Ο Χριστός αγκαλιάζει την παιδεία (μέρος 3ο)

 Επαναληπτικό στα Αρχαία κατεύθυνσης, και την παγωμένη ηρεμία της προσμονής των θεμάτων ταράζει ένα απρόσμενο περιστατικό. Η καθηγήτρια μοιράζει τις φωτοτυπίες κι ενώ βρίσκεται κοντά στο θρανίο της Κωνσταντίνας, ακούγεται έντονη, μάλλον θυμωμένη η φωνή της:

- Αυτά όχι στα Αρχαία.... άφησέ τα για τα Θρησκευτικά.
- Τον σταυρό μου έκανα, κυρία, όπως κάθε φορά πριν αρχίσω να γράφω...
- Σου είπα, αυτά να τα κάνεις αλλού, όχι εδώ...
- Δεν καταλαβαίνω γιατί και ποιον ενοχλεί το να κάνω τον σταυρό μου;
Γι' απάντηση η Κωνσταντίνα πήρε μόνο ένα άγριο βλέμμα, γι' αυτό κι εμπιστεύθηκε την απορία της στον θεολόγο τους: 

- Πείτε μου, ποιο το λάθος μου;Εσείς δεν μας έχετε πει, πριν αρχίσουμε κάτι δύσκολο, να κάνουμε τον σταυρό μας; Κι η μάνα μου το ίδιο λέει, το ίδιο κάνει... Γιατί η κυρία αντέδρασε έτσι; 
- Μην την παρεξηγείς, Κωνσταντίνα. Σίγουρα η συνάδελφος δεν είχε την ευκαιρία ν' ακούσει, να μάθει, να νιώσει όσα εσύ για τη δύναμη του Σταυρού. 
- Πάντως εγώ το αποφάσισα, πρόσθεσε η Κωνσταντίνα και στ' άλλο διαγώνισμα έτσι θ' αρχίσω. Ό, τι κι αν γίνει... θα κάνω τον σταυρό μου. 

Άκουγε συγκλονισμένος ο καθηγητής κι ήταν σαν να διδάσκεται για πρώτη φορά τη μεγάλη αλήθεια που...τόσες φορές είχε διδάξει. 
Το ξύλο του Σταυρού από τότε που επάνω του καρφώθηκε το πανάγιο Σώμα του Κυρίου, έγινε το παντοδύναμο όπλο μας, το στήριγμά μας,η δύναμή μας και η καταφυγή μας. 

Ο χριστιανός νιώθει συχνά την ανάγκη να σχηματίζει τον σταυρό επάνω στο σώμα του, να τον φοράει στο στήθος του. Κάνει τον σταυρό του κι ομολογεί ότι πιστεύει στον Χριστό κι επικαλείται την βοήθειά Του. Αγιάζεται έτσι όλη η ύπαρξή του και γίνεται απρόσβλητη από τις πειρασμικές επιθέσεις. 

Την ισχυρή έλξη που ασκεί στις ψυχές τους ο Σταυρός, ομολογούν οι πιστοί από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Το καταραμένο αυτό όργανο καταδίκης τώρα έγινε ποθητό κι αγαπητό... όλοι στο μέτωπό μας φέρουμε το σημείο του Σταυρού και βέβαια δεν το θεωρούμε αισχύνη, αλλά στολίδι ακριβό...

Παντού βρίσκεται χαραγμένος: στα σπίτια, στις αγορές... στους δρόμους, στα βουνά, στη θάλασσα, στα πλοία, στις κλίνες, στα ενδύματα, στα όπλα, αλλά και στα μέτωπα και στη διάνοιά μας (Ι. Χρυσόστομος). 
Κι ο πατερικός λόγος συμβουλεύει:
Χάραξε τον Σταυρό βαθιά στη σκέψη σου και σφίξε τον στην αγκαλιά σου. Κι αν κάποιος αναρωτηθεί: πιστεύεις έναν Εσταυρωμένο; Απάντησέ του με φωνή χαρούμενη και πρόσωπο γελαστό: 

Ναι, και δεν θα παύσω ποτέ να Τον πιστεύω και να Τον προσκυνώ. Κι αν γελάσει μαζί σου, εσύ δάκρυσε γι' αυτόν, γιατί φέρεται παράλογα, αφού η διάνοιά του δεν θέλει να δεχθεί το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και η καρδιά του δεν μπορεί να νιώσει τη μεγάλη αλήθεια (Ι. Χρυσόστομος). 

Και να ξέρεις πως ο πονηρός εχθρός δεν αντέχει να τον αντικρίζει και πάντα προσπαθεί να τον εξαφανίσει με διάφορα τεχνάσματα, απειλές κι ονειδισμούς. Εσύ, ό, τι κι αν γίνει, θα κάνεις τον σταυρό σου. Με το σημείο του σταυρού ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι πάντοτε μαζί μας, κάνοντας με τη δύναμή Του καθετί για τη σωτηρία μας (Αγ. Ιω. Κροστάνδης). 

Για τη ζωντανή, σωτήρια παρουσία του τιμίου Σταυρού στη ζωή των χριστιανών, γράφουν οι μεγάλοι Πατέρες από τους πρώτους αιώνες και υπογράφουν οι μικροί, πιστοί χριστιανοί αγωνιστές του 21ου αιώνα, κάποια παιδιά που... κάνουν τον σταυρό τους.... σηκώνουν τον σταυρό τους και ακολουθούν τον Χριστό...
"Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, πιστούς στερέωσον!"

συνεχίζεται....

 (Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, Ό, τι κι αν γίνει... θα κάνω τον σταυρό μου!, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Ο Σωτήρ, Αθήνα 2016) 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!