Χρόνια είχε να κοινωνήσει η Δήμητρα. Θυμόταν πότε-πότε τότε που ήταν παιδούλα και την έπαιρναν μαζί τους στην εκκλησία άλλοτε η μάνα της, άλλοτε η γιαγιά της, άλλοτε η νουνά της και κοινωνούσε μαζί τους και πετούσε από τη χαρά της. Ένιωθε ευτυχισμένη! Τώρα όμως όλα άλλαξαν. Πέθανε η μάνα, σε λίγο και η γιαγιά, και η νουνά μετακόμισε με τα παιδιά της στην Αθήνα. Δεν είχε κανέναν στενό συγγενή της στο χωριό. Στην εκκλησία πήγαινε και κοινωνούσε, μέχρι που ήλθε η μέρα του γάμου της.
Τη συνόδεψε στον Ναό ο μακαρίτης τώρα πατέρας της και μια θεία της, εξαδέλφη της μάνας της. Ο άνδρας της, ο Αλέξης, γνωστός ενός θείου της, όλη την ώρα στο Μυστήριο του Γάμου ήταν σοβαρός και αμίλητος. Από τότε άρχισε ζωή δύσκολη για τη Δήμητρα. Δουλειά συνεχώς στα χωράφια τους όλη την εβδομάδα και την Κυριακή ατελείωτες δουλειές στο σπίτι.
- Αλέξη, ας πάμε κι εμείς ως άνθρωποι, όπως όλοι οι χωριανοί μας, στην εκκλησία, να ευχαριστήσουμε τον Θεό, να Τον παρακαλέσουμε για την υγεία μας, για τόσα πράγματα στη ζωή μας. - Μη μου ξαναπείς τέτοιες κουβέντες, γιατί θα γίνουμε από δυο χωριά. Εγώ δεν πιστεύω. Κάτσε στ' αυγά σου. Τ' άκουσες; Άσε με ήσυχο.
- Καλά, Αλέξη μου, με συγχωρείς.
Μέσα της πόνεσε βαθιά η ψυχή της για τον άνδρα που της έτυχε. Και πήρε απόφαση να κάνει υπομονή, χωρίς να παύσει όμως να διψά να εκκλησιασθεί και να κοινωνήσει. Κάποτε που κατέβηκε ο Αλέξης στην πόλη για δουλειές, βρήκε την ευκαιρία και πήγε στον Ναό του χωριού, άναψε κεριά στα μανουάλια και προσκύνησε ευλαβικά τις ιερές εικόνες. Παρακάλεσε έπειτα τον ιερέα να ακούσει τον πόνο της ψυχής της. Εκείνος φόρεσε πετραχήλι κι άρχισε η Δήμητρα να λέει ό, τι βασάνιζε την ψυχή της, όλα τα κρίματά της και πόσο εκείνη ήθελε να εκκλησιάζεται και να κοινωνεί, ενώ την εμπόδιζε με απειλές ο άνδρας της.
συνεχίζεται....
(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Θεέ μου, Σε ευχαριστώ που κοινώνησα!, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου