Ο Ρατσισμὀς μέσα από τα σχολικά μάτια (μέρος 4ο-τελευταίο)

Όταν ξημερώνει η 21η Μαρτίου κάθε χρόνου, παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού, σκέφτομαι πόσο εμείς οι άνθρωποι έχουμε παραμελήσει την ισότητα, την αλληλεγγύη, αλλά και όλα αυτά τα ατομικά ή κοινωνικά δικαιώματα, τα οποία παραβιάζονται ανάλογα με τη φυλή, το θρήσκευμα, το χρώμα δέρματος, τη χώρα καταγωγής, κ.α. 

Η καταπάτηση των ανθρωπίνων, πολιτικών, κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων γίνεται από θύτες του ρατσισμού, οι οποίοι, έχοντας μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, υποβαθμίζουν το διαφορετικό, το ξένο.

Στερούν κάθε δικαίωμα έκφρασης προσωπικών απόψεων και αντιλήψεων, κάνοντας τα θύματά τους να νιώθουν εντελώς μειονεκτικά, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση και το αποκλεισμό τους από κοινωνικά δρώμενα.

Έτσι σπάει η κοινωνική συνοχή και διαταράσσεται η ήρεμη κοινωνική ζωή, εφόσον μετά την προσβολή, ακολουθεί η επίθεση και η εξέγερση των ομάδων, οι οποίες με βίαιο τρόπο αντιδρούν στις προκαταλήψεις, δημιουργώντας έτσι μια χαοτική κατάσταση, αφού ολοένα και με αυξανόμενους ρυθμούς αναπτύσσεται η εγκληματικότητα.  

Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Η κατάργηση ανθρωπιστικών και ηθικών αξιών, η απέχθεια και το μίσος να γίνονται τα κυρίαρχα συναισθήματα από τους θύτες προς τα θύματα και αντίστροφα, ενώ παράλληλα ξεθωριάζει το μοναδικό προσοδοφόρο συναίσθημα: η αγάπη. Αυτό σημαίνει ότι η έννοια του σεβασμού είναι ανύπαρκτη, καθώς η κοινωνία μας είναι διαβρωμένη από ρατσιστικές συμπεριφορές. 

Προκειμένου να ελαττωθεί η οξύτητα του ρατσιστικού φαινομένου και να τεθούν βάσεις για την αποδοτικότερη εμπέδωση της έννοιας του ανθρώπου, κρίνεται απαραίτητη η ευαισθητοποίηση όλων μας στην εκτίμηση του διαφορετικού, χωρίς όμως να κριτικάρουμε ή να αντιδρούμε. Το να είσαι εξάλλου άνθρωπος με Α κεφαλαίο, σημαίνει ότι δεν προσβάλλεις ούτε απειλείς την ταυτότητα ή την ιδιαιτερότητα του διπλανού σου. 

Ένας εξίσου αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης των προκαταλήψεων είναι ο διάλογος. Με την περιθωριοποίηση του εγωισμού μας, αλλά και την προσπάθεια κατανόησης ή την κίνηση διεύρυνσης προς τον συνάνθρωπο επιτυγχάνεται η μείωση των ατομικιστικών διαθέσεων, εφόσον μιλάς απλά και είσαι δεκτικός με όσους είναι κοντά σου.

Έτσι, διαχρονικά το κύρος των σχέσεων αμβλύνει τις οποιεσδήποτε διαφορές των ανθρώπων, αφού μέσα στην οικογένεια ο ρόλος των γονέων λειτουργεί ως πρότυπο. Μπορεί η σημερινή εποχή να κατακλύζεται από έντονη πνευματική αδράνεια, όμως κρίνεται επιβεβλημένη η όποια ατομική ή συλλογική προσπάθεια καταπολεμά τις παγιωμένες αντιλήψεις, οι οποίες σχετίζονται με τη διεύρυνση του χάσματος των κοινωνικών τάξεων.

 

(Μαθητικές σκέψεις)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Ιούνιος!