Ο Ρατσισμός μέσα από τα σχολικά μάτια (μέρος 3ο)

Τα τελευταία χρόνια είναι αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο η έκφραση ρατσιστικών αντιλήψεων. Ρατσισμός νοούνται κατά βάση στερεότυπα και προκαταλήψεις, αλλά και κάθε μορφή δυσμένειας σε μια ομάδα ανθρώπων, σύμφωνα με προσωπικές εμπάθειες και ατομικά συμφέροντα. Παρατηρώντας λοιπόν την οικονομική, αλλά και πολιτική κατάσταση της χώρας μας, δεν είναι λίγες οι φορές που αντιτασσόμεθα ο ένας εναντίον του άλλου. 

Ένα παράδειγμα είναι η διάκριση και ο διαχωρισμός των ανθρώπων ανάλογα με το χρώμα ή την καταγωγή τους. Πιο συνηθισμένα και με τις ανάλογες καταστάσεις που ζούμε, τείνουμε όμως ολοένα και περισσότερο να στρεφόμαστε κατά των μεταναστών, πραγματοποιώντας φυλετικό ρατσισμό, κάτι που αποτελεί κοινό τόπο και σε πολλές χώρες, καθώς εκεί παρατηρείται μαζική προσέλευση ατόμων από άλλες χώρες. 

Στην Ελλάδα εξάλλου, όλοι αυτοί οι ξένοι κατηγορούνται για έλλειψη σεβασμού στα πατροπαράδοτα ήθη κι έθιμα, καθώς και για την έξαρση της εγκληματικότητας. Φυσικά, η ολοένα αυξανόμενη ανεργία των νέων αποδίδεται στους μετανάστες, εφόσον δουλειές του κράτους καλύπτονται με φτηνό εργατικό δυναμικό των ξένων, καλύπτοντας αντίστοιχες ελληνικές θέσεις. 

Πολλοί βέβαια από αυτούς ενοχοποιούνται λόγω των δημοσιογραφικών ειδήσεων για τη ροπή της κοινωνίας προς το έγκλημα. Όμως όλοι από αυτούς πρέπει να στιγματίζονται; Τι σημαίνει ανώτερες και κατώτερες τάξεις; Με ποιο σκεπτικό δεν αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα; 

Το πιο σημαντικό θέμα που αφορά στην ελληνική κοινωνία τελικά είναι η έλλειψη παιδείας, αλλά και κριτικού πνεύματος, εφόσον είναι οφθαλμοφανής η έντονη ειδησεογραφική προπαγάνδα μέσα από τα ΜΜΕ. Με βάση όλα αυτά, δεν δημιουργούνται μόνο κοινωνικά προβλήματα, όσο και απομόνωση πληθυσμών από το χώρο της εκπαίδευσης, ενώ, είναι συνηθισμένη η τάση κατηγοριοποίησης των ανθρώπων, ανάλογα με σοβινιστικές ή εθνικιστικές τάσεις.

Θα χρειαστεί καιρός, ίσως και δεκαετίες, για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά το κύμα του ρατσισμού. Είναι πολύ δύσκολο να επικρατήσει σεβασμός και ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα των ανθρώπων ή η προώθηση του ανθρωπισμού από τα ΜΜΕ.

Ένας τρόπος θα ήταν η επιβολή κυρώσεων, αλλά μάλλον είναι αναποτελεσματικός στη χώρα, στην οποία ξεγλιστράς από το παραθυράκι. Οι νέοι έτσι μεγαλώνουν σε ένα ρατσιστικό περιβάλλον, το οποίο σπάνια κατορθώνουν να ξεπεράσουν. 

Χρειάζεται παιδεία για αυτό, όχι μόνο μέσα στο χώρο του σχολείου, αλλά και από την ανεξέλεγκτη προβολή των ΜΜΕ, μια και δεν υπάρχει εκεί παρά μόνο συμφέρον κι όχι συνείδηση της πολυπολιτισμικής κοινωνίας στην οποία ζούμε. Ίσως η ενεργοποίηση πνευματικών ανθρώπων, όσο και η υλική ή και ηθική κρατική βοήθεια έκανε τις μειονότητες να υποφέρουν λιγότερο από την εξάπλωση του ρατσισμού.  

Το πιο σπουδαίο όμως είναι η νεολαία να διαπλαστεί με σωστό κριτικό πνεύμα, ώστε να μάθει να μην φανατίζεται ασύστολα από διαφορετικές αξίες και αντιλήψεις. Εμείς οι νέοι πραγματικά πρέπει να αγωνιστούμε για την κατάργηση των όποιων αντιλήψεων, και να απαλείψουμε τις φυλετικές διακρίσεις από την κοινωνία μας, ώστε να οικοδομήσουμε έναν καλύτερο κόσμο.

(Μαθητικές σκέψεις)
συνεχίζεται....

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!  

Χρόνια πολλά! Το Άγιο Πνεύμα να σκορπίζει παντού και ευλογημένα τις δωρεές Του!