Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 5ο (β μέρος - τελευταίο)

 

Ξημέρωσε Κυριακή. Μεγάλη μέρα. Η μεγαλύτερη μέχρι τώρα στη ζωή του μικρού. Από νωρίς στη λειτουργία. Ποτέ δεν είχε ξανανιώσει τέτοια αγωνία στην ψυχή του. Κι αν ο πατήρ το μετανιώσει; Ή αν ο Δεσπότης φέρει αντίρρηση; Ή αν... Κανείς δεν το μετάνιωσε. Κι αυτό που ένιωσε σαν βγήκε μέσα απ' το νερό δεν ξέρει να το περιγράψει. Ούτε στα γαλλικά, που μιλάνε στο σχολείο, ούτε στη δικιά τους τη γλώσσα, την Τσιλούμπα. Πώς καμάρωνε με τον λευκό χιτώνα και τον χρυσό σταυρό! Πώς χαιρόταν να τον σχηματίζει με τα δάχτυλά του, κάθε φορά που άκουγε το όνομα της Αγίας Τριάδας... "εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος..". 

Η φλόγα της μικρής λαμπάδας του πώς ζέσταινε τη μικρή καρδιά του, που νόμιζε ότι θα σπάσει από τη χαρά της! Και η Θεία Κοινωνία την επόμενη μέρα; Άλλο πάλι τούτο..... Τη γλύκα που ένιωσε μέσα του, από το στόμα του μέχρι τα σωθικά του, θα την ξαναζήσει ποτέ ξανά; Άραγε θα μπορεί να κοινωνεί τον Χριστό κάθε Κυριακή; Μέχρι να πεθάνει; Τρελαμένος από όσα πρωτόγνωρα ένιωθε, έβγαλε τα παπούτσια του, τα ζώστηκε δεμένα με τα κορδόνια τους στον ώμο και κίνησε τραγουδώντας, για να πάρει το γνώριμο μονοπάτι. Δεν περπατούσε. Πέταγε!  Κατάπινε τις κακοτοπιές, λαχταρώντας να φτάσει σπίτι, να τα πει στη μάνα. 

Ντύθηκε τον Χριστό και θα Τον έχει πάντα μέσα στη μικρή καρδιά του...Τίποτα, σκεφτόταν, δεν έχει τώρα ανάγκη... Τίποτα πια δεν του λείπει. Έχει τον Χριστό, έχει το παν! Περπατάει μέσα στο δάσος και σιγοψέλνει τους αγαπημένους ύμνους που έμαθε στο κατηχητικό και που.... τι παράξενο, τώρα τους καταλαβαίνει καλύτερα! Όμως τι είναι αυτό που ακούει και τον κάνει να σκιάζεται; Κάτι έπιασαν οι κεραίες απ' τα αυτιά του! Λες; Μα ο συριγμός έρχεται από πίσω του, αλλά κι από τις δυο μεριές. Διστάζει να γυρίσει. Φοβάται να μην αντικρίσει αυτό που σκέφτεται....

Τότε, στο μυαλό του αστραπιαία έρχεται αυτό που τόσες φορές άκουγε στην κατήχηση: "Να ξέρετε, δεν υπάρχει κάτι στο κόσμο ολόκληρο, που να μπορεί να αντισταθεί στον Σταυρό του Χριστού μας! Κάντε το σημείο του Σταυρού με πίστη και μη φοβάστε τίποτα!" Τίποτα! Ευλαβικά και χωρίς να βιάζεται, σχηματίζει επάνω στο σώμα του το σημείο του Σταυρού, ενώ ταυτόχρονα γυρνάει αποφασιστικά προς τα πίσω του. Να δει.... Και ίσα που πρόλαβε να τα δει. Δεξιά και αριστερά στο ύψος του κεφαλιού του στέκονταν δυο τεράστια φίδια... Όρθια! Με τα στόματα ανοιχτά......

Μόλις το σώμα του στράφηκε όλο προς τα πίσω, τα είδε να κατεβαίνουν απότομα στο χορταριασμένο χώμα και να σέρνονται τόσο γρήγορα, απομακρυνόμενα σαν τρελά προς την αντίθετη κατεύθυνση.... Ξανάκανε ανακουφισμένος τον Σταυρό του. Αυτή τη φορά για ευχαριστία. Και ήρεμος κι ευτυχισμένος, όπως και πριν, συνέχισε τον δρόμο του. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτε το ασυνήθιστο... Δυσαρεστημένος ο πατέρας κρυφοείδε και κρυφάκουσε τον γιο του να διηγείται με κάθε λεπτομέρεια στη μάνα του όσα θαυμαστά γίνανε. Ποτέ δεν τον είχε δει τόσο ενθουσιασμένο! 

Εμφανώς νευριασμένος, έτρεξε στον μάγο! Δεν πρόλαβε καν να μπει στην καλύβα του κι ο μάγος ξέσπασε: 

- Καλά που ήρθες μονάχος σου! Γιατί θα' ρχόμουνα εγώ ο ίδιος. Πάρε τα λεφτά σου πίσω! Δοκίμασα τα πάντα αυτές τις μέρες και δεν μπόρεσα να τον "χαλάσω". Δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο! Άκουσε.... Οι δικοί τους "μάγοι", αυτοί με τα μαύρα, είναι πιο δυνατοί από μένα. Αυτό που φοράνε στο στήθος τους χαλάει όλα τα σχέδιά μας.... Πάρε τα λεφτά σου και παράτα με!

(Αφιερωμένο ευλαβικά στον πρώην Κεντρώας Αφρικής και μετέπειτα Πενταπόλεως, που έσπευσε στις 9 Νοεμβρίου 2017 να συναντήσει τον "προκάτοχό" του, Άγιο Νεκτάριο, Επίσκοπο Πενταπόλεως, τον θαυματουργό.... Από το στόμα του ακούσαμε πριν από λίγα χρόνια αυτή την απίστευτη ιστορία....)

13/9/2017

(Σταύρου Β. Γουναρίδη, Όταν ψιθυρίζει ο Θεός, Εγώ, seur (αδελφή), πότε θα βαπτιστώ; , Αθήνα 2019, Εκδόσεις Έαρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!