Ο γάμος, η βάπτιση και η ελεύθερη συμβίωση (μέρος 3ο)

Η σύγχρονη κοσμική νοοτροπία οδηγεί σε εσφαλμένες τακτικές, σε σοβαρές εκτροπές τους νέους. Αυτό όμως δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στους γονείς, στους ευσεβείς γονείς, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις αιωνόβιες παραδόσεις μας, με τα αγνά ήθη της πατρίδας μας και τα ωραία έθιμά μας.

Έτσι, ενώ τους έδωσαν παιδεία ελληνορθόδοξη και εφόδια γερά για την πορεία της ζωής τους, ενώ τους έμαθαν την πίστη στον Θεό και τον σεβασμό στην Εκκλησία, καθώς μεγάλωσαν τα παιδιά, επηρεάσθηκαν δυστυχώς από ξενόφερτα πρότυπα ζωής, από τη σύγχρονη υλιστική νοοτροπία του κόσμου, που όλα τα αμφισβητεί και τα ισοπεδώνει· ξεθώριασαν μέσα τους τα μηνύματα ζωής που έγραψαν οι γονείς στις καρδιές τους στα όμορφα και ήσυχα παιδικά τους χρόνια.

Και αρχίζουν τα προβλήματα. Αφήνουν πρώτα τον Πνευματικό τους. Στη συνέχεια ξεκόβουν σιγά-σιγά από την Εκκλησία. Αρχίζουν τα επικίνδυνα ξανοίγματα στους σκοτεινούς δρόμους του κόσμου που δεν φοβάται τον Θεό. Και όταν ετοιμάζονται για γάμο, μας το δηλώνουν ξεκάθαρα και ανυποχώρητα:"Δεν θα πάμε στην Εκκλησία. Τυπικά πράγματα αυτά και ξεπερασμένα, καλά για άλλες εποχές. Άλλαξαν τώρα οι καιροί. Δεν χρειάζεται. Έναν απλό πολιτικό γάμο θα κάνουμε και τελείωσε η υπόθεση".

Πίκρα για τους ευσεβείς γονείς. Πίκρα και πόνος. Τα παιδιά μας, τα βαπτισμένα, τα μυρωμένα, που τόσες φορές κοινώνησαν τα Άχραντα Μυστήρια, τώρα, στην αρχή της νέας τους ζωής, αρνούνται το μεγάλο μυστήριο του γάμου. Δεν θα πάνε στην εκκλησία να γίνει η συγκινητική ακολουθία, να δεχθούν τις ευχές των ιερέων μας, να πάρουν τη χάρη του Θεού. Μας καλούν στο Δημαρχείο! Εκεί, λένε, θα γίνει ο γάμος τους. Ο δήμαρχος θα τον επικυρώσει με τις δικές του ευχές και υπογραφές! 

- Δεν πρέπει να πάω στον γάμο! Διότι δεν είναι γάμος αυτό. Δεν είναι το μυστήριο που γνωρίσαμε και ζήσαμε εμείς. Δεν έχει χάρη, δεν έχει τον Θεό, δεν δίνει δύναμη να τα βγάλουν πέρα στη ζωή τους οι άνθρωποι, να ζήσουν βαθιά τις χαρές τους και να αντέξουν τα βάρη τους, να ενωθούν με αγάπη αληθινή και μόνιμη, με δεσμά ιερά και αδιάλυτα. 

Για να μπορέσουν να ζήσουν πραγματικά ευτυχισμένοι στον κόσμο αυτό και να πορευθούν μονοιασμένοι και αγαπημένοι και στον άλλο κόσμο, στον αιώνιο κόσμο του Θεού, και ποτέ να μη χωρισθούν, αλλά να ζουν τρισμακάριοι μέσα στο φως της βασιλείας Του, αυτοί και τα παιδιά τους, στην ατελεύτητη μακαριότητα του ουρανού. 

Λυπάμαι. Λυπάμαι πολύ. Κλαίω και πονώ. Το παιδί μου θα τα στερηθεί όλα αυτά, ξεκινάει να ζήσει μια ζωή έξω από την παρουσία του Θεού και τη χάρη Του, μια ζωή που δίκαια η Εκκλησία μας τη θεωρεί ζωή αμαρτίας, και αμαρτίας βαριάς και θανάσιμης. Δεν πρέπει να πάω στον γάμο του, στον γάμο του παιδιού μου! Μα γιατί αυτή η στάση; Πού είναι η συμπαράσταση των γονέων στην πιο όμορφη ώρα της ζωής των παιδιών τους;

(Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Δεν πρέπει να πάω στον γάμο του)
συνεχίζεται.... 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!