της οποίας κατοικοεδρεύει η συγγνώμη (Μπαλζάκ). 

Το παιδί είναι από όλα τα θηρία το πιο δυσκολομε-
ταχείριστο. Γιατί όσο οι πνευματικές του δυνάμεις δεν έχουν αρκετά αναπτυχθεί γίνεται πιο άγριο, πιο επιθετικό και πιο επικίνδυνο από τα θηρία. Για αυτό πρέπει να χαλιναγωγείται (Πλάτων).

Σκέψου και προσπάθησε να συμπεριφέρεσαι στην επικοινωνία με τους άλλους και τις συζητήσεις: με νηφαλιότητα και ψυχραιμία, με ηπιότητα και αοργησία, με γαλήνη και αταραξία, με ειρήνη ψυχής (Σπουδαία σκέψη).

Στις δύσκολες ώρες ο άνθρωπος ζητά συμπαράσταση. Έχει ανάγκη από κάποιον να σταθεί κοντά του. Να δείξει λίγο ενδιαφέρον. Αρκεί ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη και στοργή. 

Ας απευθύνουμε κι εμείς  από τα βάθη της ψυχής μας θερμή κραυγή ικεσίας προς τον Κύριο: "Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν Σου". Να μας αγκαλιάζει με το θεϊκό Του βλέμμα. Να μας χαρίζει ειλικρινή μετάνοια και να μας ενισχύει στον αγώνα εναντίον των παθών. Να επιβλέπει σε εμάς με την άπειρη αγάπη και το αμέτρητο έλεός Του (Σωτήρ, αρ. τεύχους 2151/15-3-2017).

Δεν πρέπει να εξετάζουμε ποιος είπε κάτι, αλλά αν όσα λέει είναι αληθινά ή ψεύτικα (Πλάτων).

Από την αγάπη και την ειρήνη δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο (Γρηγόριος Νύσσης).

Η αρετή που επαινείται μεγαλώνει σαν δέντρο (Πίνδαρος). 

Μή φανῇς τοῖς ἀνθρώποις..... ἀλλά τῷ πατρί σου τῷ ἐν κρυπτῷ (Ματθ. στ, 14-21). Θέατρο! Αυτό έπαιζαν τότε οι Φαρισαίοι μπροστά στους ανθρώπους. Ό, τι καλό έκαναν, είτε νηστεία, είτε προσευχή, είτε ελεημοσύνη, το έκαναν σαν επίδειξη στα μάτια των ανθρώπων. 

Δεν φτάνει κάνεις να επιτελεί καλά έργα, σημασία έχει και πώς τα επιτελεί, με τι διαθέσεις, εσωτερικά ελατήρια. Κάν' το κρυφό το καλό σου. Τότε ο Ουράνιος Πατέρας, που βλέπει ότι γίνεται στα κρυφά, θα σου δώσει ανταμοιβή και έπαινο στην παγκόσμια σύναξη των αγγέλων και ανθρώπων στη Δευτέρα Παρουσία (Αρχιμανδρίτη Απόστολου Τσολάκη,Μίλησέ μου, Χριστέ, Εκδόσεις Σωτήρ).

Αν μείνετε στερεοί στη διδασκαλία μου και συμμορφώνετε τη συμπεριφορά και τη ζωή σας προς αυτή, θα είσθε πράγματι και αληθινοί μαθητές μου. Και καθόσον θα ζείτε αυτά που σας διδάσκω, θα μάθετε πραγματικώς την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει από τη δουλεία της αμαρτίας (Ιω. η,31-32).

Να νηστεύουμε την μνησικακία. "Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ πατήρ ὁ οὐράνιος". Να νηστεύουμε την κενοδοξία και την ανθρωπαρέσκεια. " Ὅταν νηστεύητε, μή γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταί σκυθρωποί... ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες". Να νηστεύουμε τη φιλαργυρία και την φιλοπλουτία. "Μή θησαυρίζετε θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς... Θησαυρίζετε θησαυρούς ἐν οῦρανῷ". Όλοι λοιπόν στον αγώνα της ψυχικής καθάρσεως (Κυριακοδρόμιο, εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 1ος, σελ. 55).   

Στις ώρες περισυλλογής και αυτοελέγχου να επισημαίνεις και να αναγνωρίζεις το λάθος σου. Να βρίσκεις τις αιτίες του. Να αναλύεις την κατάσταση που το γέννησε ή το προκάλεσε. Να εξετάζεις προσεκτικά τα μέσα και τους τρόπους για τη διόρθωση του λάθους (Σπουδαία σκέψη). 

Εἷς εὖ φρονῶν, μυρίων μή φρονούντων κρείττων ἐστί: ένας άνθρωπος που σκέπτεται σωστά, είναι προτιμότερος από πολλούς άλλους απερίσκεπτους (Πλάτων). 

Των άλλων τα παθήματα γίνονται μαθήματα (Παροιμία). 

Έφαγες το μέλι, σειρά να πιεις το ξίδι (Παροιμία). 

Η ζωή δεν έχει μόνο χαρές, έχει και λύπες (Σκέψη λαϊκή). 

Μην κρίνετε χωρίς αγάπη, χωρίς ανάγκη, χωρίς γνώση (Σπουδαία σκέψη). 

Ἔπεμψεν αὐτόν εἰς τούς ἀγρούς βόσκων  χοίρους (Λουκά ΙΕ, 11-12). Το αρχοντόπουλο, το βασιλόπαιδο να βόσκει γουρούνια. Και να θέλει να τρώει από τα ξυλοκέρατα, που έτρωγαν τα ζώα και κανείς να μην του δίνει. Όλα δείχνουν πού οδηγεί η αμαρτία τον άνθρωπο. Κοντά στον Θεό, τον πατέρα του, είναι άρχοντας. Μακριά από τον Θεό καταντά άθλιος, ελεεινός,κουρελιάρης.

Ελκυστική η αμαρτία, αλλά το κατάντημά της ζωώδης κατάσταση, ξυλοκέρατα. Αδελφέ μου, δεν μας ταιριάζει η κατάσταση αυτή. Είμαστε ο καθένας θεόπλαστο πρόσωπο. Άνθρωπος λογικός. Παιδί του Θεού. Αρχοντόπουλο του ουρανού. Ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό. Ποτέ! (Αρχιμανδρίτη Απόστολου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, Εκδόσεις Σωτήρ). 

Κληρονομήσατε τήν ἠτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν (Ματθ. κε, 31-46). Κληρονομήσατε τη Βασιλεία των ουρανών, που για σας ετοιμάστηκε, προτού δημιουργηθεί ο κόσμος. 

Είναι φανερό, από τα λόγια του Κυρίου, ότι το κριτήριο με το οποίο θα κριθούμε όλοι οι άνθρωποι στη Δευτέρα Παρουσία θα είναι η άσκηση της αγάπης προς τους συνανθρώπους μας και μάλιστα από τον κόσμο τους περιφρονημένους. Λίγο ψωμί στον πεινασμένο, ένα ποτήρι νερό στον διψασμένο, στον άρρωστο και μια επίσκεψη στον φυλακισμένο.

Τι πιο απλά και εύκολα από αυτά; Ας δώσουμε κι εσύ κι εγώ κάτι λίγο από αυτό που έχουμε τη συμπάθειά μας, ας  τους χαρίσουμε την ευσπλαχνία, την ελεημοσύνη μας. Για να ελεηθούμε κι εμείς από τον Χριστό με ένα έλεος αιώνιο κι ανεξάντλητο (Αρχιμανδρίτη Απόστολου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, Εκδόσεις Σωτήρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Η Ανάσταση Κυρίου και η καταπάτηση του θανάτου

Τα ψηλά σκαλοπάτια δυσκόλευαν τα κοντά ποδαράκια της. Τα κατάφερε όμως, έφθασε σιγά-σιγά στο τελευταίο κρατώντας γερά το χέρι του παππού. Η παιδική χαρά της την περίμενε, γι' αυτό και τρέχοντας σχεδόν διέσχισε τον διάδρομο της εισόδου, στάθηκε μπροστά στην εξώπορτα κι έτοιμη να βγει στον δρόμο έχωσε πάλι το χεράκι της στο χέρι του παππού. Το άλλο, που άλλοτε στην καθημερινή πρωινή τους βόλτα, έσφιγγε και της γιαγιάς το χέρι, το σήκωσε ψηλά προς τον ουρανό και... τη χαιρέτησε: "Καλημέρα, γιαγιά".

"Η γιαγιά  βρίσκεται στον ουρανό, κοντά στον Χριστό και Τον παρακαλεί για σένα, γιατί σ' αγαπάει πολύ", της είπαν πριν από μερικές βδομάδες. Κι η Νίνα από τότε κάθε πρωί τη χαιρετάει: "Καλημέρα, γιαγιά".....
Κάποια πρωινά, στο δεύτερο διάλειμμα, ακούσαμε κι οι δυο τη μικρή Νίνα. Εσύ ακουμπισμένος στα κάγκελα της αυλόπορτας, ρίχνοντας τελευταίες ματιές στο βιβλίο σου, κι εγώ καθώς ερχόμουν για την τρίτη ώρα στο σχολείο.

Εντυπωσιάστηκα, και....όταν ο παππούς της μου εξήγησε, θαύμασα τη μικρή Νίνα για τη μεγάλη αλήθεια που με μεγάλη σιγουριά κατείχε. Άκουσα και θαύμασα κι αναρωτήθηκα: Πώς θα απαντήσω και στη δική σου μεγάλη απορία για τον θάνατο;

Τι και πώς μπορούμε να γνωρίζουμε για την άγνωστη χώρα του θανάτου; 
"Χώρα ζώντων" και όχι νεκρών την έχουν ονομάσει. Γιατί ο άνθρωπος μετά τον θάνατό του εξακολουθεί να ζει, αφού ζει η ψυχή του.

Πού ζει, σε ποιον τόπο;
Η ψυχή, αφού χωριστεί από το σώμα, δεν έχει σχέση με την ύλη, γι' αυτό και δεν βρίσκεται σε κάποιον αλλιώτικο υλικό τόπο ούτε περιπλανάται στα γνωστά της μέρη εδώ στη γη. 

Υπάρχει όμως, έχοντας αυτοσυνειδησία και συνάμα συνείδηση της ύπαρξης του Θεού.Ζει την παρουσία Του κι αντιλαμβάνεται την αγάπη Του με τρόπο ανάλογο της σχέσης που έχει ήδη διαμορφώσει μαζί Του. 

Αν δηλαδή στη γη επέλεγε να ζει μακριά από τον Θεό, η συνειδητοποίηση της ύπαρξής Του τώρα την ταράζει, τη θλίβει, και η πρόγευση των αιωνίων βασάνων που την περιμένουν, την πικραίνει. Αν αγαπούσε τον Θεό κι ήθελε να' ναι κοντά Του, τώρα αναπαύεται. Αγάλλεται κι ευφραίνεται, καθώς δροσίζεται με τις πρώτες σταγόνες της παραδείσιας χαράς που θα απολαμβάνει αιώνια μετά τη Μέλλουσα Κρίση.

Ακόμη όσοι ζουν μέσα στο φως της αγάπης του Θεού, νιώθουν ν' αγαπούν πιο πολύ τους ανθρώπους τους που άφησαν στη γη. Το Άγιο Πνεύμα τους φανερώνει τις χαρές και τις λύπες τους, κι εκείνοι προσεύχονται πιο θερμά για κάθε τους πρόβλημα. Παρακαλούν τον Θεό για τους δικούς τους και.. τους περιμένουν "στο σπίτι του Πατέρα".

Δε χάσαμε  λοιπόν τη γιαγιά... τον παππού... όπως συχνά ακούμε. "Κοιμήθηκαν", μας λέει η Ορθόδοξη Παράδοσή μας, κι ας παραξενεύονται κάποιοι που δεν μας καταλαβαίνουν. Τα σώματα των κεκοιμημένων ανθρώπων μας αναπαύονται στα κοιμητήρια, κι η ψυχή τους ζει με την προσμονή της "κοινής ανάστασης".

Πώς το γνωρίζουμε, αφού κανείς ποτέ δεν ήρθε για να μας το πει;
Η διδασκαλία του Χριστού-κι η ερμηνεία της από τους Πατέρες της Εκκλησίας- μας εφοδίασε με τις απαραίτητες γνώσεις για το άγνωστο ταξίδι στην αιωνιότητα, κι η Ανάστασή Του έγινε η άγκυρα της ελπίδας στη δική μας ανάσταση. 

Πόσες φορές το έχουμε ακούσει και το έχουμε πει; "Χριστός ἀνέστη... θανάτῳ θάνατον πατήσας....". Πόσες φορές το έχουμε σκεφθεί; Ο Χριστός αναστήθηκε, αφού πάτησε με τον θάνατό Του τον θάνατο. Ο αναμάρτητος Θεάνθρωπος στην επίγεια ζωή Του νίκησε την αμαρτία και μαζί την αιτία της, τον διάβολο και το αποτέλεσμά της, τον θάνατο. 

Ο βασανιστικός δυνάστης, στον οποίο μόνοι μας κάποτε δουλωθήκαμε, είναι πια ηττημένος. Τον αποδυνάμωσε ο Κύριος, καθώς παραδόθηκε θεληματικά στα σκληρά του χέρια. "Χριστός ἀνέστη...καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος". Αναστήθηκε ο Χριστός χαρίζοντας ζωή σ' όσους βρίσκονται στα μνήματα. "Ο θάνατός Του, ζωή μας".

"Χριστός ἀνέστη...." κι είμαστε βέβαιοι πως δεν μας περιμένει το τέλος, "η αξημέρωτη νύχτα" της ύπαρξής μας. Μα περιμένει η αρχή μιας άλλης ζωής, αιώνιας. Θεοδίδακτη λοιπόν η μικρή Νίνα, που κάθε πρωί στέλνει στη γιαγιά την καλημέρα της, αφού είναι σίγουρη πως η γιαγιά ζει το γλυκοχάραμα της "πιο καλής ημέρας", της "αβράδιαστης μέρας" της Βασιλείας του Θεού!...
(Μαρία Δ. Παναγοπούλου, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Η ανατολή της "πιο καλής ημέρας", Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Το Αναστάσιμο φως ας θερμαίνει με τη χάρη Του τις ζωές μας!

Μάθημα ζωής

- Και τι σημαίνει «προσεύχομαι»; 

Απροσδόκητα η ερώτηση, αλλά και η συζήτηση που προκάλεσε η τόσο γνωστή απάντησή της.

- «Προσεύχομαι» σημαίνει: μιλάω στον Θεό και Εκείνος μ’ ακούει.

- Ακούει;, ψιθύρισε σκεπτικός ο Παντελής.

Δεν πρόλαβα να μιλήσω. Το χέρι της Νεφέλης στο προτελευταίο θρανίο πετάχτηκε, σαν να προσπαθούσε να μου κλείσει το στόμα.

- Να πω κάτι....κυρία;

- Σ’ ακούμε, Νεφέλη.

- Τη Δευτέρα γράφαμε επαναληπτικό στη Φυσική, δεν είχα καλοδιαβάσει...

- Πώς το’ παθες; τη διέκοψε έντονα και μισογελώντας η Κατερίνα, η διπλανή της. Η Νεφέλη σοβαρή συνέχισε χωρίς να δώσει σημασία.

- Την Κυριακή η γιαγιά μου ζήτησε να την πάω στην εκκλησία. Την πήγα κι έμεινα μαζί της. Παρακάλεσα τον Θεό να γράψω καλά.

- Δηλαδή να γίνει θαύμα....είπε με το ίδιο ύφος η Κατερίνα.

- Σου φαίνεται αστείο, Κατερίνα, δεν είναι όμως.

Η Νεφέλη βρέθηκε σ’ ένα μικρό αδιέξοδο κι έκανε την πιο σωστή κίνηση, για να βγει απ’ αυτό. Στράφηκε στον Θεό. Ζήτησε τη βοήθειά Του.

- Δε μου την έδωσε όμως, κυρία. Την προηγούμενη ώρα πήραμε τους βαθμούς. Τα παιδιά ξέρουν πώς τα πήγα, δεν με πειράζει να το μάθετε κι εσείς. Τριανταπέντε στα εκατό πήρα σ’ αυτό το διαγώνισμα, δηλαδή μηδέν επτά. Και σας ρωτώ, ο Θεός μ’ άκουσε; Κι αν μ’ άκουσε, γιατί δε με βοήθησε;

- Δεν ξέρω, Νεφέλη. Εγώ δεν μπορώ να ξέρω γιατί δεν σε βοήθησε. Εσύ όμως σωστά ψάχνεις και πιθανότατα θα βρεις απάντηση στο ερώτημά σου. Θα σου τη δώσει ο εαυτός σου, αν κάνεις μια ειλικρινή συζήτηση μαζί του. Ρώτησέ τον αν προσευχήθηκε με πίστη, με τη βεβαιότητα δηλαδή ότι ο Θεός μας αγαπάει και μπορεί και ξέρει και θέλει να κάνει για τον καθένα μας το καλύτερο. 

Πριν σου απαντήσει, θυμήσου πως ο Χριστός μας έχει υποσχεθεί: «Όλα όσα θα ζητήσετε στην προσευχή μας με πίστη, θα τα λάβετε». Η ολιγοπιστία δεσμεύει τη δύναμή Του. Δεν την αφήνει να ενεργήσει στη ζωή μας. Ξέρεις τι έπαθαν οι συμπατριώτες Του, οι Ναζαρηνοί; Τον είχαν τόσο κοντά τους, δεν Τον πίστευαν όμως, γι’ αυτό και στερήθηκαν τα θαυμαστά Του έργα. 

Αναρωτήσου ακόμα: μήπως μ' αυτό που ζητούσα από τον Θεό -να γράψω καλά, ενώ δεν είχα διαβάσει- ήθελα να Τον δοκιμάσω; Μήπως ζητούσα, όπως είπε λίγο πριν η Κατερίνα, ένα θαύμα για να Τον πιστέψω; Ένα λάθος που νομίζω πως έγινε και γίνεται από πολλούς. Άλλοτε μένει κρυφό αίτημα στα βάθη της καρδιάς τους κι άλλοτε γίνεται πρόσκληση φανερή, όπως τότε στον Γολγοθά:

"Εάν είσαι Υιός Θεού, κατέβα από τον Σταυρό", "...για να δούμε το θαύμα αυτό και να πιστέψουμε". Ο Κύριος δεν κατέβηκε από τον Σταυρό Του, γιατί ήθελε να διδάξει πως η πίστη θα φέρνει το θαύμα στη ζωή των ανθρώπων κι όχι το θαύμα την πίστη. Ο Θεός θέλει ελεύθερα να Τον αγαπούμε κι όχι εντυπωσιασμένοι από κάποιο θαύμα ή εξαναγκασμένοι από κάποιο συμφέρον, δουλικά να Τον ακολουθούμε. 

Τελευταίο το πιο εύκολο ερώτημα: "Είχα διαβάσει όσο μπορούσα;". Το γνωστό οικογενειακό μας πρόβλημα μου ζητάει δυνάμεις και ώρες, κάποτε πολλές, όχι όμως όλες. Αυτές που μένουν, τις κέρδισε το διάβασμα της Φυσικής;

Ξέρεις, Νεφέλη, ο Θεός δεν αναπληρώνει τις δυνάμεις μας, τις συμπληρώνει. Κάνει αυτό που εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε και κυρίως κάνει πάντα αυτό που πραγματικά μας συμφέρει. Αν στο διαγώνισμά σου έγραφες καλά, όπως ήθελες, σκέψου τι θα κέρδιζες: την ικανοποίηση για έναν βαθμό χωρίς αντίκρισμα σε γνώση και την ολέθρια για τον μαθητή ιδέα πως μπορεί να προοδεύσει χωρίς συστηματικό και ποιοτικό διάβασμα. Αυτό όμως δε σε συμφέρει, κι ο Θεός δεν σου το έδωσε. 

Νεφέλη, ψάχνοντας να βρεις γιατί ο Θεός δεν σε βοήθησε, θα νιώσεις με έκπληξη, ίσως και μ' ευγνωμοσύνη, πως...σε βοήθησε. Κι ένας Άγιος θα σου το επιβεβαιώσει: "Ἐλαβες ἐν τῷ μή λαβεῖν, καί ἐπέτυχες ἐν τῷ μή ἐπιτυχεῖν (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)". Κατάλαβες τι σημαίνει: "Πήρες με το να μην πάρεις αυτό που ζητούσες και πέτυχες με το να μην επιτύχεις αυτό που ήθελες...".

Πήρες αυτό που πραγματικά χρειαζόσουν, πήρες ένα μάθημα ζωής. Έμαθες πως η αληθινή επιτυχία είναι καρπός του τίμιου κόπου, που ελκύει την ευλογία του Θεού.

- Κι εγώ που κουράστηκα δυο μέρες να βγάλω την επανάληψη της Φυσικής, γιατί δεν έγραψα; Ξέρετε πόσο πολύ παρακάλεσα τον Θεό να με βοηθήσει; Δεν με βοήθησε όμως... Γιατί; 

Η τάξη ολόκληρη ακίνητη, ασυγκίνητη ακόμα κι απ΄ το κουδούνι που χτυπούσε εκείνη τη στιγμή, περίμενε την απάντηση ή έστω την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε τη συζήτησή μας.... (Η ολοκλήρωση της συζήτησης έχει παρουσιαστεί εδώ)
(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, 8:15 π.μ. Μαθήματα εκτός ύλης, Με άκουσε ο Θεός;, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016)

Καλή Μεγάλη εβδομάδα- Ευλογημένη Ανάσταση των ψυχών μας!

Ο Γολγοθάς των δοκιμασιών μας ας είναι σφυρηλατημένος με υπομονή, προσευχή και πνευματικό αγώνα!