Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2021

Πατρίδα μου γλυκιά

Η 28η Οκτωβρίου είναι μέρα μνήμης για όλους τους αγωνιστές που πολέμησαν τον κατακτητή στα βουνά της Πίνδου. Είναι μέρα μνήμης για όλα τα θύματα του Παγκοσμίου πολέμου, για όλους όσους πολέμησαν, αντιστάθηκαν,  βασανίστηκαν, θυσιάστηκαν σε αυτό τον αιματηρό πόλεμο. 

Ας αφηγηθούμε στα παιδιά μας οι δάσκαλοι στα σχολεία και οι γονείς στο σπίτι για τις θηριωδίες των Ναζί στο Δίστομο, στην Κρήτη, στο Χορτιάτη και τα Καλάβρυτα, για τις εκτελέσεις στην Κοκκινιά και στην Καισαριανή, για τους χιλιάδες νεκρούς το μαρτυρικό χειμώνα του 1941 από την πείνα, για τα SS και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για τη μεγαλύτερη ντροπή της ανθρώπινης ιστορίας, το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Να μιλήσουμε επίσης χωρίς ωραιοποιήσεις και για εκείνους που πρόδωσαν την πατρίδα μας και συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, για τους δωσίλογους, για τους καταδότες με τις κουκούλες, για τους μαυραγορίτες που θησαύρισαν κι έκαναν περιουσίες, εκμεταλλευόμενοι το δράμα του λαού μας.

Η σημερινή μέρα λοιπόν είναι μέρα ιστορικής μνήμης, αλλά ταυτόχρονα μας θυμίζει ότι η λευτεριά και η ανεξαρτησία δεν χαρίζονται, δεν είναι δεδομένες, αλλά με αίμα και αγώνες κατακτιούνται. (Φράσεις συναδέλφου από ομιλία σε εθνική εορτή)

Η Ιστορία του πολέμου του 1940:

1.Στις 15 Αυγούστου 1940 οι Ιταλοί βυθίζουν το ελληνικό πολεμικό πλοίο  «Έλλη».

2.Τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940  οι Έλληνες λένε ΟΧΙ στους Ιταλούς.

3.Οι Ιταλοί εισβάλλουν στην Ελλάδα. « ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΛΑ !» γράφουν οι εφημερίδες.

4. Οι Έλληνες , με κάθε μεταφορικό μέσο, φεύγουν για να πολεμήσουν τους εισβολείς.

5. Τα κορίτσια που μένουν  πίσω βοηθούν όπως μπορούν.

6. Οι Έλληνες πολεμούν με ηρωισμό και νικούν τους Ιταλούς.

7.Στις 6 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί έρχονται να βοηθήσουν τους Ιταλούς. Υψώνουν τη γερμανική σημαία στην Ακρόπολη.

8. Άρχισε έτσι η μαύρη περίοδος της κατοχής.

9.  Στις 12 Οκτωβρίου του 1944 η Ελλάδα απελευθερώθηκε . Η ελληνική σημαία  κυματίζει πάλι στην Ακρόπολη!!!(Από εργασία συναδέλφου στη Νεοελληνική Γλώσσα )

Στις 27 Απριλίου 1941 ένας Έλληνας φρουρός της Ελληνικής σημαίας, επειδή δεν θέλησε  να παραστεί μάρτυρας του θλιβερού θεάματος της αναρτήσεως της εχθρικής σημαίας, όρμησε από την Ακρόπολη και γκρεμίστηκε πεθαίνοντας. Κάθισα στο γραφείο περίλυπος μέχρι θανάτου και δακρύων (Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, Ημερολόγιον, 1972). 

Συ Γαλανόλευκη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ, ενσαρκώνεις τους εθνικούς μας πόθους και τις λαχτάρες μας, τα όνειρά μας, τις λύπες και τις χαρές μας. Συ κυματίζεις στις ψυχές των παλικαριών. Αναπτερώνεις το αγωνιστικό φρόνημά τους. Τους οπλίζεις με ατρόμητο θάρρος, όταν γύρω τα σκιάζει η φοβέρα.... Με φορτώνεις, προπάντων, με το βαρύτατο χρέος να κυματίζεις πάντα στα βάθη της καρδιάς μου. ΣΗΜΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Ενώνεις την Ορθόδοξη χριστιανική πίστη μου, την Ελληνορθόδοξη παράδοση με τον Ελληνισμό, την επίγεια πατρίδα μου με την ουράνια και άφθαρτη (Σπουδαία σκέψη). 

Δεν υπήκουσα παρά εις μίαν ιδέαν, να φανώ χρήσιμος εις τον πλησίον και τον τόπον μου, διότι η Ελλάς χωρίς την Μακεδονίαν μέλλει να καταστή έρημον νεκροταφείον (Παύλος Μελάς), 

Να ξέρετε πως αν σώσουμε τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει. Αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε... (Ίων Δραγούμης). 

Οι νεκροί είναι αθέατοι, αλλά δεν είναι απόντες (Βίκτωρ Ουγκώ). 

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΠΟΛΕΜΟΣ

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Αθάνατοι οι ήρωες του 1940! 



 

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2021

Θαυμαστές διηγήσεις (μέρος 7ο)

Περιμένω, παρκαρισμένος μέσα στο αμάξι κάποιον στη Λεωφόρο Πεντέλης. "Καβάλα" στο πεζοδρόμιο, φάτσα στην Κηφισίας, ακούω τα "γαλλικά" των υπολοίπων.... Λουφάζω στο κάθισμά μου (ούτως ή άλλως δεν χρειάζομαι να σκύψω και πολύ (για να κρυφτώ).... Κίνηση.... χαμός. Και ζω μια αναπάντεχη στιγμή.... Έτσι, "στο άσχετο", που λένε κι οι πιτσιρικάδες. Ποτέ δεν ξέρεις πότε στα στέλνει αυτή η ρημάδα η ζωή. Θα σου το περιγράψω όσο μπορώ καλύτερα. Αν και διαβάζοντάς το, σε καμιά περίπτωση δεν θα νιώσεις αυτό που ένιωσα. 

Κατευθύνεται λοιπόν κατά πάνω μου (είπαμε, είμαι παράνομα πάνω στο πεζοδρόμιο) ένας παπάς με δυο τσάντες στα χέρια απ' αυτές τις παλιές, τις δασκαλίστικες. Μια από δω και μια από κει. Σαν ένας νέος Αρσένιος από τα Φάρασα της Καππαδοκίας μου' κανε.... Δάσκαλος και παπάς μαζί. Στον κόσμο του.... Τον παρατηρώ, από τη στιγμή που τον εντόπισαν τα μάτια μου να έρχεται. Με γρήγορο βήμα, κοντός, κάτισχνος., με ήρεμο και εντελώς χαλαρό πρόσωπο, απόλυτα συγκεντρωμένος σ' αυτά που μουρμουράει. ("Μιλάει μόνος του ο κακομοίρης", σκέφτηκα).... Με ένα μαύρο σκούφο στο κεφάλι και ένα μαύρο παλτό, απομεινάρι της παλιάς του ζωής....

Πλησιάζει στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου και κατευθύνεται να περάσει "ξυστά" από την πλαϊνή μου πόρτα του συνοδηγού. Ανοίγω το παράθυρο του συνοδηγού, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος. Κάνει άλλωστε κι αρκετό κρύο. Δεν έχω ιδέα γιατί το' κανα.... Την ίδια ώρα που περνάει ο παπάς από το ύψος του παραθύρου μου, ακούω φευγαλέα, αλλά καθαρά αυτό που τόσην ώρα τον παρακολουθώ να μουρμουράει: - "Ιησού μου!, Ιησού μου"! Έμεινα! Έκανα αρκετή ώρα να συνέλθω. όση ώρα χρειάστηκε να τον παρακολουθώ από τον καθρέφτη μου να χάνεται από τα μάτια μου. Και άρχισα να προσπαθώ να καταλάβω για ποιο λόγο μου φανερώθηκε μια τέτοια σκηνή σήμερα. 

Άρχισα να καταλήγω. "Για κάτι τέτοιους "κακομοίρηδες" μας κρατάει ο Θεός", που θα' λεγε και η γιαγιά μου, η Στάσα η Μικρασιάτισσα... "Και αυτή είναι η Ελλάδα μας"! Πάντα -μέσα στη σαβούρα και τη βρωμιά- θα υπάρχουν και θα κυκλοφορούν στα χωριά, αλλά και στις πόλεις της Ελλάδας, ένας Παπουλάκος, ένας παπα-Φώτης, ένας παπα-Νικόλας, ένας παπα-Δημήτρης, ένας γερο-Πορφύριος, ένας γερο -Παΐσιος, ένας παπα-Βασίλης, ένας παπα-Βάϊος, 

ένας παπα-Σπύρος, ένας παπα-Παναγιώτης, ένας παπα-Ονούφρης, ένας παπα-Ευσέβιος, ένας πατήρ Ανδρέας, ένας παπα-Ᾱπόστολος, ένας πατήρ Ανανίας, που θα λύνουν με τους ατελείωτους κόμπους τους -τι οξύμωρο!- τα προβλήματα της ζωής των άλλων, όχι της δικής τους.... Κι όταν αυτοί "φύγουν", ο λαός μας θα γεννήσει νέους. Μη μας φοβάσαι, λοιπόν. Μη μας φοβάσαι.... Αληθινό περιστατικό! Υπαρκτό πρόσωπο.... (μήπως το κατάλαβες ποιος είναι; )

(Σταύρου Β. Γουναρίδη, Όταν ψιθυρίζει ο Θεός, Μ' έναν μαύρο σκούφο στο κεφάλιΑθήνα 2019, Εκδόσεις Έαρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!


 



Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2021

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 6ο

Μια παρέα πέντε προσκυνητών στο Άγιο Όρος, από εκείνες που εδώ και αιώνες επισκέπτονται το περιβόλι της Παναγιάς... Πήγαν να φιλοξενηθούν σε κάποιο γνωστό μοναστήρι. Πέρασαν την πύλη και προχώρησαν εντυπωσιασμένοι προς τους μοναχούς, που μόλις είχαν βγει από την τραπεζαρία. Αναζήτησαν τον γέροντα. Είχαν ακούσει πολλά. Κάποια από αυτά διφορούμενα.... Ένα πηγαδάκι διαλύθηκε και ο γέροντας εμφανίστηκε μπροστά τους. 

- Καλώς τους γιατρούς! τους υποδέχτηκε με το πλατύ καρδιακό του χαμόγελο, από εκείνα που αφήνουν έτσι αχνά να φαίνονται τα βάθη των ψυχών. Δεν ήταν και οι πέντε γιατροί. Έρχονταν όμως συστημένοι από γιατρό και περιβάλλον ιατρικό. Εκεί, στο προαύλιο της Μονής, έξω από το καθολικό και την τραπεζαρία, στα όρθια, κοιτώντας τους στα μάτια, άρχισε να λέει λίγες κουβέντες στον καθένα τους. Ο "δικός μας άνθρωπος" ήταν ο πέμπτος και τελευταίος στη σειρά. Αφού μίλησε με όλους, στράφηκε και σ' εκείνον:

- Εσένα, παλικάρι μου, πώς σε λένε; 

- Νικόλα, απάντησε εκείνος. 

- Πότε περιμένεις να παντρευτείς, παιδί μου; Ο Νικόλας κοντοστάθηκε και προσπάθησε να δικαιολογηθεί:

- Γέροντα, ξέρετε... Δεν βρέθηκε ακόμα η κατάλληλη κοπέλα.... 

- Ναι, η κοπέλα σου' φταιξε.... είπε, χαμογελώντας του και πάλι. Πόσο χρονών είσαι;

- Στα τριαντατέσσερα, Γέροντα. Είναι αλήθεια πως εδώ και κάμποσα χρόνια πάσχιζε να πάρει ανθρωπίνως την καλύτερη απόφαση για την ''επιλογή'' της γυναίκας που θα συμπορεύονταν μαζί για μια ζωή, δημιουργώντας οικογένεια. Με έναν τόνο λίγο αυστηρό, αλλά και συνάμα γλυκό του απάντησε: 

- Ναι... να καθαρίσεις την καρδιά σου πρώτα, παιδί μου, και θα' ρθει και η κοπέλα.... 

- Να καθαρίσω την καρδιά μου; Τι εννοείτε, Γέροντα;

- Φρόντισέ το, γιατί έτσι όπως πας, σε βλέπω να παντρεύεσαι στα σαρανταπέντε σου! Και γύρισε να φύγει, αφού χαιρέτησε την παρέα.... Ο Νικόλα μαζεύτηκε. Δεν μπόρεσε να καταλάβει πώς θα μπορούσε να καθαρίσει την καρδιά του. Δεν έκρυψε όμως πως απογοητεύτηκε κιόλας. Του φάνηκε πολύ μακρινό εκείνο το "σαρανταπέντε" του Γέροντα. 

Δεν θα' χε απομακρυνθεί πάνω από πέντε-έξι μέτρα ο Γέροντας και, σαν να' θελε να συνεχίσει την προηγούμενη συνομιλία του, στάθηκε, γύρισε και είπε: 

- Μπα, στα τριανταοκτώ σου θα παντρευτείς! Τους χάρισε ένα τελευταίο χαμόγελο και έφυγε. Αφήνοντάς τους σύξυλους και τους τέσσερις. Η παρέα έμεινε προβληματισμένη για λίγο στη μέση της αυλής. Σε όλους είχε πει κάτι ιδιαίτερο. Άλλοι το κατάλαβαν εκείνη τη στιγμή και άλλοι αργότερα. Την ίδια μέρα οι απογευματινές ώρες βρίσκουν κάποιους από την παρέα στην αυλή της Μονής να συζητούν για τις συμβουλές του γέροντα. 

Να ψάχνουν όλοι τους να αποκρυπτογραφήσουν τα κρυμμένα μηνύματα που τους παρέδωσε μέσα στις δυο-τρεις κουβέντες που επιφύλαξε για τον καθένα τους. Τα ζεστά εξομολογητικά δάκρυα που έτρεξαν βρήκαν παρηγοριά στους ώμους των φίλων που σαν να έγιναν για πρώτη φορά πιο κοντινοί από ποτέ. Πέρασε η μέρα. Αλλιώτικη μέρα... Και η παρέα συνέχισε σε άλλο μοναστήρι. Εκεί άλλος Γέροντας φρόντισε να απαλύνει τη στενοχώρια του Νικόλα για το μακρινό... μέλλον του γάμου του. Πέρασαν τα χρόνια. Τουλάχιστον από κάποιους τα λόγια εκείνης της μέρας ξεχάστηκαν. Και βρέθηκαν όλοι ξανά μαζί εκεί, δίπλα στη θάλασσα. 

Με τα καλά τους ρούχα, περιποιημένοι, με τα καλοκαιρινά τους χαμόγελα, ετοιμάζονταν να το γλεντήσουν αμέσως μετά την τέλεση του μυστηρίου. Στις χαρές του φίλου τους. Ο Νικόλας μόλις είχε παντρευτεί. Έξω από το ξωκκλήσι, που λίγη ώρα πριν είχε τελεστεί το Μυστήριο του Γάμου. Στην πιο ευχάριστη "ουρά", που με αδημονία περιμένεις να φιλήσεις και να αγκαλιάσεις το νιόπαντρο ζευγάρι. Κι εντάξει. Το πόσο ξεχωριστός ήταν ο φίλος τους το γνώριζαν καλά. Τέτοια νύφη όμως που του επεφύλασσε ο Θεός δεν μπορούσαν ακόμα ούτε κι εκείνοι να το συνειδητοποιήσουν. Και πολύ περισσότερο και ο ίδιος. 

Ένας από την παρέα "των πέντε", ο Άγγελος, σαν κάτι να θυμήθηκε. Πλησίασε τον Νικόλα και τον ρώτησε: 

- Γαμπρέ, πόσων χρονών είσαι;

- Τι θες, βρε, τέτοια ώρα και μου κάνεις τέτοιες ερωτήσεις; Δεν θα με συγχαρείς;

- Όχι, θα μου πεις πρώτα πόσων χρονών είσαι!

- Ωραία! Τριανταοκτώ είμαι. Ικανοποιήθηκες τώρα; είπε μισοαστεία μισοσοβαρά ο γαμπρός. 

- Είχε δίκιο τελικά ο Γέροντας! του θύμισε με το δάχτυλο στο πλάι του κεφαλιού ο Άγγελος και απομακρύνθηκε χαμογελώντας με ικανοποίηση. 

Ο ένας εκ των πέντε. Και ο γαμπρός θυμήθηκε... Κι οι δυο θαύμασαν πώς μιλάει ο Θεός στους δικούς του... Κι έχουν ακόμα να το λένε. Πως κάποια μέρα τους ψιθύρισε ο Θεός. Μέσα από τις "ασυνάρτητες" τότε για αυτούς νουθεσίες ενός φωτισμένου Γέροντα....

(Σταύρου Β. Γουναρίδη, Όταν ψιθυρίζει ο Θεός, Εσύ, παλικάρι, πότε περιμένεις να παντρευτείς; Αθήνα 2019, Εκδόσεις Έαρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 





Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2021

Φράσεις για προβληματισμό 64ο μέρος

 

1400 π.Χ. Ο Ιουδαϊκός λαός στην έρημο αντιμετωπίζει δηλητηριώδη φίδια που θερίζουν τους ανθρώπους. Ο Μωυσής με εντολή του Θεού κρεμά σε έναν πάσσαλο φίδι από χαλκό. Όποιος δαγκώνεται από φίδι, αν στρέφει αμέσως στον πάσσαλο με το χάλκινο φίδι, θα γίνεται καλά. Ο φρικτός εξολοθρεμός κόπασε (Ιω. γ, 13-17). Ο Κύριος παρομοιάζει τον εαυτό του με το φίδι το χάλκινο. Όπως εκείνο υψώθηκε πάνω στον πάσσαλο, έτσι πρέπει να υψωθεί και ο ίδιος πάνω στον Σταυρό. Θα λυτρώνεται ο άνθρωπος από το θανατηφόρο δηλητήριο της αμαρτίας, με το βλέμμα καρφωμένο στον σταυρό. "Αἵματι Θεοῦ ὁ ἰός τοῦ ὄφεως ἀποπλύνεται" (Αρχ. Αποστ. Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ). 

Τα σχολεία μας δεν μπορούν να ενδιαφέρονται μόνο για την καλλιέργεια των δεξιοτήτων, αλλά πρώτιστα να προσφέρουν παιδεία με την τρισυπόστατη διάστασή της ως εκπαίδευση, μόρφωση και ηθική καλλιέργεια. Αν ενοχλεί κάποιους νεοέλληνες η ονομασία του πολύπαθου μαθήματος των Θρησκευτικών, ας ονομασθεί "Χριστιανική Παιδεία", αν και το "Ελληνορθόδοξη Παιδεία" θα με εξέφραζε καλύτερα (Ιωάννης Κογκούλης, Κοσμήτωρ Θεολογικής σχολής ΑΠΘ). 

Αν η μελέτη των ευαγγελίων γίνεται με καλή προαίρεση, τα θαύματα αυτά γεννούν την πεποίθηση ότι η Χριστιανική εκκλησία δεν ιδρύθηκε πάνω σε έναν μύθο ή ότι δεν τράφηκε από την απάτη, αλλά στηρίζεται σε ιστορικά και ακριβή γεγονότα που όσο κι αν φαίνονται παράδοξα, είναι διαπιστωμένα ότι έγιναν πραγματικά και είναι τα μέγιστα γεγονότα στην ιστορία του κόσμου (Φλέμινγκ, διάλεξη Επιστήμη και θαύματα). 

Η αξία ή ο πονηρός χαρακτήρας του ανθρώπου δεν εκδηλώνεται εύκολα στις αξιόλογες πράξεις, αλλά εκδηλώνεται πιο πολύ σε πράξεις μικρής σημασίας, σε λεπτομέρειες (Σπουδαία σκέψη). 

Η δύναμη και η εξουσία αποκαλύπτουν το κάθε ελάττωμα του ανθρώπου (Σπουδαία σκέψη). 

Χρήματα θέλω να έχω, όχι όμως να τα αποκτήσω με αδικίες, γιατί σ' αυτή την περίπτωση η τιμωρία έρχεται σίγουρη -(ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα) (Πλούταρχος).

Θεωρώ παράξενους εκείνους που μπορούν να συνδυάσουν την πολιτική ισχύ με τη φιλοσοφία (Σπουδαία σκέψη). 

Δεν υπάρχει τελειότερο προτέρημα στον άνθρωπο από την αρετή σε σχέση με την πολιτική (Σπουδαία σκέψη). 

Οι φιλόδοξοι άνθρωποι μη γνωρίζοντας να αποφεύγουν τις ακρότητες στην πολιτική τους διαγωγή, κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό (Πλούταρχος). 

Η αυτάρκεια είναι μια σύντομη και τερπνή οδός, που, ενώ δίνει μεγάλη ευχαρίστηση, δίνει μικρή ενόχληση (Σπουδαία σκέψη). 

Τοῦτο ἄσκει, ὅ δύνασαι: να προσπαθείς να κάνεις ό, τι δεν είναι ανώτερο των δυνάμεών σου (Σπουδαία σκέψη). 

Πᾶν τό βέλτιστον φαινόμενον ἔστω σοι νόμος ἀπαράβατος: ό, τι σου φαίνεται πάρα πολύ καλό, ας είναι για σένα νόμος απαράβατος (Επίκτητος). 

Κρεῖσσον γάρ, λιμῷ ἀποθανεῖν, ἄλυπον καί ἄφοβον γενόμενον, ἤ ζῆν ἐν ἀφθόνοις ταρασσόμενον: Καλύτερα να πεθαίνεις από την πείνα και να μην έχεις λύπη και φόβο, παρά να ζεις με αφθονία αγαθών και να ταράσσεσαι με φροντίδες κι ανησυχίες (Σπουδαία αρχαιοελληνική σκέψη). 

Όποιος γνωρίζει να υποτάσσεται στην ανάγκη είναι σοφός, γνώστης των θείων (Επίκτητος). 

Δεν είναι κάτι που παλιώνει. Ο λόγος του Θεού "μένει εἰς τόν αἰῶνα (Ματθ. ε, 18)". Είναι αναλλοίωτος. Απλώς προσφέρεται ανάλογα κάθε φορά με τις περιστάσεις, με τους καιρούς, με την ηλικία, με την επικαιρότητα. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: "Πολλῆς τῆς τοῦ λόγου διακονίας ἡ χρεία, λόγου οὐ τοῦ τυχόντος, ἀλλά δοκίμου τινός καί αλήπτου, καί μηδεμίαν μηδαμόθεν παρεχομένου τοῖς βουλομένοις πρόφασιν (ΕΠΕ, 24, 80)". Μετάφραση: Μεγάλη είναι η ανάγκη της διακονίας του λόγου. Όχι βέβαια του οποιουδήποτε λόγου, αλλά του δοκίμου λόγου, του τελείου λόγου· του λόγου που δεν αφήνει περιθώρια σ' όσους ψάχνουν για αφορμές (Αρχιμ. π. Δανιήλ Αεράκης). 

"Περί πάντα σεαυτόν παρεχόμενος τὐπον". Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: "Ἔστω κοινόν πᾶσι διδασκαλεῖον καί ὑπόδειγμα ἀρετῆς ἡ τοῦ σοῦ βίου λαμπρότης, εἰς μέσον πᾶσι προκειμένη, ὥσπερ ἀρχέτυπος τις εἰκών, πάντα ἔχουσα ἐν ἑαυτῇ τά καλά, μετά πολλῆς τῆς εὐκολίας τοῖς βουλομένοις ἐναπομάξασθαί τι τῶν ἐν αὐτῇ καλών παρεχόμενη τἀ παραδείγματα (ΕΠΕ 24, 80)". Μετάφραση: Ας είναι για όλους κοινό σχολείο και υπόδειγμα αρετής η λαμπρότητα του βίου σου, θεατή από όλους, σαν κάποια αρχέτυπη εικόνα. Να έχει επάνω της όλα τα καλά και να παρέχει εύκολα τα παραδείγματα σ' όσους θέλουν να αποτυπώσουν κάτι απ' τις ομορφιές της (Αρχιμ. π. Δανιήλ Αεράκης). 

Κανένας που αμαρτάνει δεν μπορεί να πάρει συνήγορο της αμαρτίας του την αδυναμία της σάρκας. Γιατί  η ένωση με τον Θεό Λόγο ενδυνάμωσε με τη διάλυση της κατάρας όλη τη φύση μας κι αφαίρεσε κάθε πρόθεση από τη γνώμη μας για για την προσκόλλησή της στα πάθη. Όντας, δηλαδή, η θεότητα του Λόγου κατά χάρη μαζί πάντοτε με όσους πιστεύουν σ΄αυτόν, απομαραίνει τον νόμο της αμαρτίας που είναι στη σάρκα μας. Όπως ο κασσίτερος, όταν μαυρίσει, αποκτά πάλι τη λάμψη του, έτσι κι όσοι πιστεύουν, ακόμα κι αν μαυρίζουν αμαρτάνοντας, παίρνουν πάλι τη λάμψη τους με τη μετάνοια. Γι' αυτό τον λόγο ίσως και η πίστη παρομοιάστηκε με κασσίτερο (Μάξιμος ο Ομολογητής). 

"Τί γάρ φελήσει νθρωπον άν κερδήση τόν κόσμον λον, καί ζημιωθ τήν ψυχήν ατο; (Μαρκ. η, 34-θ, 1)"Ο κόσμος όλος δεν μπορεί να ισοφαρίσει την αξία που έχει μια και μόνη ψυχή. Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος ασκεί επάνω σε όλους μας μια έλξη, μαγική γοητεία και δύναμη, που συχνά τη νιώθουμε ακατανίκητη. Ο Χριστός μας ανοίγει τα μάτια. Μη χάσουμε ό, τι πολυτιμότερο έχουμε, την ψυχή μας, για μια στιγμιαία ηδονή, απόλαυση, δόξα, επιτυχία. Μαζί με τον Χριστό, ό, τι κι αν μας κοστίσει. Αυτός μπροστά κι εμείς θα ακολουθούμε (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, Εκδόσεις Σωτήρ).

Σε περιμένω με υπομονή, Κύριε, και σε Σένα στήριξα όλη μου την ελπίδα. Η ψυχή μου περιμένει με ακλόνητη ελπίδα να εκπληρώσεις αυτό που υποσχέθηκες, ότι δηλαδή θα χαρίσεις άφεση σε όσους ζητούν το έλεός Σου. Δεν σε περιμένω, Κύριέ μου, για τα κατορθώματά μου, διότι εγώ είμαι αμαρτωλός. Χάριν του ονόματός Σου, Κύριε, ελπίζουμε να σωθούμε και μόνη αυτή η ελπίδα της σωτηρίας μας υπολείπεται (Περιοδικό ο Σωτήρ). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!



Related Posts with Thumbnails