Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

Εθνική μνήμη του '40




Την αυγή της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν ο Ιταλός πρέσβυς έδωσε το τελεσίγραφο στον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, με τις απαιτήσεις της Ιταλίας για παράδοση της Ελλάδας, ο Έλληνας πρωθυπουργός απάντησε με ΟΧΙ. Όχι, εχθρέ, δεν θα περάσεις. 
Το ΟΧΙ του 1940 ήταν η απόδειξη της οργανικής συνέχειας του ελληνισμού στο λίκνο της Ιστορίας. Η ελληνική ψυχή ξαναζούσε την απάντηση του Λεωνίδα στις Θερμοπύλια « Μολών λαβέ», όπως και των Ελεύθερων Πολιορκημένων « τα κλειδιά της πόλης είναι στις μπούκες των κανονιών. Ελάτε να τα πάρετε».
Εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940, στρατιώτες χυμένοι στους δρόμους, πιασμένοι μέσα και έξω από τα τραμ, άλλοι ανεβασμένοι πάνω στα τρένα, με τέτοιον ενθουσιασμό, λες και πήγαιναν σε πανηγύρι. Τραγούδια, Ιαχές, ζητωκραυγές, χειροκροτήματα. Έτσι άρχιζε ο πόλεμος του '40, με 140.000 άνδρες, έναντι 560.000 Ιταλών.
Το ξύπνημα της ελληνικής φυλής φούσκωνε τα στήθη όλων, γι’ αυτό δόθηκαν στον αγώνα με ενθουσιασμό για την Ιστορική συνέχεια. Με τα νύχια σκαρφάλωναν στους βράχους, με το χαμόγελο στα χείλη, για να φτάσουν στην κορυφή, ν’ αντικρίσουν τον ήλιο. Ο Έλληνας δεν αντέχει στις σκιές, θέλει καθαρό αέρα, πάντα ψηλά, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.
Και αν σήμερα μας καταδίκασαν σε υποτέλεια και εξευτελισμό στους ξένους, ΟΧΙ θα φωνάξουμε! Ξυπνήστε άρχοντες και αρχόμενοι, να ανάψουμε στις αδούλωτες ψυχές της ελληνικής φυλής την σπίθα της λευτεριάς. Με τον Σταυρό και τη σημαία ψηλά, το ΟΧΙ να ξανακουστεί περίτρανα σε όλους τους εχθρούς της πίστης και της πατρίδας.
Με τη βοήθεια του Θεού, υπό την σκέπη της Παναγίας μας, και σήμερα θα νικήσουμε τον εχθρό. Αυτό το μήνυμα ας ακουστεί σε κάθε ελληνική γωνία, σε κάθε ελληνικό σπίτι. Λίγα δαφνόκλαρα ευγνωμοσύνης σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία μας.
(Εισήγηση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και την ελευθερία της Πατρίδας μας).  
___________________________________________________
Οι ήρωες που έχουν βάψει με το αίμα τους την ιερή γη της Βορείου Ηπείρου, οι μαχητές της Πίνδου και οι άλλοι, θα είναι οδηγοί μαζί με τους Μαραθωνομάχους, θα φωτίζουν ανά τους αιώνς την οικουμένη (Άντονη Ήντεν, τότε Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρεττανίας). 
Στις 10 Σεπτεμβρίου 1943 ο "Αδρίας" συμμετεχει στη μικρή Βρεττανική δύναμη, στην οποία παραδόθηκε ο Ιταλικός στόλος του Νότου.
Τα ντυμένα πένθιμα Ιταλικά θωρηκτά, καταδρομικά, αντιτορπιλικά και υποβρύχια αποδίδουν πρώτα τιμές στα μικρά συμμαχικά πολεμικά, στα οποία παραδίνονται. Η σκηνή ήταν μεγαλειώδης. Οι στιγμές φορτισμένες από πολλή συγκίνηση, αλλά δίκαιες και ιστορικά οφειλόμενες. Ο αντιπλοίαρχος Τούμπας γράφει: "Η συγκίνηση με πνίγει. Ευχαριστώ από το βάθος της καρδιάς μου τον Θεό. Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα". 
12 Οκτωβρίου 1944: η μεγάλη μέρα, «η πιο όμορφη, η πιο αλαφριά μέρα του κόσμου (Γ. Σεφέρης).». Οι Γερμανοί αποχωρούν από την Αθήνα! Βλέπουμε την Γερμανική σημαία να εξαφανίζεται, σαν να την κατάπιε ο ιερός βράχος. Και αρχίζει να ανεβαίνει στον ιστό το αγαπημένο χρώμα του ουρανού μας. Η Ελλάδα είναι πάλι δική μας, δική μας! (Ιωάννα Τσάτσου, Φύλλα Κατοχής, περ. Προς τη Νίκη, τ. 776).

Η Ελλάδα πάντα στηρίζεται στην πίστη της στον Θεό, στην προστασία της Παναγίας μας, αλλά και στη δύναμή της! Χρόνια πολλά! 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails