Φράσεις για προβληματισμό 64ο μέρος

 

1400 π.Χ. Ο Ιουδαϊκός λαός στην έρημο αντιμετωπίζει δηλητηριώδη φίδια που θερίζουν τους ανθρώπους. Ο Μωυσής με εντολή του Θεού κρεμά σε έναν πάσσαλο φίδι από χαλκό. Όποιος δαγκώνεται από φίδι, αν στρέφει αμέσως στον πάσσαλο με το χάλκινο φίδι, θα γίνεται καλά. Ο φρικτός εξολοθρεμός κόπασε (Ιω. γ, 13-17). Ο Κύριος παρομοιάζει τον εαυτό του με το φίδι το χάλκινο. Όπως εκείνο υψώθηκε πάνω στον πάσσαλο, έτσι πρέπει να υψωθεί και ο ίδιος πάνω στον Σταυρό. Θα λυτρώνεται ο άνθρωπος από το θανατηφόρο δηλητήριο της αμαρτίας, με το βλέμμα καρφωμένο στον σταυρό. "Αἵματι Θεοῦ ὁ ἰός τοῦ ὄφεως ἀποπλύνεται" (Αρχ. Αποστ. Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ). 

Τα σχολεία μας δεν μπορούν να ενδιαφέρονται μόνο για την καλλιέργεια των δεξιοτήτων, αλλά πρώτιστα να προσφέρουν παιδεία με την τρισυπόστατη διάστασή της ως εκπαίδευση, μόρφωση και ηθική καλλιέργεια. Αν ενοχλεί κάποιους νεοέλληνες η ονομασία του πολύπαθου μαθήματος των Θρησκευτικών, ας ονομασθεί "Χριστιανική Παιδεία", αν και το "Ελληνορθόδοξη Παιδεία" θα με εξέφραζε καλύτερα (Ιωάννης Κογκούλης, Κοσμήτωρ Θεολογικής σχολής ΑΠΘ). 

Αν η μελέτη των ευαγγελίων γίνεται με καλή προαίρεση, τα θαύματα αυτά γεννούν την πεποίθηση ότι η Χριστιανική εκκλησία δεν ιδρύθηκε πάνω σε έναν μύθο ή ότι δεν τράφηκε από την απάτη, αλλά στηρίζεται σε ιστορικά και ακριβή γεγονότα που όσο κι αν φαίνονται παράδοξα, είναι διαπιστωμένα ότι έγιναν πραγματικά και είναι τα μέγιστα γεγονότα στην ιστορία του κόσμου (Φλέμινγκ, διάλεξη Επιστήμη και θαύματα). 

Η αξία ή ο πονηρός χαρακτήρας του ανθρώπου δεν εκδηλώνεται εύκολα στις αξιόλογες πράξεις, αλλά εκδηλώνεται πιο πολύ σε πράξεις μικρής σημασίας, σε λεπτομέρειες (Σπουδαία σκέψη). 

Η δύναμη και η εξουσία αποκαλύπτουν το κάθε ελάττωμα του ανθρώπου (Σπουδαία σκέψη). 

Χρήματα θέλω να έχω, όχι όμως να τα αποκτήσω με αδικίες, γιατί σ' αυτή την περίπτωση η τιμωρία έρχεται σίγουρη -(ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα) (Πλούταρχος).

Θεωρώ παράξενους εκείνους που μπορούν να συνδυάσουν την πολιτική ισχύ με τη φιλοσοφία (Σπουδαία σκέψη). 

Δεν υπάρχει τελειότερο προτέρημα στον άνθρωπο από την αρετή σε σχέση με την πολιτική (Σπουδαία σκέψη). 

Οι φιλόδοξοι άνθρωποι μη γνωρίζοντας να αποφεύγουν τις ακρότητες στην πολιτική τους διαγωγή, κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό (Πλούταρχος). 

Η αυτάρκεια είναι μια σύντομη και τερπνή οδός, που, ενώ δίνει μεγάλη ευχαρίστηση, δίνει μικρή ενόχληση (Σπουδαία σκέψη). 

Τοῦτο ἄσκει, ὅ δύνασαι: να προσπαθείς να κάνεις ό, τι δεν είναι ανώτερο των δυνάμεών σου (Σπουδαία σκέψη). 

Πᾶν τό βέλτιστον φαινόμενον ἔστω σοι νόμος ἀπαράβατος: ό, τι σου φαίνεται πάρα πολύ καλό, ας είναι για σένα νόμος απαράβατος (Επίκτητος). 

Κρεῖσσον γάρ, λιμῷ ἀποθανεῖν, ἄλυπον καί ἄφοβον γενόμενον, ἤ ζῆν ἐν ἀφθόνοις ταρασσόμενον: Καλύτερα να πεθαίνεις από την πείνα και να μην έχεις λύπη και φόβο, παρά να ζεις με αφθονία αγαθών και να ταράσσεσαι με φροντίδες κι ανησυχίες (Σπουδαία αρχαιοελληνική σκέψη). 

Όποιος γνωρίζει να υποτάσσεται στην ανάγκη είναι σοφός, γνώστης των θείων (Επίκτητος). 

Δεν είναι κάτι που παλιώνει. Ο λόγος του Θεού "μένει εἰς τόν αἰῶνα (Ματθ. ε, 18)". Είναι αναλλοίωτος. Απλώς προσφέρεται ανάλογα κάθε φορά με τις περιστάσεις, με τους καιρούς, με την ηλικία, με την επικαιρότητα. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: "Πολλῆς τῆς τοῦ λόγου διακονίας ἡ χρεία, λόγου οὐ τοῦ τυχόντος, ἀλλά δοκίμου τινός καί αλήπτου, καί μηδεμίαν μηδαμόθεν παρεχομένου τοῖς βουλομένοις πρόφασιν (ΕΠΕ, 24, 80)". Μετάφραση: Μεγάλη είναι η ανάγκη της διακονίας του λόγου. Όχι βέβαια του οποιουδήποτε λόγου, αλλά του δοκίμου λόγου, του τελείου λόγου· του λόγου που δεν αφήνει περιθώρια σ' όσους ψάχνουν για αφορμές (Αρχιμ. π. Δανιήλ Αεράκης). 

"Περί πάντα σεαυτόν παρεχόμενος τὐπον". Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: "Ἔστω κοινόν πᾶσι διδασκαλεῖον καί ὑπόδειγμα ἀρετῆς ἡ τοῦ σοῦ βίου λαμπρότης, εἰς μέσον πᾶσι προκειμένη, ὥσπερ ἀρχέτυπος τις εἰκών, πάντα ἔχουσα ἐν ἑαυτῇ τά καλά, μετά πολλῆς τῆς εὐκολίας τοῖς βουλομένοις ἐναπομάξασθαί τι τῶν ἐν αὐτῇ καλών παρεχόμενη τἀ παραδείγματα (ΕΠΕ 24, 80)". Μετάφραση: Ας είναι για όλους κοινό σχολείο και υπόδειγμα αρετής η λαμπρότητα του βίου σου, θεατή από όλους, σαν κάποια αρχέτυπη εικόνα. Να έχει επάνω της όλα τα καλά και να παρέχει εύκολα τα παραδείγματα σ' όσους θέλουν να αποτυπώσουν κάτι απ' τις ομορφιές της (Αρχιμ. π. Δανιήλ Αεράκης). 

Κανένας που αμαρτάνει δεν μπορεί να πάρει συνήγορο της αμαρτίας του την αδυναμία της σάρκας. Γιατί  η ένωση με τον Θεό Λόγο ενδυνάμωσε με τη διάλυση της κατάρας όλη τη φύση μας κι αφαίρεσε κάθε πρόθεση από τη γνώμη μας για για την προσκόλλησή της στα πάθη. Όντας, δηλαδή, η θεότητα του Λόγου κατά χάρη μαζί πάντοτε με όσους πιστεύουν σ΄αυτόν, απομαραίνει τον νόμο της αμαρτίας που είναι στη σάρκα μας. Όπως ο κασσίτερος, όταν μαυρίσει, αποκτά πάλι τη λάμψη του, έτσι κι όσοι πιστεύουν, ακόμα κι αν μαυρίζουν αμαρτάνοντας, παίρνουν πάλι τη λάμψη τους με τη μετάνοια. Γι' αυτό τον λόγο ίσως και η πίστη παρομοιάστηκε με κασσίτερο (Μάξιμος ο Ομολογητής). 

"Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήση τόν κόσμον ὄλον, καί ζημιωθῆ τήν ψυχήν αὐτοῦ; (Μαρκ. η, 34-θ, 1)"Ο κόσμος όλος δεν μπορεί να ισοφαρίσει την αξία που έχει μια και μόνη ψυχή. Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος ασκεί επάνω σε όλους μας μια έλξη, μαγική γοητεία και δύναμη, που συχνά τη νιώθουμε ακατανίκητη. Ο Χριστός μας ανοίγει τα μάτια. Μη χάσουμε ό, τι πολυτιμότερο έχουμε, την ψυχή μας, για μια στιγμιαία ηδονή, απόλαυση, δόξα, επιτυχία. Μαζί με τον Χριστό, ό, τι κι αν μας κοστίσει. Αυτός μπροστά κι εμείς θα ακολουθούμε (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, Εκδόσεις Σωτήρ).

Σε περιμένω με υπομονή, Κύριε, και σε Σένα στήριξα όλη μου την ελπίδα. Η ψυχή μου περιμένει με ακλόνητη ελπίδα να εκπληρώσεις αυτό που υποσχέθηκες, ότι δηλαδή θα χαρίσεις άφεση σε όσους ζητούν το έλεός Σου. Δεν σε περιμένω, Κύριέ μου, για τα κατορθώματά μου, διότι εγώ είμαι αμαρτωλός. Χάριν του ονόματός Σου, Κύριε, ελπίζουμε να σωθούμε και μόνη αυτή η ελπίδα της σωτηρίας μας υπολείπεται (Περιοδικό ο Σωτήρ). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!