Είναι διδακτικό το πάθημα του αποστόλου Πέτρου, ο οποίος έλεγε: "Κύριε, μετά σοῦ ἕτοιμος εἰμι καί είς φυλακήν καί εἰς θάνατον πορεύεσθαι (Λουκά κβ, 33)"῏ Κύριε, μαζί σου είμαι έτοιμος να πάω και στη φυλακή, ακόμα και στον θάνατο. Αλλά την ώρα του πειρασμού δεν άντεξε και αρνήθηκε τον Χριστό τρεις φορές και μάλιστα με όρκο μπροστά σε μια υπηρέτρια. Ο Κύριος στην Κυριακή προσευχή μας έμαθε να Τον παρακαλούμε λέγοντας: "... καί μή είσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ (Ματθ. στ, 13)". Και μην επιτρέψεις να πέσουμε σε πειρασμό, αλλά γλίτωσέ μας από τον Πονηρό που μας πολεμά. Εάν έρχεται ο πειρασμός χωρίς τη δική μας υπαιτιότητα, βοηθάει ο Θεός να τον νικήσουμε. Εάν όμως ασύνετα τον προκαλούμε, είναι αμφίβολο αν θα τον αντέξουμε.
Αντίσταση "δι' ὅλων τῶν δυνάμεων, ἐφ' ὁλοκλήρου τοῦ μετώπου καί συνεχῶς". Τους αποφασιστικούς αγωνιστές τους φοβούνται οι δαίμονες. Ο άγιος Ιωάννης της "Κλίμακος" σημειώνει ότι οι δαίμονες παρατηρούν την όψη της ψυχής μας, έστω κι αν εμείς δεν τους βλέπουμε. Όταν τη βλέπουν αλλαγμένη από τον φόβο, τότε επιτίθενται δριμύτερα εναντίον μας, επειδή αντιλαμβάνονται οι δόλιοι ότι φοβηθήκαμε.
Όταν όμως βλέπουν ότι τους αντικρούουμε με ανδρεία, τότε υποχωρούν και φεύγουν κατησχυμμένοι. Διότι κανείς δεν θέλει να πολεμά εναντίον εκείνου που μάχεται με ζήλο: "Τῷ γάρ μαχομένῳ προθύμως, οὐδείς μάχεται". Συχνά καταβάλλουμε προσπάθεια να νικήσουμε τις θλίψεις, αλλά δεν βλέπουμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, διότι αγωνιζόμαστε υπερήφανα. Τους υπερήφανους εύκολα τους νικάει ο διάβολος, ενώ ένα πράγμα φοβάται, την ταπείνωση. Γι' αυτό κι εμείς να τον χτυπούμε εκεί που τον πονάει περισσότερο. Να τον νικούμε με την ταπείνωσή μας.
Να θυμηθούμε το διδακτικό περιστατικό με τον όσιο Μακάριο τον Αιγύπτιο, που του παρουσιάστηκε οφθαλμοφανώς ο διάβολος και του είπε: "Πολλή δύναμη αντιμετωπίζω σε σένα, Μακάριε και δεν μπορώ να σε καταφέρω. Ό, τι κάνεις, κάνω κι εγώ· εσύ νηστεύεις, κι εγώ· εσύ αγρυπνείς, κι εγώ δεν κοιμάμαι καθόλου. Ένα μόνο υπάρχει στο οποίο με νικάς: η ταπείνωσή σου και γι' αυτό δεν μπορώ να σε καταφέρω".
Να θυμηθούμε επίσης τη διήγηση για τον Μέγα Αντώνιο, που είδε απλωμένες στη γη τις παγίδες του εχθρού κι είπε στενάζοντας: "Τίς ἄρα παρέρχεται ταύτας;"· ποιος τάχα θα μπορέσει να τις περάσει, χωρίς να πατήσει σε καμιά απ' αυτές; Και άκουσε φωνή να του λέει: "Η ταπεινοφροσύνη". Η ταπείνωση αχρηστεύει όλες τις πλεκτάνες του σατανά. Εάν αγωνιζόμαστε ταπεινά, όσες παγίδες κι αν μας στήσει ο εχθρός, δεν θα μπορέσει σε καμιά απ' αυτές να μας νικήσει.
''Έφθασα στα όριά μου!". "Δεν αντέχω άλλο!". "Φθάνει πια!". Εκφράσεις σαν κι αυτές τις ακούμε καθημερινά απ' όσους αδημονούν στις δυσκολίες. Θέλουν να σταματήσει η δοκιμασία τους εδώ και τώρα. Γιατί όμως δεν βλέπουν μέσα από καθαρό φακό την πραγματικότητα; Πρώτον, διότι κακώς παραπονούνται ότι η δοκιμασία τους θα παρατείνεται επ' άπειρον. Καμιά δοκιμασία δεν παρατείνεται απεριόριστα. συνεχίζεται....
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου