Φράσεις για προβληματισμό 98ο μέρος

Γλυκό του κόσμου στήριγμα, καλή μου Παναγία, που ακούς τη δέηση των παιδιών, αθάνατη Μαρία, άκου και μας, που υψώνουμε σ' Εσέ την προσευχή μας, που απ' την πιστή ψυχή μας βγαίνει για Σε θερμή. Έχε, Κυρά, στη σκέπη Σου, την πικραμένη χήρα, στον πεινασμένο άνοιξε, Συ, σπλαχνικά τη θύρα, δώσε του σκλάβου, Δέσποινα, ελεύθερη πατρίδα, του ναύτη-την ελπίδα, που πλέει στην ξενιτιά. Ευλόγησε τα ονείρατα του βρέφους, που κοιμάται. Οδήγησε τα βήματα της κόρης, που φοβήται. Στείλε δροσιά κι ανάπαυση στου αρρώστου το κλινάρι, έχε στη θεία Σου χάρη, τα μαύρα τα φτωχά. Τη μάνα παρηγόρησε, που' χει παιδί στα ξένα και χύσε μιαν αχτίνα Σου για τον τυφλό, Παρθένα. 

Κράτα το γάλα αμίαντο του βρέφους, που βυζαίνει στρέψε στην οικουμένη το βλέμμα σπλαχνικό. Ευλόγησε τα δάκρυα, καλή μας Παναγία, όπου με πάθος  χύνονται μπροστά στη δυστυχία. Συγχώρησε και φώτισε κι εκείνον που πλανήθη, και χύσε του στα στήθη την πίστη τη γλυκιά. Βοήθα και την Ελλάδα μας, την όμορφη Πατρίδα, πάλι στον κόσμο δείξε την με σκήπτρο και χλαμύδα. 

Κάμε να σφίξη ελεύθερα μεσ' στη θερμή αγκαλιά της, τα μαύρα τα παιδιά της, που κλαίνε στη σκλαβιά (Ανδρέας Μαρτζώκης, «Η Προσευχή των κορασίων», 1-16. Νυχτολούλουδα, 1878. Γ.Θ. Ζώρας (επιμ.), Ποίησις και πεζογραφία της Επτανήσου. Βασική Βιβλιοθήκη, 14. «Αετός» Α.Ε., 1953. 354-355, αναγνωστικό Ε τάξης, 1964).

Όταν ήλθε η ώρα να αναχωρήσεις από τον πρόσκαιρο και φθαρτό κόσμο και να εγκατασταθείς στον άφθαρτο και θεσπέσιο κόσμο των ουρανίων σκηνωμάτων, δεν εγκατέλειψες τον κόσμο. Ενώ έφυγες από τη γη και πέταξες με τη χάρη του Υιού και Θεού σου στον ουρανό, εξακολουθείς να είσαι κοντά μας, σε νιώθουμε δίπλα μας. Σε αισθανόμαστε να μας βλέπεις στοργικά με το πανάγιο και όλο αγάπη βλέμμα σου, σαν Μητέρα μας (Μετάφραση από το Απολυτίκιο του Δεκαπενταύγουστου). 

Η ζωή του ανθρώπου που πιστεύει και ελπίζει στον Θεό, βρίσκεται υπό την στοργική παρακολούθηση του ουράνιου Πατρός. Διότι ο Θεός είναι ο υπέρτατος κυβερνήτης του κόσμου. Ιδιαιτέρως όμως είναι κηδεμόνας και προστάτης εκείνων που θέλουν να ανήκουν στο δικό Του βασίλειο. Γι' αυτό και κάθε προσπάθεια του ανθρώπου και μάλιστα η προσπάθεια την οποία υπαγορεύει η ιδέα του καθήκοντος, η απόφαση της υποταγής στις εντολές του Θεού, η αγάπη προς την αρετή και ο πόθος για την εξυπηρέτηση του πλησίον, δεν είναι δυνατόν να αφήσει αδιάφορο τον αγαθό Θεό. Ο Θεός επεμβαίνει κατά τρόπο πάνσοφο, για να βοηθήσει τις καλές αποφάσεις και προσπάθειες των παιδιών του. Με τη δική του δε βοήθεια και καθοδήγηση, το καλό αποτέλεσμα είναι πάντοτε εξασφαλισμένο (Σπουδαία σκέψη). 

Ανάλογα με την ποσότητα των αγαθών που έχεις, να κάνεις από αυτά ελεημοσύνη. Αν έχεις λίγα, να μη φοβηθείς να δώσεις ελεημοσύνη από αυτά έστω τα λίγα που έχεις. Διότι με την ελεημοσύνη αποταμιεύεις για τον εαυτό σου καλό θησαυρό, που θα σου βρεθεί σε ώρα ανάγκης (Σπουδαία σκέψη). 

Ὑπόνοιαν δεινόν ἐστιν ἀνθρώποις κακόν: η καχυποψία είναι φοβερό κακό στους ανθρώπους (Μένανδρος). 

Αγαπάτε τα άνθη, αγαπάτε τα δάση, κάθε αγνό λουλουδάκι, κάθε πράσινο φύλλο πού καλύτερον άλλον θε να βρείτε στην πλάση και πιστότερο φίλο; Με το λίγο νεράκι, λίγο χώμα και αγέρα ξεφυτρώνουν , βλαστάνουν και τον κόσμο στολίζουν και σε μας ό, τι έχουν και σε μας νύχτα-μέρα τη ζωή τους χαρίζουν. Ξεκουράζει τα μάτια το γλυκό τους το χρώμα μες’ του ήλιου τη λαύρα μας δροσίζει η σκιά τους, οι καρποί τους μας τρέφουν δίνει σφρίγος στο σώμα το αγνό άρωμά τους. Όταν μέσα στα δάση το νερό μουρμουρίζει και γλυκά ψιθυρίζει μεσ’ στα φύλλα η αύρα, η θλιμμένη ψυχή μας ανασταίνει, ελπίζει, δεν τα βλέπει όλα μαύρα. 

Ναι! μειδίαμα είναι του Θεού το λουλούδι π’ όλο δρόσο και χάρη μεσ’ στον κάμπο προβάλλει Ω! κανέν’ άλλο πλάσμα.  Ω! κανένα τραγούδι δεν το φτάνει στα κάλλη. Αγαπάτε τα άνθη, αγαπάτε τα δάση, κάθε αγνό λουλουδάκι, κάθε πράσινο φύλλο πού καλύτερον άλλο θε να βρείτε στην πλάση και πιστότερο φίλο; (Ν. Χατζηδάκης, Αναγνωστικό Ε τάξης, 1952, Από τη Διάπλαση των Παίδων)                               

Ὕπνος πέφυκεν σωμάτων σωτηρία: ο ύπνος είναι από τη φύση του σωτηρία και ξεκούραση για τα σώματα (Μένανδρος). 

"Ελάτε μαζί μου κι εγώ θα σας δώσω την ικανότητα να ελκύετε ανθρώπους στη Βασιλεία του Θεού (Ματθ. δ, 19)". Η κλήση των μαθητών ήταν ειδική και ξεχωριστή. Διότι το αποστολικό αξίωμα είναι μοναδικό μέσα στην εκκλησία και τα πρόσωπα των αγίων Αποστόλων ανεπανάληπτα. Όμως ο Κύριος μέσα στην πορεία της Εκκλησίας Του πραγματοποιεί άπειρες άλλες μεγάλες και ιερές κλήσεις ή και γενικότερες κλήσεις σε κάθε άνθρωπο. "Δεῦτε πρός με πάντες...". Ας ανταποκρινόμαστε με προθυμία, όπως οι άγιοι Απόστολοι (Σπουδαία σκέψη). 

Ο λόγος του Ευαγγελίου δεν είναι βασικά πρακτικός λόγος ούτε διανοητικός· είναι καρδιακός λόγος. Το μήνυμα πάει κατευθείαν στην καρδιά μας. Δεν είναι κάτι για να το καταλάβουμε· αυτό γίνεται στα πανεπιστήμια. Ούτε κάτι για να το πράξουμε· αυτό συμβαίνει στα κοινωνικά έργα. Είναι κάτι για να το ζήσουμε (Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Νικόλαος). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!