Αγγέλματα και σοφές σκέψεις

Κάποτε ένας άπιστος έλεγε στον Άγιο Αυγουστίνο: οι εντολές της θρησκείας είναι ένα φορτίο που περιορίζει την ανθρώπινη ελευθερία. Κι ο Αυγουστίνος του απάντησε: Και τα φτερά του χελιδονιού είναι ένα πρόσθετο βάρος στο σώμα του. Όμως, χωρίς αυτό το βάρος, το σώμα του χελιδονιού γίνεται ανάλαφρο και διασχίζει τους αιθέρες.

Δεν υπάρχει πραγματικός χριστιανός που να μην έχει μια Γεσθημανή στη ζωή του. Και δεν υπάρχει χριστιανός προσευχόμενος, που να έχει Γεσθημανή στη ζωή του, χωρίς κάποιον άγγελο ενισχυτή. Η θλίψη πολλές φορές είναι σαν θεϊκό άρμα, που ανεβάζει την ψυχή στον ουρανό.

Κάποτε είδα μια σκιά να πέφτει πάνω στην πλαγιά ενός λόφου. Ζήτησα να δω την αιτία της και είδα ένα σύννεφο να φωτίζεται από τον ήλιο και να να ταξιδεύει στον καταγάλανο υπόλοιπο ουρανό. Έτσι συμβαίνει και με τις δικές μας θλίψεις. Μπορεί να ρίχνουμε επάνω μας τη σκιά τους, αλλά αν κοιτάξουμε ψηλά, τότε θα δούμε ότι δεν είναι παρά η σκιά της αγάπης του Θεού, που θέλει να σε "καταστήσει ἰκανόν έν τῷ χωνευτηρίῳ τῆς θλίψεως". Μια από τις μεγαλύτερες αποδείξεις της αγάπης του Θεού είναι, όταν έρχονται θλίψεις, δίνει χάρη σε εκείνους που Τον αγαπούν, για να τις ξεπεράσουν.

Όταν βλέπεις κάποιον να οδηγείται στη φυλακή, μη χαίρεις. Όταν κάποιος προσβάλλεται μη χαίρεις. Όταν κάποιος πτωχεύει, μη χαίρεις. Όταν κάποιος διαπομπεύεται μη χαίρεις. Όταν κάποιος βασανίζεται, μη χαίρεις. Όταν κάποιος οδηγείται στο μαρτύριο, μη χαίρεις. 

Ο πραγματικός άνθρωπος σε αυτές τις περιπτώσεις δεν χαίρει. Λυπείται. Πονεί. Συμπάσχει. Προσεύχεται. Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι, όχι μόνο χαίρουν σ' αυτές τις περιπτώσεις, αλλά και πολλές φορές οι ίδιοι βοηθούν στην εξόντωση του άλλου. Πολλές φορές, γιατί πραγματικά ο άνθρωπος είναι ένοχος, αλλά και ένοχος να είναι, εσύ μην βοηθάς για την καταστροφή του. Εάν ο πατέρας σου μέθυσε και είναι γυμνός, μην τον βγάζεις στον κόσμο έτσι. Ρίξτου μια κουβέρτα και σκέπασέ τον. 

Τις περισσότερες φορές άνθρωποι διαπομπεύουν συνανθρώπους τους, συκοφαντώντας τους. Αθώοι άνθρωποι διαπομπεύονται. Τυραννούνται. Εξοντώνονται. Ποιο είναι το κίνητρο; Ο φθόνος. Η ζήλια. "Δεν αντέχω την πρόοδο του άλλου, πρέπει να τον γκρεμίσω". Και δυστυχώς, αυτά πολλές φορές γίνονται μέσα στην ίδια την οικογένεια. Την ίδια τη φυλή. 

"Ποιος σου έβγαλε το μάτι, Κώστα;" "Ο αδελφός μου, για αυτό είναι τόσο βαθιά βγαλμένο". Βεβαίως, πολλές φορές υπάρχει ο ένοχος. Αλλά συ, ο φθονερός, ο συκοφάντης, σύγκρινε τον εαυτό σου με τον ένοχο. Δεν είσαι συ περισσότερο ένοχος; Ο πραγματικός άνθρωπος πονεί, συμπάσχει με τον ένοχο.

Προσεύχεται για τη μετάνοιά του. Προσεύχεται όμως περισσότερο για τον ζηλόφθονο και τον συκοφάντη.
(Ορθόδοξη πορεία, Σοφές σκέψεις) 

Δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι ανήκουμε σε δυο κόσμους: τον κόσμο τον γήινο-τον κόσμο της ύλης-και τον κόσμο τον Ουράνιο-τον πνευματικό. Και ο μεν κόσμος ο γήινος παρέρχεται, ενώ ο κόσμος ο ουράνιος είναι αιώνιος. Γι' αυτό θα πρέπει να φροντίζουμε περισσότερο για τον ουράνιο, καθ' όσον είναι αιώνιος, παρά για τον κόσμο τον επίγειο, ο οποίος είναι πρόσκαιρος. (Γρηγόριος Θεολόγος)
Θρέψον σου τήν ψυχήν ἀναγνώσεσι θείαις: να τρέφεις την ψυχή σου με θεάρεστα αναγνώσματα. (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)

Βρίσκεσθε στο σκοτάδι και θέλετε να απαλλαγείτε; Εσείς τι κάνετε; Διώχνετε με δύναμη το σκοτάδι, το χτυπάτε, αλλ' αυτό δεν φεύγει. Θέλετε φως; Ανοίξτε μια τρυπίτσα και θα έλθει μία ακτίνα του ήλιου, θα έλθει το φως. Αντί να διώχνετε το σκοτάδι, αντί να διώχνετε τον εχθρό, να μην μπει μέσα σας, ανοίξτε τα χέρια στην αγκάλη του Χριστού. Αυτός είναι ο πιο τέλειος τρόπος, να μην πολεμάτε, δηλαδή, απευθείας το κακό, αλλά ν' αγαπήσετε τον Χριστό, το φως Του, και το κακό θα υποχωρήσει. (Γέρων Πορφύριος)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!