Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2021

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 5ο (α μέρος)


Πάντοτε υπήρχαν άνθρωποι που δεν συμβάδιζαν με τη νοοτροπία της εποχής τους. Που αδιαφόρησαν για την καλοπέρασή τους, μεταφυτεύοντας τις ίδιες τους τις ζωές κάπου μακριά από τον τόπο τους, όπου κάποιοι από αυτούς θα μπορούσαν να μεγαλουργήσουν. Ανθρωπίνως.... "Χαραμίζουν" τα προσόντα τους, τις σπουδές τους, θα' λεγαν κάποιοι από εμάς, τους "ορθολογίζοντες"....Φορώντας το ράσο ή και χωρίς αυτό. Τέτοιες ψυχές, φλογισμένες από την αγάπη Του, υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Μην νομίζετε πως μπορούν να κάνουν κι αλλιώς. Η φλόγα που τους έχει ανάψει, δεν σβήνεται εύκολα. Στην Αφρική... Μια από τις πολλές ιστορίες. Αληθινή....

Μεγάλο πόθο είχε ο πιτσιρικάς! Το πρωί στο σχολείο από τους καλύτερους. Στις ακολουθίες πρώτος. Η μόνιμη σχεδόν ατάκα που συνόδευε παρακαλεστικά το βλέμμα του. 

- Εγώ, seur (αδελφή), πότε θα βαπτιστώ; 

- Πρέπει να μάθεις πρώτα. Δεν είναι "παίξε-γέλασε" η Βάφτιση. Είναι Μυστήριο, παιδί μου! Πρώτα θα κατηχηθείς, του απαντούσε η seur, που την έβλεπε κάθε μέρα στο σχολείο. Περνούσε ο καιρός. Και η αδημονία του πιτσιρίκου μόνιμη. Η κατήχηση προχωρούσε. Με ασυνήθιστη δίψα ο μικρός ρούφαγε ό, τι αγιασμένο άκουγε από το στόμα του ιερέα που έκανε το κατηχητικό. Στην ψυχή του τα έβαζε τόσο γρήγορα, που νόμιζες πως δεν περνούν καν από τα αυτιά του...

- Είσαι έτοιμος; του είπε μια μέρα. 

- Αν είμαι; Το ρωτάτε; Από καιρό!

- Πάρε αυτό το χαρτί. Αύριο, αν είναι σύμφωνοι και οι γονείς σου, θα μας το φέρεις πίσω με την υπογραφή τους. Εντάξει;

"Εντάξει";; Μόνο!

Πέταξε από τη χαρά του! Σαν τελείωσε το σχολείο εκείνο το μεσημέρι, έβγαλε με δυο κινήσεις γρήγορα-γρήγορα τα παπούτσια του- είπαμε δεν θα τα χαλάω σε περιττούς δρόμους, τα παπούτσια θα' ναι μονάχα για το σχολείο και την Εκκλησία...- κι άρχισε με την τσάντα του στον ώμο να τρέχει προς το σπίτι. 

"Την Κυριακή θα βαφτιστώ, είπε ο πάτερ. Να τρέξω να το πω στη μαμά! Να υπογράψει και το χαρτί! Χωρίς αυτό, τον άσπρο χιτώνα μονάχα από μακριά θα τον βλέπω..."

Σαν πότε να' φτασε στο σπίτι του, ούτε που το κατάλαβε. Μονάχα τα ποδάρια του γέμισαν ξανά με αίματα. Μια ώρα δρόμος είναι αυτός. Και δεν είναι σαν και κείνους με την πίσσα που έχουνε στην πόλη. Μα δεν τον ένοιαζε. 

Η μανούλα του με ιδιαίτερη ανησυχία άκουσε την ιστορία του γιου της, που μην μπορώντας να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του, άρχισε να μιλάει με τέτοιο ζήλο για την επικείμενη βάφτισή του, που δεν τον άκουσαν μονάχα οι γειτονικές καλύβες, αλλά και ο πατέρας του, που έτυχε να είναι στη διπλανή, χωρίς να τον έχουν πάρει χαμπάρι, ούτε η γυναίκα του ούτε κι ο γιος του. 

- Μα, αφού το ξέρεις πως δεν πρόκειται ποτέ ο πατέρας σου να υπογράψει ένα τέτοιο χαρτί!

- Σου είπα, βρε μάνα, πως φτάνει κι ένας μονάχα από τους γονείς να υπογράψει!

- Ναι, μα δεν είμαστε το ίδιο ο πατέρας σου κι εγώ...

- Έλα, υπόγραψέ το τώρα και μη με πιλατεύεις! Αν δεν το πάω αύριο, πώς θα με βαφτίσουν την Κυριακή; 

Ο πατέρας από δίπλα όλα τα άκουσε. Και δεν ήθελε άλλο για να πάρει την απόφασή του οριστικά. ξεκίνησε την ίδια στιγμή. Σε λίγα λεπτά ήταν ήδη μέσα στην καλύβα του μάγου. 

- Δεν τον θέλω! Τ' ακούς; Έχω άλλα εφτά.... Πάρε αυτά να τον "χαλάσεις"! Απόψε κιόλας!  Συμφώνησε αμέσως ο μάγος του χωριού. Ήταν καλά τα λεφτά. Και δεν ήταν και κάτι ιδιαίτερα δύσκολο γι' αυτόν. Αυτή τη δουλειά δεν κάνει άλλωστε τόσα χρόνια; Να διαλέξει μονάχα τον τρόπο. Να μη βαριέται κιόλας.... Έφυγε ήσυχος "ο πατέρας". Ήταν σίγουρος πως όλα θα πάνε "κατ' ευχήν". 

(Σταύρου Β. Γουναρίδη, Όταν ψιθυρίζει ο Θεός, Εγώ, seur (αδελφή), πότε θα βαπτιστώ; Αθήνα 2019, Εκδόσεις Έαρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails