Χριστουγεννιάτικη ποίηση

 

                                                               

Χριστούγεννα

Α΄

Τί φως και χρώμα κι εμορφιά να σκόρπιζε τ’ αστέρι οπού στην κούνια του Χριστού τους Μάγους έχει φέρει! Ποιός άγγελος το διάλεξε για τέτοιο ταχυδρόμο!

Τ’ άλλα τ’ αστέρια θα ’βλεπαν το φωτεινό του δρόμο, κι από τη ζήλια θα ’τρεμαν… Αστέρι, σε ποιά χώρα του απεράντου σ’ ουρανού να λαμπυρίζεις τώρα; Η παντοδύναμη Φθορά μην έσβησε το φως σου;

Ή μήπως είσ’ αθάνατο κι εσύ σαν το Χριστό σου; Δεν κατεβαίν’ η λάμψη σου κι εδώ στα χώματά μας; Για όλα τ’ άστρ’ αλίμονο! δεν είναι η ματιά μας…

Και μόνον όταν τα λαμπρά Χριστούγεννά μας θά μπουν, θαρρώ πως οι ακτίνες σου μες στην ψυχή μου λάμπουν. Τί φως και χρώμα κι εμορφιά να σκόρπιζε τ’ αστέρι, οπού στην κούνια του Θεού τους Μάγους έχει φέρει!

Β΄ 

Αχ, αχ, Χριστουγεννιάτικο της φαμελιάς τραπέζι που ταίρι ταίρ’ η όρεξη με την αγάπη παίζει! Τα ποτηράκια ηχούν γλυκά, λαμποκοπούν τα πιάτα, γύρω φαιδρά γεράματα και προκομμένα νιάτα!

Κούρκος στη μέση ολόζεστος μοσχοβολά, ροδίζει, και τρέχει ολούθε το κρασί και κελαδεί κι αφρίζει. Και να θωρείς αγνάντια σου δυο αδελφές, κοπέλες με κουβεντούλες άσωστες γλυκιές γλυκιές, δυο τρέλες,

ή να σου λέει αγνάντια σου για το ξανθό παιδί σου δυο χρόνων γυναικούλα σου, ο έρως της ζωής σου. και να σ’ αρχίζει ακούραστη ο πάππος φλυαρία, των Χριστουγέννων μια γνωστή πανάρχαια ιστορία… Αχ, αχ, Χριστουγεννιάτικο της φαμελιάς τραπέζι που ταίρι ταίρ’ η όρεξη με την αγάπη παίζει!

Γ΄

Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι, την ώρα π’ άνοιξ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι! Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του, το στέμμα των

ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του, να λάμψω από τη λάμψη του κι εγώ σα διαμαντάκι, κι από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι, να μοσχοβοληθώ κι εγώ από την ευωδία που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία, να ιδώ την

Αειπάρθενο, να ιδώ το πρόσωπό της πώς εκοκκίνισε, καθώς πρωτόειδε το μικρό της, όταν λευκό, πανεύοσμο το προσωπάκι εκείνο, της θύμισ’ έτσι άθελα του Γαβριήλ τον κρίνο… Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι, την ώρα π’ άνοιξ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!

(Κωστής Παλαμάς, "Χριστούγεννα")

 

«Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό. “Είδες – μου λέει – γεννήθηκε η ευσπλαχνία”. Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ. Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.» (Τάσος Λειβαδίτης,  «H Γέννηση», από το «Ο αδελφός Ιησούς»)…     

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Εύχομαι ευλογημένο και δημιουργικό το 2021! Χρόνια ευλογημένα!  

            

Φράσεις για προβληματισμό 52ο μέρος

Κεφάλι χωρίς μνήμη είναι θέση αφρούρητη (Ναπολέων). 

Καμιά δουλειά δεν είναι άσχημη, αν δεν την ασχημίζει αυτός που την κάνει (Π. Δέλτα).

Η αγάπη είναι φωτεινή σαν την αυγή και σιωπηλή σαν τον τάφο (Ουγκώ). 

Για τον άντρα η υποκρισία είναι ελάττωμα, ενώ για την γυναίκα αρετή (Δ. Κουλεντιανός). 

Στη μάχη ο γενναίος επιζεί, ενώ ο δειλός σκοτώνεται (Ξενοφών). 

Η δόξα ακολουθεί την αρετή σαν τη σκιά της (Κικέρων). 

Είναι ευκολότερο να αποκληθούν οι επιτήδειοι επιδέξιοι, παρά τα θύματά τους να χαρακτηρισθούν αγαθοί (Θουκυδίδης). 

Ο θάνατος είναι μια πρόκληση. Μας λέει να μη χάνουμε χρόνο. Μας λέει να πούμε ο ένας στον άλλο, τώρα αμέσως, ότι αγαπάμε ο ένας τον άλλο (Λέο Μπουσκάλια). 

Σε όποιον πείτε το μυστικό σας γίνεται κύριος της ελευθερίας σας (Φουκώ). 

Το σπουδαιότερο μέρος του βιβλίου της ζωής είναι ο επίλογος (Σενέκας). 

Κανείς δεν μπορεί να σε υποβιβάσει, εκτός από σένα τον ίδιο (Λέο Μπουσκάλια). 

Η μελέτη πλουτίζει τη μνήμη, καλλιεργεί το γούστο και μορφώνει τον χαρακτήρα (Ισοκράτης). 

Η πιο ωραία λειτουργία της ανθρωπότητας είναι η απόδοση δικαιοσύνης (Βολταίρος). 

Το δίκαιο και το αληθινό έχουν από τη φύση τους μεγαλύτερη δύναμη από το ψέμα και το άδικο (Αριστοτέλης). 

Τα ζώα έχουν ένα ακίνδυνο εξωτερικό καμουφλάζ, οι άνθρωποι έχουν ένα επικίνδυνο εσωτερικό καμουφλάζ: την υποκρισία (Δ. Χορόσκελης). 

Δεν υπάρχει αγριότερο θηρίο από τον άνθρωπο, όταν κατέχει δύναμη ίση  με το πάθος του (Πλούταρχος). 

Ο χαρακτήρας τον οποίο η κοινωνία ονομάζει ευχάριστο αποτελείται από την ευγένεια και την υποκρισία (Α. Πόουπ). 

Το να λες την αλήθεια είναι πάντοτε η καλύτερη μέθοδος και ο ασφαλέστερος δρόμος για τη ζωή (Μένανδρος). 

Μπορείς να προσποιηθείς ότι είσαι σοβαρός, αλλά δεν μπορείς να προσποιηθείς ότι είσαι αστείος (Σασά Γκιτρί).

Τους ανθρώπους που κάνουν πάντα το καλό τους αναγνωρίζω από το στυφό τους χαμόγελο (Λωρίν Μπακόλ). 

Όπως η αγάπη δεν λέει κακό, έτσι και ο φθόνος δεν λέει καλό (Ανώνυμος). 

Ο ζήλος είναι προθυμία για μίμηση (Πλούταρχος).

Η ομορφιά χωρίς στολίδια είναι πιο στολισμένη (Άγιος Ιερώνυμος). 

Αγνή και αμόλυντη θα διατηρήσω τη ζωή και την επιστήμη μου (Όρκος Ιπποκράτη). 

Ο καθένας στο δικό του σπίτι και ο Θεός σε όλα (Θερβάντες).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Εύχομαι τα φετινά Χριστούγεννα να έχουμε μέσα μας αγάπη και ελπίδα, για να ενοικήσει εκεί ο Χριστός, το φως του κόσμου! 

Αητός και προσευχή: Τα δικά μας "δώρα"

 

11 Δεκεμβρίου έχω τα γενέθλια μου.

Είναι παρεμπιπτόντως και η μέρα του παιδιού.

Σας γράφω λοιπόν, για το εξής:

Αντί να σας κεράσω γλυκά, θα «ανεβάσω» μόνο για σας και  πριν από οπουδήποτε αλλού, τον «Αητό». Έγραψα τον «Αητό», για να τον ακούσουν όλοι οι Έλληνες και να πάρουν δύναμη, κουράγιο και ελπίδα. Μακάρι να βγω σωστός αλλά και αληθινός, σ’ αυτό το μουσικό - στιχουργικό μου όνειρο..

Έχω λοιπόν την πίστη μου σε εσάς πρώτα, γιατί χρόνια τώρα από τα γραφόμενα σας και την ανταπόκριση σας, ξέρω ότι αγαπάτε την μουσική και τους στίχους μου.

Το δικό σας «δώρο» θέλω, ή μάλλον παρακαλώ, να είναι το εξής:

Πάρτε τον «Αητό» από τα «χέρια» μου και στείλτε τον, όπου υπάρχει ελληνισμός και ορθοδοξία. Αμερική, Αυστραλία, Γερμανία, Ρωσία, Σερβία και όπου αλλού ξέρετε κάποιον Έλληνα η κάποιον ορθόδοξο.

Εσείς κήρυκες κι’ εγώ χαρούμενο «παιδί», στο πάρτι γενεθλίων του....

Αυτά τα λίγα και όλα καλά θα πάνε, συν Θεώ πάντα.

Σταμάτης Σπανουδάκης

            

Φαντάσου μια πόλη με πεντακόσιες χιλιάδες κατοίκους, οι οποίοι αμαρτάνουν. Σ' ένα Μοναστήρι εκεί ζει ένας μοναχός ασκητής, ο οποίος σηκώνει τα καθαρά χέρια του στον Θεό και Τον παρακαλεί να μην τιμωρήσει όλες αυτές τις χιλιάδες που αμαρτάνουν. Σε διαβεβαιώνω λοιπόν ότι για το χατίρι αυτού του ασκητού, ο Θεός δεν τιμωρεί τις πεντακόσιες χιλιάδες. Οι Άγιοι του Θεού είναι ικανοί για τα πάντα. Ο Άγιος μπορεί να ζητήσει από τον Θεό ό,τι θέλει και να του το δώσει ο Θεός. Είναι πολύ μεγάλη η δύναμη των Αγίων! (Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Φράσεις για προβληματισμό 51ο μέρος

Πολιτεία που δεν έχει ως βάση της την εκπαίδευση είναι οικοδομή πάνω στην άμμο (Αδαμάντιος Κοραής). 

Μια καλή γνώμη που γίνεται δεκτή από όλους στην πολιτεία, λέγεται νόμος (Πλάτων). 

Η φύση μας έδωσε μια γλώσσα και δυο αυτιά, για να ακούμε διπλάσια από όσα λέμε (Ζήνων).

Η αγάπη είναι ζωή. Κι αν δεν έχεις αγάπη, δεν έχεις ζωή (Λέο Μπουσκάλια).

Να θυμάσαι πάντα τούτο: πως δεν χρειάζονται πολλά πράγματα, για να κάνουν ευτυχισμένη μια ζωή (Μάρκος Αυρήλιος).

Η δουλειά δεν ταπεινώνει τον άνθρωπο, δυστυχώς ο άνθρωπος την ταπεινώνει (Οδυσσέας Γκραντ). 

Όλες οι λύπες υποφέρονται, όταν υπάρχει ψωμί (Θερβάντες). 

Όταν έχετε το δίκιο με το μέρος σας, τραβάτε μπροστά και ο Θεός σας βοηθάει  περίσσια (Μακρυγιάννης).

Το πνεύμα σου θα διαμορφωθεί σύμφωνα με τις σκέψεις σου, γιατί η ψυχή μας από αυτές χρωματίζεται (Σπουδαία σκέψη). 

Όταν κανείς κουράζεται για τους γονείς του, δεν πρέπει να τους υπενθυμίζει τους κόπους του (Σοφοκλής).

Ομολογούμε τα μικρά μας ελαττώματα, μόνο για να πείσουμε ότι δεν έχουμε μεγάλα (Βίκτωρ Ουγκώ).

Καλύτερα ο κόσμος να σε ξέρει ως αμαρτωλό, παρά ο Θεός ως υποκριτή (Δανέζικη παροιμία). 

Η ακολασία πορώνει το μυαλό και κάνει αναίσθητη την καρδιά (Ντοστογιέφσκι). 

Η αμαρτία κατεξευτελίζει και καταρρακώνει την ανθρώπινη ύπαρξη και οδηγεί στον ψυχικά και, αργά ή γρήγορα, και στον σωματικό θάνατο. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει από το μαστίγωμα της συνειδήσεώς του, από την ελεγκτική κραυγή της μέσα του φωνής και από την ευθύνη. Ας καταφεύγουμε στην ευσπλαχνική πατρική αγκαλιά του πανοικτίρμονος Θεού μας, μέσα στη θαλπωρή της αγίας Εκκλησίας, με ειλικρινή και βαθιά μετάνοια (Σωτήρ, αρ. τεύχους 2181/15-7-2018).

Ποιο είναι το αγριότερο θηρίο; Ο άνθρωπος όταν θυμώνει (Φρίντριχ Σίλερ).

Τα λόγια μας, το νερό, η φωτιά και το μαχαίρι μοιάζουν κατά το εξής: και τα τέσσερα μπορούν να οδηγήσουν, ανάλογα με τη χρήση, σε κάτι πολύ καλό ή πολύ άσχημο. Έτσι, τα λόγια μας μπορεί να παρηγορήσουν, αλλά και να θίξουν. Το νερό να μας ξεδιψάσει, αλλά και να μας πνίξει. Η φωτιά να μας ζεστάνει ή να μας κάψει. Με το μαχαίρι να κόψουμε το ψωμί, αλλά και να κοπούμε (Σπουδαία σκέψη).

Οι μεγάλοι άνδρες διακρίνονται στις δυσκολίες όπως οι στρατιώτες στον πόλεμο (Σπουδαία σκέψη).

Οι δυσχέρειες δυναμώνουν τον νου, όπως η εργασία το σώμα (Σπουδαία σκέψη).

Ισχυρότερος είναι εκείνος που έχει τον εαυτό του κάτω από την εξουσία του (Σενέκας).

Αν θέλεις να αποφύγεις να βλέπεις μωρό (ανόητο) άνθρωπο, πρέπει πρώτα να σπάσεις τον καθρέφτη σου (Σπουδαία σκέψη).

Η φύση δεν αναγνωρίζει ανάπαυση στην πρόοδο και καταριέται (απεχθάνεται) την αδράνεια (Ιουστίνος).

Μη χαλάς τη φιλία σου για ένα παράπτωμα του φίλου σου (Πυθαγόρας). 

Απελπισία, απόγνωση, αποθάρρυνση, λέξεις που πολλές φορές ακούγονται στη ζωή μας. Αφορμές πολλές από την καθημερινή σκληρή πραγματικότητα. Οτιδήποτε κι αν μας συμβαίνει, οι πιστοί Χριστιανοί οφείλουμε να διώχνουμε μακριά την απελπισία και την απόγνωση. Με την πίστη προς τον παντοδύναμο Κύριό μας και την υπακοή μας στο άγιο θέλημά Του να προχωρούμε με φωτεινή ελπίδα ότι καλύτερο θα φέρει ο Θεός στη ζωή μας μέσα από τις δυσκολίες και τα προβλήματα (Περιοδικό Σωτήρ). 

Χαλεπώτερά σου μή ζήτει καί ἰσχυρότερά σου μή ἐξέταζε: μη ζητάς δυσκολότερα από όσα μπορείς να κάνεις και μην ερευνάς και εξετάζεις ανώτερα των δυνάμεών σου (Σοφία Σειράχ, γ, 21). 

"Χρηστεύομαι" σημαίνει γίνομαι ευεργετικός και ωφέλιμος στους άλλους. Δεν κοιτάζω πώς θα τους κάνω κακό, αλλά σε τι μπορώ να τους φανώ χρήσιμος. Είμαι γλυκύς, προσηνής και καλοσυνάτος. Ευεργετώ ακόμα κι εκείνους που με μισούν, με πολεμούν, με βλάπτουν. Ας ενδυθούμε ως άλλο ένδυμα την αγαθή διάθεση να ευεργετούμε, για να είμαστε "εκλεκτοί του Θεού, άγιοι και ηγαπημένοι (Κολασ. γ, 12)". Η αγάπη όλους τους αγκαλιάζει και ''χρηστεύεται'' κάνοντας τη ζωή μας αληθινό Παράδεισο (Σωτήρ, αρ. τεύχους 2173/15.3.2018).

Νηφάλιος ἔσο, βουλευτικός, τῶν παρόντων φύλαξ, προνοητικός του μέλλοντος: να είσαι νηφάλιος, να παίρνεις αποφάσεις, προστατεύοντας όσα είναι στο παρόν και προνοώντας για όσα υπάρχουν στο μέλλον (Μέγας Βασίλειος).

Όλοι θέλουμε την ψυχική ανάπαυση και την εσωτερική ηρεμία και χαρά. Είναι ο διαρκής πόθος και η ασίγαστη επιθυμία μας, προπάντων στις μέρες μας. Υπάρχει δυνατότητα να τη ζούμε καθημερινά. Τον ασφαλή δρόμο και απλανή μας τον υπέδειξε ο Κύριός μας. 

"Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς (Ματθ. ια, 28-29)". Ας Τον ακολουθήσουμε τώρα χωρίς καμία αναβολή (Σωτήρ, αρ. τεύχους 2165/15.11.2017).

Πόλεμος αμείλικτος, διαρκής και ακατάπαυστος ο πόλεμος κατά του Χριστού. Αλήθεια που μας λέγει ότι ο Χριστός υπάρχει 2000 χρόνια. Δεν πολεμείται κάποιος ανύπαρκτος και νεκρός. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παραφροσύνη για τον σημερινό κόσμο, πολιτισμένο και μη, από το να καταπονείται να εξαφανίσει κάποιον που δεν υπάρχει, να σκοτώσει κάποιον που είναι νεκρός.... Από πολύ παλαιά όμως ζωντανός και αήττητος αποδεικνύεται ο Χριστός. Όσο πολεμείται, τόσο περιφανέστερος γίνεται ο θρίαμβός του (Σωτήρ, αρ. τεύχους 2162/1.10.2017). 

Από το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων διδασκόμαστε ότι όταν φροντίζουμε περισσότερο από όλα για τον εξαγιασμό μας, τότε ο Κύριος δεν θα μας στερήσει τίποτα από όσα έχουμε ανάγκη. Οι άνθρωποι δεν πήγαν μόνο για να θεραπευθούν, αλλά έδειξαν ενδιαφέρον να ακούσουν την Διδασκαλία Του. Όσοι στηρίζουν την ελπίδα τους στον Κύριο και Τον αναζητούν με πόθο, δεν θα στερηθούν κανένα αγαθό. Να βάλουμε σωστές προτεραιότητες πρώτα να φροντίζουμε για τη σωτηρία της ψυχής μας και μετά για τη συντήρηση του σώματός μας (Σωτήρ, αρ. τεύχους 2159/15.7.2017).

"Καί καταβάς ἀπό τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησε ἐπί τά ὕδατα (Ματθ. ιδ, 22-34". Πάτησε στη θάλασσα. Κι αυτή έγινε στερεή. Τώρα ο Πέτρος περπατά πάνω στο υδάτινο γυαλί κι έρχεται προς τον Χριστό. Η προσταγή του Χριστού και η πίστη του Πέτρου είχαν κάνει το θαύμα. Θάλασσα είναι η ζωή μας,  όχι σπάνια φουρτουνιασμένη. Κύματα διαφόρων δυσάρεστων περιστάσεων της ζωής: ασθένεια, αδικία, συκοφαντία, αποτυχία, πένθος. Είναι και ο σάλος ο εσωτερικός που προκαλεί ο διάβολος και η αρρωστημένη φύση μας. Μέσα στην οποιαδήποτε τρικυμία της ζωής μπορείς να ακούσεις την προσταγή του Κυρίου "ἐλθέ". Μπορείς κι εσύ να περπατήσεις πάνω σε όλα αυτά τα κύματα. Όταν ο Κύριος προστάζει, η θάλασσα γίνεται στεριά (Αρχιμανδρίτου Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Δεν υπάρχει τέλειο!

 

Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις... Μην περιμένεις να βρεθούνε οι τέλειες συνθήκες για να πεις θα ζήσω... Μην περιμένεις να διαμορφωθούν οι ιδανικές καταστάσεις για να γελάσεις... Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα... Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγό γιατί απλά δεν θα τον βρεις ποτέ... Μην περιμένεις να κάνεις τα τέλεια παιδιά, γιατί απλά δεν υπάρχουν... 

Μην περιμένεις να συναντήσεις του τέλειους φίλους, γιατί ούτε και εσύ είσαι... Μην περιμένεις να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά γιατί απλά θα μείνεις άνεργος... Μην περιμένεις να βρεις το τέλειο σπίτι για να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα... Μην περιμένεις να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο... Μην περιμένεις να δοθούν όλες οι απαντήσεις για να σταματήσουν οι ερωτήσεις... Μην περιμένεις να δεις τον Θεό ως Ον που κατεβαίνει από τους ουρανούς ή ως χέρι που βγαίνει από το υπερπέραν. Απλά δεν θα συμβεί και θα χάσεις και την ευκαιρία να Τον συναντήσεις στην καθημερινότητα σου... Μην περιμένεις να βρεις τον αναμάρτητο και τέλειο πνευματικό, γιατί απλά δεν υπάρχει. Και όπου νομίζεις ή σε έπεισαν ότι τον είδες, φεύγα μακριά είναι της φαντασίας σου... 

Γενικά στην ζωή αυτή, δεν υπάρχουν τέλειες καταστάσεις, τέλειες συνθήκες, τέλεια πρόσωπα. Αυτά μετά το πέρας της εδώ παράστασης... Οπότε συμφιλιώνομαι με την αδυναμία μου, την ατέλεια του άλλου και του κόσμου που με περιβάλει και ζω όπως μπορώ και όσο μπορώ, με δοξολογία και ευχαριστία προς τον Χριστό. Δεν μπορώ πάντα; Ναι, αλήθεια είναι αυτό!! Κανείς δεν τα καταφέρνει πάντα καλά. Ακόμη και οι Άγιοι είχαν τις κακές μέρες και περιόδους τους. Αλλά δεν τρελαίνομαι σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν αυτομαστιγώνομαι, δεν χάνω την ψυχραιμία μου, ούτε βιάζομαι να φύγει το κακό που με βρήκε. Κυρίως δεν λέω όλη μέρα γιατί και γιατί; Γιατί απλά, καλέ μου φίλε, μέχρι να μάθεις το γιατί, θα έχει τελειώσει η ζωή...!!! (πατέρας Χαράλαμπος Παπαδόπουλος)

Καλημέρα και καλή εβδομάδα! 

Σπουδαίες σκέψεις σοφών πατέρων (μέρος 8ο)

 

Όλες οι ευκολίες που έχουν οι άνθρωποι σκλαβώνουν τον μοναχό αντί να τον βοηθήσουν. Ο μοναχός πρέπει να προσπαθεί να ελαττώνει τις ανάγκες του και να απλοποιεί την ζωή του, αλλιώς δεν ελευθερώνεται. Άλλο καθαριότητα, άλλο λούσο. Πολύ βοηθάει, για να μπορέσει να ελαττώσει τις απαιτήσεις του, να κάνει πολλές δουλειές με ένα πράγμα. 

Στο Σινά είχα ένα κονσερβοκούτι και εκεί έφτιαχνα και το τσάι, εκεί και τον χυλό. Τι νομίζετε πως χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζήση; Παλιά στην έρημο έτρωγαν μόνο χουρμάδες. Ούτε φωτιά άναβαν ούτε ξύλα χρειάζονταν. Εγώ τώρα πήρα ένα κονσερβοκούτι από γάλα, το έκοψα λίγο και έκανα κάτι σαν χερούλι. Πιο εύκολο είναι να κάνεις μ' αυτό καφέ ή τσάι. Ένα και ένα στο καμινέτο ζεσταίνεται! Πού εκείνα τα μπρίκια! Θέλουν ένα σωρό οινόπνευμα, για να ζεσταθούν! Με αυτό, λίγο βαμβάκι με οινόπνευμα βάζεις, και τακ, γίνεται ο καφές. Και για φως ούτε λάμπα έχω. Μόνο με το κερί περνώ το βράδυ (Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης στην Σιναϊτική έρημο).

Ακόμη το «ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού» δεν το έχουμε καταλάβει. Ή πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε. Όταν πήγα να μείνω στο Σινά, δεν είχα τίποτε. Δεν σκέφθηκα όμως καθόλου τί θα γίνω στην έρημο μέσα σε άγνωστους ανθρώπους, τί θα φάω, πώς θα ζήσω. Το ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, όπου θα έμενα, ήταν χρόνια εγκαταλελειμμένο, ακατοίκητο. Επειδή δεν ήθελα να επιβαρύνω το μοναστήρι, δεν ζήτησα τίποτε. Μου έφεραν λίγο ψωμί από το μοναστήρι και το γύρισα πίσω. Γιατί να ανησυχήσω, αφού ο Χριστός είπε: «Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού»; Το νερό και αυτό ήταν ελάχιστο. 

Ούτε εργόχειρο ήξερα, για να πεις πώς θα δούλευα και θα έβγαζα το ψωμί μου. Το μόνο εργαλείο που είχα ήταν ένα ψαλίδι. Το χώρισα στα δύο, το ακόνισα σε μια πέτρα, πήρα και ένα ξύλο και άρχισα να φτιάχνω ξυλόγλυπτα εικονάκια. Δούλευα και έλεγα και την ευχή. Γρήγορα εξασκήθηκα. Έφτιαχνα συνέχεια το ίδιο σχέδιο, και την δουλειά που θα έκανα σε πέντε μέρες, την έκανα σε έντεκα ώρες, και όχι μόνο δεν στερήθηκα, αλλά βοηθούσα και τα Βεδουϊνάκια. 

Για ένα διάστημα έκανα εργόχειρο αρκετές ώρες την ημέρα. Ύστερα είχα φθάσει σε μια κατάσταση που δεν ήθελα να κάνω εργόχειρο, αλλά έβλεπα και την ανάγκη που είχαν τα Βεδουϊνάκια. Ένα σκουφί και ένα ζευγάρι πέδιλα να τους έδινες, ήταν γι᾿ αυτά πολύ μεγάλη ευλογία... Μου πέρασε λοιπόν ο λογισμός: «Ήρθα εδώ, για να βοηθώ τους Βεδουΐνους ή για να κάνω προσευχή για όλον τον κόσμο;». Έτσι αποφάσισα να περιορίσω την δουλειά, για να είμαι πιο απερίσπαστος και να προσεύχομαι περισσότερο.

Και μήπως περίμενα από πουθενά βοήθεια; Οι Βεδουΐνοι δεν είχαν οι ίδιοι να φάνε. Το μοναστήρι ήταν μακριά. Από την άλλη μεριά έρημος. Την ίδια μέρα όμως που περιόρισα την δουλειά, για να διαθέσω περισσότερο χρόνο στην προσευχή, έρχεται κάποιος και με βρίσκει έξω από το ασκητήριο και μου λέει: «Να, πάρε αυτές τις εκατό λίρες, για να βοηθάς τα Βεδουϊνάκια και να μη βγαίνεις από το πρόγραμμά σου και να προσεύχεσαι»! Δεν άντεξα. Τον άφησα μόνον του για ένα τέταρτο και πήγα λίγο μέσα. Μου είχε δημιουργήσει τέτοια κατάσταση η πρόνοια και η αγάπη του Θεού, που δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. 

Βλέπεις πώς ο Θεός οικονομάει, όταν υπάρχει η καλή διάθεση; Γιατί εγώ πόσα θα τους έδινα; Έδινα σε ένα, ερχόταν το άλλο, «εμένα δεν μου έδωσες, Πάτερ!», έλεγε, ύστερα ερχόταν άλλο, «εμένα δεν μου έδωσες, Πάτερ!». Οικονομάει ο Θεός. Βλέπει τις ανάγκες, τις επιθυμίες μας, και, όταν κάτι είναι για το καλό μας, μας το δίνει. Όταν κανείς χρειάζεται σε κάτι βοήθεια, ο Χριστός και η Παναγία βοηθούν! (ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’)

Μετάνοια είναι μια ολοκληρωτική στροφή της καρδιάς προς την απόλυτη αγαθότητα- και όχι μόνο της καρδιάς του αλλά και του νου του, των αισθημάτων του, του σώματός του και ολόκληρης της υπάρξεώς του. Μετάνοια είναι η άρρηκτη ενότητα αγάπης με τον Πατέρα και Δημιουργό μας. Κατά συνέπεια, πρέπει πάντοτε να προσευχόμαστε αδιάλειπτα και να ζητάμε συνεχώς από την Υπεραγία Θεοτόκο να μας δώσει την δύναμη να Τον αγαπάμε όπως τον αγαπά κι η ίδια, όπως Τον αγαπούν οι Άγιοι και οι άγγελοι. Κατ' αυτό τον τρόπο θα είμαστε ευλογημένοι τόσο σ' αυτή τη ζωή όσο και στην αιωνιότητα. Διότι ο Θεός είναι αγάπη, ειρήνη και χαρά, ικανή να πληρώσει κάθε πλάσμα που Τον λαχταρά εκ βάθους καρδίας.

 Όταν προσευχόμαστε για κάτι εκ βάθους καρδίας, ο Κύριος μας το χαρίζει, επειδή είναι Θεός και Πατέρας μας ( Ματθ. 7,7-11 ) . Πρέπει να ενδυναμωθούμε με την προσευχή και να γίνουμε ένας νους και μία σκέψη στον τόπο μας. Αν το πετύχουμε αυτό δεν θα έχουμε εχθρούς. Αν κοιτάξουμε στην ιστορία του Ισραήλ, θα δούμε ότι οι εχθροί του θριάμβευαν καταπάνω του, κάθε φορά που οι Ισραηλίτες απομακρύνονταν από τον Θεό, και ότι ο Κύριος πάντα τους βοηθούσε όποτε μετανοούσαν ειλικρινά. Ο Κύριος είναι πάντοτε μαζί μας (Από το βιβλίο: «ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, Εκδόσεις : «Εν πλω»). 

Η δεκαπενθήμερη απουσία μου οφειλόταν σε αρρώστια της μητέρας μου. 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!