Υπάρχουν αναπάντητες προσευχές;

Στην Αγία Γραφή αναφέρεται: "Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται (Ματθ, ζ, 7-8), αλλά και " Ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅτι, ὅσα ἀν αίτήσητε τόν πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δώσει ὑμῖν" (Ιωάννη, ιστ 23). Πώς συμβιβάζονται οι κατηγορηματικές αυτές διαβεβαιώσεις του Κυρίου μας με τις τόσες αναπάντητες προσευχές μας;
Δεν υπάρχουν αναπάντητες προσευχές. Ο Θεός είναι πιστός στους λόγους και τις υποσχέσεις Του. Δεν διαψεύδει τον εαυτό Του. Μας είπε να επικοινωνούμε μαζί Του με προσευχή, γι' αυτό αν δεν επρόκειτο να εκπληρώσει τα ερωτήματά μας και να απαντήσει στις προσευχές μας, δεν θα μας συνιστούσε να προσευχόμαστε. 

Η εκπλήρωση όμως των αιτημάτων μας θα γίνεται όχι όπως εμείς νομίζουμε, αλλά όπως Εκείνος γνωρίζει. Όχι όπως νομίζει η δική μας περιορισμένη γνώση, αλλά όπως η δική Του πανσοφία και αγάπη γνωρίζει. Ο Θεός απαντά με το δικό Του τρόπο. Εμείς, βιαστικοί πάντοτε θέλουμε την άμεση απάντηση του Θεού, τη γρήγορη εκπλήρωση. Τώρα το ζητάμε, την ίδια στιγμή και να γίνει. 

Τώρα να σπείρουμε και μετά να θερίσουμε. Ο Θεός όμως δεν βιάζεται.. Υπάρχουν περιπτώσεις που θέλει να περιμένουμε να ωριμάσει ο καρπός της προσευχής. Να μας ασκήσει στη μεγάλη αρετή της υπομονής. Η προσευχή σωστά παρομοιάστηκε με τον σπόρο. Αλλά ο σπόρος δεν βλαστάνει αμέσως. Θέλει χρόνο.

Έτσι και οι προσευχές μας θα φέρουν καρπό, αλλά στον κατάλληλο καιρό. Μακροθυμήσατε μας συνιστά και ο αδελφόθεος Ιάκωβος. Δείξατε μακροθυμία και υπομονή. Μιμηθείτε τον γεωργό, ο οποίος ύστερα από τους κόπους της σποράς, περιμένει με υπομονή και ελπίδα τον πολύτιμο καρπό της γης (Ιακ., ε, 7-8)

Η αγία Μόνικα προσευχόταν στην προκυμαία να μη φύγει το παιδί της, Αυγουστίνος, για την Ιταλία. Και η προσευχή της δεν εισακούεται, αφού το παιδί της φεύγει. Και όμως η προσευχή της θα εισακουσθεί. Είχε απαντήσει αρνητικά. Όχι όπως εκείνη ήθελε, αλλά όπως Εκείνος ήξερε πως εκείνο το ταξίδι θα ήταν σωτήριο για το παιδί της. Η πανσοφία όμως και η αγάπη του Θεού γνώριζε καλά το συμφέρον του παιδιού της. Και οδηγούσε τα βήματά του στη σωτηρία. 

Γράφει για την στάση της μητέρας του Μόνικας ο ιερός Αυγουστίνος στις «Εξομολογήσεις» του: «Η μητέρα μου έχυνε για εμένα περισσότερα δάκρυα από όσα χύνουν οι μητέρες επάνω στα νεκρά τέκνα τους. Με την θέρμη της πίστης, η οποία της χάριζε η μεγάλη της ευσέβεια, με έβλεπε ηθικώς νεκρό. Και Συ Κύριε εισάκουσες την δέησή της και δεν περιφρόνησες τα δάκρυά της, με τα οποία πότισε το έδαφος, παντού όπου προσευχόταν. Οι πόνοι της να με αναγεννήσει διά του Πνεύματος ήταν σκληρότεροι από αυτούς τους οποίου υπέφερε να με γεννήσει διά της σαρκός».

Πόσο λοιπόν έξω πέφτουμε στις κρίσεις μας για τις απαντήσεις του Θεού! Επομένως εμείς δεν έχουμε παρά να προσευχόμαστε με ακλόνητη πίστη και εμπιστοσύνη. Με τη βεβαιότητα ότι όσα ζητήσαμε από τον Θεό, στο όνομα του Ιησού Χριστού και μάλιστα για τη σωτηρία μας και την πνευματική μας πρόοδο, θα μας τα δώσει, όταν Εκείνος κρίνει. Με το ναι ή με το όχι. Ανάλογα με αυτό που μας χρειάζεται. 
(Διασκευή από το βιβλίο του Γεωργίου Μελέτη, Ερωτήματα στον Ιησού Χριστό, "Αναπάντητες προσευχές")

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!