Φράσεις για προβληματισμό 90ο μέρος

Αραιές οι δάφνες· δάσος τα Μεσολόγγια! Όλοι τους Έλληνες με την απόφαση της μυρσίνης. Κι η Νίκη άπτερη γονάτισε πάνω στους τάφους. Παλιγγενεσία! (Α. Κάλβου, Ωδή εις τον Ιερόν Λόχον)

Τι την θέλομεν, αδελφοί μου, την πολυπικραμένην ζωήν του δούλου; Δεν βλέπετε ότι δεν μας απέμεινε τίποτε; .... Εγώ, καθώς γνωρίζετε, ημπορώ να ζήσω λαμπρά με πλούτη, τιμές και δόξαν. Ό, τι κι αν ζητήσω, οι Τούρκοι προθύμως θα μου το δώσουν. 

Αλλά, σας λέγω την αλήθεια, αδελφοί μου. Δεν θέλω να καλοπερνώ εγώ και το Γένος μου να υποφέρη εις την δουλείαν... (Επιστολή Οδυσσέως Ανδρούτσου προς τους Γαλαξιδιώτες, από τεύχος 465 περιοδικού Η Δράση μας). 

Προτιμῶμεν νά καταβῶμεν εἰς τούς τάφους Χριστιανοί καί ἐλεύθεροι, παρά να ζήσωμε σκλάβοι, χωρίς θρησκείαν, χωρίς πατρίδα, χωρίς τιμήν (Γ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου).

Ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία όλο και περισσότερο παρακολουθείται η ζωή μας από κάμερες και δορυφόρους. Όμως, πάνω και πέρα από την ανθρώπινη παρακολούθηση, υπάρχει το βλέμμα του Θεού που παρακολουθεί τα πάντα και προνοεί για τα πάντα. Ας τον παρακαλούμε να μας δίνει αυτό το μεγάλο δώρο της Παρουσίας Του, για να ζούμε δίνοντας προσοχή στον εαυτό μας. Τότε θα ζούμε και θα κινούμαστε μέσα στο Φως του Χριστού (Σπουδαία σκέψη). 

Όποιος δεν πόνεσε και δεν ταπεινώθηκε, δεν παίρνει έλεος. Έτσι το θέλησε η ανεξίκακη σοφία του Θεού! Πονέσαμε. Μας ταπείνωσαν τόσοι και τόσοι. Ας ταπεινωθούμε μπροστά Του. Θα βρούμε το έλεος στη θεία αγάπη Του (Φώτης Κόντογλου). 

Ποτέ μην τα περιφρονείς τα κάτω σκαλοπάτια, γιατί σ' αυτά πρωτοπατάς και φθάνεις στα παλάτια. Αν τύχει ν' ανεβείς ψηλά σιγά-σιγά ανέβα, για να θυμάσαι τα σκαλιά, όταν σου πουν κατέβα (Λαϊκό άσμα). 

Δεν είσαι υποχρεωμένος, Κύριε και Θεέ μου, δεν το αξίζω, δεν σου το απαιτώ εγωιστικά. Συ είσαι πάνσοφος προνοητής, συ θα μου δώσεις το καλύτερο και στην καλύτερη ώρα. Φώτιζέ με μονάχα να το δω και να το πράξω. Γενηθήτω Συ ως θέλεις. Σ' ευχαριστώ (ιδιόγραφη προσευχή πατρός Νικολάου Κογιώνη). 

Μπροστά στην άγια εικόνα σου, με χέρια σταυρωμένα, σκύβω με θάρρος να σου πω μια προσευχή, Παρθένα. Για τους γονείς μου π' αγαπώ, θερμά ζητώ μια χάρη, να τους χαρίζεις την υγειά να με έχουνε καμάρι. Των ουρανών βασίλισσα, χρυσή του ήλιου αχτίδα, μια χάρη ακόμη σου ζητώ, να σκέπεις την πατρίδα. Βοήθα, καλή μου Παναγιά, να σπάσουν τα δεσμά της, τι για την ΚΥΠΡΟ μας πολύ πονέσαν τα παιδιά της. Στον κόσμο που ταράζεται και χάνει την ειρήνη, δώσε, Μητέρα του Χριστού, ελπίδα, καλοσύνη (Παπασταύρος-Παπαγαθαγγέλου). 

Συχνά μεταξύ των ανθρώπων παρουσιάζονται διαφορές, φιλονικίες, διαμάχες, συγκρούσεις εξαιτίας των οποίων ψυχραίνεται η αγάπη, καταστρέφεται η ομόνοια, φυγαδεύεται η ειρήνη, κυριαρχεί δε η ψυχρότητα και η εμπάθεια που δηλητηριάζουν την ανθρώπινη ζωή. Και γιατί όλα αυτά; Συνήθως για μικροσυμφέροντα, για παρεξηγήσεις, για ψευτοφιλοτιμίες, για πράγματα ανάξια λόγου. Ο Χριστιανός όμως έχει πρόγραμμα της ζωής του την ειρήνη με όλους. Είναι άνθρωπος συμβιβαστικός, άνθρωπος της τιμιότητας, της δικαιοσύνης και της αγάπης. Κανέναν δεν αδικεί αυτός. Κι όταν αδικείται, χρησιμοποιεί την πραότητα, την ανοχή, τον τρόπο τον καλό, ακόμα και τη θυσία ενός υλικού συμφέροντος. Διότι ανώτερο αγαθό θεωρεί την ειρήνη και τον εξαγιασμό της ψυχής (Σπουδαία σκέψη). 

Χάρη μέγιστη και ανεκτίμητης αξίας είναι εκείνη που μας έφερε ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Η χάρη αυτή περιλαμβάνει τα ύψιστα και πολυτιμότατα αγαθά. Είναι η συγχώρηση των αμαρτιών μας. Είναι το ότι γινόμαστε τέκνα αγαπητά του Θεού. Είναι το δικαίωμα της αιώνιας ζωής και δόξας. Είναι η ειρήνη και η χαρά, που δίδεται πλούσια "ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ". Όλες όμως αυτές οι δωρεές του Θεού γίνονται πραγματικότητα για κάθε Χριστιανό, όταν αυτός τις δεχθεί με πίστη, με ελπίδα τέλεια, με ευγνωμοσύνη θερμή. Δεν πρέπει να υπάρχει στην ψυχή κανείς δισταγμός για τις δωρεές αυτές του Θεού. Δεν πρέπει να μένει καμιά αμφιβολία (Σπουδαία σκέψη). 

Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν,.... ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ (Μαρκ. η, 34): ο άνθρωπος τίθεται προ του διλήμματος ή να αρνηθεί τον εαυτό του ή να αρνηθεί τον Χριστό. Ή να απορρίψει τις δικές του αξιώσεις - περί του ότι ο εαυτός του μπορεί να γίνει σωτήρας- ή να απορρίψει τις αξιώσεις του Χριστού. Ή να σταυρώσει τη σάρκα του ή να σταυρώσει τον Χριστό. Αυτός που προτιμά τον εαυτό του και τη σάρκα του στο τέλος θα φωνάξει μαζί με τους Ιουδαίους: "σταύρωσον, σταύρωσον αὐτόν" (Π. Ν. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το κατά Λουκάν, κγ, 21).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Αθάνατοι οι ήρωες του 1821!