28η Οκτωβρίου 1940: ημέρα αλήστου μνήμης!

28η Οκτωβρίου 1940, ημέρα δόξης και τιμής! 

Κάθε φορά που μπαίνει ο Οκτώβριος, ένα δροσερό αεράκι λες και κατεβαίνει από τις βουνοκορφές της Πίνδου να μας δροσίσει, θυμίζοντάς μας ηρωικούς αγώνες και νίκες της Ελληνικής ψυχής. 

Έρχεται μυρωμένο και αγιασμένο από την παρουσία της Παναγίας μας, της Υπερμάχου Στρατηγού, που εμψύχωνε τους στρατιώτες μας και τους οδήγησε νικηφόρους στους ιερούς αγώνες τους για της πατρίδος την τιμή και την ελευθερία, όταν ύπουλοι εχθροί της ζήτησαν «γῆν καί ὕδωρ» στις 28 Οκτωβρίου 1940. 

Το έχουμε ανάγκη τούτο το δροσερό αεράκι σήμερα.... να ξεθολώσει τον νου μας, τη μνήμη μας, να μας θυμίσει το θαύμα της νίκης πάνω στις σιδηρόφρακτες δυνάμεις του αήττητου ως τότε Άξονα Ιταλίας-Γερμανίας. Εδώ, στην ελληνική γη, έγινε το θαύμα. Η πρώτη νίκη, η πρώτη ανάσα του κόσμου, η πρώτη ελπίδα! Εδώ, στην Ελληνική γη.... από την Ελληνική ψυχή, που με τόλμη φώναξε «ΟΧΙ» στα επεκτατικά σχέδια του εχθρού. 

Δεν ήταν αποτέλεσμα συμπτώσεων τούτη η νίκη. Ήταν καρπός της ψυχικής ενότητας, αλλά και της ομοψυχίας των απανταχού της γης Ελλήνων. Ήταν καρπός πολλών θυσιών, εθνικής αυτοσυνειδησίας και ιστορικής ευθύνης. Ήταν καρπός Θείας βοήθειας. 

Μας χρειάζεται σήμερα τούτο το αλλιώτικο αεράκι, που κατεβαίνει ζωογόνο κάθε Οκτώβριο από τις υπερήφανες και δοξασμένες βουνοκορφές της Πίνδου, σε τούτους τους δύσκολους καιρούς που περνάει η Πατρίδα μας....! Και τώρα, της ζητούν «γῆν καί ὕδωρ», με έναν άλλου είδους πόλεμο, απομακρύνοντάς μας από ό, τι είναι η δύναμή της..... την «εθνική μας παράδοση». 

Όμως ας πιστεύουμε ότι η Παναγία μας θα σκεπάσει και σήμερα την Ελλάδα, αν εμείς μείνουμε πιστοί. Οι όπου γης Έλληνες ας μην ξεχνάμε τις θυσίες των προγόνων μας. 

Όταν λοιπόν η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο, οι Έλληνες που βρίσκονταν στη Ρώμη ως διπλωμάτες ή εργαζόμενοι, αναχώρησαν για την Ελλάδα και σε δυο μέρες ταξίδι έφτασαν με την διπλωματική αμαξοστοιχία στα σύνορά μας. 

Τότε, από τον εξώστη του οχήματος απήγγειλε ο Γεώργιος Αθανασιάδης Νόβας προς το συγκεντρωμένο πλήθος το ποίημά του, που το εμπνεύσθηκε εκείνη τη στιγμή. Τίτλος του «Γλυκιά μου Ελλάδα».  Άρματα αν σου λείπουν και κανόνια, σου περισσεύει η πίστη κι η καρδιά. Τρεις χιλιάδες ένδοξα όλα χρόνια την χρυσή σου αγιάζουν λευτεριά. 

Με το αστραφτερό του οπλισμού δίκιο χτύπησε τη βία θαρρετή. Κάλλιο να’ χεις θάνατο αντρίκειο, παρά να ζήσεις δίχως αρετή. Κι είναι κάθε χρόνος, κάθ’ αιώνας, ένα στίφος άυλο, ένας στρατός. Άνισος στα σίδερα ο αγώνας, άνισος στα όπλα του φωτός.  Μα γλυκιά  μου Ελλάδα δεν πεθαίνεις, όπως δεν πέθανες ποτέ. Ζεις αιώνια και όλους ανασταίνεις όταν ξαναλές «Μολών λαβέ». 

Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω το Έθνος! 

( Εισήγηση που ανέγνωσα επ’ ευκαιρία της 28ης Οκτωβρίου)
—————————————————————————————————————

Ο Αρχηγός της Εκκλησίας δεν παραδίδει την Πρωτεύουσα την Πατρίδος του εις ουδένα ξένον. Ένα καθήκον έχει: να φροντίσει δια την απελευθέρωσή της....Η Ελληνική Εκκλησία ευρέθη πάντοτε παρά το πλευρόν του Ελληνικού λαού εις τους αγώνες του, αξία της εμπιστοσύνης του. Και να είσθε βέβαιος ότι δεν θα παραλείψει να πράξει το καθήκον της κατά την κρίσιμον αυτήν περίσταση (Απάντηση του αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου στην πρόταση που του έγινε να μετάσχει στην Επιτροπή που θα παρέδιδε την πόλη των Αθηνών στους Γερμανούς). 

Σε κάθε της Ελλάδας μας  μεριά, η γαλανή σημαία κυματίζει. Στη θάλασσα και σ´ όλη τη στεριά, η θεία των προγόνων λευτεριά τη δόξα στα παιδιά μας τη χαρίζει. Στα κάστρα, στα βουνά και στα χωριά, κάθ´ Έλληνας με πόθο ξεστομίζει: Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η λευτεριά (Ιωάννης Πολέμης).

Εσύ δεν είσαι από πανιού λωρίδα καμωμένη, εσύ είσαι από αίμα, από καπνούς και από φωτιά βγαλμένη. Εσύ πετούσες σαν αετός πάνω από ηρώων κεφάλια. Κυμάτισες ανίκητη, σε πέλαγα, ακρογιάλια (Γ. Σημηριώτης). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ας είναι αθάνατοι οι ήρωες του 1940!