Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 39ο

Επιτρέπει ο Θεός να αντιμετωπίσουμε θλίψεις, ασθένειες, θανάτους προσφιλών προσώπων, για να βάλουμε αρχή στη μετάνοια. Οι θλίψεις μας βοηθούν να συνέλθουμε, να μετανοήσουμε ειλικρινά για τα αμαρτήματά μας, να επιστρέψουμε στην αγάπη του Πατέρα, να φθάσουμε στο Εξομολογητήρι, για να ομολογήσουμε με συντριβή τα αμαρτήματά μας στον Πνευματικό και να πούμε τον μεγάλο λόγο της μετάνοιάς μας: 

Πατέρα αμάρτησα στον Θεό και σε Σένα! Δεν είμαι πλέον άξιος να ονομάζομαι παιδί σου (Λουκά, ιε, 21)! Πόσοι και πόσοι ασθενείς που νοσηλεύονται στα νοσοκομεία και στις κλινικές βοηθιούνται από την ασθένειά τους να μετανοήσουν, να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν!Συνήθως, όταν γίνεται διάγνωση μιας δύσκολης σωματικής ασθένειας, λένε οι ασθενείς ότι "τους βρήκε συμφορά". Αλλά στην πορεία "η συμφορά" αποδεικνύεται ευλογία, διότι μετανοούν, εξομολογούνται τα κρίματά τους στον Πνευματικό και βρίσκουν τον δρόμο της σωτηρίας τους. 

Ειδικότερα η ασθένεια του καρκίνου πόσους ασθενείς βοήθησε να σωθούν! Γέμισε τον Παράδεισο με Αγίους, όπως έλεγαν ο όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης και ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. Βεβαίως, αν εμείς δεν θελήσουμε με την ελεύθερη θέλησή μας να μετανοήσουμε, και πειρασμοί να έλθουν, και επιδημίες να ενσκήψουν, και κοινωνικές ανατροπές να συμβούν, και αφόρητες καταστάσεις να δημιουργηθούν, πάλι αμετανόητοι θα μείνουμε. Το προφητικό βιβλίο της Αποκαλύψεως τέσσερις φορές αναφέρει ότι, παρόλο που την εποχή του Αντιχρίστου θα επιταθούν οι δοκιμασίες, μεγάλη μερίδα ανθρώπων που θα βρίσκονται σε αποστασία, δεν θα μετανοήσουν: "Καί οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν (θ, 21)". Δεν θα μετανοήσουν και δεν θα εγκαταλείψουν τους φόνους τους, ούτε τις μαγείες τους, ούτε την πορνεία τους, ούτε τις κλοπές τους. 

Γιατί δεν θα μετανοήσουν; Διότι τα τείχη των αμαρτωλών καρδιών μας πέφτουν από μέσα προς τα έξω και πρέπει με την ελεύθερη θέλησή μας να μετανοήσουμε. Αν δεν θελήσουμε να μετανοήσουμε, όσες θλίψεις και να έλθουν καταπάνω μας, θα παραμείνουμε σκληροί και αμετανόητοι. Αν όμως έχουμε διάθεση να μετανοήσουμε, θα βοηθηθούμε από τις θλίψεις. Διότι οι θλίψεις θα μας φέρουν τα δάκρυα της μετάνοιας. Τα δάκρυα θα μαλακώσουν το χωράφι της ψυχής μας και θα μπορέσουμε ευκολότερα να ξεριζώσουμε τα αγκάθια των παθών.

 Υπάρχουν περιπτώσεις που διαπράττουμε λάθη σοβαρά και τα αφήνουμε να περάσουν απαρατήρητα. Επειδή όμως ο άγιος Θεός βλέπει καλή διάθεση στο βάθος της καρδιάς μας, επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε θλίψεις, για να ανοίξουν τα μάτια της ψυχής μας, να δούμε τις αμαρτίες που κάναμε και να μετανοήσουμε γι' αυτές, όπως συνέβη με τον προφήτη και βασιλιά Δαβίδ. Ο βασιλιάς Δαβίδ στην ώριμη ηλικία του έπεσε σε διπλό αμάρτημα, της μοιχείας και του φόνου, και δεν το κατάλαβε. 

Ο άγιος Θεός, για να τον βοηθήσει να τον καταλάβει, έστειλε τον προφήτη Νάθαν, ο οποίος διηγήθηκε στον βασιλιά την παραβολική διήγηση της αμνάδας, που την άρπαξε ένας πλούσιος από τον φτωχό, για να παραθέσει επίσημο γεύμα στον φιλοξενούμενό του. Ο Δαβίδ θύμωσε για την απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά του πλούσιου και ζήτησε να τον τιμωρήσουν. Ο Νάθαν τότε του απάντησε: Εσύ είσαι αυτός που το έκανε. "Σύ εἶ ὁ ἀνήρ ὁ  ποιήσας τοῦτο (Β' Βασ. ιβ, 7)". Έτσι ο Δαβίδ συνειδητοποίησε  το διπλό βαρύ αμάρτημά του, έκλαψε για τις αμαρτίες του και έγραψε συντετριμμένος τον Ψαλμό της μετάνοιάς του: "Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου (Ψαλμός ν [50], 3)"!

Ο βασιλιάς Δαβίδ στη γεροντική ηλικία του έπεσε και σε άλλο βαρύ αμάρτημα, στο αμάρτημα της αλαζονείας και της υπερηφάνειας. Επειδή σε όλους τους πολέμους που έκανε με τους εχθρούς του, τους νικούσε, ζήτησε από τον αρχιστράτηγό του Ιωάβ να κάνει απογραφή των ανδρών που μπορούσαν να φέρουν όπλα, για να καμαρώνει ότι έχει αξιόμαχο στράτευμα. Ο άγιος Θεός, για να τον βοηθήσει να καταλάβει το αμάρτημά του, τ9ου έστειλε έναν άλλο Προφήτη, τον Γάδ, ο οποίος του ανακοίνωσε δοκιμασία λοιμικής ασθένειας, εξαιτίας της οποίας πέθαιναν σε έξι ώρες εβδομήντα χιλιάδες Ισραηλίτες. 

Ο Δαβίδ, όπως την πρώτη φορά, έτσι και τη δεύτερη, αναγνώρισε ότι αμάρτησε ενώπιον του Θεού και είπε συντετριμμένος τον μεγάλο λόγο της μετάνοιάς του: "Ἥμαρτον σφόδρα, ὅ ἐποίησα νῦν, Κύριε· παραβίβασον δή τἠν ἀνομίαν τοῦ δούλου σου, ὅτι ἐμωράνθην σφόδρα (Β Βασ. κδ, 10)". Διέπραξα πολύ μεγάλη αμαρτία με αυτό που έκανα, Κύριε. Συγχώρησε Σε παρακαλώ, την παρανομία του δούλου Σου, διότι ενήργησα σαν πολύ ανόητος άνθρωπος. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που διαπράττουμε πολύ σοβαρά λάθη και τα λησμονούμε. Για να μην τα χρωστάμε στην άλλη ζωή, επιτρέπει ο άγιος Θεός να αντιμετωπίσουμε θλίψεις, οι οποίες μας καθαρίζουν "ἐκ τῶν κρυφίων μας".

Το αποτέλεσμα της μετάνοιας που επιτυγχάνεται είναι πολύ θαυμαστό. Καθαρίζεται η ψυχή μας! Λαμπικάρεται το εσωτερικό μας! Ακόμα κι αν είχαμε κηλίδες αμαρτίας, φεύγοντας δεν τις παίρνουμε μαζί μας, αλλά "καί ταύτας ἐνταῦθα ἀποτιθέμεθα".λέγει ο ιερός Χρυσόστομος. Βοηθούμαστε να τακτοποιηθούμε όσο βρισκόμαστε σ' αυτή τη ζωή. Για να είμαστε στην άλλη ζωή καθαροί και αψεγάδιαστοι. 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!