Τεχνολογική εποχή και έφηβοι

Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι μπορεί να δώσει ένας εκπαιδευτικός με συνείδηση στη σημερινή νεολαία; Ποιο είναι εκείνο το συναίσθημα που μπορεί να μεταλαμπαδεύσει -και όχι μόνο τη γνώση-ώστε να κερδίσει την αγάπη των παιδιών και να τα ευαισθητοποιήσει στη χάραξη ενός μελλοντικού δρόμου;

Πρέπει να πω, από προσωπική εμπειρία ότι οι μαθητές μου είναι ενεργητικοί και αεικίνητοι με τη γνώση, αλλά όχι με τη ζωή τους. Δεν έχουν πάντα ενδιαφέροντα που θα τους κάνουν να θέσουν στόχους. Κι όταν κάποτε τους ρώτησα ποια είναι η άποψή τους για τη ζωή και πώς νιώθουν,οι απαντήσεις που εισέπραξα είναι: Βαριόμαστε!Όλα στη ζωή είναι βαρετά! Τόση κενότης λοιπόν;

Σκέφτομαι λοιπόν και απορώ αν πολλές φορές τα παιδιά έχουν ζωή ή την κυνηγούν και την ψάχνουν. Ή μήπως την έχουν ήδη εξασφαλίσει και είναι επαναπαυμένα από τις οικογένειές τους και δεν προσπαθούν καν; Μήπως η σύγχρονη οικογένεια είναι φειδωλή πλέον στη συζήτηση με τα μέλη της ή ίσως δεν υπάρχει χρόνος και διάθεση για συζήτηση ανάμεσα σε γονείς και παιδιά;

Νομίζω πως η νεολαία στον 21ο αιώνα διανύει μια από τις δυσκολότερες εποχές στη ζωή του ανθρώπου. Νέοι με απουσία για ζωή, νέοι που δεν έχουν όνειρα, νέοι που μεγαλώνουν με ήδη σκοτωμένα όνειρα, νέοι χωρίς διάθεση να συνεχίσουν να ελπίζουν.

Η τεχνολογική εποχή μήπως μεγαλούργησε στην ανάπτυξη της επικοινωνίας μέσω Η/Υ και τερατούργησε στην ανατροφή και τα ενδιαφέροντα των εφήβων;