Οι πόνοι, οι θλίψεις και οι δοκιμασίες της ζωής είναι πικροί καρποί της παρακοής του γνωστού μας προπατορικού αμαρτήματος. Στον Παράδεισο η ζωή των πρωτοπλάστων ήταν χωρίς λύπες και βάσανα. Αλλά η τραγική πτώση τους στην αμαρτία άλλαξε ριζικά το σκηνικό της ζωής τους. "Πληθύνων πληθυνῶ τάς λύπας σου καί τόν στεναγμό σου· ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα (Γεν. γ, 16)", είπε ο Θεός στην Εύα. Θα αυξήσω υπερβολικά και θα καταστήσω σφοδρές τις θλίψεις και τις στενοχώριες σου· όλη σου η ζωή θα είναι ζυμωμένη με λύπες. Με ωδίνες, δηλαδή με πόνους θα γεννάς τα παιδιά σου.
Η απάντηση που δίνεται στο ερώτημα είναι θετική. Και βέβαια είναι γεμάτος με θλίψεις ο βίος του ανθρώπου πάνω στη γη, απαντά ο ίδιος ο πολύαθλος Ιώβ. Πέφτω το βράδυ να κοιμηθώ και λέω πότε να ξημερώσει να ανακουφιστώ κάπως από τους πόνους μου. Κι όταν ξημερώσει, πονάω τόσο πολύ, που λέω πότε θα βραδιάσει, να ησυχάσω λιγάκι. Ωστόσο "πλήρης γίνομαι ὀδυνῶν άπό ἑσπέρας ἔως πρωί (στ.4)". Πονάει όλο το σώμα μου από το βράδυ ως το πρωί. (Αβραάμ Μ. Κόκαλη, Στήριξέ με, όταν λυγίζω, Αθήνα, Μάρτιος 2021, Βιβλιοπωλείο Εκδόσεων Σωτήρ)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου