Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Παραινέσεις από τον Θείο λόγο




Η ύλη, ο κόσμος, η κτίση έχουν ανεπανάληπτη αξία. Είναι εικόνα του Θεού, φανερώνουν κι αποκαλύπτουν τη δόξα του, παιδαγωγούν τον άνθρωπο, δοξολογούν κι ευχαριστούν το Θεό κι αναμένουν τέλος μαζί με τον άνθρωπο την ελευθερία από τη φθορά. Γι’ αυτό δε μας επιτρέπεται, αλλά και δε μας συμφέρει να καταστρέφουμε τον κόσμο και την ομορφιά, που μας περιβάλλει.Αυτό είναι και το μήνυμα της μεγάλης τελετής του αγιασμού των υδάτων και του φωτισμού της κτίσης (Η Δράση μας).
Αν χάσεις και ξοδεύσεις χρήματα, θα μπορέσεις να τ' αποκτήσεις και πάλι. Αν όμως χάσεις τον χρόνο σου, είναι πολύ δύσκολο να τον ξαναποκτήσεις (Ιωάννης Χρυσόστομος).
Η ζωή είναι πάρα πολύ σύντομη και πρέπει να φροντίζουμε όχι για απόκτηση υλικών αγαθών, αλλά αιωνίων, όπως για σωφροσύνη, ανδρεία, σύνεση, αγάπη (Μέγας Αντώνιος).
Μετά την Βάπτισή Του στον Ιορδάνη, ο Κύριος αποσύρθηκε στην έρημο, όπου επί σαράντα μέρες και νύχτες ενήστευε προσευχόμενος. Ετοιμάζεται για το μεγάλο και κοσμοσωτήριό Του έργο. Και το κήρυγμά του:"Μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν (Ματθ. δ, 17)".
Το σκοτάδι δεν μπορείς να το καταπολεμήσεις με σκοτάδι, μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό. Το μίσος δεν μπορείς να το καταπολεμήσεις με μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί να το κατορθώσει αυτό (Περιοδικό Τα Κρίνα). 
Η οικογένεια σήμερα πάσχει. Πάσχει σοβαρά. Γι' αυτό και τόσο εύκολα διαλύεται. Υπάρχει λύση; Υπάρχει! Η λύση είναι ο ουσιαστικός σύνδεσμος με τον Κύριο. Και ακόμη η αλληλοκατανόηση των συζύγων. Τότε ο γάμος γίνεται επίγειος Παράδεισος. Διαφορετικά μεταβάλλεται σε Κόλαση. "Εκεί ο Χριστός, ενταύθα ο σατανάς" (Χρυσόστομος, P.G. 62, 391). Το πιο ωραίο θέαμα στα μάτια του Θεού είναι: "Γυνή καί ἀνήρ ἑαυτοῖς συμπεριφερόμενοι" (Σοφία Σειράχ, κε, 1), δηλαδή να συμπεριφέρονται σωστά μεταξύ τους η γυναίκα και ο άνδρας (Σκέψεις ιεράρχη). 
Οι αλήθειες που δεν μας αρέσει να ακούμε είναι εκείνες που θα μας συνέφερε περισσότερο να γνωρίζαμε. Όπως δεν συμβαδίζει η φωτιά με το νερό, έτσι δεν συμβιβάζεται και η κατάκριση με τη μετάνοια. Η πραγματική ταπείνωση κρύβει όχι μόνο τις άλλες αρετές, αλλά και τον εαυτό της. Η στιγμή της πραγματικής ησυχίας σου δεν είναι εκείνη που κοιμάσαι εσύ, αλλά εκείνη που κοιμάται ήσυχη η συνείδησή σου. Το μυστικό της τέχνης, για να θεραπεύσουμε τις πνευματικές ασθένειες της ψυχής είναι να μην τις λυπόμαστε καθόλου, αλλά να τις ξεριζώνουμε αμείλικτα (Σκέψεις ιεράρχη). 
Ανάμεσα στο παρελθόν, όπου οι αναμνήσεις μας και στο μέλλον όπου οι ελπίδες μας, υπάρχει το παρόν όπου βρίσκονται τα καθήκοντά μας, δηλαδή να είμαστε προσγειωμένοι και να κάνουμε το καθήκον κάθε στιγμής. Όταν η αγάπη εγκαταλείπει τον κόσμο, τότε οι αγενείς γίνονται πρίγκιπες και τα τέρατα βασιλείς (Σκέψεις ιεράρχη). 
Ο Μέγας Αθανάσιος όρμησε στον αγώνα και αφιέρωσε όλη του τη ζωή και όλες του τις δυνάμεις στην άμυνα του ''ενσαρκωθέντος Λόγου'', με τόση θρησκευτική πεποίθηση και τόσο ατρόμητο θάρρος, ώστε αναδείχθηκε ο αγιότερος των ηρώων ή μάλλον ο ηρωικότερος των αγίων (Κων/νος Παπαρρηγόπουλος) 
Τιμή αξίζει στον πρόμαχο της Ορθοδοξίας Μάρκο, διότι εβροντοφώναξε στον εκπρόσωπο του κομπάζοντος αιρετικού Λατινισμού το ιστορικό όχι της Ορθοδοξίας: ''οὐχ ὑπογράφω". Και αρνούμενος συνθηκολόγηση, δεχόταν με τη συνείδηση του μάρτυρος διωγμούς, ύβρεις, περιφρονήσεις (Νικόλαος Βασιλειάδης)
Προσπάθησε να βρεις ησυχία. Οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ (Αββάς Ισαάκ).
Η απιστία και η ολιγοπιστία στην καθημερινή ζωή μας οφείλεται στους τρεις παρακάτω λόγους: 1) την άγνοια που έχουμε για τον Θεό και το θέλημά Του, 2) την επήρεια του ανθρωποκτόνου Σατανά και 3) την προσκόλληση της ψυχής μας στα πράγματα του κόσμου. Οι συνετοί συζητούν. Οι μωροί και επιπόλαιοι αποφασίζουν αμέσως...(Σκέψεις ιεράρχη)
Αδυνατώ να αντιληφθώ την αντίληψη του Θεού. Αναγνωρίζω την αδυναμία μου μπροστά στη δύναμή Του και υποτάσσομαι στο θέλημά Του. Αφιέρωσε τη μέρα σου στον Θεό, για να τη σώσεις. Η μέρα σώζεται, όταν αφιερώνεται στον Θεό (Χρήστος Μπίντας, Νάουσα).
Κατάλληλοι να κυβερνούν τον λαό είναι εκείνοι οι οποίοι είναι συνετοί, φιλοδίκαιοι, πράοι, αποδίδοντες εκάστω το οφειλόμενον, μη εμπαίζοντες τους υπ' αυτούς, μη ψευδόμενοι προς τούτους, μη προσωποληπτούντες, μη περιφρονούντες ουδένα, αλλ' όντες ίσοι προς πάντας και προς τους ασθενέστερους ιδιαίτερον ενδιαφέρον επιδεικνύοντες (Σχόλιο στο Ησ. γ, 5).
"Ἕκαστος ἡμῶν περί ἑαυτοῦ λόγον δώσει τῷ Θεῷ (Προς Ρωμαίους, ιδ, 12):"Δεν είναι εύκολη υπόθεση η αληθινή αυτομεμψία. Ο άνθρωπος δύσκολα στρέφεται στον εαυτό του και ευκολότερα παρασύρεται ν' αρχίσει να ασχολείται με τα λάθη των άλλων. Ενώ η αυτομεμψία είναι μεν δύσκολη, γεμίζει όμως τον άνθρωπο με βαθιά ειρήνη και με τη βεβαιότητα ότι έχει βρει έλεος ενώπιον του Κυρίου. Και τελικά σώζει τον άνθρωπο (Σκέψεις ιεράρχη). 
Ευλογημένη η ταπείνωση· αηδιαστική, καταστροφική η υπερηφάνεια: "Ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν (Ιακ. δ,6), δηλαδή ο Θεός προς τους υπερηφάνους αντιπαρατάσσεται ως προς τους εχθρούς, στους ταπεινούς όμως δίνει τη χάρη Του." Η ταπείνωση επομένως είναι το φάρμακο που θεραπεύει όλες τις ασθένειες, ακόμη κι αυτήν την κακοήθη ασθένεια της υπερηφανείας, Ακριβώς διότι ελκύει την παντοδύναμη Χάρη του Θεού (Σκέψεις ιεράρχη).  
Τον ταπεινόφρονα άνθρωπο κανείς ποτέ δεν τον μισεί, ούτε καταφρονεί. Αυτός αγαπά όλους και όλοι τον αγαπούν. Όπου πλησιάζει, ως άγγελο φωτός τον βλέπουν και προσφέρουν σ' αυτόν ιδιαίτερη τιμή. Η βραχυλογία του (δηλαδή τα λίγα λόγια του) είναι ως οι άπειροι λόγοι σοφών (Ισαάκ ο Σύρος). 
Κρούετε καί ἀνοιγήσεται ὑμῖν (Ματθαίου, ζ,7): να χτυπάμε επίμονα την πόρτα του ελέους του Κυρίου με την επίμονη προσευχή, το "Κύριε, ἐλέησον". Αυτήν την πιο μικρή, αλλά και την πιο μεγάλη ταυτόχρονα προσευχή· μικρή σε έκταση, μεγάλη σε βάθος και σε δύναμη. Να την επαναλαμβάνουμε συχνά, αλλά και με συναίσθηση και τότε θα δούμε θαύματα ασύλληπτα στη μικρή και ασήμαντη ζωή μας (Σκέψεις ιεράρχη). 
Ἐκτρέφετε τὰ τέκνα ὑμῶν ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου (Εφεσίους, στ, 4): Είναι απόλυτη ανάγκη οι γονείς κύριο έργο τους να θεωρούν τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους κατά το θέλημα του Θεού. Θα το πετύχουν δε αυτό πρωτίστως με το προσωπικό τους παράδειγμα και κατόπιν με την κατάλληλη πνευματική ατμόσφαιρα. έτσι ώστε τα παιδιά τους να μεγαλώνουν ομαλά και να είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν τους πειρασμούς και τις τρικυμίες που θα συναντήσουν στη ζωή τους.  
Χαρά γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ µετανοοῦντι (Λουκά, ιε, 10): Πολύ φιλάνθρωπος είναι ο Θεός, λέγει ο ιερός Χρυσόστομος. Παρέδωκε τόν Μονογενῆ, ἵνα ἀγοράσῃ δούλους ἀγνώμονας το αἶμα τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ τιμήν κατέβαλεν (PG, 49, 339). 
Παρέδωσε σε θάνατο τον Μονογενή Υιό Του, για να (εξ)αγοράσει δούλους αχάριστους. Ως τίμημα δε για την εξαγορά κατέβαλε το Αίμα του Υιού Του. Με αυτό το Αίμα του σταυρωθέντος Κυρίου λοιπόν καθαρίζονται οι αμαρτίες μας. Και μάλιστα τόσες πολλές, αμέτρητες! Αρκεί βεβαίως να τις αναγνωρίζουμε. Και να μετανοούμε. Και να εξομολογούμαστε ειλικρινά. Γιατί τότε σκορπίζεται χαρά μέσα στους αγγέλους του Θεού για τον καθένα από τους αμαρτωλούς που μετανοούν (Σκέψεις ιεράρχη).
Ας δοξάσουμε κι εμείς τον Θεό, αγαπητοί μου, για το μεγάλο φως της χριστιανικής διδασκαλίας, με το οποίο μας φώτισε ο Θεός. Σε ποιο στάδιο αγνοίας θα βρισκόμαστε και για τα σπουδαιότερα ακόμη ζητήματα, εάν δεν μας δίδασκε ο Κύριος Ιησούς. Ω, δεν μπορούμε εμείς μόνοι μας να οδηγηθούμε στο φως του Χριστού. 
Εκείνος άναψε με  τη διδασκαλία Του το μέγα φως της αλήθειας και μας διδάσκει. Ο λόγος του Θεού, που ακούμε στο θείο κήρυγμα ή μελετάμε στα ορθόδοξα χριστιανικά βιβλία είναι το φως το πνευματικό, που μας υποδεικνύει τα καθήκοντά μας και μας δείχνει τον δρόμο που οδηγεί στον Θεό. Ας το χρησιμοποιούμε αυτό το φως της χριστιανικής διδασκαλίας, για να εκτελούμε και στην παρούσα ζωή τα καθήκοντά μας, αλλά και για να οδηγηθούμε τελικά στη Βασιλεία των ουρανών (Αρχ. Χριστόφορος Παπουτσόπουλος) 
Σε κάθε δοκιμασία και θλίψη και συμφορά της ζωής μας χτυπάει η πόρτα του σπιτιού μας. Κάτι ζητάει από μας ο Θεός. Κάποιον ανεξόφλητο λογαριασμό να εξοφλήσουμε ίσως. Να ερευνούμε λοιπόν τα κατάστιχά μας. "Ἑαυτόν ἐρεύνησον!" Να ερευνούμε στον εαυτό μας - όχι στους άλλους. Κι όταν προσδιορίσουμε την αιτία, αμέσως να την διορθώσουμε. Να σταματήσουμε την αμαρτία, αυτήν την πηγή του κακού: Μηκέτι ἁμάρτανε, Ιωάννη, ε, 14 (Σκέψεις ιεράρχη).  
Κύριε, κάνε να γίνω όργανο της ειρήνης Σου. Αξίωσέ με να σπείρω την αγάπη εκεί που κυριαρχεί το μίσος. Να απαντώ στην ύβρη με τη συγγνώμη, στην αμφιβολία με την πίστη, στην απελπισία με την ελπίδα, στο σκοτάδι με το φως, στη λύπη με χαρά. Ω Κύριέ μου, κάνε με να δίνω παρηγοριά παρά να μου δίνουν, να εννοώ παρά να με εννοούν, να αγαπώ παρά να με αγαπούν. Γιατί δίνοντας παίρνω, συγχωρώντας συγχωρούμαι και πεθαίνοντας ξαναγεννιέμαι στην αιώνια ζωή (Φραγκίσκος της Ασσίζης) 
Την Κυριακή της Τυρινής, στον πρώτο κατανυκτικό εσπερινό, τον εσπερινό της συγχωρήσεως, οι πιστοί μαζί με τους ιερείς δίνουν και παίρνουν συγχώρηση, προκειμένου συμφιλιωμένοι και αγαπημένοι να ξεκινήσουν τον καλό αγώνα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αυτό ας μας παρακινήσει σε μια αλλαγή στάσεως. Να ταπεινωθούμε, να συγχωρηθούμε και να αγαπηθούμε μεταξύ μας, για να βαδίζουμε με σταθερότητα προς την αιώνια πατρίδα μας, τη Βασιλεία του Θεού (Σκέψεις ιεράρχη). 
Συγχωρείς; Συγχωρείσαι. Δεν συγχωρείς; Δεν θα σου δοθεί συγχώρηση ποτέ! Όπως καταλαβαίνουμε, ο δρόμος προς τη Βασιλεία του Θεού δεν είναι πολύπλοκος. Και είναι μπροστά μας ανοικτός! Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να γιορτάσουμε το Πάσχα απ' αυτόν: την ανεξικακία και τη συγχώρηση. Γιατί όπως περιγράφεται στο Κατά Ματθαίον, στ, 14: ''Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν.'' (Σκέψεις ιεράρχη)
Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή, ἡ κατὰ τῶν δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλος ἐγκράτεια, ἡ τῶν Ἀγγέλων εὐπρέπεια, ἡ πρὸς Θεὸν παῤῥησία, δι’ αὐτῆς γὰρ Μωϋσῆς, γέγονε τῷ Κτίστῃ συνόμιλος, καὶ φωνὴν ἀοράτως, ἐν ταῖς ἀκοαῖς ὑπεδέξατο, Κύριε, δι’ αὐτῆς ἀξίωσον καὶ ἡμᾶς, προσκυνῆσαί σου τὰ Πάθη καὶ τήν ἁγίαν Ἀνάστασιν, ὡς φιλάνθρωπος (Δοξαστικό, ήχος πλάγιος β΄).

Καλή κι ευλογημένη πορεία στον αγώνα της Μεγάλης Σαρακοστής! 
Καλημέρα σας! Φωτεινή και δημιουργική εβδομάδα! 

 

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Ακραίος φανατισμός και Δύση



Χωρίς καμιά αμφιβολία,  ο φανατισμός αποτελεί φαινόμενο πανανθρώπινο και διαχρονικό. Το γεγονός αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα πως έρχεται να ικανοποιήσει ανάγκες του ανθρώπου, που παρουσιάζονται σε κάθε κοινωνία και κάθε εποχή.
Ως προς την συμπεριφορά του, ο φανατικός άνθρωπος είναι έτοιμος να παραδώσει ολόκληρο τον εαυτό του  σε έναν υπερατομικό σκοπό. 
Η προθυμία του αυτή μπορεί μάλιστα να φτάσει και μέχρι την προσφορά της ίδιας της ζωής του. Αυτό ακούγεται ως υπέρτατη θυσία, ίσως όμως να αποτελεί εξόφληση μιας παροχής, που ένα μαζικό κίνημα, θρησκευτικό ή πολιτικό, του έχει προσφέρει: Την απαλλαγή από μια επώδυνη προσωπική ελευθερία, που καλεί κάθε στιγμή τον άνθρωπο να αναζητεί την αλήθεια, να κρίνει και να επιλέγει μόνος του. 
Ο φανατικός οπαδός έχει εκχωρήσει αυτό το δικαίωμα, γι΄  αυτό και έχει απαλλαγεί από την οποιαδήποτε ενοχή, ακόμη και για την πιο αποτρόπαιη πράξη του ͘ αρκεί να του έχει υποδειχθεί από τους θεοποιημένους ηγέτες του.
Για τους μελετητές της ανθρώπινης συμπεριφοράς και τους αναλυτές των πολιτικών εξελίξεων, ο φανατισμός ανθεί σε κοινωνίες και εποχές, που χαρακτηρίζονται από εξαθλίωση, όχι μόνον οικονομική, αλλά μορφωτική και πνευματική. 
Οπωσδήποτε,  εκείνος που βιώνει συνθήκες ακραίας φτώχειας και υποβάθμισης όλων των παραμέτρων της καθημερινότητάς του, είναι πιο έτοιμος να ενταχθεί σε ένα μαζικό κίνημα, που θα τον πείσει με σχετική ευκολία για τους ενόχους της κατάντιας του και θα τον καλέσει να συστρατευθεί για έναν απροσδιόριστα καλύτερο κόσμο.
Αυτό όμως που εντυπωσιάζει στη σημερινή κατάσταση, είναι πως ο φανατισμός, στην πιο ακραία του μορφή, βρίσκει πρόσφορο έδαφος στο κέντρο του Δυτικού κόσμου, που υποτίθεται έχει ξεπεράσει τέτοιου είδους ακραίες συνθήκες. Νέοι άνθρωποι, προερχόμενοι από τις δυτικές κοινωνίες, παρουσιάζονται πρόθυμοι να ακολουθήσουν νοοτροπίες και πρακτικές παντελώς ξένες με το πνευματικό και πολιτιστικό υπόβαθρο της ανατροφής τους και να προβούν σε πράξεις αδιανόητες.
Τι συνδέει, λοιπόν, αυτές τις τόσο διαφορετικές κοινωνίες και  κάνει κάποια μέλη τους να οδηγούνται στις ίδιες επιλογές;  Εάν στον Τρίτο Κόσμο και στην καταματωμένη Μέση Ανατολή έρχεται η φτώχεια να προκαλέσει  βίαιη έξοδο από ένα μισητό παρόν, χωρίς ελπίδα και προοπτική, στη Δύση, την ίδια βιαιότητα έρχεται να  προκαλέσει  μια πληκτική και αφυδατωμένη από κάθε πνευματική διάσταση ζωή. 
Ζωή  απόλυτα ρυθμισμένη και προγραμματισμένη, χωρίς οράματα  και αξίες, διαποτισμένη μόνον από τη διαρκή αναζήτηση ενός ολοένα αυξανόμενου κέρδους. Εάν στις φτωχές κοινωνίες του πλανήτη, η εξαθλίωση στέρησε τον άνθρωπο από τα προσωπικά του γνωρίσματα και τη βιολογική και πνευματική του αυτονομία, στην Δύση, ίδιους απρόσωπους και ομοιόμορφους ανθρώπους διαμόρφωσε ο καταναλωτισμός, στερώντας τους από εκπαιδευτικές και πνευματικές διαδικασίες, που οδηγούν σ΄ ένα διάλογο με τον βαθύτερο εαυτό και την ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.
Εάν στις υποβαθμισμένες και σκόπιμα εξαθλιωμένες κοινωνίες της Ασίας και της Αφρικής ήρθε το μίσος να ενώσει τους δυστυχισμένους και να τους στρέψει εναντίον των εκμεταλλευτών τους, στις δυτικές πρωτεύουσες, η πλήρης απουσία ουσιαστικών ανθρωπίνων σχέσεων, έδωσε τη θέση της σε αγέλες ανθρώπων, που τις συνδέει η βία και η μισαλλοδοξία.
Η ανθρώπινη ιστορία βοά πως από καταστάσεις φανατισμού ξεπήδησαν πάντα διαταραγμένοι αρχηγοί και ασύλληπτα δεινά. Σε τέτοιες περιόδους, πίσω από κραυγές για ανατροπές και εκκαθαρίσεις κρύβεται η ερωτοτροπία αναπήρων προσωπικοτήτων με το χάος. Και γι΄  αυτό, κάθε πνευματικός οργανισμός, όπως η Εκκλησία, που έχει συνείδηση της αποστολής του, οφείλει να δημιουργήσει αναχώματα γνήσιας χριστιανικής πνευματικότητας, αισθητικής καλλιέργειας, προσωπικής δημιουργικότητας και υγιών κοινωνικών δεσμών, στηριγμένων στην ανοχή, την αλληλεγγύη, τη συμμετοχικότητα και την κριτική σκέψη. 
Σε εποχές, μάλιστα, που οι θρησκείες χρεώνονται μεγάλο μέρος του παγκόσμιου εξτρεμισμού, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, με τον λόγο, κυρίως όμως με το έργο, το ήθος και το  ύφος της, οφείλει να ποτίζει την κοινωνία μας με χυμούς μετριοπάθειας, ανοχής, αλλά και κριτικής στάσης απέναντι σε δομές και πρακτικές  αδικίας και εκμετάλλευσης. 
Μια τέτοια στάση άλλωστε θα δρούσε λυτρωτικά και για το ίδιο το σώμα της Εκκλησίας, η οποία, ιδιαίτερα στις δυτικές κοινωνίες, έχασε τη φλόγα του προφητικού της λόγου και ενσωματώθηκε σε μεγάλο βαθμό στις δομές και τους κώδικες ενός απάνθρωπου κοινωνικού και οικονομικού συστήματος.
Ο φανατισμός τρέφεται από ακραία αυτοϋποτίμηση και παραχώρηση θεμελιωδών δώρων του Θεού, όπως η ελευθερία και η αυτοσυνειδησία, στις διαθέσεις σκοτεινών κύκλων εξουσίας και χρήματος. 

Εμείς, ως μέλη της Εκκλησίας του Χριστού,  έχουμε τη μεγάλη ευκαιρία να προβάλλουμε  τη μοναδικότητα του λυτρωτικού της μηνύματος, αναδεικνύοντας το μεγαλείο του ανθρωπίνου προσώπου, το ήθος και την λυτρωτική παρουσία των αγίων της και τις προδιαγραφές της Βασιλείας του Θεού, που επαγγέλλεται. Πρόκειται για προδιαγραφές αγάπης, δικαιοσύνης και καθημερινής  νοηματοδότησης της ζωής, που ο κόσμος λαχταρά να τις ψηλαφήσει μέσα από τον αγώνα και το ζωντανό παράδειγμα όλων μας.
(Άρθρο του μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, Γιατί ο ακραίος φανατισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην καρδιά της Δύσης, Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 17/01/2015)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!  
 

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Η απειλητική λαίλαπα του φανατισμού



Παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα το τελευταίο διάστημα όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, αλλά και στην Ευρώπη εξαιτίας των τρομοκρατικών επιθέσεων των ακραίων φανατικών ισλαμιστών και βεβαίως καταδικάζουμε απερίφραστα κάθε τέτοιο φαινόμενο απ' όπου κι αν προέρχεται. 
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος στη συνεδρία της στις 13 Ιανουαρίου, εξ' αφορμής των πρόσφατων τρομοκρατιών ενεργειών αποτρόπαιης βίας με τη στυγνή δολοφονία συνανθρώπων μας σε συνοικία του Παρισιού από ακραίους ισλαμιστές τρομοκράτες, αφενός καταδίκασε απερίφραστα κάθε μορφή βίας και αφετέρου κάθε αμφισβήτησης της ιερότητας των θρησκευτικών συμβόλων και πεποιθήσεων, οποθενδήποτε αυτή προέρχεται. 
Πολλοί ηγέτες, μέσα από μια συμβολική πορεία ενότητος στη Γαλλία, συνόδευσαν εκατομμύρια ανθρώπων, καταδικάζοντας τα φαινόμενα ρατσισμού και φανατισμού. Δεν γνωρίζετε όμως κατά πόσο οι πορείες αυτές μπορούν πλέον να βοηθήσουν ή μήπως είναι αργά, αφού αυτές οι καταστάσεις αφέθηκαν ανεξέλεγκτες για τους γνωστούς ή άγνωστους λόγους. 
Ο φανατισμός απ' όπου κι αν προέρχεται είναι ό, τι χειρότερο για μια ανθρώπινη κοινωνία, διότι είναι τυφλός, είναι άδικος, είναι δουλεία της ανθρώπινης ψυχής, αφού περιορίζει τον άνθρωπο σε στενά και και απαίσια εγωιστικά τείχη. Είναι μίσος, είναι σκοτάδι και πυροδοτεί καταστάσεις οι οποίες μειώνουν ή καλύτερα εξευτελίζουν την ανθρώπινη υπόσταση και προσωπικότητα. 
Σ' αυτόν οφείλονται πόλεμοι, αίματα, καταστροφές και οδύνες που αμαύρωσαν την ανθρώπινη πορεία μέσα στου χρόνου τη ροή. Συμφέρει τους ''εμπόρους'' των ιδεών και τους γυρολόγους των αμαρτωλών συμφερόντων να δημιουργούν εσωτερικές πολώσεις στους άλλους, να τους υπνωτίζουν χωρίς αναισθητικό και να τους κάνουν πιόνια τους, ώστε ελέγχοντας πλήρως την προσωπικότητά τους, να τους κατευθύνουν ως αγέλες αλόγων όντων, είτε μέσα από ''θρησκευτικές'' ομάδες, σχήματα και ποικίλες αιρέσεις που εκφράζονται με ακραίες εκδηλώσεις θρησκευτικού φονταμενταλισμού είτε μέσα από τον τυφλό πολιτικό κομματισμό και άλλες παρόμοιες καταστάσεις. 
Μόνο μέσα στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία ο άνθρωπος ζει ελεύθερα, έξω από μισαλλοδοξίες και στενοκέφαλες αντιλήψεις, αφού η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, αλλά η αλήθεια η αποκεκαλυμμένη από τον Θεό, Αλήθεια, αδελφοί μου, υπάρχει ωραιότερο κήρυγμα από το "ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν...";
Όποιος υπηρέτησε ή υπηρετεί το πνεύμα του φανατισμού μόνο στην Εκκλησία δεν μπορεί να ανήκει, έστω και αν ισχυρίζεται ότι είναι μέλος της. Η Ευρώπη, μακρυνθείσα από το πνεύμα εν Χριστώ ελευθερίας και αρνηθείσα τις πνευματικές της ρίζες, έπεσε από το φως στο σκοτάδι και ευρίσκεται πλέον προ απροόπτων καταστάσεων, αφού η ίδια υπόθαλψε ανά τους αιώνες ένα τέτοιο πνεύμα. 
Λυπούμεθα για όσα συμβαίνουν παγκοσμίως εξαιτίας των θρησκευτικών και άλλων φανατισμών, αλλά φοβούμεθα ότι έρχονται και χειρότερα, αφού πλέον ''πάντα ανατέτραπται και συγκέχυται και αρετής ίχνος ουδαμού"(ιερός Χρυσόστομος). 
Φαίνεται ότι τα πολιτικά σχήματα παγκοσμίως δεν μπορούν πλέον να σταματήσουν τον ρουν των φανατικών, οι οποίοι δυστυχώς καθ' ημέραν βυθίζουν την ανθρωπότητα στον θρήνο και στην οδύνη. 
Καλόν είναι το μήνυμα το οποίο εδόθη με την πορεία των ηγετών και εκατομμυρίων ανθρώπων στη Γαλλία, όμως αυτό δεν αρκεί. Η Ευρώπη πρέπει να βρει τον εαυτό της και τις ρίζες της ενότητάς της. Όσο η Ευρώπη θα αρνείται τις πνευματικές της ρίζες και θα απεμπολεί τη χριστιανική της ταυτότητα, υιοθετώντας δόγματα "γέλωτος άξια", ως θα έλεγε ο Ιερός Δαμασκηνός, θα αποσυντίθεται. 

(Ο φανατισμός είναι η φρικτή λαίλαπα που απειλεί όλη την ανθρωπότητα, άρθρο του μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσοστόμου, Εφημερίδα Δημοκρατία, 17/1/2015)


Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!


Related Posts with Thumbnails