Από όσα προαναφέρθηκαν φάνηκε καθαρά ποιος είναι ο λόγος και ποιο το πνεύμα για το κακό της βλασφημίας. Αλλά πρέπει να αναφέρουμε και μερικά χτυπητά λόγια της καινής Διαθήκης, για να τα έχουμε πάντα στον νου μας και να κρατάμε τη γλώσσα μας από το φοβερό αυτό κακό.
Ξέρεις, αδελφέ μου ότι οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι συχνά κατηγορούσαν ως βλάσφημο τον Χριστό μας, επειδή έλεγε πως είναι ο Υιός του Θεού και μάλιστα, όταν Τον σταύρωσαν, τον βλασφημούσαν με όλη τη δύναμή τους, γιατί ήξεραν πως αυτό που κάνουν είναι η μεγαλύτερη και πιο φρικτή αμαρτία, θέλοντας να Τον παρουσιάσουν τόσο αμαρτωλό, ρίχνοντας επάνω Του το βάρος και την ευθύνη της μεγαλύτερης αμαρτίας.
Ο Κύριος πάλι, όταν βλασφημούσαν, τους έλεγε ότι όλα τα αμαρτήματα των ανθρώπων θα συγχωρεθούν, εφόσον βέβαια μετανοήσουν οι άνθρωποι. Όμως, όποιος βλασφημήσει κατά του Αγίου Πνεύματος, αυτός δεν θα έχει συγχώρηση στον αιώνα τον άπαντα, γιατί βλασφημεί τον Χριστό.
Γι' αυτό και ο Απόστολος Παύλος λέει να φύγει από όλους μας η πικρία, ο θυμός, η οργή, η κραυγή και η βλασφημία(Εφεσ. δ, 31). Το ίδιο τονίζει και στην προς Κολασσαείς επιστολή του (γ, 8). Έτσι, είναι ανάγκη να καθαρίσουμε τελείως τη γλώσσα μας από τη φοβερή βλασφημία. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να καθαρίσει το μέσα μας, η ψυχή μας, γιατί από την καρδιά του ανθρώπου είπε ο Κύριος ξεκινούν όλα τα κακά. Από την καρδιά του ανθρώπου και οι βλασφημίες κι όλα τα πονηρά λόγια.
Είναι ανάγκη να πούμε πρακτικά μέσα και φάρμακα θεραπείας του κακού. Αρχικά, η άγρυπνη προσευχή στον εαυτό μας και μάλιστα όταν οργιζόμαστε και θυμώνουμε. Τότε ξεσπούν οι κεραυνοί της βλασφημίας. Λοιπόν, προσοχή στη γλώσσα, χαλινάρι στη γλώσσα, ακόμα και τούτο· δάγκωμα της γλώσσας για να πονέσει, να ματώσει κι όταν πονέσει μια και δυο και τρεις γιατί βλασφήμησε, τότε θα προλαμβάνει η σκέψις την πράξη και δεν θα ξεφεύγει ο βλάσφημος λόγος από το στόμα.
Δεύτερον, η προσευχή, θερμή και επίμονος στον Θεό, παράκλησις και προσευχή να δώσει δύναμη, φωτισμό και χάρη, για να κοπεί αυτό το κακό και να ελευθερωθεί η ψυχή και η γλώσσα από το ελεεινό αυτό πάθος της βλασφημίας. Η προσευχή αυτή πρέπει να είναι καθημερινή γι' αυτόν που κυριεύεται από το πάθος της βλασφημίας και να συνοδεύεται με δάκρυα μετανοίας και πόνο ψυχής μεγάλο.
Τρίτον είναι η ειλικρινής και τακτική εξομολόγηση εις τον πνευματικό, για να παίρνει και άφεση ο βλάσφημος, αλλά και καθοδήγηση τι να κάνει, τι μέτρα να λαμβάνει σε κάθε περίσταση, ώστε να θεραπεύσει το κακό. Κάθε φορά που θα βλασφημήσει και νέα μετάνοια και νέα εξομολόγηση. Οπότε θα δεις, Χριστιανέ, ότι το πάθος θα κοπεί και εσύ θα απαλλαγείς.
Αν μάλιστα μετά από την εξομολόγηση ο πνευματικός σου δώσει και το ισχυρότερο όπλο της καταπολέμησης του κακού που είναι η θεία Κοινωνία, τότε το πράγμα τελειώνει. Αφού θα κοινωνήσεις και όχι μια φορά, αλλά θα κοινωνείς συχνότερα, κατά την άδεια που θα σου δίνει ο εξομολόγος σου και δυο και πέντε και περισσότερες φορές, θα παίρνεις τον Κύριο και Θεό μέσα σου, τον παντοδύναμο Σωτήρα σου.
Και όπως σε έσωσε από τα άλλα κακά, θα σε σώσει και από την καταραμένη βλασφημία και τότε ως πιστός και ευγνώμων Χριστιανός, αντί βλασφημίας, αίνους και δοξολογίες θα αναφέρεις και θα ψάλλεις εις τον Άγιο Θεό και Πατέρα μας, και τον Σωτήρα μας Χριστόν, και την Παναγία, μητέρα Του και Μητέρα μας. Γιατί δόξα, τιμή και προσκύνηση, λατρεία, ευγνωμοσύνη και ευχαριστία, αίνος και δοξολογία παντοτινή ανήκει εις τον Θεό μας εκ μέρους μας. Και με όλη μας τη δύναμη και χαρά πρέπει να τον ευχαριστούμε και να τον δοξάζουμε και ποτέ μα ποτέ να μην βλασφημούμε τον Πανάγιο Θεό μας. Αμήν.
Τον θρήσκο Χριστιανό τον διακρίνουν δυο βασικά γνωρίσματα και συναισθήματα της θρησκευτικής του ζωής: η ζώσα πίστις του στον Θεό και η εγκάρδιος προς αυτόν ευγνωμοσύνη και υπακοή του, που είναι η έμπρακτος αγάπη του. Αρχικά ο Χριστιανός αναγνωρίζει και ομολογεί ότι υπάρχει Θεός ως δημιουργός του, από τον οποίο εξαρτάται τον παν για αυτόν, η ζωή του, η χαρά κι η ευτυχία του.
Όμως ο Χριστιανός αναγνωρίζει ότι ο ο Θεός είναι ο σωτήρας και ο λυτρωτής του, αφού του έστειλε τον Μονογενή Υιό Του. Έπειτα, με την ευγνωμοσύνη που νιώθει στον Θεό δεν σταματά να Τον ευχαριστεί και να θέλει να μένει ισοβίως μαζί Του. Είναι ακατανόητο να βλασφημεί ο Χριστιανός λόγω τύφλωσης, σκλήρυνσης και πώρωσης ψυχικής με συνέπεια τον όλεθρο, αλλά και την αιώνια καταδίκη της ψυχής. Ας ευχηθούμε να εξαλειφθεί παντελώς αυτό το μίασμα από την ατμόσφαιρα της κοινωνίας.
(Αθ. Φραγκόπουλου, Η βλασφημία, το μεγάλο στίγμα, [σε
διασκευή],Εκδόσεις Σωτήρ, 1995)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου